Dit is hoe de onzichtbare wonden van de ziel genezen kunnen worden van alles wat vóór onze dood was vergeven. Zodat we de Heer, de barmhartige God kunnen omhelzen en het vagevuur kunnen vermijden. Als we de ziel niet goed genezen, als we deze genezing niet vóór onze dood hebben, zullen we onze ziel moeten genezen door het lijden van het vagevuur, om Jezus te kunnen omhelzen. Het zal pijnlijk zijn om omhelsd te worden, omdat we gewond zijn. Het is alsof je zout in een wonde giet. De Heer heeft gezegd dat Hij ons vandaag alles heeft gegeven wat nodig is om rechtstreeks naar de Hemel te gaan. Hij zei dat er vandaag, vanwege de wereld waarin we leven, nog nooit een grotere kans is geweest voor een mens om Heiligheid te verwerven terwijl hij nog in het vlees is. Waarom vandaag? Vanwege de Barmhartigheid van God en vanwege de druk die door de duisternis op ons wordt uitgeoefend. 

Tegelijkertijd zijn we nog nooit zo in gevaar geweest om naar de hel te gaan. Vanwege dit gevaar moeten we waakzamer zijn dan ooit.

Hij vertelde me dat het leven is als een koord dat gespannen is over een grote afgrond. We moeten over dit koord lopen. De evenwichtsstok die we hebben is geloof. Maar we moeten onze ogen richten op Jezus die aan het andere eind van het koord staat. Want als we onze ogen richten op het leven of op het geloof, zullen we vallen. Dat is wat Hij me over het leven heeft verteld. 

Toen bevond ik mij in een meer. Ik stond in het water tot aan mijn middel. Vóór het meer lag een prachtige rots. Onbeschrijfelijk. Verguld, alsof alles in goud was. Ik wist dat ik er niet kon naar kijken. Ik wist dat Jezus in deze rots was maar ik kon niet naar Hem kijken vanwege mijn staat van doodzonde. Ik kon het licht niet verdragen, dus probeerde ik in het water te springen. Toen ik in het water sprong, besefte ik dat ik op het grondgebied van de duivel was. Ik heb jullie al gezegd dat ik veroordeelde zielen heb gezien. Gedemoniseerde menselijke wezens. Maar ik had het leger van Satan nog niet gezien. Oorspronkelijk waren er engelen geschapen. Nu was ik een van hen. Ik verzeker je: ik zag geen horens of staarten. Ik zag de meest verleidelijke geesten mogelijk. Ik heb gezien wat men de 'schoonheid van het kwaad' kan noemen.
 
Het waren ongelooflijk verleidelijke geesten, als betoverend. Zij waren het die me tijdens mijn aardse leven hadden betoverd. Ik begreep meteen wat me in die drieëndertig jaar was overkomen! Ik had in hun koninkrijk gewoond. Wanneer iemand in een staat van doodzonde verkeert, kan Satan die een schepsel is en dus niet kan scheppen, toch dingen om je heen transformeren als je op zijn grondgebied woont. En omdat ik op zijn grondgebied woonde, gaf hij me de indruk dat alle slechte plekken waar ik was, goed voor me waren. Terwijl ze in werkelijkheid slecht waren. Ik ging naar de meest decadente bars maar die leken de hemel voor mij. Ik wilde elke avond teruggaan, omdat ze voor mij het uiterlijk hadden van de mooiste plek ter wereld. De mensen die er waren leken het mooist te zijn. Ik werd mijn hele leven omringd door allerlei soorten demonen, omdat de verschijningen vals waren!
 
Nu bevond ik mij daar. Toen ik naar hun gezichten keek, leken ze op menselijke wezens, maar ik wist dat ze nooit een mens waren geweest. Ik besefte dat ik mijn zonden op hun gezichten overpeinsde. In elk van hun gezichten kon ik elke scène van zonde zien. Ik zag verleiding, instemming met de verleiding, het gevolg van mijn zonde, alles! Ik voelde de behoefte om me naar de rots te keren. Ik weet nu dat deze behoefte een genade was die mij werd geschonken. Het was door dezelfde kracht die me dwong om naar de hel te kijken. Deze kracht kwam niet van mij omdat ik er zelf niet naar kon kijken. Ik keek dus naar de rots en zag het meest verbazingwekkende licht. De Heer Jezus verscheen in Zijn persoon. Hij was ongelooflijk mooi! Hij was een persoon zoals wij! Maar in Zijn goddelijkheid.
 
Ik verzeker je dat ik de Heer Jezus heb gezien, maar dat ik alleen het kleinste deel van Zijn persoon gezien heb, vanwege mijn staat van doodzonde. Ik zeg tegen de mensen: "Als jullie een klein stukje van het minuscule gedeelte zou gezien hebben dat ik zag van de Heer, zou je de rest van jullie dagen op jullie knieën doorbrengen. Omdat er niets groters is. Niets, niets, niets, niets is ooit zoals de glorie die ons wacht in de Heer Jezus.

Daar is geen oordeel, geen labeur of verdrukking, geen lijden, geen moeilijkheden. Niets, niets in deze wereld, in dit leven, dat ons de Hemel zou doen kunnen verdienen. We kunnen alleen naar de Hemel gaan dankzij de barmhartigheid van God. Het is te enorm voor ons om er op eigen middelen te geraken. Maar de barmhartigheid leidt ons naar de Hemel als we ons eraan overgeven. Omdat Hij al onze tekortkomingen aan het einde van ons leven zal voltooien. 

Ik keek naar de Heer. Ik zag Zijn gezicht waar geen leeftijd op stond. Ik zag een kind, een jongeling, een oudere, alles zag ik in Hem. Ik zag ieder van ons in Hem. Alles was in Hem behalve de hel en het vagevuur, die gescheiden waren van Hem en buiten Hem waren.  

Kijkend naar de Heer Jezus, vond ik iets verontrustends. Je moet begrijpen dat Satan een expert is in het stelen van ons geloof in Jezus. Aan het einde van ons leven, nadat we ons lichaam verlaten hebben, zullen we voor de Heer Jezus, onze rechter en onze meester moeten komen. Als we dan niet in staat zijn om onze Goddelijke Rechter, onze Goddelijke Heer, onder ogen te zien, zullen we wegkijken. Als we van Hem wegkijken, kijken we naar de duisternis. En de duisternis zal ons overspoelen en Satan weet het. 

Hoe steelt hij dan ons geloof in Jezus? Door haat tegenover elkaar te verspreiden in ons. Door onenigheid onder ons te stichten. Satan weet wat hij doet. Dit is hoe Satan handelt: we kunnen omwille van cultuur, religie, tradie waarin we zijn opgegroeid, omwille van familiale redenen, sociale status, geld, wat we vertegenwoordigen, denken dat we beter zijn dan de anderen. Dat we superieur zijn, bevoorrecht. Het is een valstrik waar we heel gemakkelijk intrappen. In de andere richting is het net hetzelfde. Veel mensen denken dat ze minderwaardig zijn, van privileges verstoken zijn enz. Dat alles scheidt ons van God. Als we niet in staat zijn om naar elkaar te kijken als mensen die we waarderen, van wie we houden, zullen we niet in staat zijn om naar het ware gezicht van Jezus te kijken. En het vagevuur zal zeer lastig zijn. Zeer lastig.

Daarom zegt de Heer: "Houd van elkaar zoals Ik van jullie heb gehouden." Het is één van de belangrijkste pijlers van ons geloof. We hebben er alle belang bij de mensen lief te hebben. Want zelfs als we de meest formidabele katholieken zijn en grote dingen verwezenlijken, is het alsof we niets hebben gedaan als we verdeeld zijn en niet gelijk zijn aan iedereen in ons hart. Alles wat we gedaan hebben wordt dan tot niets herleid, omdat we nooit echt hebben liefgehad. Het is niet gemakkelijk, maar het is onze plicht. We zijn hier op aarde gekomen om een ​​les in Liefde te leren. Ware liefde. Ware liefde is liefhebben met de Liefde van God. En God houdt van iedereen. Als we dus niet van iedereen houden, beminnen we niet met Gods Liefde. Maar dan beminnen we met onze liefde, op een religieuze manier, maar dat telt niet omdat het geen Liefde is. 

De Heer liet me zien dat Hij verdrietig voor me was. Ik zag in Zijn ogen mijn vijanden, de mensen die ik haatte omdat ik bepaalde mensen, bepaalde rassen, bepaalde houdingen, bepaalde dingen niet leuk vond. Ik haatte en dat scheidde mij van de Heer. En toen zag ik in Hem een ​​oneindige oceaan van zuiverheid - oneindig, oneindig!

Toen ik dichterbij keek, herkende ik talloze geesten die door de Heer waren geschapen. Ik was in staat om te onderscheiden dat sommigen zuiver waren geschapen en dat anderen waren gezuiverd in het vlees - die we de "Heiligen" noemen - maar ze waren allemaal even zuiver voor de Heer. Een enorm licht kwam uit hen voort. In dit licht verscheen mij de Heilige Maagd.

Het was alsof ze gekleed was in dit licht. Het was mijn Moeder en ik wist niet dat ik een Moeder in de Hemel had. Ik voelde me alsof ik in haar baarmoeder was, als een kind. Ik was met Haar verbonden als met een geestelijke navelstreng. Alles wat uit mij naar de Heer Jezus ging, ging via Haar. Alles wat uit de Hemel naar mij kwam, ging via Haar. Mijn relatie met mijn engelbewaarder, alles wat betrekking had op mijn geloof en wat van God kwam, ging via Haar. Via Haar vernam ik dat ze me nooit had verlaten tijdens die drieëndertig jaar van doodzonde. Ze was nog steeds mijn Moeder en ze zou me ook nu niet verlaten. Zelfs niet toen ik mij op het grondgebied van Satan bevond en ik voelde dat ik ging geaborteerd worden uit Haar schoot omdat de vijand, de geest van duisternis mij het gevoel gaf dat ik hem toebehoorde.

Ik voelde dat ik tot de duisternis behoorde. Ik had de indruk dat ik nooit het licht zou kunnen binnengaan. OLVrouw zei me echter van wel. Zij nodigde mij uit om binnen te komen. Zij riep mij met liefde, net zoals Jezus en mijn engelbewaarder. Allen riepen mij binnen te komen, maar ik bleef buiten staan. Ik kon het niet. De Heer heeft mij toen beproefd. Als ik toen langs het oordeel moest van mijn zonden, zou ik nooit erin geslaagd zijn omwille van de druk die afkomstig was van het grondgebied van de duisternis. Maar dank zij de voorspraak van Onze Lieve Vrouw, mijn engelbewaarder en de Heiligen, heeft de Heer al mijn zonden vergeven die voor het tribunaal kwamen,vooraleer het oordeel te krijgen, om mij te redden van mijzelf. Ik was mijn ergste vijand!

Ik was het die geen barmhartigheid zocht, vanwege de duisternis in mij : mijn hoogmoed. Mijn hoogmoed was zo groot dat ik geen barmhartigheid zocht. Het was sterker dan mijzelf en het belette mij om te stijgen. De kracht die ik ontving door de voorspraak, zorgde ervoor dat ik naar de voet van de rots kon kijken, maar niet naar de Heer ! Maar de Heer was zo barmhartig dat dat de rots oploste in zwevende moleculen die me aan de rots vasthielden. Zo haalde de Heer mij uit de zonde. Zo heeft Hij mij vergeven. Maar ik bevond mij opnieuw in het water en een andere zonde verscheen en hield mij tegen. Ik begon het tribunaal te beleven. Maar ik zou er nooit uit gekomen zijn op mezelf. Toen stuurde de Heer mij terug naar de aarde en ik kwam terug bij mijn zinnen, in de grot.

Ik besefte dat ik net de meest ongelooflijke ervaring had gehad. Ik kon het niet uitleggen, omdat eenmaal terug in mijn lichaam deze hele ervaring een andere dimensie had die ik niet kon bevatten. Ik wist ondertussen dat het in mij was. Deze ervaring was niet in mijn gedachten, maar op een mysterieuze plek. Ik wist niet waar ze was, maar ik wist dat ze bestond. Ik wist eveneens dat het mij totaal had veranderd.

De volgende dag haalden de guerrilla's me uit de grot en bracht ik vijf en een halve maand door met de rebellen die me in de jungle meesleepten. En elke dag van mijn gevangenschap smeekte ik de Heer mij niet te laten sterven zonder mijn zonden te hebben beleden. 

Elke dag smeekte ik: "Het enige wat ik U vraag is: laat me niet sterven zonder te biechten! Ik zei zelfs: "Stuur me een priester die is ontvoerd! Iedereen, zodat ik kan biechten!". Ik aanvaardde al het geestelijke en fysieke lijden dat ik meemaakte en bood het aan de Heer aan om mijn zonden te herstellen. Maar ik zou zeker vijftig jaar nodig hebben gehad voor een klein beetje herstel voor de Heer! Vijftig jaar foltering! Omdat ik wist wat ik in mijn leven had gedaan!

Op een dag antwoordde de Heer me op wonderbaarlijke wijze. Zonder enige uitleg - en ik weet nu dat het een bovennatuurlijke genade was, omdat het menselijk onverklaarbaar was - werd ik op een avond op een vuile weg in de jungle. Ze zeiden mij dat ik rechtdoor moest lopen zonder me om te draaien. Mijn ontvoering had zes maanden geduurd. Ik dacht dat ze mij zouden neerschieten. Het was de langste wandeling van mijn leven.Ik liep, liep, liep".... Ik kon vanuit mijn ooghoek zien dat mijn ontvoerders terugkeerden naar de jungle. Ik dacht dat ik vrij was, maar ik twijfelde nog. Ik was mijn wil verloren. Ik wou dat iemand me vertelde wat ik moest doen omdat ik niet wist hoe ik beslissingen moest nemen. Ik heb een lange tijd gelopen. Na een lange tijd kwam er een oude bus aan die een paar meter voor mij stopte. Ik rende naar de bus. Er stapte een vrouw uit om naar het woud te gaan. Ik wist dat ze een rebel was. Toen ik wilde opstappen sloot de deur voor mijn gezicht. Ik moet zeggen dat mijn baard fel was gegroeid en dat ik mijn kleren 6 maanden had gedragen. Ze waren gescheurd. Ik zag eruit als een holbewoner.

De mensen zullen gedacht hebben dat ik gek was. Dus sloten ze de deur voor mijn gezicht, maar het lukte mij toch om mijn knie en elleboog ertussen te wringen en de deur te forceren. Het was mogelijk omdat de weg slecht was en de bus langzaam bewoog. De achterruit van de bus was kapot en er kwam stof binnen gewaaid. Er zat niemand op de achterbank en daarom ging ik in het midden van de achterbank zitten. Iedereen keek naar mij. Ongetwijfeld verwachtten ze dat ik iets geks zou doen!

Na een tijdje kwamen we aan in de stad en herkende ik de plaats waar ik was. Je kunt je de rest van het verhaal wel voorstellen. Ik werd opgepakt en teruggebracht naar mijn familie. Nadat ik fysiek was hersteld, ging ik biechten in een Franciscaans klooster. Het was de langste biecht van mijn leven. De prior, een Italiaanse priester, was mijn biechtvader en hij blijft mijn geestelijke leidsman.

Daarna ging ik terug naar Californië om te leren hoe ik katholiek kon worden. Ik wist niets over geloof en bevond me in een dringende situatie. Ik wilde meteen katholiek worden. Het was beangstigend. In het begin was ik overal bang voor. Ik was zo bang, bang voor mezelf, bang om terug te vallen in mijn oude zelf. Ik wist wat de Heer mij over de Kerk had geopenbaard, dat ik in de schoot van de Kerk moest leven en er blijven. Het was de enige manier voor mij om door dit leven te gaan om de Heer te bereiken. Ga dus de schoot van de Kerk binnen, omhels de liturgie, blijf altijd in de liturgie zonder opzij te kijken. Ik besloot het allemaal te leren.

Ik heb deze tijd doorgebracht met leren bidden, de H. Mis enz. Maar ik wist nog lang niet dat ik een missie had. Ik had geen flauw idee. 

Achttien maanden later ging ik naar Colombia voor de Goede Week. Tijdens de middagmis op Palmzondag was ik er niet in geslaagd om de Kerk binnen te komen omdat die vol was met mensen. Het is een katholiek land en er was dus een menigte in de Kerk. Ik bleef buiten op het voorplein en keek door de deur in de Kerk. Het enige dat ik over de hoofden van mensen kon zien, was een groot kruis dat boven het altaar hing. Toen ik naar dit kruis keek, begon mijn hoofd te draaien en ik dacht dat ik flauw zou vallen. Op dat moment raakte ik in een soort extase die ik niet kan verklaren. Toen liet de Heer me de missie zien waarvoor Hij me uitnodigde. Hij heeft me nergens toe verplicht. Hij openbaarde alleen de missie waarvoor Hij me riep. Ik zag alles. Hij liet me zien waar ik heen zou gaan en wat Hij van tevoren had uitgekozen, en elke persoon die naar mij zou luisteren en die Hij bij zijn naam had genoemd. Ik hoefde alleen Zijn oproep te gehoorzamen. 

Het is duidelijk dat Hij mij de genade heeft gegeven om het te doen, omdat ik onmiddellijk dit missionariswerk omarmde. Ik verliet mijn carrière in Hollywood. Ik verliet mijn twee volwassen zonen. Mijn vrouw was reeds lang gestorven en ik was niet hertrouwd. Ik ging het leven van katholiek lekenapostel binnen. Al acht jaar lang reis ik de wereld rond. Ik heb tot dusver eenenvijftig landen bezocht en ik ben geen lid van een zendelingsorganisatie. Ik doe het alleen door de Katholieke Kerk en met de Katholieke Kerk, in strikte gehoorzaamheid aan mijn bisschop, in strikte gehoorzaamheid aan elk aspect van de Katholieke Kerk. En ik zeg je: ik zou niets anders willen doen tot het einde van mijn leven! 

Soms stellen mensen me de vraag of ik nooit tijd voor mezelf heb genomen. Ik antwoord ze: "Tijd voor mij? Ik bracht zevenenveertig jaar door voor mezelf alleen. Nu leef ik voor de Heer. Dit is mijn grootste vreugde. Als ik voor de Heer werk, ben ik in de grootste vrede en het is rust voor mij. Elke minuut is rust! Ik blijf doen waarvoor de Heer mij heeft gestuurd. Het is mijn taak om de alarmbel te luiden waar ik ook ga in de wereld, om mensen te vertellen dat ze dringend moeten wakker worden ! Ik besef dat dit aardse leven slechts een moment in de eeuwigheid is en dat op dit moment miljoenen zielen verloren gaan omdat ze verliefd zijn op een voorbijgaande wind!

Ik dring er bij mensen op aan wakker te worden, omdat ik me realiseer dat we gemaakt zijn voor de eeuwigheid. We moeten ons allemaal realiseren dat het nu tijd is om te investeren en dat het nu is dat we de gelegenheid en de genaden hebben die nodig zijn om Heiligen te worden! Vertel je vrienden dat je door de ervaring die je net hebt gehad een Heilige wilt worden! Ze zullen je uitlachen ! Dit is hoever we van God zijn verwijderd! Mensen denken dat alleen een Heilige de Hemel kan binnengaan, Als we nu geen Heiligen worden, waar gaan we dan heen? Hebben we een andere bestemming dan de Hemel? Als we niet heilig worden hier op aarde, door onze eigen wil, zullen we heilig worden (tegen onze wil) in het vagevuur - tenzij we naar de hel willen! Dat is alles! 

Hier is de boodschap: zoals ik aan het begin zei, het is een boodschap van barmhartigheid. Het is een boodschap om ons wakker te schudden. Omdat we zo gemakkelijk voor de gek gehouden worden door zeer religieus te worden. We moeten echter verder gaan dan deze religiositeit. We moeten spiritueel worden. Geestelijk zijn betekent om je hart te veranderen. Kijk, het doet er niet toe dat je veel werken hebt gedaan in Gods naam. Als je hart niet is veranderd, heb je niets gedaan! Dus begin nu! Als je bidt en veel goede werken doet, maar je hebt je haat en woede niet onder de knie, als je geen naastenliefde, geen mededogen, geen vergeving hebt, dan ben je nog niet begonnen! Dan ben je alleen maar een Farizeeër, een religieuze mens zonder hart! Daarom moet je wakker worden en geestelijk worden, Ik stel voor dat mensen een test doen! Ga naar huis, open je kasten en zie wat je niet meer gebruikt. Probeer het dan weg te geven. Dit is waar je zult beseffen dat je nog lang niet spiritueel bent! 

Maar wees niet ontmoedigd, want wanneer de Heer je laat zien dat je niet zo goed bent als je dacht, geeft Hij je de grootste genaden! Omdat je dan wakker wordt en begint te doen wat er echt toe doet. En je zult in de waarheid zijn als je begint met kleine dingen, zoals het schoonmaken van kasten, het nakijken van je bankrekening om erachter te komen wat je doet met je geld. Dit is de enige manier om geestelijk te beginnen worden en je hart te veranderen om elke dag een beter mens te worden. En als je niet elke dag beter wordt dan loop je in de duisternis. En deze duisternis zal je in het vagevuur duwen en het zal pijnlijk zijn. 

Dit soort toespraak is voor veel mensen niet prettig om naar te luisteren. We zijn zo gewoon geraakt aan een verwaterd christendom, waar noch over zonde noch over de duivel wordt gesproken. Ook wordt er niet over ketenen gesproken die ons hart binden, omdat wij goede christenen zijn of katholieken die het goede doen! Laat je niet misleiden door dit soort christendom! Als ik na zo'n toespraak niet erg populair ben, laat me koud. Kijk, ik ga weg, maar ik heb je alles verteld wat ik jullie moest vertellen. En als mensen het niet leuk vinden wat ik zeg, dan zij het zo! Van mijn kant verheerlijk ik de Heer en ben ik gekomen voor Zijn glorie! Ik weet dat jullie het volk van God zijn en ik heb veel respect voor jullie en ik voel dat de Heer heel sterk onder jullie handelt. Ik heb gebeden dat deze missie onder jullie elke dag vrucht zal dragen, en ik weet dat de Heer daar is en wonderen doet. God zegene jullie! Dankjewel !