Vandaag was het echt winterweer. Een ijzige wind sneed door mijn winterjas die ik (gelukkig maar) voor de eerste keer heb gedragen.. De zee was wild en er stonden witte schuimkoppen op de zwarte golven. De bergen in de verte droegen op hun toppen een laagje sneeuw. Overal hingen donkere wolken en zelfs van loslopende honden of katten had ik nu geen last, waarschijnlijk zaten ze ergens weggedoken op hun verborgen schuilplaatsen, beschutting zoekend voor de koude.

Dit moet dus één van de naargeestige dagen zijn waarvan er hier gemiddeld zo’n 35 per jaar voorkomen. Dit weer maakt depressief, het dorp lijkt uitgestorven en de schaarse voorbijgangers lopen gekleed als eskimo’s. De bomen die aan het botten zijn en de japanse kerselaars die al een paar weken in bloei staan, laten hun takken neerhangen, alsof ze niet kunnen geloven dat de winter gekomen is.

Het is vreemd. Jaren heb ik hetzelfde weer – helaas veel te dikwijls – gekend in ons landje. Hier ben ik dat niet gewend. Sevim sakkert en ik durf niet neer te schrijven op hoeveel graden onze airco staat. Binnen is het bijna een oven.

Maar tegelijk heeft het wel iets, een ontketende natuur. Deze nacht luisterde ik naar de wind en keek naar de schaduwen in de tuin. Buiten brandt er altijd licht in de gemeenschappelijke ruimten van de site. Het had iets spookachtigs, mystieks bijna – of om het met de woorden van Jaap Kruithof te zeggen – religieus. Kruithof die gisteren is overleden..

Ik moest terugdenken aan Jaap Kruithof, hij was een van mijn professoren toen ik in Gent zat. Jaap Kruithof, Leo Apostel, Rudolf Böehm en later in Brussel Marcel Liebman, Leopold Flam en Ernest Mandel, ze hebben allen voor een stuk mijn denken beïnvloed. Naar hun cursussen of oefeningen ging ik, de andere proffen liet ik – links liggen.

Als de elementen van de natuur losbarsten, dan trek ik me graag terug in mezelf, dan sta ik stil bij de wereld, de mensen en mezelf. Dan denk ik over mijn verleden, zowel de leuke als trieste dingen, over alles wat me gemaakt heeft tot wat ik nu ben. En zeker in deze omgeving waar de grote natuurfilosofen hun eerste materialistische filosofie uitwerkten, werkt dit nog eens dubbel zo goed.

Dan herinner ik me steeds de woorden van Heraclitos, de duistere filosoof, pantha rei, alles is voortdurend in verandering, alles is maar niets blijft.

Wat vandaag gebeurt in de wereld is daar een bewijs van.

Reinhard Marx (geen familie van), voormalig bisschop van Trier (toevallig de geboorteplaats van Karl Marx), nu aartsbisschop van München en Freising voert met zijn boek over Marx al negen weken de bestsellerlijsten in Duitsland aan. Hoewel hij de revolutionaire oplossingen van Marx niet steunt, stelt hij toch pertinente vragen. Zo vraagt hij zich af of Marx dan toch geen gelijk had met zijn kritiek op het kapitalistische systeem. Hij schrijft:’Het kapitalistische systeem overleefde dan wel de negentiende eeuw, maar is het niet mogelijk dat het een episode is in de geschiedenis die op een bepaald moment zal eindigen omdat het kapitalisme tenonder zal gaan aan zijn eigen tegenstellingen?’

De financiële markten staan als bedelaars te kloppen bij de vermaledijde staat. De economie ligt op apegapen. Alle – fabeltjes en leugens !!! – uit het verleden hebben een eind gemaakt aan onze zo geprezen vrije markten. En dit is nog maar het begin hoor !!!

Niemand – zelfs de donkerblauwe liberalen – spreken nog over deregulering en verdere privatisering. Zelfs republikeinen spreken zich nu openlijk uit over nationalisering van de banken, zelfs de voormalige voorzitter van de nationale bank van de VS.

Professor Paul De Grauwe (ooit met Van Vuchelen) de grootste voorstander in den beginne van privatiseringen zegt nu openlijk dat nationaliseren een goede zaak is. Hij voorspelt zelfs dat onze staatsschuld hoger zal worden dan het historische percentage van 137%.

Wie zal dat betalen?

Gisteren zag ik in Pauw en Witteman mensen pleitten om extra gelden te krijgen voor de voedselbank. Steeds meer mensen komen niet meer rond, ook niet uit de middenklasse. De aanwezige minister, mevrouw Albayrak (van Turkse afkomst en na Wouter Bos de rijzende ster binnen de Nederlandse PVDA) betreurde dit. Maar er was geen geld.

Toch raar – miljarden euro’s komen op enkele dagen op tafel om de banken te redden – voor een voedselbank is er geen geld!!!

Begrijpe wie begrijpen kan. Het zegt veel over zowel onze politici als over het kapitalistische systeem.

26-02-2009 om 18:29 geschreven door marc  

Als je op mijn foto klikt kan je een wandeling maken door ons huis.

Na het klikken op mijn foto beland je op de website van mediafire - je klikt op 'start here the download' en na het downloaden krijg je de beelden.

Groetjes van Sevim.

19-02-2009 om 02:10 geschreven door marc  

Volgens het weerbericht is er hier ook winter op komst. Vandaag was het weliswaar overtrokken maar niet echt koud. Zelfs op dagen zoals deze komt de zon erdoor en dan is het goed. We zien wel wat het wordt.

Hierboven een eerste reeks fotootjes van onze living. De grote zetels zijn uittrekbaar tot een één- en tweepersoonsbed. Voor de verwarming hebben we een invertor-airco die in de winter warme en in de zomer koude lucht blaast. Het is een energie-arm toestel zodat het verbruik heel goedkoop is (een halve euro voor 24 uur). Dit geldt eigenlijk voor al onze toestellen.

Dit weekend waren we in Izmir. De eerste avond logeerden we bij Sebahat en we gingen eten in een restaurant van de universiteit, gelegen in Bornova. Het was een gerestaureerd Grieks huis en heel sjiek. Maar wat vooral speciaal was, waren de menus. Ik at een stoofpotje van lamsvlees, Sevim en Sebahat een sla met daarin gegrilde kip met sesam. Maar hoewel dat lekker was, de desserts overtroffen alles wat ik tot nu toe heb gegeten. We bestelden drie desserts. Het eerste was een puree van groene nootjes, niet te zoet maar overheerlijk. Het andere dessert was tiramisu met ijs, op een bedje van geraspte wortels. Een heel aparte smaak, je proeft geen wortels maar een nieuwe smaak. Tenslotte, gebakken ijskreem. De ijskreem zit in een heel fijn omhulsel en wordt maximum vijf seconden in gloeiend hete olie gebakken. Op de laatste twee desserts was een frambozensaus gegoten!!! Alcohol was niet verkrijgbaar dus we dronken ayran en cola. Rekening voor drie personen: 15 euro. Volgende keer – want dit vraagt om meer – voeg ik fotootjes toe van de desserts.

Zaterdag waren we uitgenodigd om bij Ali en Hayal te komen eten. Ik had vis verwacht maar het was çi köfte. Als mijn dochters dit lezen zullen zij lachen want dat is nu één van de dingen die ik niet graag eet. Çi köfte heeft als hoofdingrediënten bulgur (soort rijst), rauw (!!!) gehakt en knoflook. Het gehakt bevat echter niets van vetten, enkel puur vlees. Dat wordt gemengd, gekneed, telkens opnieuw. Er wordt knoflook aan toegevoegd, salsa en diverse kruiden. Door het kneden ‘verbrandt’ het gehakt en na een half uur kneden en mixen wordt het op rolletjes gedaan. Je eet çi köfte in slablaadjes en natuurlijk zijn er ook mezzes en diverse groenten. In het begin moest ik eventjes mijn weerzin overwinnen, maar stilaan begon ik het lekker te vinden.  Het smaakte zelfs niet meer naar gehakt. In de toekomst zal ik het zeker nog eten.

Afyet olsun.

17-02-2009 om 19:42 geschreven door marc  

Tien jaar geleden (15 februari 1999) werd Abdullah Ocalan, de leider van de PKK, gevangengenomen, veroordeeld en overgebracht naar het eiland Imranli waar hij de enige gevangene is.

Voor vele Turken is hij een terroristische kindermoordenaar die best zou opgehangen worden, maar voor vele Koerden is hij een symbool. In verschillende steden met overwegend Koerdische bevolking braken rellen uit. Betogen was verboden, hoewel verschillende Koerdische burgemeesters deelnamen aan deze betogingen. In sommige steden waren de winkels gesloten en werden barricades opgericht.

Eén ding is overduidelijk. Het probleem met de Koerden is verre van opgelost. TRT6 – een officiële staatszender die op 1 januari van start ging – zendt uit in het Koerdisch maar heeft tegelijk ook voor het eerst censuur toegepast. Een Koerdische zanger (Ozan Yusuf) die drie opnames maakte voor TRT6 kreeg te horen dat liedjes waar het woord ‘Amed’ (Koerdische naam voor Diyarbakır) en ‘Berfin’ in voorkwam niet zouden worden uitgezonden. Daarop trok hij zijn medewerking terug en stelde dat TRT6 gebruikt wordt voor assimilatie van de Koerden.

Vandaag verscheen in de krant het bericht dat een zeventigjarige man voor het gerecht moet komen. Zes maanden geleden, bij de begrafenis van een PKK-militant, scandeerden driehonderd aanwezigen het woord Ocalan. De man klapte in zijn handen. Hiervoor kan hij veroordeeld worden tot 5 jaar gevangenis wegens steun aan een terroristische organisatie!!!

Op 15 februari kwamen ook de vakbonden bijeen in Istanbul. Afhankelijk van de berichtgeving waren er 40 tot 50.000 deelnemers. Hoewel Turkije de economische crisis blijft ontkennen, groeit het aantal werklozen met de dag. De vakbonden eisten dat niet de werknemers moeten betalen voor de crisis!!! Uiteindelijk zullen zij, net als wij, de rekening gepresenteerd krijgen.

Tenslotte nog een woordje over de scheepswerven, waarvan de meeste gevestigd zijn in Tuzla (İstanbul). Vorige week viel weer een dode (op 10 jaar tijd 117 doden door arbeidsongevallen). De man in kwestie moest komen werken op een zondag (hoewel zondag niet voorkwam in zijn arbeidsrooster). Waarschijnlijk had hij geen verzekering. Toen de minister van transport hierover geïnterpelleerd werd zei hij (geparafraseerd): ‘ik werk op zondag, U toch ook, het is crisis, laat ons daarover nu niet gaan zeveren’.

Een parlementslid van de MHP (fascistische partij) die vroeger zelf een scheepswerf had gaf toe dat de veiligheidsinspectie niet terdege werkte, maar, zo voegde hij eraan toe, die veiligheidsinspecteurs lopen maar rond en verrichten geen productief werk. Trouwens, de scheepsbouw zit in crisis, de regering moet ter hulp schieten.

Mijn repliek (neem het voor wat die waard is): ‘Zolang het leven van een werknemer ondergeschikt is aan het maken van winst, zolang blijft een woord als democratie een huichelachtig gegeven.’

17-02-2009 om 17:38 geschreven door marc  

16-02-2009 om 16:10 geschreven door marc  

WELKOM
OP ONZE WEBLOG
SEVİM EN MARC

10-02-2009 om 16:05 geschreven door marc  

Onlangs kwam de leider van de CHP-oppositie in beeld toen hij speldjes van de CHP opstak bij nieuwe leden. Niets speciaals kan je zeggen, maar een aantal nieuwe leden waren gehuld in de çarşaf. Wel een beetje raar voor een partij die bezwaar indiende bij het grondwettelijk hof toen de regering toelating wou geven tot het dragen van een hoofddoek aan de universiteiten – een beslissing die trouwens door datzelfde hof is vernietigd.

Nu blijkt dat de aanbrenger van deze nieuwe leden geen verkiesbare plaats krijgt worden diezelfde speldjes terug ingeleverd.

Maar om kiezers af te snoepen is niets te gek. De CHP-lijsttrekker van Kocaeli beloofde – bij wijze van spreken – op iedere straathoek koranscholen op te richten.

Misschien kan men het circus eens stoppen en zich bezig houden met de echte problemen van de bevolking.

09-02-2009 om 20:08 geschreven door marc  

Oef, weer is een fase van de werken voorbij. Dit keer was het bedoeling de living en traphal te laten schilderen, maar uiteindelijk is alles opnieuw geschilderd. Onvoorzien was dat één van de muren ook moest onderkapt worden omdat er vocht was. En toen we bezig waren hebben we gelijk ook overal nieuwe stopcontacten en schakelaars laten plaatsen.

Op ons overdekt terras laten we ook bijkomende metselwerken uitvoeren, alvorens dit terras volledig af te sluiten met ramen, maar dat zal althans geen hinder meer geven binnenin.

Ik heb al veel stielmannen aan het werk gezien maar Ramazan werkt heel precies en kent zijn job perfect. Gisteren vroegen we hem hoeveel we moesten betalen. Hij wou geen prijs geven. ‘We zijn immers buren, dus hoef je mij niet zoveel te betalen.’ Normaal vraagt hij 60TL per dag (ongeveer 30 euro) maar hij werkt gemiddeld negen tot tien uur per dag. Iedere Turkse Lira is dan ook dubbel en dik verdiend. Wij betalen meer omdat we zo tevreden zijn en dan nog is het spotgoedkoop.

Ik ben altijd benieuwd naar onze werkers. Ramazan is afkomstig uit Diyarbakir, waar hij opgroeide met zijn tien broers en zussen. Op zijn twaalfde (!!!) ging hij met een van zijn broers werken in Mersin. Later belandde hij in Izmir. Hij werkte voor een baas die beloofde hem een grond en huis te kopen. Iedere week kreeg hij ongeveer 30 TL om op de markt inkopen te doen. Verder werd hij niet betaald. Toen hij trouwde en zijn vrouw beviel bleek dat er gedurende zes jaar geen afdrachten voor sociale zekerheid waren betaald. Behoudens die dertig TL was hij ook nooit betaald. Hoewel zijn baas had beloofd de ziekenhuisfaktuur te betalen (naar aanleiding van de bevalling van zijn vrouw) gebeurde dit niet. Ramazan kreeg een boete en moest 1,500 TL (750 euro) betalen. Toen nam hij ontslag en begon op zichzelf. Op twee jaar kocht hij bouwgrond en bouwde zijn eigen huis.

Ramazan is Koerd. Maar in Diyarbakir is geen werk, enkel armoede en miserie. Hij is bang om over politiek te praten. Als hij hoort dat ik al verschillende keren in Diyarbakir ben geweest  is hij verbaasd. Hij wil weten hoe ik Diyarbakir heb ervaren. Ik spreek over het leger, de massale politieaanwezigheid, de twee kerken die ik er heb bezocht. Eén van de kerken beschikt over een stuk van het kruis waaraan Jezus werd vastgenageld.

En de kinderen? Ramazan heeft gelijk. Diyarbakir wemelt van de kinderen. Overal zie je ze, in massa, kinderen die zakdoekjes verkopen, helaas is dit dikwijls het inkomen waarvan een ganse familie moet leven !!!

Diyarbakır, het vroegere Amida, voor de Koerden Amed, de hoofdstad van hun niet bestaande Koerdistan. Toen ik de eerste keer Diyarbakır bezocht was dit met een Koerdische chauffeur uit Sanliurfa. De man was rechts, zong de ganse dag liederen van Ibrahim Tatlises en noemde mij ‘Mister Jacques’. Maar toen wij Diyarbakir naderden zei hij: ‘Dit is Amed, misschien op een dag de hoofdstad van ons Koerdistan’. Zulke woorden uitspreken zijn voldoende om jaren de gevangenis in te gaan. Een (rechts-nationalistische) advocaat stelde dat je iemand die een staatsgreep uitwerkt niet mag opsluiten. Dit is vrijheid van meningsuiting. Diyarbakir Amed noemen is echter gevaarlijk. Je brengt er de eenheid van het land mee in gevaar en dus ga je sowiezo de gevangenis in.

Ik ben absoluut gekant tegen nationalisme maar door een overdreven Turks nationalisme heeft men een Koerdisch nationalisme gekweekt. Als het onmogelijk is om op een democratische manier je rechten te verwerven (door om de haverklap Koerdische dagbladen of partijen te verbieden) dan drijf je gewoon mensen naar de PKK. En de PKK is een stalinistische organisatie die meedogenloos is, tegen elke vorm van interne oppositie. Het is zeker niet de romantische guerrilla die velen zich voorstellen.

Maar de PKK schakel je niet uit met militair geweld. Jaren heeft men de taktiek van de verschroeide aarde toegepast door Koerden uit hun dorpen te verdrijven (tussen de één tot drie miljoen), door (nu nog) meer dan 60.000 dorpswachten te betalen, theoretisch om te vechten tegen de PKK maar in de praktijk om dikwijls op onrechtmatige manier gronden in beslag te nemen en de eigen bevolking te terroriseren. Maar het Koerdische gebied blijft arm, er wordt niet geïnvesteerd. In Diyarbakir is 70% van de bevolking werkloos. Er worden geen middelen toegekend aan de gemeenten toch niet in verhouding met hun noden. Tegelijk blijft de Koerdische taal verboden. Ach ja, je mag het nu al spreken, maar niet schrijven want de letters Q, W en X (die deel uitmaken van het Koerdische alfabet) blijven nog steeds verboden.

De PKK wordt aanzien als een terroristische beweging, ook door de VS en de EU. Het kan niet ontkend worden dat de PKK zware fouten heeft gemaakt. Tegelijk zijn er de ‘vermisten’ en we spreken hier over duizenden volgens de meest voorzichtige schattingen. Ordediensten, paramilitaire organisaties en officieel niet bestaande organisaties, zijn hieraan schuldig. Maar zij blijven (tot nu toe) buiten spel. Ook dat is terreur. Wie de PKK een terroristische organisatie noemt moet ook durven spreken over de staatsterreur. Want wie een bevolking gijzelt is schuldig, begaat terrorisme !!!

Twee maten en twee gewichten. De Koerden weten er van mee te spreken. Maar Ramazan zwijgt. Misschien droomt hij, zoals mijn Koerdische chauffeur, ervan dat op een dag de Koerden gelijke rechten hebben en dat Amed hun hoofdstad is. Maar dromen zijn bedrog! Helaas voor Ramazan, helaas voor de Koerden en ook, helaas voor de Turken.

09-02-2009 om 19:57 geschreven door marc  

Neen, ik wil het niet hebben over de echte Sinterklaas (die trouwens afkomstig is uit Demre aan de Middelandse Zee, dichtbij Antalya), die geschenken uitdeelt aan kinderen, maar over de Sinterklaaspolitiek.

Dat er armoede is in Turkije, schrijnende armoede zelfs, daar is elkeen het over eens. Dat men die armoede gebruikt – of liever misbruikt - om stemmen te winnen, is bedenkelijk!!!

Met de hete adem van de verkiezingen in de nek, zijn alle middelen goed om aan stemmen te raken. En het gaat hier niet over een volkskermis of – om de woorden van wijlen Paul Van Den Boeynants te gebruiken – wat pensen met compot, het gaat over wasmachines.

Eén van de armste gebieden is Tunceli, overwegend bevolkt door Alevitische Koerden. Dit is een gebied waar de DTP (Koerdische partij) zeer sterk staat en waar de regerende AK-partij nauwelijks aan de bak komt. Maar nu komt Tunceli in het nieuws. Kamions komen aangereden, gevuld met honderden wasmachines die aan de straatarme bevolking worden uitgedeeld. Het is een initiatief van de regering. Het ironische is dat er ook wasmachines geleverd worden aan mensen waar geen geasfalteerde straten liggen en die zelfs geen aansluiting hebben op stromend water.

Maar dat is dan wel weer iets voor na de verkiezingen.

09-02-2009 om 10:33 geschreven door marc  

Ik weet dat deze blog wordt gevolgd door vele collega’s op het stadhuis. En omdat ik niet altijd wil schrijven over Turkije, sta ik even stil bij twee vrienden die een enorme invloed op mijn leven hebben gehad.

In de regionen van mijn eigen vakbond werd ik secretaris. Een eigenzinnige secretaris. Eigenlijk luisterde ik nooit naar mijn nationale of regionale instanties. Voor mij betekende syndicalisme eenheid zonder je eigenheid te verliezen.

En eigenlijk klikte het daarom heel goed met de ccod. De secretaris, Theo Ydens, was ook heel eigenzinnig. Ook hij trok zich weinig aan van nationale of regionale instanties. En natuurlijk had hij op het stadhuis een steunpilaar in de persoon van Paul Perdaen. Ook al iemand die zich weinig aantrok van instanties !!!

Maar er was iets dat ons bondt. Niet de eigenzinnigheid, maar de eenheid. Nooit snoepten wij leden van elkaar af, als men zich syndiceerde dan was dat op zich al voldoende. Het kan gek klinken maar dikwijls sloten we leden aan bij de andere vakbond.

Vanuit ons beider nationale instanties had men een argwanende blik op ons. Bij ons bestond geen ‘gemeenschappelijk front’ op papier, het was er in realiteit. En dat wisten onze personeelsleden !!!

Theo was voor een stuk een theoreticus. Wie hem als verdediger kreeg had een Jef Vermassen voor een lokaal bestuur. Een Jef Vermassen is onbetaalbaar, een Theo Ydens kreeg je erbij als je lid was van ccod. Theo kende zijn wetgeving perfect, zijn bezwaarschriften aan de raad van state waren briljant, ik was er jaloers op. Want hoewel ik niet onbeslagen was in zulke zaken, ik was een kleine jongen op dat vlak vergeleken met Theo. Maar goed, ik heb het ook allemaal op mezelf moeten leren.

Ik was sterk voor grote groepen. Mijn emoties kon ik overbrengen op mensen. Ik was een gedreven spreker.

En Paul, ja, zo’n syndicalisten vind je vandaag niet meer. Gedreven was hij. Geen theoreticus maar een practicus. Paul sprak vanuit zijn buik. Eigenzinnig, maar altijd recht voor de vuist !!! Op het stadhuis waren de meeste personeelsleden lid van ccod. Hun eerste contactpunt was Paul. Met zeveren moest je bij hem niet aankomen, maar als het over echte problemen ging, dan stond hij pal achter zijn leden.

Jaren hebben wij samengewerkt en daaruit is een vriendschap ontstaan die heel nauw is. Nooit zal ik vergeten dat toen Theo zijn afscheid gaf, afscheid waarbij enkel syndicalisten aanwezig waren en geen enkel politicus, ik daar was als enige acod-er. Theo stond stil bij ons gemeenschappelijk werk. Het was zijn afscheid maar tegelijk was het ook mijn afscheid. Noch mijn bestuur, noch mijn eigen vakbond hebben afscheid van mij genomen en dat deed pijn.

Doorheen onze ervaringen zijn wij vrienden geworden. Elk met onze overtuiging en ideeën. Maar we kenden en begrepen elkaar.

Geen enkel van ons was een achturensyndicalist. De vakbond was ons leven. We waren eigenzinnig, dronken misschien teveel, maar nooit hebben wij onze personeelsleden verkocht. Integendeel !!!

Mijn leven was de vakbond zoals de vakbond mijn leven was. Dat gold ook voor Theo en Paul.

Vandaag behoren wij tot de legenden van het stadhuis. Wij schreven een stuk sociale geschiedenis. Iets dat nooit verloren mag gaan !!! Net zomin als onze vriendschap. Theo, Paul, bedankt !!!

03-02-2009 om 16:48 geschreven door marc  

En als je nu hoort over Ergenekon, raken die dingen jou persoonlijk?

Toen ik studeerde in Erzurum was er constant een conflict tussen extreem links en extreem rechts. Studenten werden neergeschoten en het was onveilig.

Ik was lid van dev genc (links revolutionair maar zonder bindingen). Mijn ouders wisten dit maar op de straat was het onveilig. Een man beschermde mij maar dat ging niet zomaar, mijn ouders stonden erop dat ik met hem trouwde en dus deed ik dat.

Revolutionair links en toch luisteren naar je ouders?

Natuurlijk begrijp jij dat niet !!! Maar dit was Turkije. Jij beseft niet hoe het is om te wandelen langs een straat met het risico omver geschoten te worden. Erzurum was in handen van de fascisten en zij deelden de lakens uit. Links zijn was wandelen als een doelschot, want als de fascisten moorden deed niemand zijn mond open !!!

Overdrijf je nu niet ?

Oh, jullie zijn telkens hetzelfde. Wat jullie niet kunnen begrijpen is niet gebeurd. Maar nee, ik overdrijf niet !!! Dit was mijn realiteit.

Ok, je trouwde, en toen ?

Mijn eerste echtgenoot was lid van de chp-jongeren en vrij snel raakte ik zwanger. Mijn echtgenoot was veel uithuizig voor zijn job. Toen ontdekte ik dat hij lid was van een geheime organisatie die mensen folterde en ter dood bracht. Ik vroeg onmiddellijk de scheiding aan en kreeg die ook, maar gedurende tien jaar kon ik mijn dochter niet zien !!!

Je eerste man was dus een folteraar ?

Ja, maar ik wist het niet! Bovendien was hij niet rechts, integendeel, hij had linkse ideeën maar tegelijk was hij wel nationalistisch. Kan je voor jezelf voelen wat dit betekent? Natuurlijk niet. Voor mij was het een catastrofe en bovendien mocht ik mijn dochter niet meer zien !!!

Maar nu zie je Hayal wel !!!

Hayal, ik zag ze pas terug toen ze ouder was. Kan jij je dat voorstellen, nooit zag ik mijn dochter in haar jeugdjaren. Toen we elkaar ontmoetten wou zij bij mij blijven vanaf de eerste keer. Nog steeds heb ik schuldgevoelens over haar jeugd.

En haar vader ?

Die hertrouwde. Maar hij bleef lid van schimmige organisaties. (Hayal vertelde mij dat haar vader nachtmerries had, hij leefde in twee werelden, feit is dat hij mensen heeft gefolterd en gedood, maar zijn geheimen zijn met hem verdwenen in zijn graf).

En jijzelf … hoe verliep het met jou?

De fascisten lieten me met rust. Heel raar voor Erzurum. Maar nooit werd ik nog lastig gevallen.

Je broer … je familie ? Vertel daar eens iets over.

Mijn vader was conservatief. Hij stemde op rechtse partijen maar … hij boodt onderdak aan gezochte revolutionairen !!! Mijn vader moest niet weten van een staatsgreep !!! Hoewel hij thuis heel autoritair was bleef hij altijd een democraat.

Hij was dus subversief ?

Jij kent mijn vader. Hij is geen revolutionair maar nooit zal hij mensen in de steek laten. Mijn broer werd opgepakt door de militairen maar kwam vrij snel vrij. Nooit hebben mijn ouders zich bemoeid met onze politieke overtuiging !!!Mijn vader was absoluut niet subversief. Integendeel. Maar dıt bekende nooit voor hem dat hij mensen met een andere overtuiging in de steek zou laten, hoe gevaarlijk dat ook was, want op mensen verbergen stond ook gevangenisstraf !!!

En nu … zoveel jaar later … hoe kijk je terug op de dingen?

Eerst en vooral, ik blijf geloven in het socialisme. Als ik stem, dan stem ik voor de odp (links trotskistische revolutionaire organisatie die één vertegenwoordiger heeft in het Turkse parlement, namelijk Ufuk Uras). Als dat niet mogelijk is stem ik op linkse onafhankelijke kandidaten.

Het is nodig dat mijn land een einde maakt aan diktatuur en onderdrukking. Niet voor de Europese Unie, maar voor ons zelf. Het wordt de hoogste tijd dat wij een democratie uitbouwen waar Koerden, Alevieten, maar ook vrije syndicaten hun zeg hebben. Een seculiere maatschappij, geen islamitische wetgeving, laat me dat overduidelijk stellen !!!

03-02-2009 om 14:01 geschreven door marc  

Binnenkort zijn er verkiezingen. Op welke partij wil je stemmen ?

Het gaat over gemeenteraadsverkiezingen, maar ik ben nergens ingeschreven, dus ik kan niet stemmen. In één jaar tijd groeide het kiezerspotentieel met meer dan 5 miljoen !!! Maar ik heb geen stem. En Europa zwijgt. 
 

Jij staat tegen de Europese Unie ?

Ik sta voor vrede, vrijheid en socialisme. Niet voor een Europa van het kapitaal. Ik stem nooit op traditionele partijen. Wij (en daarmee bedoel ik de gewone Turken) willen jullie Europese Unie niet. Wij willen natuurlijk democratie en socialisme maar dit is onze taak !!! Dit heeft niets te doen met jullie Unie.

Maar als ik kijk naar Turkije. Ergenekon, complotten, zelfs staatsgrepen, wat zeg je dan?

Eerst en vooral, Dankzij of ondanks de militairen zijn er vele dingen gebeurd die het daglicht niet mogen of mochten zien. Ik heb nooit sympathie gehad voor de militairen. Maar tegelijk heb ik evenmin sympathie met de AK-partij. Als moslim en als socialist sta ik volledig achter een seculiere maatschappij !!! Niet het secularisme van vandaag maar een echt secularisme waar staat en samenleving volledig gescheiden zijn. Maar om eerlijk te zijn, mijn ideeën worden slechts gedeeld door een heel kleine minderheid.

Je voelt je dus in een minderheid?

Dat moet jij juist zeggen !!! Jij, als marxist, behoort tot een minderheid  !!! Maar dat is democratie. Ook jij moet dat aanvaarden.

Marxisme en Islam, is dat verzoenbaar ?

Natuurlijk, ik zie niet in waarom niet. Het klikt perfect met mijn ideeën als moslim.

Staat Islam dan voor bevrijding?

Geloof heeft niets te maken met bevrijding. Het is iets van jezelf. Nooit zal ik jou overtuigen om moslim te worden. Maar tegelijk streven we dezelfde doelen na. Vrijheid voor de Palestijnen, maar ook voor de Turken en Koerden. Ik weet dat ik anders denk als de meeste Turken in Sint-Niklaas. Zij weigeren zelfs boeken van Nazim Hikmet, onze beste dichter, te lezen. Zij ontkennen de genocide tegenover de Armeniërs, zij staan aan de conservatieve rechterzijde !!!

En hiermee eindigt het tweede deel van mijn intervıew.

03-02-2009 om 13:58 geschreven door marc  

Kan je iets vertellen over je jeugd?

Ik ben geboren in Selendi, een dorp dat ongeveer 80 km van Izmir ligt. We waren met drie kinderen, mijn oudere broer, mijn zus en ikzelf die de jongste was. Mijn moeder had twee misvallen. Mijn vader was onderwijzer maar hij bevorderde regelmatig en werd directeur van een scholengemeenschap.

Was er een scheiding tussen mannen en vrouwen ?

Ja, die was er overduidelijk. Vrouwen zorgden voor het huishouden, mannen voor het inkomen. Maar ik herinner me dat mijn moeder ooit staakte tegen deze verdeling !!!

Staken, leg eens uit.

Wel, mijn vader ging (en gaat) iedere dag naar zijn ‘lokal’. Maar toen ik jong was leefde hij volledig op zichzelf en toen besloot mijn moeder niet meer te koken. Mijn vader kwam thuis en de tafel was leeg. Vrij snel bereikten ze een compromis.

Wel een beetje raar voor Turkije?

Raar of niet, mijn moeder deed het. En het had effect op mijn vaders gedrag.

Maar je moeder is heel gelovig.

Dit heeft niets te maken met geloof, we zijn allemaal moslims. Het heeft veel meer te maken met traditie en cultuur. Maar in het Westen begrijpen jullie dat niet. Jullie voelen je zo verheven boven onze cultuur. Trouwens, ik ben ook heel gelovig. Dat heeft niets te maken met rechten van vrouwen.

Maar je draagt geen hoofddoek?

Wat voor larie is dit nu weer.  Islam en hoofddoeken hebben heel weinig met elkaar te maken. Mijn geloof is iets dat ik persoonlijk beleef. Ik voel steun bij God. Ik ben een goede moslim. Ik vind het echter spijtig dat men een onderscheid maakt tussen goede en slechte moslims. Voor de linkerzijde in het Westen ben je een goede moslim als je een hoofddoek draagt. Dit is absurd !!! Voor mij persoonlijk is God belangrijk, niet die hoofddoek !!! Mijn moeder en grootmoeder droegen (en dragen) nog steeds een hoofddoek maar dat maakt hen niet tot moslims. Het is een traditie, en tradities hebben een enorme invloed. Maar noch ikzelf noch mijn zus droegen ooit hoofddoeken. Noch mijn vader, noch mijn moeder heeft daar ooit iets over gezegd.

Is de huidige islam niet conservatief?

Daarin heb je gelijk. Ons geloof (islam) wordt helaas veel te snel gelijkgesteld met fundamentalisme. Maar wij – en de overgrote meerderheid van moslims in Turkije – zijn totaal gekant tegen fundamentalisme. Ik ben socialist en geloof dat Marx heel belangrijk is om de wereld te begrijpen. Voor mij staat dit niet in tegenstelling met de islam. Voor mij is het geloof een spirituele belevenis. Ik heb behoefte aan een God maar tegelijk aanvaard ik dat jij die behoefte niet hebt.

Is het niet verboden voor moslimvrouwen om met niet moslims te trouwen?

Ja, voor vrouwen is dit verboden, maar niet voor mannen. Mij maakt dit niets uit, ik ben en blijf moslim en voor mij geldt meer wat je voelt voor iemand dan godsdienst. Waarom maken jullie zichzelf zo druk over een geloof waarin jullie zelf niet geloven?

Wat met gelijkheid tussen mannen en vrouwen?

Wij hadden in Turkije veel vroeger stemrecht dan jullie (ik bedoel dan de vrouwen).  Het gaat hem niet over de tegenstelling tussen vrouwen en mannen het gaat hem over de sociaal economische situatie. Enkel in een socialistische maatschappij zullen mannen en vrouwen een echte gelijkheid hebben. Maar jullie hebben het socialisme verloren. Wij hebben ervoor gevochten maar duizenden zijn vermoord, verloren hun Turkse nationaliteit of verdwenen gewoon. Weet jij wat een staatsgreep betekent?

Dat heb ik gelukkig nooit moeten meemaken, vertel

Wij, daarmee bedoel ik de studenten, de intellegentsia, wij waren voor de overgrote meerderheid links en revolutionair. Maar de militairen grepen (in 1980) voor de derde keer de macht. Wil je horen wat gebeurde in de gevangenissen met vrouwen? Of moet ik er een tekeningetje bij maken? Ook mijn broer werd gearresteerd en opgesloten maar – gelukkig – niet gemarteld. En wat deden jullie in het Westen. Jullie zwegen. Jullie die ons nu lessen in democratie willen geven.

Je klinkt verbitterd, waarom?

Omdat jullie nooit de oppositie hebben gesteund. Jullie spreken over democratie maar eigenlijk primeren enkel jullie economische belangen. Ik heb in België geleefd en werd aanvaard. Waarom? Omdat ik geen hoofddoek droeg ? Voor jullie was ik de ‘progressieve moslim’ maar ik wil niet aangesproken worden op mijn geloof. Ik wil aangesproken worden op wie en wat ik ben.

Laat het ons even hebben over je periode in België. Wat viel je daarbij op?

Misschien eerst iets over politieke islam, want dat viel mij het scherpste op. Het is voor mij ongelooflijk hoeveel Turkse vrouwen hier een hoofddoek dragen en niet alleen een hoofddoek uit traditie maar de turban. Uit hun gesprekken op de bus hoorde ik dat zij en tegelijk nationalitisch en fundamentalistisch waren. Hoewel het landgenoten waren heb ik me nooit met hen verbonden gevoeld.

Ik had een universitair diploma dat voor de Belgische autoriteiten gelijk gesteld werd met een diploma van het B niveau (niet universitair hoger onderwijs) maar op de meeste van mijn sollicitaties kreeg ik zelfs geen antwoord !!! Natuurlijk beantwoordde ik niet aan hun profiel. Vandaag zijn de meeste bureaus die werken met allochtonen in handen van de  AK-gezinde organisaties. Dat de Belgische overheid daar eens tegen reageert !!!

Jij beschuldigt dus openlijk de Belgische overheid?

Natuurlijk doe ik dat. Ik geef een voorbeeld. Freddy Willockx, toch geen rechtse socialist en zeker geen racist, moet geweten hebben dat alle boeken van Orhan Pamuk werden verbrand in İsparta, de provincie waarvan de meeste Turken in Sint-Niklaas afkomstig zijn, maar hij zweeg. Op zo'n moment moet je reageren ook al strijk je dan in tegen de haren van je allochtone Turkse gemeenschap.
 

Je voelt je dus gefrustreerd over België?

Absoluut niet. Er zijn ook de mooie kanten. Voor het eerst in mijn leven heb ik echt democratische politieagenten ontmoet. Mensen die met hart en ziel toegewijd zijn aan mensenrechten. Zij werden vrienden en zullen dat altijd blijven.

Een stad als Sint-Niklaas kan er fier op zijn dat zij zulke agenten hebben !!! Dat kennen wij hier in Turkije helaas niet !!!

En hiermee sluit ik het eerste deel van het intervieuw met Sevim af.

03-02-2009 om 13:53 geschreven door marc  

Eerste minister Erdogan heeft het nieuws gehaald en dat op het forum van de high society in het ski-oord Davos. Tijdens een debat over Gaza waar Peres (Israels president) de militaire invasie verdedigde viel Erdogan scherp uit en beschuldigde Israël ervan kinderen te hebben gedood. Omdat de moderator hem onvoldoende tijd gaf liep hij boos weg en zei nooit meer terug te zullen komen.

Erdogan heeft zeker autoritaire trekjes en het is niet de eerste keer dat hij zich voor de cameras laat gaan. Maar bij zijn terugkeer in Turkije werd hij als een held ontvangen.

Intussen wordt Erdogan ervan beschuldigd een anti-semiet te zijn en er mede oorzaak van te zijn dat de spanningen tussen Joden en Turken oplopen in het land.

Er is inderdaad een toename van racisme tegenover Joden en dit is een bedenkelijke evolutie. Zo waren er onlangs in Eskisehir pancartes voor een gebouw waarop te lezen stond ‘Joden en Armeniërs niet toegelaten, honden wel toegelaten’. Dit is puur racisme en antisemitisme dat moet bestreden worden.

Niemand mag – omwille van afkomst, geloof, ras of geslacht – beledigd worden. Dit is racisme. Maar anti-zionisme heeft niets te maken met anti-semitisme.

Het zionisme – gebaseerd op de geschriften van Theodor Herzl (de Joodse staat) gepubliceerd in 1895 – wou als antwoord op het racisme en pogroms tegen Joden de creatie van een Joodse staat in Palestina. De overgrote meerderheid van de Joden waren echter geen zionisten, zij wilden, weliswaar met behoud van hun eigen cultuur, integreren. Hun antwoord op de Jodenhaat was anti-racisme.

Herzl schuwde trouwens geen bondgenootschappen met fervente Jodenhaters. Zo onderhandelde hij met Plehve, tsaristisch minister in Rusland en verantwoordelijk voor een slachting onder de Joden. Wie ‘de Joden buiten wou’ was er immers mee gediend dat zij ergens ver weg in Palestina gingen wonen !!! Ook de Engelse minister Balfour die anti-immigratiewetten voor Joden opstelde in Groot-Britannië was het idee van de Joodse staat genegen en – o ironie van de geschiedenis – Adolf Eichmann was de ideeën van het zionisme genegen.

Toen men Herzl erop attent maakte dat er in Palestina wel al mensen leefden schreef hij op 12 juni 1895 het volgende: “wij zullen de straatarme bevolking motiveren de grens over te trekken door werkgelegenheid te creëren in doorreislanden, terwijl we hen verbieden te werken in ons eigen land.”

Voor de tweede wereldoorlog hield de grootste Joodse gemeenschap van Europa in Polen haar verkiezingen. De Bund (linkse Joden) haalden 17 van de 20 zetels binnen. De Zionisten 1.

Deze anti-zionistische houding van de meeste Joden veranderde echter totaal na de tweede wereldoorlog door de holocaust. Dit was en is begrijpelijk omwille van de massale uitroeiing. Op dat moment was een ‘eigen Joodse staat’ wel aanlokkelijk geworden.

Wie het vandaag echter oneens is met de houding van de Joodse staat tegenover de Palestijnen wordt snel van anti-semitisme beschuldigd. Zelfs Joodse activisten (o.a. in de vredesbeweging) krijgen dit etiket opgeplakt.

Je kan dan al bedenkingen hebben over Erdogan, een anti-semiet is hij zeker niet. Wel moet het geweld en racistische uitlatingen tegenover minderheden (of het nu om Joden, Armeniërs, Koerden of godsdienstige minderheden gaat) een halt worden toegeroepen.

30-01-2009 om 10:51 geschreven door marc  

De dagen vliegen voorbij. Nooit gedacht dat dit winter was, want eigenlijk vind ik het nu beter dan de hitte van augustus. Het merendeel van de dagen is het mooi weer en zelfs als het regent dan zijn er toch nog momenten dat de zon er doorkomt en dan is het een zalig lenteweertje.

Het is wel anders dan in het seizoen. Weinig toeristen, enkel de plaatselijke bevolking. Het stadje is in winterslaap. Weinig of geen verkeer, geen drukte maar rust.

Het voordeel hiervan is dat je steeds meer mensen leert kennen en ja, de mensen zijn heel vriendelijk en behulpzaam. Grote inkopen doe ik tijdens de wekelijkse marktdag of in één van de twee grootwarenhuizen. Eén daarvan heeft trouwens een service wat betekent dat ze je komen halen en terugbrengen met een auto op voorwaarde dat je voor 25 € aankoopt.

Voor kleine inkopen ga ik meestal naar de ‘bakkal’ dat is één van de dorpswinkeltjes. Het dichtsbijzijnde is Dost market. Aan het winkeltje is ook een ‘café’ waar je thee of koffie kan drinken, maar ze verkopen er ook bier. Als ik iets kleins gekocht heb blijf ik meestal een kwartiertje in het café. De klanten zijn bijna altijd dezelfde en vrouwen zie je er niet. Voor mij is het een goede manier om Turks bij te leren. Mijn naam is blijkbaar een probleem want die vergeten ze meestal, maar ook voor mij zijn Turkse namen niet makkelijk te onthouden.

Verschillende mannen zijn afkomstig uit andere streken van Turkije en de verhouding inwijkelingen/autochtone dorpsbewoners is ongeveer fifty fifty. Wat opvalt is dat de mensen trots zijn op hun dorp. Ze vragen me natuurlijk wat ik van de Turken vind, van hun land en van de politiek. Eigenlijk zijn de mensen heel open. Zij vertellen openlijk hoeveel ze verdienen en hoeveel uren ze daarvoor moeten werken. Ze verwachten van mij natuurlijk hetzelfde hoewel dat niet makkelijk is. Ook vragen ze heel direct wie werken heeft uitgevoerd aan ons huis en hoeveel dat heeft gekost en dan zie ik ze in hun hoofd berekeningen maken. Verschillende onder hen hebben geen sociale zekerheid en dan probeer ik in gebroken Turks uit te leggen hoe het systeem bij ons werkt.

Tegenover politiek staan ze vrij onverschillig. Algemeen verspreid leeft het idee dat politici zakkenvullers zijn die zich weinig aantrekken van de gewone bevolking. Corruptie en steekpenningen behoren tot het dagelijkse leven.

Voortdurend speelt de commerciële tv en eigenlijk wordt er enorm weinig geconsumeerd. Dat hoeft trouwens niet. Wil je gewoon ergens gaan zitten voor een praatje dan doe je dat. Het is ook niet abnormaal dat ambtenaren of politie binnenkomen tijdens hun diensturen. Politie en gendarma, dat valt op, hoeven nooit ergens te betalen.

Als ik wegga is er telkens wel iemand die me een lift voorstelt, hoewel ik liever wandel. Hét gespreksonderwerp bij uitstek is voetbal. De plaatselijke voetbalploeg heeft een mooi terrein en iedere zondag spelen ze in het amateurvoetbal. Cruyf, Sciffo en Anderlecht kennen ze beter dan ikzelf. En natuurlijk vragen ze voor welke voetbalploeg ik supporter. Dit is een gevaarlijk gespreksonderwerp. Het voetbalfanatisme is groot en je zal maar tegen een supporter van Fenerbahce zeggen dat je Galataseray de beste vindt en je wordt overstelpt met vragen en opmerkingen (die ik – gelukkig maar – meestal niet begrijp).

Mannen en vrouwen hebben hier nog altijd een gescheiden leven. Meestal is het de man die werkt en de vrouw zorgt voor het huishouden en de kinderen. Als ik hun vertel dat ik graag kook zie ik gefronste wenkbrauwen. De frons wordt groter als ik vertel dat ik moet opstappen omdat Sevim op mij wacht. Dan zie ik ze denken, och ja, dat is toch een yabancı (vreemdeling) en die hebben toch af en toe van die rare gewoontes.

30-01-2009 om 09:34 geschreven door marc  

Ik wil nog even terugkomen op de gebeurtenissen in Gaza. Minister Bert Anciaux haalde het nieuws toen hij de vergelijking maakte tussen Gaza en de afschuwelijke moorden in Dendermonde. Persoonlijk vind ik het ongepast om dergelijke vergelijkingen te maken. Wat gebeurde in Dendermonde is – hoe afschuwelijk het ook is – gelukkig maar een geïsoleerd geval. En de seriniteit waarmee de burgemeester van Dendermonde de gebeurtenissen aanpakt dwingt respect af.

Los daarvan zijn er echter eveneens de gebeurtenissen in Gaza waar honderden kinderen werden gedood. Dit was echter geen actie van een geïsoleerde gek, het was en is voor mij een oorlogsmisdaad, een misdaad tegen de menselijkheid.

Ik heb de gebeurtenissen dag na dag gevolgd op El Jazheera English, de enige (!!!) televisiezender die ter plaatse was. De reporters van de NOS en de VRT stelden dat er geen journalisten ter plaatse waren wat eigenlijk een flagrante leugen was !!!

Het bombarderen van schuilplaatsen van de Verenigde Naties terwijl alle coördinaten waren doorgegeven aan Israël is tegen het internationaal recht en de woordvoerders van de Verenigde Naties die men moeilijk kan verdenken van sympathie voor Hamas stelden overduidelijk dat er geen Hamasleden in hun instellingen waren !!! Het is ook overduidelijk dat er fosforbommen zijn gebruikt, dat burgers met de witte vlag in de hand werden neergeschoten, dat meer dan honderd Palestijnse burgers in een gebouw werden samengedreven door de Israëlische troepen, waarna het gebouw gebombardeerd werd. Als dit niet voldoende is om een onderzoek in te stellen, dan weet ik het niet meer, maar de Europese Unie heeft dit al verworpen !!!

In de berichtgeving van de VRT en de NOS wordt veel aandacht besteed aan de raketten van Hamas en het niet verlengen van de wapenstilstand. Maar tijdens de wapenstilstand werd Gaza al afgesloten voor humanitaire hulp, tijdens diezelfde wapenstilstand is Israël binnengevallen in Gaza en heeft daar Hamasleden gedood. Er wordt nergens vermeld dat Hamas de wapenstilstand wou verlengen op voorwaarde dat de blokkade werd opgeheven. Maar Israël weigerde categoriek !!!

Bovendien vergeet men dat – onder druk van de internationale gemeenschap – Hamas heeft deelgenomen aan verkiezingen die volgens internationale waarnemers eerlijk zijn verlopen. Toen bleek dat Hamas deze verkiezingen had gewonnen (met een grotere overwinning op de Westbank dan in Gaza) deed de internationale gemeenschap of haar neus bloedde en weigerde de uitslag te aanvaarden.

De Palestijnen bestaan niet alleen uit moslims, er zijn ook andere bevolkingsgroepen en in het door Hamas gecontroleerde gebied van Gaza hebben minderheden (o.a. christenen) er meer rechten dan in vele moslimstaten.

Hamas werd indertijd opgericht door de Verenigde Staten en Israël om El Fatah wind uit de zeilen te nemen. Ook dat wordt maar al te vaak vergeten. Toendertijd streefde Hamas zelfs niet voor een onafhankelijke Palestijnse staat !!!

De twee maten en gewichten waarmee het Westen de situatie in het Midden Oosten beoordeelt, zetten terecht kwaad bloed in de hele moslimwereld, zeker bij de plaatselijke bevolking, ook hier in Turkije. Misschien mag ook eens gezegd worden hoeveel resoluties van de Verenigde Naties Israël naast zich neerlegt, onder andere over hun nederzettingenpolitiek, de muur en de verplichting zich terug te trekken uit de bezette gebieden.

Ook nu weer zal Israël (dank zij de medeplichtigheid van het Westen en sommige Arabische regimes) de dans weer ontspringen. Hoe denk jij dat de familieleden van onschuldige kinderen, vrouwen en ouderen die gedood of zwaar gewond werden dit zullen opnemen. Misschien kan je even proberen jezelf in hun plaats te stellen.

Dat soldaten sneuvelen in een oorlog is nog begrijpbaar. Dat onschuldigen hiervan het slachtoffer worden kan nooit aanvaard worden.

30-01-2009 om 00:28 geschreven door marc  

Vorige week kwam Hayal, Sevims oudste dochter, op bezoek. Sinds vijf maanden werkt zij iedere dag, maar er wordt geen loon uitbetaald. De eerste minister Erdogan beweert dat de sociaal economische crisis ‘op een haartje na’ Turkije is voorbijgegaan.

Hayal kreeg een zenuwaanval op haar werk. Het was haar allemaal teveel geworden. In het winkelcentrum waar zij werkt komen nog nauwelijks klanten en wie komt koopt niet !!!

Als zij haar werk opzegt verliest zij volledig haar sociale zekerheid. Het is dus kiezen tussen de pest en de cholera.

Intussen verloren tienduizenden hun job in Turkije maar – er is geen vuiltje aan de lucht - althans als we de economen en de eerste minister hier mogen geloven.

Staken dan zou je zeggen. Maar het stakingsrecht is hier streng beperkt en de facto verboden. Openbare diensten mogen sowiezo niet staken en dus blijft het hier een paradijs voor de patroons.

Intussen zie je af en toe schrijnende beelden op de televisie. Bij het overladen van sardines zag je hoe bejaarden maar ook jongeren probeerden gevallen sardines op te rapen om toch maar eten te hebben. De sardines kosten ongeveer 1 euro per kilo, dat zegt genoeg. Mensen worden uit hun huizen gezet omdat zij noch de huur noch de gasprijs kunnen betalen, maar nog steeds, er is geen vuiltje aan de lucht.

%%%FOTO1%%%Hier in Mordogan zie ik dagelijks mensen rondscharrelen op de vuilnisbelt. Alle vuilcontainers worden leeggehaald door mensen met grote zakken waarin zij blik of papier insteken om dan later te verkopen. En Mordogan is dan nog een relatief rijk dorp !!!

Toch is het Bruto Nationaal Product op enkele jaren verdubbeld. Maar ook hier is het weer een bepaalde bevolkingsgroep die de winsten in de zak steekt terwijl de overgrote meerderheid daar niets van ziet.

Pensioenen worden nauwelijks aangepast, ook deze van de openbare sector niet !!! Het kindergeld dat al een habbekrats was is – val niet omver – gestegen met twee kurus, iets minder dan 1 eurocent !!!

Maar gelukkig is de crisis ‘op een haartje na’ Turkije gepasseerd. Althans in zijn woordgebruik kan de eerste minister hier zeker concurreren met zijn Europese tegenhangers. Op dat vlak zijn er zeker geen belemmeringen dat het land lid wordt van de Europese Unie.

29-01-2009 om 23:19 geschreven door marc  

De crisis. Ze is er gekomen en ze is wereldwijd. Overal ter wereld worden miljarden euro’s of dollars gestoken in de financiële sector, maar het geld is nog niet binnen of diezelfde bankiers kloppen weer aan bij de overheid !!!

Tegelijk, en dat is het cynische, gaan diezelfde banken (kijk naar ING en nu Dexia en tel er ook de werklozen maar bij die er na overname van Fortis door Paribas zullen bijkomen) over tot afdankingen. Voor degenen die hun werk verliezen is echter geen geld !!! Meer nog, nadat de grote bonzen van de bankindustrie een pokerspel hebben gespeeld met ons geld, krijgen zij vanwege de overheid lucratieve postjes aangeboden om ‘de zaken terug op orde te stellen’.

Want de ‘vrije markt’ is en blijft alleszaligmakend, ook voor de Belgische overheid.

Het is ronduit walgelijk om van diezelfde overheid te horen dat ‘zij het niet konden weten’. De grote internationale instellingen zoals de Wereldbank, de Oeso of het Internationaal Muntfonds hadden het niet zien aankomen !!! Zij hebben het   NOOIT zien aankomen, noch de crisis in Japan, noch de crisis bij de Zuid Oost Aziatische tijgers, noch deze wereldwijde economische crisis (LEES ER HUN WEBSİTES MAAR OP NA WANT DİT ZİJN GEEN LOZE BESCHULDİGİNGEN). Hun recepten waren eenvoudig: Privatiseer, bouw de sociale zekerheid af, dring uw begrotingstekort terug, beperk werkloosheidssteun, betaal je schulden terug, hou de inflatie onder controle en laat de markt haar werk doen !!!

Maar het kapitalisme redeneert enkel vanuit een korte termijndenken. Winst is niet genoeg, het moet superwinst zijn. Caterpillar ontslaat wereldwijd 20,000 werknemers, niet omdat er geen winst gemaakt wordt maar omdat het winstaandeel aan het zakken is !!!

Nochtans waren er waarschuwingen genoeg. En niet alleen van marxistische economen. Nouriel Roubini (een burgerlijk econoom) had hetzelfde voorspeld. Diezelfde Roubini stelt nu dat de ‘slechte kredieten’ alleen in de Verenigde Staten een omvang hebben van 60,000 miljard dolar !!!

In 1994 (!!!) schreef ik in mijn vormingsbrochure over ‘economie en sociale zekerheid’ dat van de miljarden dollars die dagelijks de financiële wisselmarkten passeren 97% speculatief kapitaal was. Ik zei toen dat er een moment zou komen dat dit pokerspel de realiteit onder de koker naar boven zou brengen. Dit is wat nu aan het gebeuren is.

Maar – dit is maar het begin !!! Want ook de werkelijke economie (de productie van goederen en diensten) zal de weerslag krijgen. Dit jaar zal er – voor het eerst sinds de tweede wereldoorlog – een wereldwijde economische groei zijn van 0,5% wat een wereldwijde afdankingsgolf inhoudt. Tegelijk zullen wereldwijd de begrotingstekorten stijgen want de overheid wil (nu plots opnieuw) garant staan voor slechte schulden en financieringen. Aan het economisch systeem wil men echter niet raken. Al deze schulden zullen DOOR ONS moeten terugbetaald worden.

Het wordt de hoogste tijd dat een ANDERE ECONOMİSCHE POLİTİEK wordt gevoerd. Een politiek ten gunste van de werknemers en de sociaal gerechtigden. Dit is niet mogelijk met de bestaande politieke partijen, zeker niet met de rechts populistische partijen zoals LDD en VB.

Het is te hopen dat – zoals in Frankrijk en İjsland– de werknemers massaal in actie komen en dat in die actie nieuwe politieke formaties ontstaan die zich terug resoluut achter de eisen van de werknemers en sociaal gerechtigden stellen. Dit is mijn insziens het enige alternatief dat ons rest, niet alleen in België maar wereldwijd.

29-01-2009 om 00:00 geschreven door marc