Beste lezers,

Ik heb mails gehad van mensen die niet meer op mijn blog levend geloof 9 geraakten. Ik heb bij mij thuis een fossiel van een computer die gecrasht is en mijn computer diende herhaaldelijk om toch nog te proberen enige data te redden. Vergeefs, met erbovenop dat mijn computer begon te haperen. Ik weet niet of het ermee te maken had, maar ik verwacht in de toekomst wel dat alle sites die katholiek zijn, die geen voorstander zijn van Europa, die de Joden graag hebben, die van abortus- en euthanasiewetten af willen, die waarschuwen tegen het inplanten van de microchip van het net zullen worden gehaald. In alle geval.

Als u nog zaken wilt bewaren die op zo’n sites staan raak ik u ten stelligste aan deze af te drukken, dan heb u ze zeker bij de hand. Jezus zal op zijn beurt de technologie tot staan brengen. Wat u zeker thuis moet hebben: een Bijbel, een catechismus en een missaal. Naast natuurlijk rozenkrans, groene scapulieren, bruine scapulier, medaille van de H. Benedictus, de wonderdadige medaille, het zegel van het Boek van Waarheid (Mary of Divine Mercy), wijwater, gezegend zout, wassen kaarsen.

Wat misschien kan helpen om wat tijd te kopen is uw computer aarden, door een kooi van Faraday te bouwen tegen elektromagnetische golven. (erupties van de zon)

En bovenal : GA NU NAAR DE BIECHT OM AL UW ZONDEN DIE U IN UW LEVEN BEGAAN HEBT TE BIECHTEN!!!

Bekeer u nu tot God, want het is later dan u denkt!!!

19-06-2018 om 20:00 geschreven door claudia  

Het dragen van je kruis

De kern van het Katholiek geloof bestaat in het dragen van hetgeen je dagelijks in je leven meemaakt. Meevallers zijn natuurlijk niet lastig om dragen, maar tegenslagen des te meer. De tegenslagen en miserie slepen we mee als een Kruis. Het dragen van ons Kruis maakt deel uit van het verzamelen van verdiensten die nodig zijn op het oordeel voor het tribunaal met Jezus, als Rechtvaardige Rechter. Wat kan je anders als bewijs meebrengen om te tonen dat je van God houdt, dat je berouw hebt over je zonden, dat je innerlijk goed bent en dat je waardig bent om in Gods Koninkrijk te wonen? De tegenslagen en miserie zijn het Kruis dat je dagelijks te dragen hebt, net zoals Jezus Zijn Kruis op de Calvarieberg gedragen heeft, om op Golgotha te worden gekruisigd. Hij wordt zelfs nog steeds op het Kruis genageld door onze overtredingen van Gods geboden, onze zondenlast, onze beledigingen. We kunnen wel eens morren dat Degene die de Kruisen uitdeelt ons rijkelijk toebedeelt.

Eigen keuzes

De miserie komt dikwijls door onze eigen keuzes en onze vrije wil. Als we tegen Gods geboden ingaan dan weten we dat we miserie aantrekken. Maar we kunnen ook Kruisen op onze levensweg krijgen zoals ziekte waar we niets kunnen aan veranderen. Jezus zegt dat Hij de Kruisen niet zwaarder maakt dan we aankunnen. Daar houdt het niet bij op. Hoe meer we iemand liefhebben, hoe meer Kruisen we van die persoon erbij nemen. Als we van Jezus houden, nemen we een klein deeltje van Zijn Kruis over als een goede daad die we willen stellen. Als we van anderen houden nemen we de Kruisen over van deze mensen. God houdt dus ook in het oog dat we door de liefde die we betonen voor anderen, en de Kruisen die we mee overnemen, kracht krijgen om ze te dragen, anders zouden we erdoor verpletterd worden.

Jezus’ Kruis

Jezus had een eigen Kruis, maar nam door Zijn Liefde alle zondenlast van alle mensen over die ooit hebben geleefd en nog zullen leven op Zijn schouders. Wat onze miserie en tegenslagen betreft is Hij altijd bereid op onze vraag in het gebed ons Kruis mee te dragen. We bevinden ons dan met zijn tweeën onder het Kruishout. We zijn dan niet alleen en voelen ons niet meer in de steek gelaten. Bovendien krijgen we dan niet meer het volle gewicht op onze schouders. Het spreekt vanzelf dat mensen in onze nabijheid waar we heel veel om geven, ons een zwaarder Kruis bezorgen dan degenen die zich ver van ons bevinden. De remedie om onze Kruisen en deze van anderen lichter te maken bestaat erin te bidden tot Jezus zodat Hij ons Kruis en dat van anderen wil lichter maken. Hij is God en heeft de macht en de draagkracht om onze Kruisen over te nemen en te dragen. Laten we ook niet vergeten Jezus te danken voor de zaken die goed gaan. Jezus is niet voor alles onze eeuwige Klaagmuur.

Kruis

Jezus’ Kruis bestond uit de verticale balk van lijden en de dwarsbalk van liefde. Ons Kruis is gelijkaardig. Jezus werd door en voor Zijn vurige en immense liefde voor de mens gekruisigd.

Opstandigheid

Je kunt ook opstandig zijn en weigeren om je tegenslagen te dragen. Maar dan worden je tegenslagen en miserie alleen nog zwaarder om te dragen. Het leven zonder beproevingen en lijden kan alleen beleefd worden na de dood bij God in Zijn Koninkrijk. Daar krijg je de beloning en de eeuwige rust van al het doorstane leed. Bovendien komen tegenslagen die je wil omzeilen altijd terug. Ze zijn dan misschien op een ander gebied, maar ze zijn er nog steeds. Blijf dus waardig je Kruis dragen.

Lijden

Lijden is een kracht dat nodig is om vooruitgang te boeken op de weg naar Heiligheid. Zonder enig lijden kan men nauwelijks vooruitgang boeken op de weg van Heiligheid. Het betekent een offer brengen aan God. Je kunt ook op andere manieren offers brengen zoals bijvoorbeeld door te vasten, maar het lijden is veel krachtiger. Vele Heiligen vroegen om meer te mogen lijden omdat ze de kracht ervan kenden. Ze werden zelf heiliger maar vooral, ze kregen meer gedaan van God om zondaars te kunnen bekeren vooraleer ze verloren zouden gaan. Lijden maakt deel uit van het verlossingsplan van God om zielen te redden voordat ze verloren gaan. Zielen gaan verloren omdat ze zelf gekozen hebben tegen God en Zijn geboden in te gaan en omdat ze God en hun medemensen weinig of niet liefhebben. Als je weet dat Jezus oordeelt over de liefde die je gegeven hebt in je leven, is het van het grootste belang lief te hebben en dit door daden te tonen. Iedereen weet dat liefde zonder daden, een dode liefde is.

17-06-2018 om 23:23 geschreven door claudia  

Velen beweren dat ze ‘niet tegen de Joden zijn, maar enkel tegen Israël’. Dat is net zo dom en doorzichtig als ‘We zijn niet tegen de Belgen, maar wel tegen België, omdat Belgen geen eigen staat zouden mogen hebben.’ Wat is het verschil?

17-06-2018 om 20:21 geschreven door claudia  

Omdat deze boze geesten wisten dat ze moeite hadden de loyaliteit te bewaren de kapiteins van het team van de belofte, om een ​​einde te maken aan de bemoedigende acties, van liefde en van geloof van de zogenaamde Zoon van de Schepper van het team Belofte, lieten ze een speler van het team verraad plegen. Maar Jezus wist dit, en hij ging verder om het team opnieuw op te bouwen om het stevig te maken. Het was door hen voorbeelden van liefde te geven dat Hij erin slaagde hun stenen hart te veranderen in een liefdevol hart voor de zwakkeren, en dat maakte de tegenstanders roodgloeiend van woede. Wanneer Jezus over zijn team sprak, noemde Hij het de Kerk, en velen noemden het zo. In drie jaar tijd was Hij erin geslaagd een sterk team te vormen: het team van licht. Zijn woorden werden ingeprent in het hart van elke spelen die Hem volgde, want toen Hij sprak waren onder de indruk van een kracht die van Hem uitging. Ze hadden nooit woorden gehoord zoals deze die uit Jezus kwamen, zodanig dat we onverklaarbaar waren.

Hij vertelde hen hoe belangrijk het was om van zichzelf te houden om anderen lief te kunnen hebben:

• Houd van jezelf en houd van hen die weigeren je vrienden te zijn: hij die van zichzelf houdt begrijpt diegenen die liefde nodig hebben.

• De kracht van een team ligt in de liefde die ervan uitgaat: wees één zoals Ik één ben met mijn Vader.

• Als één van jullie liefde mist, laat hem dan naar Mij komen; Ik zal hem geven wat ik in Mijzelf heb nl. liefde.

• Als iemand zich niet gewaardeerd voelt door zijn teamgenoten, dan moet hij doen wat hij moet zonder het team schade te berokkenen.

• Als slechts één van jullie zich geroepen voelt om ondanks de onverschilligheid van de anderen vooruit te gaan op het veld, laat hem dan verder gaan. Op een dag zullen de anderen begrijpen dat het liefde is dat kracht geeft om op te staan, de kracht die iedereen nodig heeft om verder te gaan ondanks tegenkanting.

• Scheid je niet van de anderen - het spel is niet alleen afhankelijk van jou: er is niets krachtigers dan eenheid binnen een groep.

'Hoe meer Hij tot hen sprak over elkaar helpen in het belang van de liefde, des te meer werd het team herbouwd dankzij zijn woorden. Hij was het Woord dat het team tot het winnende team van de toekomst maakte. Anderen die hoorden dat het team werd herbouwd dankzij Degene die over liefde sprak wilden er deel van uitmaken. Maar hoe meer het team groeide, hoe meer jaloersheid onder de ondergeschikten groeide. Wanneer de dag die toegestaan was door de Schepper van het team aanbrak, gebruikten ze degene die dicht bij Hem stond om Hem voor een vergadering te brengen om hem in diskrediet te brengen en Hem ter dood te brengen. Niettemin moest de Zoon met Zijn leven de schulden betalen die jullie verschuldigd waren en dat zou zorgen dat elke speler deel kon uitmaken van het winnende team. Degene die zijn ja-woord gaf aan de Liefde kwam in aanmerking om bij het team te komen en te spelen op het veld. En sinds Zijn dood op het Kruis is dit nieuwe team gebouwd met het Bloed van de Zoon van de Schepper en wordt dit team het team van Licht genoemd.

Sommige spelers van het team vragen: "Kapitein, waarom werd deze naam gekozen in plaats van de team van Jezus? " Het is heel verstandig om deze vraag te stellen. Het is niet God die je leidt - jij bent zelf degene die zijn eigen keuzes moet maken. En omdat jullie zwak zijn wanneer jullie worden geconfronteerd met aanvallen van de demonen, gaf de Schepper Zijn Zoon, en Zijn Zoon is het Licht die het pad toont die jullie moeten volgen. Hij is degene die de wil van de Vader volbrengt. Al de engelen aanbidden Hem en alle geschapen kinderen moeten Hem aanbidden en alleen Hem volgen.

Toen Hij op het speelveld was, heeft Hij jullie begeleid. Hij begeleidt jullie nog steeds en Ik, de H. Geest, herinnert jullie voortdurend aan Zijn woorden. Weet dat Hij het Hoofd van het team is en dat Hij jullie in winnaars heeft veranderd. Ja, het embleem van het team is het Kruis, en het lichaam van de Zoon hangt aan het Kruis. Dit herinnert jullie eraan dat Hij Zijn leven gaf aan Zijn Vader, de Schepper en Maker van het team, als bewijs van Zijn liefde voor iedere speler. Als ieder van jullie dezelfde liefde voor Zijn Vader heeft, als ieder van jullie dezelfde liefde betoont voor elke speler, dan moeten jullie Hem je toewijding onthullen door trots te zijn dat jullie behoren tot het team van Licht. De Kerk kan niet verdeeld zijn en het is zoals waterdruppels die samenkomen en een oceaan vormen, en zo verenigen alle spelers zich om één enkele groep spelers te vormen in en door de Kerk.

Wanneer iemand onder jullie een levensdaad stelt, moet iedereen klaar staan om die speler te ondersteunen die een goede of slechte pass maakt, want dit zal elk kind voorzien met wat vereist is om vooruit te komen zonder de teamgeest te vernietigen. Goede passes en slechte passes brengen gevolgen met zich mee, want niemand kan ontsnappen aan het verband tussen oorzaak en gevolg. Je maakt deel uit van een team. Het is geen kwestie van jij en hen – jullie zijn één groep van spelers. Of je nu heel jonge beginners, beginners, experts of veteranen bent, jullie hebben alles wat jullie nodig hebben om in het winnende team te spelen. Of jullie nu sterspelers zijn of niet, of jullie sluw zijn of niet, of jullie sprinters of lange- afstandslopers zijn, of jullie korte passes of lange passes maken, elk van jullie moet zijn talenten gebruiken. Al jullie talenten, of ze groot of klein zijn, ze maken jullie tot wie jullie zijn: spelers die op een veld rennen en die ondertussen de bal doorgeven aan elkaar.

Wie jullie ook zijn, waar jullie je ook bevinden, jullie maken deel uit van het team en elke pass die gemaakt wordt door een speler maakt deel uit van het voetbalspel dat op dat enorme veld wordt gespeeld. Het is niet omdat een speler dicht bij het doel staat en omdat een ander er ver van staat dat er een verschil is tussen beide: ieder van jullie is belangrijk voor iedereen omdat je deel bent van het team. Voetbal is een teamsport; het wordt gespeeld met de deelname van elke speler en het resultaat van het spel is afhankelijk van elke speler. Alle keuzes smelten samen om jullie te leiden om wie te worden? Spelers die gehoorzaam zijn aan de Schepper of ongehoorzaam aan de Schepper. Daarom zullen je keuzes en de keuzes van anderen iedereen het resultaat geven van elke keuze, want deze vindt plaats op het veld.

Daarom kan geen van jullie tegen zichzelf zeggen: "Of een speler nu beslist om goed te spelen of slecht te spelen, of helemaal niets te doen, dit gaat mij totaal niets aan", zonder dat het team de gevolgen hiervan voelt. Laat je niet bedriegen door de spelers van het andere team. Zij zijn degenen die een illegale pass maken en jij bent degene die het accepteert en terwijl denkt dat de scheidsrechter niets zag. Geen enkele pass dat van het andere team komt en dat je accepteert wordt toegelaten want ze zijn allemaal illegaal. Onthoud wat Ik je heb gezegd betreffende het gedrag van hun kapitein: “Satan houdt nooit op zijn spelers eraan te herinneren om jullie te mishandelen," en dit omvat die illegale pass.

Elke speler op het veld speelt een rol bij het helpen van elke andere speler. Jullie maken allen keuzes met wat je bent, en waar je ook bent, elke keuze heeft betrekking op alle spelers van het team. Als je loopt om een ​​pass te ontvangen, en je bent eenmaal in het bezit van de bal zal je ermee rennen en je zult je best doen om te voorkomen dat je tegenstanders de bal afnemen. Je zult je talenten gebruiken om te voorkomen dat ze je onderscheppen. Degene die de pass gemaakt heeft, liep met jou op het veld en of het nu geweldig was of moeilijk, jouw bedoeling was om die pass te ontvangen, omdat je op het veld was. Alles wat op het veld gebeurd heeft betrekking op jou. Wat belangrijk is, is dat je doelpunten scoort, en om dit te doen, moet de bal in je bezit zijn en niet in het bezit van de tegenstanders. Speel dus tezamen tegen de spelers van het team Duisternis, en niet tegen de spelers van je eigen team.

Elke keuze die gemaakt wordt door een van jullie is een keuze voor jullie team. Of de keuze goed, middelmatig of slecht is, die keuze wordt een bron van motivatie. Als je stopt om de keuze te analyseren, zullen de tegenstanders jullie pass onderscheppen, en ze zullen illegale tactieken gebruiken om jullie te beïnvloeden om ook illegale tactieken te gebruiken die het hele team schaden. Spelen om te winnen - is dit niet waarom jullie op het veld staan? De slechte keuzes van sommigen moeten dezelfde inspanningen uitlokken van de spelers van het Licht als de goede keuzes, want elke keuze moet je kracht geven en geen ontmoediging. Goed of slecht, jullie keuzes zorgen ervoor dat jullie het veld opgaan en onthoud daarom dat jullie spelen tegen het team Duisternis, en niet tegen je eigen teamgenoten, die struikelden en op de grond liggen. Wat ze willen, is jullie uitputten. Hun achterbakse aanvallen zijn talrijk. Het zijn boze geesten, en één van hun tactieken is om jullie te gebruiken tegen je eigen spelers. Laat je niet verblinden door hun listen; ga naar je doel toe in de wetenschap dat je deel uitmaakt van een team: je bent niet de enige. Vergeet niet dat iedereen op het veld speelt met wat hij is. Dus, goede passes of slechte passes, goede verdedigende zetten of slecht verdedigende zetten, goede beslissingen of slechte beslissingen, goede of slechte voorzetten op het doel - er zijn er veel geweest en er zullen er nog meer komen: elke speler moet gericht zijn op winnen en niet op verliezen. Wanneer twee voetbalteams strijden, houdt elk team in gedachten het scoren van het meeste doelpunten, en om dit te laten gebeuren, moeten de spelers van het team van Licht slimmer zijn dan het team Duisternis.

14-06-2018 om 20:56 geschreven door claudia  

REN ALS DWAZEN OM JULLIE REKENINGEN (LEVEN) IN ORDE TE STELLEN, WACHT NIET TOT HET LAATSTE MOMENT VOOR JULLIE REDDING!

8 JUNI 2018 2:10 PM

DRINGENDE OPROEP VAN GOD VADER AAN DE MENSHEID, BERICHT AAN ENOCH

Mijn vrede zij met jullie, mijn volk, mijn erfgenamen.

Mijn Nabi (profeet), deze mensheid is blind en doof, de dagen van Mijn Zoon’s terugkeer naar deze wereld naderen en de immense meerderheid blijft geblinddoekt door zonde en doof voor onze oproepen tot bekering. Ik ben jullie Vader en nogmaals zeg Ik jullie: Ik wil jullie dood niet, Ik wil dat jullie leven zodat jullie Mijn Nieuwe Schepping morgen kunnen bewonen.

Maak een stop in je hectische leven en overweeg een moment de gebeurtenissen die zullen komen. Ontwaak meteen, wees niet lethargisch door zonde, want wat gaat komen wordt de verdrukking genoemd en het zal je overrompelen zonder dat jullie voorbereid zijn! Zondige mensheid, de Engel van mijn Gerechtigheid is reeds dichtbij en komt om op de aarde de kelk van Mijn Rechtvaardige Toorn te gieten.

Ren als dwazen, om jullie rekeningen (leven) op orde te brengen; stel je redding niet uit tot het laatste moment. Zie dat de dagen van mijn Barmhartigheid bijna zijn gepasseerd en dat jullie blijven doorgaan met jullie waanzinnige wedloop van losbandigheid en zonde, wat jullie wacht zijn de diepten van de afgrond. De schok van mijn Schepping is een signaal dat een waarschuwing is voor jullie dat deze wereld zoals jullie die kennen, zeer spoedig zal ophouden te bestaan. De pijnen voor de mensheid zijn nog maar net begonnen, jullie hebben nog niets gezien. Wanneer de Hemel en de aarde hun laatste fase van de transformatie ingaan, dan zullen jullie in de chaos genade al worden verteerd en dat je doorgaat in je waanzinnige ras van losbandigheid en zonde, wat je te wachten staat zijn de diepten van de afgrond. De schok van mijn Schepping is een signaal dat je waarschuwt dat deze wereld die je kent, binnenkort zal ophouden te bestaan. De pijnen voor de mensheid zijn nog maar net begonnen, je hebt nog niets gezien. Wanneer hemel en aarde hun laatste stadium van transformatie ingaan, dan zullen jullie de chaos ingaan; omdat de aarde zich zal openen op al zijn continenten en alles zal opslokken wat er zich bovenop bevindt. Vuur zal uit de aarde komen en vuur zal uit de hemel vallen en geen enkele plaats zal veilig zijn in jullie wereld.

Oh, ondankbare en zondige mensheid, hoe moet Ik met jullie praten, zodat jullie op Mij letten! Wat straks gaat komen, wordt de Verdrukking genoemd en deze die komt werd nog nooit eerder op aarde gezien. Jullie blijven je zorgen maken over de dingen van deze wereld; jullie rennen van hier naar daar, zoeken om jullie ego te bevredigen met dode dingen. Plotseling zal mijn Gerechtigheid komen en daarmee jullie dood. Wat zullen dan jullie zorgen, doelen en plannen zijn? Waar zullen jullie dromen zijn? De zielen van velen zullen verloren gaan en van hun lichamen zal enkel stof en as overblijven.

De nacht nadert en daarmee gepaard zal mijn Gerechtigheidkomen en de immense meerderheid van deze mensheid zal in haar slaap overrompeld worden. Oh, hoeveel pijn zal gehoord worden op aarde; gejammer overal, klaagliederen van moeders die zoals Rachel, zullen rouwen om het verlies van hun kinderen! De mensen zullen schaarser zijn dan het goud van Ofir, en de Dochter van Sion zal huilen omdat ze besmet is. Wee U, Israël, omdat uw muren worden afgebroken en uw grond wordt ontheiligd! Je zult door de woestijn van zuivering in ballingschap gaan en je zult op de proef worden gesteld. Ik zal je als goud in vuur zuiveren, totdat je straalt als smeltkroezen. Alleen dan kan je mijn Nieuwe Hemelen en mijn Nieuwe Aarde bewonen en morgen genoemd worden: Mijn Israël, mijn uitverkoren Volk.

Blijf in mijn Vrede, Zaad van mij, mijn erfgenamen.

Jullie Vader, Yahweh, Heer van de Schepping.

Maak mijn boodschappen bekend aan heel mijn Schepping, Mijn volk.

14-06-2018 om 12:43 geschreven door claudia  

2/5/2013 Jezus : De natuur weeklaagt temidden van zijn pijn over het onbewust zijn van de mensen, dat vuur zal uitstorten dat brand in de vulkanen en opborrelt.

24/2/2013 Jezus : Geliefde, de winden zullen sterker worden, de hardheid van de mens weerspiegelend. Vulkanen ontketenen hun woede wanneer de vader van leugens Mijn volk wil nemen, om hen gevangen te nemen.

16/2/2013 Maria : De kern van de aarde brandt door de gevoelens die de mensen tentoon spreiden, ze doordringen de aarde en zorgen dat vulkanen deze vurigheid ontketenen en hun zullen verrassen met hun furie.

30/1/2013 Jezus : De aarde, uitgeput door zonden, zal beven van plaats tot plaats. De rook van de vulkanen stijgt en zal verwoesting veroorzaken.

14/1/2013 Jezus : Mijn geliefden, spoedig zal de zon pijn veroorzaken voor de hele mensheid. Ik waarschuwde jullie over grote vulkanen en Ik waarschuw jullie opnieuw, de zeeën zullen genadeloos zijn. Spot niet met de gebeurtenissen die niet gebeuren, maar maak gebruik van de ogenblikken om je handelen radicaal te veranderen zodat jullie verenigd zijn met Mij.

9/1/2013 Jezus :  De aarde zal grotendeels brullen, grote vulkanen zullen actief worden en de mens zal Mij niet herinneren.

14/11/2012 De aartsengelen : De aarde blijft beven van het ene punt naar het anderen op de aarde en dat zal blijven duren; vulkanen zullen uitbarsten en de mens zal lijden.

14/10/2012 Jezus :  Het gebulder van de vulkanen zal niet wachten, de aarde kreunt, de man zal verschrikt zijn.

10/10/2012 Maria : De aarde ontwaakt omwille van het gebulder van sommige vulkanen als ze beeft. 

7/10/2012 Jezus : Het gebulder van de vulkanen zal angst veroorzaken, vergeet niet Mijn kinderen dat Ik jullie God ben. Ongeacht hoe de vulkanen ook bulderen, Mijn Volk zal niet vallen, ze zullen trouw en gelovig blijven in de wetenschap dat Mijn Tweede Komst nabij is.

29/8/2012 Maria : De kracht van de vulkanen zal gevoeld worden, de aarde zal blijven beven met kracht, zodanig dat jullie niet in staat zullen zijn elkaar te helpen.

20/5/2012 Jezus : Kinderen, het gebulder van vulkanen zal jullie doen ontwaken, de wind komt op en blast pijn en verwoesting.

28/1/2012 Jezus : Bid, kinderen, bid. De mensheid zal het mikpunt zijn van geseling door vulkanen. De aarde zal met kracht beven, en de mens zal niet luisteren. Het water zal tegen de aarde kletsen en de mens zal niet luisteren. Vuur zal zijn stem verheffen en zal steeds opnieuw bulderen door de vulkanen en de mens zal niet luisteren.

7/1/2012 Jezus : Bid, kinderen, bid. De mensheid zal zich onderworpen zien aan de gesel door vulkanen veroorzaakt.

11/5/2012 Maria : Ik waarschuw jullie omdat ik van jullie houd en als Moeder wacht ik op de bekering van allen. Het moment komt naderbij dat de aarde zal zinken en dat de vulkanen zullen uitbarsten met grote kracht.

7/5/2012 Jezus : Bid, de vulkanen zullen pijn veroorzaken voor de naties.

15/6/2011 Luz de Maria : Gedurende de boodschap zag ik een visioen van een vuurbal die naar de aarde kwam en door de atmosfeer brak en de aarde beefde. Ik zag ook verschillende vulkanen uitbarsten.

17/1/2011 Jezus : Vuur wacht niet, het komt naar de oppervlakte door verschillende vulkanen, ze veroorzaken pijn voor Mijn kinderen.

7/1/2011 Luz de Maria : De hele kosmos verenigt zich met de natuur om de mensen te waarschuwen over de nabije gebeurtenissen op aarde, in de lucht, in de zeeën en in de vulkanen. De elementen verenigen zich zodat de mensheid terugkeert naar God.

9/9/2010 Jezus : Het vuur zal opstijgen uit de vulkanen. Verlies het geloof niet, hou je vast aan Mijn Moeders hand.

28/6/2010 Luz de Maria : Ik zag dit visioen: Ik zag een grote klok, zoals deze die in kerken hangen. Ik zag ze een paar seconden tikken en dan stoppen. Op het moment dat de klok stopte verscheen de Hand van God in de klok. Zijn Hand bewoog alsof het de handen van de klok waren. Onze tijd is niet langer tijd, laat ons de tijd niet meten op een menselijke manier. Ik zal een nieuwe tsunami, verschillende vulkaanuitbarstingen en verwoeste steden: pijn, honger, ziekte.

28/6/2010 Maria : In de diepten van de aarde bereid het vuur zich voor om naar de oppervlakte te komen. Spoedig zullen jullie met verbazing verschillende vulkanen zien die ongelofelijke en grote pijn veroorzaken voor vele naties. Het water op de bodem van de zee wordt wild water om vlug op het land te beuken, dit komt omdat de aarde opnieuw zal bewegen en het huidig ogenblik zal verkorten.

24/4/2010 Jezus : Onze oneindige Liefde voor elke mens doet Ons jullie waarschuwen. Onze oproepen kondigen de nabijheid van gebeurtenissen aan die pijnlijk zullen zijn voor jullie allen, en die grote verbazing zullen wekken. De aarde, dat de wieg is van de mens, is abrupt vernietigd in de tijd en tegenwoordig hebben jullie zijn oppervlak omgevormd en het binnenste van de aarde. Het brandt vanuit de kern, en de mens in zijn ongehoorzaamheid, trekt de ongenade van de natuur aan zoals rivieren van vuur die stijgen naar de oppervlakte.

12/4/2010 Luz de Maria : Ik zie grote rampen, de droevige aarde spuwt door vulkanen, aardbevingen, epidemieën, sommige ervan veroorzaakt door de mens zelf in laboratoria. Ik zie de kosmos: het is een oneindig lichaam, en de aarde maakt deel uit van dit lichaam, en is ziek. Daarom heeft de kosmos zijn ogen op ons gericht.

19/3/2010 Luz de Maria : In de kern van de aarde is er vuur en vuur van zonde. De Moeder zegt dat het vuur stijgt. Zal het door de vulkanen stromen? Vuur en water: twee zaken die ons zouden tot gebed moeten brengen.

11/1/2010 Jezus : Vandaag waarschuw ik een geliefd volk: Costa Rica, zodat het meer gaat bidden – want het zal lijden, het zal lijden. Bid om de kracht van de vulkanen in dit land te kalmeren. Jullie hebben op dit moment jullie ogen gericht op een reus, maar een andere zal ook ontwaken en pijn veroorzaken. Bid zodat de natuur Mijn kinderen niet onverschillig ziet.

YELLOWSTONE OP DE RAND VAN EEN GROTE UITBARSTING 

13/5/2015 Maria : Bid, Mijn kinderen, de Yellowstone vulkaan bedreigt de mensheid.

31/12/2013 Maria : Kinderen, de mensheid zal versteld staan door de furie van vulkanen die nog onbekend zijn. De mens zal opnieuw leven zonder de warmte van de zon. Bid, de Yellowstone vulkaan zal ongenadig de hele mensheid treffen.

10/4/2014 Maria : Bid, het geweten van de mensheid zal gealarmeerd worden vooraleer een gebeurtenis in Yellowstone plaatsvindt.

16/7/2014 Jezus : Mijn geliefde Volk, bid, de kracht van de vulkanen zal zich doen gevoelen, de Yellowstone beeft en anderen zullen schrik veroorzaken.

14-06-2018 om 12:05 geschreven door claudia  

Dit is hoe de onzichtbare wonden van de ziel genezen kunnen worden van alles wat vóór onze dood was vergeven. Zodat we de Heer, de barmhartige God kunnen omhelzen en het vagevuur kunnen vermijden. Als we de ziel niet goed genezen, als we deze genezing niet vóór onze dood hebben, zullen we onze ziel moeten genezen door het lijden van het vagevuur, om Jezus te kunnen omhelzen. Het zal pijnlijk zijn om omhelsd te worden, omdat we gewond zijn. Het is alsof je zout in een wonde giet. De Heer heeft gezegd dat Hij ons vandaag alles heeft gegeven wat nodig is om rechtstreeks naar de Hemel te gaan. Hij zei dat er vandaag, vanwege de wereld waarin we leven, nog nooit een grotere kans is geweest voor een mens om Heiligheid te verwerven terwijl hij nog in het vlees is. Waarom vandaag? Vanwege de Barmhartigheid van God en vanwege de druk die door de duisternis op ons wordt uitgeoefend. 

Tegelijkertijd zijn we nog nooit zo in gevaar geweest om naar de hel te gaan. Vanwege dit gevaar moeten we waakzamer zijn dan ooit.

Hij vertelde me dat het leven is als een koord dat gespannen is over een grote afgrond. We moeten over dit koord lopen. De evenwichtsstok die we hebben is geloof. Maar we moeten onze ogen richten op Jezus die aan het andere eind van het koord staat. Want als we onze ogen richten op het leven of op het geloof, zullen we vallen. Dat is wat Hij me over het leven heeft verteld. 

Toen bevond ik mij in een meer. Ik stond in het water tot aan mijn middel. Vóór het meer lag een prachtige rots. Onbeschrijfelijk. Verguld, alsof alles in goud was. Ik wist dat ik er niet kon naar kijken. Ik wist dat Jezus in deze rots was maar ik kon niet naar Hem kijken vanwege mijn staat van doodzonde. Ik kon het licht niet verdragen, dus probeerde ik in het water te springen. Toen ik in het water sprong, besefte ik dat ik op het grondgebied van de duivel was. Ik heb jullie al gezegd dat ik veroordeelde zielen heb gezien. Gedemoniseerde menselijke wezens. Maar ik had het leger van Satan nog niet gezien. Oorspronkelijk waren er engelen geschapen. Nu was ik een van hen. Ik verzeker je: ik zag geen horens of staarten. Ik zag de meest verleidelijke geesten mogelijk. Ik heb gezien wat men de 'schoonheid van het kwaad' kan noemen.
 
Het waren ongelooflijk verleidelijke geesten, als betoverend. Zij waren het die me tijdens mijn aardse leven hadden betoverd. Ik begreep meteen wat me in die drieëndertig jaar was overkomen! Ik had in hun koninkrijk gewoond. Wanneer iemand in een staat van doodzonde verkeert, kan Satan die een schepsel is en dus niet kan scheppen, toch dingen om je heen transformeren als je op zijn grondgebied woont. En omdat ik op zijn grondgebied woonde, gaf hij me de indruk dat alle slechte plekken waar ik was, goed voor me waren. Terwijl ze in werkelijkheid slecht waren. Ik ging naar de meest decadente bars maar die leken de hemel voor mij. Ik wilde elke avond teruggaan, omdat ze voor mij het uiterlijk hadden van de mooiste plek ter wereld. De mensen die er waren leken het mooist te zijn. Ik werd mijn hele leven omringd door allerlei soorten demonen, omdat de verschijningen vals waren!
 
Nu bevond ik mij daar. Toen ik naar hun gezichten keek, leken ze op menselijke wezens, maar ik wist dat ze nooit een mens waren geweest. Ik besefte dat ik mijn zonden op hun gezichten overpeinsde. In elk van hun gezichten kon ik elke scène van zonde zien. Ik zag verleiding, instemming met de verleiding, het gevolg van mijn zonde, alles! Ik voelde de behoefte om me naar de rots te keren. Ik weet nu dat deze behoefte een genade was die mij werd geschonken. Het was door dezelfde kracht die me dwong om naar de hel te kijken. Deze kracht kwam niet van mij omdat ik er zelf niet naar kon kijken. Ik keek dus naar de rots en zag het meest verbazingwekkende licht. De Heer Jezus verscheen in Zijn persoon. Hij was ongelooflijk mooi! Hij was een persoon zoals wij! Maar in Zijn goddelijkheid.
 
Ik verzeker je dat ik de Heer Jezus heb gezien, maar dat ik alleen het kleinste deel van Zijn persoon gezien heb, vanwege mijn staat van doodzonde. Ik zeg tegen de mensen: "Als jullie een klein stukje van het minuscule gedeelte zou gezien hebben dat ik zag van de Heer, zou je de rest van jullie dagen op jullie knieën doorbrengen. Omdat er niets groters is. Niets, niets, niets, niets is ooit zoals de glorie die ons wacht in de Heer Jezus.

Daar is geen oordeel, geen labeur of verdrukking, geen lijden, geen moeilijkheden. Niets, niets in deze wereld, in dit leven, dat ons de Hemel zou doen kunnen verdienen. We kunnen alleen naar de Hemel gaan dankzij de barmhartigheid van God. Het is te enorm voor ons om er op eigen middelen te geraken. Maar de barmhartigheid leidt ons naar de Hemel als we ons eraan overgeven. Omdat Hij al onze tekortkomingen aan het einde van ons leven zal voltooien. 

Ik keek naar de Heer. Ik zag Zijn gezicht waar geen leeftijd op stond. Ik zag een kind, een jongeling, een oudere, alles zag ik in Hem. Ik zag ieder van ons in Hem. Alles was in Hem behalve de hel en het vagevuur, die gescheiden waren van Hem en buiten Hem waren.  

Kijkend naar de Heer Jezus, vond ik iets verontrustends. Je moet begrijpen dat Satan een expert is in het stelen van ons geloof in Jezus. Aan het einde van ons leven, nadat we ons lichaam verlaten hebben, zullen we voor de Heer Jezus, onze rechter en onze meester moeten komen. Als we dan niet in staat zijn om onze Goddelijke Rechter, onze Goddelijke Heer, onder ogen te zien, zullen we wegkijken. Als we van Hem wegkijken, kijken we naar de duisternis. En de duisternis zal ons overspoelen en Satan weet het. 

Hoe steelt hij dan ons geloof in Jezus? Door haat tegenover elkaar te verspreiden in ons. Door onenigheid onder ons te stichten. Satan weet wat hij doet. Dit is hoe Satan handelt: we kunnen omwille van cultuur, religie, tradie waarin we zijn opgegroeid, omwille van familiale redenen, sociale status, geld, wat we vertegenwoordigen, denken dat we beter zijn dan de anderen. Dat we superieur zijn, bevoorrecht. Het is een valstrik waar we heel gemakkelijk intrappen. In de andere richting is het net hetzelfde. Veel mensen denken dat ze minderwaardig zijn, van privileges verstoken zijn enz. Dat alles scheidt ons van God. Als we niet in staat zijn om naar elkaar te kijken als mensen die we waarderen, van wie we houden, zullen we niet in staat zijn om naar het ware gezicht van Jezus te kijken. En het vagevuur zal zeer lastig zijn. Zeer lastig.

Daarom zegt de Heer: "Houd van elkaar zoals Ik van jullie heb gehouden." Het is één van de belangrijkste pijlers van ons geloof. We hebben er alle belang bij de mensen lief te hebben. Want zelfs als we de meest formidabele katholieken zijn en grote dingen verwezenlijken, is het alsof we niets hebben gedaan als we verdeeld zijn en niet gelijk zijn aan iedereen in ons hart. Alles wat we gedaan hebben wordt dan tot niets herleid, omdat we nooit echt hebben liefgehad. Het is niet gemakkelijk, maar het is onze plicht. We zijn hier op aarde gekomen om een ​​les in Liefde te leren. Ware liefde. Ware liefde is liefhebben met de Liefde van God. En God houdt van iedereen. Als we dus niet van iedereen houden, beminnen we niet met Gods Liefde. Maar dan beminnen we met onze liefde, op een religieuze manier, maar dat telt niet omdat het geen Liefde is. 

De Heer liet me zien dat Hij verdrietig voor me was. Ik zag in Zijn ogen mijn vijanden, de mensen die ik haatte omdat ik bepaalde mensen, bepaalde rassen, bepaalde houdingen, bepaalde dingen niet leuk vond. Ik haatte en dat scheidde mij van de Heer. En toen zag ik in Hem een ​​oneindige oceaan van zuiverheid - oneindig, oneindig!

Toen ik dichterbij keek, herkende ik talloze geesten die door de Heer waren geschapen. Ik was in staat om te onderscheiden dat sommigen zuiver waren geschapen en dat anderen waren gezuiverd in het vlees - die we de "Heiligen" noemen - maar ze waren allemaal even zuiver voor de Heer. Een enorm licht kwam uit hen voort. In dit licht verscheen mij de Heilige Maagd.

Het was alsof ze gekleed was in dit licht. Het was mijn Moeder en ik wist niet dat ik een Moeder in de Hemel had. Ik voelde me alsof ik in haar baarmoeder was, als een kind. Ik was met Haar verbonden als met een geestelijke navelstreng. Alles wat uit mij naar de Heer Jezus ging, ging via Haar. Alles wat uit de Hemel naar mij kwam, ging via Haar. Mijn relatie met mijn engelbewaarder, alles wat betrekking had op mijn geloof en wat van God kwam, ging via Haar. Via Haar vernam ik dat ze me nooit had verlaten tijdens die drieëndertig jaar van doodzonde. Ze was nog steeds mijn Moeder en ze zou me ook nu niet verlaten. Zelfs niet toen ik mij op het grondgebied van Satan bevond en ik voelde dat ik ging geaborteerd worden uit Haar schoot omdat de vijand, de geest van duisternis mij het gevoel gaf dat ik hem toebehoorde.

Ik voelde dat ik tot de duisternis behoorde. Ik had de indruk dat ik nooit het licht zou kunnen binnengaan. OLVrouw zei me echter van wel. Zij nodigde mij uit om binnen te komen. Zij riep mij met liefde, net zoals Jezus en mijn engelbewaarder. Allen riepen mij binnen te komen, maar ik bleef buiten staan. Ik kon het niet. De Heer heeft mij toen beproefd. Als ik toen langs het oordeel moest van mijn zonden, zou ik nooit erin geslaagd zijn omwille van de druk die afkomstig was van het grondgebied van de duisternis. Maar dank zij de voorspraak van Onze Lieve Vrouw, mijn engelbewaarder en de Heiligen, heeft de Heer al mijn zonden vergeven die voor het tribunaal kwamen,vooraleer het oordeel te krijgen, om mij te redden van mijzelf. Ik was mijn ergste vijand!

Ik was het die geen barmhartigheid zocht, vanwege de duisternis in mij : mijn hoogmoed. Mijn hoogmoed was zo groot dat ik geen barmhartigheid zocht. Het was sterker dan mijzelf en het belette mij om te stijgen. De kracht die ik ontving door de voorspraak, zorgde ervoor dat ik naar de voet van de rots kon kijken, maar niet naar de Heer ! Maar de Heer was zo barmhartig dat dat de rots oploste in zwevende moleculen die me aan de rots vasthielden. Zo haalde de Heer mij uit de zonde. Zo heeft Hij mij vergeven. Maar ik bevond mij opnieuw in het water en een andere zonde verscheen en hield mij tegen. Ik begon het tribunaal te beleven. Maar ik zou er nooit uit gekomen zijn op mezelf. Toen stuurde de Heer mij terug naar de aarde en ik kwam terug bij mijn zinnen, in de grot.

Ik besefte dat ik net de meest ongelooflijke ervaring had gehad. Ik kon het niet uitleggen, omdat eenmaal terug in mijn lichaam deze hele ervaring een andere dimensie had die ik niet kon bevatten. Ik wist ondertussen dat het in mij was. Deze ervaring was niet in mijn gedachten, maar op een mysterieuze plek. Ik wist niet waar ze was, maar ik wist dat ze bestond. Ik wist eveneens dat het mij totaal had veranderd.

De volgende dag haalden de guerrilla's me uit de grot en bracht ik vijf en een halve maand door met de rebellen die me in de jungle meesleepten. En elke dag van mijn gevangenschap smeekte ik de Heer mij niet te laten sterven zonder mijn zonden te hebben beleden. 

Elke dag smeekte ik: "Het enige wat ik U vraag is: laat me niet sterven zonder te biechten! Ik zei zelfs: "Stuur me een priester die is ontvoerd! Iedereen, zodat ik kan biechten!". Ik aanvaardde al het geestelijke en fysieke lijden dat ik meemaakte en bood het aan de Heer aan om mijn zonden te herstellen. Maar ik zou zeker vijftig jaar nodig hebben gehad voor een klein beetje herstel voor de Heer! Vijftig jaar foltering! Omdat ik wist wat ik in mijn leven had gedaan!

Op een dag antwoordde de Heer me op wonderbaarlijke wijze. Zonder enige uitleg - en ik weet nu dat het een bovennatuurlijke genade was, omdat het menselijk onverklaarbaar was - werd ik op een avond op een vuile weg in de jungle. Ze zeiden mij dat ik rechtdoor moest lopen zonder me om te draaien. Mijn ontvoering had zes maanden geduurd. Ik dacht dat ze mij zouden neerschieten. Het was de langste wandeling van mijn leven.Ik liep, liep, liep".... Ik kon vanuit mijn ooghoek zien dat mijn ontvoerders terugkeerden naar de jungle. Ik dacht dat ik vrij was, maar ik twijfelde nog. Ik was mijn wil verloren. Ik wou dat iemand me vertelde wat ik moest doen omdat ik niet wist hoe ik beslissingen moest nemen. Ik heb een lange tijd gelopen. Na een lange tijd kwam er een oude bus aan die een paar meter voor mij stopte. Ik rende naar de bus. Er stapte een vrouw uit om naar het woud te gaan. Ik wist dat ze een rebel was. Toen ik wilde opstappen sloot de deur voor mijn gezicht. Ik moet zeggen dat mijn baard fel was gegroeid en dat ik mijn kleren 6 maanden had gedragen. Ze waren gescheurd. Ik zag eruit als een holbewoner.

De mensen zullen gedacht hebben dat ik gek was. Dus sloten ze de deur voor mijn gezicht, maar het lukte mij toch om mijn knie en elleboog ertussen te wringen en de deur te forceren. Het was mogelijk omdat de weg slecht was en de bus langzaam bewoog. De achterruit van de bus was kapot en er kwam stof binnen gewaaid. Er zat niemand op de achterbank en daarom ging ik in het midden van de achterbank zitten. Iedereen keek naar mij. Ongetwijfeld verwachtten ze dat ik iets geks zou doen!

Na een tijdje kwamen we aan in de stad en herkende ik de plaats waar ik was. Je kunt je de rest van het verhaal wel voorstellen. Ik werd opgepakt en teruggebracht naar mijn familie. Nadat ik fysiek was hersteld, ging ik biechten in een Franciscaans klooster. Het was de langste biecht van mijn leven. De prior, een Italiaanse priester, was mijn biechtvader en hij blijft mijn geestelijke leidsman.

Daarna ging ik terug naar Californië om te leren hoe ik katholiek kon worden. Ik wist niets over geloof en bevond me in een dringende situatie. Ik wilde meteen katholiek worden. Het was beangstigend. In het begin was ik overal bang voor. Ik was zo bang, bang voor mezelf, bang om terug te vallen in mijn oude zelf. Ik wist wat de Heer mij over de Kerk had geopenbaard, dat ik in de schoot van de Kerk moest leven en er blijven. Het was de enige manier voor mij om door dit leven te gaan om de Heer te bereiken. Ga dus de schoot van de Kerk binnen, omhels de liturgie, blijf altijd in de liturgie zonder opzij te kijken. Ik besloot het allemaal te leren.

Ik heb deze tijd doorgebracht met leren bidden, de H. Mis enz. Maar ik wist nog lang niet dat ik een missie had. Ik had geen flauw idee. 

Achttien maanden later ging ik naar Colombia voor de Goede Week. Tijdens de middagmis op Palmzondag was ik er niet in geslaagd om de Kerk binnen te komen omdat die vol was met mensen. Het is een katholiek land en er was dus een menigte in de Kerk. Ik bleef buiten op het voorplein en keek door de deur in de Kerk. Het enige dat ik over de hoofden van mensen kon zien, was een groot kruis dat boven het altaar hing. Toen ik naar dit kruis keek, begon mijn hoofd te draaien en ik dacht dat ik flauw zou vallen. Op dat moment raakte ik in een soort extase die ik niet kan verklaren. Toen liet de Heer me de missie zien waarvoor Hij me uitnodigde. Hij heeft me nergens toe verplicht. Hij openbaarde alleen de missie waarvoor Hij me riep. Ik zag alles. Hij liet me zien waar ik heen zou gaan en wat Hij van tevoren had uitgekozen, en elke persoon die naar mij zou luisteren en die Hij bij zijn naam had genoemd. Ik hoefde alleen Zijn oproep te gehoorzamen. 

Het is duidelijk dat Hij mij de genade heeft gegeven om het te doen, omdat ik onmiddellijk dit missionariswerk omarmde. Ik verliet mijn carrière in Hollywood. Ik verliet mijn twee volwassen zonen. Mijn vrouw was reeds lang gestorven en ik was niet hertrouwd. Ik ging het leven van katholiek lekenapostel binnen. Al acht jaar lang reis ik de wereld rond. Ik heb tot dusver eenenvijftig landen bezocht en ik ben geen lid van een zendelingsorganisatie. Ik doe het alleen door de Katholieke Kerk en met de Katholieke Kerk, in strikte gehoorzaamheid aan mijn bisschop, in strikte gehoorzaamheid aan elk aspect van de Katholieke Kerk. En ik zeg je: ik zou niets anders willen doen tot het einde van mijn leven! 

Soms stellen mensen me de vraag of ik nooit tijd voor mezelf heb genomen. Ik antwoord ze: "Tijd voor mij? Ik bracht zevenenveertig jaar door voor mezelf alleen. Nu leef ik voor de Heer. Dit is mijn grootste vreugde. Als ik voor de Heer werk, ben ik in de grootste vrede en het is rust voor mij. Elke minuut is rust! Ik blijf doen waarvoor de Heer mij heeft gestuurd. Het is mijn taak om de alarmbel te luiden waar ik ook ga in de wereld, om mensen te vertellen dat ze dringend moeten wakker worden ! Ik besef dat dit aardse leven slechts een moment in de eeuwigheid is en dat op dit moment miljoenen zielen verloren gaan omdat ze verliefd zijn op een voorbijgaande wind!

Ik dring er bij mensen op aan wakker te worden, omdat ik me realiseer dat we gemaakt zijn voor de eeuwigheid. We moeten ons allemaal realiseren dat het nu tijd is om te investeren en dat het nu is dat we de gelegenheid en de genaden hebben die nodig zijn om Heiligen te worden! Vertel je vrienden dat je door de ervaring die je net hebt gehad een Heilige wilt worden! Ze zullen je uitlachen ! Dit is hoever we van God zijn verwijderd! Mensen denken dat alleen een Heilige de Hemel kan binnengaan, Als we nu geen Heiligen worden, waar gaan we dan heen? Hebben we een andere bestemming dan de Hemel? Als we niet heilig worden hier op aarde, door onze eigen wil, zullen we heilig worden (tegen onze wil) in het vagevuur - tenzij we naar de hel willen! Dat is alles! 

Hier is de boodschap: zoals ik aan het begin zei, het is een boodschap van barmhartigheid. Het is een boodschap om ons wakker te schudden. Omdat we zo gemakkelijk voor de gek gehouden worden door zeer religieus te worden. We moeten echter verder gaan dan deze religiositeit. We moeten spiritueel worden. Geestelijk zijn betekent om je hart te veranderen. Kijk, het doet er niet toe dat je veel werken hebt gedaan in Gods naam. Als je hart niet is veranderd, heb je niets gedaan! Dus begin nu! Als je bidt en veel goede werken doet, maar je hebt je haat en woede niet onder de knie, als je geen naastenliefde, geen mededogen, geen vergeving hebt, dan ben je nog niet begonnen! Dan ben je alleen maar een Farizeeër, een religieuze mens zonder hart! Daarom moet je wakker worden en geestelijk worden, Ik stel voor dat mensen een test doen! Ga naar huis, open je kasten en zie wat je niet meer gebruikt. Probeer het dan weg te geven. Dit is waar je zult beseffen dat je nog lang niet spiritueel bent! 

Maar wees niet ontmoedigd, want wanneer de Heer je laat zien dat je niet zo goed bent als je dacht, geeft Hij je de grootste genaden! Omdat je dan wakker wordt en begint te doen wat er echt toe doet. En je zult in de waarheid zijn als je begint met kleine dingen, zoals het schoonmaken van kasten, het nakijken van je bankrekening om erachter te komen wat je doet met je geld. Dit is de enige manier om geestelijk te beginnen worden en je hart te veranderen om elke dag een beter mens te worden. En als je niet elke dag beter wordt dan loop je in de duisternis. En deze duisternis zal je in het vagevuur duwen en het zal pijnlijk zijn. 

Dit soort toespraak is voor veel mensen niet prettig om naar te luisteren. We zijn zo gewoon geraakt aan een verwaterd christendom, waar noch over zonde noch over de duivel wordt gesproken. Ook wordt er niet over ketenen gesproken die ons hart binden, omdat wij goede christenen zijn of katholieken die het goede doen! Laat je niet misleiden door dit soort christendom! Als ik na zo'n toespraak niet erg populair ben, laat me koud. Kijk, ik ga weg, maar ik heb je alles verteld wat ik jullie moest vertellen. En als mensen het niet leuk vinden wat ik zeg, dan zij het zo! Van mijn kant verheerlijk ik de Heer en ben ik gekomen voor Zijn glorie! Ik weet dat jullie het volk van God zijn en ik heb veel respect voor jullie en ik voel dat de Heer heel sterk onder jullie handelt. Ik heb gebeden dat deze missie onder jullie elke dag vrucht zal dragen, en ik weet dat de Heer daar is en wonderen doet. God zegene jullie! Dankjewel !

14-06-2018 om 06:21 geschreven door claudia  

De Heer sprak toen opnieuw met mij. En toen Hij weer tot mij sprak, was deze staat van de hel aanwezig maar niet actief. Terwijl de hel actief was toen Hij zweeg. Ik zou jullie nog lang over de hel kunnen vertellen, omdat ik niet hoef na te denken over wat Hij mij heeft verteld, over te brengen. Ik ben ervan doordrongen, het stroomt vanzelf. Ik ben reeds acht jaar lang missionaris en ik heb nog nooit één enkele conferentie voorbereid en ik spreek over honderden onderwerpen die moeiteloos uit mij stromen zonder enige inspanning. Ik zei tegen de Heer: "Ik wil wel getuigen en maar op voorwaarde dat ik niets moet voorbereiden." Het enige wat de Heer mij heeft gevraagd te doen alvorens te spreken, is de Heilige Schrift te lezen. Ik moest Zijn Woord lezen om mijn zintuigen en mijn tong en de oren en zintuigen van mensen te zuiveren. En dan komt hij. Zo is het dat Hij handelt. Hij heeft veel informatie in mij ingeprent. Hij heeft veel me mij gepraat en ik zal enkele dingen vertellen die Hij gezegd heeft.

Hij zei: "De mensheid gaat vandaag door het donkerste spirituele tijdperk ooit en de duisternis groeit."

Ik ben hier niet gekomen als een onheilsprofeet. Verre van. Want als ik iets ben, is het eerder een teken van hoop en barmhartigheid. Dat is wat ik geworden ben. Ik ben een voorbeeld van de Liefde en Barmhartigheid van God en hoe Hij handelt, want de Heer heeft mij uit de klauwen van de duivel gered. Hij bracht me terug in het licht. Ik getuig dat als Hij mij kan redden, Hij gelijk wie kan redden, het ergste van mensen, omdat ik de ergste was van allen! En hier sta ik dan vandaag bij jullie! Glorie aan Hem ! Hij redt mij! Hij redt ons!

Hij wil niet dat iemand, geen enkele ziel naar de hel gaat, geen enkele ! Zelfs niet naar het vagevuur! Jezus nodigt ons altijd uit om naar onze thuis te komen. Alleen naar onze thuis. En onze thuis is de Hemel. Hij vertelde me dat we op weg waren naar het einde van de eindtijd.

Hij sprak over de tijd van God. Hij sprak van een geestelijke oorlog, van een geestelijke strijd tussen goed en kwaad. De laatste strijd. Hij zei: "Satan heeft al zijn kaarten op tafel gelegd" omdat hij een speler is! Hij heeft al zijn speelgoed boven gehaald! Ieder stuk speelgoed dat hij heeft,. Zijn grootste offensief tegen ons is de vrijetijdsbesteding. Hij wil ons vierentwintig uur per dag bezighouden. En dat is wat hij doet. We behoren tot de meest hyperactieve samenleving die ooit in de geschiedenis van de mensheid heeft bestaan! We hebben nog nooit zoveel manieren gehad om ons bezig te houden dan vandaag. Hij zei dat dit de belangrijkste slag is die de duivel tegen ons uithaalt. Bovendien is het een sublieme zet, omdat er zoveel mensen bezig zijn met goede werken! Te druk! En ze eindigen ermee verkeerd te handelen door zoveel goeds te willen doen. Omdat het niet een kwestie is van te veel te doen, maar van het doen van je plicht. Want zo bedriegt de duivel ons: als we te godsdienstig zijn, zal hij ons misleiden op het vlak van godsdienst. Als we te spiritueel zijn, zal hij ons misleiden op gebied van spiritualiteit. Zo handelt hij! We moeten constant waakzaam zijn, want hij zal niet komen met hoorns en een staart! Dit is niet hoe hij handelt! De Heer noemde hem "de prins van deze wereld". Jullie weten hoe prinsen zich kleden! 

De Heer vertelde me dat alles wat de wetenschap tegenwoordig doet, zich in grote mate richt op schoonheid en fysieke gezondheid. Daarop spitst de wereld zich ! En niet op geestelijke schoonheid ! Hij heeft gezegd dat er nog nooit zoveel mooie schepsels in de wereld geweest zijn als vandaag, maar dat er nog nooit zoveel lelijke zielen zijn geweest primair richt op schoonheid en lichamelijke gezondheid. Dat is de focus van de wereld! En niet de spirituele schoonheid! Hij zei dat er nog nooit zoveel mooie wezens in de wereld zijn geweest, maar er zijn nog nooit zoveel lelijke zielen geweest (lacht). Hij zegt: "Je kunt vandaag je neus veranderen als je ze niet leuk vindt, maar wie wil zijn hart veranderen? En daar zit het probleem! 

De Heer heeft gezegd dat we omgekeerd leven. Wanneer we geboren worden, bestaat ons wezen uit twee naturen: de aard van het vlees, dat wil zeggen ons menselijke lichaam en de aard van de geest, dit is de ziel die ons lichaam bezielt en tot leven brengt. Vanwege het ons omringende materialisme concentreren de mensen zich op het sterfelijk lichaam, het lichaam dat zal sterven. Het onsterfelijk lichaam, de geest is ondervoed! Hij zei: "De wereld van vandaag wordt bevolkt door miljoenen ondervoede zielen. Ondervoede zielen die niet weten hoe ze moeten liefhebben, die niet weten hoe ze iemand moeten vergeven. Ze hebben geen respect, hebben geen geduld, geen vrede, geen mededogen. Ze houden zich alleen bezig met hun 'ik'. Het zijn egocentrische mensen.

Hij zei dat miljoenen mensen vandaag de vrucht zijn van hoererij en niet van liefde, niet van ware liefde. Het huwelijk is geen prioriteit in het leven van mensen omdat ze God niet langer respecteren. 

Hij spreekt natuurlijk niet over allen, omdat Hij altijd spreekt van "de rest". Hij spreekt altijd van een "handjevol rechtvaardige" mensen die Hem trouw zijn gebleven. De reden dat we nog steeds de Eucharistie hebben, is de reden dat we nog niet zijn verslonden door een vuur dat uit de lucht valt! 

Maar de Heer zei dat vanwege de daden van sommigen en vanwege de barmhartigheid van de Vader die ons Jezus geeft, we deze Hogepriester in de Hemel hebben die voor ons bemiddelt vanwege de daden van sommigen. De strijd woedt ondertussen echter steeds heviger, omdat er een ongelofelijk aantal mensen is die zich voortdurend van God verwijderen.

Maar de hoop blijft bestaan ​​omdat de barmhartigheid van de Heer immens is. Hij zegt dat ondanks de duisternis die de wereld van vandaag en morgen bedekt, Zijn barmhartigheid en liefde alle duisternis ver overstijgt. Geen enkele zonde kan groter zijn dan Zijn vergeving en barmhartigheid. We hebben dus de hoop en de barmhartigheid, maar we moeten ze tot de onze maken om ze naar anderen te kunnen brengen! Zodat ook zij begrijpen dat onze God een God van vergiffenis is en dat met Hem de weg opgaan, de juiste weg is! 

De Heer heeft me verteld dat alles wat we door onze zonde in ons vlees hebben beschadigd, in datzelfde vlees moet worden gerepareerd. Omdat eens dat vlees is verdwenen, we niet langer kunnen herstellen wat we verkeerd hebben gedaan en moeten we gezuiverd worden. Dit is een zeer pijnlijke toestand omdat het is alsof we iets fysieks proberen te doen terwijl we niet fysiek zijn. We verkeren dan niet in de mogelijkheid om iets te kunnen grijpen of aanraken… Het is heel moeilijk, omdat we afhankelijk zijn van vele factoren, zoals de Liefde die de ziel voedt, die we misschien hebben achtergelaten op aarde, want dat is alles wat er nog overblijft ... Het enige dat we na de dood meenemen, is de Liefde die we hebben gegeven. Niet de Liefde die we hebben ontvangen. Maar de Liefde die de ziel door gebed ontvangt en die men krijgt op voorspraak, door het gebed van anderen, helpt de ziel om in het licht te blijven. Ze vertrouwt op dit gebed dat haar toestaat om in het licht te blijven en "ja" te zeggen tegen de Heer. Anders zou ze zich helemaal in de duisternis bevinden. Maar omdat dit licht niet van haar komt, omdat ze het niet tijdens haar aardse verblijf heeft verstrekt, moet ze een zeer pijnlijke zuivering ondergaan.

Hij vertelde me over mijn katholiek geloof. Hij vertelde me dat wanneer we sterven en voor Zijn goddelijke tribunaal komen, er twee manieren zijn om de Heer te ontmoeten.

1. Ofwel ontmoeten we de God van Barmhartigheid en vergeving. Hij zal ons omhelzen en ons meenemen in Zijn glorie omdat we al in Hem zullen zijn, omdat we al in Hem hebben gewoond. Hij sprak over de Goddelijke Liturgie. Hij zei dat als we het mysterie van het Mystieke Lichaam van Jezus begrijpen, we in de Goddelijke Liturgie leven. Onze Liturgie is goddelijk. Als we dus tijdens ons bestaan ​​in deze Liturgie hebben geleefd, zullen we bij onze dood altijd in deze Liturgie zijn, ​​die het Lichaam van Jezus is. En dan we zullen in de Hemel zijn. Laten we dit mysterie begrijpen, deze gave van de Kerk, deze gave van het geloof! 

2. Wanneer we ons voor Zijn tribunaal bevinden om geoordeeld te worden - omdat we altijd schuldenaar van de Heer zijn - zal de Heer niet oordelen naar religie, geloof of filosofie. Hij zal ons alleen beoordelen op onze liefde! Zoals de H. Johannes zegt, aan het einde van onze dagen zullen we allemaal op de liefde worden geoordeeld. De Heer zegt dat een Indiaan die in de jungle leeft en nog nooit van Jezus of de geboden heeft gehoord, nog steeds zal worden geoordeeld op liefde en op zijn daden gedurende zijn leven. Alleen daarover. 

Maar, zei de Heer, aan wie veel heeft ontvangen zal veel gevraagd worden. Hij vertelde me dat Hij me het wonderlijkste en grootste geschenk had gegeven dat een mens kan ontvangen: het katholieke geloof. Omdat het katholieke geloof alle waarheden bevat! Niets ontbreekt, niets! Maar tegelijkertijd geeft ze veel verantwoordelijkheid aan degene die het heeft ontvangen. En er ontbreekt niets! Katholiek zijn is geen reden om zich beter dan anderen te voelen. Katholiek zijn betekent een groot wapen hebben om zielen te verdedigen. We hebben de meest formidabele en krachtige wapens ontvangen en we kunnen ons niet eens voorstellen hoe krachtig ze zijn en hoezeer ze worden verspild door de meeste katholieken! 

De Heer legde me uit dat ik het geloof had verlaten, omdat Satan me al vroeg in mijn puberteit met hoogmoed vervuld had. Ik heb mij voor het eerst afgekeerd van het geloof omdat ik vond dat biechten bij een priester belachelijk was. Ik zei: "Waarom zou ik mijn zonden belijden aan een andere man die waarschijnlijk een grotere zondaar is dan ik? ".

Ik vond het belachelijk en heb mij afgekeerd, vol hoogmoed. De Heer heeft mij het laten zien. Hij vertelde me dat de Almachtige Vader een middelaar had gekozen voor onze redding omdat de hoogmoed ons had van God verwijderd. Hoogmoed ! De erfzonde was hoogmoed. Ongehoorzaamheid is hoogmoed. "Ik doe wat ik wil!" Hoogmoed. 

De Heer vertelde me: Jezus, de Zoon van de Drie-ene God is middelaar geworden en Hij werkt door andere middelaars zoals door Onze-Lieve-Vrouw, de Maagd Maria. En Jezus, God Zelf, stelde andere middelaars voor ons aan, zoals de apostelen, door hen de macht te geven om zonden te vergeven of ze tegen te houden. 

Hij vertelde me dat dit een genade was, een geschenk voor ons. God wil ons uit deze ballingschap halen. Hij wil dat we vrij zijn en terugkeren naar het paradijs. Maar we moeten door de poort gaan die Hij ons heeft gewezen en de weg nemen die Hij ons heeft getoond. 

Wat is deze weg? Het is de verzoening, de verlossing die Hij ons geeft als we de gaven van de Heilige Geest ontvangen. We moeten begrijpen dat deze gaven in de sacramenten worden gegeven en erdoor werken. De sacramenten fungeren als wapens in het dagelijks leven van onze ballingschap. 

Hij vertelde me: "Satan is de troon van hoogmoed en het grootste wapen tegen de troon van hoogmoed is nederigheid." De grootste daad van nederigheid die aan een katholiek wordt geschonken is de biecht genoemd, het Sacrament van de verzoening. Want als je je trotse armen durft neer te leggen en jezelf vernedert door te knielen in het belijden van je zonden aan een andere mens, die misschien een grotere zondaar is dan jij, dan zul je worden losgemaakt van de duivel. Je kunt natuurlijk ook voor een heilige staan, een heilige priester, maar het kan ook iemand zijn die niet erg heilig is. Hij blijft altijd een priester, omdat de Heer zegt dat het geen kwestie is van hoe de priester is, maar dat hij als priester gezalfd werd. De zalving van de priester betekent niets minder dan de aanwezigheid van God zelf in de priester. De Heer vertelde mij ook dat elke doodzonde wordt bewaakt door een gevallen engel, een engel van Satan. Het doel is om deze zonde te behouden en te verspreiden om de zondaar aan het einde van zijn leven te verrassen terwijl hij zich op het grondgebied van de duivel bevindt.

De Heer heeft me verteld dat er maar twee rijken zijn: het grondgebied van God en het grondgebied van Satan. Er is niets tussenin. Er is geen "grijs gebied of onbepaald gebied" zoals een grote predikant die behoort tot een verwaterd christendom jullie wil doen geloven! Deze predikant zal jullie vertellen: "Jezus kent ons. Hij begrijpt ons. Hij heeft het allemaal al voor ons geregeld vanop het Kruis... " 

Wat ik heb gezien was heel anders ! Natuurlijk heeft het bloed van Jezus ons gered, maar we moeten doen wat de H. Paulus ons heeft gezegd: we moeten de koers uitlopen! En we zullen de "kroon" niet ontvangen tot we het einde van de koers hebben bereikt. Je moet deze koers lopen en winnen. We moeten de strijd van het evangelie leveren – door te strijden !

De Heer vertelde me dat het Sacrament van de biecht ons bevrijdt en onze ketenen wegneemt. Het Sacrament bevrijdt ons van de vijand die er alles aan zal doen om ervoor te zorgen dat we ons op zijn grondgebied bevinden op het moment van ons overlijden. De kans is dus groot dat we met hem naar beneden gaan. Het is vreselijk en heel moeilijk om de druk van de duisternis te weerstaan ​​als iemand met dit licht wordt geconfronteerd. We kunnen dit licht niet benaderen omdat we het niet verdragen. Ik zal jullie een voorbeeld geven: wanneer je een zeer ernstige zonde hebt begaan tegen iemand van wie je houdt en respecteert, zal het heel moeilijk zijn om deze persoon in de ogen te kijken. De waardigheid van deze persoon zal je verteren. Dat is wat er met ons gebeurde toen we kinderen waren en we hadden iets mispeuterd tegenover papa of mama. We konden ze niet onder ogen komen omdat we iets verkeerds hadden gedaan. Stel je voor hoe het is om voor het tribunaal van de Heer te verschijnen als je iemand bent die een leven geleid heeft, ver van Hem. Het verteert je. Daarom spreken we over vuur. Dit vuur waarover we spreken is de Liefde van God. Dat is het vuur. 

De Heer vertelde me dat als we eenmaal de absolutie hebben ontvangen en bevrijd zijn van zonde, we verlost zijn van de duivel en dat God in ons afdaalt. Hij vertelde me over een stuk uit de H. Schrift waarin verteld wordt dat Jezus buiten zijn stad was met zijn discipelen en zich naast een begraafplaats bevond. Een bezeten man rende naar hem toe en wierp zich aan Zijn voeten, klagend en vragend aan Jezus wat Hij daar ging doen. Jezus vroeg zijn naam, wetend dat ze met veel waren. De man antwoordde dat zijn naam "Legioen" was. Ze vroegen Jezus om hen te laten gaan in varkens die in de buurt waren, omdat ze wisten dat ze naar beneden gingen gestuurd worden en dat Jezus niet zou toestaan ​​dat ze een andere mens zouden binnendringen.

Jezus legde uit dat demonen intelligente geesten zijn, maar dat ze alleen kunnen handelen onder ons met behulp van onze intelligentie. Ze hebben geen fysiek lichaam en hebben ons daarom nodig om fysieke instrumenten te zijn om in actie te komen. Als ze niet bij ons zijn, bevinden ze zich in de afgrond, in de hel en richten ze ons met bekoringen zoals met raketten. Als we toegeven aan de bekoringen, stijgen ze op door deze bekoringen naar ons en worden we instrumenten (van hen).

Wanneer we gaan biechten, zijn we bevrijd van deze demonen en keren ze terug naar de hel. Onze ziel blijft echter gekwetst. Hij vertelde me dat God, die zo groot, zo magnifiek, zo almachtig, zo alwetend, zo immens is dat Hij in staat is om in een kleine hostie te komen. En dat door deze kleine, fragiele hostie, wij het Lichaam en Bloed van Jezus ontvangen. Dit onzichtbare mysterie van de transsubstantiatie dat op het altaar plaatsvindt, geneest de onzichtbare wonden van onze onzichtbare ziel. Het is een heel groot mysterie. Maar het werkt op die manier. Het is de genezing van de ziel.

13-06-2018 om 21:10 geschreven door claudia  

Marino Restrepo

Ik ben hier vanavond om de wonderen die God in mijn leven heeft gedaan met jullie te delen. Ik weet zeker dat elk van jullie hier in mijn plaats zou kunnen komen getuigen. Maar vanavond is mijn beurt! (gelach)

Ik vraag de Heer om mij te helpen. Ik zal beginnen met jullie een samenvatting te geven van mijn levensverhaal.

Ik ben in Colombia geboren in een klein dorp van koffietelers in de Andes. Mijn hele familie produceert koffie - oorspronkelijk was het voor Spanje. Ik ben opgegroeid met alle onderrichtingen en alle tradities van de katholieke kerk. Ik had een gelukkige jeugd in een heel groot gezin. Er waren er tien, maar al mijn ooms en tantes hadden vijftien tot achttien kinderen. We waren een grote stam!

Toen ik veertien was, werd ik naar Bogota gestuurd, de hoofdstad van Colombia, om mijn studies af te ronden. Het was in de jaren zestig en je weet wat er in die jaren is gebeurd! Ik omhelsde alle bewegingen van de jaren zestig, inclusief hun heidense filosofieën, maar ook waarzeggerij, spiritualisme en ik stortte mij in allerlei soorten bijgeloof en occulte praktijken.

Op mijn twintigste had ik al lang mijn geloof verloren. Ik ben getrouwd en we vertrokken naar Hamburg in Duitsland. Ik ging daar naar de universiteit om kunst te studeren. Ik werd acteur en componist. Mijn twee zonen zijn in Duitsland geboren. Ik bleef daar zes jaar en ging toen naar de Verenigde Staten. Ik woonde eerst in New York, waar ik twee jaar lang als theateracteur werkte, daarna in Hollywood, Californië. Ik woon daar sinds 1978. Ik begon in de vrijetijdsindustrie en tot 1997 werkte ik als acteur, muzikant, producent, scenarioschrijver en in nog andere activiteiten in deze industrie.

Gedurende mijn hele leven, tot 1997, toen ik mijn geboorteplaats verliet, bevond ik mij ver van God. Ver, ver weg. En toch beschouwde ik mezelf nog als een gelovige - omdat ik allerlei religies en filosofieën beoefende - en dit totale syncretisme (het verenigen van alle godsdiensten tot een geheel), gaf me de indruk een spiritueel persoon te zijn.

Wat ik echter niet wist, of was vergeten, was dat niet alle geesten van God kwamen. Dus ik ben al die jaren omgegaan met duistere geesten en ik veranderde in een heiden. Ik stond in het centrum van mijn eigen leven. Ik bouwde mijn eigen geloof, mijn eigen koninkrijk en de mensen stonden tot mijn dienst. Het enige dat voor mij van belang was, was mijn succes in de wereld. Dus ik leefde in de wereld - om geld te verdienen en beroemd te worden en te genieten van de geneugten van deze wereld. Het is helemaal niet mijn bedoeling om de wereld te vervloeken of wat er in is. Het is enkel mijn houding tegenover de wereld en mijn manier van leven, omdat die demonisch was. Ze stond buiten God.

Om je een idee te geven van waar ik mij na een paar jaar bevond: mijn huis in Hollywood was ingericht volgens een oud Japans bijgeloof, dat tegenwoordig erg in de mode is in het Westen, dat van de Feng Shui.

Je hebt er waarschijnlijk wel van gehoord. Dit bijgeloof is gebaseerd op de verering van kristallen en kosmische krachten. Bij de ingang van mijn huis stond een kristal tegenover een spiegel. De sofa en het meubilair waren in een precieze volgorde geplaatst om de kosmische krachten te kanaliseren en overal waren kleine fonteintjes. Ik had veel geld geïnvesteerd om het allemaal bijeen te doen passen. Voor mij was het een goede zaak, omdat mijn beroemde vrienden het ook deden en het aanmoedigden. Dit was hoe we in de wereld leefden en er deel van uitmaakten.

In 1997 ging ik met de kerstdagen naar Colombia. Toen ik daar aankwam, waren mijn zussen nog steeds in rouw omdat we net vijf familieleden verloren hadden. Eerst mijn vrouw, die in 1992 aan kanker stierf. Een paar maanden later verloor ik mijn jongste broer bij een ongeluk op de Bahama's. Dan mijn vader, dan nog een broer en dan mijn moeder. Alle stierven in minder dan vier jaar.

Spijtig genoeg geloofde ik in reïncarnatie, wat - zoals je je kunt voorstellen - me een heel ander beeld gaf van de dood. Mijn zussen waren echter gelovigen en rouwden op de christelijke manier.

Toen ik daar aankwam, was een van mijn zussen ervan overtuigd dat zij als volgende zou sterven omdat ze ziek was. Na zoveel overlijdens in de naaste familie stelt men zich de vraag wie de volgende zal zijn.. Het was als een bezem die door het gezin aan het vegen was. Ze vroeg me om haar te vergezellen naar de kerk om de Kerstnoveen ter ere van het Kind Jezus te doen. Deze katholieke devotie was ooit heel bekend over de hele wereld, maar bestaat nu alleen nog in Latijns-Amerika en de Filippijnen, en aangezien ik een missionaris ben, probeer ik het te promoten. Het is een heel mooie spiritualiteit die ons bijgebracht is door de mystici van de kerk. De spiritualiteit van het Kind Jezus is zeer krachtig.

Maar ik had de Kerk al drieëndertig jaar verlaten en ik gaf niet meer om de Kerk. Ik heb de kerk vervolgd. Ik spotte met de priesters en vond de christenen belachelijk, achterlijk en uit de tijd. Zij zouden de geweldige dingen moeten leren die ik kende. Sommige leden van mijn familie deden het behoorlijk en slaagden in de wereld. Ik suggereerde hen dat ze mij volgden in mijn waarzegpraktijken, kristallen bollen, tarot enz. Al die tijd bad mijn arme moeder haar Rozenkrans in stilte. Later, na mijn bekering, wist ik dat gedurende al die jaren mijn hele familie voor mij had gebeden. Ik vond mij al die tijd echter ‘cool’! Ik dacht dat ik die achterlijken voor was! Ik wilde hen zoveel leren! Ik ben er zeker van dat elke keer als ik terugkeerde naar Californië, nadat ik er de vakantie had doorgebracht, ze de huizen waar ik had verblijven exorcismes deden! (gelach) Want de duivel zelf had hen bezocht!

Met die Kerstmis besloot ik mee te gaan met mijn zuster naar de Kerk, maar gewoon om haar een plezier te doen. Het was jaren geleden dat ik een voet in de Kerk had gezet. Voor mij was mijn geloof perfect syncretisch, de Kerk was zoals elke plaats waar men aan magie deed en ze leek op de andere plaatsen of tempels waar ik naar toe ging. Ik had de mystieke dimensie van mijn geloof verloren. Ik was mijn persoonlijke relatie met Jezus, mijn God, kwijt. Ik was alles wat ik wist over het christendom verloren. Het betreden van een Kerk was voor mij iets heel anders dan voor mijn zus.

Het religieuze respect van mijn zuster maakte indruk op mij, maar mijn manier van denken veranderde ik niet. De priester zei: "Hij die deze noveen met geloof en toewijding bidt, zal een genade ontvangen van het Kind Jezus. Dat leek me aantrekkelijk. Ik dacht dat ik er misschien iets uit kon halen. Dat was mijn mentaliteit in die periode! Elke keer dat ik uit iets voordeel kon halen, was ik van de partij ! Ik handelde altijd in de hoop iets erbij te winnen. Het is typisch voor mensen die tot de wereld behoren.

Dus zei ik tegen mezelf dat ik aan het Kind zou vragen mijn leven te veranderen. De verandering waar ik aan dacht was duidelijk niet degene waar ik nu over spreek en waar u nu getuige van bent! (gelach) De verandering die u hier ziet was Zijn idee! Mijn idee was eerder op werelds vlak. Ik had veel vreselijke projecten in gedachte! Natuurlijk vertelde ik mijn zus niet wat ik vroeg, omdat ik goed wist wat haar mening was. Dus hield ik het voor mezelf.

Daarom gingen we elke dag naar de Kerk om de noveen te bidden voor het Kind Jezus. Mijn zus zei tegen mij: "Bid met veel vertrouwen en geloof! En ik antwoordde: "Natuurlijk! Maar (lachend) ze wist niet waarvoor ik bad.

Vandaag vertel ik mensen: "Ik weet dat jullie goede katholieken zijn en jullie hebben ongetwijfeld een mooie verzameling novenen om te bidden, maar ik kan er u een aanbevelen : de noveen van het Kind Jeuzs. Alleen, maak jullie klaar voor zijn gevoel voor humor! Want ik ga jullie nu vertellen hoe Hij me geantwoord heeft en hoe Hij mijn leven veranderd heeft.

Vierentwintig uur na het beëindigen van de noveen - die begint op 16 december en eindigt op 24 december bij de middernachtmis wanneer we de geboorte van Jezus vieren. Vierentwintig uur later, om middernacht op 25 december heeft de Heer me de genade van de noveen geschonken en heeft Hij mijn leven veranderd.

Ik reed met de wagen in een koffieplantage van één van mijn ooms in mijn geboortestad. Toen ik uitgestapt was en door de poort van zijn ranch liep, kwamen er zes zwaar bewapende mannen uit het woud en kidnapten mij. Ze trokken een zak over mijn hoofd, bonden mijn handen achter mijn rug, deden een touw om mijn middel en namen me mee naar de jungle. Gedurende de nacht trokken ze me heen en weer en duwden me met hun wapens.

Vandaag vraag ik de Heer: "Waarom riep je me niet in Californië? Waarom in het midden van de jungle? (gelach) Hij heeft een gevoel voor humor!

Ik werd als een gevangene naar de jungle gebracht. Je hebt waarschijnlijk gehoord van de guerrillaoorlog - het is een heel oud conflict. Mensen geloven dat guerrillamotieven ideologisch van aard zijn. Ik kan het jullie verzekeren dat het gewoon dieven zijn die mensen ontvoeren voor losgeld. Er zit geen ideologie achter!

Mijn moeder had me er jarenlang over verteld en gezegd dat deze mensen het op onze familie gemunt hadden. Maar ik had er nooit aandacht aan besteed. Ik woonde niet in Colombia en je weet hoe we reageren op nieuws en gebeurtenissen die zich ver van huis afspelen. We beleven ze alsof het een film is. Onze gevoeligheid is zo afgezwakt door al het nieuws dat tot ons doordringt dat we niet langer in staat zijn de pijn van anderen te voelen. Vanwege de media leven we vandaag in een denkbeeldige wereld. Voor mij was dit probleem in Colombia geen realtiteit - maar het werd die nacht wel heel reëel voor mij!

Bij zonsopgang brachten ze me naar een grot. Deze grot werd bewoond door een aantal vleermuizen en de grond was bedekt met hun uitwerpselen. Het krioelde er van allerlei insecten. Ik was overal gestoken en ik had overal zwellingen. Los van de jeuk en de pijnen die ik daar heb beleefd, zou ik jullie een miljoen horrorverhalen over deze grot kunnen vertellen.

Maar de reden waarom ik jullie over die grot vertel is om jullie te zeggen dat ik er een zeer verbazingwekkende mystiek ervaring heb beleefd, die mijn leven totaal en radicaal heeft veranderd. Sindsdien ben ik niet meer dezelfde persoon. Deze mystieke ervaring duurde negen uur, de hele nacht door.

De eerste dag in deze grot hoorde ik in de namiddag mijn ontvoerders praten. Het ging erover of zij mij gingen doden of laten leven. Iemand had me moeten ophalen, maar hij kwam niet opdagen. Er was sprake om mij te doden. Uiteindelijk besloten ze te wachten. Ze haalden mij uit de grot en gaven mij te eten. Daarna kreeg ik opnieuw een zak over mijn hoogd en gooiden ze me terug in de grot. Vijftien dagen zijn zo verstreken. Elke dag besloten ze me te vermoorden, maar omdat ze nog steeds hoopten om munt te slaan uit hun slachtoffer, verlengden ze de wachttijd met nog eens twee weken. 

Misschien kun je je indenken wat er deze vijftien dagen in mij omging. Het was vreselijk. Niemand kan zich voorstellen wat er in het hart van iemand afspeelt die zich in zo’n situatie bevindt. In mijn hart was alleen maar haat voor mijn ontvoerders. Ik zou hen hebben gedood als ik de kans had. En verder wilde ik vluchten. Dat was wat er zich in mijn hart afspeelde omdat er niets van God was.

Op de vijftiende dag haalden ze mij vroeg in de avond uit de grot en was ik omringd door een groep jonge rebellen, gekleed in militaire outfit. Ik wist echter dat ze geen echte soldaten waren. Ze waren kwaadaardig en tot de tanden bewapend. Eén van hen legde me uit dat hij de 'commandant' was en beschreef de situatie waarin ik verkeerde. Hij vroeg me om een ​​zeer hoge losprijs en zei dat ze wisten dat ik zoveel geld had. Ze gaven me informatie over mijn zussen, waaruit bleek dat ze alles in detail wisten. Ze dreigden mijn hele familie uit te moorden als ik weigerde het losgeld te betalen. Hetzelfde zou gebeuren als ik probeerde te ontsnappen. Op het einde van dit onderhoud vertelde de "commandant" me dat de mannen die me op de ranch van mijn oom hadden ontvoerd en me naar de jungle hadden gebracht, wilden dat ik werd gedood na het betalen van het losgeld. Ze wilden niet het risico lopen dat ik hen zou aangeven aan de politie na mijn vrijlating. Toen trokken ze hun kappen uit. Ze maakten zich geen zorgen meer dat ik ze zou herkennen, omdat ik toch gedood zou worden.

Ik werd dus ter dood veroordeeld.

Ze stuurden me terug naar de grot, vastgebonden en met een zak over het hoofd. De "commandant" vertelde me dat hij de volgende dag terug zou komen om me naar een andere plek te brengen. Toen vertrokken ze en lieten een paar jonge rebellen achter om de grot te bewaken.

Als jullie weten dat de eerste twee weken verschrikkelijk voor me waren, beeld je dan in hoe die avond voor me was. Ik had geen enkel hoop meer om te overleven. Het was gewoon een kwestie van tijd voordat ik werd vermoord. Het was alsof ik al dood was. Stel je een ogenblik voor wat ik voelde. Het was huiveringwekkend. Hopeloos. Ik was volkomen hulpeloos en in een angstaanjagende grot. Ik probeerde toen iets in mijn innerlijk te vinden dat me zou kunnen helpen om deze beproeving te doorstaan. Iets om mij aan vast te klampen. Ik dacht aan al die geweldige filosofieën die ik in mijn hele leven had bestudeerd. Magie, waarzeggerij, numerologie, al deze dingen. Ik had net mijn geboortehoroscoop in Californië laten voorspellen, voordat ik naar Colombia vertrok en er waren mij prachtige dingen voorspeld! Niets daarvan bleef nog overeind! Ik wist nu dat al die dingen waar ik mij zoveel jaren in verdiept had, dood waren. 

Ik kon niets vinden dat me kon helpen! Nochtans was ik altijd degene die dankzij deze geweldige kennis die ik had, om de problemen van anderen op te lossen, maar voor mij werkte het niet. Op dat moment ontdekte ik dat er iets echt in mij was. Het was mijn geloof, maar het was zo zwak en zo begraven door al de duisternis waarmee ik mij zoveel jaren had bedekt, dat ik mij geen enkel gebed kon herinneren. Ik herinnerde me mijn jeugd met mijn moeder, in de kerk, op school, in mijn woonplaats, maar ik herinnerde niets wat mij kon helpen, zelfs niet het kleinste gebed. En ik wist dat die gebeden me hadden kunnen helpen! Ik wist dat daar de waarheid aanwezig was, dat daar de echte kracht was! Het feit dat ik me ervan bewust was, verergerde de wanhoop in mijn geest nog.

Op dat moment begon deze mystieke toestand waarover ik jullie sprak. Ik had er geen idee van dat het van God kwam – zover was ik van Hem verwijderd. Daarom herkende ik Hem niet.

Het eerste deel van deze ervaring wordt een verlichting van het bewustzijn genoemd. Ik heb praktisch het grootste deel van mijn leven opnieuw beleefd. Ik was net zo wakker en bewust als jullie hier nu zijn. Alleen dat ik in de grot was vastgebonden, maar ik was wakker. Het tweede deel wordt een visioen met God genoemd. Er kan iemand niets mysterieuzers overkomen! Ik weet zeker dat jullie al veel soortgelijke verhalen hebben gehoord, maar voor mij was het ongelooflijk! Ik heb het nog steeds niet verteerd. 

Ik dacht na over mijn ellende en verdriet, en aan het feit dat ik ongetwijfeld die nacht in die grot zou sterven. Het was te veel. Ik was al erg ziek vanwege mijn situatie. Ik was zwak en at slechts één keer per dag. Ze gaven me wilde wortels en bessen om te eten en vuil water te drinken. Het was vreselijk. 

Nu kan ik jullie wat meer zeggen over dit precieze moment. Ik besefte dat dit het meest mysterieuze was: terwijl ik al deze ellende meemaakte in de zekerheid dat ik zou sterven, besefte ik dit: voordat God in ons kan komen om ons aan te raken en om ons om te vormen, moet alles wat ons is en ons bezighoudt, eerst worden vernietigd. Dit komt omdat we een ongelooflijke toren van trots en ijdelheid hebben gebouwd en zo’n hoge dunk hebben van onszelf en de mensen! Deze toren moet helemaal verdwijnen ! Dat besefte ik.

En pas toen verscheen God. Op het ogenblik dat ik niets meer was. Ik was gebroken, zat in zak en as. Niets van mezelf bleef over. Niets bleef over van dit verbazingwekkende en fantastische leven dat ik beleefd had, dit leven van glamour dat ik altijd had nagestreefd, de schatten die ik had verzameld waren niets meer waard! Absoluut niets ! En alles wat voor mij waarde had kunnen hebben, sliep... Het was voor mij gedaan! 

Plotseling zag ik mezelf, op driejarige leeftijd, op een driewieler, rondjes rijden op een zijterras van ons huis. Ik raakte de omliggende planten en bloemen met mijn uitgestekte arm en vernielde ze. Ik hoorde een meid zegen dat ik moest ophouden. Stel je voor hoe verstijfd ik was toen ik dit allemaal zag. Ik begreep niet hoe ik op mijn 47 jaar mijn jeugd kon herbeleven tot in de kleinste details. Ik probeerde in een menselijke reflex te redeneren. Ik zei tot mezelf: "Ik ben vergiftigd! Ik heb koorts door al die insectenbeten! Ik hallucineer, ik zie dingen! Maar al deze argumenten hielpen mij niet vooruit, omdat ik goed wist dat ik niet hallucineerde. Als iemand weet wat het betekent om te hallucineren, ben ik het! Ik heb de jaren zestig al hallucinerend doorgebracht! (gelach)

Ik wist dat het mijn leven was dat zich duidelijk voor mijn ogen afspeelde. Ik dacht dat ik gek aan het worden was. Maar ook dat hield geen steek. Toen herinnerde ik me mijn stervende moeder die tijdens haar doodsstrijd in een soort extase terecht kwam die ongeveer drie uur duurde. Gedurende die uren vertelde ze veel over haar leven en ze stierf pas daarna. Dus ik dacht: "Ik ga dood, zoals mijn moeder." Maar dat hield ook geen steek. Dus stopte ik met vechten, met denken, met wat dan ook te ondernemen tegen wat me overkwam en ik liet alles los. 

Op het ogenblik toen ik mijn leven zag toen ik de leeftijd van elf of twaalf was, begon ik verschrikkelijke pijn te ervaren. Ik kan het met geen woorden beschrijven. Een pijn zoals je je niet kunt voorstellen. Het was de pijn van mijn zonden. En hier is voor u staat een man die niet in de zonde geloofde! Ik spotte met mensen die het woorde "zonde" vernoemden. Ik maakte er grappen over!

Nu voelde ik een pijn die niet fysiek was. Ze was geestelijk. Vandaag weet ik, dankzij wat de Heer mij heeft geopenbaard, dat het de pijn is die zielen in het vagevuur beleven. En het is ook de pijn die we ervaren als we hier op aarde op Christus lijken. We beginnen de pijn van onze overtredingen te voelen. We beginnen de pijn van de zonden van de mensheid te voelen. We beginnen op Christus te lijken en we beleven zijn Lijden.

Maar dat was bij mij niet het geval! Ik was de ellendigste en verschrikkelijkste zondaar! Ik had deze pijn niet kunnen verdragen, maar vandaag weet ik dat de Heer me de genade heeft geschonken om ze te beleven. 

Nu weet ik het, maar toen wist ik niet wat er met me gebeurde! Ik bleef het visioen van mijn hele leven bekijken. Ik zag niet alleen wat er fout was, wat ik verkeerd had gedaan, maar ook het goede in mijn leven. Wat goed was, ging gewoon voorbij zonder pijn. Wat er echter fout was ging niet voorbij, maar bleef als bevroren hangen en was pijnlijk. Het duurde een lange tijd, als voor eeuwig. Daarna gebeurde er iets… ik weet niet hoe, het gaat mij te boven.

Ik zag mezelf in een visioen. Met mijn gezicht op de grond, op het gras. Het leek alsof ik op een hele hoge berg was. Ik ben in de bergen geboren. Ik had de indruk mij op een verrassend hoge berg te bevinden. Naast deze berg bevond zich een nog hogere berg. En op deze berg zag ik een prachtige stad van licht. Een verlichte stad, gemaakt van licht! Niet als een stad verlicht door neonlichten! Ze was gemaakt van licht. Ik keek opzij en zag in de verte mijn lichaam in de grot als door een rookgordijn. Het was voor mij als een bevestiging dat ik dood was. Maar wat vreemd was, was dat ik me nog nooit zo levend had gevoeld! Ik bevond mij in een staat van volmaakt geluk. En ondanks alles wat me overkwam, voelde ik me zo vrij dat ik niet wilde terugkeren naar mijn lichaam dat zich daar in de verte bevond.

Maar alles veranderde plotseling omdat ik de stem van de Heer hoorde spreken. En Zijn stem was zo immens dat het leek dat ze uit mijn binnenste kwam en van overal tegelijk. Ik bedoel werkelijk "van overal" tegelijkertijd en vanuit de kern van het universum. Zijn stem sprak tot mij en alles sprak tot mij met Zijn stem. De meest immense stem. En die stem was vervuld van genade, liefde, mededogen en ongelooflijke vergeving. En jullie zullen dit niet geloven : het enige dat ik wilde doen was me verbergen en wegrennen van die Liefde, ver van die vergeving, ver weg van dat medelijden. Ik wilde het niet, ik kon het niet verdragen. En ik zeg jullie: gedurende mijn hele leven dacht ik dat ik de geweldigste persoon was. Ik maakte deel uit van Amnesty International, het toezichtcomité voor mensenrechten, en elk jaar verzamelde ik met mijn collega's in Hollywood tonnen geld voor de armen. Ik was de eerste om iedereen te helpen die om hulp kwam vragen. Ik stond altijd klaar.

Mensen zeiden over mij dat ik een goed mens was. En ik noemde mijn vrienden ook goede mensen. Zij deden zoals ik. Maar ik besefte dat ik nooit echt een goed mens was geweest. Alles wat ik ooit voor anderen had gedaan, had ik eigenlijk voor mijzelf gedaan, uit ijdelheid, omdat het helpen van anderen me een goed gevoel gaf. Ik heb het allemaal voor mezelf gedaan. Anderen helpen streelde mijn ego, en voedde mijn egoïsme en egocentrisme. Het maakte mij groter. En ik besefte het pas dan. Tot dan had ik gedacht dat ik aan liefdadigheid deed, dat ik medelijden en liefde kende, terwijl ik mij alleen maar vrijkocht voor al het kwaad dat ik elders deed. In werkelijkheid was ik de grootste leugenaar, overspelige persoon, bedrieger… alles wat je maar wil!

Ik had alles in het werk gesteld om te slagen in mijn carrière en in mijn relaties en daar bleef niets en niemand van over. En ik dacht dat ik een goed mens was! Ik besefte dit toen de Heer tot mij sprak: ik was zo duister als een mens maar kan zijn, en mijn hart was zo versteend dat ik de Lierde niet kon verdragen omdat ik nooit Liefde gegeven had.

Als u nooit ware liefde geeft, zult u ze niet kunnen ontvangen. Er zal geen plaats in u zijn om het te ontvangen omdat u geen liefde voortbrengt. De Liefde die van God komt, is een bron die door ons stroomt om onze lage natuur om te vormen in ware Liefde die ons terug naar God brengt. Maar de lemen vaas die ik was, zoals Paulus het noemt, was zodanig van leem en niet van God gemaakt, dat ik enkel het leem toebehoorde.

Op dat ogenblik had de Heer mij gegeven wat ik verlangde: Hij zweeg. Hij praatte niet meer met mij. Maar toen Hij zweeg, voelde ik een ongelooflijke en onvoorstelbare eenzaamheid. Ik was alleen en als dood. Ik voelde me doodgaan en wilde dat Hij weer met me praatte, want nu ik voor het eerst de Liefde had ervaren, had ik het zo hard nodig. Nu was het mijn leven, en het was een gemis zoals het gebrek aan zuurstof. Ik was als stervend zonder deze Liefde. Maar de Heer sprak niet meer met mij. 

Vervolgens zweefde ik over een gruwelijke afgrond. Ik wist wat het was, terwijl ik het mijn hele leven  had ontkend. Drieëndertig jaar lang had ik tegenover iedereen betwist dat de hel bestond. Daarom had ik allerlei soorten filosofieën aangehangen. Nu wilde ik er niet naar kijken. Vandaag weet ik dat het genade was die me deed kijken - maar op dat ogenblik begreep ik niet waarom ik moest kijken, terwijl ik dat niet wou. Ik werd niet gedwongen, maar het is alsof het hoogdringend was. Ik heb dus gekeken. 

Toen ik keek, was er geen stilte meer. De meest angstaanjagende geluiden waren te horen. Ik keek naar de hel. Ik vertel de mensen dat het niet gemakkelijk voor me was om aan deze missie te beginnen. Een missie waar ik moet getuigen dat de hel bestaat omdat ik er ben geweest. U kunt zich voorstellen dat het niet gemakkelijk is ! (gelach) Vooral als je bedenkt dat we zelfs katholieken ontmoeten die het niet geloven! Zelfs katholieken! Ik heb zelfs priesters ontmoet die niet in de hel geloven! Ik nodig jullie uit om erover na te denken! 

Eén ding kan ik jullie vertellen, als ik doe wat ik hier vanavond doe - en ik doe het tot het einde van mijn leven - doe ik het niet om mensen te behagen. Het is om mijn Heer te behagen! Onze Heer, onze God! Omdat Hij het is die ik kom om te verheerlijken, niet mijzelf. Alles is voor Hem! 

Hij liet me de hel zien en ik heb ernaar gekeken. Op het eerste gezicht heb ik geen honderden of duizenden, maar miljoenen veroordeelde zielen gezien! En ik, die nooit had geloofd, stel je voor wat er in mij omging! Het was gewoon ongelooflijk om miljoenen veroordeelde zielen te zien en ik weet dat, terwijl we hier vanavond bijeen zijn, er zielen zijn die in de hel. Ik weet ook zeker dat als we de katholieken waren waartoe we geroepen zijn, velen van hen niet naar de hel zouden gaan. Dat weet ik ook. Het bedroeft mij en ook jullie! Als we beseffen dat we een leger vormen en dat een groot deel van dat leger slaapt en dat we over de nodige wapens beschikken om zielen te verdedigen en we het niet doen ! En ik was één van de deserteurs van dat leger…

Toen ik hen in het gezicht aankeek, als we van een gezicht kunnen spreken, besefte ik me dat het menselijke wezens waren geweest, maar dat ze waren veranderd in demonen. En hun gezichten hadden alleen oppervlakkig sporen van menselijke gezichten. Maar ze waren misvormd vanwege hun zonde. Ik begreep volledig welke soorten zonden ze hadden misvormd. Ik wist alles. Ik begreep alles. Nu weet ik dat het door het handelen van de Heilige Geest is dat de volheid van de Waarheid wordt onthult en dat men ze kan zien en herkennen.

Toen ik dieper keek, zag ik wezens die nog beestachtiger waren. Ik zou jullie nog lang over de hel kunnen praten. Maar ik wil er echter niet teveel tijd in steken, noch met jullie, noch met anderen. Sindsdien breng ik geen enkele dag meer door op deze aarde, zonder dat ik me bewust ben van wat er zich onder mij bevindt. Geen enkele dag. Ik weet wat er beneden is. Het maakt me niet bang. Aan de andere kant heb ik wel schrik voor de zonde omdat de zonde me daarheen zal brengen als ik niet oplet. Dat is de realiteit. De absolute realiteit.

Het overkomt me soms dat ik door een park wandel of in een treinstation, een luchthaven of een winkelcentrum ben waar het druk is. Dan hoor ik soms, wanneer ik hen voorbij loop, stemmen van de hel uit hun mond komen. De reden is dat wanneer we in een staat van zonde leven, we een verlengstuk van de afgrond worden. Een uitbreiding van de hel. Een extensie. Wij worden dan het instrument van alle krachten die van beneden komen. Het is verschrikkelijk dat mensen zo blind zijn, dat ze niet weten dat ze de instrumenten zijn van zo'n gruwel en dat ze iedereen zoveel schade toebrengen. 

13-06-2018 om 17:30 geschreven door claudia  

De laatste woorden van 25 Katholieke Heiligen voor hun dood – uCatholic 27/8/2015

In de ogen van de Heer is de dood van Zijn Heiligen kostbaar. Dit zijn de laatste woorden door 25 Heiligen voor ze hun eeuwige beloning gingen halen.

1 H. Jeanne d’ Arc

"Jezus, Jezus, Jezus!"

2 H. Tomas More

"Ik sterf als de konings goede dienaar, maar eerst deze van God."

3 H. Miguel Agustin Pro

" ¡Viva Cristo Rey! (Lang leve Christus Koning) "

4 H. Paus Johannes Paulus II

"Laat me naar het huis van de Vader gaan."

5 H. Therese van Lisieux

“Ik heb het punt bereikt om niet meer in staat te zijn van te lijden, omdat al het lijden zoet is voor mij. Mijn God, ik houd van U.”

6 H. Padre Pio van Pietrelcina

"Jezus. Maria."

7 H. Thomas Becket

“Omwille van Jezus Naam en de bescherming van de Kerk ben ik klaar om de dood te omarmen.”

8 H. Stefanus

“Heer Jezus, ontvang mijn geest. Heer, houd deze zonde niet tegen hen.”

9 H. Bernadette

“Heilige Maria, Moeder van God, bid voor mij!”

10 H. Carolus Borromeus

“Heer, laat nu uw dienaar vertrekken in vrede.”

11 H. Teresa van Avila

“Mijn Heer, het is tijd om verder te gaan. Wel dan, moge Uw wil geschieden. O mijn Heer en mijn Levensgezel, het uur waarnaar ik verlangt heb is aangebroken. Het is tijd dat we elkaar ontmoeten.”

12 H. Paus Gregorius VII

“Ik heb de rechtvaardigheid liefgehad en de zondigheid gehaat, daaro, sterf ik in ballingschap.”

13 H. Johannes Bosco

“Houd van elkaar als broeders. Doe goed aan allen en aan niemand kwaad… Vertel mijn jongens dat ik wacht op hen allen in het Paradijs.”

14 H. Moeder Teresa van Calcutta

“Ik houd van U Jezus.”

15 H. Antonius van Padua

“Ik zie mijn Heer.”

16 H. Catharina van Siena

"Geliefde, U roept me, ik kom. Niet door enige verdienste van mij, maar door Uw barmhartigheid en kracht van Uw bloed. Bloed, bloed! Vader in Uw handen beveel ik mijn geest.”

17 H. Monica

“Leg dit lichaam maar ergens, en maak er je geen zorgen over. Eén ding vraag ik aan jou, dat je mij herinnert aan het altaar van de Heer waar je ook bent.”

18 H. Augustinus van Hippo

“Uw wil geschiede. Kom, Heer Jezus!”

19 H. Antonius de grote

“En nu beschermt God jullie, kinderen, want Antonius vertrekt en is niet meer bij jullie.”

20 H. Dominico Savio

“Ik zie de meest wonderlijke dingen!”

21 H. Paus Pius X

“Ik was arm geboren, ik heb arm geleefd, ik wens arm te sterven.”

 (van zijn testament)

22 H. Maria Goretti

"Ik vergeef Alessandro Serenelli [haar moordenaar] … en ik wil hem bij mij voor eeuwig in de Hemel."

23 H. Bonifatius

“Houd op, mijn zonen, met vechten, houd op met oorlog voeren, want de getuigenis van de H. Schrift beveelt dat we geen oog om oog, tand om tand moeten doen maar goed moeten vergelden met kwaad. Hier is de lang verwachte dag, de tijd van ons einde is nu gekomen; houd moed in de Heer!”

24 H. Maximilliaan Kolbe

“Ave Maria!”

25 H. Laurentius van Rome

“Ik ben al gaar, keer me om en eet me op!"

Leven van de H. Laurentius (wikipedia) : Het is bekend dat er in de derde eeuw in Rome 46 priesters waren, daarnaast zeven diakens en zeven subdiakens; daartegenover zijn er 1500 weduwen en noodlijdenden die moeten worden bijgestaan. De aartsdiaken Laurentius heeft naast de kerkelijk administratieve taken ook het beheer over de giften die binnenkomen voor die behoeftigen.

Een jaar voor Laurentius' dood ontneemt keizer Valerianus I de christenen niet alleen het recht van vergadering, maar sluit hij hun godshuizen en verbiedt ze de eigen begraafplaatsen te gebruiken. In 258 draagt paus Sixtus II toch het H. Misoffer op in de catacomgen van Pretextatus, hetgeen dus tegen de wet van de keizer ingaat. Sixtus wordt verraden en op 6 augustus samen met vier van de zeven diakens ter dood gebracht. Laurentius wordt wel gevangengenomen, maar niet meteen ter dood gebracht. Keizer Valerianus eist van hem dat hij eerst alle rijkdommen van de Kerk, de kostbare gouden en zilveren vaten en ook de heilige boeken die onder zijn hoede zijn gesteld, aan hem overhandigt. De keizer heeft namelijk veel geld nodig om het grote rijk te verdedigen tegen aanvallen van Germanen en andere vreemde volkeren, en ook de keizerlijke eredienst kost veel geld.

Omdat keizer Valerianus weet dat Laurentius als diaken weldoende is rondgegaan tussen de arme christenen, concludeert hij daaruit dat Laurentius veel geld en goederen tot zijn beschikking moet hebben. De keizer zet hem gevangen en eist veel geld. Als Laurentius verlof vraagt om het gevraagde op te halen, besteedt hij zijn tijd nuttig door alles wat er is aan de armen uit te delen. Als hij met lege handen, maar met een grote groep arme mensen terugkeert bij zijn rechters verklaart hij, wijzend op de stoet van mensen: "Zie daar de schatten van de Kerk."

Omdat ze hem niet geloven, wordt hij gegeseld. Maar ook dat maakt hem niet loslippig. Dan wordt besloten hem op een rooster boven een vuur te folteren. Volgens een legende zou hij toen gezegd hebben: "Ik ben al gaar, keer mij om en eet me op." Mogelijk is hij tijdens deze foltering gestorven, maar waarschijnlijker is het dat hij ten slotte onthoofd is. De relikwie van zijn hoofd dat nog los bewaard wordt, wijst daarop. De tempel van Antoninus en Faustina op het Forum Romanum is, ten tijde van de bloei van het christendom, als kerk toegewezen en naar hem vernoemd. In deze tempel is Laurentius vermoord. Zijn naamdag wordt gevierd op de datum van zijn vermoedelijke sterfdag, 10 augustus.

13-06-2018 om 12:51 geschreven door claudia  

Profetieën over Vulkanen - uit de boodschappen van Luz de Maria

DE REACTIE VAN DE NATUUR

De toegenomen seismologische en vulkanische activiteit over de hele planeet heeft de experten en de regeringen van vele landen tot waakzaamheid aangezet. Waarnemingen tonen dat er een versnelling van gebeurtenissen is dat de mensheid in ernstige moeilijkheden zou kunnen brengen, en zou kunnen zorgen voor grootschalige volksverhuizingen en een groot verlies van oogsten en vee tot gevolg zou kunnen hebben.

Deze gebeurtenissen zijn naast andere gebeurtenissen een onweerlegbaar teken van de buitengewone verandering die de planeet aan het ondergaan is. Een verandering die volgens experten een indicatie is van iets bijzonder ernstig.

21/6/2016 Maria : Indonesië kijkt met ingehouden adem naar de kracht van de vulkanen als het land beeft. 

9/6/2016 Jezus : Bid voor Ecuador, het zal opnieuw te lijden krijgen en zijn vulkanen zullen ontwaken.

5/6/2016 Jezus : … vulkanen die grote verwoesting hebben veroorzaakt in het verleden zullen uitbarsten; vulkanen die slapend waren zullen ontwaken; de hete wateren zullen vlug verdampen en zeer vlug op het oppervlak van de aarde vallen en onherstelbare schade veroorzaken over de hele aarde. 

23/4/2016 Maria : In Italië zullen die vulkanen die slapen ontwaken.

28/2/2016 Maria : De vulkanen ontwaken en jullie negeren het. Wanneer de grote vulkanen van de wereld uitbarsten met de kracht die ze bevatten en hele bevolkingen zullen wegvegen en de duisternis van de nacht brengen, zal het dan zijn dat de mens enig respect zal opbrengen voor de waarschuwingen die de Hemel heeft gestuurd.

18/2/2016 Jezus : Bid, Mijn kinderen; het ontwaken van vulkanen zal jullie verbazen.

4/2/2016 Jezus : Bid, Mijn kinderen, bid voor Italië; het zal lijden. Bid. De Vesuvius en de Etna vulkanen zullen het volk doen beven.

28/1/2016 Maria : Bid, de vulkanen zullen de gesel zijn van de mens. Mexico zal lijden omwille daarvan; Ecuador zal lijden. Onbekende vulkanen zullen in het nieuws zijn

24/1/2016 Jezus : Bid, Mijn kinderen, bid, de slapende vulkanen zullen ontwaken. 

24/12/2015 Maria : Vergeet niet dat Rome in het nieuws zal zijn en de vulkanen zullen over de dood spreken over de hele wereld.

28/11/2015 Maria : Kinderen, jullie zullen lijden omwille van het voortdurend beven van de aarde. Het land zal beven waar het nooit eerder heeft gebeefd; waar het land stevig was, zal het zich openen; waar de vulkanen slapend waren, zullen ze opnieuw uitbarsten met grote kracht. 

22/11/2015 Maria : En in die opstand van de natuur, roep ik jullie op te bidden voor Ecuador; het zal lijden omwille van de vulkanen. Mijn kinderen, bid voor Indonesië; zijn kolossen zullen ontwaken. 

9/11/2015 Jezus : Bid, de vulkanen zullen blijven uitbarsten; bid voor Ecuador en Indonesië.

3/11/2015 H. Aartsengel Michael : Het is van het uiterste belang, kinderen, dat jullie bidden voor Indonesië, omdat naast het beven van het land, vuur uit de vulkanen zal komen en groot ongeluk voor de mens zal veroorzaken.

2/11/2015 Jezus : Nieuwe vulkanen zullen uitbarsten op ondenkbare plaatsen. Vulkanen zullen actief worden. Bid voor Italië.

17/10/2015 Maria : Mijn kinderen, bid, de Etna vulkaan zal de reden zijn voor waakzaamheid. 

27/9/2015 Jezus : De vulkanen zullen ontwaken met nog meer kracht en zullen een gesel worden voor de volkeren.

13/9/2015 Jezus : Het land beeft en de vulkanen zullen terug ontwaken.

19/8/2015 Maria : Er zullen grote veranderingen optreden, de vulkanen zullen uitbarsten en deze zullen geografische veranderingen meebrengen.

13/8/2015 Jezus : Bid, de vulkanen zullen opnieuw ontwaken.

26/6/2015 Jezus : Geliefden, de vulkanen zullen wereldwijd ontwaken; bid om ze te bedaren.

17/6/2015 Maria : Bid, Mijn kinderen, bid voor Italië. De grote vulkaan zal ontwaken om aan te kondigen aan Mijn geliefd volk, dat net zoals deze ontwaakt, degenen die de Kerk van Mijn Zoon niet liefhebben ook zijn wakker geworden en plannen om binnen te dringen.

15/6/2015 Maria : Geliefde kinderen, wees niet bang voor aardbevingen, of vulkanen, of wind dat zal teisteren, of koude, of hitte. Wees bang voor het beledigen van Mijn Zoon en wees bang om geen berouw te tonen.

13/6/2015 Jezus : De vulkanen zullen blijven de mensheid slagen toebrengen.

23/5/2015 Jezus : De vulkanen zullen blijven geactiveerd worden, de ene na de anderen, en degenen die het meest gevreesd zijn zullen de mens aankondigen dat ze spoedig zullen uitbarsten.

20/5/2015 Jezus : De aarde kreunt omwille van de goddeloosheid van de mens en op dit moment, als ze kreunt, laat ze toe dat de pijn, dat ze in de diepten voelt, losbarst door de vulkanen over de hele wereld. Bid, Mijn kinderen, voor Italië. Het zal lijden door de handen van de natuur. De Etna vulkaan zal verwoesting aanrichten; en het terrorisme, dat reeds in dit geliefde land van Mij aanwezig is, zal lachten wanneer de mensen tranen storten als ze de goddeloosheid zien en ervaren van degenen die handelen door satan. Bid voor Chili; de vulkanen zullen het land blijven geselen, en het land zal hevig beven.

6/5/2015 Jezus : Mijn kinderen, jullie zullen blijven lijden door de vulkanen.

1/5/2015 Maria : De ene na de andere vulkaan zal de mens verrassen.

3/3/2015 Jezus : Kinderen, bid voor de vulkanen, ze zullen blijven de mens verdriet doen. 

18/2/2015 Jezus : Bid, de vulkanen zullen blijven ontwaken.

8/2/2015 Jezus : Bid kinderen, de aarde beeft, Mijn kinderen lijden, en de vulkanen zullen een hindernis zijn zodat de mens zal verhuizen van de ene plaats naar de andere. 

3/2/2015 Maria : De natuur komt dichter tot de mens om hem wakker te schudden voor zoveel kwaad dat hem omringt en de Mijne in bezit neemt; de vulkanen spreken tot de mens. 

24/1/2015 Jezus : De mensheid lijdt en zal het ene na het andere meemaken; de vulkanen zullen progressief toeslaan; Mijn kinderen zullen lijden.

21/1/2015 Maria : De vulkanen worden wakker, degenen die slapend waren zijn wakker geworden om de mens te waarschuwen, zodat hij niet meer zijn God ontkent en terug zijn blik richt op de enige die Zijn Leven gaf voor de Verlossing van het menselijk ras. 

14/1/2014 Maria : Mijn geliefde, in verschillende landen zullen de vulkanen uitbarsten en de dood brengen. Jullie moeten je goed voorbereiden. Jullie weten dat het pad van Mijn Zoon er geen is van marteling, maar van overgave, vreugde, en geluk in het licht van de Hoop op Eeuwig Leven.

4/1/2015 Jezus : De natuur is wakker geworden en de mens zal lijden. De slapende vulkanen zullen actief worden, grote rampen zullen de aarde treffen, ze zullen de macht nemen van de goddeloosheid in de mens die zijn God aanvalt, de onschuldigen doodt en zich richt tegen de Gave van Leven.

14/11/2014 Maria : De aarde kreunt en wanneer ze kreunt praat ze tot de mens via de vulkanen. 

8/11/2014 Maria : De vulkanen doen de mens aan de kracht van de natuur herinneren, die de mens heeft aangetast. De Etna zal herinneren dat ze levend is; Sicilië zal erdoor lijden.

22/10/2014 Jezus : De aarde blijft beven in zijn inspanning om de mens aan te zetten zijn blik op Mij te richten, maar wanneer ze ziet dat het niet kan verwezenlijkt worden zal ze krachtiger beven en zijn kracht zal uit de vulkanen komen.

13/10/2014 Maria : Mijn geliefde, de aarde zal uit de vulkanen zijn pijn doen kennen.

24/9/2014 Maria : Bid, mijn kinderen, bid voor Ecuador, de vulkanen bulderen.

20/8/2014 Maria : Zie hoe de aarde reageert voor het bloed van de onschuldigen, als de aarde en de hele Scheppint de Goddelijke Wil gehoorzamen… De mens wordt genegeerd door de Schepping die reageert tegen hem, door te beven, en vuur komt uit de vulkanen, door overstromingen; omdat de Schepping wenst dat de mens stopt met een dreiging te zijn voor zichzelf. De mensheid moet het geweld stoppen.

16/7/2014 Jezus : Mijn geliefde volk, bid, de kracht van de vulkanen doet zich voelen, Yellowstone beeft en anderen zullen verschrikking veroorzaken.

16/6/2014 Maria : Geliefde, de aarde barst en de hitte van de vulkanen zal een hindernis zijn tussen landen. De mens heeft genadeloos zijn thuis vernietigd, het zal hem spijten.

4/6/2014 Maria : Bid voor Mexico, het zal beven en tegelijkertijd zal het lijden door de furie van de vulkanen.

30/5/2014 Maria : Word wakker, Mijn kinderen! Wacht niet tot de vulkanen in woede uitbarsten, wacht niet tot de aarde beeft, wacht niet tot de wateren van de oceanen het land binnendringen, wacht niet tot de winden de steden vernietigen. Slaap niet, want de tijd is niet de tijd en het ogenblik is opgehouden om een ogenblik te zijn.

25/4/2014 Jezus : Vulkanen zullen hun toorn uitwerken op de mens, en de aarde zal blijven beven met meer regelmaat.

17/4/2014 Jezus : Bid, Mijn kinderen, voor de VS – deze grote Natie zal lijden onder de aanvallen van de natuur, vooral door het vuur dat uit de vulkanen zal komen.

14/4/2014 Maria : Kinderen, de aarde is reeds uitgeput door het voortdurend ontvangen van de zonde van de mensheid en de ernstige overtredingen, en het is ziek omwille van de mens; het spuwt de zonden van de mens door vulkanen, het beeft door de pijn van zovele onschuldigen die lijden en wanneer het beeft, zullen de wateren van de zeeën opnieuw stijgen.

10/4/2014 Maria : Bid, Mijn geliefden, voor Ecuador, het zal lijden door zijn vulkanen. Ze zijn allen ontwaakt over de hele aarde.

27/3/2014 Jezus : Bid, het land zal spreken door de vulkanen.

10/3/2014 Maria : Bid kinderen, omdat de vulkanen de vurigheid die ze bevatten zullen tonen.

5/3/2014 Maria : Grote bevolkingsgroepen zullen vernietigd worden door de furie van hun vulkanen; vuur brand ten de aarde staat toe dat het naar boven komt.

19/2/2014 Jezus : Het vuur van vulkanen raast naar de oppervlakte met zo’n woede ! 

31/1/2014 Maria : De vulkanen zijn de adem van de aarde die de gloeiende hitte in de diepte houden, en deze gloeiende hitte zal naar boven komen en daarmee de uitstoot van schadelijke gassen die niet zullen wachten en over de hellingen van grote vulkanen zal lopen die door de mens gevreesd worden, maar het ogenblik om te ontwaken is aangebroken, precies om de zuivering van de hele mensheid te versnellen. 

19/1/2014 Jezus : De Schepping is één met Mij en spreek tot de mens… de vulkanen ontwaken, bid voor Indonesië en Italië.

12/1/2014 Jezus : Mijn geliefden, wees niet nalatig, de vulkanen zullen in reeks uitbarsten en de geografie zal veranderen.

5/1/2014 Maria : Bid, kinderen, de vulkanen ontwaken met hevigheid en de Mijnen zullen lijden.

21/12/2013 Maria : Geliefden, de aarde is door de mens verwoest. Maar de aarde zal herboren worden, niet zonder eest besmet te zijn door nucleaire energie, de gesel van de laatste ogenblikken, miserie voor de trouwe gelovigen en vergiftigd de aarde die reageert door de vulkanen over de hele planeet. Kinderen, de mensheid zal verrast worden door de furie van de vulkanen die nog onbekend zijn. De mens zal opnieuw leven zonder de warmte van de zon. Bid, de Yellowstone vulkaan zal de genadeloze gesel zijn van de hele mensheid. 

7/11/2013 Jezus : Voed jullie geloof met de juiste instelling, het geweten kan niet bestaan als de persoon zich niet gewillig toont naar Mij toe om in hem of haar te handelen. De aarde is uitgeput van zoveel zonde dat welig tiert, en de aarde zal een reeks vuur uit vulkanen voortbrengen, en in die ogenblikken zullen degenen die niet wilden luisteren Mijn Woorden herinneren en roepen om Mijn Hulp en Mijn Zegen en Ik zal komen uit liefde voor de mens.

15/10/2013 Luz de Maria : De vulkanen zullen ontwaken, alsof men hen in een reeks had geplaatst om de mens voor te bereiken en om hem te motiveren om zich geestelijk te verheffen. De mens moet zijn bewustzijn van de Liefde van Christus verhogen.

18/9/2013 Jezus : De vulkanen blijven spreken tot de mens… 

8/9/2013 Maria : In de diepte van de aarde beweegt niet alleen vuur en beeft de aarde niet alleen, stijgen de gassen niet alleen op door verschillende vulkanen, maar bewegen de fundamenten van de aarde zelf en zullen ze de volkeren geleidelijk schudden. Zo zijn de mensen in staat om tijdig degenen te helpen die zullen lijden in een constante opeenvolging van uitbarstingen.

19/6/2013 Jezus : De vulkanen zullen opnieuw uitbarsten en vuur spuwen. De aarde beeft met kracht in een verlangen om zich te vernieuwen en zich te reinigen van de besmetting die de misleide menselijke geest heeft aangericht.

5/6/2013 Maria : Ik heb zoveel tot jullie gesproken over de hele wereld, jullie opgeroepen om waakzaam te blijven voor de natuur, die de mens zal zuiveren! Vulkanen zullen uitbarsten in voortdurende explosies, de wateren zullen opkomen, de winden zullen de mens pijn en grote vernietiging brengen. Dit alles omdat de mens de nabijheid niet zien van de vervulling van Mijn Aankondigingen.

11-06-2018 om 19:58 geschreven door claudia  

12 februari 1938 - zaterdag

Vaak heb ik gedacht dat de grootste troost is, geen troost te hebben; Ik heb erover nagedacht en ik heb het meegemaakt.

Als we door schepselen getroost worden, wordt de terugkeer naar de verlatenheid moeilijk en pijnlijk. En als troost van God komt… hoe is het dan mogelijk om in zo'n ellende te leven! Wat een bergopwaarts leven! Wat doet het pijn met mensen om te gaan! Hoe pijnlijk is het om voor dit ellendige lichaam te zorgen, het te voeden, te slapen en duizend zwakheden van het vlees te lijden!

Heb ik ooit kleine hartslagen van liefde voor God gevoeld ... ik verlangde naar Hem en ik verachtte de wereld en mijzelf.

Eens heb ik de enorme en immense troost gevoeld in mijn verlatenheid en in de overgave in de armen van God. Eenzaamheid met God ..., iemand die het niet heeft meegemaakt, kan het niet weten, en ik kan het niet uitleggen. Maar ik kan alleen maar zeggen dat het een troost is die alleen ervaren wordt in lijden ... in lijden alleen ... en met God, is er ware vreugde.

Er is niets om meer te verlangen dan te lijden. Het is een groot verlangen om te leven en sterven, genegeerd door mensen en de hele wereld ... Het is een groot verlangen om alles te willen wat Gods wil is ... Het is niets buiten Hem willen ... Het is om te willen en niet te willen ... Ik weet het niet, ik niet Ik kan het niet uitleggen ... alleen God begrijpt mij, maar hoewel ik de oorzaak niet weet, weet ik wat de gevolgen ervan zijn.

Alles verandert in mijn ziel. Wat me ooit heeft laten lijden ... is nu onverschillig voor mij. Aan de andere kant vind ik verborgen vouwen in mijn hart die nu aan het licht komen.

In de eerste plaats, wat me vroeger vernederde, doet me nu bijna lachen. Ik geef niet langer om mijn positie als een oblaat in het klooster ... Ik kijk soms met een zekere afgunst naar de kap, maar ik zou blij zijn als ik de oblaatmantel zou krijgen en de novice was verwijderd. Ik zie dat de laatste plaats de beste is; ik ben blij dat ik niets of niemand ben; ik ben heel blij met mijn ziekte die me redenen geeft om lichamelijk en moreel te lijden. Maar het meest is dat het me niet kan schelen, en ik geef nergens iets om, noch de mantel noch de kap ... en ik kijk naar de plaats die de minste is ...

Mijn ziekte ... wat anders kan ik alleen maar eten, linzen of aardappelen, honger of dorst lijden, rechts of links leven?

Alles is voor mij hetzelfde. Ik wil gewoon van God houden en zijn wil vervullen ... Wat is er nog buiten dat dan ijdelheid, en kinderachtige verlangens van de mens.

Ik geleden dat ik mijn leven alleen, heb verspild. Gezegende eenzaamheid, Heer, waar breng je me ... Ik wil niet dat een schepsel tegen me praat. Wat kunt U me vertellen dat u mij niet van uw Kruis leert?

Wanneer ik twijfel, of iets niet zeker weet, wanneer een bekoring mij bedrukt of ik me laat meeslepen door een of andere zwakheid ... probeer ik een daad van nederigheid te stellen aan de voet van Uw Kruis, en Uw goddelijk bloed te kussen dat uit de wonden van uw voeten over het hout stroomt ..., ik vraag om bescherming, hulp en advies ..., wat U mij op dat moment inspireert, doe ik.

Gezegende eenzaamheid waarin U alleen mijn verdriet opneemt. Waarin U alleen mijn tranen ontvangt, en naar wie alleen mijn vurigheid uitgaat, mijn verlangen naar Uw liefde, mijn verlangen om een deel van Uw kruis te ondergaan.

Ik klaag niet langer over iets, Heer ... ik wil gewoon uw wil doen en ik geloof in nederige gehoorzaamheid, Heer, om het te vervullen.

Ik wil alleen een heel eenvoudig leven leiden, zonder buitengewone dingen ... heel erg verborgen voor mensen, mijn liefde leven voor U ...

Ik leef mijn leven als een ziek persoon in La Trapa met een glimlach op mijn lippen ... Ik doe met eenvoud wat U mij stuurt. Om snel te kunnen gehoorzamen… en om de kleine vulkaan van mijn hart voor iedereen te verbergen. Mijn hart, dat graag zou sterven omarmd door het Kruis van Jezus ..., mijn verlangens zijn soms van boetedoeningen die ik niet kan vervullen ...

Ik zou graag op de trap willen slapen ... Ik zou graag willen eten onder de tafel van Vader Abad. Ik zou graag gekleed lopen in een zak met een touw... Ik zou graag willen, Heer, dat ik heel mijn leven doof was geweest ... En soms zou ik de dwaas willen spelen en schreeuwend door het klooster lopen ... sleep me naar de voeten van alle religieuzen ... Nee, want ik weet, Heer, wat ik zou doen als ze me zouden verlaten ... misschien niets.

Ah, wie denkt aan witte habijten ... wanneer ik mijn Jezus naakt aan een kruis zie? ... Die denkt eraan om gewaardeerd te worden door mensen, wanneer ik mijn Jezus zie, die vergeten wordt door zijn vrienden en veracht en bespuwd wordt op de straat van bitterheid?

Wie denkt er voorzichtig te zijn, wanneer we Jezus zien met een mantel en een scepter van een dwaas ? ... Heer, Heer, ik zou zo dwaas willen zijn ... en het gelach en de spot ontvangen dat U hebt ontvangen ...

Ik zou graag willen zo dwaas zijn, Heer ... ik weet niet wat ik zeg ... arme trappist-oblaat, wiens leven U wil dat het in stilte voorbijglijdt, in duisternis ... in eenvoud ... Heer, dat Uw wil geschiede.

Maar wacht niet, Heer! Zie naar uw dienaar Rafael die haast heeft om bij U te zijn ... om Maria, uw Heilige Moeder te zien ... om lofliederen te zingen met de heiligen en met de engelen ... Ah, Heer, wanneer zal ik moeten stoppen met eten ...? slapen ... en om te gaan met iedereen?

Wat een prachtige kloostergeloften zal ik doen op de dag van mijn dood! ... Eeuwige geloften van liefde! ... voor altijd ... altijd ... Wie denkt er aan de aarde en aan de mensen? Alles is vergankelijk, klein en verachtelijk ... Alleen God ... Al het uiterlijke is ijdelheid ... Alleen God ... Tijd en mens gaan voorbij ... Alleen God.

Alleen God ... Alleen God ... Alleen God ... wees mijn leven, en Maria, mijn goede Moeder, help me om in deze vallei van ellende te wandelen. Het zij zo.

13 februari 1938 - Septuagint zondag

Heilige Jezus, O Heer, hoe kan men de grote tederheid uitdrukken dat mijn ziel voelt bij de zoetheid van uw liefde?

Wat heb ik gedaan, mijn God, dat U mij zo behandelt? Mijn ziel is vervuld van diepe bitterheid, zoals het vervuld is van opwindende vreugde, als ik aan U denk en aan wat U mij aan het einde van de reis belooft.

Wat heb ik gedaan, Heer?

Vandaag in de Heilige Communie voelde ik de troost van dicht bij U te zijn, wanneer alles mij lijkt te verlaten. Heer, ik wilde de woorden in Uw Hart nagelen die ik elke dag zeg: "Sta niet toe, Heer, dat ik me van U afkeer".

Omarmd met Uw Kruis, ging ik het hoofdstuk binnen ... Aan de voet van Uw Kruis nam ik het voedsel dat mijn zwakke natuur nodig heeft ... Aan de voet van Uw bloedig Kruis, vind ik de troost van het schrijven van deze regels ... «Laat me niet van U afkeren» .

Heer, wees altijd in de schaduw van het harde hout. Leg daar, aan Uw voeten, mijn cel, mijn bed ... Ik heb daar mijn geneugten, Heer, mijn rust in lijden ... Geef de aarde van Calvarie water met mijn tranen ... Daar aan de voet van het Kruis, neem mijn gebed, mijn gewetensonderzoek ... "Sta niet toe, Heer, dat ik me van U afkeer".

Wat een vreugde is het om aan de voet van het Kruis te kunnen leven. Daar vind ik Maria bij de H. Johannes en al Uw geliefden. Er is daar geen pijn, omdat wanneer je de uwe ziet, Heer, wie durft te lijden?

Alles is daar vergeten, er is geen verlangen om te genieten, niemand denkt aan rouwen ... Als men Uw wonden ziet, Heer, is er enkel één gedachte die de ziel domineert ... Liefde ... ja, liefde om Uw zweet af te vegen, liefde om Uw wonden te verzachten, liefde om zo'n immense pijn te kalmeren.

Sta niet toe, Heer, dat ik van U gescheiden word.

Laat me leven aan de voet van het Kruis zonder na te denken over mezelf, zonder iets te willen, in plaats van waanzinnig te kijken naar het goddelijke bloed dat de aarde overstroomt ...

Laat me huilen, Heer, huilen bij het zien hoe weinig ik voor U kan doen, hoeveel ik u heb beledigd door ver weg te zijn van uw Kruis ... Laat mij treuren over de vergetelheid waarin de mensen u laten, zelfs de goeden ...

Laat me, Heer. leven aan de voet van uw Kruis, overdag, 's nachts, op het werk, in rust, in gebed, in studie, in eten, in slaap ... altijd ... Altijd.

Hoe ver zie ik de wereld, wanneer ik aan het Kruis denk. Hoe kort is de dag waarop ik het met Jezus op Golgotha ​​doorbracht. Hoe zoet en rustig is het lijden in het gezelschap van de gekruisigde Jezus.

Ik ben zeer tevreden sinds ik de zoetheid van de wegen van Christus ken, maar aan het Kruis heb ik altijd troost gevonden. Het is aan het Kruis waar ik het weinige heb geleerd dat ik weet ... het is aan het Kruis waar ik altijd mijn gebed heb gedaan en mijn meditaties ... ik ken echt geen andere betere plek, en ik slaag er ook niet in om die te vinden ... nou ja, nog steeds niet.

Daarom Heer, als ik de goddelijke school van uw Kruis zie, als ik ziek dat het op Calvarie is, vergezeld van Maria, waar kan ik leren beter zijn, van U houden, mijzelf vergeten en verachten, “laat me niet afkeren van U”.

Hoe goed is God met mij. Ik weet niet hoe ik dat moet uitdrukken. Hij neemt me met geweld van de wereld. Hij stuurt me een kruis en brengt me dichter bij het Zijne ... en dus, wacht ik maar af; wacht met vertrouwen, met liefde; wacht omarmd met zijn kruis.

Ah, de waanzin van het Kruis, wie had het! Ach, als de wereld de schat van het kruis kende, wat zouden de mensen veranderen.

Ah, als God me niet toestond hem te beledigen, en ik doe het altijd wanneer ik me van zijn Kruis afkeer ... hoe gelukkig zou ik dan zijn.

Daarom, Heer, greep ik het Kruis met al mijn kracht, verzamelde mijn tranen in Uw bloed en schreeuwde van gekreun en gehuil ..., wilde waanzinnig worden ..., waanzinnig op Uw Heiligste Kruis ..., luister naar mij, o Heer, wacht op mij en veracht mijn smeekbeden niet ... Reinig met het water van uw zijde mijn enorme zonden, mijn fouten, mijn ondankbaarheid; vul mijn hart met Uw goddelijk bloed en kalmeer mijn ziel die nooit ophoudt te schreeuwen: "Heer, laat me naast Uw Kruis leven, en laat me er niet van scheiden".

Maagd Maria, Moeder van Smarten, als u naar uw bloedige Zoon op Golgotha ​​kijkt, laat mij die nederig uw immense pijn opneemt, uw tranen wegwissen, hoe onwaardig ik ook ben.

18 februari 1938 - vrijdag

Gelukkig ... oh Heer, niet alleen mijn geest lijdt. Tot ik bij La Trapa kwam wist ik niet wat het was om te huilen van de honger. Mijn ziekte is een onuitputtelijke bron van fysiek en moreel leed ... Gezegend is Uw hand, o goede Jezus ..., ik kus U en ik aanbid het, ook wanneer u mij ermee slaat, als u mij streelt ... Gezegend is Uw wil ...

Tranen van honger ... wie zou het gezegd hebben? En toch is dat de realiteit. Wat lijd ik, o Heer! Weet U ... Hoeveel dagen kom ik met vochtige ogen uit de refter, en aan de voet van Uw heilig Kruis, daar plaats ik mijn boetedoening ..., de honger die mijn ziekte voortbrengt, en dat ik hier in La Trapa kan zeggen dat er heel weinig momenten zijn waarin ze verzadigd is.

Ik herinner me de eerste vastentijd die ik als beginneling doorbracht. Wat een genot om me te zien vasten temidden van de gemeenschap. Waar was mijn boetedoening? ... Waar was het brood van tranen dat Jezus behaagt?

Ik had toen alleen een ijdele voldoening om de armoede van mijn eten te zien ... Misschien herinnerde ik me ooit wat ik verliet ..., maar ik kreeg geen honger zoals nu, waarin mijn leven een voortdurende vastentijd is en zal zijn... temidden van mijn eenzaamheid in de ziekenboeg.

Wanneer ik na het eten opsta ​​van tafel en als een vleselijke mens, ellendig en stoffelijk, zal ik treuren over het lijden van mijn ziekte aan de voeten van het tabernakel ... ah, als ik een engel was zou ik niet huilen, maar ik ben een mens ..., en man, zoals er maar weinig zijn, God weet het.

Heer, help mij ..., help mij in bekoring; Verlaat mij niet, Heer, want ik ben alleen, wat kan ik doen? ... Waar zal ik heengaan met mijn pijn? Wie zal mijn gekreun horen? ...

Ik lijd, Heer, U weet het ... Tot wanneer zult U mijn leven verlengen, dat nutteloos is voor U en voor allen, omdat ik zelfs op momenten van vrijgevigheid wil lijden voor de hele wereld, en ik bied mezelf aan U aan, voor wat U maar wilt ... er zijn zo weinig momenten waarop ik zo denk ..., het is zozeer de sensualiteit van mijn vlees, en de zwakte van mijn geest, die U ziet, Heer ... hoe vaak faal ik.

Ik ben niets en niets is de moeite waard ... Wat kan worden verwacht van modder, van ellendige modder ..., zwak en ziek?

Heer ... Heer, wacht niet langer ... Help mij; Kijk, mijn voeten aarzelen als ik mezelf zie ... Kijk, ik weet niet hoever ik zal gaan en ik zou het einde willen bereiken, Heer, maar mijn voeten zien bloederig en met zoveel pijn ... zal ik me verzetten? Laat me niet in de steek, goede Jezus ... Maagd Maria.

Ik weet niet waarom ik dit schrijf! ... Ik weet niet waarom! Wie moet mijn zwakheden en ellende lezen? ... ik weet het niet, en het kan mij ook niet schelen, maar het is een troost voor mij, omdat ik met niemand communiceer, vul ik vellen papier en schrijft alsof Jezus zelf schreef ... Misschien helpt dit mij in gebed en hoort Hij mij.

Lieve eenzaamheid, die de ziel naar Jezus brengt en die alleen Hij zoekt.

Lieve genegeerde boetedoening van mensen, en dat maakt je aan het huilen in stilte en zonder dat iemand anders dan Jezus erachter komt.

Gelukkig, duizendmaal gelukkig ben ik, wanneer ik aan de voet van het Kruis van Christus, aan Hem en alleen aan Hem mijn problemen vertel, ik bied Hem mijn diepe vreugde van geliefde zoon aan, ik geef Hem mijn droevige en bedroefde ziel op andere momenten. Om zo alleen te zijn in de verdrukking, geef ik de boet van de boom water met de tranen van mijn boetedoening ... en ik zing en huil, en ... ik weet niets meer dan te vragen om liefde ..., ik hou van wachten ..., ik hou van lijden, ik hou van genieten ..., en er zijn momenten waarop niets van de wereld voor mij van belang is, noch de mensen, noch de dieren, noch de duisternis, noch de zon ...

Er zijn momenten waarop ik zelfs de honger vergeet ... ik zou graag sterven in omarming met het Kruis van Jezus, zijn wonden kussen, verdrinken in zijn goddelijk bloed, vergeten door allen en alles.

Gelukkig, duizendmaal gelukkig ben ik, hoewel ik in mijn zwakheid een paar keer klaag.

Ik wil niets, ik wil niets, ik vervul alleen gedwee en nederig de wil van God. Stervend op een dag omarmd door zijn Kruis en tot Hem in de armen van de Heilige Maagd Maria. Het zij zo.

23 februari 1938 - Woensdag

Heer Jezus! U die de enige bent die mij troost in deze ballingschap tussen mannen; de enige op wie mijn ziel rust; de enige die me onderwijst en begeleidt, ik weet het, Heer, ook de steun in mijn zwakheden en verleidingen.

Wat ben ik hier komen zoeken? Misschien mensen? Nee, mijn God ..., nee ... alleen U en het verlangen naar Uw kruis ... Maar (altijd de "maar"), ik ben ook een mens, onderhevig aan veranderingen en met een ijdel en wispelturig hart ... Ik, Heer, kwam naar U op zoek ... Maar ik moet tussen schepselen leven , wat een geweldig kruis is dat! ... Van U houden en zuchten voor U ..., ik moet nog steeds leven onder mensen. Ik moet elke stap op aarde zetten, of een ellende of een zwakte of een pijn ... Hoe moeilijk is het, Heer, om op aarde te leven!

Er was een tijd dat ik de mens zocht ..., ik zocht zijn troost ..., ik zocht God in het schepsel ... ijdele illusie ... hoeveel hij me heeft laten lijden.

Ik verwacht niet langer iets van mensen ... Wat kunnen ze me geven? ... Alleen U, Heer, bent mijn enige hoop.

Waar zijn zij die van U houden, mijn God? Ik kwam bedrogen naar het klooster. De realiteit heeft mijn ogen geopend ... In mijn worsteling, Heer, hebt u mij gesteund ... (ik ben nog niet gestopt met vechten) ... In de teleurstelling van mijn leven was ik in staat om een ​​ander pad te nemen, de wereld, maar de genade van God ondersteunde mij en het ondersteunt me ... En wat een geweldig werk van Jezus! Mijn ziel wordt groter en geniet ervan de illusie verloren te zien gaan en is extatisch om te zien dat alleen God mijn leven kan vervullen .

Alleen in La Trapa, terwijl ik mijn hart beetje bij beetje van alles loslaat, beleef ik mijn eenzaamheid met God. Welk geluk! ... maar hoeveel tranen kost het. Hoe hard is soms de verleiding.

Onlangs zag ik iets en ik begreep iets dat mijn ziel vervulde met verwarring ... Hoe is het mogelijk, mijn God? Ik ben een mens en ik leed ... waarom niet? ... Ik wist niet wat ik moest doen als ik huilde of mezelf naar de muren gooide ... Ik kon niet studeren, noch bidden, of aan iets anders denken ... Mijn God, mijn God, waar zijn zij die van U houden? ... Hoe is het mogelijk om onder mensen te leven? ... Heer, heb medelijden met mij, ik ben de meest ellendige ... Ik weet het niet ... het is iets om te begrijpen, je moet er doorheen.

In mijn voetsporen, opgewonden door het noviciaat, zonder te weten wat te doen ..., keek ik uit een raam, tegen mijn gewoonte in en mijn regel die het mij verbiedt.

De zon begon te rijzen. Er heerste een zeer grote vrede in de natuur ... Alles begon te ontwaken ..., de aarde, de lucht, de vogels ... Alles beetje bij beetje, werd zachtjes opgewekt op het bevel van God ... Alles gehoorzaamde zijn goddelijke wetten, zonder klachten en zonder angsten, zachtmoedig, lieflijk, zowel het licht als de duisternis, zowel de blauwe lucht als de harde aarde bedekt met de dauw van de dageraad ... Hoe goed is God, dacht ik ... In alles is er vrede behalve in het menselijk hart.

En zachtaardig, zoet, leerde God me ook door deze zoete en rustige ochtend, om te gehoorzamen ...

Een zeer grote vrede vervulde mijn ziel ... Ik dacht dat alleen God goed is; dat alles door Hem wordt bevolen ... Datgene wat me interesseert wat mensen doen en zeggen ... Voor mij moet er maar één ding in de wereld zijn ... God ... God die alles beveelt voor mijn bestwil ...

God, die elke morgen de zon naar buiten brengt, die de vrieskou ongedaan maakt, die de vogels laat zingen en veranderen in duizend zachte kleuren, de wolken van de hemel ...

God die mij een plek op aarde biedt om te bidden: dat geeft me een plek waar ik kan wachten op wat ik hoop .. God is zo goed voor mij, die in stilte tot mijn hart spreekt en me beetje bij beetje leert, misschien met tranen, maar altijd met een kruis, om het los te maken van schepselen, niet om meer perfectie te zoeken dan in Hem ... om me aan Maria te laten zien en om me te vertellen: Hier is het enige perfecte schepsel ... In Haar zal je de liefde en naastenliefde vinden die je niet bij mensen kunt vinden.

Waar klaag je over, broeder Rafael?

Heb Mij lief, lijd met mij, ik ben Jezus.

Oh, Maagd Maria ... hier is de grote genade van God ... Hier is hoe God werkt in mijn ziel, soms in verlatenheid, soms in troost, maar altijd om mij te leren dat ik alleen aan Hem mijn hart moet geven , dat ik alleen in Hem moet leven, dat ik alleen Hem moet liefhebben, willen en op wachten ..., in puur geloof, zonder troost of hulp van een menselijk schepsel.

Welk geluk, mijn Moeder ... Hoeveel moet ik God danken ... Hoe goed is Jezus!

Toen ik stopte met naar de lucht te kijken vanuit het raam van het noviciaat ... dacht ik: de Heer haalt goed uit kwaad. Als iemand me had gezien, zou die denken ... een beginneling die zijn tijd verspilt.

Is het zonde van de tijd om God heel erg te aanbidden? ... De bekoring ging voorbij, de verwarring, en daarmee stopte ik met denken aan wat ik had gehoord en ik deed een daad van vereniging met de goddelijke wil, wat ik altijd doe als ik eraan denk. Ik ging naar de kerk om de Heilige Mis bij te wonen en van daaruit, aan de voet van het Tabernakel, richtte ik mijn hart tot God en tot de H. Moeder Maria, en ik bood het aan Hem aan, zodat Hij het zou blijven reinigen , en Hij ermee zou doen wat ik wil.

Hoe groot is de genade van God! Hoe goed begrijp ik die woorden (ik weet niet meer waar) die zeggen: "Het bracht hem naar de eenzaamheid, en daar sprak hij tot het hart".

Alleen U, mijn God, alleen U.

Hoe meer ik de schepselen heb benaderd, hoe meer ik mezelf ver van hen heb gezien en hoe verder ik van de mens kom, en hoe dichter ik bij God sta.

26 februari 1938 - zaterdag

Geprezen zij de Heer. Grote vrede schenkt Hij mijn ziel, elke suggestie die Hij mij biedt, na een verzoeking of een beproeving.

Een goede gedachte; een woord dat willekeurig in een boek wordt gelezen ... een zin van het evangelie, het is genoeg om mijn duisternis ongedaan te maken en mijn ziel met licht te vullen ... Gezegend zij God ... duizend en duizend keer gezegend door zijn dienaar Rafael, die niet weet hoe hij voor zoveel gunsten moet danken, en ik zou alleen maar willen zinken in het niets om de grootheid van de Heer te verheerlijken.

Mijn leven is een voortdurende afwisseling van verwoestingen en vertroostingen. Dit zijn zorgen en verdriet, soms heel diep ... gedachten die me in de problemen brengen, verleidingen waardoor ik lijd.

De troost is hetzelfde, maar andersom ..., onbekende innerlijke vreugde, verlangen om te lijden en liefde voor het Kruis van Jezus, die mijn ziel vullen met vrede en rust te midden van mijn eenzaamheid en mijn pijnen, die ik voor niets ter wereld zou ruilen.

Hier is een recent voorbeeld.

Onlangs zag ik alles zwart ; mijn donkere leven en opgesloten in de ziekenzaal, zonder zon, zonder licht, zonder iets om mijn leven te helpen de last te dragen die God op mij heeft geworpen ... Ziekte, stilte, verlatenheid ... Ik weet het niet, mijn ziel heeft veel geleden; de herinnering aan de wereld, de vrijheid ... het overweldigde me ... Mijn gedachten waren droevig, somber. Ik zag mezelf zonder liefde voor God, vergeten door mensen, zonder geloof en zonder licht.

Ik werd door gewoonte getroffen... Ik was koud en slaperig ... ik weet het niet, alles kwam samen. De duisternis van de kerk bedroefde me ... Ik keek naar het Tabernakel en het zei mij niets. Hij zag me dood in het leven, hij zag me opgesloten in het klooster, net als de dode man in het graf ..., erger dan in het graf, want daarin rust hij tenminste ... Nou, dit waren mijn gedachten die dag voordat ik de Heer ontving in de communie.

Het idee dat ik in het leven begraven was, obsedeerde me, dreef me gek ... De duivel stond erop me te laten lijden met de herinnering aan de wereld, van licht, van vrijheid ... en de vreugde van het leven prikkelde me.

De monniken leken me als zielen in pijn, die ook dood leefden, die de opsluiting van het graf leden...

Nou, ik weet niet hoe ik het moet uitleggen ... ik had op dat moment willen sterven ... maar niet om te lijden ... Ik zag achteraf dat het bekoring was.

Met de ziel in deze staat ben ik dichterbij gekomen om de Heer te ontvangen. Ik was net op mijn knieën gegaan en verlangde Jezus om vrede te vragen voor mijn geest, toen ik een grote vurigheid voelde en een enorme liefde voor Jezus, en een absolute vergetelheid van al mijn eerdere gedachten, terwijl ik enkele woorden herinnerde dat ik geloof dat Jezus mij door inspireerde op dat moment en ze vertelden me: "Ik ben de Opstanding en het Leven".

Wat was mijn ziel getroost! Ik huilde bijna van vreugde, zag mezelf aan de voeten van Jezus, begraven in het leven . Mijn handen drukten op de crucifix en mijn hart zou willen hebben sterven, maar nu vanwege de liefde voor Jezus, voor de liefde voor het ware leven, voor de ware vrijheid ... had ik graag willen sterven op mijn knieën in omhelzing van het Kruis, de wil van God liefhebbend ..., mijn ziekte, mijn opsluiting, mijn stilte, mijn duisternis, mijn eenzaamheid liefhebbend. Ik hield van mijn pijnen, en dat in een moment van licht ..., en met een vonk van Gods liefde, van zodra ze zijn vergeten.

Hoe klein leek alles voor mij! ... de wereld met al zijn schepselen ... hoe onbeduidend leek mijn leven met zoveel kinderlijke zorgen ... Hoe onbeduidend de menselijke belangen ..., hoe klein leek het klooster met zijn monniken ... Kortom, hoe alles verdween, door de immense vriendelijkheid van een God die naar me toekomt, om me te vertellen: waarom lijd je? ... Ik ben gezondheid ..., Ik ben Leven ... Waar zoek je naar?

Oh, goede Jezus ... als de mensen eens wisten wat het is om van U te houden aan het Kruis! ... Als de mensen zouden vermoeden wat het is om alles voor U op te geven!

Hoeveel vreugde, te leven zonder wil.

Wat een geweldige schat is het, om niets te zijn, en niemand ... de laatste ... Wat een geweldige schat is het Kruis van Jezus, en hoe goed leeft iemand die het omarmt; niemand kan het vermoeden.

Doe met me wat U wil, goede Jezus ... Stuur me troost wanneer ik het nodig heb, en let niet op mijn ontroost en mijn verlatenheid; in hen heb ik mijn geluk, mijn liefde, mijn ..., ik weet niet wat ik zeg ... Heer, ik zou graag uw Kruis met waanzin liefhebben ..., laat me er niet van scheiden.

Hier is mijn leven als een Cisterciënzer Oblaat ... lijden, lijden en liefhebben met waanzin alles wat God in zijn oneindige goedheid mij wil sturen ... Hij is degene die het doet, en als Hij me troost zendt, stuurt Hij mij ook de pijn ... Hoe niet te houden van degene die alles doet voor onze gezondheid?

Hoe kunnen we niet waanzinnig worden van vreugde als we zien dat het God is die ons het kruis stuurt? Hoe kunnen we niet aanbidden tot we sterven, dat gezegende kruis, die onze enige gezondheid, opstanding en leven is?

Ik weet het niet ... als ik blijf schrijven, verdwaal ik. Ik kan alleen maar zeggen dat ik met liefde voor het Kruis van Christus echt geluk heb gevonden en dat ik gelukkig ben, absoluut gelukkig, zoals niemand kan vermoeden, als ik het bloedige kruis omarm en zie dat Jezus van mij houdt, en dat Maria ook van mij houdt ondanks mijn ellende, mijn nalatigheden, mijn zonden. Maar dat doet er niet toe ... alleen God.

11-06-2018 om 14:38 geschreven door claudia  

Dagelijks vermeerdert mijn tevredenheid over het leven, en het geeft mij duizenden redenen en gelegenheden om God te verheerlijken!

Alleen willen wat God wil en logica, voor wie echt verliefd is op Hem.

Groot is het lijden in het leven, wanneer alles wat overblijft om te leven de droom van te sterven is. De hoop om te eindigen en zo te beginnen. Het is hard om te leven, maar het is allemaal gemakkelijker met de hoop dat alles tot een eind zal komen.

Het is in het dagelijks leven dat we moeten leren zien wat God van ieder van ons verlangt.

… de ziel die leeft van God… het leven dat in stilte voorbij gaat, is zingen met het hart.

Het is nog geen tijd… wees zelfverzekerd.

Ga verder, ga verder, ga verder… zonder naar de zijkanten te kijken, ogen op het kruis van Jezus gericht, het hart brandend van liefde. Volg, zonder naar de zijkanten te kijken… liefde staat je niet toe te stoppen, of naar de bloemen te kijken, of naar de dieren of naar de weg, enkel naar Hem… niet meer zien dan de liefde van God die ons wacht aan het Kruis, Maria. Ga verder, ga verder… zonder een ander licht of gids dan liefde, liefde, liefde.

Niet iedereen durft de paden in te gaan die naar Hem leiden.

Verwijder uit je hart wat je belemmert en je zult God erin vinden.

Over San Rafael : Zijn grote aantrekkingskracht op de gekruisigde Christus was een bron van liefde en kracht om het lijden en de vernederingen van zijn fragiele gezondheid te verdragen. Dat was zijn gekte, zoals hij het noemt: waanzin voor Christus en voor Zijn kruis, wat hem ook tot een deel van zijn glorie maakt. In de wereld lijd je veel, maar je lijdt weinig voor God. De christen houdt niet van zwakte en lijden zoals Christus is, en hij die van Christus houdt, houdt van zijn kruis.

God is in het hart van de mens, dat weet ik. Maar let op, God leeft in het hart van de mens wanneer dit hart is losgemaakt van alles wat het niet is, wanneer dit hart beseft dat God op de deur klopt en al zijn kamers veegt en schoonmaakt, en dat  bereid is Hem te ontvangen. Hij, die de Enige is die je kan gelukkig maken.

Laat mensen zwijgen: laten we zwijgen, zodat we in stilte luisteren naar het gefluister van liefde, van nederige liefde, geduldige liefde, van de immense, oneindige liefde die Jezus ons biedt, vanop zijn Kruis, zijn armen volledig open. De wereld, in zijn gekte, luistert niet naar U.

Grijp de kleine dingen van het dagelijks leven, gewone leven. Om een heilige te zijn is het niet nodig om grote dingen te doen, maar enkel kleine dingen op een grootse wijze te doen.

Enkel het Kruis van Christus verspreidt licht op het pad van dit leven. God is in het onthechte hart, in de stilte van gebed, in het vrijwillig offer van pijn. God is in het Kruis en zolang we het Kruis niet liefhebben zullen we Hem niet zien of voelen. Als de wereld en de mens dat eens wisten, maar ze weten het niet. Ze zijn druk bezig in hun interesses. Hun hart is vol van dingen die niet van God zijn.

Over San Rafael : Gefascineerd door God ontdekte hij dat het monastieke leven zijn weg was, omdat hij voelde dat God hem riep om alleen te leven om Hem te zoeken in een verborgen leven, dat van niet-zijn, om er alleen voor God te zijn.

Christus roept ons allemaal op verschillende manieren. We moeten onze troost, onze goederen, onze honger naar Hem van Hem krijgen.

Mijn middelpunt is Jezus, het is zijn Kruis.

Elke dag ben ik gelukkiger in mijn volledige overgave, in Zijn Handen. Ik zie Zijn wil, zelfs in de meest onbeduidende en kleine dingen die gebeuren. In alles vind ik een les, dat dient om beter Zijn barmhartigheid voor mij te begrijpen. Ik hou van Zijn plannen met mijn hele wezen en dat volstaat.

Het is moeilijk om uit te leggen waarom iemand houdt van lijden! Maar ik geloof dat het kan uitgelegd worden omdat het geen lijden is op zichzelf, maar eerder dat het in Christus is, en wie Christus liefheeft, houdt van zijn Kruis.

Om het Kruis te smaken, om te leven als zieke, onbekend, door allen in de steek gelaten- enkel U en op het Kruis. Hoe zoet is de bitterheid, de eenzaamheid, het verdriet, de pijn, overwonnen en opgelost in de stilte, zonder hulp. Hoe zoet zijn de tranen vergoten naast Uw Kruis.

Ah! Als ik wist hoe de wereld te vertellen waar echt geluk is! Maar dit begrijpt de wereld niet omdat om het Kruis te begrijpen moet men het Kruis liefhebben. Om het lief te hebben moet men lijden en niet alleen lijden maar het lijden liefhebben. In dit, Heer, zijn er maar weinig die U volgen naar Calvarie.

Hoe zoet is het te wachten met een vredig hart.

Intussen houdt niemand me van bidden met het punt van mijn potlood, die met immense liefde de figuur van Christus die dood is op het Kruis schetst.

Ik zou graag heilig willen zijn, en niemand weet het.

Mijn roeping is te lijden, te lijden in stilte voor de hele wereld

Laat ons die nog op aarde zijn onszelf troosten. Laat ons onszelf troosten met de hoop, ons troosten met de gedachte dat het God is die wacht op ons en dat zijn komst niet zal uitgesteld worden

Oh God! Wat hebt U bewerkt in San Rafael, een volgeling in de wetenschap van het Kruis van Christus, schenk ons dat we door zijn voorbeeld en voorspraak, boven alles van U houden en de weg van het Kruis volgen met open hart, zodat we kunnen deelnemen aan de paasvreugde. Door Jezus Christus onze Heer. Amen.

Mediteer een moment over het leven van Christus, en je zult zien dat er geen zelfbeschikking is. Je zult zien dat de Zoon van God onderworpen is als mens, je zult zien dat Jezus gehoorzaam is, iemand met een vredige sereniteit die enkel één levenswet kent en dat is het doen van de wil van Zijn Vader.

De beproeving kwam, de bekoringen, soms drukt het Kruis me teneer. Aan de ene kant, de wereld, aan de andere kant, eenzaamheid. Allemaal verbonden met grote ellende, met grote zwakheid, met tegenstrijdigheden… Maar Christus komt en zegt mij: Er is vrede.

In de rust en stilte van de tempel, heeft mijn ziel zich aan God overgegeven.

De dwaze wereld, luister niet, dwazen die dronken op hun eigen geluid vliegen, luister niet naar Jezus, die lijdt en liefheeft vanop het Kruis. Maar Jezus heeft zielen nodig die in stilte luisteren naar Hem. Jezus heeft harten nodig die zichzelf vergeten en ver van de wereld zijn, die waanzinnig liefhebben, met pijn in hun hart dat verscheurd is door het zien van zoveel vergetelheid.

Hoeveel dingen zou ik kunnen zeggen over God, over deze God die mij zo graag ziet!

Ik geef er niet om of de dag koud is, of ze bewolkt is, of ze winderig is, of de zon schijnt, of niet. Waar ik om geef is de rapen pellen, in vrede zijn, gelukkig en tevreden, mijn blik gericht op de H. Maagd, en het lofprijzen van God.

Enkel God zou de ziel mogen absorberen

Geloof me, broeder, spreek, bespreek, bestudeer al wat je wil, maar altijd aan de voet van het Kruis van de Heer.

Vluchten uit droefheid en zorgen; God en alleen God.

Ik voel dat niets in de wereld mij bevredigt… enkel God, enkel God… enkel God!

Het is belangrijk om God in alles te zien, geen moment in ons leven te verspillen.

Ik denk aan de grootheid van God, en ik zou willen blaren en blaren vullen met alles wat in mijn gedachten komt.

Heer, Heer, zoals het hert verlangt naar een stroom, zo is ook mijn ziel.

In de donkere nacht van de wereld… verspreidt enkel het Kruis van Christus licht op de levensweg… Christus en Zijn Kruis zijn de weg, de waarheid en het leven.

God bevindt zich in het onthechte hart, in de stilte van het gebed, in het lijden als een vrijwillig offer, in het legen van de wereld en zijn schepselen. God is aan het Kruis en zolang we het Kruis niet liefhebben, zullen we Hem niet zien, zullen we Hem niet voelen. Zwijg, mensen, en stop met lawaai maken! O Heer, hoe gelukkig voel ik mij in mijn terugtocht, hoe heb ik U lief in mijn eenzaamheid, ik zou U graag willen aanbieden wat ik niet langer heb, want ik heb U alles gegeven! Vraag, Heer. Maar wat kan ik U geven? Mijn lichaam, U hebt het al, het is van U; mijn ziel, Heer, voor wie zucht zij, zo niet voor U, opdat U aan het einde bezit van haar neemt? Mijn hart is aan de voeten van Maria, wenend van liefde en wil niets meer dan U. Mijn wil: wil ik hetgeen waarnaar U niet verlangt, Heer? Vertel mij; vertel mij, Heer, wat Uw wil is, en ik zal de mijne in overeenstemming met die van u brengen. Ik hou van alles dat U mij stuurt en geeft, of het nu gezondheid is, of ziekte, of het een of het ander is. Neem mijn leven, Heer, wanneer U maar wilt. Hoe kun je niet gelukkig zijn? Als de wereld en de mensen het eens wisten! Maar ze zullen het niet weten: ze zijn te druk bezig met hun interesses, hun harten zijn te vol met dingen die niet van God zijn. De wereld leeft teveel voor een aards doel; mensen dromen van dit leven waarin alles ijdelheid is, en daardoor kunnen ze geen echt geluk vinden, dat is de liefde van God is. Ze kunnen dit geluk misschien wel begrijpen, maar om het te voelen, zijn er maar heel weinig die afstand doen van zichzelf en het kruis van Jezus nemen, zelfs onder de religieuzen. Heer, U laat de dingen toe! Uw wijsheid weet wat het doet. Maar houd me in Uw hand en laat mijn voeten niet glijden, want wat moet ik zonder U die mij te hulp schiet? En "als de Heer het huis niet bouwt" (Ps 127,1) ... O Heer, ik houd van U! Tot wanneer, Heer?

Laat me leven aan de voet van Uw Kruis zonder na te denken over mezelf, zonder iets te willen, maar te kijken naar het goddelijk bloed dat de aarde overspoelt ... laat me huilen, Heer, maar huilen om te zien wat ik voor U kan doen, hoeveel heb ik U beledigd door van Uw Kruis verwijderd te zijn geweest ... laat me treuren over de vergetelheid waarin de mensen verkeren, zelfs de goeden ... laat me, Heer, leven aan de voet van Uw Kruis ... dag en nacht, in werk en rust, in gebed en studie, in eten en slapen, altijd, altijd ... wat is de wereld ver van mij, wanneer ik aan het Kruis denk. Hoe kort is de dag waarop ik deze met Jezus op Golgotha doorbracht. Hoe zoet en rustig is het lijden in het gezelschap van de gekruisigde Jezus.

11-06-2018 om 11:34 geschreven door claudia  

Rafael Arnaiz Baron werd op 9 april 1911 in Burgos (Spanje) geboren. Hij was de eerste van vijf kinderen van Rafael Arnaiz (een ingenieur) en Mercedes Baron (een columniste in een nieuwsblad). Hij werd gedoopt in Burgos en daar ontving hij ook zijn vormsel. Hij ging naar de school van de Jezuïeten. Zijn eerste communie was op 25 oktober 1919.

Hij werd opgemerkt door zijn intellectuele en artistieke talenten. Hij gaf al vanaf zijn vroege jeugdjaren blijk van een spirituele natuur. Hij had een positieve ingesteldheid en een gevoel voor humor en respect. In deze jaren ontving hij de eerste ontmoeting met zijn lot en wat zijn metgezel zou worden: ziekte.

Hij herstelde en zijn vader nam hem in de zomer van 1922 mee naar Zaragoza uit dankbaarheid voor wat hij als een bijzondere tussenkomst van de H. Maagd beschouwde. Hij wijdde hem toe aan de Maagd van de Pilaar, een feit dat zijn merkteken naliet op Rafael.

Hij verhuisde met zijn familie naar Oviedo in 1923, waar hij zijn studies bij de Jezuïeten van het San Ignacio college voortzette, en na het succesvol afronden ervan ging hij naar de Academie voor Architectuur te Madrid in 1930.

Met een briljante intelligentie, was Rafael begiftigd met uitstekende kwaliteiten en had hij vele vrienden. Naarmate hij ouder werd en zijn persoonlijkheid ontwikkelde, groeide hij ook in zijn spirituele ervaring van het christelijke leven.

Vooraleer hij naar de Academie ging bracht hij zijn zomervakantie door bij zijn nonkel Leopoldo en zijn tante Maria die de Graaf en Gravin van Maqueda waren in hun residentie bij Avila. Het werd het begin van een diepe en blijvende vriendschap. Op hun aanmoediging ging hij in september bij de Trappisten van San Isidro de Dueñas in Palencia. In zijn gewillig hart wilde God hem uitnodigen voor een bijzondere wijding in het monastieke leven. Hij voelde hij zich sterk aangetrokken door wat hij zag. Hij was aangetrokken tot de stilte en tot het Gregoriaans gezang zoals het Salve Regina dat in de Completen werd gezongen. Dit was de plaats die overeenkwam met zijn intieme verlangens. Hij trad binnen op 15 januari 1934 als Maria Rafael na zijn architectorale studies als postulant en werd een novice.

God wilde hem op mysterieuze wijze beproeven met een erge vorm van diabetes mellitus dat zich ontwikkelde vier maanden na zijn intrede. De bedroefde novice werd gedwongen om thuis te rusten voor enkele maanden vooraleer terug te keren. Hij werd gedwongen het klooster drie keer te verlaten, maar hij keerde telkens terug als reactie op wat hij voelde als de roeping van God. Dit was het geval tot 1937 op het hoogtepunt van de Spaanse burgeroorlog. Hij werd opgeroepen in het leger maar werd door zijn ziekte niet onder de wapens geroepen. Bij zijn laatste terugkeer naar het convent, werd hij wegens zijn medische conditie gedwongen om een oblaat te worden in plaats van een monnik, en leefde aan de rand van de orde. Dit openbaarde zijn intens engagement voor zijn roeping. Hij ontving de habijt op 17 april 1938 voor zijn dood en tussen december 1937 en april 1938 heeft hij 33 brieven geschreven.

Gewijd aan vreugdevolle trouw aan het monastieke leven en aan de berustende aanvaarding van de plannen van God, beëindigde hij zijn leven in de vroege ochtend van 26 april 1938, pas 27 geworden. Hij werd begraven op het kerkhof van het klooster. Zijn overblijfselen werden twee keer verplaatst en bevinden zich nu sinds 1972 in een kleine kapel.

Hij vertegenwoordigde het charisma en de genade van de orde op een zuivere en intense manier en liet zich leiden door de moeilijkheden zoals ziekte en oorlog, evenals het niet in staat zijn om zijn geloften af te leggen. Hij leefde met nederigheid tot zijn dood en hij bereikte de kern van de monastieke geloften, hoewel hij nooit zijn geloften officieel kon afleggen. Voor hem was Christus de metgezel van absolute liefde. Hij had zijn eigen wil volledig opgegeven om deze van Christus te volgen.

Al snel werd zijn heiligheid verspreid ver buiten de muren van het klooster. En zijn talrijke geschriften worden wel aanvaard door degenen die met hem in contact komen. 

Op 20 augustus 1989, stelde de H. Paus Johannes Paulus II, hem voor als een model voor jongeren  ter gelegenheid van de Wereldjongerendag in Santiago de Compostela en verklaarde hem op 27 september 1992 zalig tot vreugde van de heilige Kerk en als dank voor het hele Godsvolk.

Op 11 oktober 2009 werd Rafael Arnaiz heilig verklaard door Paus Benedictus XVI in de Basiliek van Sint Pieter in Rome, samen met vier andere heiligen: Francisco Coll, de Dominicaanse Spaanse oprichter van de Congregatie van Dominicaanse Zusters van de Annunciatie; Juana Jugan, Franse religieuze oprichter van de Kleine zusters der Armen; Pater Damiaan, Belgische missionaris; en Zygmunt Szczesny Felinski, Poolse aartsbisschop.

Het mirakel dat leidde tot zijn heiligverklaring was de genezing van Begoña Alonso Leon in Madrid. Zij was 30 en in de vijfde maand van zwangerschap van haar dochter Laura. Ze begon ernstige contracties en hoofdpijn te krijgen, samen met tekenen van eclampsie. Op 25 december 2000 werd ze voor 7 maanden opgenomen in een Madrileens ziekenhuis omdat de symptomen erger werden. Haar dochter werd geboren in goede gezondheid maar Leon’s conditie werd steeds slechter tot ze zelfs twee weken in de intensive care belandde. Haar snelle genezing daarna werd toegeschreven aan Rafael die ze had aanroepen tijdens haar ziekte.

God en mijn ziel - geschriften

16 december 1937 - donderdag

Wees gegroet Maria

Na een lang seizoen (bijna een jaar) doorgebracht te hebben in het huis van mijn ouders, hersteld van acute ziekte, keer ik terug naar La Trapa om opnieuw door te gaan met het vervullen van mijn roeping, die alleen is God liefhebben, in het offer en in de verzaking, zonder andere regel dan blinde gehoorzaamheid aan zijn goddelijke wil.

Vandaag geloof ik dat ik het zal vervullen, de meerderen van de meerderen van de cisterciënzerabdij van San Isidro de Dueñas zal gehoorzamen, zonder geloften en als Oblaat.

God vraagt ​​alleen om nederige liefde en een geest van opoffering.

Gisteren, toen ik mijn huis verliet en mijn ouders en broers, was het een van de dagen van mijn leven dat ik het meest leed.

Het is de derde keer dat ik door Jezus te volgen, alles opgaf, en ik geloof dat het deze keer een wonder van God was, omdat het door mijn eigen kracht zeker was dat ik niet naar de ziekenboeg van La Trapa zou komen om ellende te lijden, honger te lijden in de lichaam, vanwege mijn ziekte en eenzaamheid in mijn hart, want de mensen zijn ver weg. Alleen God ..., alleen God ..., alleen God. Dat is mijn doel..., dat is mijn enige gedachte.

Ik heb veel geleden ..., Mary, mijn moeder, help me.

Ik ben om verschillende redenen gekomen:

1º Door in het klooster te geloven, en een beter begrip van mijn roeping om God aan het Kruis te beminnen en in het offer. 
2º Omdat Spanje in oorlog is en te helpen om met mijn broeders te helpen vechten. 
3º Om te profiteren van de tijd die God me geeft om te leven, en me te haasten om te leren zijn Kruis lief te hebben.

Wat ik alleen in het klooster wil bereiken is:

1º Zich absoluut en volledig verenigen met de wil van Jezus. 
2º Alleen te leven om lief te hebben en te lijden. 
3º De laatste zijn, en de minste om te gehoorzamen.

Moge de Heilige Maagd Maria, mijn voornemens in haar goddelijke handen opnemen en ze aan de voeten van Jezus leggen, is het enige wat deze arme Oblaat vandaag wil.

21 december 1937 - dinsdag

Ik moet mezelf van één ding overtuigen: alles wat ik doe is voor God. De vreugde die Hij naar mij zendt; de tranen, Hij legt ze op mij; het voedsel dat ik voor Hem neem, en wanneer ik voor Hem slaap, doe ik het.

Mijn regel is zijn wil en zijn verlangen is mijn wet; ik leef omdat het Hem aangenaam is, ik zal sterven wanneer Hij wil. Ik wil niets buiten God.

Dat mijn leven een constant "fiat" is.

Moge de Heilige Maagd Maria mij helpen en mij begeleiden tijdens deze korte reis van het leven over de wereld.

26 december 1937 - Zondag

Zolang ik niet leer om mijn hele "zenuwstelsel" te domineren in het leven in de gemeenschap, zal ik nooit weten wat het is om te leren mezelf te versterven.

Arme broeder Rafael ... vecht om te sterven; dat is zijn bestemming. Hunkeren naar de hemel aan de ene kant, en het menselijk hart aan de andere kant. Totaal ... lijden en kruis.

Arme broeder Rafael, van hart te gevoelig voor de dingen van de schepselen ... Je lijdt wanneer je geen liefde en naastenliefde ziet onder de mensen ... Je lijdt als je niets anders dan egoïsme ziet. Wat verwacht je van wat ellende en modder is? Stel je illusie in God en verlaat het schepsel ..., daarin zal je niet vinden waarnaar je op zoek bent.

Maar wat als God zich verbergt? ... Hoe koud is het dan in La Trapa. La Trapa zonder God ... is niets meer dan een ontmoeting van mensen.

Het zijn de dagen van Kerstmis en in hen heb ik alleen een enorme eenzaamheid ... Een heel diep verdriet ... Niets om te rusten, ziek en zwak ... O, Heer, en heel weinig geloof! Mijn God, mijn God, U bent heel goed ... Uw genade zal mijn vergeetachtigheid vergeven ... maar het is zoveel, Heer, dat ik lijd, dat mijn zwakheid alleen niet in staat zal zijn om het te weerstaan.

Ik zie niets anders dan mijn ellende en mijn wereldse ziel met weinig geloof en zonder liefde.

Ik zal komen, Heer, zo ver als U wilt, maar geef me kracht en help mij te zijner tijd ... kijk, Heer, naar wat ik ben.

Op Kerstavond gaf ik het Kind Jezus, het laatste wat ik over had van mijn wil. Ik gaf hem mijn kleine verlangens ... Wat heb ik nog over? Niets. Zelfs niet willen sterven. Ik ben niet meer dan een ding in Gods bezit. Maar Heer, wat een arm ding hebt U!

Arme broeder Rafael ..., je kwam naar La Trapa om te lijden ... waar klaag je over? ... Ik klaag niet, Heer, maar ik lijd zonder deugd.

Sommige tranen in mijn eenzaamheid op kerstavond ... U, Heer, U weet alles en U ziet alles ..., U vergeeft ook alles.

Vul mijn hart, Heer ... Vul het met wat mensen mij niet kunnen geven.

Mijn ziel droomt van liefde, met zuivere en oprechte genegenheid. Ik ben een man gemaakt om lief te hebben, maar niet voor de schepselen, maar voor U, mijn God, en voor hen in U ... Alleen voor U wil ik liefhebben, alleen U stelt niet teleur . Alleen in U zal de illusie worden vervuld.

Ik verliet mijn huis ... Ik brak mijn hart stuk voor stuk ... Ik ledigde mijn ziel van de verlangens van de wereld ... Ik omhelsde uw Kruis: Waar wacht U nog op, Heer? Als wat U wilt mijn eenzaamheid, mijn lijden en mijn verlatenheid is... neem alles, Heer, ik vraag niets van U.

29 december 1937 - woensdag

Een uur gebed zonder een gedachte aan God. Zodra ik het me realiseerde, ging de tijd voorbij. Vijf uur sloeg op de klok en ik had een uur op mijn knieën gezeten ... En het gebed? Ik weet het niet ... Ik heb het niet gedaan. Ik dacht aan mezelf, aan mijn persoonlijk lijden, aan de herinneringen van de wereld. En Jezus? En Maria? Niets ... ik heb alleen egoïsme, weinig geloof en veel trots ... Zo belangrijk geloof ik dat ik ben! Ik beschouw mezelf als zo veel!

Arm ding, onbelangrijk stof in de ogen van God. Omdat je niet weet hoe je vrucht uit het gebed haalt, leer jezelf voor Hem te vernederen, en dan zal je het beter doen voor de mensheid.

Heer, wees mij genadig ... ik lijd, ja ... maar ik wou dat mijn lijden niet zo egoïstisch was. Ik zou willen, Heer, om te lijden voor uw pijnen op het Kruis, voor de vergeetachtigheid van mensen, voor mijn eigen en andermans zonden ..., voor alles, mijn God, behalve voor mij... Waar geef ik om in de schepping? Wat heb ik voor U? ... Wat stelt mijn verborgen leven voor in de oneindige eeuwigheid? ... Als ik mezelf zou vergeten, zou ik beter zijn, Heer.

Ik heb niets meer dan een verfijnde eigenliefde, en ik herhaal, veel egoïsme.

Ik zal proberen met de hulp van Maria om mij te beteren. Ik zal het voornemen maken dat wanneer een herinnering aan de wereld mij komt storen, ik naar U zal komen, Maagd Maria, en een Salve zal bidden voor al degenen in de wereld die U beledigen.

In plaats van mijn lijden te overwegen… zal ik dankbaarheid overwegen, God beminnen in mijn eigen ellende.

Ik zal volharden in gebed, zelfs als ik mijn tijd verspil.

31 december 1937 - vrijdag

Ik begin te beseffen dat de meest praktische deugd om vrede te hebben in het gemeenschapsleven nederigheid is.

Nederigheid voor God helpt ons vertrouwen, omdat nederigheid zelfkennis is, en wie zichzelf kent, kan men dan iets van zichzelf verwachten? ... Gek zou zijn als hij niet alles van God verwachtte.

Nederigheid vol vrede in onze omgang met mensen. Daar is er geen discussie, daar is geen jaloezie, geen aanstoot mogelijk ... Wie kan zo beledigen?

Ik dring er bij Maria op aan, om mij te leren dat Zij een lerares was ... nederig voor God en voor de mensen.

"Zo geschiede"

1 januari 1938 - zaterdag

Dag 1 van januari 1938.

In het gebed van vanmorgen heb ik een gelofte afgelegd. Ik heb gezworen om altijd van Jezus te houden .

Ik heb mijn roeping gerealiseerd. Ik ben niet religieus ... Ik ben niet seculier ... Ik ben niets ... Heilige God, ik ben niets meer dan een ziel die verliefd is op Christus. Hij wil niets meer dan mijn liefde, en wil hem losgemaakt van alles en iedereen.

Maagd Maria, help me mijn gelofte te vervullen.

Heb Jezus lief, in alles, voor alles en altijd ... Alleen liefde. Houd van nederigheid, vrijgevigheid, onthechting, verstorvenheid, in stilte ... Dat mijn leven niet meer is dan een daad van liefde.

Welnu, ik zie dat de wil van God niet is om religieuze geloften af ​​te leggen of de Regel van Sint-Benedictus te volgen. Moet ik willen wat God niet wil?

Jezus zendt me een ongeneeslijke ziekte; het is zijn wil die mijn arrogantie vernedert voor de ellende van mijn vlees. God zendt me de ziekte. Moet ik niet liefhebben wat Jezus me zendt?

Ik kus met immense genegenheid de heilige hand van God die gezondheid geeft wanneer hij wil, en verwijdert wanneer hij wil.

Job zei, omdat we de goederen van God met vreugde ontvingen, waarom zouden we geen kwaad als het deze ontvangen? Maar misschien houdt dit alles me tegen dat ik van Hem houd? ... Nee ... ik moet het doen met waanzin.

Leven van liefde, hier is mijn regel ..., mijn stem ... Hier is de enige reden om te leven.

Het jaar 1938 begint. Waar bereidt God mij op voor? Ik weet het niet ... Misschien maakt het mij niet uit? ... Minder beledigend zijn, geeft me hetzelfde ... ik ben van God, Hij mag doen wat Hij wil met mij. Vandaag bied ik een nieuw jaar aan, waarin ik niet meer wil leiden dan een leven van opoffering, zelfverloochening, onthechting en alleen geleid worden door de liefde van Jezus ..., door een zeer grote en zeer reine liefde.

Ik zou willen, mijn Heer, van U te houden zoals niemand anders. Ik zou dit leven graag willen doorbrengen, door alleen de grond te raken met mijn voeten . Zonder te stoppen met kijken naar zoveel ellende, zonder stil te staan bij welk schepsel dan ook. Met het hart verbrand in goddelijke liefde en blijvend vervuld van hoop.

Ik zou graag willen, Heer, om alleen naar de Hemel te kijken, waar U wacht op mij, waar Maria is, waar de heiligen en engelen zijn, U zegenen voor eeuwig, en de wereld alleen doorkruisen enkel door Uw wet lief te hebben en Uw goddelijke geboden na te leven.

Ach Heer, hoe graag zou ik van U houden. Help mij, mijn Moeder!

Ik moet van de eenzaamheid houden , omdat God me erin stopt.

Ik moet blindelings gehoorzamen, want God is degene die mij gebiedt.

Ik moet voortdurend mijn zintuigen versterven.

Ik moet geduld hebben in het gemeenschapsleven.

Ik moet nederigheid beoefenen.

Ik moet alles doen voor God en voor Maria.

6 januari 1938 - donderdag

Wees gegroet Maria

In de ochtend van deze dag had ik grote troost en veel vrede in de heilige communie. Ik was erg lang verzonken; ik zag duidelijk dat alleen Jezus mijn ziel en mijn leven kan vervullen.

Ik zou het Kind Jezus iets willen offeren ... iets dat ik niet heb. Ik had in zijn aanwezigheid willen sterven, alles vergeten, en alleen van hem houden ... Hoe goed is God!

Het had nog geen drie kwartier geduurd, ik niet wanneer het was, ik kan het niet uitleggen, een heel groot verdriet vervulde mijn geest. Mijn ziel was in tranen in de noviciaatskapel. Heer, ik ben een arme mens!

Ik zag mezelf zo alleen! ... En mijn vurigheid? ... En mijn hunkeren naar God en minachting voor de wereld, waar waren ze naartoe? ... Waarom verlaat U mij, Heer? ... Wat ben ik zonder U? Ik heb medelijden met mezelf als ik mezelf zo zwak zie.

Toen ik 's nachts mijn (gewetens-)onderzoek deed, begreep ik veel dingen die ik niet weet hoe op te schijven.

God is erg goed voor mij.

7 januari 1938 - vrijdag

Een van mijn grootste fouten is ongeduld en soms brengt een broeder, zonder het te beseffen, mijn zenuwen in een zo’n staat, vooral met bepaalde geluiden, die me zouden doen schreeuwen als ik me door de natuur zou laten meeslepen.

Maar ik kwam naar La Trapa om mezelf te versterven en te lijden wat de Heer mij wil sturen.

De maximale boete is het gewone leven.

OLV en Koningin van de hemel, schenk mij de genade om zachtmoedig te zijn. Het zij zo.

Een van mijn grootste smarten is dat ik word omhelsd door het Kruis van Jezus en dat ik niet van haar hou zoals ik zou willen.

31 januari 1938 - maandag

Mijn God ... mijn God, leer mij om van Uw Kruis te houden. Leer mij de absolute eenzaamheid van alles en iedereen lief te hebben. Ik begrijp, Heer, dat dit is hoe U van me houdt, dat dit de enige manier is om dit hart zo vol van de wereld en zo druk in ijdelheden, te laten buiten naar U.

In de eenzaamheid waarin U me plaatst, leert U me de ijdelheid van alles, U spreekt alleen tot mij in het hart en mijn ziel zal zich in U verheugen.

Maar ik lijd veel, Heer..., wanneer de verleiding scherper wordt en U zich verbergt ... wat weegt mijn angst!

Stilte vraagt U! ... Heer, stilte bied ik U aan.

Verborgen leven! ... Heer, laat de Trappist mijn schuilplaats zijn.

Offer! ... Heer, wat zal ik U vertellen? Ik gaf alles voor U.

Verzaking! ... Mijn wil is de Uwe, Heer.

Wat wilt U van mij, Heer?

'Liefde !! Ach Heer, dat zou ik graag in overvloed hebben. Ik zou willen, Heer, van U houden zoals niemand anders ... Ik zou willen, mijn Jezus, om te sterven, verbrand in liefde en in verlangen naar U. Wat is mijn eenzaamheid van belang onder mensen? Heilige Jezus, hoe meer ik lijd ... hoe meer ik van U zal houden. Hoe gelukkiger ik zal zijn, hoe groter mijn pijn. Groter zal mijn troost zijn, hoe meer ik hem tekortkom. Hoe meer ik alleen ben, hoe groter Uw hulp zal zijn.

Alles wat U wilt zal zijn.

Ik zou willen dat mijn leven een enkele daad van liefde is ... een langdurige zucht van verlangen naar U.

Ik zou willen dat mijn arme en zieke leven een vlam was waarin ze werd verteerd door liefde ... alle offers, alle pijnen, alle offers, alle eenzaamheid.

Ik zou graag willen dat Uw leven mijn enige regel is

Moge Uw 'Eucharistische Liefde' mijn enige voedsel zijn.

Uw evangelie mijn enige studie.

Uw liefde, mijn enige reden om te leven ..

Ik zou graag stoppen met leven als ik kon leven zonder van U te houden!

Ik zou graag van liefde sterven, omdat alleen levende liefde dat niet kan.

Ik zou graag willen, Heer ..., dat ik gek word ... Het is pijnlijk om zo te leven.

Het is zo pijnlijk om te willen van U houden en het niet kunnen! Het is zo triestig om de grond van de wereld mee te sleuren, de wereld dat de gevangenis is van de ziel dat enkel zucht naar U… Ah! Heer, sterven of leven, wat U maar wilt.., maar uit liefde.

Ik weet niet wat ik zeg, noch wat ik wil ... ik weet niet of ik lijd, of dat ik geniet ..., noch weet ik niet wat ik wil of wat ik doe.

Help mij, Maagd Maria ... wees mijn licht in de duisternis dat mij omringt. Leid me op deze weg waarin ik alleen loop, alleen geleid door mijn verlangen om Uw Zoon innig lief te hebben.

Verlaat me niet, mijn Moeder. Ik weet al dat ik niets ben en dat niets de moeite waard is. Ellende en zonden ... het enige en het beste, is dat ik kan smeken dat U naar mijn gebed luistert.

OLV, ik kwam naar La Trapa, verliet de mensen en de mensen die ik ontmoette. Help mij om het advies van de Navolging van Christus te volgen, dat me zegt om niets in schepselen te zoeken en om zijn toevlucht te zoeken in het Hart van Christus.

Ik wil niets anders dan God ..., buiten Hem is alles ijdelheid.

5 februari 1938 - zaterdag

San Isidro, 5 februari 1938.

De dagen gaan snel voorbij en met hen ga ik verder voorbij. Met het papier voor mij en de pen in de hand, weet ik niet wat ik moet doen ... Er zijn zoveel dingen die mijn ziel vasthouden zodat als ik alles wat ik voel zou opschrijven, het niet zou stoppen.

God, in zijn oneindige goedheid, die de noodzaak van de woorden van mensen niet kent, leert mij de enige wetenschap die ik hier ben gaan leren, de minachting voor de wereld en de praktijk van de liefde voor God. Het is ten koste van veel lijden dat ik aan het leren ben.

Ik raak gewend aan opgesloten te zijn in het klooster. Ik heb twee maanden niet genoten van een beetje lucht en zon ... Oh, Heer, hoe moeilijk is dat voor mij ..., wat ik leuk vond in de wereld, met zingen op het platteland over uw wonderen en grootsheid ..., dat het mijn grootste plezier was om mijn ogen wijd te openen om de zee te aanschouwen ... dat mijn ziel extatisch was voor een hemel bezaaid met sterren, en mijn ziel U zegende om de stilte van de aarde te horen in een rustige en mooi zonsondergang.

Alles is voorbij voor mij ... de lucht, de zon en de bloemen. Het menselijke deel ... dat is geweldig, schreeuwt mijn verloren vrijheid, Heer. Maar U komt mij troosten ... Wat zou U niet voor mij doen, heilige Jezus?

Gisteren, bij het werk, omringde een prachtige blauwe lucht het klooster ... Een heldere winterdag heerste in deze velden van Castilië. Gehoorzaamheid stuurde me om ingepakte chocolade naar de fabriek. Een groot verdriet was in mij ... Ik greep mijn crucifix en zorgde dat ik gehoorzaam was, en U, Heer, deed me nadenken. Welke betere bloem is er dan boetedoening? ... Ik wilde huilen, maar in gemeenschap kan dat niet.

Boetedoening ging je doen ..., waarover klaag je, broeder? Als je eens wist dat elke traan voor mijn liefde in de boetedoening van het klooster valt, is dat een geschenk dat alle hemelse engelen doet zingen van vreugde.

Moed, Rafael, het lijkt me dat God je vertelde ... dat alles gebeurt ... en heilige Jezus, de pijn werd weggenomen ... Ik gaf niet langer om de schoonheid van de dag, of om wat dan ook op aarde ... Ik wist dat God me hielp, en dat God me zegende, en in mijn onhandig werk om chocolaatjes in te pakken, dat niemand op aarde of in de hemel benijdde, omdat ik dacht, dat als de heiligen in de hemel even naar de aarde zouden afdalen, het zou zijn om vanaf hier de glorie van God te vermeerderen, ook al was het alleen met een weesgegroet, op mijn knieën, in stilte ... of wie weet het inpakken van chocoladeschilfers was.

Wat bent U goed, Heer! Hoeveel houdt U van mij! ... Gaandeweg begrijp ik de ijdelheid van alles.

Toen ik na Vespers aan de voet van Uw Tabernakel knielde, zag ik dat de dag voorbij was, en daarmee de blauwe lucht, de felle zon, mijn verdriet en mijn vreugde ... Alles is gebeurd en er is niets meer over.

Hoe goed begrijp ik de ijdelheid van het liefhebben van het vergankelijke. Alleen wat ik aan het einde van de dag leed voor uw liefde, zal nuttig voor mij zijn ... De rest is tijdverlies en ah, Heer, als we dan huilen omdat we dan geen boete gedaan hebben; zullen we de schilfers die verpakt zijn in de duisternis van de chocolade winkel zegenen.

Wat bent U goed, Heer! U bent zoet als U troost ... maar Uw ware liefde laat zich zien in de beproevingen.

Ik vraag U niet om op aarde te rusten , Heer. Ik wil Uw wil vervullen tot het einde ... Leer me hoe je het doet ..., in eenzaamheid en wanhoop, in puur geloof ..., in de afgrond van mijn niets, en ... in de armen van het Kruis.

Wat heb ik nodig om gelukkig te zijn? Niets, ik wil niets.

Je weet het al, Heer, geef niet om mijn tranen, en stop soms mijn grote gebrek aan overeenstemming met Uw liefde niet ... Je weet wat ik ben en hoe ik ben.

Ik durf niet om Uw lijden en kruis te vragen, omdat het een buitengewone aanmatiging lijkt, voor mijn enorme zwakheid ... maar als U ze naar mij stuurt, zegen hen dan.

Ik zegen Uw hand, Heer, en een grote vreugde komt naar me toe, die arm, nutteloos en ziek ben... en soms ben ik bang ... er zijn er nog steeds die van me houden, en ik heb een bed ... en H. Job, zegende U van een mesthoop, krabde aan uw verrotting met een tegel. Waarover kan ik klagen? Ah, Heer, ik ben nog steeds iets en ik heb nog steeds iets.

In Uw handen geef ik mezelf over en aan de voeten van de H. Maagd Maria ...

Waarom zou ik blijven schrijven? Dit lijkt mij ook ijdelheid.

Moge Jezus en Maria mij vergeven. Het zij zo.

(1) Dit notitieboekje is geschreven door Rafael door de wens van zijn geestelijk leider, pater Teófilo Sandoval.

11-06-2018 om 00:46 geschreven door claudia  

JULLIE HEBBEN ALLES IN JE OM TE WINNEN

Elke pass moet bewust worden uitgevoerd zodat elk lid van het team ervan profiteert. Het is om deze reden dat het belangrijk is om passes te doen met liefde om ervoor te zorgen dat er een teamgeest heerst. Kapitein, je hebt ons geadviseerd om valsspelen en luiheid te vermijden, om vertrouwen in onszelf te hebben om diegenen te kunnen helpen die geen vertrouwen in zichzelf hebben. Je hebt ons gezegd te voorkomen dat we enkel op onszelf vertrouwen. Om niet onachtzaam de bal door te geven aan degenen die een gebrek aan finesse hebben op het veld. Om niet jaloers te zijn om de positie van andere spelers en geen voordeel te trekken uit hun zwakheden om weg te nemen wat hen toebehoort.”

Jullie hebben allen begrepen dat Ik van ieder een goed gedrag verwacht. Als jullie de regels niet volgen, wie van jullie zal dan in staat zijn om tegen zichzelf te zeggen: "Het is niet mijn fout als we geen doelpunt hebben gescoord "? Jullie maken allemaal deel uit van het team: goed of slecht. God heeft jullie allen gekozen, en jullie zijn allen verlost door het Bloed van de Zoon van de Schepper of Maker van het team. Iedere persoon moet hetzelfde verlangen: goede passes maken om een doelpunt te scoren. Jullie kunnen alleen goede passes maken door de regels te volgen.

Een speler vraagt: "Kapitein, als velen van ons de regels volgen terwijl anderen dat niet doen, wat dan gebeurt er dan met het team?" Er is maar één team en jullie maken er allemaal deel van uit. Het is om deze reden dat het van vitaal belang is om het team te helpen. En het is door trouw te blijven aan jezelf dat anderen zich zullen verbeteren. Ik, de Heilige Geest, ken jullie, en Ik weet wanneer jullie schuldig zijn, en Ik weet ook hoe jullie je zullen gedragen tegenover de gevolgen die jullie veroorzaken. Daarom vertel Ik jullie om op Mij te vertrouwen. Ik ben degene die jullie de kracht in het leven zal geven, als jullie besluiten om jullie gedrag te verbeteren.

“Kapitein, wanneer een speler het speelveld verlaat om zich voor de Zoon van de Schepper te presenteren, zal hij oog in oog komen te staan ​​met zijn fouten. Als hij geen tijd had om zijn gedrag te verbeteren, scoort het team van Duisternis dan een doelpunt?" Alle spelers die sterven en ermee instemmen om hun levensdaden te zien en deze goede of slechte levensdaden te geven aan het Hoofd van het team, hebben in feite "ja" gezegd tegen de Eeuwige Schepper. Daarom hebben we net een doelpunt gescoord; en zij ontvangen hun eeuwige beloning en elke beloning komt terug naar jullie. Zoals regen, maakt het jullie nat, en geeft het jullie licht. Als gevolg daarvan kunnen jullie zien wat het team van Duisternis voor jullie verbergt: hun valstrikken. De beloning die hen wacht, is deze beloning het zien hoe hun naam geschreven staat in letters van goud? Is het een fortuin dat nooit opraakt? Of is het zoals een kasteel binnengaan waarvan de muren zijn versierd met edelstenen en waarvan de vloeren zijn gemaakt van het zuiverste goud? Alle spelers antwoorden: "Kapitein, wat je beschrijft lijkt op de valse beloften van onze tegenstanders. Het is zeker niet één van deze beloften." Jullie hebben weer gelijk. Populariteit is niets meer dan een valse waarde die gekocht wordt met iemand leven. Geld dient alleen om dingen te kopen die het leven in stand houden. Materiële bezittingen zijn niets meer dan vermomd geld dat sommigen voor zichzelf vergaren ten koste van hun leven.

De beloning in de Hemel is eeuwig leven, want zij zijn zelf die beloning. Op elk moment ervaren de spelers in de Hemel vrede, vreugde en onvoorwaardelijke liefde, die zo oneindig perfect zijn, dat ze niet kunnen worden gemeten. Hun wezen ervaart geen honger en geen dorst, omdat het altijd perfect in balans is. Hun perfecte levensdaden worden daar uitgevoerd naar het perfecte beeld van God. Hun schoonheid is de vreugde van degenen die ze zien, want zij zien hun eigen perfectie in hen. De Schepper, de Zoon, en Ikzelf, voorzien degenen in de Hemel van eindeloos geluk. Ik ben hier op aarde bij jullie, maar ook bij degenen die in de Hemel zijn. Jullie kunnen het jullie niet inbeelden omdat jullie nog steeds op het veld staan, en enkel degenen die in Gods Koninkrijk zijn kunnen dit beleven en ervaren.

Sommige spelers van het team vragen: "Kapitein, waarom veranderde de naam van het team?" God is de enige die elke speler in het team van Belofte en van Licht koos; daarom is Hij de Schepper en Maker van één team. In het begin deed Hij een belofte: om hen een veld te geven waar het team onverslaanbaar zou zijn als ze zijn regels volgden. Maar het slechte gedrag van de meerderheid van de spelers in het team van Belofte zorgde ervoor dat ze de regels niet naleefden. Met als gevolg dat de Schepper Zijn belofte introk.

Ik zal jullie het verhaal vertellen. In het begin deed de Schepper een belofte aan Abraham, de kapitein van het eerste team: 'Ik zal je een enorm veld geven waar jij en je rekruten zullen spelen zonder rivaliteit onder jullie. Je zult een sterk team vormen en de rekruten van jouw rekruten zullen het team van Belofte vormen. Voordat je dit enorme veld betreedt, zal het hele team een paar testen moeten ondergaan dat elke speler sterk zal maken zodat ze de aanvallen van het andere team het hoofd kunnen bieden. Als resultaat zal elke speler van het team liefde zijn. Ik sluit dit verbond met jou en je rekruten en ook met jouw zoon en zijn rekruten, enzovoort. Ik laat aan jou, die de eerste kapitein zal zijn van mijn team, en aan alle spelers, een speelveld na ter grootte van de aarde.'

Ze ondervonden moeilijkheden, maar ze speelden voort ondanks hun talrijke zwakke punten. Na verloop van tijd kregen hun zwakheden de overhand, want het team van Duisternis scoorde vele doelpunten. Tegen het einde van deze mislukte tijd, die 400 jaar duurde, koos de Schepper van het team een speler uit met een zuiver hart. De Wil van de Schepper werd kenbaar gemaakt aan het team door het goede gedrag van deze speler, Mozes genaamd. Ze waren in staat om deze impasse te overwinnen. Ze bevonden zich op een klein, droog speelveld waar ze opnieuw moesten leren vertrouwen op de Schepper. Vaak zouden ze zich aan de belofte herinneren, en dit gaf hen moed. Mozes liet hen zien hoe ze hun vertrouwen in de Schepper van het team konden ontwikkelen en hoe je goede passes maakt. Ze leerden nieuwe tactieken te gebruiken om de spelers van het team Duisternis uit balans te brengen. Maar er was onenigheid, want sommigen waren opstandig tegen hun kapitein. Mozes deed er alles aan om ze te laten begrijpen dat alleen de woorden van de Schepper van het team waarde hadden. Deze spelers wilden een oude regel opleggen aan het team, een regel die de Schepper van het team van Belofte beledigde. Mozes was heftig tegen deze oude regel, zodanig dat hij de tabletten waarop de woorden van de Grote Schepper waren geschreven, stuk gooide. Verschillende spelers huilden over dit gebaar omdat niemand anders dan God de wetten van liefde kon geven. De Schepper kreeg medelijden met hen, en daarom ontving Mozes ze nogmaals.

Zijn verantwoordelijkheden werden zwaar. Bijgevolg kreeg Mozes hulp van de spelers en zij werden zijn ondergeschikten in wie hij zijn vertrouwen stelde. Degenen die waren bedoeld om hun hulp te bieden waren met 12. Samen met deze twaalf scheidsrechters, waren er ook assistent-scheidsrechters. Ze werden gekozen uit degenen die geen kritiek hadden gehad op de beslissingen van Mozes. Deze scheidsrechters en deze assistent-scheidsrechters stonden ten dienste van alle ervaren of niet-ervaren spelers, of met andere woorden, beginners. Elke speler had zijn plaats op het speelveld en dit was in overeenstemming met zijn capaciteiten. In de ogen van de Schepper van het team was elke speler even belangrijk als de kapitein, want iedereen had hetzelfde doel: goede passes geven om te kunnen winnen. Vanwege een besproken verleden, werden wetten opgelegd. Ze beschreven de houding van slechte spelers en de gevolgen van hun fouten. Dit alles was hun bekend. Het duurde een aantal jaren voordat het team zijn kracht voelde en zijn koers kon nastreven op het veld. Het was pas na de dood van Mozes dat de jongere spelers verder doorstootten op dat enorme veld. Gedurende vele jaren herinnerde het team van Belofte Mozes’ woorden: 'Jullie moeten de belofte die jullie hebben gedaan aan de Schepper van het team houden, en Hij zal Zijn belofte houden - Allen die doorstoten op dit uitgestrekte veld zullen gelukkig zijn dat ze spelen, en ze zullen spelen om punten te verdienen, en God zal bij hen zijn.’ Maar ze hielden zich niet aan hun belofte. Ze lieten zich in met valse vreugden die afkomstig waren van de spelers van het team Duisternis. Die spelers met een perverse geest, gebruikten de zwakkere spelers van het team van Belofte om hen te tonen hoe goed het voelde om te spelen zonder regels, en deze spelers waren onvoorzichtig en belandden in de valstrikken van het team van Duisternis. Omdat de meerderheid van de spelers zich niet aan de regels van de Schepper hield, die deze regels eigenhandig had geschreven, liet Hij hen over aan hun lot: zonder een kapitein.

In die tijd bleef het team van Duisternis hun teamgeest saboteren, zodanig dat de harten van de scheidsrechters verhardden. De wetten van liefde die in het hart van het team waren ingeprent werden verkeerd geïnterpreteerd. Ze begonnen de zwakkeren van de sterksten te scheiden. In het hele team werd bekend dat de reden voor deze verdeling was gerechtvaardigd: 'We moeten het vertrouwen van de sterksten in de Schepper van het team niet ondermijnen. Hun afzondering moet hen verlichting verschaffen, niet alleen voor zichzelf, maar voor ieder van ons.'

Elke speler moest het belang van goed spelen op het veld begrijpen. Degenen die niet langer in staat waren om de goede passes te maken omwille van onhandigheid veroorzaakt door hun zieke vlees, werden beschouwd als onzuiver: deze slechte spelers werden gescheiden van de goede spelers, omdat hun slechte gedrag als een voorbeeld voor anderen moest dienen zodat alleen gehoorzaamheid aan de wetten zou worden beloond. Deze tijd van afzondering deed de zwakkeren lijden. Het was de plicht van elke speler om verzoening te bieden aan de scheidsrechters van het team om het gewicht van hun overtredingen te verminderen op zijn schouders. Als een speler betrapt werd op liegen, werd hij permanent geschorst uit het team vanwege zijn weigering om zich te gedragen in overeenstemming met de voorgeschreven wetten. In een poging om te vermijden dat de teamgeest werd vernietigd, moesten allen onthouden dat deze opstandige spelers ooit deel hadden uitgemaakt van het team. Daarom beschermde de Schepper van het team de opstandigen en de rest van het team zodat ze elkaar niet zouden vernietigen op de dag dat ze elkaar opnieuw zouden zien: op die plaats waar ze niet eeuwig verloren waren. Op die plaats moest er hoop zijn (Vagevuur). Door trouwe spelers gebruikte de Schepper hun hoop rs om de hoop van de ontrouwe spelers levend te houden, die nog altijd het eeuwig leven bezaten, zodat de dood hen niet kon vasthouden.

Op het speelveld verkeerden de meeste spelers van het team Belofte in ellende. Sommigen koesterden in hun hart de hoop dat er op een dag een kapitein zou optreden, die boven al de voormalige kapiteins zou staan, en die het team zou heropbouwen. Onder deze spelers, waren er sommigen die de gewoonte hadden aangenomen om te bidden tot de Schepper van het team van Belofte om medelijden met hen te hebben en hen Degene te sturen die het team zou doen herleven. Hun onafgebroken verzoek wierp vruchten af, want de Schepper zond Zijn eigen Zoon terwijl Hij hen adviseerde naar Zijn Zoon te luisteren. Het was de bedoeling dat alle spelers Hem erkenden als de Uitverkorene van de Schepper, die het team zou doen herleven. Ze moesten inzien dat Hij de enige Kapitein was die aan het Hoofd stond van het vernieuwde team. Elke speler moest Zijn woorden accepteren zonder zelfs maar één woord weg te nemen. Toen Hij zich aan hen bekendmaakte, zeiden zij allen zeiden 'ja' tot de Zoon van de Schepper, en de Zoon gaf Zijn Vader dat nieuwe Team, wat het team Licht werd.

Satan, de kapitein van het andere team, en zijn spelers bleven aan de zijlijn zich afvragen of deze Man beter was dan de voormalige kapiteins van dat team. De boze geesten probeerden een aantal van de ervaren spelers van het team Belofte hoogmoedig te houden, en ze verhoogden hun aanvallen tegen hen om deze Man te testen. Zo konden ze Zijn kracht bepalen. En de voormalige ondergeschikten, die geen genade hadden gevonden bij de Schepper, weigerden de Wil van de Schepper te zien in Zijn Zoon, die met gezag sprak. Hoewel ze erkenden dat Zijn woorden vervuld waren van bemoediging, liefde en geloof, beraamden zij toch Zijn dood. De trotse scheidsrechters waren bang voor Hem, want Zijn woorden begonnen aanhang te winnen bij verschillende spelers van het oude team, en bepaalde scheidsrechters en assistent-scheidsrechters waren al aan Hem gehecht geraakt, wat de positie in gevaar bracht van de scheidsrechters met de leden van het oude team. Hoe meer het team Duisternis jaloezie zaaide binnen de groep  ondergeschikten, hoe meer ze de goede daden verwierpen die de Zoon deed voor de spelers. Satan en zijn spelers vreesden Hem, want ze probeerden uit alle macht Hem uit balans te brengen, maar ze konden het niet. Hun woede tegen Hem werd aangewakkerd omdat ze bang waren dat Hij erin zou slagen hun valstrikken weg te nemen. Het team Duisternis was erin geslaagd om de ondergeschikten van het andere team om te kopen door hen te laten zien hoe ze rijk konden worden ten koste van hun eigen spelers. Ze wisten dat als de assistent-kapiteins hun macht verloren over hun spelers, dit hun plan om verdeeldheid te behouden in dit team in gevaar kon brengen. Deze verdeeldheid was nodig om de teamgeest te kelderen.

09-06-2018 om 23:11 geschreven door claudia  

BERICHT VAN 5 JUNI 2018

Hemelse melodieën gaan de Verschijning voor ... De Maagd Maria komt naar ons met haar Zoon Jezus: zij is gekleed in het wit en vele engelen waren met hen. De Maagd Maria zegt:

"Ik, Moeder van God en jouw Moeder, zeg jullie: Onze Hemelse Vader heeft jullie leven gegeven, wees het waardig. Hij heeft jullie gekozen in deze moeilijke periode: geef getuigenis van Hem. Ik bid voor jullie om heiligen te zijn voor God die van jullie houdt en om anderen te helpen met evangelische acties, bewogen door universele liefde. Leef alleen voor God en hecht jullie nergens aan vast. Mijn Zoon en Ik staan ​​naast jullie om jullie te leren over het Ware Leven in God, de Drie-eenheid. We komen hier om jullie het juiste pad te laten zien, het pad van gebed, liefde, vergiffenis en boetedoening. Omdat het pad moeilijk is, grijpt God in met genade te geven om de reis van het geloof vreugdevol te maken. Heel erg bedankt. Denk na over het evangelie en bid voor de herders van de kudde die niet geloven in Mijn interventies en slachtoffers van rationalisme zijn geworden. Vertrouw op onze nobele harten".

Jezus: "Ik ben jullie Jezus, Koning van Liefde. Ik zegen het water met Mijn Teken en daardoor bevrijd jullie van alle kwaad en dank Ik jullie allemaal. Water herinnert jullie aan je doop, de zuivering van het nieuwe leven. Jullie zijn in Mijn Heilig Hart. Wijd jullie toe aan Mijn Hart ".

Jezus en Maria stralen licht uit en verdwijnen ineens.

BELANGRIJK: Het gebed begint met een mooie Kruisweg ter ere van het Heilig Hart van Jezus en voor vrede in de wereld. Honderden en honderden pelgrims nemen deel aan de Kruisweg. Liederen en meditaties van Mario, animeren de dag. Onmiddellijk na de kruisweg verzamelen de mensen zich rond de kapel van de verschijning, die is opgericht rond het altaar van de Heilige Harten, die helemaal versierd is met bloemen. De goddelijke tekens zijn aanwezig: Mario ontvangt de communie van de H. Aartsengel Gabriël, net voor de Kruisweg; en later geeft het beeldje van Onze-Lieve-Vrouw van Fatima rijkelijke parfumolie af. Het gebed eindigt met de zalving van de Heilige en dankzegging aan de Maagd van de Verzoening, die ons nooit verlaat en ons vrede, vreugde, kracht en bemoediging geeft in het dienen van het Koninkrijk van God. Bij het vigilie verschijnt de H. Moeder aan Mario, die ook de eucharistie zichtbaar maakt voor de aanwezigen. We prijzen de H. Drie-eenheid voor zoveel genade, luisteren naar de H. Maagd door zijn berichten en zijn ware instrumenten van bekering. We vermijden ons heilig en "goddelijk" te voelen, omdat de tocht lang is en heiligheid wordt bereikt in de Hemel, door het Kruis lief te hebben, zichzelf te verloochenen, niet te klagen over zijn pijn, en zich aan God te offeren en aan de anderen, omdat God liefde is, maar ook waarheid.

09-06-2018 om 10:32 geschreven door claudia  

Boodschap van 8/4/2018 van PASTOR ENOC :

Alles is in afwachting, een Nieuwe Hemel en een Nieuwe Aarde zijn reeds in wording. Mijn schepping is in de laatste barensweeën gekomen en het gekreun zal de hele aarde doen beven. De kettingreactie van vuur van de vulkanen zal haar geboorte versnellen en mijn schepping zal haar laatste weeën ingaan. Haar pijn en ellende zullen haar zuiveren en haar voorbereiden op de wedergeboorte.

O grote Natie van de Arend (VS), maak je klaar want de gele draak die sluimert op je grond staat op het punt wakker te worden! Het vuur in je mond zal alles doen beven en je zult pijn kennen. Veel steden en dorpen van deze grote natie zullen zich in rouw kleden. Grote Amerikaanse gele draak, chaos en verlatenheid zullen je mijn schepping brengen. Zijn ontwaken zal de andere draken die sluimeren doen wakker worden en de kettingreactie van het vuur zal de ingewanden van mijn schepping openen. Er zal geen plaats op aarde zijn waar de weeën niet zullen gevoeld worden. De continenten zullen worden verplaatst en veel plekken op aarde zullen verdwijnen.

Zorgen over Yellowstone supervulkaan nemen toe na 8e uitbarsting grootste geiser

Uit xandernieuws 8-06-2018

Wetenschappers staan voor een raadsel, maar noemen de abnormale activiteit desondanks ‘normaal’

De aanhoudende geologische onrust onder het Amerikaanse natuurpark Yellowstone in de daar gelegen supervulkaan baart wetenschappers steeds meer zorgen. Na de 8^eopeenvolgende uitbarsting van de Steamboat geiser, de grootste van de vulkaan en tevens de grootste actieve ter wereld -die zich jarenlang stil had gehouden-, beginnen sommige experts zich af te vragen of de toenemende activiteit wellicht een voorbode is van iets veel omvangrijkers. 

Steamboat geiser

´Old Faithful´ is de bekendste geiser van Yellowstone, maar Steamboat is nog veel spectaculairder. In tegenstelling tot de eerstgenoemde zijn de uitbarstingen van Steamboat totaal niet te voorspellen.

Old Faithful geiser

Na een stilte van bijna 4 jaar heeft Steamboat sinds 14 maart al 8 keer met grote kracht kokend heet water en stoom vele tientallen tot zelfs honderden meters de lucht in gespoten. En dan niet eventjes, maar urenlang. Wetenschappers staan voor een raadsel over deze ietwat beangstigende opleving. Waarom gebeurt dit juist nu, en is het een teken dat de supervulkaan zelf aan het ‘wakker’ worden is?

De leidinggevende geoloog in het gebied, Michael Poland, gelooft echter niet dat het een voorbode is van een enorme uitbarsting van de supervulkaan, eentje die aan miljoenen mensen het leven zal kosten, feitelijk een einde zal maken aan het bestaan van de VS, en het hele noordelijke halfrond van onze planeet in een ‘nucleaire winter’ zal storten.

‘Normaal abnormaal gedrag’

Yellowstone wordt een ‘supervulkaan’ genoemd, omdat er een potentiële uitbarsting van meer dan 240 kubieke mijl magma mogelijk is. Deze berekening is gebaseerd op de laatste massale uitbarsting, die geschat wordt op zo’n 600.000 jaar geleden. De volgende verwoestende klap zal volgens wetenschappers niet in de komende 1000 jaar plaatsvinden.

Desondanks hebben de vele duizenden aardschokken en plotseling actief geworden geisers de experts verrast. Dit hadden ze totaal niet voorspeld, maar ‘toch blijven ze ons vertellen dat dit allemaal normaal abnormaal gedrag is’, is de conclusie op Zero Hedge.

‘Ring of Fire’

Bovendien neemt ook de vulkaanactiviteit in de beruchte ‘Ring of Fire’ rond de Grote Oceaan toe, met recent uitbarstingen op Hawaii en in Guatemala. Ook wordt er met de regelmaat van de klok geschreven over een mogelijke op handen zijn grote nieuwe aardbeving in de ‘Bay Area’, met als grootste stad San Francisco.

Wat de vraag doet rijzen in hoeverre de wetenschappers écht met zekerheid kunnen stellen dat we ons geen zorgen hoeven te maken dat er binnen afzienbare tijd een supervulkaan uitbarsting komt. De vele voorbereidingen van de Amerikaanse overheid op een enorme ramp, waar we regelmatig over hebben geschreven, lijken een aanwijzing dat het publiek niet de (volledige) waarheid wordt verteld, mogelijk om grootschalige paniek te voorkomen. Ook dat blijven voorlopig echter speculaties.

Ring of fire

09-06-2018 om 05:51 geschreven door claudia  

De glorierijke en gelukkige overgang van de H. Maagd Maria

Drie dagen voor de gelukkigste overgang van Maria waren de Apostelen en leerlingen in het cenakel te Jeruzalem bijeen. Petrus kwam als eerste aan. Hij werd door een engel, uit Rome, overgebracht. De engel verscheen hem in die stad en deelde hem mee, dat het afscheid van de heiligste Maria nabij was en dat de Heer hem beval naar Jeruzalem te gaan om aanwezig te zijn bij die gebeurtenis. Daarop tilde de engel hem omhoog en bracht hem van Italië naar het cenakel. Daar had de Koningin van de wereld zich teruggetrokken, een beetje verzwakt door de kracht van Haar goddelijke liefde, want nu Zij zo dicht bij Haar einde was, ondervond Zij de uitwerkingen van die liefde des te meer. Zij kwam naar de ingang van Haar bidvertrek om Petrus te ontvangen. Zij knielde aan zijn voeten en vroeg zijn zegen. Daarna kwam de H. Paulus, die Zij dezelfde eerbewijzen schonk en die Zij blijken gaf van Haar vreugde hem te zien. De Apostelen groetten Haar als de Moeder van God, als hun Koningin en als Meesteres van heel de schepping, maar hun smart was even groot als hun eerbied, want zij wisten dat zij gekomen waren om getuigen te zijn bij Haar afscheid. Na deze Apostelen kwamen de anderen en de nog levende discipelen. Drie dagen later waren zij bijeen in het cenakel. De Hemelse Moeder ontving hen allen met grote nederigheid, eerbied en liefde. Zij vroeg ieder van hen Haar te willen zegenen. Zij stemden allen daarin toe en groetten Haar onder de diepste eerbetuigingen. De H. Johannes en Jacobus de Mindere ontving hen allen gastvrij en verzorgd.

Niet iedereen was op de hoogte van het toekomstig verlies, omdat de engelen niet aan iedereen de reden hadden aangekondigd en de Apostel Petrus riep hen als Hoofd van de Kerk tezamen om de reden van hun komst mee te delen en sprak: Mijn beminde kinderen en broeders, de Heer heeft ons naar Jeruzalem geroepen vanuit verre regionen, omdat er een gewichtige reden voor is, zeer dringend en smartelijk voor ons. De Almachtige wenst nu Zijn heiligste Moeder, onze Meesteres, onze troost en beschermvrouw naar de troon van de eeuwige glorie te brengen. Zijn goddelijk bevel houdt in dat wij allen aanwezig zijn bij Haar allergelukkigste en glorierijke overgang. Toen onze Meester en Verlosser opsteeg naar de rechterhand van Zijn Vader, waren zij verweesd en misten Zijn tegenwoordigheid, maar we behielden Zijn heiligste Moeder. Wat zullen we doen, nu ons licht ons gaat verlaten? Welke hulp en hoop rest ons om ons te bemoedigen op onze pelgrimstocht? Ik vind er geen, behalve de verwachting dat wij Haar als onze tijd gekomen is, zullen volgen.

De H. Petrus kon niet verder spreken door zijn tranen en zuchten. Ook de Apostelen waren niet in staat hem te antwoorden door tranen. Daarna herstelde Petrus zich en sprak verder: Mijn kinderen, laat ons naar onze Moeder en Vrouwe gaan. Laten wij de tijd die Haar nog rest hier op aarde in Haar gezelschap doorbrengen en Haar vragen ons te zegenen. Zij begaven zich naar het bidvertrek van de grote Koningin, waar zij Haar knielend op het rustbed aantroffen om een korte rust te genieten. Zij zagen Haar vol schoonheid en hemels licht, omgeven door duizend engelen van Haar garde. Haar uiterlijk en de toestand van Haar heilig en maagdelijk lichaam waren dezelfde als op Haar 33 jaar, want vanaf dat jaar veranderde er niets aan Haar uiterlijk. Het was niet door de jaren getekend, het vertoonde geen ouderdomsverschijnselen, geen rimpels, geen verzwakking zoals bij andere mensen het geval is. Deze onveranderlijkheid was een privilege dat alleen aan de heiligste Maria geschonken was, omdat dit overeenkwam met de stabiliteit van Haar zuiverste ziel en omdat dit het gevolg was van Haar immuniteit van erfzonde, die noch Haar heiligste lichaam noch Haar zuiverste ziel beroerden. De Apostelen en discipelen en enige andere gelovigen vulden Haar kamer. Zij allen bewaarden de grootste stilte in Haar aanwezigheid. De H. Petrus en H. Johannes gingen aan het hoofdeinde van de bank zitten. De heiligste Maria keek hen allen aan met Haar gebruikelijke bescheidenheid en eerbied en vroeg hen om hun zegen en smeekte Haar deze troost te willen geven. Ze knielde voor de H. Petrus en sprak: Mijn meester, Ik smeek u, Mij als universele leider en hoofd van de H. Kerk, uw zegen in uw eigen naam en namens de Kerk te willen geven. Vergeef Mij, uw dienares, voor de geringheid van de diensten die Ik in Mijn leven kon geven. Sta toe dat de H. Johannes Mijn kledij verdeelt. De twee tunica’s zijn bestemd voor de twee arme meisjes, die Mij altijd zo liefdevol geholpen hebben. Zij wierp Zich daarna op de grond, kuste de voeten van de H. Petrus, als plaatsvervanger van Christus, en wekte de bewondering en de tranen op van de Apostelen en alle omstaanders door Haar overvloedige tranen. Van de H. Petrus ging Zij naar de H. Johannes en knielde op dezelfde wijze aan zijn voeten. De liefdevolle Moeder ging verder met het afscheid nemen. Zij sprak tot ieder van de Apostelen in het bijzonder en tot enige van de discipelen. Daarna tot allen tezamen die in grote getale daar aanwezig waren. Zij sprak tot hen: Liefste kinderen en Mijn meesters, Ik heb u steeds in Mijn ziel gesloten en in Mijn hart geschreven. Ik heb u allen met dezelfde tedere liefde bemind die Mij betoond werd door Mijn goddelijke Zoon, die Ik in u, Mijn uitverkoren vrienden teruggevonden heb. Gehoorzaam aan Zijn heilige en eeuwige wil, ga Ik nu naar de eeuwige woonplaatsen, waar Ik, Ik beloof u dat als een Moeder voor u zal zorgen in het helderste licht van de Godheid, waarvan Ik het visioen in alle eeuwigheid hoop te genieten. Ik beveel u Mijn Moeder de Kerk, aan, de verheffing van de naam van de Allerhoogste, de verspreiding van het Evangelie, de eer en eerbiediging voor de woorden van Mijn goddelijke Zoon, de herinnering aan Zijn Lijden en Dood, de praktijk van Zijn leerstellingen. Mijn kinderen, houd van de Kerk en van elkaar met een band van naastenliefde, die Uw Meester u steeds voorgehouden heeft. Aan U, Petrus, Heilige Vader, beveel Ik Mijn zoon Johannes en heel de rest aan. Als pijlen van goddelijk vuur doorboorden de woorden van de heiligste Maria de harten van alle Apostelen en omstaanders en na Haar woorden waren allen in tranen en gegrepen door niet te stelpen smart. Zij wierpen zich hartverscheurend op de grond. Na enige tijd vroeg Zij hen, samen met Haar in stilte te bidden. Gedurende deze stilte daalde Haar Zoon Jezus uit de Hemel neer op een troon van onuitsprekelijke glorie, vergezeld door alle Heiligen en ontelbare Engelen, waardoor het cenakel met glorie vervuld werd. De heiligste Maria aanbad de Heer en kuste Zijn voeten. Zij lag voor Hem neer en volbracht de laatste en diepste akte van geloof in Haar sterfelijk leven. Ze verdeemoedigde Zich dieper dan alle mensen tezamen ooit gedaan hebben of zullen doen in berouw over hun zonden. Haar goddelijke Zoon gaf Haar Zijn zegen en sprak in tegenwoordigheid van de Hemelse hovelingen:

Mijn liefste Moeder, die Ik verkozen heb tot woonplaats, het uur is gekomen waarin Gij vanuit dit leven-van-de-dood en van de wereld in de glorie van Mijn Vader en Mij zult overgaan. Daar zult Gij de troon die Ik voor u aan Mijn rechterhand in gereedheid heb gebracht, bezitten en in alle eeuwigheid zult Gij hem genieten. En omdat Ik U door Mijn kracht als Mijn Moeder deze wereld heb doen betreden vrij van zonde zal de dood zijn rechten niet over u kunnen doen gelden en U niet mogen aanraken bij Uw vertrek uit deze wereld. Indien Gij niet door de dood wenst te gaan, kom dan nu met Mij mee om Uw glorie, die Gij verdiend hebt, te krijgen.

Maar de heiligste Moeder wierp zich aan de voeten van Haar Zoon en antwoordde Hem met vreugdevol gelaat: Mijn Zoon en Mijn Heer, Ik bezweer U, laat Uw Moeder en dienares het eeuwig leven binnengaan door de gewone poort van de natuurlijke dood, waardoor alle kinderen van Adam moeten gaan. Gij, die Mijn ware God zijt, hebt de dood ondergaan zonder dat Gij daartoe verplicht was. Het is passend dat Ik U, na U bij Uw leven gevolgd te hebben, ook in de dood navolg.

Christus keurde het offer van Zijn heiligste Moeder goed en stemde toe in de voltrekking ervan. Daarna begonnen de Engelen enige verzen uit het Hooglied van Salomo in harmonie te zingen. Hoewel alleen de H. Johannes en enige Apostelen met de aanwezigheid van Christus op de hoogte waren, voelden de anderen toch innerlijk Zijn goddelijke kracht en Zijn uitwerking, maar de muziek werd zowel door de Apostelen en discipelen als door velen van de gelovigen die daar aanwezig waren, gehoord. Een Hemelse geur verspreidde zich, die zelfs tot op de straat merkbaar was. Het huis van het cenakel werd vervuld met glans, door allen opgemerkt en de Heer schikte het zo dat diverse groepen uit het volk van Jeruzalem in de straten liepen en getuigen waren van dit wonder.

Toen de Engelen met hun muziek begonnen, leunde de heiligste Maria achterover op de rustbank. Haar tunica was rond Haar heilig lichaam gevouwen. Haar handen waren ineengestrengeld, Haar ogen gericht op Haar goddelijke Zoon en Zij was helemaal vervuld met het vuur van goddelijke liefde. En toen zetten de Engelen de verzen van het Hooglied (hoofdst 2) in: Sta op, mijn liefste, kom toch, mijn schoonste. Kijk maar, de winter is heen, de regentijd voorgoed voorbij. Op het veld staan weer bloemen; de tijd om te zingen breekt aan; de roep van de tortel klinkt over het land. De vijgeboom draagt zijn eerste vruchten al, en wat ruikt de bloeiende wijnstok heerlijk! Sta op, mijn liefste, kom toch, mijn schoonste! Mijn duif, verscholen in de spleten van de rots, in de holten van de bergwand, laat mij je gezicht zien, laat mij je stem horen, want je stem is zo mooi, je gezicht zo lieftallig! Ondertussen sprak Zij die woorden van Haar Zoon op het Kruis: In Uw handen, O Heer, beveel Ik Mijn geest.

Daarna sloot Zij Haar ogen en blies de laatste adem uit. De ziekte die Haar het leven kostte was liefde, zonder enige andere zwakte of bijkomstige kwaal. Zij stierf in het ogenblik waarin de goddelijke macht Zijn bijstand opschortte, die tot dan het tastbare vuur van Haar brandende liefde voor God had weerhouden. Zodra Zijn wonderbaarlijke bijstand teruggetrokken werd, verteerde het vuur van Haar liefde de levenssappen van Haar hart wat het ophouden van Haar aards bestaan veroorzaakte. Toen verliet deze zuiverste ziel Haar maagdelijk lichaam om in grenzeloze glorie te zitten op de troon aan de rechterhand van Haar goddelijke Zoon. De muziek van de Engelen scheen zich onmiddellijk terug te trekken naar de bovenste luchtlagen, want de hele processie van Engelen en Heiligen vergezelde de Koning en Koningin naar de hoogste hemelen. Het heilig lichaam van de heiligste Maria, dat tot tempel en tabernakel gediend had van God gedurende het leven, bleef een schitterend licht uitstralen en ademde een wonderbare en onbekende geur uit die alle aanwezigen met innerlijke en uiterlijke lieflijkheid vervulde. De duizend Engelen van Haar garde bleven het onschatbare lichaam bewaken. De Apostelen en discipelen waren onder tranen en verwondering van wat ze hadden meegemaakt, enige tijd in bewondering verzonken en zongen daarna vele psalmen en hymnen ter ere van de overleden heiligste Maria. De glorierijke overgang vond plaats om 15u, op vrijdag de 13^de augustus. Zij was toen 69 jaar. Zij heeft na Jezus’ dood toen Hij 33 jaar was, nog 21 jaar geleefd. (Bij Jezus geboorte was Maria 15 jaar)

Er gebeurden grote wonderen ten tijde van de kostbare dood van Maria, want de zon werd gedurende enige tijd verduisterd en haar licht werd gedurende enige tijd verborgen. Vele vogels van verschillende soorten verzamelden zich rond het cenakel en bewogen de omstaanders tot tranen toe door hun droevige geluiden. Heel Jeruzalem was in beweging, vele inwoners kwamen in groepen bijeen en vroegen zich verwonderd af wat er gebeurd was. Zij prezen luid de macht van God en de grootte van Zijn werken. Anderen waren helemaal teneer geslagen en buiten zichzelf. De Apostelen en discipelen en ook enige trouwe gelovigen stortten tranen van verdriet. Vele zieke personen werden genezen. Zielen in het vagevuur werden verlost. Maar het grootste wonder was dat drie personen, een man in Jeruzalem en twee vrouwen die dicht bij het cenakel woonden in zonde en onboetvaardigheid, stierven in Haar stervensuur. Zij hadden de eeuwige verwerping verdiend. Maar hun zaak werd voor het tribunaal van Christus gebracht, en Zijn Moeder Maria kwam voor hen op en zij werden tot leven gebracht. Zij verbeterden hun gedrag zodanig dat zij later in genade stierven en gered werden.

Maria : Door de keuze om te sterven zoals een mens en zoals Mijn Zoon te sterven verkreeg Ik de gunst voor allen die Mij toegewijd zijn en Mij aanroepen in het uur van de dood, en Mij aanstellen als hun Voorspreekster ter gedachtenis van Mijn gelukkige Overgang en van Mijn verlangen om Hem in de dood gelijk te worden:

• Dat zij onder Mijn bijzondere bescherming zullen zijn in dat uur

• Dat zij Mij zullen hebben als afweer tegen de duivels

• Dat zij Mij als hulp en beschermster zullen hebben

• En dat zij door Mij zullen geleid worden voor het tribunaal van barmhartigheid en daar Mijn tussenkomst zullen ondervinden

Het gevolg hiervan was, dat de Heer Mij nieuwe macht gaf en een nieuwe opdracht. Hij beloofde Mij grote genadebijstand te geven voor een zalige dood en een zuiver leven aan allen die in eerbied voor dit mysterie van Mijn kostbare dood, Mijn hulp willen inroepen.

Doordat de dood op het leven volgt en daarmee overeenkomt, is de beste borg voor een goede dood nog steeds een goed leven, een leven waarin het hart onthecht is en bevrijd van aardse liefde. Want dat is wat in het laatste uur de ziel kwelt en bedrukt en als een zware ketting haar vrijheid om op te stijgen boven de dingen, welke zij liefhad in deze wereld, belet. O hoe weinig begrijpen de mensen deze waarheid en hoe ver dwalen zij daarvan af door hun daden! De erfzonde was Mij vreemd en geen van zijn uitwerkingen had enige macht over Mijn vermogens, maar toch leefde Ik in vreze, in armoede en onthecht van aardse dingen, zo volmaakt mogelijk en heilig, en deze heilige vrijheid ondervond Ik in het uur van Mijn dood. Keer u steeds meer af van zichtbare dingen. Dan zult gij de benodigde vrijheid niet tevergeefs zoeken, wanneer de Bruidegom u ter bruiloft uitnodigt.

De begrafenis

De heilige Apostelen regelden de begrafenis van het allerheiligste lichaam van hun Koningin en Vrouwe. Zij zochten daarvoor een nieuw graf uit, dat op mysterieuze wijze door voorzieningen van Haar goddelijke Zoon was gereed gemaakt. Zij riepen twee dienaressen van Maria die aangewezen waren als erfgenamen van Haar tunica’s en drogen hen op het lichaam van de Moeder van God te zalven met kostbare oliën en reukwaren en in een lijkwade te wikkelen voordat het in de kist zou worden gelegd. Met grote eerbied en in grote vreze betraden de twee meisjes de kamer, waar het lichaam van de heilige Vrouwe op Haar bank lag, maar de glans die daarvan uitging maakte hen het naderen onmogelijk en verblindde hen zodanig dat zij het lichaam niet konden zien of aanraken. Ze konden zelfs niet vaststellen op welke plaats het rustte. Zij verlieten terug de kamer en zeiden aan de Apostelen wat er gebeurd was. Ze kwamen tot de conclusie - onder goddelijke influistering – dat deze heilige Ark van het Verbond niet mocht aangeraakt worden of behandeld mocht worden zoals dit gebruikelijk was. Toen betraden de H. Petrus en de H. Johannes het bidvertrek en namen de schittering waar, terwijl zij hemelse muziek van de Engelen hoorden die zonden: Wees gegroet Maria, vol van genade, de Heer is met U. Anderen antwoordden: Maagd voor de geboorte, in de geboorte en na de geboorte. Ze vielen op hun knieën en vroegen de Heer om hen te laten weten wat we moesten doen. Toen hoorden zij een stem die zei: Laat het lichaam niet ontkleed noch aangeraakt worden. Nadat de glans wat verminderd was, naderden zij de bank en namen de tunica, met eigen handen, aan twee einden vast. Zo werd de heilige en maagdelijke schat op een baar geplaatst in dezelfde positie die het op de bank had ingenomen. Dit viel hen zeer gemakkelijk omdat zij slechts het gewicht van de tunica voelden. De glans verminderde nog meer en allen konden de schoonheid van het maagdelijk gelaat en van Haar handen aanschouwen. Wat de rest betreft beschermde de almacht van God deze, Zijn hemelse woonplaats, zodat niemand meer kon zien dan wat gebruikelijk is in de normale omgang, namelijk Haar gezicht en Haar handen.

Daarna overlegden de Apostelen verder over Haar begrafenis. Toen hun beslissing bekend werd onder de menigte van getrouwen in Jeruzalem, brachten zij vele kaarsen om rond de baar aangestoken te worden. En hoewel alle kaarsen gedurende die dag en de twee volgende dagen brandden, raakte geen van de kaarsen opgebrand en veranderden ze niet van vorm. De Heer had alle inwoners van Jeruzalem ingefluisterd aanwezig te zijn bij de begrafenis van Zijn heiligste Moeder, zodat er bijna niemand in Jeruzalem was, zelfs onder de Joden en heidenen, die niet door dit nieuwe schouwspel geïmponeerd werd. De Apostelen namen het lichaam en tabernakel van God op hun schouders en droegen als priesters van de Evangelische wet in processie van het cenakel in de stad naar de vallei van Josaphat. Dit was zichtbaar voor de bewoners van Jeruzalem. Maar bovendien was er de onzichtbare menigte van hovelingen uit de Hemel. Zij bestond uit de duizend engelen van de Koningin, die hun Hemelse liederen, die gehoord werden door de Apostelen, discipelen en vele anderen, gedurende de drie dagen niet onderbraken. Er daalden nog vele engelen uit de Hemel neer en ook de oude Aartsvaders en Profeten, waaronder de H. Joachim en de H. Anna, Jozef, Elisabeth en Johannes de Doper en vele andere heiligen die door Jezus gezonden waren om de begrafenis van Zijn heiligste Moeder bij te wonen. Onderweg vonden er vele wonderen plaats. Alle zieken, en er waren er zeer veel, werden genezen van verschillende ziekten. Vele bezetenen werden van duivels bevrijd. Groter waren de wonderen van bekering, die onder de Joden en heidenen plaatsvonden, want bij deze gelegenheid werden de schatkamers van de goddelijke barmhartigheid wijd opengezet, zodat vele zielen Christus leerden kennen en Hem openlijk beleden als de ware God en Verlosser en om het Doopsel vroegen. Het vele volk was verwonderd over de geur die verspreid werd, de lieflijke muziek die zij hoorden en andere wonderen. Zij riepen God uit tot machtig en groot in dit schepsel, en tot getuigenis van hun erkenning sloegen zij hun op de borst in smart en berouw.

Toen de processie het heilig graf in de vallei van Josaphat bereikt had, plaatsten de twee Apostelen het lichaam in het graf en bedekten het met een linnen doek, waarbij de engelen hun taak overnamen. Zij sloten het graf met een grote steen, zoals dit gebruikelijk was bij andere begrafenissen. De Hemelse hovelingen keerden naar de Hemel terug, terwijl de duizend engelen van Haar lijfwacht hun wake voortzetten, en het heilig lichaam bewaakten en de muziek van de begrafenis lieten weerklinken. De menigte ging heen en de Apostelen en discipelen keerden onder tedere tranen naar het cenakel terug. Gedurende een heel jaar bleef de uitgelezen geur door heel het cenakel en in het bidvertrek hing deze geur meerdere jaren. Dit heiligdom bleef een plaats van toevlucht voor al diegenen die belast en beladen waren en zij vonden daar wonderbaarlijke bijstand zowel bij ziekten als in moeilijkheden en noden. Enige Apostelen keerden naar het graf terug om te waken en de H. Petrus en Johannes kwamen voor lange perioden het graf bezoeken, waar de schat van hun hart was neergelegd.

Onze Verlosser Jezus trad de zevende Hemel binnen en leidde de zuivere ziel van Zijn Moeder aan Zijn rechterhand. Zij verdiende uit alle stervelingen de ontheffing van het bijzonder oordeel omdat Zij ontheven was van de erfschuld en uitverkoren was tot Koningin, en stond boven de wetten van de kinderen van Adam. Om deelde reden zal Zijn aan de rechterhand van de Rechter gezeten zijn om met Hem alle schepselen te oordelen. Zijn was van het eerste ogenblik van Haar Ontvangenis het lichtend Morgenrood schitterend met de stralen van de zon van de Godheid, mooier dan de meest verheven serafijn, en verkreeg later nog grotere glans door Haar contact met het hypostatische Woord, die Zijn menselijkheid aan Haar wezen dankte. Zij was Zijn Metgezellin door alle eeuwen heen en dusdanig met Hem gelijk, dat geen ander schepsel deze gelijkheid met de Godheid kon evenaren. In dit licht leidde de Verlosser Haar voor de troon van de Godheid en sprak tot de eeuwige Vader in tegenwoordigheid van alle zaligen:

Eeuwige Vader, Mijn allerliefste Moeder, Uw geliefde Dochter en uitverkoren Bruid van de H. Geest, komt nu om bezit te nemen van de kroon en de glorie die Wij voor Haar verdiensten in gereedheid gebracht hebben. Zij is degene die geboren is als de Roos zonder doornen, onberoerd, zuiver en schoon, waardig om door Ons te worden omhelsd en geplaatst te worden op een troon die door geen van ons schepselen ooit bereikt kan worden en voor hen, die in zonden ontvangen zijn, onbereikbaar is. Dit is Onze Uitverkorene en Onze Enige, onderscheiden boven alle anderen, aan Wie Wij Onze genade en volmaaktheden in ruimere mate dan aan andere schepselen geschonken hebben; waarin Wij de schatten van Onze onbegrijpbare Godheid en Haar gaven gelegd hebben. Zij heeft trouw de talenten die Wij Haar gaven beheerd en vruchtbaar gemaakt. Zij is nooit van Onze wil afgeweken en heeft genade en welbehagen in Onze ogen gevonden. Mijn Vader, het tribunaal van Onze gerechtigheid en barmhartigheid is onpartijdig en door hem worden de diensten van Onze vrienden meer dan overvloedig betaald. Het is juist, dat aan Mijn Moeder de beloning van een Moeder gegeven wordt en omdat Zij gedurende heel Haar leven en in al Haar werken zo gelijk mogelijk is geweest aan Mij als voor een schepsel maar mogelijk is, laat Haar dan nu ook gelijk zijn in glorie op de troon van Onze Majesteit, zodat daar waar heiligheid in wezen aanwezig is, Zij ook gevonden zal worden in Haar hoogste deelhebbing.

De Vader en de H. Geest keurden het besluit van het Mensgeworden Woord goed. De heiligste ziel van Maria werd onmiddellijk opgeheven naar de rechterhand van Haar Zoon en ware God en op de koninklijke troon van de H. Drie-eenheid geplaatst, die geen mens of engel en zelfs geen serafijn ooit betreden had, en niet in de eeuwigheid zal betreden. Dit is het meest verheven en grootste privilege van onze Koningin en Vrouwe dat Zij op de troon zit met de drie goddelijke Personen en Haar plaats als Koningin bezet, terwijl de rest dienaren en priesters zijn van de hoogste Koning. Haar gaven van glorie, verstand, inzicht en rijpheid geven Haar recht op de majesteit van Haar positie, onbereikbaar voor alle stervelingen, omdat Zij boven allen en meer dan allen doordringt en dieper het eeuwige Wezen en Zijn oneindige mogelijkheden begrijpt. Zij geniet met liefde van Zijn Mysteries en allergeheimste strevingen, meer dan al de rest van de zaligen. Hoewel er tussen de glorie van de goddelijke Personen en die van de heiligste Maria een oneindige afstand is, want het licht van de Godheid is ongenaakbaar en daarin alleen onsterfelijkheid en glorie, en ook de heiligste ziel van Christus aan gaven die van Zijn Moeder mateloos overtreft, is de glorie onbereikbaar voor alle heiligen. Zij bezit een gelijkenis met die van Christus die in dit leven niet kan begrepen worden.

Hoewel de Heer geen vermeerdering aan nieuwe glorie kon ervaren, omdat Hij alle denkbare glorie onveranderlijk bezit en in eeuwigheid bezitten zal, waren de uitwendige blijken van dit welbehagen en Zijn voldoening over de vervulling van Zijn eeuwige raadsbesluiten op dit dag groter dan ooit en vanaf de troon klonk de stem van de eeuwige Vader:

In de glorie van Onze geliefde en Ons liefhebbende Dochter is heel het welbehagen van Onze heilige wil tot Onze volledige voldoening vervuld. Aan alle schepselen hebben Wij leven gegeven, ze werden uit niets geschapen, opdat ze zouden deelhebben aan onze oneindige goederen en schatten overeenkomstig het welbehagen van Onze onmetelijke barmhartigheid. Juist degenen die geschikt werden gemaakt voor Onze genade en glorie, hebben deze weldaad verguisd. Alleen Onze geliefde Dochter had geen deel aan de ongehoorzaamheid en afdwalingen van de rest en Zij heeft dan ook verdiend wat de onwaardige kinderen van verderf verworpen hebben. Ons hart is nooit, geen ogenblik, in Haar teleurgesteld. Aan Haar komen de beloningen toe, welke Wij in Ons voorwaardelijk besluit in gereedheid gebracht hadden voor de ongehoorzame engelen en hun volgelingen onder de mensen als ze trouw geweest waren aan hun genade en roeping. Zij heeft Ons genoegdoening gegeven voor hun afval door Haar onderworpenheid en gehoorzaamheid. Zij heeft Ons welbehagen opgewekt door al Haar daden en heeft een plaats op de troon van Onze Majesteit verdiend.

Op de derde dag nadat de zuiverste ziel van Maria bezit genomen had van deze glorie, die Zij nooit meer zou verlaten, openbaarde de Heer Zijn goddelijke wil aan de heiligen, en ei dat Zij naar de wereld terug moest keren, Haar heilig lichaam tot nieuw leven zou roepen en Haar daarmee zou verenigen, opdat Ze met ziel en lichaam terug zou opgeheven worden naar de rechterhand van Haar goddelijke Zoon zonder wachten op de algemene opstanding van de doden. Toen de tijd voor dit wonder was aangebroken, daalde Christus uit de Hemel neer, aan Zijn rechterhand de ziel van Zijn Moeder, vergezeld van vele legioenen engelen, Aartsvaders en Profeten. Zij kwamen naar het graf in de vallei van Josaphat en aangekomen bij het maagdelijk lichaam sprak de Heer de volgende woorden tot de heiligen:

Mijn Moeder werd zonder zonden ontvangen, opdat Ik Mij uit Haar maagdelijk wezen zou kunnen kleden in de menselijkheid waarin Ik naar de wereld kwam en Haar van zonde verloste. Mijn vlees in Haar vlees. Zij werkte met Mij samen in de werken van Verlossing, daarom moet Ik Haar doen opstaan, juist zoals Ik uit de doden opstond en wel tegelijkertijd en in hetzelfde uur. Want Ik wil Haar aan Mij gelijk maken in alle dingen.

Al de oude heiligen van het menselijk geslacht dankten voor deze nieuwe gunst in lofprijzingen en gloriezangen tot de Heer. Zij die zich bijzonder onderscheidden in hun dank waren onze eerste ouders Adam en Eva, de H. Anna, de H. Joachim en H. Jozef. Zij waren nauw betrokken bij dit wonder van Zijn Almacht. Daarna, op bevel van de Heer, verenigde de zuivere ziel van de Koningin zich met het maagdelijk lichaam, herlevendigde dit en deed het opstaan, gaf het nieuw eeuwig leven en glorie en deelde de vier gaven: doorzichtigheid, onvatbaarheid voor lijden, beweeglijkheid en subtiliteit, overeenkomend met die van de ziel door ze in het lichaam te laten overvloeien. Verrijkt met deze gaven trad de heiligste Maria uit het graf met lichaam en ziel, onder de afsluitsteen op te tillen en zonder de positie van de tunica, die Haar heilig lichaam omgaf, te verstoren. Haar schoonheid en uitstralende glorie zijn onbeschrijflijk. De Heer schonk in deze Verrijzenis en wedergeboorte Haar een glorie en schoonheid, gelijk aan Zijn eigen verschijning. Daarna vertrok van het graf een zeer plechtige processie die zich onder hemelse muziek door de luchtlagen naar de zevende Hemel bewoog. Dit gebeurde in het uur, onmiddellijk na middernacht, waarin de Heer was opgestaan uit het graf. Daarom waren niet alle Apostelen hiervan getuige, alleen zij die bij het graf waakten.

De heiligen en engelen kwamen in de Hemel in de volgorde waarin ze die verlaten hadden. Op de laatste plaats kwam Christus met aan Zijn rechterhand de Koningin, gekleed in goudbrokaat. Ze was zo mooi dat Zij de bewondering opwekte van het Hemels hof. Allen keerden zich tot Haar om naar Haar te kijken en te zegenen met nieuwe jubel en lofzangen. Middenin deze glorie kwam de heiligste Maria met lichaam en ziel bij de troon van de H. Drie-eenheid. En de drie goddelijke Personen ontvingen Haar met een in alle eeuwigheid onuitwisbare omhelzing. De eeuwige Vader zei tot Haar : Stijg hoger op, Mijn Dochter, Mijn Duive. Het mensgeworden Woord sprak: Mijn Moeder, van Wie Ik het menselijk wezen ontvangen heb en volledige voldoening van Mijn werk door Uw volmaakte navolging, ontvang nu uit Mijn hand de beloning die Gij verdiend hebt. De H. Geest sprak: Mijn allerliefste Bruid, treed binnen in de eeuwige vreugde die overeenkomt met de meest getrouwe liefde, want de winter van het lijden is nu voorbij, Gij zijt aangekomen in Onze eeuwige omhelzingen. Daar werd de heiligste Maria ondergedompeld in de beschouwing van de drie goddelijke Personen en als het ware overspoeld door de grenzeloze oceaan van de Godheid, terwijl de heiligen met bewondering en vreugde vervuld waren.

08-06-2018 om 06:02 geschreven door claudia  

30/5/2018 : oproep tot het bidden van de noveen van de Moeder van Eeuwigdurende Hulp om bescherming

Het moet DERTIEN KEER gebeden worden gedurende NEGEN DAGEN.

Noveengebed :

Heilige Moeder van de eeuwige hulp, door Uw Wijsheid en Barmhartigheid, we smeken we U liefdevol om Uw hulp, en roepen nu om de heilige bescherming van Uw mantel.

Verhef ons geestelijk naar het Hemels Koninkrijk, verdrijf elke moeilijkheid en effen onze paden, laat ons voor altijd schuilen achter Uw krachtig Hemels Schild.

O Maagd van de eeuwige hulp! Leid ons altijd op het Pad van Christus, toon ons de oplossing en de uitweg als we geconfronteerd worden met een probleem.

Prent in ons hart het Opperste Licht van Uw Geest, open gesloten deuren en zorg dat onder de bescherming van Uw Heiligste Hart en de H. Aartsengel Michael dat alle harten de zegeningen en genaden ontvangen uit de Hemel door Uw heilige universele Voorspraak. Amen 

Bid na dit gebed het volgende gebed om elke dag van de noveen te sluiten:

Zegeningsgebed :

Heiligste Heer Jezus Christus, Opperste Koning van Liefde, bevrijd ons leven met Uw stralen, zaai in onze geest de liefde van Uw Heilig Hart, zodat we nu en voor altijd de Goddelijke Wil van God vervullen. Amen.

21/5/2018 Aan degenen die eens wakker zullen worden en zich tot God zullen richten

Kijk naar jezelf en beschouw met geloof wat er in je leven is gebeurd na deze laatste lange jaren.

Kijk met liefde en vurigheid naar alles dat, beetje bij beetje, is veranderd. Hoeveel dingen zijn er al opgelost en hoeveel moet er nog overgegeven worden aan God.

Erken dat je een wonder van God bent en dat je bewustzijn door de Hemelse Vader was gezegend.

Kijk na zovele inspanningen, beproevingen en uitdagingen met dankbaarheid naar waar je vandaag bent en wie je omringt. Het zijn je vrienden, je metgezellen en je apostelen die op je pad komen.

Verlies geen hoop en kijk met vreugde naar de wonderen die de Heer in je leven heeft gedaan.

Kijk naar het getransformeerde en bekeerde verleden, en aanschouw het heden dat toegewijd is aan de Wil van God.

Alles in het leven heeft een reden. Alles in het leven heeft een betekenis en een doel. Alles wat gebeurt heeft een reden en maakt deel uit van een oneindig en eeuwig principe.

Verheug je en bevestig jezelf opnieuw op het pad van liefde, van standvastigheid, van doorzettingsvermogen en van geloof.

De wereld heeft een waardevolle ziel zoals de jouwe nodig, die een ontvanger kan zijn van alle genaden en bemoediging voor diegenen die het meest lijden.

Luister opnieuw naar de oproep van de Heer en laat Hem degene zijn die je leven leidt tot de volgende fase.

De tijd is nu aangebroken om de goddelijkheid in je te herkennen, als een arme ziel, onthecht en vrij, aan de voeten van de Verlosser.

Denk dag en nacht aan alles wat de Heer van het leven in je leven heeft gedaan.

Doordring tenslotte het Grote Mysterie en maak deel uit van de Schepping. Wees in innerlijke gemeenschap met de Hemel en Aarde.

Zeg steeds opnieuw dank, zodat de geest van dankbaarheid de planeet en bovenal de mensheid kan heropbouwen. Moge dankbaarheid je ertoe brengen alles te begrijpen en van alles te houden, zonder voorwaarden en zonder verwachtingen.

En nu na zovele zegeningen, vier met de Hemel de overwinning van de Koning in uw kleine leven.

Deel met de wereld het diepe gevoel van de Liefde van Jezus, zodat zelfs het kleinste deeltje van het leven kan worden vernieuwd.

Vier het sacrament van geloof en hoop.

Laat de Heilige Geest in je leven, je aanzetten tot nieuwe veranderingen en wees nog vele jaren het voorbeeld van een bereikte bekering, een gerealiseerd wonder, van een werk dat volbracht is in het meest intieme deel van je hart.

Alles maakt deel uit van de Genade en van de Liefde van God.

Alles maakt deel uit van de Allerhoogste Wil, onveranderbaar en onweerlegbaar.

Alles maakt deel uit van het Werk van verlossing en van vrede.

Blijf het voorbeeld van vasthoudendheid; blijf het voorbeeld van geloof en van dienstbaarheid voor de mensheid.

Moge je hele bewustzijn, ziel en leven vandaag gezegend zijn, zodat wat geschreven is, vervuld kan worden.

Ik dank je voor het beantwoorden van Mijn Oproep!

Degene die je zegent,

Je Moeder Maria, Roos van Vrede

(aan broeder Elias)

21/5/2018 Om levende getuigen te zijn van de Aanwezigheid van God

Mijn kinderen,

Vandaag roep ik jullie op om levende getuigen te zijn van de tegenwoordigheid van God onder de mensen.

Dat jullie leven moge spreken tot de wereld en dat jullie voorbeelden degenen die jullie ontmoeten aanzetten om vrede te zoeken en zich af te vragen wat ze met hun eigen leven doen.

Om levende getuigen van de tegenwoordigheid van God op aarde te zijn, moeten jullie eerst je hart zuiveren van alle smet, van alle kritiek, van al het gebrek aan eenheid met anderen en met God.

Om levende getuigen van de tegenwoordigheid van God onder de mensen te zijn, moet je een pad van gebed en van dienstbaarheid aannemen, waar je ook bent. Je weet al dat je van je leven een eeuwige dienst kunt maken op elk moment.

Om levende getuigen van de tegenwoordigheid van God onder de mensen te zijn, moet je leren om anderen en jezelf te vergeven en jezelf te openen om de zwakheden van anderen te begrijpen, jezelf altijd in de plaats van anderen te stellen, om vervolgens hun gevoelens en gedachten te begrijpen.

Om levende getuigen van de tegenwoordigheid van God in de wereld te zijn, moet je de schaamte en angst verliezen om elke dag waar en transparant te zijn, je geloof te beleven en eenvoudig te zijn vóór het oordeel van de mensen.

Om levende getuigen van de aanwezigheid van God in de wereld te zijn, moet je bereid zijn om je eigen wil, je eigen heerschappij en macht over anderen en over alles te zuiveren.

Om levende getuigen van de tegenwoordigheid van God in de wereld te zijn, moet je het verschil maken door onder de mensen te leven, bereid zijn om je te onthechten van wat de mensheid altijd ambieert te vergroten; bereid zijn om nederig en stil te zijn; bereid zijn om onopvallend te zijn en in eenzaamheid te leven, zelfs al plaatst God je in het midden van menigten.

Je moet nooit de dorst verliezen om alleen met God te zijn, want alleen degenen die weten hoe ze in stilte met de Vader moeten zijn, zullen weten hoe ze in Zijn Naam in het openbaar moeten spreken.

Vandaag, geliefde kinderen, roep ik jullie op tot een stap meer te zetten dan het apostolaat; Ik roep jullie op om je leven aan God over te geven als levende getuigen van Zijn aanwezigheid in de wereld.

Het is tijd om te verkondigen, en dit wordt gedaan door een voorbeeld ten zijn dat voorbijgaat aan woorden en dat de lagen van de geest doorboort om het hart te bereiken en zich daar te vereeuwigen.

Vandaag roep ik jullie op om getuigen te zijn van de laatste tijden, de heiligen van de laatste dagen, want om een ​​evenwicht te vinden tussen wat er op dit moment in de wereld gebeurt, is het noodzakelijk, kinderen, om het apostolaat te vernieuwen, de geest van het Evangelie met het leven te vernieuwen. Word ware discipelen van Christus, want Hij heeft jullie nodig.

Op deze dag van bijzondere zegening en oneindige genade die jullie Hemelse Moeder uitstort vanaf de zevende hemel en daarbuiten, roep ik jullie op om degenen te zijn die hun eigen bestemming aan God zullen aanbieden, die Zijn stappen op onvoorwaardelijke wijze zullen volgen en hun angst overwinnen en ze overstijgen in de kracht van de Liefde van Christus.

Vandaag roep ik jullie op om levende getuigen te zijn van de tegenwoordigheid van God in de wereld en, als je het niet kunt, te bidden voor degenen die hun ziel zullen overgeven aan de voeten van de Schepper en Hem op elk moment van hun leven vragen: Heer en God, wat heb je vandaag van mij nodig?

Bid voor diegenen die hun hart aan God willen overgeven en vurig zullen getuigen van Zijn aanwezigheid in de wereld, en deel willen uitmaken van het apostolaat van deze tijd.

Mijn kinderen, de wereld heeft tastbare voorbeelden en echte overgave nodig, vernieuw daarom elke dag je overgave aan de Vader en zoek een manier om het elke keer duidelijker te maken.

Vandaag, kinderen, vraag ik jullie om vurig te bidden voor diegenen die geroepen zijn om hun leven aan God te geven en die, zonder het te weten Zijn levende getuigen van deze tijden zijn geworden.

Bid zodat de instrumenten van de Vader volharden tot het einde, omdat de overgave van enkelen de redding van allen ten goede zal komen.

Bid zodat de genade zich vermenigvuldigt en dat de genade ruimte vindt om de wereld binnen te stromen.

En ten slotte bid zodat er nieuwe en eeuwige getuigen van Gods tegenwoordigheid onder Zijn kinderen zullen zijn.

Ik dank jullie voor het beantwoorden van Mijn oproep en ik zegen jullie.

En op deze dag, zegen ik Mijn geliefde Zoon op speciale wijze omdat Hij Zijn Hart aan de Vader overgeeft en de Schepper toestand om van Zijn bestaan een levende getuigenis te maken van de aanwezigheid van God in de wereld.

Je Moeder Maria, Roos van Vrede

(aan zuster Lucia)

3-4/5/2018 : Jezus : Moge Mijn Woorden herleven in de harten van de eenvoudigen en van hen die besloten hebben Mij onvoorwaardelijk te volgen.

Ik ben blij om te weten dat sommigen begrepen hebben wat ik over Mijn Werk zeg en die mij in staat hebben gesteld om Mijn Doel op deze plaats te vervullen, in dit Mariale Centrum in het Koninkrijk van Aurora.

Hoewel er nog steeds onverschilligheid is in de gedachten van veel mensen, zijn er harten die erin slagen Mijn Pad te volgen; en het is door die harten dat ik Mijn ontwerpen realiseer om deze planeet en deze mensheid te kunnen ondersteunen.

Een geweldige missie wacht ons nog steeds in Europa in de maanden juni en juli, iets waarvan de Vader denkt dat het kan volbracht worden door de inspanningen van degenen die bereid zijn Mij te dienen; en dit omvat iedereen, zonder uitzondering.

Ieder moet zijn rol vervullen op dit moment van het Plan; alle stukken moeten op de juiste plaatsen worden gelegd, zodat het project kan werken en verder kan gaan. Niemand kan zichzelf op dit moment uitsluiten van wat ze in dit leven hebben bereikt, niemand.

Ieder van jullie heeft een sleutel waarmee je een deur zal openen zodat een nieuwe kans kan plaatsvinden, dat verder gaat dan je persoonlijkheid, zelfs je eigen geest.

Het is noodzakelijk dat de zielen begrijpen dat het Werk een dynamische motor is; het is een constante stroom van Wetten en principes die, van cyclus tot cyclus, afdaalt naar de aarde om de mensheid te redden. 

Jullie moeten Mijn ontwerp niet op een perfecte manier vervullen, maar op een ware manier. Dit zal klaarheid brengen in je leven en je pad. Dit al jullie echte persoonlijkheid voor elkaar en voor Mij tonen.

Ik wil alleen dat jullie Mij waarlijk dienen, zodat de projecten die de Vader aan Mij heeft gegeven vervuld kunnen worden door middel van de zielen die Mij dienen.

Vandaag kom ik voor een Uruguay dat heeft besloten om de deuren naar God op verschillende manieren te sluiten.

En waarom zeg ik dit? Omdat je het zult zien in hun voorbeelden, in hun daden en beslissingen.

In werkelijkheid kun je het al zien in alles wat er in deze tijd is besloten en dat ligt buiten de balans van het Plan en van Gerechtigheid.

De Vader, het Universum en de Hiërarchieën verlangen niet naar de veroordeling van een land, maar naar zijn redding.

Het ontwaken van de weinigen zal de verlossing van velen mogelijk maken, maar niet zoals iedereen het verwacht.

Het is belangrijk om verantwoordelijk op te nemen voor de genomen beslissingen, waarvan de meerderheid van de zielen niet weet wat er is besloten. Dit veroorzaakt een grote schuld van degenen die de beslissingen hebben genomen, zowel op een geestelijk als materieel niveau.

Maar met het laatste deel van Barmhartigheid dat ik kom schenken, kom ik om de laatsten te redden, degenen die echt berouw willen tonen en het pad van liefde en gerechtigheid willen bewandelen.

De naties brengen het ontwaken en de evolutie van de zielen in gevaar; en dat zal duidelijker worden in de laatste tijd.

Om deze reden maakt het gebed het mogelijk om projecten te blokkeren die niet van God zijn, maar van mensen.

We gaan de cyclus in van de laatste impulsen dat Uruguay zal ontvangen, zodat tenminste de minderheid iets kan doen voor hun land, net als de andere naties van de wereld, die geroepen zullen worden om zich voor de Vader uit te spreken aan het einde der tijden.

Ik zou graag met jullie willen praten over de wonderen die het Koninkrijk van de Vader voor jullie heeft, het Koninkrijk dat in de Hemel is en hoe graag de zielen erin zouden kunnen leven, als ze zich echt aan God zouden aanbieden; maar eerst moet ik jullie over de wereld en zijn mensheid spreken, omdat er een deel is de mensheid alleen moet oplossen; en dit zal beginnen met de oprechtheid van hart en van het leven.

Ik weet dat er mensen zijn binnen Mijn Werk die nog steeds niet begrijpen wat er op dit moment gebeurt, omdat ze de waarheid niet durven inzien, de nood dat in deze tijd heerst en vraagt om opgelost te worden, het achterlaten van het persoonlijk leven om zich in te zetten voor de mensheid en vooral de planeet.

Jullie moeten begrijpen, mensen, dat er op dit moment een plaats in de wereld moet zijn die een veilige plek kan zijn, waar geen conflicten zijn, geen oorlogen of beproevingen; een plaats waar er een beetje vrede en hoop heerst.

Als mijn dienaren hun aandacht vestigen op het uiterlijke en niet het innerlijke, hoe zullen zij dan de realiteit van deze tijd waarnemen?

Voor jullie ogen is een lijdende wereld. Het is tijd om ze te helpen. Het is tijd om te beseffen dat een doel moet vervuld worden en dat het nog niet is afgelopen. Het is niet van tijdelijke aard en niet passief.

Het ontwaken van de mensheid gaat verder; de verlossing van de mensheid gaat verder, en het is noodzakelijk om deze realiteit in te zien zonder onverschilligheid of nalatigheid. 

Omdat er meer inspanningen zullen moeten geleverd worden door degenen die van Mijn Pad gescheiden zijn dan degenen die zich reeds op Mijn Pad bevinden.

Alles wat ik jullie heb gegeven zal nooit worden verspild. Alles wat ik jullie heb gegeven zal op een dag worden gezien vóór het universum.

Daarom moeten degenen die vertwijfeld zijn dit opnieuw overwegen.

Ik kom niet om jullie over iets praktisch of materieels te vertellen, maar om iets diep vanbinnen, dat begint en eindigt in jezelf, en dat de geest beïnvloedt door zijn beslissingen en daden, door zijn gevoelens en gedachten.

Jullie moeten je oorspronkelijke essentie, zijn zuiverheid niet overschaduwen. Het moet onberispelijk zijn en in het zicht van het Licht van God, zodat het in contact blijft en in verbinding staat met de Goddelijke Geest.

Kijk in jezelf naar het antwoord en jullie zullen beseffen dat wat ik zeg waar is.

Laten degenen die het Plan op dit moment niet hebben begrepen het antwoord in zichzelf zoeken, zodat zij de gelegenheid hebben om terug te worden geleid naar het pad van de Broederschap. 

Vandaag kom ik om aan Mijn mensen een gevoel van bitterheid te tonen voor degenen die Mij teleurstellen, voor degenen die zich niet bij Mij aansluiten nadat ze alles hebben ontvangen, nadat ze alles hebben beleefd en gedeeld.

Bied deze Marathon van gebed aan zodat het Plan kan worden vervuld zoals het is geschreven en dat het niet wordt aangepast door de beslissingen van Mijn mensen, of van degenen die niet langer op Mijn Pad zijn en toch hun toewijding tot de Allerhoogste hebben beslist; een onuitwisbare verplichting, onmogelijk te veranderen.

Iedereen zal de gelegenheid hebben om het moment van hun beslissing te beleven, en dat zal tussen de ziel en God zijn. De hulpmiddelen zijn gegeven om jullie voor te bereiden op dit moment.

Wie verhindert is om aan Mijn zijde te staan, heeft de zaken niet goed aangepakt, en was niet oplettend en waakzaam voor de gebeurtenissen die elke dag steeds meer naderen, en dat veranderingen zullen meebrengen voor het menselijk bewustzijn.

Ik beloofde jullie altijd de waarheid te vertellen en vandaag breng ik jullie Mijn Waarheid; de Waarheid van de wereld en de mensheid die ik zie; de waarheid van degenen die ik zie; van degenen die aan Mijn zijde staan en aarzelen.

Het is tijd om vóór de Troon van de Vader te staan ​​en zich af te vragen: wat ben ik aan het doen?

Niet om jezelf de schuld te geven of bang te zijn, maar objectief de realiteit te zien en jullie te verbeteren met een vernieuwende geest en vreugde.

Ik heb geen behoefte aan jullie zorgen, onzekerheden of kwellingen; Ik ontvang elke dag al genoeg van de wereld en ik hoop dat veel meer  harten me zullen troost brengen, onder meer zorgen of kwellingen naar Mijn Hart te brengen.

Herleef Mijn Lijden als het symbool van Mijn Liefde voor jullie, doorheen de tijden en generaties. Daar trekken jullie innerlijke kracht uit om verder te gaan, net zoals ik. Op het ergste moment van Mijn Leven, in de grootste eenzaamheid, op het grote moment van Mijn overgave voor de mensheid te redden.

Wees dapper en wees niet ontmoedigd. Zie je transformatie tegemoet als onderdeel van Mijn Hemelse Overwinning en geef jullie broeders niet meer werk met jullie onbetekenende zorgen. Neem verantwoordelijkheid voor wat jullie nalaten te doen en jullie zullen echt groeien.

Jullie weten tot wie ik praat. Laat ieder zijn deel accepteren, met volwassenheid en zonder opmerkingen. Omdat degenen die hier het Plan met Mij zouden moeten steunen, afgeleid zijn, net zoals de mensheid.

De planeet is als een bewustzijn, en is pijnlijk gekweld en ze heeft zielen nodig die in eeuwige dienst staan voor God. Veel meer zielen in eeuwige dienst aan God, veel meer dan het lijden dat de mensheid van dag tot dag voortbrengt. Dat zal de tijd en de gebeurtenissen in balans brengen, en het zal niet nodig zijn om de pijn of de angst te beleven dat miljoenen zielen in de wereld leven vanwege hun geestelijke blindheid.

Open je hart nog meer zodat Mijn Woorden diep kunnen werken en niet oppervlakkig blijven.

Op dit moment breng ik alle Stralen van mijn Bewustzijn naar jullie zodat het jullie belemmeringen zal verwijderen, wonden zal genezen en zielen zal verheffen tot Gods doel.

Ik dank jullie dat je Mij met waarheid en zonder lauwheid in het hart hebt vergezeld.

Ik zegen jullie en moedig jullie aan tot getrouwheid.

In de naam van de Vader, van de Zoon en van de Heilige Geest. Amen.

***

Moge de stem van de Heer van Egypte vandaag worden gehoord, want er is een volk dat huilt om bevrijding, vroomheid en verlossing; er is een volk dat huilt om gerechtigheid, barmhartigheid en vrede. En het is niet vanwege een gebrek aan goddelijke hulp. Het maakt deel uit van wat de mensheid voortbrengt tussen volkeren en naties, tussen rassen en culturen.

Vanuit de Sahara wordt de stem van de Heer van Egypte gehoord, die vandaag zijn troon van wijsheid en macht presenteert om gerechtigheid naar de wereld te brengen, de gerechtigheid die de planeet en de mensheid in balans brengt.

Daarom moet je elke dag bidden.

De stem van de Heer van Egypte komt om gerechtigheid naar de wereld te brengen, voor de verzoeken van zijn volk en zijn cultuur; voor de smeekbeden van de eenvoudigen en de nederigen.

Mogen er niet langer verschillen bestaan ​​tussen rassen en religies, tussen geloofsovertuigingen en doctrines.

De stem van de Heer van Egypte komt om alles te verenigen, van het begin tot het einde; ze komt jullie openbaren dat jullie in essentie allemaal EEN zijn. En vanuit die eenheid komen jullie allemaal van God; van dezelfde Vader die jullie heeft geschapen; van hetzelfde Universum dat jullie heeft gemanifesteerd, van dezelfde Liefde die jullie heeft gevormd in een oneindigheid van manifestaties.

Allen zijn één in essentie, en in deze eenheid is er Liefde die grenzen, culturen en mensen overstijgt.

De stem van de Heer van Egypte komt om jullie een tijd van grote planetaire zuivering te openbaren; een tijd dat geen ander ras in een ander tijdperk of eeuw heeft beleefd.

Ik kom als de Heer van Egypte om met jullie te spreken in naam van Liefde, en ook om jullie te laten zien dat ik in alles aanwezig ben, niet alleen in het Christendom.

Ik ben een deel van God en ik kom van God.

Ik ben een deel van Zijn Goddelijke Emanatie en van Zijn Doel voor dit universum en andere.

Dit is de Stem die tot jullie spreekt, de Stem van de Heer van Egypte, Degene die eerder bij jullie was en Degene die nu bij jullie is om het Doel van God verder te zetten.

Dat geen volk, cultuur, ras of natie vergeet dat elke mens eerst een wezen is, voordat ze materie is; dat de mens deel uitmaakt van een oorspronkelijke Bron en van een principe dat moet vervuld worden in jou zodat het kan vervuld worden in de wereld.

Degenen die geloven dat ze machtig zijn en oorlogen voeren, zullen niet winnen.

Degenen die onderdrukt worden en de gevolgen ervan ondergaan, zijn degenen die zullen zegevieren.

Omdat Liefde altijd alles zal kunnen bewerkstelligen. Liefde zal alles vernieuwen. Geloofsovertuigingen of religies zullen niet belangrijk zijn, maar eerder de essentie die volkeren en naties zal verenigen. Er zal geen onderscheid zijn tussen cultuur, ras of kleur.

Ik kom om aan Mijn Kerk te laten zien dat ik ook in degenen ben die niet in Christus geloven. Zij geloven niet echt omdat ze Mij niet kennen, omdat ze Mij niet voelen, omdat ze Mij niet hebben beleefd, zoals jullie eens Mij beleefd hebben en gekend hebben.

Breid deze Liefde uit die ik naar de wereld breng, zodat de wereld een kans krijgt en opnieuw dit kan overwegen.

Daarom wordt uit de Sahara Mijn stem verkondigd, zodat Christenen, Arabieren en Moslims naar Mij luisteren als de enige God, als de emanatie van de Eerstgeboren Zoon, als Ene die alle dingen in het verleden heeft vernieuwd door het Kruis.

Er zal een moment komen waarop iedereen zich op hetzelfde pad zal bevinden en samen, als volkeren, culturen, religies en naties, zullen zij de laatste poort door moeten, omdat er geen andere zal zijn. Er is geen andere poort om te kiezen of deur om binnen te gaan, maar EEN, die de deur is van Mijn Hart. Daar zal iedereen elkaar begrijpen en zal iedereen duidelijkheid hebben in de eindtijd. Iedereen zal begrijpen dat ik altijd dezelfde ben geweest, van de Alfa tot de Omega, en dat Mijn Goddelijke en Almachtige Tegenwoordigheid in iedereen aanwezig is; hoewel het in de meerderheid is verborgen, zelfs om te ontwaken.

Als ik als de Heer van Egypte kom, is het aan jullie om te weten dat Mijn Christusliefde in anderen is, en niet alleen in de weinigen of in diegenen die geloven dat ze Mij kunnen behouden door Mijn Naam te verkondigen.

Ik ben de Zoon van de Levende God, maar ook God is in Mij, zoals in Mijn broers en zussen.

God, Abba of Allah is in iedereen, zoals geschreven staat in alle Heilige Boeken. Er zal een dag komen waarop de kennis die geschreven staat in de Heilige Boeken één zal zijn, wanneer de mensheid de openbaring ontvangt dat slechts één God altijd in heel de schepping was, zoals in alle tijden; door alle generaties, alle culturen en alle mensen heen. En zij zullen allen weten dat Hij heeft geprobeerd om Zichzelf op alle plaatsen uit te drukken en te tonen, in alle uithoeken van deze planeet.

Als ieder deze openbaring weet, zullen zij hun afstamming met de Vader begrijpen en zullen zij zich bij de Bron voegen. Op dat moment zal het niet langer nodig zijn om oorlogen te voeren of conflicten te creëren, voor materiële goederen of voor spirituele dogma's. Op dat moment zal ik al aanwezig zijn in de wereld en in de mensheid.

Maar zoals in het verleden zal de Levende God in de Geliefde Zoon zichzelf aan kleine groepen tonen voordat hij zichzelf volledig aan de wereld toont en alles wat er door religies is gebeurd en dit Werk zal worden begrepen.

Degenen die het niet accepteerden, zullen het erkennen. Degenen die een stap opzij hebben gezet, zullen zich schamen omdat ze Mij in de steek hebben gelaten. Degenen die volhardden en tot het einde zullen volharden, zullen genieten van Mijn Geest, iets dat onbekend zal zijn.

Het zal de laatste impuls zijn die door jullie Meester en Heer aan zijn discipelen wordt geopenbaard, in al diegenen die geloof hebben in Mijn Naam en in Mijn Woord.

En alles wat moeilijk, hard en opgeofferd is geweest voor degenen die van Mij zijn, zal worden begrepen en zal betekenis hebben.

De beleefde angsten; de onderdrukte smarten; de gevoelde bitterheid door de harten die zich hebben afgescheiden zal worden begrepen; omdat het deel uitmaakt van een doel en een geschiedenis die ik schrijf in deze wereld en vooral in jullie hart.

Wanneer iedereen beseft wat Mijn Werk door zielen heeft gedaan, zullen velen te laat spijt krijgen; maar zij die bij Mij zijn, zullen zich verheugen omdat zij volledig vertrouwen hadden in Mijn Boodschap en in Mijn impuls van Licht.

Daarom vestig ik Mijn Werk op de moeilijkste plaatsen, zodat het kan worden vervuld en er tenminste vrede kan worden gezaaid in de geest van elke plaats.

Daarom zal alles wat jullie aan jullie Heer aanbieden voor dit Werk van onschatbare waarde zijn in de ogen van de mensen van de wereld.

Omdat er op dit moment staat geschreven: De Heer van Egypte, de Heer van het Oosten, zal de macht wegnemen van degenen die geloven dat ze de macht hebben, en Hij zal Zijn schatten geven aan degenen die geleden hebben door onrecht en ongelijkheid; en het Beloofde Land, dat in het Hart van Christus woont, zal geopenbaard worden aan hen die met inspanning Zijn stappen hebben gevolgd, op weg naar het Licht en naar eenheid.

En op dat uur zal ik alles verenigen: culturen, volkeren, geloofsovertuigingen, religies en rassen; en iedereen zal luisteren naar de Meester en de Heer in één taal, in Zijn oorspronkelijke taal, die weergalmt in het universum en weergalmt in de kosmos, als een mantrische melodie die, in een impuls van trilling en licht, alles vernieuwt dat het raakt en alles transformeert wat onmogelijk is.

De Stem van de Mensenzoon, de Stem van de Heer van Egypte, zal als een donder zijn die de gewelven van de Kerken der Aarde verlicht, zonder voorkeur voor plaats of mensen.

Omdat op het minst verwachte moment de Heer van Egypte zichzelf en Zijn Hart zal tonen, en ook Zijn Goddelijk en Drie-ene gezicht, zal Hij de synthese brengen van al Zijn ervaring op aarde zoals in de Hemel, zodat een Nieuwe Mensheid kan beginnen.

Luister intussen naar de stem van de Heer van Egypte die jullie zegt: Word niet moe te werken voor God, omdat God altijd Zijn Schatten zal geven aan degenen die Zijn Woord waarlijk en zonder vooroordeel beleven.

Moge liefde overvloedig zijn in deze tijd zodat miljoenen wonden gesloten kunnen genezen in de harten die lijden om verschillende redenen en motieven.

Wanneer zij de essentie van het Gods doel begrijpen, zullen velen verrast zijn door wat zij zullen weten, omdat zij iets zullen weten dat zij nooit hebben gekend; omdat iets onthuld zal worden dat ze nooit hebben gezien en het zal voor iedereen duidelijk zijn. Er zal geen twijfel bestaan, interpretatie of luchtspiegeling. Wanneer de Heer van Egypte met Zijn ware gelaat terugkeert naar de wereld, alles zal worden voltrokken.

Moge elk gebed naar waarde worden geschat. Moge elke aangeboden kraal van het rozenkransgebed worden overwogen. Moge elk aangeboden gebed worden geplaatst aan de voet van de Schepper, voor degenen die zich van Mij afkeerden zonder alles te begrijpen; omdat het enige dat ik wil voor al Mijn mensen is dat zij altijd de waarheid zien en in waarheid leven om op een dag vrij te zijn van zichzelf.

Ik dank degenen die volhouden; degenen die oprecht en doorzichtig zijn; degenen die niet bang zijn om hun fouten te accepteren en vergiffenis te vragen aan hun broeders en aan God.

Ik dank degenen die accepteren zonder het te begrijpen, omdat ze op een dag alles zullen begrijpen en zonder het te beseffen zullen ze worden getransformeerd in datgene wat ik zo vurig verlangd heb in Mijn levend en geduldig Hart.

Moge iedereen vanaf dit moment zorgen en van deze gelegenheid gebruik maken om de Genade van het ontwaken en van de vernieuwende tijden niet te verliezen, precies zoals de Vader van Zijn schepselen verwacht.

Moge de Gave van Wijsheid in de geopende harten zijn.

Moge de Gave van Wijsheid gesloten harten verlichten.

Moge de Gave van Wijsheid mensen verzoenen.

Moge de Gave van Wijsheid de eenheid tussen de zielen en God herstellen.

Moge de Gave van Wijsheid jullie ertoe aanzetten om het Doel en de transformatie te beleven; want wie naar de Gave van Wijsheid streeft, zal Mijn Gezicht kennen.

Ik moedig jullie aan om verder te gaan met het tot uitvoer te brengen van Mijn Werk.

Ik moedig jullie aan om mijn wensen te blijven vervullen; want ik zeg jullie nogmaals, mensen, dat aan het einde van deze tijd alles duidelijk zal zijn.

Vergeet niet dat Mijn Koninkrijk voor iedereen is.

Amen.

(aan broeder Elias)

07-06-2018 om 09:40 geschreven door claudia  

De Biecht uit Hoe biechten wij goed ? van F. Luna 

Het belang van de biecht 

De biecht is noodzakelijk om vergiffenis te krijgen van doodzonden. Zo kan ook de communie waardig worden ontvangen. Na een zorgvuldig gewetensonderzoek dient de vergiffenis te worden toegediend via een privé-biecht. Het sacrament van de biecht is een daad van nederigheid, van oprechtheid en een uitdrukking van het geloof en hoop. Het zorgt voor de wedergeboorte van de ziel en een levenswijze die beter en beter aansluit bij het voorbeeld van Christus. Door de biecht wordt de genade Gods teruggeven. 

De zondaar 

Een mens kan al lachend heel gemakkelijk zeggen dat hij gebreken heeft, maar eigenlijk is hij daar niet zo echt van overtuigd. Het zit hem al dwars als anderen daarover spreken. Denken dat we onze fouten hebben, dat gaat nog, maar die fouten toegeven als iets wat ons eigen is, dat is nog heel wat anders ! Een oppervlakkige kijk brengt ons ertoe om onze fouten te vergoeilijken. Zo ontstaat er een ondoordringbare muur die ons belet om dichter bij God onze Vader te komen en vertrouwelijk met hem om te gaan. Jezus’ oproep tot bekering en boete beoogt de bekering van het hart, de innerlijke boetvaardigheid. Zonder deze innerlijke bekering blijven de uiterlijke werken van boetvaardigheid (zoals vasten en verstervingen) vruchteloos; de innerlijke bekering daarentegen zet ertoe aan deze houding uit te drukken in zichtbare tekens, gebaren en werken van boetvaardigheid. Deze innerlijke boete is de wezenlijke kern van het sacrament, zodat zonder deze inwendige werkelijkheid alles wat we uiterlijk doen, praktisch nutteloos is. Dus : een biecht die zich beperkt tot de belijdenis van onze fouten, is nutteloos zonder de inwendige boete. Daarom is het zo belangrijk de zonden nederig te bekennen, opdat ons niet overkomt wat met de farizeeër gebeurde, waarover Jezus ons spreekt in het evangelie. 

Jezus vertelt ons de volgende parabel : Twee mannen gingen naar de tempel om te bidden. De een was een farizeeër en de ander een tollenaar. De farizeeër bad met opgeheven hoofd aldus : ‘O God, ik dank U dat ik niet ben als die anderen die roofzuchtig, onrechtvaardig en echtbrekers zijn, of ook als die tollenaar daar. Ik vast twee maal per week. Ik geef een tiende van mijn inkomsten’. De tollenaar bleef echter op een afstand staan. Hij durfde zijn ogen zelfs niet ten hemel op te slaan, maar klopte op zijn borst met de woorden : ‘O God, wees mijn zondaar genadig’. 

Het gedrag van de farizeeër is schijnbaar goed, maar hij vergeet één ding : God beminnen, dat is niet alleen aalmoezen geven, niet alleen vasten en het bezit van de naaste respecteren, maar nederig de begane zonden erkennen en er vergiffenis om vragen. Dat is wat de tollenaar deed : zelfs al had hij vele zonden bedreven, er werd hem toch vergiffenis geschonken.

Wat wil de Heer door deze parabel leren ? Zegt de farizeeër niet evengoed de waarheid als de tollenaar ? Wat ze zeggen is in beide gevallen wel juist, maar in het eerste geval gaat het om een halve waarheid. De farizeeër zag alleen maar het goede dat hij gedaan had. Hij vergeleek zijn daden en intenties niet met de leer van Jezus, maar beoordeelde die aan de hand van een eigengemaakte maatstaf, die hij aan zijn egoïsme had ontleend. En hij vergat dat gerechtigheid alleen verkregen wordt als men vergiffenis voor zijn zonden vraagt en zijn hart aan God schenkt. De farizeeër houdt niet van God. Hij houdt van zichzelf en gaat prat op zijn deugdzaamheid. Hij minacht anderen zonder te erkennen dat daarin zijn grootste fout bestaat. Hij is geen rechtschapen mens meer van zodra hij minachting toont voor de tollenaar. Hij lijkt niet meer op de Heer. God vergeeft de tollenaar, en de farizeeër minacht de tollenaar. 

De farizeeër voelt zich meer dan de tollenaar. Er is iets waarvoor hij vergiffenis moet vragen : zijn gebrek aan naastenliefde. Hij is zo ingenomen met zichzelf, dat hij daardoor aan het voornaamste voorbijziet : God beminnen boven alles, en de naaste als zichzelf.

De hoogmoed belet hem in te zien dat ook hij een zondaar is, al stelt hij goede daden. Zijn zonde is : de overtuiging dat hij zonder zonde is. Daar hij zijn fout niet erkent, vraagt hij geen vergiffenis. Daarom heeft er geen verandering in hem plaats : hij keert naar huis terug als dezelfde mens die de tempel binnenging om te bidden. 

Daarom misschien hebben wij dikwijls zo’n gerust geweten. De trots, of de eigenliefde, of het gebrek aan oprechtheid beletten ons om in te zien dat ook wij eigenlijk besmet zijn met iets waarover wij berouw zouden moeten hebben. 

De zonde 

Onze zonden erkennen, toegeven dat we zondaars zijn, dat is het begin van elke bekering. De eerste stap naar de verzoening met God (nl.onze zonden erkennen) samen met alle andere stappen die ons tot de vergeving voeren door het sacrament van de biecht, zijn niet mogelijk zonder de hulp van de genade. De genade kan al onze volgende toekomstige zonden niet voorkomen , maar door onze medewerking met de genade en onze persoonlijke bijdrage moeten wij Gods hand grijpen die Hij ons toesteekt. We moeten proberen de christelijke moraal te kennen, d.w.z. iets niet voor goed houden wat echt in strijd is met Gods wet. Wij kunnen moeilijk de eerste stap naar de bekering zetten, als we het juiste inzicht missen om te weten wat al of niet zonde is. Sommigen menen ten onrechte dat men om te zondigen uitdrukkelijk kwaadwillig moet zijn , en dat men pas zondigt als men door haat tegen God gedreven wordt, maar zij vergissen zich. In werkelijkheid is de zonde een vrijwillige ongehoorzaamheid aan Gods wet. Om te zondigen is het al voldoende die wet te kennen en ze dan te overtreden. Dat betekent dat de zonde voor ons geen verrassing is. 

Voor het ontstaan van een zonde zijn er drie voorwaarden :

1 iets moet slecht zijn of als slecht aanzien worden : een gedachte, een woord, een verlangen, een daad of een verzuim

2 men dient er zich bewust van te zijn dat God beledigd wordt

3 men heeft ingestemd met dit kwaad

Die drie voorwaarden noemt men : materie, kennis en instemming. Als die drie samengaan is er een persoonlijke zonde. Dit wil niet zeggen dat het beter is om Gods wet niet te kennen. In dit geval is ‘onwetendheid’ schuldig. Die persoon is dan niet alleen schuldig aan die onwetendheid, maar ook aan de zonden die daaruit voortvloeien.

Jezus Christus heeft daarover de volgende uitspraak gedaan :

Verhard is het hart van dit volk. Met hun oren luisteren ze slecht, en hun ogen doen ze dicht uit vrees dat ze zouden zien met hun ogen, met hun oren zouden horen, met hun hart zouden verstaan, zich zouden bekeren en Ik hen zou genezen. 

De ernst van de zonde 

Wij worden geboren met een reeks natuurlijke vermogens. Vervolgens krijgen wij door ons doopsel, met de genade, het geloof, de hoop en de liefde, die ons geschikt maken voor het bovennatuurlijk leven. Maar al die vermogens, de natuurlijke zowel als de bovennatuurlijke, zijn slechts een vertrekpunt en middelen om, door onze persoonlijke inspanning en met behulp van Gods genade, het doel te bereiken dat God ons gesteld heeft. Dat wil zeggen dat, om de ernst van de zonde te begrijpen, wij in het licht dat de bovennatuurlijke deugden op ons leven werpen, de overgrote liefde moeten overwegen die God ons toedraagt. 

Van alle eeuwigheid heeft God aan ons gedacht. Wij waren toen slechts een gedachte van God, maar die gedachte was God zo lief, Hij hield er zo innig veel van, dat Hij er het leven aan schonk. De liefde van God is zo groot, dat Hij heeft kunnen doen wat geen van ons vermag. Als wij iets verlangen, als wij iets willen wat nog niet bestaat, dan moeten wij ons tevreden stellen met de hoop dat ‘dat iets’ eens werkelijkheid wordt. Maar in God is dit anders : als God bemint, doet Hij dat met zulk een kracht dat Hij het leven eraan geeft. Dat is de verklaring van ons bestaan : de liefde die God ons toedraagt, deze unieke liefde, die in haar oneindigheid het aanschijn kan geven aan wat slechts een gedachte is. 

En God heeft ons geschapen naar zijn beeld en gelijkenis, opdat wij, door Hem te kennen en te beminnen, voor altijd aan zijn zijde een onbeschrijflijk geluk kunnen genieten. De Apostel kan het alleen stamelend verwoorden : Geen oog heeft het gezien, geen oor heeft het gehoord, geen mens kan het zich voorstellen, wat God bereid heeft voor hen die Hem liefhebben. 

God heeft ons geschapen als onsterfelijke wezens, overdadig begiftigd met genades en gaven. Maar door onze ongehoorzaamheid in het paradijs hebben wij de onsterfelijkheid van het lichaam en de heiligmakende genade van de ziel verloren. Toch heeft God hierdoor niet opgehouden ons lief te hebben. Hij heeft gewild dat de mens die gezondigd had, zelf de belediging zou uitboeten. Maar dat was geheel onmogelijk, omdat door de erfzonde de mens onmachtig was uit eigen kracht de oorspronkelijke orde te herstellen. En zo werd de Zoon van God mens in de schoot van de Maagd Maria, om de lasten van de arbeid en de bitterheid van de dood, die alle schepselen treft, op zich te nemen en aldus vergeving te verkrijgen voor de opgelopen schuld. Daarom stierf Hij aan een Kruis om zijn leven prijs te geven als zoenoffer aan de Vader voor de zonden van alle mensen.

Zonde, wat is dat ? Dat is de minachting voor dit alles. De schouders ophalen voor de liefde waarmee God ons geschapen heeft, voor de liefde die ons doet leven, voor de Menswording van Gods Zoon, voor de arbeid in de jaren van zijn verborgen leven en zijn gehoorzaamheid aan Jozef en Maria, dertig jaar lang, voor zijn lijden, zijn geseling en zijn dood aan het kruis.

Als iemand de boosaardigheid van de zonde niet inziet, dan is de reden dat hij God niet voor ogen houdt, maar achter zichzelf aanloopt. Bij zo’n mens hangt de ernst van de misslag af van de min of meer sterke indruk die deze op hemzelf maakt. In feite hangt de grootte van een belediging God aangedaan, niet af van de vraag hoe zo’n misslag onszelf misnoegd, maar hoe ver zij ons van God verwijdert. Als een persoon langer dezelfde misstap doet, zal zijn geweten meer en meer gesust worden, maar zijn zonden blijven even erg. De boosheid van de zonde hangt niet af van de kracht waarmee de zonde ons innerlijk of uiterlijk treft. Om de ernst van de misslag te beoordelen, moeten wij op de eerste plaats letten op wat God ervan zegt, en niet de zonde meten maar onze maatstaven. De zonde, doodzonde of dagelijkse zonde, beledigt altijd de Heer. Maar omdat een zonde niet altijd onze opmerkzaamheid raakt, kunnen wij gemakkelijk tot het verkeerde besluit komen dat die zonde niet zo belangrijk was. Zo misvormen wij ons geweten en verwijderen wij ons steeds verder van de Enige die ons werkelijk gelukkig kan maken. 

Gods barmhartigheid 

Uit het Evangelie blijkt dat Jezus bekommert is om de mensen. Getuige daarvan zijn bijvoorbeeld de broodvermenigvuldigingen. Maar Zijn bezorgdheid blijkt toch wel het duidelijkst als het om onze geestelijke gesteldheid, ons innerlijk leven gaat. Marcus vertelt ons over de vier mannen die hun vriend, een lamme, naar Jezus wilden brengen : Omdat zij wegens de menigte geen mogelijkheid zagen hem dicht bij Jezus te brengen, legden ze het dak bloot boven de plaats waar Hij zich bevond. Vervolgens maakten ze er een opening in en lieten hun vriend met bed en al tot voor de voeten van de Heer zakken. Toen Jezus het geloof van die mensen zag, wendde Hij zich tot de lamme en sprak : Mijn zoon, uw zonden zijn u vergeven. Er zaten enkele schriftgeleerden bij en deze zeiden bij zichzelf : ‘Wat zegt die man daar ? Hij spreekt godslasterlijk ! Wie anders kan er zonden vergeven dan God alleen ?’ 

Uit zichzelf wist Jezus aanstonds dat zij zo redeneerden en Hij zei hun : ‘Wat redeneert gij toch bij uzelf ? Wat is gemakkelijker, tot de lamme te zeggen : Uw zonden zijn U vergeven, of : Sta op, neem uw bed en loop ? Welnu, opdat ge zult weten dat de Mensenzoon macht heeft op aarde zonden te vergeven, sprak Hij tot de lamme : Ik zeg u, sta op, neem uw bed mee en ga naar huis.’

Hij stond op, nam zijn bed op en voor aller ogen ging hij onmiddellijk naar buiten. Iedereen stond er versteld van, en ze verheerlijkten God en zeiden : ‘Zo iets hebben wij nog nooit gezien’.

Op het eerste gezicht is natuurlijk de genezing van de lamme het meest spectaculaire van deze gebeurtenis. Maar in feite is het wonderbaarlijke, dat de lamme vergeving van zijn zonden ontvangt en dat de poorten van de hemel wagenwijd voor hem open gaan. Dit wonder herhaalt zich ook vandaag nog, iedere keer dat wij een goede biecht spreken, het sacrament van verzoening ontvangen. 

Wat Jezus voor Zijn dood aan Petrus en de andere apostelen had beloofd, namelijk de macht om zonden te vergeven, heeft Hij na Zijn verrijzenis bevestigd met de woorden : Ontvangt de Heilige Geest. Aan wie ge de zonden vergeeft, zijn ze vergeven, en aan wie ge ze niet vergeeft, zijn ze niet vergeven. 

De bekering 

De ogen van de Heer zien de mens nooit oppervlakkig. God doorgrondt ons. Hij kent ons hart, opdat uit Hem het leven voortkomt. Om de door de zonde verloren goddelijke vriendschap terug te winnen moet men dan ook een diepe inwendige bekering doormaken. Het menselijk leven is een voortdurend terugkeren naar het huis van onze Vader. Terugkeren door berouw, de bekering van het hart, die de wens veronderstelt te veranderen, het vaste besluit ons leven te beteren, en dat zich uit door daden van offer en overgave. Terugkeren naar het huis van de Vader door het sacrament van de vergeving, waardoor wij bij het bekennen van onze zonden ons door in Christus te geloven en na te volgen zo tot Zijn broeders en zusters, leden van het gezin van God. 

Om die terugkeer mogelijk te maken moet de mens zich bekeren. Hij moet inzien dat er een kloof ontstaat tussen hem en de Heer. Hij moet die kloof overbruggen met de hulp van Gods genade door innerlijk te veranderen. We mogen niet in de zonde blijven vastzitten. Anders zouden de woorden die Jezus richtte tot de schijnheiligen ook op ons van toepassing zijn : Dit volk eert Mij met de lippen, maar hun hart is ver van Mij. 

Vuistregels

We hebben de neiging alles of bijna alles te minimaliseren tot uitvluchten die ons geweten moeten gerust stellen. Zulke uitvluchten moeten ons een alibi verschaffen om niet te moeten denken aan de gevolgen van onze daden, een verontschuldiging om te ontkomen aan onze plichten. Maar zonde is zonde, de grote als ook de kleine. 

Wat het sacrament van de verzoening met God betreft :

Wij moeten altijd voor ogen houden dat dit sacrament een persoonlijke ontmoeting is met Jezus Christus, het sacrament waar we vergiffenis krijgen voor onze zonden. Het gewetensonderzoek, het berouw, het voornemen zich te beteren, de belijdenis en het volbrengen van de penitentie zijn dan ook geen holle daden. Het is ons persoonlijk antwoord op Gods barmhartigheid. Hij is het tenslotte die ons vergeving schenkt. 

Het gewetensonderzoek 

Wij moeten eerst ons geweten onderzoeken om de fouten te ontdekken waardoor wij Hem hebben beledigd. Er is geen algemene regel om dit te doen, maar er moet de nodige tijd aan besteed worden. 

Om dit onderzoek goed te doen, is het passend dat wij ons aanbevelen bij de H. Maagd Maria en onze engelbewaarder, opdat zij van de H. Geest voor ons het licht verkrijgen, dat we onze fouten niet over het hoofd zien of dat we ze min of meer bewust zouden verdoezelen. Als wij echt verlangen dat de biecht ons geestelijk leven bevordert en Gods Liefde in ons doet groeien, dan is het noodzakelijk dat wij ons geweten zorgvuldig onderzoeken. 

Sommigen denken dat zij hun fouten niet kunnen ontdekken. In de meeste gevallen hebben zij gelijk, omdat zij ze niet kunnen zien, hoewel ze in het oog springen. Dat komt omdat we zo gewoon raken aan vaste gewoonten, dat onze aandacht pas getrokken wordt door het afwijkende. Wij moeten dus de tijd nemen om de misstappen te vinden die sleur zijn geworden vb de lauwheid in het geestelijk leven, lichtvaardig woordgebruik, wat we voor de naaste zouden moeten doen maar niet doen, de leugen, het zich niet houden aan het gegeven woord … Deze misstappen moeten berouwvol in het sacrament van de verzoening beleden worden. Zo kunnen wij, door Gods genade gezuiverd, elke dag een stap dichter komen op de weg van de persoonlijke heiliging, waartoe de Heer ons roept. 

Het berouw 

Het berouw betekent niet dat we tot tranen toe moeten bewogen worden, ook de grootste afschuw betonen voor de begane zonde is niet noodzakelijk. Er zijn immers gevallen waarin wij, na God beledigd te hebben , geen afschuw van de zonde in ons voelen opkomen, terwijl we het toch echt zouden wensen. Erger nog : na de zonde bedreven te hebben, gevoelen wij een nog sterkere neiging om te hervallen, want onze krachten om het goede te doen, verzwakken in zekere zin. 

Het leed om de zonde blijkt niet uit het feit dat deze, welke ze ook zijn, ons niet meer aantrekken, maar uit onze vastbeslotenheid dat we deze zonde niet meer willen doen. Wie echt berouw heeft zegt : ik wou dat ik dat niet gedaan had of had ik maar nooit zo gehandeld. Het berouw moet ook betrokken zijn op de Heer. Het berouw moet ons tenslotte dichter bij God brengen; Hij schenkt ons de vergeving. Het berouw moet ons ook in de gesteldheid brengen waar we de genade ontvangen door de biecht. Valse spijt kan ons nog verder van God verwijderen. 

Er zijn eigenlijk drie soorten van spijt over de zonden. De eerste is die uit liefde. Die komt uit het hart : Verdriet uit liefde, omdat Hij goed is, omdat Hij je vriend is, die voor jou Zijn leven gaf. Omdat al het goede dat je hebt van Hem is. Omdat je Hem zo dikwijls beledigd hebt… Omdat Hij je telkens heeft vergeven…Geef je over en val van verdriet en liefde in Zijn armen.

De tweede soort van spijt is die van vrees. Die komt voort uit de angst voor de rechtvaardige straf die we door onze zonden in het andere leven zouden verdienen. Die spijt is niet zo volmaakt en onzelfzuchtig als de eerste, maar omdat ze toch gericht is op de Heer, is ze voldoende om de genade van de vergiffenis te krijgen. 

De derde soort van spijt, is die die met de toenadering tot God niets te maken heeft. Het is spijt uit hoogmoed, omdat ze noch uit liefde tot God, noch uit vrees voor Hem voortkomt. Ze komt voort uit de eigenliefde die zich bij het zien van de eigen onvolmaaktheid gekwetst voelt. Als je deze teleurstelling over jezelf niet afwijst, kom je van kwaad tot erger. Trots blokkeert de terugweg naar God, want met zo’n spijt kunnen we niet echt gaan biechten; ze verraadt een houding die niet Gods vergeving zoekt, maar zichzelf; trots is een ongeordend verlangen naar volmaaktheid. 

Het voornemen om zich te beteren 

De spijt over onze zonden zou niet oprecht zijn zonder het voornemen ze niet opnieuw te bedrijven. Het moet een wilsbesluit zijn om niet opnieuw te zondigen. Maar om goed te biechten is het niet noodzakelijk de zekerheid te hebben dat men de Heer niet meer zal beledigen. Wél moet men bereid zijn de passende middelen te gebruiken om niet te hervallen. Het kan ons allen overkomen, zonder uitzondering, dat we opnieuw zondigen. Maar de vrees voor nieuwe fouten in de toekomst mag ons niet afhouden van het boetesacrament, evenmin als de herstellende zieke de medicijnen achterwege mag laten. Juist omdat de biechteling weet dat hij in de zonde kan terugvallen, klampt hij zich vast aan de biecht, zoals de drenkeling aan zijn reddingsplank. Als Petrus aan Jezus vraagt hoe vaak hij moet vergeven, oppert hij als toppunt van edelmoedigheid : Zeven keer ? En Jezus antwoordt hem : Neen, ik zeg u, niet tot zevenmaal toe, maar tot zeventigmaal zevenmaal. God zegt ons dit, omdat ook Hij bereid is ons telkens te vergeven, als wij Hem er in de vereiste houding om vragen. 

De persoon die om vergeving vraagt is vast besloten de omstandigheden, die een gevaar vormen om de relatie met God te verstoren, in zijn leven te vermijden. We mogen onszelf niet misleiden : wie met de zonde wil breken, moet daartoe de nodige maatregelen treffen (vb. Juiste vrienden, juiste lectuur…). 

Een zieke die gezond wil worden neemt de medicijnen in die de dokter heeft voorgeschreven. Doet hij dit niet, dan kan men zeggen dat die persoon niet gezond wil worden. ‘Maar ik wil niet zondigen, ik ben alleen maar zwak’. Akkoord. Juist omdat wij zwak zijn, zijn we speciaal verplicht om de gelegenheid tot zonden te vermijden. Een eerlijk voornemen blijkt uit de bereidheid om iets te gaan doen waardoor we onze zwakheden te boven kunnen komen.

De middelen daartoe zijn : het gebed, de communie en de devotie tot de heilige Maagd Maria.

We kunnen onze toevlucht nemen tot de Heer en zijn Moeder, om van hen de noodzakelijke kracht te verkrijgen. Je hoeft het enkel te vragen. 

De belijdenis van de zonden 

Beschouw hoe barmhartig de rechtvaardigheid Gods is. Wie schuld bekent, wordt door het aards gerecht bestraft, door het goddelijk gerecht wordt hem vergeven. Geprezen zij het sacrament van de boete. Zo zijn de bovennatuurlijke dingen. Jezus Christus handelt niet volgens de wet van de wedervergelding (oog om oog, tand om tand), maar Hij wacht geduldig af totdat de zondaar zijn hart weer voor Hem opent om hem opnieuw zijn vriendschap aan te bieden. Er zijn mensen die menen dat een inwendige bekering volstaat om de goddelijke vriendschap terug te winnen. Het is echter niet genoeg om in je binnenste tot God te zeggen dat het je spijt. Want Jezus heeft gezegd : Wier zonden GIJ vergeeft, hun zijn ze vergeven; wier zonden GIJ niet vergeeft, hun zijn ze niet vergeven. Dat wil zeggen : de mogelijkheid om te vergeven is in handen gelegd van de bedienaren van het boetesacrament. De biechtvader dient eerst de zonde en de innerlijke gesteltenis te kennen om te kunnen beslissen hoe hij gebruik moet maken van zijn volmacht om te vergeven. De biechteling moet zijn zonden oprecht belijden en hierdoor tegelijk ook zijn berouw verwoorden. 

Als wij onze innerlijke gesteltenis willen tonen, als wij willen dat onze belijdenis vruchten draagt, dan is het niet voldoende om alleen maar te zeggen dat men in dit of dat gebod van God of van de Kerk te kort geschoten is, maar moet men ook zeggen hoe vaak dat gebeurde. Weet men dat niet juist meer, dan is het voldoende te zeggen : ik heb tegen dit gebod gezondigd door gedachten, woorden of daden, ongeveer zo vaak, zo lang. De belijdenis van alle zonden naar soort en getal wordt de volledige biecht genoemd. Zo ook is de biecht niet compleet als de een of andere zonde, of het aantal keren dat men ze bedreven heeft, wordt verzwegen. De biecht moet oprecht zijn. Het heeft geen zin zonden te verheimelijken of verzwijgen, omdat het gevolg daarvan is dat men nog een zonde meer heeft (leugen). 

Bovendien wordt in dat geval geen enkele van de beleden zonden vergeven. Als dat weglaten niet aan kwade wil, maar aan onvrijwillig vergeten ligt, dan wordt de vergeten zonde ook vergeven. De Heer waardeert de goede intentie, maar in de volgende biecht moet men ze alsnog belijden. Om de zojuist genoemde fouten te vermijden is het aan te raden om bij het begin van de biecht te zeggen, wat ons de grootste moeite kost, waarover wij ons het meest schamen. Zo wordt vermeden dat we op het laatste ogenblik juist dat vergeten of het uit vrees verzwijgen. Soms is het goed te priester te zeggen dat wij ons schamen om sommige zonden te belijden. Door zijn vragen kan hij ons dan helpen om goed te biechten. Dan gaat de rest vanzelf. Bedenk dat we onze zonden gaan biechten en niet die van de naaste, behalve als het om zonden gaat die hij door onze schuld begaan heeft, of die wij met hem hebben begaan. Maar altijd voorzichtig dat de naam van de medeplichtige niet wordt genoemd. Op het einde van de biecht ontvangen we de absolutie. 

Het volbrengen van de penitentie 

Na de belijdenis van de zonden legt de priester ons een penitentie op. De Kerk zegt daarover : de boosaardigheid en dwaasheid van de zonde worden afgeleid uit het bestaan en de zwaarte van de straffen. Door de doodzonde verdienen wij de eeuwige straf of de hel, nooit geen kans meer om bij God te komen. Door de dagelijkse zonde brengt met zich mee dat we in het vagevuur belanden. Daar kennen ze de smart omdat ze niet onmiddellijk bij God kunnen. Die straffen zijn het gevolg van de zonden die de goddelijke heiligheid en rechtvaardigheid hebben gekwetst. De zonden zijn het gevolg van de erfzonde die zoveel kwaad op de wereld heeft gebracht en die de oorsprong is van het leed dat wij moeten verduren als wij inderdaad de hemelse vreugde willen bereiken. Door de sacramentele absolutie worden de zonden en ook de erbij horende straffen door de Heer vergeven. Maar het komt vaak voor dat onze gesteltenis wanneer we gaan biechten, niet helemaal volmaakt is. 

In dat dikwijls voorkomend geval worden de zonden wel vergeven maar verkrijgen wij niet de totale kwijtschelding van de voor onze zonden verschuldigde straf; immers, onze liefde tot God bereikt niet de noodzakelijke graad van innigheid. De eeuwige straf van de hel wordt echter altijd kwijtgescholden als wij vergeving ontvangen van de doodzonde. Er is een geloofswaarheid die deze leer komt bevestigen. Het bestaan van het vagevuur toont aan dat de straffen die wij moeten ondergaan, of de zonderesten die na de vergeving van de zonden zijn overgebleven, alsnog vereffend kunnen worden. In het vagevuur worden de zielen van de overledenen gereinigd die echt berouwvol gestorven zijn, maar nog geen voldoening hebben gebracht voor de bedreven fouten. En die straffen, de gevolgen van eigen zonden, worden in dit leven uitgeboet door de smarten, de ellende en de droefheid van het leven, speciaal door de dood of na dit leven door de louterende kwellingen die dan nog geleden kunnen worden. De liefde tot Jezus eindigt niet met het geloof in Zijn vergeving en met de daarbij horende dankbaarheid. De echte liefde drijft ons ertoe om met Hem Zijn smarten en Zijn lijden te delen. 

Na de uitleg van die begrippen is het gemakkelijker om de zin van de door de biechtvader opgelegde penitentie te begrijpen. Als deze ons vraagt om drie weesgegroetjes te bidden en de eucharistie bij te wonen, dan betekent die opdracht niet dat wij een raad volgen, maar dat wij door dat gebed of die daad van vroomheid een deel van de schuld betalen die wij, door Heer te beledigen, hadden opgelopen. 

Eigenlijk zou de penitentie evenredig moeten zijn aan de zwaarte van de fouten. Omdat het niet mogelijk is duizend en één omstandigheden van ieders leven te kunnen beoordelen, legt de biechtvader gewoonlijk een kleine penitentie op. Deze moet een eerste stap zijn naar een vrijwillige boetedoening die met edelmoedigheid wordt volbracht. Wij beledigen God vaak. Om een rechtvaardige voldoening te geven is het logisch dat ieder zijn fouten probeert uit te boeten door een geef-mentaliteit ondersteunt door liefde. Als voorbeeld kunnen we opkijken naar Jezus, die de zwaarste last op zich heeft genomen door als mens Zijn lijden en dood aan het kruis te ondergaan. 

In deze wereld 

Gelukkig moeten de straffen die wij door onze zonden oplopen niet noodzakelijk in het vagevuur uitgeboet worden. Het is ook mogelijk ze allen uit te boeten op aarde. Daarom moet men van zijn bestaan op aarde geen doorlopend lijden te maken. Het leven kan en moet een tijd van vreugde zijn, waarin men in zekere zin een voorproefje krijgt van hemels geluk.

In de meeste gevallen zijn de penitenties die binnen handbereik liggen, de beste. Het is niet nodig ver te zoeken om God iets te kunnen aanbieden dat ons moeite kost : nauwgezetheid bij ons werk, stiptheid, orde in onze zaken, zwijgen als het moet, onze boosheid beheersen, onze tong bedwingen, onze plichten vervullen, geduldig zijn, vriendelijk met mensen omgaan die bij ons niet in smaak vallen, soberheid bij maaltijden, opstaan en naar bed gaan op de voorgenomen tijd, een werk afmaken, netheid, niet te veeleisend zijn, jaloersheid geen kans geven,….

Ook kleinigheden zijn waardevol. De waarde van een offer ligt in de liefde waarmee het wordt gedaan. 

Doe alles uit liefde. Dan zijn er geen kleine dingen : alles wordt groot. De volharding in de kleine dingen uit liefde : dat is heldhaftigheid. Het bewijs van die liefde blijkt uit de blijdschap. Als die blijdschap ontbreekt, verliezen onze goede werken een groot deel van hun waarde. Jezus zegt ons hierover : Maar als gij vast, zalf dan uw hoofd en was uw gezicht om niet de mensen te laten zien dat gij vast. Maar vast voor uw Vader, die in het verborgene is. Wij moeten het verdriet, dat het leven met zich meebrengt, niet met tegenzin over ons laten komen, maar het aanvaarden als een geschenk van de Heer, dat ons de kans geeft iets van onze zonden goed te maken. Bovendien moeten we ervan overtuigd zijn dat wij beloond worden door vermindering te ontvangen van de straffen die de nasleep vormen van onze zonden. Om zo te kunnen handelen moeten wij de dingen in het licht van het geloof zien. Alleen het geloof leert ons dat er temidden van verdriet ook vreugde kan zijn. Er zijn heiligen die in dit leven veel geleden hebben, maar men heeft ze altijd blij gezien. Het geloof doet ons begrijpen dat de dingen die ons overkomen, zin hebben in de ogen van God, en dat er absoluut niets  gebeurt zonder dat God dit toestaat of wil. Ziekte, tegenslag en dood zijn voor een christen slechts een bewijs van de liefde van God voor ons, en van Zijn verlangen ons te zuiveren van onze gebreken en zonden om ons zo spoedig mogelijk bij Zich te hebben in de hemel. 

Onze oppervlakkigheid 

Sommigen denken dat de vriendschap met God alleen daarin bestaat dat men Hem niet beledigt. Op deze puur negatieve uitleg van het eerste gebod bouwen zij hun leven van vroomheid op. Daarom is hun innerlijk leven nogal triest. Ze kennen de vreugde niet van het elke dag een beetje meer de Heer kunnen beminnen. Net zoals degenen die gewoon zijn in zonde te leven, kunnen ook zij de biecht niet op haar juiste waarde schatten. Ze vergeten dat dit sacrament niet alleen onze zonden vergeeft, maar ook een belangrijk middel is om geestelijke vooruitgang te maken. Het geeft ons niet alleen de heiligmakende genade maar ook de sacramentele genade. Hierdoor krijgen wij de kracht om te vechten tegen het slechte en de inspanning om onze heiliging vol te houden. Er zijn elke dag zoveel moeilijkheden dat we onszelf zouden overschatten te denken dat wij erin kunnen slagen meer op Jezus te gaan lijken zonder de hulp te aanvaarden die Hij ons in iedere biecht aanbiedt. 

Meestal hebben we geen zin of hebben we weer geen gelegenheid om te biechten. Telkens stellen we het uit tot later. En het resultaat ervan ? We verspelen Gods genade en worden lauw. De oorzaak van dit verloop is bijna altijd een tekort aan liefde en waardering voor het boetesacrament, waardoor we nalaten dit genademiddel met de nodige regelmaat te gebruiken. Het is niet mogelijk een regelmaat van biechten op te noemen. Voor sommigen zal een tussenpoos van één maand voldoende zijn, terwijl anderen elke week zouden moeten gaan. We kunnen onze biechtvader altijd om raad vragen. Er is een kerkelijk gebod dat voorschrijft om minstens één keer per jaar te biechten, of eerder, in doodsgevaar is of te communie zou willen gaan. Maar dat gebod wordt niet altijd juist begrepen. Iedereen is verplicht om zware zonden te biechten. Dus degene die zonder doodzonde is zou niet hoeven te bidden, ook niet eenmaal per jaar en ook niet voor de communie te ontvangen of in doodsgevaar. Maar als wij werkelijk verlangen naar grotere liefde tot de Heer is er een groot verschil tussen wat men ‘moet’ doen en wat men ‘behoort’ te doen. Men is niet verplicht z’n moeder een kus te geven; men is niet verplicht zijn geliefde te telefoneren; men is niet verplicht te eten; men is niet verplicht zich netjes te kleden als men uitgaat. Maar ieder die zichzelf respecteert doet dit als vanzelfsprekend. 

Het geestelijk leven bestaat niet in een aantal verplichtingen die men moet volbrengen, maar in de liefde waarmee men deze doet. God wordt onze ontrouw niet moe. Onze Vader in de hemel vergeeft iedere belediging, zodra de zoon of dochter (wij zijn Zijn kinderen) opnieuw naar Hem terugkeert, wanneer hij of zij spijt krijgt en om vergeving vraagt. Onze Vader is zoveel Vader dat Hij onze wens om vergeving met open armen tegemoet gaat, vol van Zijn genade. Bij Hem komen we thuis. 

Daarom is het nodig toch éénmaal per maand te biechten.

Er zijn er, die uit vrees voor sleur hun biecht langer willen uitstellen. Ze geven als reden dat ze willen voorkomen alleen maar uit routine en zonder devotie te gaan biechten. Zeker, het is goed dat ze het gevaar van sleur vrezen, maar het is niet goed om de biecht uit te stellen. Ze moeten inzien dat sleur niets te maken hoeft te hebben met een geregelde en godvruchtige biecht. Sleur, dat is het sacrament van de biecht, of gelijk andere sacramenten, ontvangen zonder de vereiste innerlijke staat. Daarom kunnen zelfs mensen die maar een keer per jaar gaan biechten nog in sleur vervallen. 

Gewetensonderzoek voor de biecht 

Eerste gebod : Heb ik ernstig getwijfeld aan de waarheden van het geloof ? Heb ik een of meer geloofswaarheden ontkend in mijn gedachten ? Heb ik deze twijfel of ontkenning uitgesproken in het bijzijn van anderen ? Durf ik voor mijn geloof uit te komen, of schaam ik ervoor ?

Heb ik de middelen achterwege gelaten die voor mijn zaligheid absoluut noodzakelijk zijn ? Heb ik getracht de noodzakelijke vorming in de leer van de Kerk te ontvangen ?

Heb ik het contact met God verbroken door het gebed en de sacramenten te verwaarlozen ?

Heb ik aan mijn verlossing en zaligheid gewanhoopt, of heb ik mij schuldig gemaakt aan vermetel vertrouwen op Gods barmhartigheid en zo met een geruster gemoed gezondigd ?

Ben ik inwendig, of in gesprekken met anderen, tegen God in opstand gekomen, wanneer ik tegenslag ondervond ?

Heb ik oneerbiedig over heilige of gewijde personen of zaken gesproken, bijv. de Kerk, haar priesters, de sacramenten ? 

Ben ik bijgelovig geweest of heb ik mij met waarzeggerij of spiritisme ingelaten ?

Ben ik lid van een of andere organisatie of beweging die niet strookt met het geloof of de richtlijnen van de Kerk ?

Heb ik een sacrament zonder voorbereiding of heiligschennend ontvangen ?

Ben ik in het bezit van, of geabonneerd op boeken, bladen of tijdschriften die de geloofs- of zedenleer van de katholieke Kerk aantasten of onjuist weergeven ?

Heb ik die gelezen of aan anderen te lezen gegeven ?

Span ik mij in om mijn geloof en mijn liefde tot God te versterken ?à

Wend ik de middelen aan om een godsdienstig cultureel niveau te bereiken dat mij in staat stelt een getuige van Christus te zijn door woord en voorbeeld ?

Heb ik de dingen die op God betrekking hebben met tegenzin gedaan ? 

Tweede gebod : Ben ik een eed, een belofte of gelofte door eigen schuld niet nagekomen ?

Waaruit blijkt dat ik eerbied heb voor de heilige naam van God ? Of heb ik de naam van God en van Jezus zonder respect, spottenderwijze als een stopwoord, of op een andere manier oneerbiedig gebruikt ?

Heb ik zonder noodzaak een eed afgelegd ? Heb ik meineed gepleegd of onvoorzichtig, lichtvaardig of voor dingen van weinig belang gezworen ? Heb ik gezworen iemand schade te berokkenen ? Heb ik de schade die eventueel daaruit voortvloeide hersteld ? 

Derde gebod : Geloof ik alles, met name de geloofszekerheden die de katholieke Kerk leert ? Ken ik haar het recht toe geboden te geven, of heb ik deze geboden zelf betwist en niet bedacht dat het door de geboden van de Kerk Christus zelf is die mij iets oplegt ?

Heb ik op zondagen en verplichte feestdagen, of op de vooravond hiervan, de Mis vrijwillig verzuimd ? Ben ik gedurende de Mis vrijwillig verstrooid geraakt, of ben ik zonder voldoende reden zo laat gekomen dat ik moet aannemen, dat ik mijn zondagsplicht eigenlijk niet vervuld heb ? Ben ik te communie geweest ?

Heb ik aan de personen die aan mij ondergeschikt zijn het moeilijk of onmogelijk gemaakt hun zondagsplicht te vervullen ?

Heb ik zonder dringende reden lichamelijke arbeid verricht op dagen waarop dit niet geoorloofd is (zon- en feestdagen); dit gedurende geruime tijd ? 

Heb ik nagelaten op Aswoensdag en op Goede Vrijdag te vasten en mij op deze twee dagen van vleesspijzen te onthouden ?

Heb ik op de vrijdagen door het jaar een kleine versterving gedaan of iets wat voor mij een offer betekent ?

Heb ik tenminste eenmaal per jaar gebiecht en in elk geval ik mij van zware zonde bewust was ? Heb ik de penitentie volbracht die de priester mij bij mijn laatste biecht heeft opgelegd ? Heb ik boete gedaan voor mijn zonden ?

Heb ik in de Paastijd de Communie ontvangen ? Was ik daarbij in staat van genade ? Als ik mij bewust was van een zware zonde, heb ik dan gebiecht alvorens te communiceren ?

Tracht ik mijn zonden goed te praten ?

Heb ik in de biecht uit schaamte of om een andere reden een zware zonde verzwegen ? Heb ik erop gelet volgens kerkelijk voorschrift niets te gebruiken gedurende één uur voor de heilige Communie ? 

Vierde gebod :

Voor kinderen : Heb ik mijn ouders of anderen die over mij zijn gesteld niet gehoorzaamd in belangrijke zaken ? Kan ik het opbrengen te luisteren naar mijn ouders, of wil ik steeds maar mijn eigen baas zijn ? Ben ik hartelijk voor mijn ouders, of heb ik hun verdriet gedaan door mijn gedrag ? Heb ik hen dwarsgezeten of gekwetst door woorden of daden ? Heb ik hun enig kwaad toegewenst ? 

Heb ik mijn best gedaan om mijn dankbaarheid te tonen voor de moeite die zij zich getroosten voor mijn opvoeding door bijvoorbeeld ijverig te studeren ? Heb ik nagelaten hen te helpen in geestelijke of materiële behoeften ? Geef ik toe aan mijn moeilijk karakter en maak ik mij soms zonder reden  boos als ik mijn zin niet krijg ? Wil ik de dingen die ik gebruik of  bezit liefst voor mijzelf alleen houden ? Kost het me moeite iets aan mijn broertjes of zusjes te geven of te lenen ? Heb ik met mijn broertjes en zusjes ruzie gemaakt ? Heb ik niet met hen willen spreken en probeer ik niet echt mij weer met hen te verzoenen ? Ben ik afgunstig als zij in een of ander opzicht beter zijn dan ik ? Heb ik hun een slecht voorbeeld gegeven ? 

Voor ouders : Leef ik mee met de mensen om mij heen of blijf ik onverschillig voor hun behoeften, hun problemen of het leed dat ze hebben ? Hoe behandel ik mijn huisgenoten en de mensen met wie ik werk (collega’s – bazen)? Heb ik anderen gekrenkt of bedroefd door ondoordacht optreden, grofheid, wangedrag enz. ? Heb ik aan mijn kinderen een slecht voorbeeld gegeven door mijn godsdienstige plichten, gezins- en beroepsplichten te verwaarlozen ? Heb ik hen gekwetst door mijn gedrag ?

Heb ik hen met liefde en met standvastigheid op hun fouten gewezen, of heb ik uit gemakzucht te veel door de vingers gezien ? Ben ik bij het vermanen van mijn kinderen rechtvaardig en liefdevol, of laat ik mij leiden door egoïstische motieven en persoonlijke ijdelheid wanneer zij me lastigvallen en storen, of wanneer anderen door hen een minder goede indruk van mijzelf zouden krijgen ?

Heb ik mijn plicht gedaan door hen te helpen hun godsdienstig leven te verzorgen en hen af te houden van slecht gezelschap ? Draag ik voortdurend zorg voor hun vorming op godsdienstig gebied ?

Sta ik toe dat zij werken, studeren of komen op plaatsen waar hun ziel of lichaam gevaar loopt ? Houd ik mij op de hoogte van hun vrijetijdsbesteding ? Ben ik een morele en geestelijke steun geweest voor mijn huisgenoten of voor degenen die van mij afhankelijk zijn ? Beperk ik mij in mijn genoegens en amusement om mij meer aan mijn gezin te kunnen wijden ? Zijn de eisen van mijn beroep in feite voor mij belangrijker dan mijn gezin ? Zorg ik voor een goede verhouding met mijn kinderen ? Probeer ik een familiesfeer te scheppen ? Probeer ik angst en wantrouwen, die een redelijke vrijheid van de kinderen in de weg staan, te voorkomen ?

Heb ik ruzie met mijn echtgenoot (echtgenote) ? Heb ik hem (haar) pijn gedaan of beledigd ? Een slecht voorbeeld gegeven ? Heb ik zijn (haar) fouten zonder belangrijke reden aan anderen verteld ?

Heb ik geprobeerd mijn geloof in de Voorzienigheid levendig te houden ? Heb ik mijn best gedaan luiheid tegen te gaan ? Heb ik, terwijl ik ertoe in staat was nagelaten mensen te helpen ? 

Vijfde gebod : Ben ik hartelijk voor anderen ? Heb ik belangstelling voor hen ? Kan ik naar een ander luisteren ? Koester ik afkeer, haat, afgunst of wraaklust ten opzichte van iemand ? Zijn er mensen met wie ik niet wil spreken ? Weiger ik de goede verstandhouding te herstellen ? 

Heb ik iemand werkelijk kwaad toegewenst ? Mij erover verheugd wanneer hem (haar) iets onaangenaams overkwam ? Misgun ik anderen soms wat ze hebben ?

Heb ik mij door toorn laten meeslepen ? Daardoor met anderen ruzie gekregen ? Ben ik opvliegend of driftig geweest ? Heb ik anderen geminacht ? Met hen de spot gedreven, hen bekritiseerd, lastiggevallen of belachelijk gemaakt ?

Heb ik anderen onheus behandeld met woorden of daden ?

Heb ik iemand lichamelijk letsel toegebracht of het leven van anderen in gevaar gebracht ? Ben ik roekeloos geweest in het verkeer ?

Ben ik voor anderen aanleiding tot zonde geweest door mijn gesprekken, mijn manier van kleden, of doordat ik hen uitnodigde een slechte film te gaan zien of door slechte boeken of tijdschriften aan hen uit te lenen ? 

Heb ik teveel gedronken of drugs gebruikt ? Heb ik aan gulzigheid toegegeven, meer gegeten of gedronken dan verstandig was ?

Heb ik mijzelf de dood toegewenst in plaats van mij toe te vertrouwen aan Gods voorzienigheid ? Heb ik ook daadwerkelijk iets gedaan om mij het leven te ontnemen ?

Heb ik zorg gedragen voor het welzijn van mijn naaste ?

Heb ik mijn werk slecht gedaan en daardoor schade veroorzaakt ? Heb ik misbruik gemaakt van het vertrouwen van mijn meerderen ? Heb ik mijn meerderen, ondergeschikten of andere personen benadeeld of hun ernstige schade berokkend ?

Ben ik traag geweest bij het vervullen van mijn plichten ?

Heb ik onrecht of misbruiken toegelaten, waar het mijn plicht was dit te verhinderen ? Heb ik door luiheid bij mijn arbeid ernstige schade veroorzaakt ? Heb ik me op mijn werk te weinig ingezet en hierdoor mijn opdrachtgever benadeeld ? 

Zesde en negende gebod : Heb ik mij beziggehouden met oneerbare gedachten of herinneringen ?

Heb ik slechte begeerten gekoesterd tegen de deugd van de zuiverheid, ook zonder ze ten uitvoer te brengen ? Heb ik onzuivere gesprekken gevoerd ?

Onderhoud ik nauwgezet de regels van de zedigheid, die de zuiverheid beschermen, of verwar ik dit met preutsheid ? Heb ik onzuivere handelingen gepleegd ? Alleen of met anderen ? Met iemand van hetzelfde of het andere geslacht ?

Heb ik meegewerkt aan abortus of euthanasie ?

Heb ik op andere wijze tegen de zuiverheid gezondigd ?

Voor hen die verkering hebben : Is ware liefde de belangrijkste reden waarom ik verkering heb ?

Weet ik me zo te beheersen dat mijn genegenheid voor mijn geliefde geen aanleiding tot zonde wordt ? Verlaag ik de menselijke liefde tot camouflage van mijn egoïsme en genotzucht ? 

Voor gehuwden : Heb ik de huwelijkstrouw geschonden ? Heb ik aan mijn echtgenoot (echtgenote) geweigerd waar hij (zij) recht op had ? Heb ik voorbehoedsmiddelen gebruikt ? Heb ik voor het huwelijk met iemand geslachtelijke omgang gehad en het nog niet gebiecht ? 

Zevende en tiende gebod : Heb ik geld of iets anders gestolen ? Of eraan meegewerkt ? Houd ik iets in bezit tegen de wil van de eigenaar ? Heb ik anderen benadeeld door bedrog of afpersing ? Chantage gepleegd ? Heb ik bedrog gepleegd door meer te eisen dan billijk was ?

Steun ik naar vermogen de armen en de goede werken ? Heb ik mijn echtgenoot (echtgenote) iets onthouden van hetgeen hem (haar) toekomt ?

Betaal ik naar billijkheid de arbeid van anderen ? Heb ik mij, ten aanzien van mijn ondergeschikten, mij laten verleiden tot het onbillijk bevoordelen of voortrekken van bepaalde personen ?

Heb ik geld ontdoken ?

Heb ik onrecht, ergernis, diefstal, wraakneming, bedrog en wat verder in strijd is met het algemeen welzijn, zelf vermeden en, voorzover mijn taak dit meebrengt, gezorgd dat dit door anderen vermeden werd ? 

Achtste gebod : Heb ik gelogen ? Neem ik het niet zo nauw met de waarheid in zaken van minder belang ? Heb ik zonder ernstige reden fouten van anderen bekend gemaakt ? Heb ik geroddeld ?

Heb ik lichtvaardig over anderen geoordeeld ? Heb ik dit oordeel aan anderen meegedeeld ?

Heb ik belangrijke geheimen van anderen geschonden door die zonder voldoende reden aan derden bekend te maken ? Spreek ik lichtvaardig in ongunstige zin over anderen ? Doe ik dit uit afgunst of opvliegendheid ? Heb ik over personen of instellingen kwaadgesproken, alleen op grond van het feit ergens iets gehoord of gelezen te hebben ? Houd ik er rekening mee dat het verschil van politiek inzicht, beroepsopvattingen of wereldbeschouwelijke opvattingen geen reden is om mijn naaste te veroordelen in gedachten of gesprekken ? Heb ik van dingen die ik ambtshalve vertrouwelijk had vernomen ten onrechte tot eigen voordeel gebruik gemaakt ? 

Besluit 

Vaak biechten is sterk aan te raden. De biecht is onmisbaar als men vooruitgang wil maken in het geestelijk leven, in de liefde tot God. Het is voor ons ook zeer nuttig een vaste biechtvader te hebben omdat die ons begrijpt en ons duidelijk leiding geeft, die ons na verloop van tijd goed kent en raad kan geven in moeilijkheden. Als we oprecht biechten kan hij ons de weg aangeven in het geestelijk leven en ons behoeden voor alle kwaad in ons dat we voor iets goeds zouden houden. Enkele voorbeelden : onze vermeende werkzaamheden die eigenlijk luiheid is, onze beweerde liefde die eigenlijk lust is, onze beweerde naastenliefde vaak eigenliefde is, onze vermeende zin voor rechtvaardigheid verdoken jaloersheid is…Nog een goede raad : let meer op de oorzaak van je gebreken dan op het gedetailleerd opsommen van alle fouten, tot het kleinste toe. De zware zonden moeten natuurlijk beleden worden, maar velen zijn zich niet bewust dat de buitengewone nauwkeurigheid waarmee zij hun kleinere fouten opbiechten, de biecht niet beter maakt. Het is belangrijker een dieper berouw aan de dag te leggen en een vaster voornemen om zich te beteren. Een goed voorbereide biecht hoeft niet lang te duren. 

Het is goed om in alle gevallen vanaf het begin recht op het doel af te gaan : de eerlijke en duidelijke opsomming van onze grote en kleine zonden. Daarna kunnen we als de biechtvader nog niet overgaat tot goede raad voor het geestelijke en morele leven, het zelf aan hem vragen. 

Elk heeft tijd nodig voor de biecht, maar hou er altijd rekening mee dat je een ontmoeting hebt met Jezus Christus in het sacrament van de boete. Hij is altijd een geduldige luisteraar !

07-06-2018 om 03:14 geschreven door claudia