Vandaag werden we gewekt door de zonnestralen in onze slaapkamer (de gordijnen zitten in de was, vandaar). Ik doe de inkopen en sta achter de kookpot, terwijl Sevim de opkuiswerken voor haar rekening neemt. De eerste en tweede verdieping zijn al op orde, maar beneden is het nog altijd chaos.
Beneden zet ik eerst senseo strong, waarna ik de salade klaarmaak. Rode paprika´s, tomaten, komkommers, enkele pikante pepers en wortels, rijkelijk overgoten met olijfolie. De thee staat te pruttelen op het vuur en op tafel staan verschillende zelfgemaakte confituren, boerenboter, twee soorten brood en twee verschillende kazen. Er staat ook een zoutpotje, niet voor mij maar voor Sevim. Op een morgen, we hadden bezoek, strooide ik rijkelijk zout over de salade. De eerste gast kwam en zonder proeven nam hij het zoutbusje en strooide kwistig rond. Zijn vrouw deed hetzelfde. Toen kwam Sevim en (je kan het al raden) weer zout bijgestrooid. İk had het afgezien en zei toen dat ik nooit zout gebruikte en iedereen knikte, terug het zoutbusje uitstrooiend op hun salade !!!
Ontbijten is een ritueel, het duurt lang en is uitgebreid. Maar het is een goede voorbereiding op de rest van de dag
Alles is vers. Dinsdag heb ik inkopen gedaan op de plaatselijke markt dus de ijskast steekt vol. Groenten en fruit blijven goedkoop. Drie kilo tomaten voor 2,5 euro, komkommers 40 cent de kilo, mandarijnen en sinaasappels (is nu het seizoen) 50 cent de kilo, appelen en ayva (een bijna steenharde grote appel die je kan eten met zout!!!) 75 cent de kilo, radijzen (turp) zo groot als citroenen ook 50 cent de kilo, pikante pepers zijn nu duur, twee euro voor een kilo, granaatappels 1 euro per kilo. Mijn boodschappenkarretje was vol en ik was 9 euro kwijt.
Dan doe ik ook mijn inkopen aan het kaaskraam. Tatlı lor (zoete droge ricotta) kost 2,5 euro per kilo, tulum peynir (vaste kaas) tussen de 3,5 en 8 euro per kilo, dan nog boerenboter en verse yoghurt. Samen was het ook zo`n 9 euro.
Een groot Turks brood kost een halve euro, evenveel als een klein koy ekmek (dorpsbrood, zowel grof als wit). Ook lekker is het pide ekmek of de aaneengemaakte pistoletjes, zeker als ze recht uit de oven komen.
Vandaag wil ik vis kopen en je kan het geloven of niet maar het is de warmste dag sinds nieuwjaar. Er zijn een paar wolkensliertjes maar het weer is open, de lucht blauw en bijna geen wind. Mijn vestje steekt rap in mijn rugzak en zelfs met enkel een t-shirt en trui zweet ik. Het moet nu tussen de 15 en 20 graden zijn en ik voel me als herboren. De bergen en de zee, dat is mijn dagelijkse uitzicht. Alles ligt onder de zon en waar de geitenboer is langs geweest zie je een groen tapijt zonder verdord gras. Lente. Ja voor mij is het lente en dan spreek ik van een mooie lentedag! Niet te geloven dat het nu vriest in België.
Ik wandel naar een afgelegen hoek aan zee op zoek naar vissers waar wij regelmatig onze verse vis kopen. Maar behoudens een andere geitenboer, geen vissers. Het water is helder, je ziet de bodem en het water is blauw zonder schuimkopjes. Op momenten als deze, alleen in de natuur, word ik overweldigd door een gevoel van geluk. Hoe schril staat dat in contrast met het lijden van de Palestijnen in de Gaza-strook.
Onder onze ogen grijpt een volkerenmoord plaats en de beschaafde wereld laat gebeuren. İk heb niets tegen Joden, integendeel, zij werden het slachtoffer van een holocaust veroorzaakt door een fascistisch regime. Maar ook zigeuners, homo`s, socialisten, communisten en verzetsstrijders werden slachtoffer van deze holocaust wat maar al te dikwijls wordt vergeten. İk heb wel iets tegen de zionistische staat die weigert om een leefbare Palestijnse staat te laten ontstaan met Jeruzalem als hoofdstad, die een onwettige muur bouwt, die de mobiliteit van de Palestijnen verbiedt, die weigert te praten over terugkeer van Palestijnen, die een holocaust veroorzaakt in Gaza, .
Een oplossing is zo gemakkelijk. Als alle regeringen (zowel Westerse als Arabische) de diplomatieke en handelsbetrekkingen met İsraël verbreken zoals Hugo Chavez in Venezuela deed en weigeren deze te herstellen tot een leefbare oplossing komt voor zowel Joden als Palestijnen, dan pas zal er een uitkomst zijn voor dit conflict.
Hier, in Turkije, zijn de doorsneemensen heel boos. Zij voelen deze oorlog aan als de zoveelste vernedering van moslims hoewel het hier gaat over zelfbeschikkingsrecht van volkeren. Spijtig genoeg wakkert de houding van de Verenigde Staten in dit conflict enkel het fundamentalisme aan. Maar wie een moeras schept, moet er achteraf niet over klagen door de moerasmuskieten te worden gestoken.
Wandelend langs de zee denk ik aan vorig jaar toen ik brochures schreef voor het personeel. Het lijkt zover af. Het was mijn laatste betaald werk, een werk dat ik graag deed. Mijn afscheid aan het personeel.
Een loslopende hond loopt me woest blaffend achterna. Voor zwerfkatten en honden is het nu een hel. İn de zomer zijn er veel mensen, dus ook veel voedsel maar nu is het een echt dorp en het wemelt van hongerige kleine hondjes en katjes !!! De katten op onze site weten dat Sevim hen verwent. Beter hun de overschotjes te geven, dan weg te werpen.
Als ik voorbij de aile bahcesi (gezinscafee) wandel, zwaait de man die de döners maakt. İk aarzel even maar besluit eerst mijn inkopen te doen. Er is verse kefal (mijn lievelingsvis) zeekefal (dus gevangen in volle zee) en ik koop de twee grootste (700 gram/stuk). Een kilo kost 5 euro. Terwijl de vis wordt gekuist doe ik een terrasje. Normaal zie ik hier kleine visjes zwemmen, dit keer zijn ze een stuk groter. Vissers varen uit. Het water glimt van de weerkaatsende zon. De verste bergen liggen in een waas. Dit is mijn Mordogan.
Na het terrasje is het klimmen om het grootwarenhuis te bereiken. Hier koop ik dagelijks een Turkse krant (om heel eerlijk te zijn, Sevim leest die, ik blader door en los de moeilijke sudoku`s op) en de Turkish daily news. Het andere nieuws volg ik op Al Jazheera op TV, op internet lees ik de vlaamse krantenkoppen, le monde, liberation, weekly zaman, info-turk en ik probeer het nieuws van de VRT te zien. Daarnaast volg ik natuurlijk nog een aantal linkse websites.
Bij mijn terugkeer naar huis zoek ik een kortere weg, maar ik doe er dubbel zolang over. Met weer zoals vandaag echter geen probleem. Als ik thuiskom zijn er weer werklieden aan het werk. Er moet nog wat afwerking gebeuren en op vraag van Sevim hebben zij er een kast bijgemaakt. Ze vragen hiervoor echter 200 euro en Sevim vindt dat teveel. Na enkele minuten is er een overeenkomst, we betalen 125 euro bij en dan is het ok.
Terwijl ik mijn krant lees, komt Ramazan, een andere werker binnen. Nu alles zo goed is gedaan wil ik de living laten schilderen en de traphal. Dan nog nieuwe gordijnen en dan rust. Ramazan wil de schilderwerken doen voor 60 euro, we betalen wel zelf de materialen. Dus eind volgende week zal het grootste deel in orde zijn.
Vanavond hebben wij kefal gegeten met gebakken aardappelen en turp (radijzen). Daarna nog wat gekuist en de living herschikt. Nog even doorwerken en dan is er weer een nieuwe dag.
Na het eten hebben we nog wat meubilair verhuisd en gekuist. Eigenlijk ben ik om de woorden van Dirk en Marina te gebruiken - `met mijn gat in de boter gevallen.`,
