Ik ben Luk Tijsmans, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Luke T-Iceman.
Ik ben een man en woon in Brasschaat (België) en mijn beroep is Instructeur initiële opleiding Doel 34.
Ik ben geboren op 02/02/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triatlon, muziek (saxofoon).
TRIATLON - Luk Tijsmans
Een sporter die den hoop vergroot!
02-07-2013
Een nieuwe uitdaging voor 2014!
Gisteren ingeschreven voor de IM in Klagenfurt, Oostenrijk. Vanaf november vliegen we er in!
Na minder dan 24 uur is de wedstrijd reeds volgeboekt. Toch heben 7 BrTC's en mijn collega Paul zich kunnen inschrijven. Het zal een aangename uitdaging worden om ginder met zoveel bekenden deel te nemen.
De veteranen mochten vandaag 8 na de senioren starten. De dames
waren reeds 15 voor de senioren vertrokken. Normaal moesten we 5 na de
senioren vertrekken. Ik had schrik om in het pak van trage zwemmers terecht te
komen. Enkele minuten extra vond ik dus een goed idee van de scheidsrechters.
Het kanaal Dessel Schoten is niet echt breed maar met 100
veteranen moest dit wel lukken dacht ik. Groot was mijn verbazing toen ik
merkte dat ik echt moest knokken voor een plaatsje op de eerste startrij. Er
was zelfs een atleet achter mij die, half in paniek, steeds steun zocht op mijn
schouder (nog nooit meegemaakt). Die heb ik toch vriendelijk maar met aandrang
verzocht om van mijn lijf te blijven! In het peloton werd al opgeroepen tot
rust. En waarom? Na het startschot en de gebruikelijke snelle eerste 50m lagen
we nog met hooguit 5 atleten. Ik raad al die andere paljassen aan om de
volgende keer op de 2de rij te gaan liggen.
Al snel zag ik 2 atleten nog iets sneller gaan. Deze lagen aan de
andere kant van het kanaal. Ik kon dus niet naar hun voeten zwemmen maar denk
dat ze toch te snel gingen voor mij. Toch vond ik snel een paar andere voeten
waarachter ik me genesteld heb. Na een 500-tal meter merkte ik dat de atleet
voor mij te traag ging of was vertraagd? Ik heb toen besloten hem voorbij te
zwemmen en op kop van het 2de groepje te gaan zwemmen. Nog geruime
tijd voelde ik dat mijn voeten af en toe werden aangetikt maar na het keerpunt
(na 1300m) had ik toch enkele seconden voorsprong op de 4de
veteraan.
Het was ook pas vanaf dit keerpunt dat ik de eerste senioren begon
in te halen. Zo kwam ik dus als 3de bij de veteranen uit het water
met een tijd van 22:04. Achteraf bleek dat een van de twee atleten voor mij een
H50 was (chapeau!).
De wissel ging deze keer vrij vlot. Zo kon ik snel het
fietsparcours op. Enkel het aantrekken van de fietsschoenen op de fiets moet ik
toch nog eens extra inoefenen.
FIETSEN
Het parcours in Retie is vlak en moet dus normaal meer iets voor
mij zijn dan bv. Leuven. Ik zat vrij snel in mijn ritme en kon een goed verzet
rond krijgen. Het feit dat je continu senioren aan het inhalen bent helpt
natuurlijk ook. Met BrTC waren we met een grote delegatie van atleten en
supporters aanwezig. Dit helpt natuurlijk ook altijd. Zo reed Mike op een
gegeven moment voor mij. Ik reed iets sneller en dit is zeer motiverend om dan
naar Mike toe te rijden. Achteraf vernam ik dat hij 10km had kunnen volgen maar
me dan heeft moeten laten rijden. Dit is natuurlijk ook altijd leuk om horen
(voor mij dan hé Mike).
Tijdens het fietsen ben ik zelf ingehaald door maar enkele
veteranen. De organisatie van Retie zorgt voor verschillende kleuren van
rugnummers per categorie. Dit maakt het wat makkelijker om je positie in de
wedstrijd te volgen. Ik was als 3de vertrokken. De 2 snelle zwemmers
heb ik ingehaald maar de uiteindelijke top 4 (H40) zijn mij op de fiets voorbij
gekomen.
Van mijn fietsen was ik vandaag zeer tevreden. In de fietstijd
(1u03) zit de wissel zwemmen/fietsen mee in dus een beetje moeilijk om mijn
exacte tijd te bepalen maar vlak voor het binnenrijden van Retie stond men
kilometerteller toch op 38.1km/h gemiddeld. Dat ik nog voorbij gestoken ben
door 4 atleten moet ik er maar bijnemen. Als ik deze heren wil voorblijven zou
mijn avg speed nog 1 à 2 km/h naar boven moeten?
Enige probleem vandaag op de fiets was mijn maag? Het was vrij
warm en ik denk dat er iets teveel koolhydraten in mijn drinkbussen zat.
Achteraf gezien zat er 107g in mijn bussen. Deze heb ik beide opgedronken. 107g
op 1 uur is teveel! Al doende leert men.
LOPEN
Ik had hard gefietst dat voelde ik op het einde al. Toen ik van de
fiets kwam had ik duidelijk niet het gevoel van Doornik of Geel. Mijn maag
voelde de eerste honderden meters niet goed aan. Mijn gebruikelijke turbo
sloeg niet aan. Ik was de wisselzone samen met nr. 4 bij de veteranen
binnengekomen. Hij (Peter Peeters) was mij de laatste 5km voorbij gekomen en ik
had me toch voorgenomen hem in het vizier gehouden. Toen hij zijn fietsschoenen
begon los te doen kon ik er terug naartoe rijden. Peter wisselde super snel en
was voor mij weg. Het was me snel duidelijk dat ik er niet meer naartoe kon
lopen. Nummers 1-2 en 3 waren ook al lang gaan vliegen. Ik ging er dus voor om
mijn 5de plaats te houden.
In het parcours zaten 2 straten in waar je 180° moest draaien. Dit
is ideaal om de concurrentie in het oog te houden. Zo zag ik in de eerste ronde
dat er een 5-tal veteranen op een 500-tal meter achter mij hingen. Van rustig
binnenlopen was dus geen sprake als ik mijn positie wilde houden. Vooral Hugo
Van Hamme kwam sterk opzetten. Aan de bevoorrading heb ik enkel water genomen
en mijn hoofd natgemaakt. Ik had nog 2 gellekes op zak maar hier had ik echt
geen zin meer in en mijn maag nog veel minder. Gelukkig ging het in de 2de
ronde toch stilaan wat beter. Zo merkte ik dat ik na 6km de concurrentie op
afstand kon houden en zelfs mijn voorsprong terug aan het uitbouwen was.
Zo kwam ik nog met 39:40 nog net onder de 40 binnen op een 5de
plaats bij de H40 en 38ste overall. Dit in een tijd van 2u05:56. Met
deze tijd ben ik zeer tevreden.
Dit resultaat is in Retie goed voor een prijs! Warre en Joppe zijn
blij met 15 voor hun spaarpot! GO DADDY, GO!
Door het aanhoudende koude weer werd er dan toch (terecht) besloten om de 1/2 triatlon van Leuven om te vormen tot een duatlon. Mijn eerste duatlon. Hoe pak je zo iets aan?
LOPEN 8km:
Omdat de dag nog lang was en omdat ik eerder aan een doorgedreven training dacht i.p.v. een wedstrijd had ik me voorgenomen om het eerste loopgedeelte niet te snel van start te gaan. Ik wou laag intensief lopen HR rond de 162. Na het startschot vloog echter gans het deelnemers veld weg. Ik ben dan iets sneller gaan lopen maar toch nog met de handrem op. Toch zag ik dat mijn HR rond de 170 lag. De eerste 3km werd ik constant voorbij gestoken door veel atleten. Nadien bleef ik wat hangen en in de laatste km's kon ik, mijn tempo aanhoudend, toch terug enkele atleten oprapen.
Zo kwam ik in 34:12 aan de wisselzone. Dit op een 102de plaats.
FIETSEN 78km:
Het fietsparcours in Leuven is eigenlijk niets voor mij. Er zitten bij het uitrijden van Leuven 2 'muurtjes' in. Geen spek voor mijnen bek. Normaal doen we deze lus 4 keer maar omdat de aanloopronde van het zwemmen verdwenen was mochten we de lus nog een keertje extra doen. Dus nog eens 2 keer extra die bulten op stoempen. Bovendien stond er richting Herent een stevige wind en was de temperatuur alles behalve.
Ronde 1 en 2 vielen al bij al nog mee. Ik zag echter dat mijn HR vrij hoog was en deze niet echt wou dalen. In ronde 3 kreeg ik stilaan een slecht gevoel. De koude en die verdomde hellingen begonnen tegen te steken. Bij de 2de helling van ronde 3 kwam bovendien Paul voorbij. 'En danseuse' vlamde hij op die bult. Toen ik boven de bocht nam was hij al verdwenen. Na dit stuk volgde er nog een stuk wind tegen. Toen had ik het even kwaad en dacht ik bij mezelf 'wat zit ik hier eigenlijk te doen'. Bovendien kreeg ik steeds meer last van krampen in mijn knieholten. Iets waar ik nog nooit last van heb gehad. Was dit het gevolg van het lopen voordien? Of kwam dit doordat ik niet voldoende had gedronken? Bij de afdalingen was ik immers mijn beide drinkbussen verloren.
Ik heb toen besloten om het tempo iets te laten zakken en tijd te nemen bij de bevoorrading om voldoende te drinken. Zo gingen ronde 4 en 5 toch terug beter wat het gevoel betreft. Het tempo lag duidelijk lager.
Komt het door de slechte winter of omdat de 'must' er van een IM deelname er dit seizoen niet is? Ik heb de indruk dat mijn fietsen (zeker voor een halve) vorig jaar beter was dan nu?
Na 2u19:13 kwam ik zo terug binnen. Dit toch met een 75ste fietstijd. In een triatlon verlies ik altijd plaatsen tijdens het fietsen. Nu was het eerste loopgedeelte blijkbaar trager dan dat ik normaal zwem.
LOPEN 14km:
Ondanks de niet zo geslaagde fietsprestatie voelde ik dat het lopen weer zeer goed zat. Net zoals in Doornik en Geel kon ik na het fietsen vrij snel een behoorlijk tempo lopen. Ook tijdens het lopen vind de organisatie het nodig om er 2 hellingen in te steken die voor mij echt niet moeten. Je hebt trail wedstrijden en er zijn tiatlon- en duatlonwedstrijden. (maar ik wil de zaag niet zijn)
Tijdens de eerste ronde haalde ik heel wat andere atleten in. Zou ik de duatlon dan toch goed ingedeeld hebben? Bij het keerpunt op het einde van ronde 1 zag ik Paul terug. Hij hing de lus aan de aankomst voor. Dit moet te doen zijn dacht ik. Nog een ronde er tegenaan. Bij de 2de afdaling van de pokke helling begonnen mijn bovenbenen serieus pijn te doen. Paul zag ik nog steeds niet. Bij het keerpunt van de 2de ronde is er een lange laan in het park. Ik had me voorgenomen dat als ik Paul daar niet in het vizier had ik de strijdbijl zou begraven en op tempo zou binnenlopen. En zo geschiedde. Mijn kwadricepsen deden op dat moment zo'n pijn en dan moest die laatste klim nog komen. Uiteindelijke finishte ik zo op 1' van Paul. Dit met een 46ste looptijd.
3u56:46 59ste overall en 17de H40. Dit zonder zwemmen. Al bij al mag ik hier toch tevreden over zijn. Ik weet niet of ik het eerste deel sneller had moeten lopen? Als ik zie hoe sommige atleten het 2de stuk liepen heb ik misschien toch goed ingedeeld. Wie zal het zeggen.
Belgisch slecht weer. Gisterenavond kregen we nog een mailtje van de organisatie om ons op 'alles' te voorzien, ook een mogelijke duathlon. Wat was ik blij toen ik bij aankomst vernam dat er toch ging gezwommen worden. De afstand werd wel met 500m ingekort tot 1000m (minder voorsprong nemen dus).
Bij aankomst in Geel was het wel amper 9°C en was het continu aan het regenen.
Zwemmen:
Na een uur in de regen gestaan te hebben omdat de wisselzone nog niet open was ben je op den duur blij dat je eindelijk in je wetsuit mag. Toch een beetje warmer. Toen ik naar de start van het zwemmen ging was ik letterlijk aan het klappertanden. Ik heb dan maar wat extra arm oefeningen gedaan en enkele keren over en weer gelopen op het gras om het toch een beetje warm te krijgen. Vlak voor de start stopte het gelukkig met regenen en kwam er een flauw zonnetje door.
In het water viel alles best mee. Ik had op de eerste rij postgevat naast Joke Coysman (ik lag er eerste). De start was pittig. Ik heb toch een 150m moeten doorzwemmen voordat we een beetje uit het pak kwamen. De eerste 600m tot aan het keerpunt hing ik achter 2 atleten met naast mij nog steeds Joke Coysman en daarnaast Luc De Ro van onze club.
Bij het keerpunt rond het bootje was Luc plots weg. Hij dacht dat er nog een bootje kwam en was even rechtdoor gezwommen. Ik bleef gewoon in de voeten hangen van de 2 atleten voor mij met naast mij nog steeds Joke.
Zo zijn we uiteindelijk ook aangekomen. Luc zat vlak achter mij en is me in de wisselzone nog voorbij gelopen. Even dacht ik dat wij eerst hingen maar bij het binnenlopen van de wisselzone bleken er toch nog een 3tal atleten voor ons te zitten.
In de wisselzone ging het dit keer vrij vlot. Gisteren heb ik nog enkele keren geoefend. Dit helpt dus. Enkel mijn natte armstukken die ik tegen de kou had voorzien wilden niet echt aan. Ze waren doorweekt door de regen. Koen (Shop2Run) kwam me even aanmoedigen en suggereerde tegelijk om ze uit te laten omdat het toch 'iets beter weer was'. 'k Heb ze dan maar snel weggestopt.
Fietsen:
Er was geen regen meer maar de wind was er terug. Toen ik aankwam in Geel viel het me op dat er relatief weinig wind stond. Na de regen was de wind terug stevig komen opzetten.
Het parcours was door de wind loodzwaar. Maar al bij al ging het me toch goed af. Tot mijn grote verbazing kon ik Luc De Ro in het vizier houden. Vanaf de 2de ronde kon ik er zelfs naartoe rijden en hebben we een 4-tal keer haasje over gespeeld. De laatste 5 km is Luc wel terug over mij gekomen en moest ik hem toch enkele meters geven.
Al bij al ben ik zeer tevreden over mijn fietsproef. Ik ben weer door enkele atleten ingehaald maar toch niet de massa die ik verwacht had omdat het maar 1000m zwemmen was.
Mijn wissel na het fietsen ging ook vrij vlot. Enkel de ijskoude voeten maakten het wat moeilijk. Een raar gevoel. De eerste meters leek het wel of mijn zool van mijn loopschoen niet goed zat. Na de aankomst bleek ik niet de enige die dat gevoel/probleem had.
Lopen:
Over het lopen ben ik weer super tevreden. Luc heb ik wel moeten laten gaan. Hij is duidelijk de betere loper. Achteraf bleek Luc de 1ste looptijd te hebben. Met een 9de looptijd heb ik een kleine 2' moeten toegeven op Luc. Maar ik ben blij dat ik hem tijdens het zwemmen en fietsen al wat kan volgen. (nu denk ik wel dat Luc De Ro vandaag niet zijn beste fietsproef heeft afgelegd)
Geel is normaal 9.9km. Hier en daar kan je wat afsnijden dus neem ik voor mezelf altijd 9.7km. De organisatie had dit jaar een poging gedaan om deze punten af te zetten met nadars maar zolang dat er geen lint tussen hangt zullen atleten trachten af te snijden. In de eerste ronde viel het nog mee maar vanaf de 2de passage was het hek van de dam en heb ik ook voor de kortste weg gekozen. Mijn tijd 36'54.
In de laatste ronde ben je echt massa's atleten aan het dubbelen. Dit gaf me vleugels en liet me volhouden. In de laatste straat zag ik zo nog 2 atleten voor mij die toch nog een stevig tempo aanhielden. Die moest ik nog hebben! Bij de aankomst was ik wat blij toen bleek dat zij ook in hun laatste ronde zaten. 2 plaatsen winst voor mij en dit bracht me ook op 2 plaatsen van Luc!
Dit alles gaf mij een 7de plaats bij de veteranen. Hier ben ik zeer tevreden mee. Mijn eindtijd is iets van 2u01.
't Wordt tijd dat ik hier af en toe nog eens iets op mijn blog zet. Seizoen 2013 is gisteren van start gegaan. BK Doornik.
Ons team van BrTC 1: Luc, Nicolas, Kilian, Stijn, Frankie en ik. Voor de start had ik schrik om gans de wedstrijd aan de rekker te hangen maar die schrik bleek overbodig te zijn.
ZWEMMEN:
Heel de week tot en met de ochtend toe was er druk gediscuteerd over de watertemperatuur. Patrick van onze club had er zelfs zijn ontslag als ref voor over. Toch werd er beslist om in het water te zwemmen. 13.5°C en toen wij vertrokken bij een buitentemperatuur van 16°C. Dit is koud maar al bij al nog te doen.
Ik wist dat ik de minste zwemmer was. Maar ik dacht dat het verschil met Luc en Frankie niet al te groot was en dat ik hen in de voeten wel zou kunnen volgen. De tactiek om Frankie vooraan te laten zwemmen vond ik een rare beslissing. Op training kan ik in zijn voeten blijven dus dacht ik dat het beter zou zijn om Nicolas of Kilian vooraan te laten zwemmen. Deze gedachte heb ik snel moeten aanpassen. Na het startschot stoof Frankie weg en ik heb zijn voeten maar enkele tientallen meters gezien. Frankie is nieuw in onze club, komt uit het zwemmen en heeft vroeger nog aan open water wedstrijden deelgenomen. Dat was er dus aan te zien. Blijkbaar werk hij al onze zwemtrainingen af met heel wat marge (wat op zich niet zo'n slechte methode is).
Nadat ik Frankie's voeten dus kwijt was duurde het toch even voor de andere dit door hadden en over mij kwamen. Nadat iedereen voorbij gezwommen was voelde ik me toch iets beter achteraan naast Nicolas. Voor mij lag het tempo zeer hoog. Naast Nicolas moest ik me niet meer concentreren op boeien, voorliggers, positionering, ... Ik moest enkel zien dat ik nog naast Nicolas lag.
Zo kwamen we met 10'24 met een absolute toptijd uit het water. 11de tijd van alle deelnemers.
De wissel zwemmen/fietsen ging vrij vlot. Opvallend was wel dat de mensen van de korte afstand merkelijk sneller wisselen dan die van de lange afstand. Misschien toch eens een werkpunt van maken.
FIETSEN:
Ondanks het snelle zwemtempo voelde ik me toch nog fris zitten. Sneller dan snel kan je niet zwemmen en het was maar 750m. Op de één of andere manier stond ik toch als eerste in de vertrekbox. Toen iedereen aanwezig was kregen we toestemming om te vertrekken. Ik vertrok als eerste de bocht om. Toen werd er geroepen dat nog niet iedereen er was. Ik vertraagde maar men bleef roepen. 100m verder ben ik aan de kant gaan staan. Bleek dat Frankie zijn nummerrekker los hing en niet direct mocht vertrekken. Al bij al hebben we hier toch 1 minuut verloren.
Eens voltallig vertrokken we met een stevig tempo. Vrij snel namen Nicolas en Luc de kop en ging de teller boven de 40km/h. Ik voelde me goed en besloot om mee kopwerk te doen. Ook Kilian deed zijn beurten. Voor Stijn en Frankie was aanklampen het enige haalbare. Bij het eerste keerpunt werd er af en toe geroepen dat het wat trager moest. Frankie kreeg het behoorlijk moeilijk. Vooral na een bocht of het hellingetje in het parcours.
De 2de ronde hebben Kilian, Nicolas en ik het kopwerk verdeeld. Luc reed constant achter Frankie om hem lichtjes met de hand aan te moedigen (duwen mag ik hier niet schrijven want dit is verboden).
Van het fietsen was ik dus zeer tevreden. 'k Heb mijn deel kunnen doen en had nog harder gekund.
LOPEN:
De wissel fietsen/lopen was onze beste van de 2 wissels. Ik was wel het laatste klaar.
Na de eerst meters voelde ik dat de benen zeer goed zaten. Ik besloot dan ook op kop te gaan lopen en der 'ne snok' aan te geven. Kilian had bij het fietsen al iets over krampen in de kuit gezegd. Voor dat ik het wist was hij gestopt. Nog met 5 over. Ook tijdens het lopen werd er contant geroepen dat het trager moest. Toch probeerde ik het tempo hoog te houden en Stijn en Frankie aan te moedigen. Nog 1 ronde, nog 1.5km, laatste keerpunt, nog 500m ... laatste rechte lijn nog een spurtje.
Na de aankomst zagen Stijn en Frankie er even heel slecht uit maar dit beterde snel.
19'09 een zeer moeie tijd.
Van het lopen ben ik het meest tevreden. Ik ben er zeker van dat ik nog een flink stuk sneller had gekunnen.
SWIM
BIKE
RUN
10'24
31'
19'09
1u05'
Hieronder een leuke bijlage, een filmke van tijdens de fietsproef:
Oef! Ik heb het gehaald, de Ironman. Als men me nu in de toekomst nog eens vraagt als ik zeg dat ik aan triatlon doe Ook hele? Kan ik zeggen Ja, ook hele, ik heb de IM van Nice op mijn palmares.
Voor mijn verslag wil ik toch enkele mensen bedanken. Als je voor een IM gaat doe je dit best voorbereid. Deze voorbereiding kost veel tijd.
·Els, Warre en Joppe. Voor alle trainingstijd die ik gespendeerd heb de laatste maanden. De vele wissels die Els doorvoerde in Klina om toch maar al mijn trainingen te kunnen doen.
·BOBO. Voor het afhalen van de kids van school zodat ik weeral eens kon gaan trainen na het werk. En Gerd voor het vroeg opstaan zodat ik zo nu en dan eens met de fiets naar het werk kon.
·Moeke en Vake ook voor de opvang zo nu en dan.
Het verslag:
Na een onverwacht goede nachtrust werd ik iets voor 4 uur wakker. Ik was er om 8 uur ingekropen met een boek en was in slaap gevallen om half negen. 2 maal kort wakker geworden tijdens de nacht maar rustig kunnen blijven en vlot terug in slaap gevallen.
s Morgens was ik ook nog vrij rustig en had, niet echt naar mijn gewoonte, weinig last van stress. 7 witte boterhammen met siroop en dan richting de start.
Zwemmen 1u00:44
Ik had mij voorgenomen om rustig te zwemmen en hier niet teveel krachten te verspelen. De zwemstart is voor de toeschouwers een groot spektakel. 2500 atleten die tegelijk de Middellandse zee worden ingestuurd. Voor ons als atleet is het vooral een wastobbe waar je in terecht komt. Je ziet niets, geen boei, geen armen of benen enkel schuim. Ik heb de atleten voor mij maar gevolgd in de hoop dat we er zo zouden komen. Na de eerste boei (800m) werd het iets rustiger. Ik had wel wat problemen met mijn brilletje. Aan de rechterkant kwam er constant water naar binnen. k Heb mij 4 x op mijn rug moeten leggen om het leeg te maken. Pas na de Australian exit heb ik het probleem definitief kunnen oplossen. Het zwemmen ging vlot en zeker na de 2de boei zat ik in een zeer goed tempo. Dit hou ik wel 6km vol. Zo kwam ik dus vrij snel weer aan land. De eerste 2400m zaten er al op. Uit het water, de massa roepende mensen aanhoren en terug de zee in voor de laatste 1400m. Voor ik het goed besefte was boei nr. 5 en 6 daar al. In rechte lijn terug naar het strand. Niet vergeten te genieten Luk dacht ik nog, het zwemmen zit er al bijna op. Ik kwam zeer relaxt en niet vermoeid na een uurtje zwemmen weer uit het water. Weer door de joelende massa naar wisselzone T1.
Fietsen 5u48
Hier had ik vele vraagtekens bij. 180km? Een col en enkele klimmetjes heb ik wel de juiste versnelling bij? De hitte?
Ook hier heb ik de raad van vele gevolgd: rustig blijven, goed indelen en vanaf het begin veel eten en drinken. Dit heb ik ook gedaan. Met als gevolg dat ik het eerste stuk werd voorbij gestoken door een hele groep atleten. Fietsen is dan ook niet mijn beste onderdeel. De aanloopstrook van 20km ging door dit eten en drinken zeer vlot vooruit. Voor ik het wist zat ik al aan de eerste klim. Een beest van 500m met een percentage van gemiddeld 10% als je dan weet dat de eerste 200m nog redelijk zijn kan je je wat voorstellen bij de laatste 300m. Met mijn verzet van 39-26 rustig op mijn gemak naar boven. Het viel mij op dat al die andere atleten niet echt veel sneller naar boven gingen. Die 500m gaan over in een klim van 4km van 4,2% naar Gattiéres. Na deze klim nog wat vals plat naar boven tot Tourettes sur Loup en dan de eerste afdaling. Zo kwamen we vrij snel aan de grote vraag en uitdaging van dit fietsparcours de Col de lEcre, 20km klimmen in 4 stukken 3,5%-7%-2%-6%. Ik had me goed voorbereid en alle gegevens op mijn buis gekleefd. Ik had er alleen geen rekening mee gehouden dat je je constant nat spuit met water om af te koelen waardoor mijn papiertje onleesbaar was geworden. Gelukkig is de IM organisatie zo goed dat elke km op de grond staat geschilderd hoe ver je van de top zit. Wat ook helpt is het adembenemende landschap waardoor je op dat moment rijdt. Enkel de steilere stukken heb ik op mijn 39-26 gereden en dit vooral omdat je weet dat de dag nog lang is. Bij de top stonden er weer een 150 tal toeschouwers. Echt een kippenvel moment. Na de Col de lEcre komen er nog 2 klimmetjes maar deze zijn niet zo lang 2 en 7 km en lopen lekker omhoog. Ik merkte dat ik vanaf 100km op deze klimmetjes terug atleten begon in te halen, goed ingedeeld dacht ik.
Vanaf 125 km is het vooral dalen! Is het omdat ik mijn fiets verbouwd heb of komt het door de andere wielen (of heb ik talent als daler?) maar in de afdaling haalde ik atleten met 10-tallen in, echt kicken. (dat ik in een bocht bijna over een vangrail ben gegaan en met mijn pedaal een boordsteen heb geraakt vertel ik er niet bij, t kan zijn dat mijn moeder meeleest) Ook kreeg ik op een gegeven moment van de organisatie naar mijn voeten. Vous êtes fouik sneed de bochten nogal sterk aan en blijkbaar kwam er af en toe tegenliggers? Hij heeft makkelijk praten op zijnen brommer. De laatste afdaling is echt wel de moeite. Maar door al dat enthousiasme reed ik op een gegeven moment door een klein putje waardoor mijn ketting achteraan van mijn pion vloog. Deze keer, met de ervaring van Leuven, heel rustig gebleven. Aan de kant, ketting er weer op en terug vertrokken.
Al bij al heb ik enorm genoten van het fietsen. Dit had ik echt niet verwacht. Ik heb tijdens het fietsen ook nooit een slecht moment gekend. En zo kwam ik vrij snel terug op de promenade. Je bent dan al wel bijna 7 uur onderweg maar toch lijkt het of je net bent vertrokken.
Wissel in T2 duurde iets langer maar ik moest mijn tubes aan mijn dijen nog aan doen en me laten insmeren tegen de zon die genadeloos brandde op de promenade.
Lopen 3u48
4 x de promenade helemaal af tot aan de luchthaven en terug. Op het moment dat je vertrekt voel je plots wel dat je al 7 uur aan het sporten bent. Het lopen ging goed, ik zat vrij snel in het juiste tempo, maar toch weet je dit gaat nog pijn doen. Deze ochtend was er een speaker en die zei tegen de atleten: neem deze dag op discipline per discipline en ronde per ronde en voor je het weet ben je aan de finish. OK een wijze raad. Na het eerste stuk richting luchthaven, wat toch even duurt, weet je dan brrr dit dus nog eens 7 x. Maar goed verstand op nul en run Luke, run Luke ... Er was veel zon maar er stond toch een aangenaam briesje vanuit de zee wat toch enige verkoeling bracht. Enkel de zon brandde verschrikkelijk. Na één ronde heb ik terug laten insmeren door Els. Ik had de indruk dat mijn armen stilaan paars begonnen te zien. Aan het keerpunt aan de aankomst stond zoveel volk dat je daar geen wind voelde en er daar echt een verzengende hitte hing. Al bij al ging het allemaal vrij vlotjes tot aan 17km toen begonnen plots mijn darmen het te begeven. Een perfecte organisatie maar op heel het loopparcours slechts 2 x 3 toiletten voor 2500 man. De eerste keer dat ik daar met mijn acuut probleem stond moest ik wachten tot er één vrij kwam. Ik ga over dit euvel niet verder in detail treden maar de volgende 2 x heb ik voor de boskes aan de luchthaven gekozen. Al bij al heb ik zo een 6-tal minuten tijd verscheten. Ik was er gelukkig niet ziek van maar het is wel zonde van het tijdverlies.
Voor ik het goed en wel besefte kwam ik zo voor de laatste keer aan de luchthaven voor mijn laatste 5,3 km. Ik had me thuis voorgenomen om dat laatste stuk nog eens alles te geven maar geloof me op dat moment na meer dan 10 uur sporten zit er niets meer in. Ik wist dat ik onder de 11 uur ging eindigen dus wou ik gewoon blijven lopen. Die laatste keer de promenade was echt aftellen km voor km. Maar dan eindelijk de meet. 2 speakers die je naam scanderen mensen die joelen. Els aan de meet ongelofelijk genieten: Yep, t is hier gelukt!
Ik wou liefst onder de 12 uur eindigen en alles in de buurt of onder de 11 uur was meegenomen. Met mijn tijd van 10u48 ben ik dan ook zeer tevreden.
De dag waar zolang naar toe geleefd is! De dag waar zo hard voor getraind is.
Na een toch wel goede nachtrust, begon het allemaal deze ochtend om 4u. Luk stond op, weliswaar met een bang hartje, maar klaar voor de grote strijd. Om 5u richting de start voor check in, fiets nakijken e.d..
Het was duidelijk dat Nice deze nacht niet geslapen heeft. Een masse atleten en supporters die al paraat zijn.
De sfeer is ongelofelijk, vooral als al die atleten zich op het (keien)strand begeven. Een massa zwarte wetsuits en blauwe badmutsen. Iedereen wordt opgepept met muziek en cheerleaders.
En dan, 6u25 de profs starten en 5 minuten later de grote massa. 2500 man gaan samen, tegelijk de zee in. Een bende armen en benen die ploeteren in het water.
Na 47minuten komen de eerste profs uit het water (waaronder Frédéric Van Lierde (Belg)).
Luk komt vlot na 1u00min44sec het water uit. Om het met zijn eigen woorden te zeggen: een uurke zwemmen en dan kan de triathlon beginnen. En zo vertrok hij voor een fietstoertje van 180km.
Nu is het wachten en duimen.
Op www.ironman.com via LIVE RACE COVERAGE (rechts bovenaan) en dan ironman France LIVE NOW kan je elke atleet volgen (via naam).
Groetjes van uw correspondent in Nice
Els
een deeltje van de massa ateleten klaar voor de start
Vandaag nog even langs de 'Expo Village' gelopen. Daar en onderweg ben ik nog enkele concurrente tegengekomen (zie foto's). Op de expo een klapke gedaan met Frédéric Van Lierde. Zeer vriendelijke en toegankelijke kerel. Nog een gesigneerde drinkbus gekregen ook. Een kinderhand is snel gevuld (p.s. Els, die mag NIET in het afwasmachine!) De Lance hebben we niet gespot.
Axel Zeebroek: 1ste IM 70.3 Monaco, 13de OS 2008
Frédéric Van Lierde: 3de IM Melbourne 2012, 1ste IM Nice 2011, 1ste Abou Dhabi 2011, 2de IM Nice 2010
Paul Van Den Boogaert: kaderlid Electrabel
Mijn droom: de nieuwe P5 van Frédéric. De Paul was al nen deal met Cervélo aan het sluiten. Als we der 5 afnemen krijgen we 20% korting ... dat is maar 8000 i.p.v. 10.000. We zoeken dus nog 3 kandidaten.
Verslagske van de eerste dagen. Gisteren gaan fietsen, pffff ... Warm en stijl! Mijn versnellingen zijn OK maar het is zal behoorlijk zwaar zijn zondag. Je rijdt door een zeer mooi landschap en pitoreske dorpjes. Alleen spijtig dat je daarvoor steeds naar boven moet. Vandaag een zwemmeke gedaan in de zee. Zout. Zwemmen geeft me een goed gevoel. Nadien mij gaan inschrijven en het atletendorp gedaan met al de standhouders. Het lopen zal (na de zware fietsproef) het zwaarste zijn. Men geeft hier maar 26°C aan maar in de zon op de promenade is het bakken. De eerste avond was ik nog even gaan lopen en mijn voeten waren super heet. Ben deze middag hier nog andere sokken gaan halen die iets meer koeling 'zouden' moeten geven. We zullen wel zien. En nu vooral rusten. Hieronder enkele sfeerbeelden..
Gisteren na een vlotte rit van toch wel 13 uur aangekomen in Nice. Ik heb zeker 600km mijn stuur afgegeven aan Els. Alles voor de sport . Het appartement is klein maar zeer netjes en voorzien van alles. Het ligt achterin in een blok waardoor we in een oase van rust vertoeven weg van de drukte van Nice. Goed om nog wat te rusten. Gisteren na aankomst de loopschoenen aangetrokken voor een jogske met Els op de promenade die hier vlakbij ligt. 29°C en geen zon ... 't zal warm zijn zondag. Vooral de voetjes kregen het warm. Onderweg steeg de thermometer van de wagen tot 34°C in de Var en de bergen voor Cannes. 'k Geraakte even oververhit met de gedachte aan zondag. Maar in de laatste 30km richting Nice ging er gelukkig terug 5° af. Aan zeetje is 't altijd wat frisser.
Na vele maanden zwoegen en zweten zitten mijn grote blokken trainingsarbeid er op. Afgesloten met een week van 21 uur trainen: 12.1km gezwommen, 373.8 km gefietst en 49.3 km gelopen. Nu een iets rustigere week en dan richting Nice. Het werd tijd dat het gedaan was. Vooral de uren fietsen beginnen me wat tegen te steken. Het weer zat de laatste maanden ook niet echt mee. Maar er is hoop in Nice geven ze 26°C en geen wind! Super. Nog een weekje knoeften op D3 en dan richting zuiden.
'k Hoor net dat de Lance niet mag meedoen ... mijn kansen stijgen weeral!
Na een week alles laten bezinken en terug in de trainingen te vliegen zie ik het zitten om een verslagje te schrijven over Leuven. Pech, stommiteiten en niet 100%. Of het één het andere heeft beïnvloed weet ik niet. Mijn verslag.
ZWEMMEN: 2500m Al bij al stond ik rustig aan de start. Het was een trainingswedstrijd weet je wel ... Bij het zwemmen werd er op het strand gestart. De beach-start was redelijk hectisch. Na de start werd er dadelijk goed doorgezwommen. Op een gegeven moment heb ik tegen mezelf moeten zeggen: Luk 't is geen 1/4 en heb ik iets geminderd. Dit zal ik in Nice ook in mijn hoofd moeten houden. Het water vond ik al bij al toch niet zo warm. Vooral handen en voeten voelde koud aan. In Leuven worden er 2 driehoeken afgelegd. Bij elke boei was het een gevecht met steeds dezelfde atleten. Onderweg was het altijd knokken voor je plaatsje en tussen boei 5 en 6 zat er een atleet achter mij die om de drie slagen mijn voeten aantikte: OM ZOT VAN TE WORDEN! Zo kwam ik na 37'54 uit het water. Als we de tijden met vorig jaar vergelijken was het zeker 2500m. Boei nummer 2 lag duidelijk verder dan vorig jaar.
WISSEL: Na het gesukkel vorige week in Geel toch een beetje over nagedacht. Het uittrekken van de wetsuit ging weer niet echt vlot. Dit moet ik toch eens bekijken of inoefenen bij het open water zwemmen met BrTC.
FIETSEN: 82km Hier begon de miserie. Ik had het met Paul (EBL) nog over het aantrekken van de fietsschoenen gehad voor de start. Na de mat waar we mochten opspringen moesten we nog een stukje door bosjes over een mat richting de baan. Ik had beter met mijn schoenen gewacht tot op de rijbaan. Maar ik zag mijn linkerschoen mooi open staan dus ik dacht ik ga er hier al in. Gevolg: ik verlies mijn evenwicht geraak van de mat af in het gras en knal in de nadarhekken. Nadar omver, fiets tegen de grond, scheef stuur en shifter, bus tussen mijn bars liep leeg over mijn fiets, kap in de vinger ... en vooral aangedaan. Ik stond terug recht zette ik mijn stuur en shifters terug recht. Toen zag ik dat ik een schoen kwijt was. Gelukkig kwam er een vriendelijke scheidsrechter met mijn schoen aan. Alles terug in orde, de fiets op. Toen zag ik pas dat mijn ketting er ook nog af lag. Al trappend kreeg ik ze er niet terug op ... terug van de fiets om de ketting er op te leggen. En dan eindelijk weg. Na de aanloopstrook kwam ik toch in mijn ritme en de eerste lokale ronde ging goed. Bij het begin van de tweede ronde kwam de pech weer opzetten. Lek achteraan. Dit is de eerste keer dat ik dit meemaak in mijn 10-jarige traitlon carrière. Aan de kant wiel er uit en een nieuw bandje steken. Hoeveel tijd je hiermee verliest kan ik niet zeggen. Mijn polar was weer niet goed gestart dus aan de HR kan ik het niet afleiden. Nadien terug vertrokken. Ik merkte na enige tijd dat het minder vlot ging. Af en toe hoorde ik iets aan mijn fiets, had mijn achterrem al open gezet maar wist niet waar dat geluid vandaan kwam. Met een TT helm waar de oren mee in zitten en de wind allemaal niet simpel. Er waren een aantal atleten die kwamen zeggen dat mijn rugnummer nog maar met 1 speld vast hing. Ik dacht dat het geluid van mijn flapperend rugnummer moest komen. Nog eens stoppen om naar mijn fiets te kijken (wat maar 10" duurt!) kwam niet in mij op. Dat ik minder snel reed kwam door al de tegenslag dacht ik.
LOPEN: 20km Ik stapte behoorlijk vermoeid van mijn fiets. Kwam het door de trainingen deze week of zat Geel nog in de benen of was er nog iets anders?... Het loopparcours in Leuven is behoorlijk zwaar er zit een enorm steile klim in en halfweg moet je een baan onderdoor via een voet/fietstunnel. Op die trapjes heb ik heel wat atleten gezien met krampen. Uiteindelijk kwam ik zo na 1u33 over de streep met een totaaltijd van 4u45. Niet echt tevreden, zeg maar ontgoocheld. Je weet nooit hoeveel tijd je moet rekenen voor die val en de platte band. Mijn collega Paul trachtte me wat op te beuren na de aankomst en alles wat in de juiste context te plaatsen. Maar als het diep zit ...
Samen met Paul ging ik mijn fiets terug oppikken. Toen stelde ik vast dat mijn achterwiel tegen mijn kader sleepte en als je er een zwaait met je hand aan gaf dat het wiel na 1 toer al terug stilstond. 'k Heb dus 50km met extra weerstand gereden. Langs de ene kant kon dit helpen om veel te verklaren: minder snel rijden en extra vermoeid na het fietsen. Aan de ander kant is dit wel gigantisch dom. De les: na het vervangen van een wiel test even of het wiel wel vrij zit en als je twijfelt stop dan even i.p.v. verder te rijden. In de HU wetenschap is de term hiervoor "veronderstellingen valideren" als HU-coach zou ik dit moeten weten
De eerste triathlon van het seizoen is een feit. Deze middag deelgenomen in Geel. Na lang in spanning wachten kwam deze ochtend het verlossende bericht dat er zou gezwommen worden. Het water bleek zelfs 16°C te zijn en was best aangenaam. Toen ik aankwam in Geel gaf mijn wagen 13°C aan, niet echt warm. Uiteindelijk zou het 19°C worden. Een aangenaam weertje voor een triathlon.
ZWEMMEN 23'13 Het parcour was dit jaar anders. Deze keer werd er 1500m in lijn gezwommen. Andere jaren moesten we op het einde nog een lus maken van 250m. De veteranen startte samen met de dames. Zonder senioren heb je het voordeel dat als je vooraan wil starten dat dit geen probleem is. Na het startschot even doorgetrokken zodat ik goed weg was. Ik zag dat er een 2tal atleten echt afstand namen daarachter vormde zich een groepje. Na enige tijd kreeg ik door dat ik achter de eerste dames aan het zwemmen was. Er lagen 2x 3dames naast elkaar ik heb me er lekker achter gelegd. Na 2/3de wedstrijd trok het pak even open en heb ik geprobeerd om er voorbij te zwemmen maar dat kostte duidelijk meer moeite dus heb ik me terug achteraan genesteld. Zo kwam ik als 2de veteraan uit het water. Mijn tijd van 23'13 vond ik eerst niet zo goed maar gezien mijn positie denk ik dat het zeker 1500m was.
Mijn wissel zwemmen/fietsen was echt een ramp. Al goed dat ik 2 wedstrijden voor Nice doe om dit wat te oefenen. Niet dat in Nice daar het verschil gemaakt wordt maar zo staan sukkelen is het ook niet. Om te beginnen vond ik mijn fiets niet terug. Ik had nummer 351 en was aan het zoeken bij 251 totdat Mirco (BrTC) mij er op wees dat de mannen 50m verder staan. Daar aangekomen had ik de klassieke problemen om mijn pak uit te krijgen en nadien was het vooral mijn TT helm en bril die me parten speelden. Dit oefen ik elke ochtend voor een wedstrijd. Toch heb ik hem 2x terug moeten af- en terug opzetten ... moet beter!
FIETSEN 1u06 Mijn werkpunt voor Nice. En dat was er aan te merken vandaag en dit niet in de positieve zin. Ik ben, met het oog op Nice, heel deze week blijven doortrainen. Vooral tijdens het fietsen voelde ik dit. Mijn bovenbenen deden pijn. Duidelijk niet 100% fris. De laatste 6km heb ik het tempo wat moeten laten zakken. Tijdens het fietsen ben ik voorbijgereden door een 7-tal atleten. Normaal kan ik dan bij de niet al te snelle jongens aanpikken. Hier had ik vandaag duidelijk de benen niet voor en wou niet het risico op een gele kaart lopen. Daarom ben ik voor mijn eigen wedstrijd gegaan. Met het oog op Leuven volgende week ga ik het deze week tijdens het fietsen echt rustig aan doen want als ik met deze benen 90km moet rijden? Uitendelijk had ik een gemiddelde van 37km/h gezien de omstandigheden al bij al OK, meer niet.
LOPEN 36'54 Tijdens het lopen merkte ik dan weer de positieve kant van al die trainingsarbeid. Ik kon onmiddellijk in een snel tempo vertrekken en heb dit gans de wedstrijd kunnen volhouden. Normaal kon ik nog wat sneller maar ik voelde in mijn linkerbeen wat overbelasting van al dat trainen en heb geen risico willen nemen. Mijn tijd 36'54 voor 9.7km, dat is 15.7km/h! Ik ben door 1 atleet voorbij gestoken en heb zelf 2 ander ingehaald. Dit gaf mij een eindtijd van 2u06'07 eindresultaat van 8ste bij de veteranen. Voor zo'n goed bezette wedstrijd een zeer mooi resultaat.
Conclusie: Geslaagde trainingswedstrijd. Nu maar hopen dat ik morgen niet te stijf ben. Deze week wat rustig trainen en herstellen voor volgende zondag in Leuven.
Dit weekend beginnen we er echt aan. Onze eerste triathlon. Naar traditie die van Geel. Ook al enkele jaren traditie: wordt het een traithlon (al dan niet met ingekorte zwemproef) of een duathlon. De temperatuur van het water is namelijk nog niet zo hoog. Laat ons toch maar op het zwemmen hopen want in een duathlon heb ik geen zin. Ook te risicovol voor mogelijke kwetsuren. Dit jaar bekijk ik Geel wel echt als een training. Ik train heel de week nog gewoon door. Zo heb ik gisteren nog 140km gefietst en 's avonds nog een zwemtraining van 3000m afgewerkt. Volgende week is ook nog Leuven. Hier zou ik toch minstens 1 dag voordien willen rusten en de vrijdag enkel wat zwemmen. De eerste 4 dagen van volgende week train ik gewoon door. Hoe zit het momenteel met de conditie:
ZWEMMEN: dit zal wel geen probleem zijn denk ik. In april heb ik mijn 30' test nog eens hernomen. 1966m dat is 50m meer en minder moe dan die van januari. Vanaf volgende week starten we met het open water zwemmen met BrTC. Dat is nog een extra zwemtraining die er bij komt.
FIETSEN: het grote vraagteken voor NICE. Momenteel train ik ongeveer 300km per week. Ik merk dat de uithouding geen probleem is (hier op onze vlakke wegen). Hopelijk valt de snelheid nu zondag niet te hard tegen. Echt fris zal ik zondag niet aan de start staan. Volgende week ga ik Leuven zeker verkennen. Beetje bergop rijden. Vanaf de week daarna ga ik proberen nog enkele keren naar de Ardennen te gaan om wat extra klimkilomers te trainen.
LOPEN: dit zit ook wel snor. Mijn hartslagen dalen nog terwijl mijn snelheid toeneemt. Iets wat ik bij het aanbreken van het goede weer elke jaar vaststel. (en het moet nog echt goed weer worden!) Ook mijn nieuw record op de 10miles geeft me hoop. Het lopen in NICE zal vooral van de verwerking van het fietsen en de temperatuur op de Promenade des Angles afhangen. Aan de voorbereiding zal het niet liggen.
Zondag 22/4 meegelopen met de 10 Miles. Eerste grote test van het seizoen. Eens kijken of al die uren LSD wat hebben opgebracht. 'k Had heel de week gewoon doorgetraind. Iets wat ik andere jaren niet deed. Dan nam ik toch meestal 2 dagen rust. Dit kon ik dit jaar met het oog op de IM van Nice niet doen. Ik had wel geluk dat het deze week een 'relatieve' herstelweek was. Ik had me voorgenomen om het als een intensieve training te bezien. Dit wil zeggen hartslag tussen de 165 en 175 houden. Na de start ben ik er wel onmiddellijk ingevlogen om zo snel mogelijk in deze zone te zitten. Heel de wedstrijd heb ik mij er netjes aan kunnen houden. In het begin nog iets ingehouden maar naar het einde toe ben ik er toch echt voor gegaan. Toen ik bij het uitkomen van de waaslandtunnel zag dat ik onder de 1u04 kon lopen heb ik er nog alles uitgehaald. Ik drukte zelf af en had een tijd van 1u04'00. Maandagochtend was ik toch een beetje ontgoocheld dat er in de krant 1u04'01 stond. 'k Had liever 1u03'59 gezien. Maar al bij al een geslaagde test. Maandag gaan loslopen met de club. Toch behoorlijk stijve beentjes. Dinsdag nog stijver uit bed gekomen (2de dag is altijd erger). Nu verder trainen naar het volgende doel: 1/4 Geel.
Ondertussen zijn we vrijdag en beentjes terug hersteld van afgelopen zondag. Klaar voor een goed gevuld trainingsweekend.
Vorige week een nieuwe lactaat veldtest gedaan bij Christian in Belsele. Best tevreden over het resultaat. Al dat LSD geloop levert toch wat op. Mijn LT waarde is nu 150 en mijn intensieve zone ligt iets hoger en wat verder 165-173. In bij lage mijn resultaten.
De eerste maanden bij 3-COACH was ik even in paniek wat mijn hartslagzones betreft. Ik moest zeer veel lopen aan LSD (< HR 130). Dit was zeer moeilijk voor mij. Ik kwam amper vooruit (10km/h). Vorig weekend heb ik in Zele met 3-COACH een veldtest gedaan. Vandaag heb ik mijn nieuwe harslagzones gekregen en deze zien mij er al veel aangenamer uit. +/- 10 slagen meer per zone gaat me iets meer comfort geven. Ik zal ook iets sneller mogen/kunnen lopen.
't Wordt tijd dat ik hier af en toe nog eens iets op mijn blog zet. Seizoen 2013 is gisteren van start gegaan. BK Doornik.
En weg zijn ze!
Na 1u00min44sec!
Eerste avond op de promenade.
Le vieux Nice.
Promenade: loopgedeelte is hier.
Laatste zwemtraining.
Gedaaaan!
. Het appartement is klein maar zeer netjes en voorzien van alles. Het ligt achterin in een blok waardoor we in een oase van rust vertoeven weg van de drukte van Nice. Goed om nog wat te rusten.
en dan richting zuiden.
