Ik ben Luk Tijsmans, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Luke T-Iceman.
Ik ben een man en woon in Brasschaat (België) en mijn beroep is Instructeur initiële opleiding Doel 34.
Ik ben geboren op 02/02/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triatlon, muziek (saxofoon).
TRIATLON - Luk Tijsmans
Een sporter die den hoop vergroot!
10-06-2012
Wat moest gedaan worden is gedaan!
Na vele maanden zwoegen en zweten zitten mijn grote blokken trainingsarbeid er op. Afgesloten met een week van 21 uur trainen: 12.1km gezwommen, 373.8 km gefietst en 49.3 km gelopen. Nu een iets rustigere week en dan richting Nice. Het werd tijd dat het gedaan was. Vooral de uren fietsen beginnen me wat tegen te steken. Het weer zat de laatste maanden ook niet echt mee. Maar er is hoop in Nice geven ze 26°C en geen wind! Super. Nog een weekje knoeften op D3 en dan richting zuiden.
'k Hoor net dat de Lance niet mag meedoen ... mijn kansen stijgen weeral!
Na een week alles laten bezinken en terug in de trainingen te vliegen zie ik het zitten om een verslagje te schrijven over Leuven. Pech, stommiteiten en niet 100%. Of het één het andere heeft beïnvloed weet ik niet. Mijn verslag.
ZWEMMEN: 2500m Al bij al stond ik rustig aan de start. Het was een trainingswedstrijd weet je wel ... Bij het zwemmen werd er op het strand gestart. De beach-start was redelijk hectisch. Na de start werd er dadelijk goed doorgezwommen. Op een gegeven moment heb ik tegen mezelf moeten zeggen: Luk 't is geen 1/4 en heb ik iets geminderd. Dit zal ik in Nice ook in mijn hoofd moeten houden. Het water vond ik al bij al toch niet zo warm. Vooral handen en voeten voelde koud aan. In Leuven worden er 2 driehoeken afgelegd. Bij elke boei was het een gevecht met steeds dezelfde atleten. Onderweg was het altijd knokken voor je plaatsje en tussen boei 5 en 6 zat er een atleet achter mij die om de drie slagen mijn voeten aantikte: OM ZOT VAN TE WORDEN! Zo kwam ik na 37'54 uit het water. Als we de tijden met vorig jaar vergelijken was het zeker 2500m. Boei nummer 2 lag duidelijk verder dan vorig jaar.
WISSEL: Na het gesukkel vorige week in Geel toch een beetje over nagedacht. Het uittrekken van de wetsuit ging weer niet echt vlot. Dit moet ik toch eens bekijken of inoefenen bij het open water zwemmen met BrTC.
FIETSEN: 82km Hier begon de miserie. Ik had het met Paul (EBL) nog over het aantrekken van de fietsschoenen gehad voor de start. Na de mat waar we mochten opspringen moesten we nog een stukje door bosjes over een mat richting de baan. Ik had beter met mijn schoenen gewacht tot op de rijbaan. Maar ik zag mijn linkerschoen mooi open staan dus ik dacht ik ga er hier al in. Gevolg: ik verlies mijn evenwicht geraak van de mat af in het gras en knal in de nadarhekken. Nadar omver, fiets tegen de grond, scheef stuur en shifter, bus tussen mijn bars liep leeg over mijn fiets, kap in de vinger ... en vooral aangedaan. Ik stond terug recht zette ik mijn stuur en shifters terug recht. Toen zag ik dat ik een schoen kwijt was. Gelukkig kwam er een vriendelijke scheidsrechter met mijn schoen aan. Alles terug in orde, de fiets op. Toen zag ik pas dat mijn ketting er ook nog af lag. Al trappend kreeg ik ze er niet terug op ... terug van de fiets om de ketting er op te leggen. En dan eindelijk weg. Na de aanloopstrook kwam ik toch in mijn ritme en de eerste lokale ronde ging goed. Bij het begin van de tweede ronde kwam de pech weer opzetten. Lek achteraan. Dit is de eerste keer dat ik dit meemaak in mijn 10-jarige traitlon carrière. Aan de kant wiel er uit en een nieuw bandje steken. Hoeveel tijd je hiermee verliest kan ik niet zeggen. Mijn polar was weer niet goed gestart dus aan de HR kan ik het niet afleiden. Nadien terug vertrokken. Ik merkte na enige tijd dat het minder vlot ging. Af en toe hoorde ik iets aan mijn fiets, had mijn achterrem al open gezet maar wist niet waar dat geluid vandaan kwam. Met een TT helm waar de oren mee in zitten en de wind allemaal niet simpel. Er waren een aantal atleten die kwamen zeggen dat mijn rugnummer nog maar met 1 speld vast hing. Ik dacht dat het geluid van mijn flapperend rugnummer moest komen. Nog eens stoppen om naar mijn fiets te kijken (wat maar 10" duurt!) kwam niet in mij op. Dat ik minder snel reed kwam door al de tegenslag dacht ik.
LOPEN: 20km Ik stapte behoorlijk vermoeid van mijn fiets. Kwam het door de trainingen deze week of zat Geel nog in de benen of was er nog iets anders?... Het loopparcours in Leuven is behoorlijk zwaar er zit een enorm steile klim in en halfweg moet je een baan onderdoor via een voet/fietstunnel. Op die trapjes heb ik heel wat atleten gezien met krampen. Uiteindelijk kwam ik zo na 1u33 over de streep met een totaaltijd van 4u45. Niet echt tevreden, zeg maar ontgoocheld. Je weet nooit hoeveel tijd je moet rekenen voor die val en de platte band. Mijn collega Paul trachtte me wat op te beuren na de aankomst en alles wat in de juiste context te plaatsen. Maar als het diep zit ...
Samen met Paul ging ik mijn fiets terug oppikken. Toen stelde ik vast dat mijn achterwiel tegen mijn kader sleepte en als je er een zwaait met je hand aan gaf dat het wiel na 1 toer al terug stilstond. 'k Heb dus 50km met extra weerstand gereden. Langs de ene kant kon dit helpen om veel te verklaren: minder snel rijden en extra vermoeid na het fietsen. Aan de ander kant is dit wel gigantisch dom. De les: na het vervangen van een wiel test even of het wiel wel vrij zit en als je twijfelt stop dan even i.p.v. verder te rijden. In de HU wetenschap is de term hiervoor "veronderstellingen valideren" als HU-coach zou ik dit moeten weten
De eerste triathlon van het seizoen is een feit. Deze middag deelgenomen in Geel. Na lang in spanning wachten kwam deze ochtend het verlossende bericht dat er zou gezwommen worden. Het water bleek zelfs 16°C te zijn en was best aangenaam. Toen ik aankwam in Geel gaf mijn wagen 13°C aan, niet echt warm. Uiteindelijk zou het 19°C worden. Een aangenaam weertje voor een triathlon.
ZWEMMEN 23'13 Het parcour was dit jaar anders. Deze keer werd er 1500m in lijn gezwommen. Andere jaren moesten we op het einde nog een lus maken van 250m. De veteranen startte samen met de dames. Zonder senioren heb je het voordeel dat als je vooraan wil starten dat dit geen probleem is. Na het startschot even doorgetrokken zodat ik goed weg was. Ik zag dat er een 2tal atleten echt afstand namen daarachter vormde zich een groepje. Na enige tijd kreeg ik door dat ik achter de eerste dames aan het zwemmen was. Er lagen 2x 3dames naast elkaar ik heb me er lekker achter gelegd. Na 2/3de wedstrijd trok het pak even open en heb ik geprobeerd om er voorbij te zwemmen maar dat kostte duidelijk meer moeite dus heb ik me terug achteraan genesteld. Zo kwam ik als 2de veteraan uit het water. Mijn tijd van 23'13 vond ik eerst niet zo goed maar gezien mijn positie denk ik dat het zeker 1500m was.
Mijn wissel zwemmen/fietsen was echt een ramp. Al goed dat ik 2 wedstrijden voor Nice doe om dit wat te oefenen. Niet dat in Nice daar het verschil gemaakt wordt maar zo staan sukkelen is het ook niet. Om te beginnen vond ik mijn fiets niet terug. Ik had nummer 351 en was aan het zoeken bij 251 totdat Mirco (BrTC) mij er op wees dat de mannen 50m verder staan. Daar aangekomen had ik de klassieke problemen om mijn pak uit te krijgen en nadien was het vooral mijn TT helm en bril die me parten speelden. Dit oefen ik elke ochtend voor een wedstrijd. Toch heb ik hem 2x terug moeten af- en terug opzetten ... moet beter!
FIETSEN 1u06 Mijn werkpunt voor Nice. En dat was er aan te merken vandaag en dit niet in de positieve zin. Ik ben, met het oog op Nice, heel deze week blijven doortrainen. Vooral tijdens het fietsen voelde ik dit. Mijn bovenbenen deden pijn. Duidelijk niet 100% fris. De laatste 6km heb ik het tempo wat moeten laten zakken. Tijdens het fietsen ben ik voorbijgereden door een 7-tal atleten. Normaal kan ik dan bij de niet al te snelle jongens aanpikken. Hier had ik vandaag duidelijk de benen niet voor en wou niet het risico op een gele kaart lopen. Daarom ben ik voor mijn eigen wedstrijd gegaan. Met het oog op Leuven volgende week ga ik het deze week tijdens het fietsen echt rustig aan doen want als ik met deze benen 90km moet rijden? Uitendelijk had ik een gemiddelde van 37km/h gezien de omstandigheden al bij al OK, meer niet.
LOPEN 36'54 Tijdens het lopen merkte ik dan weer de positieve kant van al die trainingsarbeid. Ik kon onmiddellijk in een snel tempo vertrekken en heb dit gans de wedstrijd kunnen volhouden. Normaal kon ik nog wat sneller maar ik voelde in mijn linkerbeen wat overbelasting van al dat trainen en heb geen risico willen nemen. Mijn tijd 36'54 voor 9.7km, dat is 15.7km/h! Ik ben door 1 atleet voorbij gestoken en heb zelf 2 ander ingehaald. Dit gaf mij een eindtijd van 2u06'07 eindresultaat van 8ste bij de veteranen. Voor zo'n goed bezette wedstrijd een zeer mooi resultaat.
Conclusie: Geslaagde trainingswedstrijd. Nu maar hopen dat ik morgen niet te stijf ben. Deze week wat rustig trainen en herstellen voor volgende zondag in Leuven.
Dit weekend beginnen we er echt aan. Onze eerste triathlon. Naar traditie die van Geel. Ook al enkele jaren traditie: wordt het een traithlon (al dan niet met ingekorte zwemproef) of een duathlon. De temperatuur van het water is namelijk nog niet zo hoog. Laat ons toch maar op het zwemmen hopen want in een duathlon heb ik geen zin. Ook te risicovol voor mogelijke kwetsuren. Dit jaar bekijk ik Geel wel echt als een training. Ik train heel de week nog gewoon door. Zo heb ik gisteren nog 140km gefietst en 's avonds nog een zwemtraining van 3000m afgewerkt. Volgende week is ook nog Leuven. Hier zou ik toch minstens 1 dag voordien willen rusten en de vrijdag enkel wat zwemmen. De eerste 4 dagen van volgende week train ik gewoon door. Hoe zit het momenteel met de conditie:
ZWEMMEN: dit zal wel geen probleem zijn denk ik. In april heb ik mijn 30' test nog eens hernomen. 1966m dat is 50m meer en minder moe dan die van januari. Vanaf volgende week starten we met het open water zwemmen met BrTC. Dat is nog een extra zwemtraining die er bij komt.
FIETSEN: het grote vraagteken voor NICE. Momenteel train ik ongeveer 300km per week. Ik merk dat de uithouding geen probleem is (hier op onze vlakke wegen). Hopelijk valt de snelheid nu zondag niet te hard tegen. Echt fris zal ik zondag niet aan de start staan. Volgende week ga ik Leuven zeker verkennen. Beetje bergop rijden. Vanaf de week daarna ga ik proberen nog enkele keren naar de Ardennen te gaan om wat extra klimkilomers te trainen.
LOPEN: dit zit ook wel snor. Mijn hartslagen dalen nog terwijl mijn snelheid toeneemt. Iets wat ik bij het aanbreken van het goede weer elke jaar vaststel. (en het moet nog echt goed weer worden!) Ook mijn nieuw record op de 10miles geeft me hoop. Het lopen in NICE zal vooral van de verwerking van het fietsen en de temperatuur op de Promenade des Angles afhangen. Aan de voorbereiding zal het niet liggen.
Zondag 22/4 meegelopen met de 10 Miles. Eerste grote test van het seizoen. Eens kijken of al die uren LSD wat hebben opgebracht. 'k Had heel de week gewoon doorgetraind. Iets wat ik andere jaren niet deed. Dan nam ik toch meestal 2 dagen rust. Dit kon ik dit jaar met het oog op de IM van Nice niet doen. Ik had wel geluk dat het deze week een 'relatieve' herstelweek was. Ik had me voorgenomen om het als een intensieve training te bezien. Dit wil zeggen hartslag tussen de 165 en 175 houden. Na de start ben ik er wel onmiddellijk ingevlogen om zo snel mogelijk in deze zone te zitten. Heel de wedstrijd heb ik mij er netjes aan kunnen houden. In het begin nog iets ingehouden maar naar het einde toe ben ik er toch echt voor gegaan. Toen ik bij het uitkomen van de waaslandtunnel zag dat ik onder de 1u04 kon lopen heb ik er nog alles uitgehaald. Ik drukte zelf af en had een tijd van 1u04'00. Maandagochtend was ik toch een beetje ontgoocheld dat er in de krant 1u04'01 stond. 'k Had liever 1u03'59 gezien. Maar al bij al een geslaagde test. Maandag gaan loslopen met de club. Toch behoorlijk stijve beentjes. Dinsdag nog stijver uit bed gekomen (2de dag is altijd erger). Nu verder trainen naar het volgende doel: 1/4 Geel.
Ondertussen zijn we vrijdag en beentjes terug hersteld van afgelopen zondag. Klaar voor een goed gevuld trainingsweekend.
Vorige week een nieuwe lactaat veldtest gedaan bij Christian in Belsele. Best tevreden over het resultaat. Al dat LSD geloop levert toch wat op. Mijn LT waarde is nu 150 en mijn intensieve zone ligt iets hoger en wat verder 165-173. In bij lage mijn resultaten.
De eerste maanden bij 3-COACH was ik even in paniek wat mijn hartslagzones betreft. Ik moest zeer veel lopen aan LSD (< HR 130). Dit was zeer moeilijk voor mij. Ik kwam amper vooruit (10km/h). Vorig weekend heb ik in Zele met 3-COACH een veldtest gedaan. Vandaag heb ik mijn nieuwe harslagzones gekregen en deze zien mij er al veel aangenamer uit. +/- 10 slagen meer per zone gaat me iets meer comfort geven. Ik zal ook iets sneller mogen/kunnen lopen.
Na een extra sportonderzoek bij Nottebohm heb ik medisch groen licht gekegen om deel te nemen aan Nice. Ik heb mij nu ingeschreven en kan dus niet meer terug. De test op zich was goed. Mijn fietsen is zoals verwacht toch iets gebeterd t.o.v. vorig jaar. 600W zal ik wel nooit kunnen trappen maar mijn VO2 max begint toch in de buurt te komen van mijn loopprestaties. Ik train nu ook met de trainingen van 3COACH. Dit motiveert wel. Ik combineer deze uiteraard met de trainingen van BrTC.
Ondertussen hebben we een appartementje gevonden in NICE. Van 19 tot 26 juni kan je ons vinden in Riviera 17, rue de Rivoli-06000 NICE. Een klein knus plektje met een garage voor de wagen, ne kelder om mijn fiets te stallen en af te stellen en een terras om wat te relaxen. Dit alles 250m van de zee en 1000m van de start van de Ironman van Nice. 's Ochtens moet dit lukken en 's avonds moet Els me maar naar daar dragen. http://coeurdenice.weebly.com/index.html
In het begin van het seizoen had ik via SHOP2RUN mijn wetsuit binnengedaan voor een herstelling. Zij hadden het pak opgestuurd naar de leverancier en mooi voor een vervangpak gezorgd zodat ik zonder zorgen het seizoen verder kon. Nu bleek na enige tijd dat mijn pak bij de leverancier zoek was geraakt. Deze week mag ik een nieuw pak gaan afhalen.
Langs deze weg wil ik Koen en Sylvie van SHOP2RUN bedanken voor hun inzet en service.
Het weerbericht zag er alles behalve gunstig uit. Heel de dag regen en veel wind vanuit het westen. Ik heb geen regen gezien en tijdens de loopproef kwam de zon in die mate opzetten dat mijn schouderbladen wat verbrand zijn (ik heb dan ook niet veel nodig om te verbranden). De wind was we van de partij en deze kwam eerder uit het noordwesten dan west.
ZWEMMEN:
Dit jaar heb ik al zeer mooie resultaten gehaald in de zwemproef. In Sint-Laureins en Brugge slaagde ik er in om steeds vooraan te eindigen. Tijdens de zwemproef in Antwerpen had ik echter niet zo'n goed gevoel. In het begin was ik rustig gestart en zat goed in mijn tempo. Ik zat wel helemaal alleen. Rechts en links 10 meter van mij zag ik nog enkele groene badmutsen. Ik keek vooruit en zag de boei voor mij en ben blijven doorzwemmen op mijn lijn. Bij het naderen van de 2de boei kwamen twee atleten mij voorbij. Ik dacht in hun voeten te gaan zwemmen maar dit lukte niet. Ik was steeds hun lijn kwijt en slaagde er niet in bij hen te blijven. Daar ging bij mij ook de rust. Ik begon om te 2 slagen te ademen en had geen goed gevoel meer. Mijn tijd was ook een minuut minder dan vorig jaar. Achteraf bleek bij iedereen de tijd meer te zijn dan vorig jaar. Toch had ik de 11de zwemtijd in mijn reeks wat niet slecht is in dit 'internationaal gezelschap'.
FIETSEN:
Het fietsen begon met een tragische gebeurtenis. Toen ik richting Waaslandtunnel reed werd ik voorbij gestoken door 3 politiemotoren gevold door een ziekenwagen. Aan de ingang van de tunnel moest die ziekenwagen daar draaien wat tot enige vertraging leidde bij de fietsers. Ik begon mij al wat druk te maken. Toen we onderaan in de tunnel aankwamen stond daar de ziekenwagen. De zwaantjes lieten ons bijna stoppen. Nog meer vloeken. Daar ging mijn aanloop voor de helling. Ik moest vertrekken van quasi stilstand. Toen ik de gevallen atleet daar zag liggen en bij het buiten rijden van de tunnel de MUG zag binnenrijden realiseerde ik mij de ernst van de situatie. Mijn gedachten gaan dan ook vooral naar de familie en vrienden van de jonge atleet Arthur.
Bij de eerste spooroverweg ben ik mijn dirkbus verloren. Ik dacht enkele atleten voorbij te steken naast de matten. Hierdoor vloog mijn bus uit z'n houder. Ik ben teruggedraaid omdat ik in het verleden slechte ervaringen heb gehad met dit niet te doen. Ik had gehoopt dat de wind vooral langs de zijkant zou komen maar dit was echter niet zo. Richting haven stond de wind al schuin van voor. De lus die we 3 keer moesten afleggen was helemaal de hel. Er waren stukken waar het verschil tussen heen en terug meer dan 20km/h schol. Heen tegen 25 à 27km/h terug tegen 48km/h. Ook de combinatie wind en bruggen was zwaar. Op één van die bruggen reed ik nog 22km/h. Er waren er echter die nog veel trager die bruggen opkropen. Toch had ik het gevoel dat ik goed bezig was. Ik haalde heel te tijd mensen van vorige reeksen in. Het voordeel van 3 lussen te rijden op zo'n brede wegen is dat je je clubgenoten goed in het oog kunt houden. Zo zag ik ook dat ik iets sneller reed dan Kris. Wat toch een goede fietser is. Ik was dus goed bezig. Mijn fietstijd was een kleine 6 minuten meer dan vorig jaar (dit zal vooral aan de wind liggen). Met een gemiddelde van net geen 35km/h en een 28ste fietstijd mag ik best tevreden zijn. Al die extra fietsarbeid hebben toch wat opgeleverd.
LOPEN:
De grote vraag van de dag. Gaat mijn kuit het uithouden? Door de laatste 3 dagen voor de wedstrijd te rusten was de kuit toch weer wat stijf. Bij het lopen in de wisselzone 1 na het zwemmen had ik een slecht gevoel. Ik dacht nooit te kunnen uitlopen. Bij de start van het lopen leek alles vrij goed te zitten. Met de adrenaline van de wedstrijd wou ik er gewoon voor gaan. Ik ging me niet inhouden. De eerste kilometer voelde de kuit nog wat onwennig aan. Maar misschien zat dit meer tussen mijn oren. De eerste ronde heb ik er een mooi tempo op nagehouden zonder echt te forceren. De eerste 3 km liep ik aan 4'11/km. Dit tempo heb ik wijselijk naar beneden gehaald. Vanaf het einde van ronde 2 begon het wat te minderen en merkte ik dat ik door de kwetsuur te weinig training loopkilometers heb gemaakt. Vooral de derde ronde was het afzien. Achteraf bekeken, aan mijn tijden, vond ik dat het verval nog mee viel.
1ste ronde
14,15 km/h
2de
13,68 km/h
3de
13,35 km/h
Met een gemiddelde van 13,68 km/h (wat even snel is als vorig jaar) ben ik gezien de omstandigheden best tevreden. Het leverde mij een 20ste looptijd op in mijn reeks.
Dit alles leverde mij een 130ste plaats overall en een 12de plaats in mijn reeks. Een schitterend resultaat! Wat had dit geweest als ik niet met mijn been ..... Neen Luk, niet zagen en tevreden zijn met de prestatie.
ZWEM
wissel
FIETS
wissel
LOOP
TOTAAL
1900
90
21
28:48
3:07
2:35:55
2:19
1:32:08
4:42:19
Ik was ook nog net (5 seconden) voor Paul. Een Doel collega en triatlon sparringpartner. Deze voorsprong heb ik te danken aan zijn schoonzus. Toen ik de laatste keer de Kaaien opliep dacht ik bij mezelf "Het is goed geweest Luk. Niet meer forceren en rustig binnenlopen". Ik passeerde Katleen die een kind op de arm had en zei tegen dit kind "Kijk daar, daar is Paul ..." Met mijn laatste krachten heb ik er nog een spurt uitgehaald (spurt versta: lichte versnelling) waardoor ik Paul nog net kon voorblijven. Afspraken zijn ondertussen gemaakt om volgend jaar samen met Paul naar Nice te trekken. Daar gaan we samen voor de volledige afstand. Bij deze is het doel voor 2012 gesteld.
Nog 1 week en het is zover. De wedstrijd in Antwerpen is helemaal volzet en de nummers zijn uitgedeeld. Hieronder een overzicht van de voor mij gekende deelnemers. Mijn nummer 1005. Over de grens van 1000. Ik wordt elk jaar ouder ...
DE KUIT: Na veel rust (niet lopen) en kine was 2 weken geleden de pijn helemaal weg. Ik slaagde er in om een duurtraining van 17km af te werken. Ik voelde me zo goed dat ik toch een bloktraining met stukken van 12 en 13.5km/h heb gedaan. Echter na 40 min verkrampte de kuit weer volledig. Ik ben onmiddellijk gestopt. Ondertussen zijn we 2 weken verder en is de pijn en spanning (gelukkig) weer helemaal verdwenen. Deze week heb ik terug 16km rustig kunnen lopen zonder pijn. Met de kinesist is er overeengekomen dat ik nu zaterdag nog een duurloop van 18km ga doen het daarbij ga laten. Volgende week zal het dus erop of eronder zijn. Als mijn kuit het die dag uit houdt maak ik me wel zorgen over de snelheid die ik ga kunnen halen.
16/07 - DE FINALE TEST: Vandaag een duurloop van 18km kunnen doen zonder enige klacht van mijn kuit. 12km/h gemiddeld met 2 maal een stukje wat sneller (14km/h) het ziet er dus toch nog hoopvol uit voor volgende week.
Kort verslag van mijn trainingswedstrijd. Met mijn verrekking in mijn kuit en het feit dat Antwerpen nog maar 3 weken is ben ik met de kine overeengekomen om niet te lopen in Sint-Laureins. Ik was ingeschreven en heb dan toch maar de moeite gedaan om naar ginder te rijden om te zwemmen en vooral te fietsen in de velden tegen de enorme wind.
Zwemmen:
Ik mocht weer in de veteranenreeks starten. Apart van de jonge gasten. Een goede loopstart genomen vanop het strand en dan even 50m doorgezwommen. Eén atleet nam onmiddellijk enkel meters. Voor de rest zaten we met een 4 à 5 atleten samen. Na 400m was er een U-turn aan een bootje. Daar ben ik vlot doorgekomen waardoor we nog met 2 naast elkaar zwommen. Die andere atleet zwom dan plots in één ruk naar de koploper. Na 3/4 wedstrijd lukte het me echter ook om aan te sluiten bij de 2 kopzwemmers. De aankomst was ook aan een strandje. Het was een beetje verraderlijk. Soms dacht je dat je al kon lopen waarna het plots weer dieper werd dus toch terug zwemmen. Ik heb als een echte PRO enkele dolfijn jumps gemaakt (nog een idee om dit te trainen met de club?). Dit gaat best goed vooruit maar is wel vermoeiend na 1km (snel) zwemmen. Als 2de kwam ik uit het water in een tijd van 14'.
Eigenlijk wou ik niet lopen maar dan had ik beter een andere wedstrijd uitgekozen. De afstand van de kreek naar de wisselzone is makkelijk 400m. Na een snelle wissel (ik heb mijn compressiesokken niet aangetrokken) ben ik als 2de de wisselzone uitgereden.
Fietsen:
Veel wind vandaag in Sint-Laureins. De start was wel wind mee. Dit maakt al een verschil. Het 2de deel van het parcours was zwaar. Een lange betonbaan (dat loopt niet echt goed) van 10km met de wind op kop. Toch kon ik nog goed mijn tempo houden met als gevolg dat mijn gemiddelde toch 36.5km/h was. Ik ben vermoedelijk als 10de van de reeds de wisselzone in gereden. Daar heb ik mijn fiets aan de kant gezet en ben uit de wedstrijd gestapt. Achteraf bekeken had ik beter na de wisselzone gestopt omdat daar de mat van de tijdsregistratie lag. Nu heb ik enkel mijn zelf afgedrukte tijden.
Nu nog 2 weken goed trainen tot aan Antwerpen. Hopelijk houdt mijn kuit het uit die dag en kan ik nog enkele snelheidstrainingen afwerken.
1/4 Brugge: tevreden maar ... weer in de lappenmand.
Gisteren met iets of wat tegenzin naar Brugge gereden. Helemaal alleen. Niet zoals vorig jaar met Els en enkele supporters om nadien nog wat te eten in Brugge en daar te blijven overnachten. Het weer: regen, verschrikkelijk veel wind en amper 15°C.
Dit jaar zat ik in wave 11. De voorlaatste wave van de dag. Dit wil zeggen dat je om 17u00 de wisselzone moet verlaten en dan moet wachten in je traitlonpak met wetsuit tot 18u39. In deze weersomstandigheden was dit verre van aangenaam.
Zwemmen: als eerste uit het water!
Brugge is een massamanifestatie. Het niveau is dan ook niet super, maar toch. Dit wetende wou ik zeker vooraan starten. Na het startschot even 50m doorgezwommen. Links en rechts van mij zag ik nog een 5-tal atleten. Deze verdwenen echter vrij snel uit mijn gezichtsveld. Na 200m lag ik helemaal alleen. Ik vroeg me af of ik niet te snel gestart was? Maar ik kon mijn ademhaling om de drie slagen houden. Dit is een teken dat ik gewoon een goed tempo aan het zwemmen was. Na 2/3de van de afstand voelde ik toch wat vermoeidheid en ging het iets minder vlot. Ik dacht: nu zullen de concurrente me wel passeren'. Na een laatste bocht in de rijen was daar de aankomst al. Geen gele badmutsen uit mijn reeks te zien. Ik kwam als eerste uit het water in een tijd van 14'18.
Compressiesokken: moeilijk om aan te trekken.
De wisselzone is zeer groot in Brugge en je moet dus een heel eind lopen. Ik wou deze keer snel wisselen dus had ik (tegen de reglementen in) mijn compressiesokken aan tijdens het zwemmen. Deze tubes aantrekken neemt snel een kleine minuut in beslag. Ik dacht in zo'n grote wisselzone kan men dit toch niet controleren. Ik had er wel geen rekening mee gehouden dat ik als eerste uit het water zou komen. In de rij waar ik stond met mijn fiets was er nog niemand. Enkel één scheidsrechter. Ik ben dan maar tussen twee fietsen op mijn knieën gaan zitten om mijn pak uit te trekken en dan zo snel mogelijk vertrokken. Toen hoorde ik de scheidsrechter roepen naar mij, hé, hé, ... hij kwam achter mij aangelopen. Bleek dat mijn rugnummer geplooid zat. De scheidsrechter hing hem zelf goed en wenste mij veel succes. 'Merci, mijnheer den arbiter' waren mijn woorden van dank.
Fietsen: rukwinden tot 70km/h.
Wind, wind en nog eens wind. Bij momenten zo veel dat het gevaarlijk werd. De wind zat in het wegrijden van Brugge schuin voor. Gelukkig werden we af een toe beschermd door bomen. Hier zat ook het gevaar. Op de plaatsen waar er geen bomen stonden kreeg de wind vrijspel met als gevolg dat je een stevig ruk naar rechts kreeg. Aan een weg die uitkwam op het kanaal heb ik deze rukwinden kunnen ondervinden. Waar de weg op het kanaal komt ligt er op het T-kruispunt kasseien. Ik lag in mijn beugel en zag de kasseistrook. Ik heb lang getwijfeld maar heb dan toch maar mijn stuur vastgenomen, al goed. Op het kruispunt sprong door de plotse zijwind mijn voorwiel 3 kasseien verder. Ik kon nog net mijn evenwicht bewaren. Mijn snelheid in het eerste stuk wind tegen lag toch nog tussen de 31 à 33km/h. Het tweede deel was super genieten. Wind schuin achter en de kilometriek kwam niet meer onder de 40km/h. Halverwege de terugweg naar Brugge moet je wel nog een ommetje maken van een paar kilometers door de velden. Eerst een stuk waar de wind pal op de kop zat. De snelheid daalde tot 28km/h maar nadien een stuk 100% wind mee. Daar ging de teller naar 47 à 48km/h, zalig. Gemiddelde over 45km, 37km/h. Na 15 km werd ik voorbij gereden door de eerste atleet uit mijn reeks. Hij reed een beetje sneller dan ik maar niet zo veel. Ik heb hem lang in het zicht kunnen houden. Na 30km werd ik nog gepasseerd door iemand uit mijn reeks. Voor de rest niemand meer gezien. Ik kwam dus nog als 3de fietser uit mijn reeks aan.
Lopen: in de vernieling...?
Vorig weekend heb ik (dacht ik) een lichte verrekking opgelopen in mijn rechterkuit. Deze week had ik maandag nog eens geprobeerd maar na 40' kwam de pijn terug. De rest van de week heb ik dan maar niet gelopen. Zwemmen, fietsen, crosswalken, ... allemaal geen probleem. Vrijdag was alle pijn weg. Na het fietsen ben ik dan ook snel vertrokken. Dit door de motivatie dat ik op een goede plaats hing. Echter na 4km kwam de pijn plots weer op. In die mate dat ik dacht te stoppen (wat ik achteraf gezien misschien beter had gedaan). Ik ben even wat trager gaan lopen en toen was de pijn weer dragelijk. De laatste 2km kwam er echt een stekende pijn opzetten. Omdat de aankomst in zicht was ben ik toch maar verder gelopen. Ik heb de 3de plaats in mijn reeks wel nog kunnen houden. Nu zit ik met een zeer pijnlijke kuit. Morgen direct naar de dokter. Ik heb gisteren zo 10km kunnen strompelen maar voor Antwerpen zie ik mij er zo geen 21 doen. Hopelijk kan ik binnen 5 weken deelnemen? Morgen meer nieuws.
De centrale van Doel 4 was heel de maand mei in revisie. Een lange stop om de kern te herladen en grote onderhoudswerken uit te voeren. Als instructeur mag je dan zoveel mogelijk dagen mee komen assisteren. Voor mij betekende dit 5 vroege shiften en nadien 14 dagen aan één stuk 7 late en 7 nachten. Dit van 9 à 10 uur. Niet ideaal voor de conditie. Tot overmaat van ramp viel ik de laatste dag ziek. Serieus ziek. Een ontsteking met veel pijn, koorts en een antibioticakuur van 10 dagen om mee te starten. Het ergste van al: ik kon amper op een stoel zitten laat staan op een koerszadel. Zo kan je gokken waar de ontsteking zich ongeveer bevind. Voor Meer had ik al forfait gegeven. Vrijdag was ik de eerste keer terug gaan zwemmen en dit lukte vrij goed. Een training afgewerkt van 4.7km. Dit zonder pijn of fysieke problemen. Zaterdagochtend 9km gaan loslopen en dit gaf ook geen problemen. Enkel hier en daar wat stijf van 6 dagen niets te doen. Na de looptraining toch even de fiets genomen maar hier voelde ik toch nog wat pijn. Na deze tests heb ik terug de organisatie gecontacteerd met de vraag of ik alsnog kon deelnemen. Geen probleem zeiden ze. Dit tegen het doktersvoorschrift in. Hier thuis had ik beloofd dat ik na het zwemmen zou stoppen als ik te veel pijn zou hebben op de fiets.
Zwemmen: Het zwemmen ging goed. Ik denk dat ik al sneller heb gezwommen op 1000m maar het was een smalle start met weer veel duw en trekwerk als gevolg.
Fietsen: In een wedstrijd kan je altijd wat meer ook wat pijn betreft. Eigenlijk heb ik onderweg niets of nauwelijks iets gevoeld. Geen tijd voor. Het ging weer zeer snel. Ik ben heel de tijd in het groepje kunnen blijven waar ik mee uit het water ben gekomen. Tijdens de eerste ronde kwam Dirk Mertens voorbij met nog een atleet. Hier hebben we 1 ronde kunnen aanpikken maar dan hebben we hen moeten laten rijden. Deze heren rijden toch nog 2km/h sneller. Tegen de wind met 10m ertussen is dit zeer zwaar. Mijn teller gaf toch 37.8km/h gemiddeld aan. Best tevreden.
Lopen: Ook dit ging vlot. Het was een zwaar parcours. Tussen de weien in de zon. De atleten die mij in het begin voorbij kwamen heb ik toch kunnen terughalen. Nadien heb ik mijn karretje aangepikt bij een atleet die mij na 3km voorbij kwam. De laatste 2km heb ik deze tegenstander kunnen lossen.
In de uitslag ben ik 29ste overall en 9de bij de H40. Hieronder zelf afgedrukte tijden, tot de definitieve uitslag er is.
Mooie wedstrijd vandaag in Geel. Ondanks de zenuwen, de hoge temperatuur en de wind kijk ik met een zeer tevreden gevoel terug naar de eerste wedstrijd van dit seizoen. Er is nog geen officiële uitslag maar afgaande op mijn horloge heb ik sneller gezwommen, veel sneller gefietst en een beetje trager gelopen.
ZWEMMEN: Lekker weer op te zwemmen, watertemperatuur 20.8°C (als dit zo door gaat is het binnen een maand zwemmen zonder wetsuite). Het zwemmen zat goed. Ik heb wel de eerste 500m liggen worstelen met de persoon rechts en links van mij (het gevoel dat de worst van den hotdog meemaakt). Heb mij dan even laten uitzakken en ben in mijn buurman zijn voeten gaan zwemmen. Niets dan voordelen: geen kloppen rond uw oren en toch iets minder energie verbruiken. Op het einde van de zwemlijn komt alles samen in Geel en moet er een 180° draai gemaakt worden. Daar heb ik wel voor de eerste keer 'ne voet' in mijn gezicht gekregen. Tandjes in de lip en wat losse vellen maar dat zal wel helen.
FIETSEN: Na een erbarmelijke wissel ('k zal dat misschien toch eens moeten trainen) vertrokken met de fiets. De overgang blijft moeilijk. De eerste meters slaag ik er niet in om boven de 34km/h te komen en wordt ik voorbij gestoken door atleten die ik nadien terug inhaal? Na een km of 5 passeerde mij een groepje van 4 waar ik ben gaan achter rijden (dit op de reglementaire 10m!). Psychologisch kwam dit vooral mijn snelheid ten goede. Na nog wat ingehaalde atleten hebben we zo een groepje gevormd met een 10-tal atleten. Van deze 10 hebben er 7 een gele kaart gekregen (100% terecht). Gelukkig was ik er deze keer niet bij. Zoals ik hierboven al schreef heb ik echt moeite gedaan om minstens 10m afstand te houden. Verder heb ik ook een stuk van de eerste ronde en de halve 3de ronde vooraan gereden. Dit helpt uiteraard ook in het vermijden van gele kaarten. Mijn gemiddelde op mijn teller gaf 37.2km/h aan. In de uitslag zal dit iets lager zijn omdat ons groepje 400m teveel heeft gedaan. We zijn namelijk door het slecht geplaatste seingever te vroeg van de dijk gereden en moesten op nen boere wegel ne U-turn in the field maken. Maar ja, een atleet is verantwoordelijk voor het kennen van het parcours.
LOPEN: De overgang naar het lopen ging vlotter dan verwacht. Maar na de eerste bevoorrading kreeg ik steken. Ik vermoed door het vele drinken en het nat maken van mijn pak (er stond ne sproeier). Na een km-tje recuperatie gingen de steken weg en kon ik weer gewoon lopen. Ik denk dat ik iets trager dan vorig jaar heb gelopen. Zelf heb ik afgeklokt op 39'30. Toen ik terug bij mijn wagen kwam gaf de thermometer 29°C aan. Wetende dat het vorig jaar 20°C was kan dit het verschil wel verklaren.
Toen ik over de meet kwam stond ik wel versteld van het aantal atleten dat reeds in de aankomstzone was. Vorig jaar was ik in mijn reeks 19de. Dit jaar ben ik duidelijk sneller. Ik denk toch dat ik de top 20 heb gemist? Elk jaar een beetje sneller worden is dus niet meer genoeg. Ik vermoed dat ik een tijd rond de 2u10 à 2u11 ga hebben. Tijd afdrukken bij het aankomen ben ik ook vergeten.
Hieronder de uitslag. Ik ben dus net als vorig jaar 19de bij de veteranen. In de overall ranking ga ik van de 124ste plaats vorig jaar naar een 105de nu. Dus toch een verbetering. Spijtig dat mijn fiets en looptijd niet zijn opgenomen. De tijden in het oranje zijn dus indicatief.
Ondertussen is het seizoen 2011 eigelijk al begonnen. 17 april heb ik deelgenomen aan de 10 miles van Antwerpen. 1u06.24. 2' sneller dan vorig jaar. Hier ben ik best tevreden mee. De wintervoorbereiding was namelijk enigsinds gehavend. 2 januari tijdens een rustige duurloop in de sneeuw heb ik een sprierscheur opgelopen achteraan mijn bil. 5 weken niet lopen was het gevolg. Gelukkig kon ik fietsen en zwemmen zonder pijn. Van de dokter mocht ik alles doen zolang het maar geen pijn deed. Ik heb dus iets meer kunnen fietsen dan vorig jaar. Dit ook omdat we vanaf januari geen sneeuw meer hebben gehad en we met de harde kern van BrTC heel de winter op de baan hebben kunnen rijden. Hopelijk komt dit mijn fietssnelheid ten goede. Van mijn 1500 zwemtijd heb ik ook nog 15" kunne afdoen t.o.v. vorig jaar. Elke vrijdag zwemmen we nu bijna 2 uur.
Mijn programma voor 2011 ziet er ongeveer uit zoals vorig jaar. 10 miles, 4 kwartjes en mijn hoofddoel 1/2 IRONMAN van Antwerpen. (hopelijk nog iets sneller en zonder gele kaart)
Mijn eerste Ironman, of toch den helft, een 70.3 noemt men dit in triatlonjargon. Wat me vooral een beetje schrik inboezemde was het fietsen, 90km. Vorig jaar was Brasschaat mijn eerste halve triatlon. Maar deze ITU was maar 80km fietsen en geloof me het venijn zit steeds in de staart. De laatste 10 km in dit geval. Het parcours is ook zeer verschillend. Het Antwerpse fietsparcours speelt zich af in de haven en er zitten 14 bruggen en 1 tunnel in. Het weer was goed. 21°C veel wolken af en toe zon helaas een beetje wind. Wind in de haven voelt altijd dubbel zo hard aan als in het binnenland. Dat belooft!
Zwemmen:
1900m zwemmen. Dit seizoen had ik enkel kwart afstanden gedaan en buiten Brasschaat waar het 1500m zwemmen was waren alle andere wedstrijden maar 1000m. Het was dus toch even afwachten en niet te snel vertrekken. Ik had me voorgenomen om om de 3 slagen te blijven ademen. Als dit niet meer lukt wil dit zeggen dat ik te snel aan het zwemmen ben. Dit lukte me heel de zwemproef. Bij deze Ironman wordt er in waves om de 3 gestart. Het gevolg: na enkele honderden meter begon ik al blauwe badmutsen van de vorige wave in te halen en rond het eerste keerpunt zat ik midden in het peloton van de blauwe badmutsen. Nadien ben ik nog een hele hoop oranje en zelfs gele badmutsen tegengekomen. Dit wil wel zeggen dat ik goed had gezwommen. Toch zeker in mijn age-group.
Mijn zwemtijd 2747, best tevreden.
Fietsen:
Mijn grote schrik. Op linkeroever hadden we een lichte wind in de rug. Het vertrek ging vlot. Ik voelde me goed en had het zwemmen goed verteerd. Door de konijnenpijp rijden was een unieke ervaring. Tegen 65km/h naar beneden. Op dat moment moest ik terugdenken aan vorig jaar toen ik mijn nieuwe fiets kocht. De verkoper vond het gek dat ik voor een 25-13 cassette ging, waarom geen 12 of 11 als kleinste? Nu begreep ik zijn verwondering toen ik atleten nog bijtrappend mij zag passeren in de afdaling terwijl ik mij zot moest trappen. Hier en daar stond er toch behoorlijk wat wind in de haven. Maar in een wedstrijd kan je altijd wat meer. Ik zat vrij snel in het gezelschap van twee andere atleten. We wisselden elkaar goed af en namen over toer de kop. Achteraf gezien had ik dit beter niet gedaan. Iets voorbij het keerpunt bij GM gebeurde het dan. Er kwam een referee naast me rijden en gaf me direct zonder verwittiging een gele kaart. Mijn eerste gele kaart in mijn 8 jarige triatlon carrière. De twee andere atleten kregen eveneens een gele kaart. Ik denk dat de referee al enkel meters achter ons moet gehangen hebben. Wind in combinatie met een tijdrithelm die de oren afdekt komt de motoralertheid niet ten goede. De arbiter was het dus duidelijk niet eens met onze interpretatie van het begrip 10 meter afstand.Was deze kaart onterecht? Waarschijnlijk niet. Toch had ik een onrechtvaardigheidsgevoel als ik in de 2de ronde aan de overkant enkel pelotons van 20 à 30 man zag passeren. Waarom ik en niet een ander de mooie smartlap van Helmut Lotti ging steeds door mijn hoofd. Het probleem was dat we nog geen 20km hadden gereden. Ik dacht als dit zo doorgaat dan heb ik voor de 60km drie gele met als gevolg een rode kaart aan mijn broek. Temeer omdat mijn stayergenoot mij kwam verwittigen dat hij op deze manier vorig jaar uit de wedstrijd was moeten stappen. Ik heb dan nog wat extra moeite gedaan om toch zeker niet te zeer in iemands wiel te hangen. Een behoorlijk moeilijke opdracht als je aan de lus in Berendrecht bezig bent. Je haalt daar steeds andere atleten in en wordt door andere ingehaald. Als je daar bent aangekomen rij je, willen of niet, steeds in het gezelschap van andere atleten. Tegen het einde hang je echt samen met atleten die dezelfde conditie hebben. Mijn Britse stayergenoot heeft gans de 90 km in mijn buurt gereden. Het voelde aan alsof ik hem al jaren kende, je kon bijna van een sportieve vriendschap spreken. Moraal van dit verhaal. De overige 70 km heb ik echt ALLEEN gereden en dit ging. Ik moet van mijn eigen kracht uitgaan. Langs de andere kant met 1200 atleten op zon parcours rijden gaat steeds tot onterechte of toch zeker willekeurige kaarten leiden. Ik zal deze eerste gele kaart maar als compensatie zien voor al die kaarten die ik in het verleden wel terecht had kunnen krijgen. In het parcours zitten een 15tal bruggen. Op het einde gaat dit wel doorwegen. Ter hoogte van de Noorderlaan aan Merksem hadden we de wind terug op de kop. Mijn teller stond toen al op 80km. Na de bocht aan Metropolis wachtte er nog 2 bruggen voor we via de Italiëlei weer het stad in reden. Ik wist dat het toen nog maar 5km was maar toen was het beste er toch af. Op de kaaien, wind op kop, reed ik nog amper 32km/h. Blij dat wisselzone 2 er aan kwam.
Mijn fietstijd: 2u2725. Dat is 36.6km/h en daar mag ik zeer tevreden mee zijn.
Lopen:
Mn looponderdeel moest ik dus starten met een straflus. Het was zeker niet mijn bedoeling om deze straf op te lopen want normaal was de penalty lus 1km. Ik heb er ongeveer 3' over gelopen dus neem ik aan dat het iets minder was. Het lopen ging al bij al vrij goed. Ik voelde dat ik niet de snelheid van de kwartafstand kon lopen maar hielt toch een goed tempo aan. Voor het ingaan van de tweede ronde heb ik nog een squeezy ingenomen en ik had de indruk dat het de tweede ronde zeer goed ging. Vorig jaar in Brasschaat heb ik vooral in de laatste ronde afgezien. Dit zat toch een beetje in mijn hoofd. Mijn maag was toen op het einde niet meer 100% OK. Deze keer heb ik tijdens het lopen ten gepaste tijde steeds mijn gelllekes kunnen nemen en heb voldoende kunnen drinken. Hierdoor heb ik ook de laatste van de 3 ronde mijn tempo kunnen aanhouden. Mijn benen begonnen serieus pijn te doen maar van fysiek of darmen geen klachten. Bij het voor de laatste keer opdraaien van de kaaien kon ik zelfs nog een versnelling plaatsen tot aan de meet.
Mijn looptijd: 1u3430. Hier moet ik mijn straflus nog aftrekken (ik denk ongeveer 230) dan kom ik toch aan 13.7km/h.
Besluit:
Ik ben zéér tevreden met mijn wedstrijd. Ik wou absoluut binnen de 5 uur aankomen en mijn streefdoel was 4u45. Alles daaronder was meegenomen. Met een tijd van 4u3529 slaag ik hier goed in. Naar volgend jaar. Van de fietsafstand van 90km mag ik geen schrik meer hebben. De laatste weken reed ik 2x per week 100km deze trainingen hebben geholpen. Mijn doel voor volgend jaar is om mijn fietssnelheid nog wat op te krikken. Ik denk dat ik hier een 10 minuten kan winnen. 730 sneller rijden en geen straflus, ook een winst van 230.
De Antwerp Ironman 70.3 is met stip en serieuze voorsprong de mooiste en best geörganiseerde wedstrijd van België. Marc Herremans en Golazo doen dat zeer goed.
Deelnemen in eigen gemeente brengt toch altijd extra stress met zich mee. Wat familie en vrienden komen zien en ook veel BrTC aanhang stond naast de kant. Het was in ieder geval weer zéér warm, 30°C. Nadat ik mijn schoenen was gaan zetten in wissel 1 was ik terug naar huis gereden. Na het nieuws van 13:00u volgde het weerbericht met Sabine er is verhoogde ozonconcentratie. Tussen 12:00u en 20:00 raden we iedereen af om zware inspanningen te leveren. Onze start was om 15:00u.
Zwemmen
Als ik één opmerking wil meegeven aan de organisatie zou ik zeggen: maak de start volgende keer iets breder. Zon gewoel na de start heb ik nog nooit meegemaakt. De eerste 100m was echt een gevecht. Na die eerste 100m ging het stilaan wat beter. Het zwemmen liep voor de rest vrij goed. De laatste 100den meter voelde ik de vermoeidheid opkomen. Logisch als ik nadien mijn tijd zag, 2055 en 51ste plaats. Zeer goed. Bij de wissel voelde ik dat ik diep was gegaan tijdens het zwemmen.
Fietsen
De verschillende overgangen vallen mij toch steeds zwaar. De eerste kilometers van het fietsen zat ik bij een andere atleet in het wiel. Hij reed ongeveer 38km/h. Hij vroeg om over te nemen maar op dat moment lukte me dat echt niet. Even later kwam er nog iemand aanpikken. Deze atleet trok het tempo richting 43 km/h. Dit was voor mij op dat moment veel te veel. Ik ging volledig in het rood en heb deze gasten moeten laten rijden. Vervolgens kwam er weer een treintje van 4 voorbij. Ook deze moest ik laten gaan. Ik begon danig in paniek te geraken. Het gevolg was dat ik een halve ronde alleen heb gereden. Toen ik de Bredabaan terug opdraaide aan het einde van ronde 1 zag ik achter mij terug een groepje komen. Ik heb me even recht gezet, wat gedronken en met een klein verzetje getracht even te recupereren. Met dit groepje kon ik goed mee. Na een halve ronde achteraan wat rusten kon ik zelfs mee kopwerk doen. Nu lukte het me wel om tegen 40km/h en meer te rijden. In dit groepje zat een BrTCr, Jef (de jonge versie). Later kwamen er nog 2 groepjes aansluiten waardoor we in peloton reden met een man of 20. In deze groep zaten van BrTC nog Philip en Yannick. Ook Doel collega Paul was erbij.
Lopen
Na de tweede wissel zag ik direct iedereen wegsnellen. Philip, Yannick, Jef en Paul allemaal namen ze afstand. De moed zakte in mn schoenen. Na enkele 100de meters zag ik dat ze niet meer wegliepen en stilaan begon ik terug wat terrein goed te maken. Ondanks de hitte en het slopende fietswerk voelde ik me toch goed. De grote inhaalwedstrijd kon beginnen. Jef en Paul had ik nog in de eerste km te pakken. Ook Philip haalde ik vrij snel in. Yannick had ik na een paar km ook ingehaald. Bij het ingaan van de 2de ronde zag ik plots Tycho (BrTC). Die haalde ik ook in. Bij de laatste keer opdraaien van de Bredabaan zag ik Kevin (BrTC) en ook Kevin heb ik nog kunnen kloppen. In totaal had ik de 37ste looptijd.
Helaas! Door een vergissing van de organisatie werd het parcours ingekort met 2km. Goed meegenomen zou je zeggen in die hitte. Achteraf bleek echter dat ik hierdoor een derde plaats bij de veteranen ben verloren. Ik was namelijk tot op 5s genaderd van een podiumplaats toen we plots moesten finishen en de laatste korte ronde niet meer moesten lopen. Maar ja, 40ste overall, 4de veteraan. Dit allemaal op mijn 40ste. Een resultaat waar ik terecht vier op mag zijn.
Wordt het hier in België nu nooit zomer? Ne mens zou daarover gaan twijfelen. Gisteren in Brugge leek het in ieder geval meer herfst. Een strakke noordenwind,4 bft en amper 14°C. Els, Bob en Eve vergezelde mij naar Brugge. We hadden een hotel geboekt. Toen ik in mijn pak buitenkwam in de regen dacht ik Waarom doet een mens dit eigenlijk.
Zwemmen:
In Brugge is het om de 8 starten per age group. We waren met 141 onze groep (<45). Toen we in het water gingen had ik de indruk dat het met pak in het water warmer (of minder koud) was dan uit het water. Het water was 18°C Na de start even versnellen om los te komen uit het pak. Het zwemmen ging me goed af. Ik had de indruk dat ik redelijk vooraan zat. Na de eerste honderden meters bleek dit ook. Eén atleet was van ons weggezwommen maar daarachter vormde ik met nog 4 andere een groepje. Ik hing heel de tijd in 3de positie en ben tenslotte als 4de uit het water gekomen. Zeer tevreden over mijn zwemprestatie. Op mijn horloge had ik iets meer dan 14.
Fietsen:
Na het zwemmen is het wel even lopen naar je fiets. Even tijd genomen om te wisselen. Met de koude en wind toch maar een fietstruitje aangetrokken en compressietubes. Toch was ik als 3de uit de wisselzone. Ik dacht, nu ga ik weer overrompeld worden door het halve deelnemersveld, maar dat viel deze keer zeer goed mee. Ik schat dat ik door een atleet of 10 ben voorbijgereden tijdens het fietsonderdeel. De wind was wel enorm. Een tijdritkader met hoge velgen heeft als nadeel dat je in de West-Vlaamse polders de indruk hebt dat je elk moment onderuit kan geblazen worden. Mijn minimum snelheid was 27 km/h, mijn maximale 48 km/h. Om maar even aan te geven hoeveel wind er stond. Toen ik terug in de wisselzone kwam had ik een gemiddelde van 35 km/h om mijn teller. Niet slecht: 1 gezien de weersomstandigheden en 2 door het feit dat ik door niet zoveel atleten ben ingehaald. De concurrentie had dus ook last van de wind.
Lopen:
Na Sint-Laureins zat ik toch met enkele vragen rond het lopen. Gingen mijn darmen het deze keer uithouden of is er echt iets mis. Vanaf de eerste meters voelde ik dat het zeer goed zat. Ik zat direct in mijn tempo en heb dit 10 km kunnen volhouden. Ik heb kunnen drinken en mijn gellekes kunnen innemen. Den boerenkreek diaree is dus een eenmalig feit geweest! Motiverend in Brugge is wel dat je continu atleten van vorige age groepen kunt inhalen. Dit werkt enorm motiverend.
Na 2:21:12 kwam ik tevreden over de streep. In de voorlopige uitslag geeft mij dit een 119ste plaats. Hier zitten de trios nog tussen. Als ik die ertussen haal behaal ik de 98ste plaats op 1211 starters. Nog belangrijker is dat ik 7de ben in mijn leeftijdcategorie. Ik heb tijdens het lopen dus nog behoorlijk wat goedgemaakt. Wetende dat nrs 5 en 6 maar 1 voor waren . Neen Luk, wees gewoon tevreden met jezelf.
en dan richting zuiden.
![page7-1956-full[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/luk/attach/90880.jpg){kind=link}