De glorierijke en gelukkige overgang van de H. Maagd Maria

Drie dagen voor de gelukkigste overgang van Maria waren de Apostelen en leerlingen in het cenakel te Jeruzalem bijeen. Petrus kwam als eerste aan. Hij werd door een engel, uit Rome, overgebracht. De engel verscheen hem in die stad en deelde hem mee, dat het afscheid van de heiligste Maria nabij was en dat de Heer hem beval naar Jeruzalem te gaan om aanwezig te zijn bij die gebeurtenis. Daarop tilde de engel hem omhoog en bracht hem van Italië naar het cenakel. Daar had de Koningin van de wereld zich teruggetrokken, een beetje verzwakt door de kracht van Haar goddelijke liefde, want nu Zij zo dicht bij Haar einde was, ondervond Zij de uitwerkingen van die liefde des te meer. Zij kwam naar de ingang van Haar bidvertrek om Petrus te ontvangen. Zij knielde aan zijn voeten en vroeg zijn zegen. Daarna kwam de H. Paulus, die Zij dezelfde eerbewijzen schonk en die Zij blijken gaf van Haar vreugde hem te zien. De Apostelen groetten Haar als de Moeder van God, als hun Koningin en als Meesteres van heel de schepping, maar hun smart was even groot als hun eerbied, want zij wisten dat zij gekomen waren om getuigen te zijn bij Haar afscheid. Na deze Apostelen kwamen de anderen en de nog levende discipelen. Drie dagen later waren zij bijeen in het cenakel. De Hemelse Moeder ontving hen allen met grote nederigheid, eerbied en liefde. Zij vroeg ieder van hen Haar te willen zegenen. Zij stemden allen daarin toe en groetten Haar onder de diepste eerbetuigingen. De H. Johannes en Jacobus de Mindere ontving hen allen gastvrij en verzorgd.

Niet iedereen was op de hoogte van het toekomstig verlies, omdat de engelen niet aan iedereen de reden hadden aangekondigd en de Apostel Petrus riep hen als Hoofd van de Kerk tezamen om de reden van hun komst mee te delen en sprak: Mijn beminde kinderen en broeders, de Heer heeft ons naar Jeruzalem geroepen vanuit verre regionen, omdat er een gewichtige reden voor is, zeer dringend en smartelijk voor ons. De Almachtige wenst nu Zijn heiligste Moeder, onze Meesteres, onze troost en beschermvrouw naar de troon van de eeuwige glorie te brengen. Zijn goddelijk bevel houdt in dat wij allen aanwezig zijn bij Haar allergelukkigste en glorierijke overgang. Toen onze Meester en Verlosser opsteeg naar de rechterhand van Zijn Vader, waren zij verweesd en misten Zijn tegenwoordigheid, maar we behielden Zijn heiligste Moeder. Wat zullen we doen, nu ons licht ons gaat verlaten? Welke hulp en hoop rest ons om ons te bemoedigen op onze pelgrimstocht? Ik vind er geen, behalve de verwachting dat wij Haar als onze tijd gekomen is, zullen volgen.

De H. Petrus kon niet verder spreken door zijn tranen en zuchten. Ook de Apostelen waren niet in staat hem te antwoorden door tranen. Daarna herstelde Petrus zich en sprak verder: Mijn kinderen, laat ons naar onze Moeder en Vrouwe gaan. Laten wij de tijd die Haar nog rest hier op aarde in Haar gezelschap doorbrengen en Haar vragen ons te zegenen. Zij begaven zich naar het bidvertrek van de grote Koningin, waar zij Haar knielend op het rustbed aantroffen om een korte rust te genieten. Zij zagen Haar vol schoonheid en hemels licht, omgeven door duizend engelen van Haar garde. Haar uiterlijk en de toestand van Haar heilig en maagdelijk lichaam waren dezelfde als op Haar 33 jaar, want vanaf dat jaar veranderde er niets aan Haar uiterlijk. Het was niet door de jaren getekend, het vertoonde geen ouderdomsverschijnselen, geen rimpels, geen verzwakking zoals bij andere mensen het geval is. Deze onveranderlijkheid was een privilege dat alleen aan de heiligste Maria geschonken was, omdat dit overeenkwam met de stabiliteit van Haar zuiverste ziel en omdat dit het gevolg was van Haar immuniteit van erfzonde, die noch Haar heiligste lichaam noch Haar zuiverste ziel beroerden. De Apostelen en discipelen en enige andere gelovigen vulden Haar kamer. Zij allen bewaarden de grootste stilte in Haar aanwezigheid. De H. Petrus en H. Johannes gingen aan het hoofdeinde van de bank zitten. De heiligste Maria keek hen allen aan met Haar gebruikelijke bescheidenheid en eerbied en vroeg hen om hun zegen en smeekte Haar deze troost te willen geven. Ze knielde voor de H. Petrus en sprak: Mijn meester, Ik smeek u, Mij als universele leider en hoofd van de H. Kerk, uw zegen in uw eigen naam en namens de Kerk te willen geven. Vergeef Mij, uw dienares, voor de geringheid van de diensten die Ik in Mijn leven kon geven. Sta toe dat de H. Johannes Mijn kledij verdeelt. De twee tunica’s zijn bestemd voor de twee arme meisjes, die Mij altijd zo liefdevol geholpen hebben. Zij wierp Zich daarna op de grond, kuste de voeten van de H. Petrus, als plaatsvervanger van Christus, en wekte de bewondering en de tranen op van de Apostelen en alle omstaanders door Haar overvloedige tranen. Van de H. Petrus ging Zij naar de H. Johannes en knielde op dezelfde wijze aan zijn voeten. De liefdevolle Moeder ging verder met het afscheid nemen. Zij sprak tot ieder van de Apostelen in het bijzonder en tot enige van de discipelen. Daarna tot allen tezamen die in grote getale daar aanwezig waren. Zij sprak tot hen: Liefste kinderen en Mijn meesters, Ik heb u steeds in Mijn ziel gesloten en in Mijn hart geschreven. Ik heb u allen met dezelfde tedere liefde bemind die Mij betoond werd door Mijn goddelijke Zoon, die Ik in u, Mijn uitverkoren vrienden teruggevonden heb. Gehoorzaam aan Zijn heilige en eeuwige wil, ga Ik nu naar de eeuwige woonplaatsen, waar Ik, Ik beloof u dat als een Moeder voor u zal zorgen in het helderste licht van de Godheid, waarvan Ik het visioen in alle eeuwigheid hoop te genieten. Ik beveel u Mijn Moeder de Kerk, aan, de verheffing van de naam van de Allerhoogste, de verspreiding van het Evangelie, de eer en eerbiediging voor de woorden van Mijn goddelijke Zoon, de herinnering aan Zijn Lijden en Dood, de praktijk van Zijn leerstellingen. Mijn kinderen, houd van de Kerk en van elkaar met een band van naastenliefde, die Uw Meester u steeds voorgehouden heeft. Aan U, Petrus, Heilige Vader, beveel Ik Mijn zoon Johannes en heel de rest aan. Als pijlen van goddelijk vuur doorboorden de woorden van de heiligste Maria de harten van alle Apostelen en omstaanders en na Haar woorden waren allen in tranen en gegrepen door niet te stelpen smart. Zij wierpen zich hartverscheurend op de grond. Na enige tijd vroeg Zij hen, samen met Haar in stilte te bidden. Gedurende deze stilte daalde Haar Zoon Jezus uit de Hemel neer op een troon van onuitsprekelijke glorie, vergezeld door alle Heiligen en ontelbare Engelen, waardoor het cenakel met glorie vervuld werd. De heiligste Maria aanbad de Heer en kuste Zijn voeten. Zij lag voor Hem neer en volbracht de laatste en diepste akte van geloof in Haar sterfelijk leven. Ze verdeemoedigde Zich dieper dan alle mensen tezamen ooit gedaan hebben of zullen doen in berouw over hun zonden. Haar goddelijke Zoon gaf Haar Zijn zegen en sprak in tegenwoordigheid van de Hemelse hovelingen:

Mijn liefste Moeder, die Ik verkozen heb tot woonplaats, het uur is gekomen waarin Gij vanuit dit leven-van-de-dood en van de wereld in de glorie van Mijn Vader en Mij zult overgaan. Daar zult Gij de troon die Ik voor u aan Mijn rechterhand in gereedheid heb gebracht, bezitten en in alle eeuwigheid zult Gij hem genieten. En omdat Ik U door Mijn kracht als Mijn Moeder deze wereld heb doen betreden vrij van zonde zal de dood zijn rechten niet over u kunnen doen gelden en U niet mogen aanraken bij Uw vertrek uit deze wereld. Indien Gij niet door de dood wenst te gaan, kom dan nu met Mij mee om Uw glorie, die Gij verdiend hebt, te krijgen.

Maar de heiligste Moeder wierp zich aan de voeten van Haar Zoon en antwoordde Hem met vreugdevol gelaat: Mijn Zoon en Mijn Heer, Ik bezweer U, laat Uw Moeder en dienares het eeuwig leven binnengaan door de gewone poort van de natuurlijke dood, waardoor alle kinderen van Adam moeten gaan. Gij, die Mijn ware God zijt, hebt de dood ondergaan zonder dat Gij daartoe verplicht was. Het is passend dat Ik U, na U bij Uw leven gevolgd te hebben, ook in de dood navolg.

Christus keurde het offer van Zijn heiligste Moeder goed en stemde toe in de voltrekking ervan. Daarna begonnen de Engelen enige verzen uit het Hooglied van Salomo in harmonie te zingen. Hoewel alleen de H. Johannes en enige Apostelen met de aanwezigheid van Christus op de hoogte waren, voelden de anderen toch innerlijk Zijn goddelijke kracht en Zijn uitwerking, maar de muziek werd zowel door de Apostelen en discipelen als door velen van de gelovigen die daar aanwezig waren, gehoord. Een Hemelse geur verspreidde zich, die zelfs tot op de straat merkbaar was. Het huis van het cenakel werd vervuld met glans, door allen opgemerkt en de Heer schikte het zo dat diverse groepen uit het volk van Jeruzalem in de straten liepen en getuigen waren van dit wonder.

Toen de Engelen met hun muziek begonnen, leunde de heiligste Maria achterover op de rustbank. Haar tunica was rond Haar heilig lichaam gevouwen. Haar handen waren ineengestrengeld, Haar ogen gericht op Haar goddelijke Zoon en Zij was helemaal vervuld met het vuur van goddelijke liefde. En toen zetten de Engelen de verzen van het Hooglied (hoofdst 2) in: Sta op, mijn liefste, kom toch, mijn schoonste. Kijk maar, de winter is heen, de regentijd voorgoed voorbij. Op het veld staan weer bloemen; de tijd om te zingen breekt aan; de roep van de tortel klinkt over het land. De vijgeboom draagt zijn eerste vruchten al, en wat ruikt de bloeiende wijnstok heerlijk! Sta op, mijn liefste, kom toch, mijn schoonste! Mijn duif, verscholen in de spleten van de rots, in de holten van de bergwand, laat mij je gezicht zien, laat mij je stem horen, want je stem is zo mooi, je gezicht zo lieftallig! Ondertussen sprak Zij die woorden van Haar Zoon op het Kruis: In Uw handen, O Heer, beveel Ik Mijn geest.

Daarna sloot Zij Haar ogen en blies de laatste adem uit. De ziekte die Haar het leven kostte was liefde, zonder enige andere zwakte of bijkomstige kwaal. Zij stierf in het ogenblik waarin de goddelijke macht Zijn bijstand opschortte, die tot dan het tastbare vuur van Haar brandende liefde voor God had weerhouden. Zodra Zijn wonderbaarlijke bijstand teruggetrokken werd, verteerde het vuur van Haar liefde de levenssappen van Haar hart wat het ophouden van Haar aards bestaan veroorzaakte. Toen verliet deze zuiverste ziel Haar maagdelijk lichaam om in grenzeloze glorie te zitten op de troon aan de rechterhand van Haar goddelijke Zoon. De muziek van de Engelen scheen zich onmiddellijk terug te trekken naar de bovenste luchtlagen, want de hele processie van Engelen en Heiligen vergezelde de Koning en Koningin naar de hoogste hemelen. Het heilig lichaam van de heiligste Maria, dat tot tempel en tabernakel gediend had van God gedurende het leven, bleef een schitterend licht uitstralen en ademde een wonderbare en onbekende geur uit die alle aanwezigen met innerlijke en uiterlijke lieflijkheid vervulde. De duizend Engelen van Haar garde bleven het onschatbare lichaam bewaken. De Apostelen en discipelen waren onder tranen en verwondering van wat ze hadden meegemaakt, enige tijd in bewondering verzonken en zongen daarna vele psalmen en hymnen ter ere van de overleden heiligste Maria. De glorierijke overgang vond plaats om 15u, op vrijdag de 13^de augustus. Zij was toen 69 jaar. Zij heeft na Jezus’ dood toen Hij 33 jaar was, nog 21 jaar geleefd. (Bij Jezus geboorte was Maria 15 jaar)

Er gebeurden grote wonderen ten tijde van de kostbare dood van Maria, want de zon werd gedurende enige tijd verduisterd en haar licht werd gedurende enige tijd verborgen. Vele vogels van verschillende soorten verzamelden zich rond het cenakel en bewogen de omstaanders tot tranen toe door hun droevige geluiden. Heel Jeruzalem was in beweging, vele inwoners kwamen in groepen bijeen en vroegen zich verwonderd af wat er gebeurd was. Zij prezen luid de macht van God en de grootte van Zijn werken. Anderen waren helemaal teneer geslagen en buiten zichzelf. De Apostelen en discipelen en ook enige trouwe gelovigen stortten tranen van verdriet. Vele zieke personen werden genezen. Zielen in het vagevuur werden verlost. Maar het grootste wonder was dat drie personen, een man in Jeruzalem en twee vrouwen die dicht bij het cenakel woonden in zonde en onboetvaardigheid, stierven in Haar stervensuur. Zij hadden de eeuwige verwerping verdiend. Maar hun zaak werd voor het tribunaal van Christus gebracht, en Zijn Moeder Maria kwam voor hen op en zij werden tot leven gebracht. Zij verbeterden hun gedrag zodanig dat zij later in genade stierven en gered werden.

Maria : Door de keuze om te sterven zoals een mens en zoals Mijn Zoon te sterven verkreeg Ik de gunst voor allen die Mij toegewijd zijn en Mij aanroepen in het uur van de dood, en Mij aanstellen als hun Voorspreekster ter gedachtenis van Mijn gelukkige Overgang en van Mijn verlangen om Hem in de dood gelijk te worden:

• Dat zij onder Mijn bijzondere bescherming zullen zijn in dat uur

• Dat zij Mij zullen hebben als afweer tegen de duivels

• Dat zij Mij als hulp en beschermster zullen hebben

• En dat zij door Mij zullen geleid worden voor het tribunaal van barmhartigheid en daar Mijn tussenkomst zullen ondervinden

Het gevolg hiervan was, dat de Heer Mij nieuwe macht gaf en een nieuwe opdracht. Hij beloofde Mij grote genadebijstand te geven voor een zalige dood en een zuiver leven aan allen die in eerbied voor dit mysterie van Mijn kostbare dood, Mijn hulp willen inroepen.

Doordat de dood op het leven volgt en daarmee overeenkomt, is de beste borg voor een goede dood nog steeds een goed leven, een leven waarin het hart onthecht is en bevrijd van aardse liefde. Want dat is wat in het laatste uur de ziel kwelt en bedrukt en als een zware ketting haar vrijheid om op te stijgen boven de dingen, welke zij liefhad in deze wereld, belet. O hoe weinig begrijpen de mensen deze waarheid en hoe ver dwalen zij daarvan af door hun daden! De erfzonde was Mij vreemd en geen van zijn uitwerkingen had enige macht over Mijn vermogens, maar toch leefde Ik in vreze, in armoede en onthecht van aardse dingen, zo volmaakt mogelijk en heilig, en deze heilige vrijheid ondervond Ik in het uur van Mijn dood. Keer u steeds meer af van zichtbare dingen. Dan zult gij de benodigde vrijheid niet tevergeefs zoeken, wanneer de Bruidegom u ter bruiloft uitnodigt.

De begrafenis

De heilige Apostelen regelden de begrafenis van het allerheiligste lichaam van hun Koningin en Vrouwe. Zij zochten daarvoor een nieuw graf uit, dat op mysterieuze wijze door voorzieningen van Haar goddelijke Zoon was gereed gemaakt. Zij riepen twee dienaressen van Maria die aangewezen waren als erfgenamen van Haar tunica’s en drogen hen op het lichaam van de Moeder van God te zalven met kostbare oliën en reukwaren en in een lijkwade te wikkelen voordat het in de kist zou worden gelegd. Met grote eerbied en in grote vreze betraden de twee meisjes de kamer, waar het lichaam van de heilige Vrouwe op Haar bank lag, maar de glans die daarvan uitging maakte hen het naderen onmogelijk en verblindde hen zodanig dat zij het lichaam niet konden zien of aanraken. Ze konden zelfs niet vaststellen op welke plaats het rustte. Zij verlieten terug de kamer en zeiden aan de Apostelen wat er gebeurd was. Ze kwamen tot de conclusie - onder goddelijke influistering – dat deze heilige Ark van het Verbond niet mocht aangeraakt worden of behandeld mocht worden zoals dit gebruikelijk was. Toen betraden de H. Petrus en de H. Johannes het bidvertrek en namen de schittering waar, terwijl zij hemelse muziek van de Engelen hoorden die zonden: Wees gegroet Maria, vol van genade, de Heer is met U. Anderen antwoordden: Maagd voor de geboorte, in de geboorte en na de geboorte. Ze vielen op hun knieën en vroegen de Heer om hen te laten weten wat we moesten doen. Toen hoorden zij een stem die zei: Laat het lichaam niet ontkleed noch aangeraakt worden. Nadat de glans wat verminderd was, naderden zij de bank en namen de tunica, met eigen handen, aan twee einden vast. Zo werd de heilige en maagdelijke schat op een baar geplaatst in dezelfde positie die het op de bank had ingenomen. Dit viel hen zeer gemakkelijk omdat zij slechts het gewicht van de tunica voelden. De glans verminderde nog meer en allen konden de schoonheid van het maagdelijk gelaat en van Haar handen aanschouwen. Wat de rest betreft beschermde de almacht van God deze, Zijn hemelse woonplaats, zodat niemand meer kon zien dan wat gebruikelijk is in de normale omgang, namelijk Haar gezicht en Haar handen.

Daarna overlegden de Apostelen verder over Haar begrafenis. Toen hun beslissing bekend werd onder de menigte van getrouwen in Jeruzalem, brachten zij vele kaarsen om rond de baar aangestoken te worden. En hoewel alle kaarsen gedurende die dag en de twee volgende dagen brandden, raakte geen van de kaarsen opgebrand en veranderden ze niet van vorm. De Heer had alle inwoners van Jeruzalem ingefluisterd aanwezig te zijn bij de begrafenis van Zijn heiligste Moeder, zodat er bijna niemand in Jeruzalem was, zelfs onder de Joden en heidenen, die niet door dit nieuwe schouwspel geïmponeerd werd. De Apostelen namen het lichaam en tabernakel van God op hun schouders en droegen als priesters van de Evangelische wet in processie van het cenakel in de stad naar de vallei van Josaphat. Dit was zichtbaar voor de bewoners van Jeruzalem. Maar bovendien was er de onzichtbare menigte van hovelingen uit de Hemel. Zij bestond uit de duizend engelen van de Koningin, die hun Hemelse liederen, die gehoord werden door de Apostelen, discipelen en vele anderen, gedurende de drie dagen niet onderbraken. Er daalden nog vele engelen uit de Hemel neer en ook de oude Aartsvaders en Profeten, waaronder de H. Joachim en de H. Anna, Jozef, Elisabeth en Johannes de Doper en vele andere heiligen die door Jezus gezonden waren om de begrafenis van Zijn heiligste Moeder bij te wonen. Onderweg vonden er vele wonderen plaats. Alle zieken, en er waren er zeer veel, werden genezen van verschillende ziekten. Vele bezetenen werden van duivels bevrijd. Groter waren de wonderen van bekering, die onder de Joden en heidenen plaatsvonden, want bij deze gelegenheid werden de schatkamers van de goddelijke barmhartigheid wijd opengezet, zodat vele zielen Christus leerden kennen en Hem openlijk beleden als de ware God en Verlosser en om het Doopsel vroegen. Het vele volk was verwonderd over de geur die verspreid werd, de lieflijke muziek die zij hoorden en andere wonderen. Zij riepen God uit tot machtig en groot in dit schepsel, en tot getuigenis van hun erkenning sloegen zij hun op de borst in smart en berouw.

Toen de processie het heilig graf in de vallei van Josaphat bereikt had, plaatsten de twee Apostelen het lichaam in het graf en bedekten het met een linnen doek, waarbij de engelen hun taak overnamen. Zij sloten het graf met een grote steen, zoals dit gebruikelijk was bij andere begrafenissen. De Hemelse hovelingen keerden naar de Hemel terug, terwijl de duizend engelen van Haar lijfwacht hun wake voortzetten, en het heilig lichaam bewaakten en de muziek van de begrafenis lieten weerklinken. De menigte ging heen en de Apostelen en discipelen keerden onder tedere tranen naar het cenakel terug. Gedurende een heel jaar bleef de uitgelezen geur door heel het cenakel en in het bidvertrek hing deze geur meerdere jaren. Dit heiligdom bleef een plaats van toevlucht voor al diegenen die belast en beladen waren en zij vonden daar wonderbaarlijke bijstand zowel bij ziekten als in moeilijkheden en noden. Enige Apostelen keerden naar het graf terug om te waken en de H. Petrus en Johannes kwamen voor lange perioden het graf bezoeken, waar de schat van hun hart was neergelegd.

Onze Verlosser Jezus trad de zevende Hemel binnen en leidde de zuivere ziel van Zijn Moeder aan Zijn rechterhand. Zij verdiende uit alle stervelingen de ontheffing van het bijzonder oordeel omdat Zij ontheven was van de erfschuld en uitverkoren was tot Koningin, en stond boven de wetten van de kinderen van Adam. Om deelde reden zal Zijn aan de rechterhand van de Rechter gezeten zijn om met Hem alle schepselen te oordelen. Zijn was van het eerste ogenblik van Haar Ontvangenis het lichtend Morgenrood schitterend met de stralen van de zon van de Godheid, mooier dan de meest verheven serafijn, en verkreeg later nog grotere glans door Haar contact met het hypostatische Woord, die Zijn menselijkheid aan Haar wezen dankte. Zij was Zijn Metgezellin door alle eeuwen heen en dusdanig met Hem gelijk, dat geen ander schepsel deze gelijkheid met de Godheid kon evenaren. In dit licht leidde de Verlosser Haar voor de troon van de Godheid en sprak tot de eeuwige Vader in tegenwoordigheid van alle zaligen:

Eeuwige Vader, Mijn allerliefste Moeder, Uw geliefde Dochter en uitverkoren Bruid van de H. Geest, komt nu om bezit te nemen van de kroon en de glorie die Wij voor Haar verdiensten in gereedheid gebracht hebben. Zij is degene die geboren is als de Roos zonder doornen, onberoerd, zuiver en schoon, waardig om door Ons te worden omhelsd en geplaatst te worden op een troon die door geen van ons schepselen ooit bereikt kan worden en voor hen, die in zonden ontvangen zijn, onbereikbaar is. Dit is Onze Uitverkorene en Onze Enige, onderscheiden boven alle anderen, aan Wie Wij Onze genade en volmaaktheden in ruimere mate dan aan andere schepselen geschonken hebben; waarin Wij de schatten van Onze onbegrijpbare Godheid en Haar gaven gelegd hebben. Zij heeft trouw de talenten die Wij Haar gaven beheerd en vruchtbaar gemaakt. Zij is nooit van Onze wil afgeweken en heeft genade en welbehagen in Onze ogen gevonden. Mijn Vader, het tribunaal van Onze gerechtigheid en barmhartigheid is onpartijdig en door hem worden de diensten van Onze vrienden meer dan overvloedig betaald. Het is juist, dat aan Mijn Moeder de beloning van een Moeder gegeven wordt en omdat Zij gedurende heel Haar leven en in al Haar werken zo gelijk mogelijk is geweest aan Mij als voor een schepsel maar mogelijk is, laat Haar dan nu ook gelijk zijn in glorie op de troon van Onze Majesteit, zodat daar waar heiligheid in wezen aanwezig is, Zij ook gevonden zal worden in Haar hoogste deelhebbing.

De Vader en de H. Geest keurden het besluit van het Mensgeworden Woord goed. De heiligste ziel van Maria werd onmiddellijk opgeheven naar de rechterhand van Haar Zoon en ware God en op de koninklijke troon van de H. Drie-eenheid geplaatst, die geen mens of engel en zelfs geen serafijn ooit betreden had, en niet in de eeuwigheid zal betreden. Dit is het meest verheven en grootste privilege van onze Koningin en Vrouwe dat Zij op de troon zit met de drie goddelijke Personen en Haar plaats als Koningin bezet, terwijl de rest dienaren en priesters zijn van de hoogste Koning. Haar gaven van glorie, verstand, inzicht en rijpheid geven Haar recht op de majesteit van Haar positie, onbereikbaar voor alle stervelingen, omdat Zij boven allen en meer dan allen doordringt en dieper het eeuwige Wezen en Zijn oneindige mogelijkheden begrijpt. Zij geniet met liefde van Zijn Mysteries en allergeheimste strevingen, meer dan al de rest van de zaligen. Hoewel er tussen de glorie van de goddelijke Personen en die van de heiligste Maria een oneindige afstand is, want het licht van de Godheid is ongenaakbaar en daarin alleen onsterfelijkheid en glorie, en ook de heiligste ziel van Christus aan gaven die van Zijn Moeder mateloos overtreft, is de glorie onbereikbaar voor alle heiligen. Zij bezit een gelijkenis met die van Christus die in dit leven niet kan begrepen worden.

Hoewel de Heer geen vermeerdering aan nieuwe glorie kon ervaren, omdat Hij alle denkbare glorie onveranderlijk bezit en in eeuwigheid bezitten zal, waren de uitwendige blijken van dit welbehagen en Zijn voldoening over de vervulling van Zijn eeuwige raadsbesluiten op dit dag groter dan ooit en vanaf de troon klonk de stem van de eeuwige Vader:

In de glorie van Onze geliefde en Ons liefhebbende Dochter is heel het welbehagen van Onze heilige wil tot Onze volledige voldoening vervuld. Aan alle schepselen hebben Wij leven gegeven, ze werden uit niets geschapen, opdat ze zouden deelhebben aan onze oneindige goederen en schatten overeenkomstig het welbehagen van Onze onmetelijke barmhartigheid. Juist degenen die geschikt werden gemaakt voor Onze genade en glorie, hebben deze weldaad verguisd. Alleen Onze geliefde Dochter had geen deel aan de ongehoorzaamheid en afdwalingen van de rest en Zij heeft dan ook verdiend wat de onwaardige kinderen van verderf verworpen hebben. Ons hart is nooit, geen ogenblik, in Haar teleurgesteld. Aan Haar komen de beloningen toe, welke Wij in Ons voorwaardelijk besluit in gereedheid gebracht hadden voor de ongehoorzame engelen en hun volgelingen onder de mensen als ze trouw geweest waren aan hun genade en roeping. Zij heeft Ons genoegdoening gegeven voor hun afval door Haar onderworpenheid en gehoorzaamheid. Zij heeft Ons welbehagen opgewekt door al Haar daden en heeft een plaats op de troon van Onze Majesteit verdiend.

Op de derde dag nadat de zuiverste ziel van Maria bezit genomen had van deze glorie, die Zij nooit meer zou verlaten, openbaarde de Heer Zijn goddelijke wil aan de heiligen, en ei dat Zij naar de wereld terug moest keren, Haar heilig lichaam tot nieuw leven zou roepen en Haar daarmee zou verenigen, opdat Ze met ziel en lichaam terug zou opgeheven worden naar de rechterhand van Haar goddelijke Zoon zonder wachten op de algemene opstanding van de doden. Toen de tijd voor dit wonder was aangebroken, daalde Christus uit de Hemel neer, aan Zijn rechterhand de ziel van Zijn Moeder, vergezeld van vele legioenen engelen, Aartsvaders en Profeten. Zij kwamen naar het graf in de vallei van Josaphat en aangekomen bij het maagdelijk lichaam sprak de Heer de volgende woorden tot de heiligen:

Mijn Moeder werd zonder zonden ontvangen, opdat Ik Mij uit Haar maagdelijk wezen zou kunnen kleden in de menselijkheid waarin Ik naar de wereld kwam en Haar van zonde verloste. Mijn vlees in Haar vlees. Zij werkte met Mij samen in de werken van Verlossing, daarom moet Ik Haar doen opstaan, juist zoals Ik uit de doden opstond en wel tegelijkertijd en in hetzelfde uur. Want Ik wil Haar aan Mij gelijk maken in alle dingen.

Al de oude heiligen van het menselijk geslacht dankten voor deze nieuwe gunst in lofprijzingen en gloriezangen tot de Heer. Zij die zich bijzonder onderscheidden in hun dank waren onze eerste ouders Adam en Eva, de H. Anna, de H. Joachim en H. Jozef. Zij waren nauw betrokken bij dit wonder van Zijn Almacht. Daarna, op bevel van de Heer, verenigde de zuivere ziel van de Koningin zich met het maagdelijk lichaam, herlevendigde dit en deed het opstaan, gaf het nieuw eeuwig leven en glorie en deelde de vier gaven: doorzichtigheid, onvatbaarheid voor lijden, beweeglijkheid en subtiliteit, overeenkomend met die van de ziel door ze in het lichaam te laten overvloeien. Verrijkt met deze gaven trad de heiligste Maria uit het graf met lichaam en ziel, onder de afsluitsteen op te tillen en zonder de positie van de tunica, die Haar heilig lichaam omgaf, te verstoren. Haar schoonheid en uitstralende glorie zijn onbeschrijflijk. De Heer schonk in deze Verrijzenis en wedergeboorte Haar een glorie en schoonheid, gelijk aan Zijn eigen verschijning. Daarna vertrok van het graf een zeer plechtige processie die zich onder hemelse muziek door de luchtlagen naar de zevende Hemel bewoog. Dit gebeurde in het uur, onmiddellijk na middernacht, waarin de Heer was opgestaan uit het graf. Daarom waren niet alle Apostelen hiervan getuige, alleen zij die bij het graf waakten.

De heiligen en engelen kwamen in de Hemel in de volgorde waarin ze die verlaten hadden. Op de laatste plaats kwam Christus met aan Zijn rechterhand de Koningin, gekleed in goudbrokaat. Ze was zo mooi dat Zij de bewondering opwekte van het Hemels hof. Allen keerden zich tot Haar om naar Haar te kijken en te zegenen met nieuwe jubel en lofzangen. Middenin deze glorie kwam de heiligste Maria met lichaam en ziel bij de troon van de H. Drie-eenheid. En de drie goddelijke Personen ontvingen Haar met een in alle eeuwigheid onuitwisbare omhelzing. De eeuwige Vader zei tot Haar : Stijg hoger op, Mijn Dochter, Mijn Duive. Het mensgeworden Woord sprak: Mijn Moeder, van Wie Ik het menselijk wezen ontvangen heb en volledige voldoening van Mijn werk door Uw volmaakte navolging, ontvang nu uit Mijn hand de beloning die Gij verdiend hebt. De H. Geest sprak: Mijn allerliefste Bruid, treed binnen in de eeuwige vreugde die overeenkomt met de meest getrouwe liefde, want de winter van het lijden is nu voorbij, Gij zijt aangekomen in Onze eeuwige omhelzingen. Daar werd de heiligste Maria ondergedompeld in de beschouwing van de drie goddelijke Personen en als het ware overspoeld door de grenzeloze oceaan van de Godheid, terwijl de heiligen met bewondering en vreugde vervuld waren.