verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
13-10-2010
Geilenkirchen: einige Bilder
Enkele fotootjes van Geilenkirchen-Gillrath, waar het op het eind altijd pijnlijk is, en deze keer Carel een zelfs ergere grimas op zijn face heeft dan ik. Of toch niet? Ook een fotootje van achteraf, want dan staat alles in het teken van spijs en drank. En Deutsche Kuchen!
Ondertussen lijkt de achillespees-kwetsuur toch de goeie kant uit te gaan. Zondag en vooral maandag had ik er enorm de pest van in. De zwelling is door een overdaad aan ontstekingsremmers fel verminderd, de pijn is zo goed als weg, ik strompel niet fel meer (was zondag en maandag wel echt heel erg, had beter krukken aangeschaft) en ik kan al wat verstevigingsoefeningen doen. Ik denk dat het een groot geluk is dat de kuiten en daardoor ook de achillespees op voorhand al verstevigd waren, want ik doe sinds een jaar allerlei stabilisatie- en verstevigingsoefeningen. Is nodig als je een jaartje ouder wordt, en vanalles heeft de neiging om te beginnen hangen . En hopelijk wordt nog maar eens bevestigd dat huisdokters echt geen sikkepit afweten van sport .
Woensdag samen met Els over ons "geloop" een interviewtje afgelegd voor ons personeelsmagazine. En ondermeer verteld dat ik al vele jaren geen last meer van de achillespezen heb gehad, sinds ik aangepast schoeisel draag. Sinds donderdag enorme last van de linkerachillespees , ongelooflijk gewoon, ook zonder een bepaalde aanleiding. Nu zaterdag is het min of meer draaglijk, ga dus morgenvroeg met Carel naar de volgende wedstrijd van de Rureifelcup. Deze week niet ziekjes , kan geen goed teken zijn . En dan twee weekjes rust, met enkel af en toe een beetje loslopen, en misschien ook eens een pintje meer. Geloof het of niet, maar dat wordt moeilijk. Het vertrek in Geilenkirchen morgen is gelegen in de Bergstraβe, dat belooft alweer. Verslag De benaming Bergstraße leek ter plaatse nergens op te slaan, het bleek een afwisselend parcours doch niet echt keizwaar. Met Carel mooi op tijd daar geraakt, is ook helemaal niet ver, een halfuurtje vanuit Rekem. En terug heel wat bekende gezichten die ik me herinnerde van de wedstrijd in Würselen. Bij het inlopen voelde de linkerachillespees redelijk gevoelig, doch het was doenbaar. Ik hoopte het er een beetje uit te lopen. En denkende dat het een onsteking was, dat het met lopen vanzelf zou weggaan.
Niet dus. Redelijk rustige start, zelfs effe op kop gelopen, en daarna met een groepje van een tiental atleten op kop. Het voelde redelijk goed allemaal, de conditie is er uiteindelijk toch wel gekomen. Maar na 3 à 4 km begon die achillespees meer en meer op te spelen. Ondertussen was ik opgerukt naar een 6de positie, en werd het na halfweg een zeer pijnlijke bedoening. Kon de linkervoet ook niet meer helemaal afrollen. De laatste kilometers waren een hel, heb enorm veel pijn gehad. Er kwam nog iemand terug uit de achtergrond. Probeerde me te verschalken, maar ik liet me niet doen. Door het duel vergat ik de pijn een beetje, doordat we op het scherpst van de snee aan het strijden waren. We hadden op voorhand de laatste km verkend, dus we wisten wat er ons stond te wachten. Door de licht dalende laatste km kon ik de grote plateau opzetten, en bleek ik iets sneller dan mijn compagnon te zijn. En strandde ik op enkele metertjes van de 5de (ben 2de M40 geworden).
Toen begon de miserie pas echt. Net na aankomst kon ik enkel nog een beetje strompelen. De linkerachillespees voelt als een blok, is enorm pijnlijk. Na het douchen, met Carel nog wat lekkere Duitse Kuchen en Bratwurst verorberd, met een Bit erbij. 't Is bij die Duitse wedstrijden echt wel enorm gezellig. Na de terugrit thuis direct ijs op de achillespees, MAAR: er geen rekening mee gehouden dat de temperatuur van het icepack wel enorm laag was, met als gevolg: niet alleen een kanjer van een blessure maar ook de achillespees verbrand . En geen ontsteking, daarvoor is de blessure veel te plots gekomen, en verdwijnt de pijn ook niet na "warmlopen". Conclusie: het begin van een korte rustperiode is begonnen met waarschijnlijk een scheur aan de achillespees... Ga subiet wat google-en en zo snel mogelijk proberen deskundig advies in te winnen. Maar het ziet er niet al te goed uit.
Morgenvroeg naar de Passerelloop in Vucht. Voel me wel niet okay, keelpijn en zeer suf, heb vandaag ook overdag redelijk wat geslapen. Maar ben ook gaan loslopen, en dat voelde wel goed. Ga na een eerste en twee tweede plaatsen in de korte loop, morgen de langere afstand (8,4 km) afwerken, als laatste voorbereiding op Geilenkirchen volgende week, en dat zal waarschijnlijk de laatste wedstrijd deze maand worden, want het wordt tijd om enkele weken wat te rusten. En Kortessem afwerken na een avondje/nachtje stappen in Hever/Boortmeerbeek, nee, dat zie ik niet (meer) zitten. Heb net gezien dat ook een revaliderende Rudi Smeets morgen van de partij zal zijn. Ondanks zijn waarschijnlijk wat mindere conditie momenteel zal een eerste plaats er dit jaar waarschijnlijk al niet meer inzitten. Maar dat maakt ook niets uit, ik probeer er gewoon een mooi wedstrijdje van te maken, als de gezondheid het tenminste toelaat. Verslag De dag zelf niet echt een verbetering van de gezondheid, voelde me nogal sufjes, met veel moeite uit bed geraakt. Ter plaatse, in het ochtendzonnetje, direct verwelkomd door ex-collega Raf Habets die bovenop het dak van zijn nieuwe woning bezig was en door Freddie en Gaëtane van de plaatselijke organisatie, die zoals elk jaar een pluimpje verdient. Dit jaar ingeschreven voor de langere afstand. Mijn bijna-naamgenoot uit Stein, waarvan ik maar niet de naam kan onthouden , was er ook opnieuw, maar hij zou terug de korte afstand aanpakken. Een aantal clubgenoten en vooral vele bekenden daar. Rudi Smeets had slecht nieuws: hij heeft artrose aan zijn heup en zou eigenlijk niet meer mogen lopen. Verschrikkelijk vind ik dat. Hij onderhoudt nu de conditie met vooral fietsen en zwemmen. Zeer jammer, een groot verlies toch voor onze sport. Hopelijk vindt hij een mooi alternatief in een andere sport waarin hij evenzeer kan uitblinken. De start dan. Direct het initiatief genomen, kan dat blijkbaar niet laten... In eerste instantie mijne maat uit Stein erbij, iets verder gevolgd door ondermeer clubgenoot Carlo Porco en jawel Rudi Smeets. Na iets meer dan een km ben ik er dan alleen van onderdoor gemuist, en heb niemand meer teruggezien. Ben eigenlijk met een reuzevoorsprong gefinisht, daarbij vakkundig geleid door een van de begeleidende fietsers, waarvoor mijn grote dank. Heb onderweg toch serieus afgezien. De benen waren best goed, maar vanbinnen voelde er iets niet goed. Ben dus wel blij dat ik me niet volledig heb moeten geven, want dat had verkeerd kunnen aflopen. Nu, 's avonds, is het terug heel wat beter. Is waarschijnlijk een petieterig virusje geweest, zoals onze Tomas in de week ook heeft gehad. Al bij al content om nog eens te kunnen winnen!
Enkele fotootjes van de Maasrun van gisteren, met dank aan Tom en Peter. De aankomstfoto is pas écht interessant in de grote versie, als je de reacties van de toeschouwers ziet .
Seffens hier de Rijksweg oversteken, en dan al joggend naar het vertrek van de Maasrun in Oud-Rekem. Heb er wel zin in, het weer is goed, en de benen voelen goed. Wil in elk geval terug een stuk beter doen dan vorig jaar. Door de verhoging van het prijzengeld worden heel wat toppers aan de start verwacht, al zijn er vandaag in de buurt heel wat wedstrijden, o.a. in Mesjtreech. Ook heeft de organisatie (gemeente+Atla) een aantal aanpassingen aan het concept verricht, ben benieuwd of dit tot verbeteringen zal leiden. Voor de Atla-ers is dit natuurlijk een van de belangrijkste wedstrijden van het seizoen, en zijn de aanmoedigingen onderweg van al dan niet bekenden bij momenten echt wel overweldigend. Al heeft dit soms al tot gevolg gehad dat je veel te snel in het rood geraakt, en onderweg ergens crasht . Verslag Bij de start héél veel bekende gezichten, ook enkele oude bekenden, zoals Patrick Clerx, oude collega van de politie, waar ik heel graag mee te doen had. Van spanning geen sprake, net voor de start was ik nog altijd mijn oude flauwe plezante zelf . Toen ik nog maar eens te snel was gestart en de wind recht op kop bleek te staan, vooral langs het kanaal, wist ik dat een goede tijd er al niet inzat. Vanaf zowat km 4 heb ik me dan maar geconcentreerd op Kris Nicolaes, die ik denk ik nog nooit had kunnen kloppen. Ondertussen was het treintje Soccol al voorbijgedenderd, ongelooflijk gewoon. Frank moet zich geen zorgen maken, volgende week in Breda gaat ze een toptijd lopen in haar eerste halve marathon. Rond km 8, op het einde van de klim van de Heuvelstraat, uiteindelijk bij Kris geraakt, en in diens kielzog gebleven, ook al om effe uit de wind te blijven (heb daarvoor steeds alleen gelopen), en in het Uilenstraatje kon ik me niet meer bedwingen, en heb dan maar een demarrage geplaatst. Kris klampte aan tot aan de Stationsstraat, toen begaf hij helemaal. En kon ik het nog redelijk ontspannen afmaken. In dezelfde tijd als vorig jaar, maar gezien de omstandigheden was het toch weer een klein stapje vooruit. Nu verder met Vucht (nog een echte jogging zonder tijdsopname), Haaasselt, en waarschijnlijk ook nog Kortessem. En dan een korte rustperiode om er daarna weer in te vliegen met uitdagingen zoals Enci bergloop, Mescherbergloop, enz. als het maar niet te gemakkelijk is
Enkele fotootjes van Würselen (met dank aan Robert Willems) genomen door huisfotograaf Peter, een opmerkelijk persoon die blijkbaar bij elke manche van de Rureifelcup zijn ding doet. Let op de opeenvolging van grimassen genomen tijdens de laatste korte maar pijnlijke beklimming net voor de aankomst...
We hoeven geen honderden kilometers ver te rijden om steile hellingen te vinden. Ofwel richting zuiden ofwel richting oosten vinden we al heel snel onze gading. Vandaag in Würselen, in het hinterland van Aken, "Aachener Land". Helling op, helling af, de ene al wat langer of steiler dan de andere, enkel de eerste kilometer was een beetje vlak.
Opvallend: zowat alle deelnemers met truitjes van een of andere Duitse club, op enkele Nederlanders van STB Landgraaf na. Een hele meute zwarthemden van Alemannia Aachen, de rest van allerlei clubjes uit de buurt. Nauwelijks iemand te vinden zonder clubtruitje, merkwaardig toch.
Een redelijk rustige start. Effe later snapte ik waarom, het was duidelijk kwestie om wat energie te sparen. Want toen begon het: op en af, op en af, op en af. Het begon na een tijdje bijna saai te worden . Meestal rond de tiende plaats gelopen. Opvallend: bergop had ik het steeds moeilijk, bergaf en op de iets vlakkere stukken kon ik makkelijk mee. Op het laatst begon de achtste plaats mogelijk te worden en heb ik me daar volledig op gericht, omdat we met een vijftal nog voor die achtste plaats in aanmerking kwamen. Omdat de laatste kilometer, op een heuvel net voor de aankomst na, redelijk te doen was, ben ik ook eerste van dat groepje geworden. Maar... daardoor had ik niet gezien dat twee lopers voor ons ook nog zéér dichtbij waren, en slechts enkele secondjes voor me de finish zijn gepasseerd. Jammer, op deze manier een podiumplaats en misschien zelfs een tweede plaats bij de M40 (nu vierde) misgelopen. Zou vorig jaar met deze tijd (38'52" over 10,4 km miserie) zowat derde algemeen zijn geworden, nu achtste. Maar op zich was het een leuke ervaring, zeker voor herhaling vatbaar. Mooie organisatie, geen dikke prijzen maar de gezelligheid/Gemütlichkeit en het meer dan uitdagende parcours maakten veel goed.
Heb aan Chris Wouters toestemming gevraagd om een van zijn foto's van de meeting van Tessenderlo te gebruiken. Heb nog geen antwoord ontvangen, maar hopelijk mag het, want hier zijn ze: de absolute sterren van de meeting van vorige week, Peter Devocht en luxehaas Stefan Van de Broek. Volgende zaterdag naar Würselen voor de Stadtgartenlauf. Vooral zondag waren er allerlei mooie alternatieven zoals Alken, maar wegens gebrek aan kinderopvang en Heidi's tweede wachtdienst was dat niet mogelijk. Heb totaal geen idee van het parcours in Würselen, weet alleen dat het 10,4 km lang is. Hopelijk een goede voorbereiding op de Maasrun, nu het opnieuw in stijgende lijn aan het gaan is.
Morgen waarschijnlijk naar Tessenderlo voor een nieuwe 10000m. Kwestie om die vorige door te spoelen. Voel me nog altijd niet 100%, moe en wat ziekjes (Tomas is ook net ziek geweest), maar dat deert niet, hopelijk zullen de revanchegevoelens overheersen, en kan ik toch wat secondjes afknabbelen van de schande van Loaneke. Indien niet, dan is er meer aan de hand, en zullen we op een andere manier moeten ingrijpen. Niet meer kunnen drinken, nu ook nog niet meer kunnen lopen ? Verslag Gene zever, dat was mijn leuze op voorhand. Want, alwéér, voelde ik me niet kiplekker. Ter plaatse was het al direct een ramp om ergens een parkeerplaats te vinden: tegelijkertijd atletiek-meeting, voetbalwedstrijd, fitness en weet ik wat daar nog allemaal doorgaat. Weinig bekenden, ik heb Annie Munten gezien, maar zij mij blijkbaar niet. Ik heb wel ergens iets gehoord van een BR op de mijl, kan dat? Proficiat Annie! Na een gesprekje met Jan Smeets die ook de mijl had gelopen, me klaargemaakt voor wat een legendarische wedstrijd beloofde te worden. Peter Devocht had namelijk een aanval op het wereldrecord (+50) aangekondigd, net op de dag dat hij 50 werd! Hij zou hierbij worden gegangmaakt door Stefan Vandenbroek. Voor de rest weinig bekenden, enkel Luc Hermans die naast me van start ging. Sterke bezetting, in tegenstelling tot in Lanaken waar het verschil tussen eerste (Frank) en laatste een half uur was. Snelle start, met dadelijk een groepje van vier weg. Daarachter, tot mijn grote verbazing, ikzelf met een viertal achter me. Eerste rondje 78", eerste kilometer 3'28". Toen staken die gasten achter me stilletjes voorbij, en kwam Luc bij me terecht. Om even later te versnellen, enkele tientallen meters op me te nemen, maar later zou hij terugvallen. Ondertussen kwamen een aantal snelle dames terug, en konden we lang een mooi groepje vormen. Alleen de gangmakers van deze madammen waren wel zéér ambetant, het was voortdurend oppassen. Ook vervelend: de wind in de laatste bocht, en het treintje Vandebroek/Devocht die ons driemaal zijn gepasseerd. Vandebroek had iedereen op voorhand gevraagd om plaats te maken als ze zouden passeren. Geen probleem, maar zo verlies je telkens wel een aantal meters he. De tussentijden waren toch wat sneller dan in Lanaken, en ze bleven gelukkig ook constant. Zo kon ik de laatste rondes nog wat versnellen en volledig verzuurd (natuurlijk, zo hoort het!) eindigen in 36'33". Nog niet waar ik op had gehoopt, maar toch een flinke verbetering, zeker gezien de omstandigheden, t.o.v. Lanaken. Het gaat dus weer vooruit. Nu nog enkele weken naar de Maasrun toe werken, en wat uitbollen met wat minder belangrijke wedstrijden. Of misschien toch nog ergens een pistewedstrijd opzoeken? Ik kijk eigenlijk nu al uit naar volgende zomer, die 35' moet er eindelijk eens van komen.
Als er iets is gebleken dit weekend, is dat ik totaal niet meer kan drinken... Zaterdagmorgen een klein katertje van vrijdagavond met de oud-collega's een duvel enwat pintjes, en zaterdag op het trouwfeest van Marc en Tamara nauwelijks iets kunnen drinken. Terwijl de wijn nochtans éxcéllént was. Jammer eigenlijk .
Maar: Marc is van straat geraakt! Dat is toch wel het belangrijkste. Zaterdag waren An en Geert ons komen uithalen om naar Vivendum in Dilsen te trekken, waar het feest zou doorgaan. Het werd, ondanks dat ik maar weinig alcohol binnenkreeg, een zeer fijne avond. Het eten van de Vivendum mag er dan ook meer dan zijn. Het was alleszins reuzegezellig. De avond hebbenwe naderhand nog een beetjeverdergezet in de Preekstoel (waar we op groot scherm Wickmayer hebben zien winnen vanPatty Schnyder na een ongelooflijke thriller)en bij ons thuis voor een goede degustief. Al kreeg ik die ook niet binnen .
Toch al bij al ook goed getraind. Donderdag een keiharde weerstandstraining. Zaterdag langere duurloop, vandaag zondag, na een korte nacht, 10x1', maar al bij al ging het vrij goed. Wat trainen betreft is mijne frank weer eens gevallen. Heb de laatste maanden héél weinig korte interval gedaan, en ga daar terug wat meer aandacht aan besteden. Terug streven naar een mooi evenwicht tussen de verschillende trainingsvormen. En vooral: zoveel mogelijk (relatieve) rust.
Voel dat mijn bobijntje een beetje (veel) af is geraakt. Dat was zaterdag wel te merken. Ga nu terug wat proberen te recuperen (door wat meer te slapen bv. ), en las een periode van relatieve rust in: wel bezig blijven, maar wat rustiger aan, met ook wat minder wedstrijden. Volgend weekend sowieso niks (trouwfeest maatje Marc), de week erop de tweemijlswedstrijd in Kortessem (Haspengouwse mijlen, in tijdritsysteem), dan waarschijnlijk Würselen (10,4 km) en (natuurlijk) de Maasrun. Of toch ook nog de 10000m in Tessenderlo op 8 september, in het teken van de revanche ? Dreigt nachtwerk te worden, dus waarschijnlijk/hopelijk niet. Na de Passerelloop en Kortessem gaat de riem helemaal af voor enkele weken. Dan volgt de voorbereiding op de winter met vooral nadruk op langere wedstrijden en misschien wel een marathonvoorbereiding. Eens gek, altijd gek.
Morgenavond een 10000m, Limburgs kampioenschap, op onze eigen piste. Is een eeuwigheid geleden, en is vooral mentaal heel zwaar, 25 rondjes met vanaf de derde ronde een hele hoop gedubbelden. Concentratie heel belangrijk, hoop er een mooie vlakke wedstrijd van te maken. Doel een lage 36', er zit nu nog niet meer in. Heb ook een moeilijke week achter de rug. Door de stommiteiten van vorig weekend had ik maandag een verrekking aan de linkerkuit. Heb dan toch, tegen ocharme 7'/km, wat proberen los te lopen. Lukte niet omdat ik zo verkrampt rondliep. Dinsdag dan maar wat gefietst en op de crosstrainer. Woensdag terug een duurloopje, was terug beter. Donderdagavond op de piste er niets meer van gemerkt. 6x600m en 1x 1000m extensief kunnen lopen zonder enige pijn of ongemak. Ben echter wel wat snotterig en moe, slaap weer verschrikkelijk slecht, sinds het einde van de vakantie is het slapen weer in sterk dalende lijn gegaan. Moet daar mee oppassen, kan aanleiding tot een nieuwe kwetsuur zijn, en bevorderlijk voor de conditie is het zeker niet. Hoop morgenavond toch min of meer fris aan de start te staan, moet desnoods vrouw en kinderen maar een aantal uren uit het huis jagen morgen, en hoop dan op vooral een goede wedstrijd. De tijd, tja, dat zullen we dan wel zien. Verslag Rotslecht. Benen voelden nochtans goed bij de opwarming, de eerste ronden waren ook okay. Heel vlotjes en ontspannen rondjes rond 85". De eerste vier toch. Toen werden het opeens heel wat seconden meer, terwijl het gevoel even goed bleef. De weersomstandigheden waren ook perfect: zowat 15°C en windstil. Zat eerst in een groepje met ook Francis Vandeberg, Lode, Leo, Walter Vanopstal, en enkele senioren, tot een senior het tempo optrok, en ik beetje bij beetje moest lossen. En mijn tempo blijkbaar ook zakte. Heb er dan maar het beste van gemaakt, en heb op het laatst nog alles uit de kast moeten halen om onder de 37' te geraken. Resultaat: 36'55". Natuurlijk was er de nodige hinder van de gedubbelden (en eentje die zodanig dubbelde zodat ik bijna stilstond...) maar dat gold voor iedereen. Ook wat verwarring bij de jury was niet echt bevorderlijk voor het resultaat. Maar het blijft een lamentabele tijd.
Na de wedstrijd: nadat Daisy me de laatste hamburger had gegeven die ze had bewaard (...) werd ik opeens keiziek: koorts, misselijk, hoofdpijn, enz. Ben dan maar direct naar huis gegaan, waar ik enkele uren naar de voetbal heb gestaard zonder te weten wat ik precies zag. Niet te doen gewoon. Enkele uren later was het wel terug ok, heel raar. Maar misschien is daarmee de oorzaak wel gevonden? Ik hoop het, want ben nu, na slechts enkele uurtjes te hebben geslapen (mijn luchtwegen zitten weer volledig dicht) wel énorm gebrand op revanche, die moet er dit seizoen nog komen .
Weinig maar wel schoon volk in Valmeer. Waarvan de meeste natuurlijk in mijn categorie waardoor den deze weer nèt uit de prijzen viel. Ondertussen door al die stommiteiten een lichte verrekking in de linkerkuit, hopelijk is dat tegen zaterdag (LK 10000m) terug in orde. Met dank aan, ik denk, Christophe Roosen (ik zie die soms toch met een camera rondzeulen) voor de foto's.
Geen aflossingskampioenschappen dit jaar. Langs de ene kant wel jammer, maar anderszijds dit jaar de gelegenheid om na 15 (vijftien! van mijn vorig lopersleven geleden) jaar nog eens naar Valmeer te trekken, het dorp met vroeger de mooiste vrouwen. Of dat nog altijd het geval is, zullen we morgen constateren . Het is een helse week, met vooral Heidi's moeder, ongewild, in de hoofdrol. Bij haar is, toch wel onverwacht, een zware ziekte vastgesteld, en ze werd donderdag al geopereerd. Op verdere resultaten is het nog een tijdje wachten. De operatie op zich is gelukkig voorspoedig verlopen, straks gaan we haar met de kids bezoeken. We proberen haar in de mate van het mogelijke te steunen, en kunnen enkel maar hopen op een goede afloop. Daarom dat het de afgelopen week ook een beetje puzzelen was thuis, maar we zijn niet anders gewend de laatste tijd. Trainen was ok, met enkele malen extensieve tempo's. Dinsdag op de piste, en het ging toch sneller dan eigenlijk weer de bedoeling was. Me inhouden is nog altijd een énorm probleem. In bepaalde trainingsperiodes ben ik meer aan het afbreken dan aan het opbouwen, maar het is soms sterker dan mezelf. De M van SM misschien ? Voor morgen (13,4 km op een zeer glooiend parcours) wordt een "plakkende hitte" voorspeld, met later op de avond onweer. Niet echt om naar uit te kijken. Maar ik ga er het beste van maken, en er vooral een goede voorbereiding op de 10000m van de week erop van maken. Verslag Hoe dom kun je zijn? Zaterdag met Aron vertrokken voor een fietstochtje van een uurtje. In Uikhoven met het veer de Maas overgestoken, en toen hopeloos verkeerd gereden... Resultaat: meer dan drie uren eer we terug thuis waren, allebei kapot. Toen heb ik, omdat we direct erna naar het ziekenhuis moesten, halsoverkop thuis in de tuin (moet een mooi zicht zijn geweest) wat loopoefeningen gedaan, maar achteraf gezien veel te intensief. Resultaat: kuiten volledig vast op zondag. Met wat spray en zalfkes er wat aan proberen te doen, maar dat hielp niet veel. Toch naar Valmeer vertrokken, waar niet zo veel volk was, maar wel allerlei toppers: Koen, Mon, Luc Nassen, Jos Lemmens, Marc Bijloos, Poilvach, de Maurissen-mannen, Bert Stegen, enz. Bij het inlopen had ik niet zoveel last van de kuiten, en niet te gek vertrokken, want ondanks de omschrijving van het parcours ("glooiend parcours maar zonder noemenswaardige hellingen" haha) was het niet van de poes, en het was zwoel door het naderende onweer. Dan het grootste gedeelte van de wedstrijd met marathonman Frans Loyen meegelopen, Frans kon vooral bergop (blijkt 20 kg lichter dan mij te zijn ) goed mee, bergaf liep ik dan veel soepeler, in de laatste ronde (drie ronden met telkens een lange zware en enkele kortere hellingen) naderden we terug op een groepje met Guido Maurissen, Kris Geets en Yves Wijnen. De laatste kilometers kon ik zo Frans, Kris en Yves (de allereerste keer!) achter me laten, alleen Guido Maurissen was me net te snel af. Content? Ben je gek... Heb een domme fout gemaakt, benen/kuiten waren totaal niet soepel, maar uiteindelijk was het een voorbereidingswedstrijd, en heeft het verloop toch wel aangetoond dat de conditie zeker niet slecht is. Bert heeft de rothellingen ook goed kunnen bedwingen, ondanks de friet van 's middags . Na de wedstrijd hebben we bij het uitlopen nog een ongelooflijke stortbui over ons heen gehad, zijn we bij een kapelletje bij een bende Walen gaan schuilen, maar zelfs onder dak waren we niet veilig voor de verschrikkelijke buien. Hopelijk geen ziekte over enkele dagen. Een ongelooflijk vieze smurrie stroomde van de hellingen af. We zijn daar gewoon moeten inspringen om terug aan onze auto te geraken. De warme douche achteraf was wel héél deugdzaam toen.
Dit weekend geen wedstrijd. Allemaal te wijten aan het fantastische feestje dat Heidi's collega Kurt (jaja, nog zo'n geval) in Houthalen gaf vrijdag, n.a.v. zijn 40ste verjaardag. Inclusief optredens van twee bands, het was héél dik in orde. Maar ja, heb me een beetje veel laten gaan, en het vervolg liet zich zaterdag raden: miserie! Het verhaal van de ezel en de steen hé . Toch goed getraind deze week. Met als uitschieters de 8x1' dinsdag op een stevige boshelling (volledig maar dan ook volledig verzuurd, kon bijna niet meer mee met het uitlopen), 15x400m op donderdag, weliswaar extensief, met zeer stijve pootjes, en enkele langere duurlopen. Hopelijk zal het vanaf volgende week terug wat renderen. Afhankelijk van al dan niet deelname aan de aflossingskampioenschappen wordt dat dan ofwel zaterdag 3000m/zondag 1500m ofwel zondag Champignonloop met de lange afstand als voorbereiding op de 10000m de week erop. Nog enkele fotootjes van de Terrasjogging. Op eentje ervan zie je de reactie van Luc Nassen als ik hem vraag of hij nog niet moe en voldaan was, hij had immers net ervoor al de 5 km gelopen. Uit het vervolg bleek dus van niet .
Morgen voor mij een nieuw hoogtepunt van het seizoen: de Terrasjogging! Ondanks het bijwijlen vervelende parcours met veel draaien en keren, en een aantal stukken vals plat, loop ik daar meestal redelijk goed, in tegenstelling tot de Bilzenrun. Altijd veel bekenden en een leuke sfeer, organisatie van de BJC, Bilzerse Joggingclub. Of het resultaat morgen ook goed zal zijn? Hangt ervan af. Sinds woensdag een felle neusverkoudheid (tja het is zomer he al merk je daar soms op vakantie weinig van). Met als gevolg 's nachts niet zo goed slapen. Gelukkig kan ik van die rotzooi van neussprays afblijven, dat blijft nu beperkt tot zoutwateroplossingen. Maar dat is bij een verkoudheid natuurlijk niet zo werkzaam . Toch voelen de benen goed. Donderdagavond op training kunnen meedoen met Willy, Jonas, Nicky, en Samuel. 5x1000m extensief, allez, extensief voor die vier anderen. Maar ik ben toch helemaal niet voluit moeten gaan om ze min of meer te kunnen volgen. De laatste heb ik zelf getrokken in 3'20", als een metronoom, 20" per 100m. 3'20" is dus voor die mannen extensief he, ze moesten zich sparen voor zondag, een belangrijke (GP Jos Surinx op Atla) 800m . Gelukkig was het voor mij ook niet echt intensief, en zal ik tegen morgen zeker gerecupereerd zijn. Vandaag en gisteren lekker wat losgelopen, het voelt echt goed. Verslag Tja, hoogtepunt... Het aantal bekenden viel om te beginnen tegen. Niet echt veel deelnemers, alhoewel de kwaliteit wel ok was. Héél maar dan ook héél weinig clubgenoten, op de 10 km enkel Benny, Bert en Sabine. Redelijk snelle start, bij me in de buurt herkende ik alleen Marc Maurissen en Luc Nassen (ook al tweede op de 5 km). Na twee onbekende snelle vertrekkers een groepje met Marc en Luc, en deze kon ik een ronde (iets meer dan 2,5 km) redelijk gemakkelijk volgen. Toen heb ik metertje bij metertje moeten lossen, heb ook niet echt aangedrongen, en het ging nog vlot tot zowat km 4. Toen werden mijn benen pulp, en stroomde heel veel kracht weg. Heb dan toch er het beste van gemaakt, maar echt goed ging het niet meer. Een van de snelle starters zag ik terugzakken, dat was een beetje een mikpunt. Maar alhoewel deze bij het ingaan van de laatste ronde maar een tiental meter voor me liep, kwam ik geen meter meer korter. En van de traditionele versnelling op het einde kwam niets meer in huis. Jammer, maar misschien wel perfect te verklaren door de veelheid aan kortere wedstrijdjes de laatste tijd. Of de grote hoeveelheid snot en de slechte slaap de laatste dagen. Of misschien toch wat te gek gedaan op training donderdagavond? Ik hou het op het eerste. Het wordt tijd om terug iets langer werk in wedstrijden aan te vatten. Eindtijd na precies 10,500 km, op een toch wel wisselend parcours met constant draaien en keren: ongeveer 38'45" (37'00" na 10 km), toch nog goed voor een 7de of 8ste plaats en ik denk 2de M35, heb dus toch nog een fles wijn en handdoek mee naar huis mogen nemen .
Vandaag voor de eerste maal naar de kermisloop van Waterschei getrokken. Is een kleinschalige maar heel gezellige loop met start en aankomst in de Herenstraat, alwaar het plaatselijke feestcomité voor het nodige had gezorgd. Was de laatste dagen wel niet echt ok, vrijdag op zaterdag in Duitsland bijna niet geslapen door felle Kopfschmerzen, en de laatste dagen wat keelpijn en een beetje versuft. Maar omdat het nog vakantie is, toch naar Waterschei getrokken, waar Tom en Piet ook aanwezig bleken te zijn. Tom heeft er verstandig voor gekozen om enkele (relatieve) rustweken in te bouwen om wat pijntjes te laten helen, Piet kwam een volgende stap voorwaarts zetten. Nog vele bekende Atla-, Macd- en andere gezichten, te veel om op te noemen. Behalve aan de start van de 5 km, waar Piet zowat de enige bekende was. Na de start, met vooral lokaal en zeer jong geweld van Atletiek Genk op de voorste rij, raakten we eerst met vieren weg. Piet, ik, Rudi Rutten (bekend van wedstrijden vooral in de Kempen) en ene Marc Geersels of zoiets. Na de eerste kilometer moest Piet beetje bij beetje lossen, en bleven we nog met drieën over. Rudi deed af en toe ook een beetje kopwerk, die Marc kwam echter geen meter op kop. Omdat ik het een beetje de spuigaten vond uitlopen, heb ik me enkele malen vanachter gezet, met als enige resultaat dat het tempo stokte en het bijna surplacen werd. Ongelooflijk gewoon. Heb geprobeerd om enkele malen een gat te slaan, maar de twee konden redelijk gemakkelijk volgen. Om me opnieuw de leiding op te dringen. Bij mijn laatste poging, zo'n 500 m voor de aankomst, bleek dat ik vandaag toch niet zoveel jus in de benen had, en waren de twee anderen veel en veel sneller. Superprofiteur Marc finishte als eerste. Dus kwam ik een beetje teleurgesteld als derde over de meet. Maar ja, dat hoort er ook bij, ik denk niet dat het resultaat anders zou zijn geweest als ik op een andere manier had gelopen, maar zo'n geprofiteer, daar kan ik niet tegen. Ik zou me doodschamen om op zo'n manier te winnen. Merci Tom voor de foto's, die opmerking over fotogeniekheid zal ik maar met een korrel zout nemen zeker .
Afgelopen tien dagen waren we er even niet. We waren in het Schwarzwald. Nooit geweest, ik dacht dan ook aan een Oostenrijk light. Is het eigenlijk ook wel, al zijn de wandel-, fiets- en loopmogelijkheden van de wouden zowat oneindig. En is alles uitstekend aangeduid. En begroet men je daar ook met Grüss Gott. En is het natuurschoon meer dan aanwezig. We waren ook geland in een lieflijk stadje, blijkbaar een van de grootsten van het Schwarzwald, namelijk Freudenstadt. Het hotel was ok, alleen het weer liet het volledig afweten . Tot vandaag, tot we terug naar huis moesten vertrekken. Vandaag een prachtig zonnetje in een helblauwe lucht . Ben bijna iedere morgen voor het ontbijt gaan lopen, maar ben twee keren noodgedwongen de (saaie) loopband moeten gaan opzoeken (die er gelukkig was). En voor de rest: zwembad, bubbelbad, sauna, massageke, rondhossen in het stadje, tussen de buien door wat wandelen, enz. De kids hebben de vakantie van hun leven gehad, en dat is voor ons wat telt natuurlijk. Al hebben we daarvoor wel enkele keren de tijd zitten aftellen in een indoor speeltuin . Och, al bij al een goede vakantie gehad, nu nog een weekje thuis en dan hopelijk volkomen uitgerust terug aan het werk. Zoals vermeld heb ik toch wel wat kunnen trainen, en was het enkele keren redelijk pittig door de niet al te vlakke wegen. Hoogtepunt daarbij was de laatste ochtendloop, mét zonnetje dit keer, waarbij ik een groep van zo'n 50 joggers tegenkwam die me volgens mij allemaal, stuk voor stuk, hebben begroet. Fantastisch! Nu terug thuis, alle spullen terug opgeruimd, Heidi heeft het wasmachine aan het werk gezet, blog bijwerken , en terug wat op adem komen van de toch wel lange rit. Vooral lang dankzij de idioten die ongevallen veroorzaken waardoor je weer een hele tijd in de file mag doorbrengen. Staus vandaag in Baden-Würtemberg en Rheinland-Pfalz, ongelooflijk gewoon. Maandagavond misschien naar Waterschei voor een stratenloopje, dat moeten we nog bekijken.
. En hopelijk wordt nog maar eens bevestigd dat huisdokters echt geen sikkepit afweten van sport 
.
. En geen ontsteking, daarvoor is de blessure veel te plots gekomen, en verdwijnt de pijn ook niet na "warmlopen". Conclusie: het begin van een korte rustperiode is begonnen met waarschijnlijk een scheur aan de achillespees... Ga subiet wat google-en en zo snel mogelijk proberen deskundig advies in te winnen. Maar het ziet er niet al te goed uit.
en door Freddie en Gaëtane van de plaatselijke organisatie, die zoals elk jaar een pluimpje verdient. Dit jaar ingeschreven voor de langere afstand. Mijn bijna-naamgenoot uit Stein, waarvan ik maar niet de naam kan onthouden 
.
.
), en las een periode van relatieve rust in: wel bezig blijven, maar wat rustiger aan, met ook wat minder wedstrijden. Volgend weekend sowieso niks (trouwfeest maatje Marc), de week erop de tweemijlswedstrijd in Kortessem (Haspengouwse mijlen, in tijdritsysteem), dan waarschijnlijk Würselen (10,4 km) en (natuurlijk) de Maasrun. Of toch ook nog de 10000m in Tessenderlo op 8 september, in het teken van de revanche 
.
waardoor den deze weer nèt uit de prijzen viel. Ondertussen door al die stommiteiten een lichte verrekking in de linkerkuit, hopelijk is dat tegen zaterdag (LK 10000m) terug in orde. Met dank aan, ik denk, Christophe Roosen 
(ik zie die soms toch met een camera rondzeulen) voor de foto's.
) goed mee, bergaf liep ik dan veel soepeler, in de laatste ronde (drie ronden met telkens een lange zware en enkele kortere hellingen) naderden we terug op een groepje met Guido Maurissen, Kris Geets en Yves Wijnen. De laatste kilometers kon ik zo Frans, Kris en Yves (de allereerste keer!) achter me laten, alleen Guido Maurissen was me net te snel af. Content? Ben je gek... Heb een domme fout gemaakt, benen/kuiten waren totaal niet soepel, maar uiteindelijk was het een voorbereidingswedstrijd, en heeft het verloop toch wel aangetoond dat de conditie zeker niet slecht is. Bert heeft de rothellingen ook goed kunnen bedwingen, ondanks de friet van 's middags 
:
. Tot vandaag, tot we terug naar huis moesten vertrekken. Vandaag een prachtig zonnetje in een helblauwe lucht 
, en terug wat op adem komen van de toch wel lange rit. Vooral lang dankzij de idioten die ongevallen veroorzaken waardoor je weer een hele tijd in de file mag doorbrengen. Staus vandaag in Baden-Würtemberg en Rheinland-Pfalz, ongelooflijk gewoon. Maandagavond misschien naar Waterschei voor een stratenloopje, dat moeten we nog bekijken.
