verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
22-03-2010
Lentekriebels
De zomer zou ik anders gaan aanpakken. Iets minder trainingen, maar effectiever dus. Blijkt nu dat ik op twee weken slechts één dag loopvrij ben geweest, en dan die ene dag nog stabilisatieoefeningen heb gedaan... Probleem? Neen, eigenlijk niet, want ik vind het geweldig dat de winter blijkbaar en eindelijk voorbij is, en het zonnetje dat af en toe komt piepen stuurt me gewoon naar buiten. Kan dan gewoon niet binnen blijven. Ik zou ook in de tuin kunnen gaan werken, maar ja... Heb al een viertal keren met de korte broek kunnen lopen, en dat werd tijd, want de benen zijn nu wel héél wit geworden. Nu, bruin zullen ze nooit worden, maar het is geweldig om terug in het zonnetje te kunnen lopen, de occasionele regenbui nemen we er met plezier bij.
De voorbereiding voor de zomer verloopt dus voorspoedig. Alle zever en onzin van de vorige weken en maanden van me afgeschud. Alleen proberen om niet te gek te doen, maar dat lukt me nog nét . Vooral aandacht dus voor uithouding en uithoudingsweerstand, in mijn geval vooral de D2, dat is voor mij zowat hartslag 135-145, met een tempo rond 13 à 14 km/u, tenminste op een vlak verhard stuk. Een groot gedeelte van mijn trainingen gaan echter in natuurpark Hoge Kempen door (enkele kilometertjes van thuis) en daar vind je weinig stukken die niet hellend zijn. Dus daar gaat het iets minder snel. Vorige week ook een 3000m op training gedaan, en alhoewel ik me niet goed voelde, ging het toch vlot (beste trainingstijd). Deze en volgende week terug wat met het snelheidswerk aanknopen, en dan vanaf de Peter Rusmanloop terug naar waar we het eigenlijk voor doen: de wedstrijden! De Peter Rusmanloop wil ik eigenlijk nog als veredelde training opvatten, want het is de eerste wedstrijd sinds lange tijd, maar ik vrees ook dat onze uitspattingen van de vrijdag ervoor (een Griekse avond/nacht, op Goede Vrijdag...) daarmee te maken zullen hebben .
De lentekriebels uiten zich ook op andere manieren, maar daar gaan we hier niet over uitwijden haha... En neen, dààr heeft het niets mee te maken .
De keren dat ik vooraan kan/mag lopen, probeer ik zo goed mogelijk te koesteren . Zo ook in de Passerel-jogging in Vucht afgelopen oktober. De tegenstand was miniem, maar dat mag ook af en toe... De wedstrijd werd trouwens gefilmd door TV Publiek, het verslag werd vele malen vertoond op TV Limburg... (zonder dat ik het ooit zelf heb gezien ) De foto's werden trouwens doorgestuurd door ex-collega Luc Dewitte. Merci Luc!
De afgelopen dagen niet getraind door dikke miserie/onzin op het werk en enkele voorstellingen (Jan Desmet en zijn kornuiten van de Nieuwe Snaar, gisteren Axelle Red), zo kon mijn vrouwtje ook nog eens effe ontspannen tussen al dat lettervreten door. Dus heb ik dan ook maar beslist om vandaag zaterdag niet naar Titz te gaan, een wedstrijd in het kader van de Rur-Eifelcup. Ik moest sowieso alleen gaan, en had daar geen zin in, dus heb ik ook maar van de nood een deugd gemaakt, of misschien net andersom, en me ook enkele dagen op andere vlakken laten gaan. Rarara... het gevolg is dat mijn darmen vandaag nog niet in orde zijn .
Nu, soit, dat verhaal van die nood en deugd kende vandaag een vervolg. Omdat de winter niet bood wat ik ervan had verwacht, er totaal geen lijn in zat, ook al door de weersomstandigheden, door ziekte en door een aantal geplande wedstrijden die werden afgelast, en last but not least door dat gedoe met mijn hartje de laatste weken, ben ik vandaag ook (al) met de voorbereiding van de zomer begonnen. Vandaag een lange duurloop afgehaspeld. En ik ga het anders aanpakken. Terug naar een gestructureerde aanpak die op termijn het best rendeert. En wat meer nadruk op uithouding en uithoudingsweerstand, zonder natuurlijk andere soorten trainingen te verwaarlozen. Ben benieuwd waar dat toe zal leiden. Hopelijk gaan we dan wel weer een beetje vooruit. Heb natuurlijk een aantal doelen qua tijd vooropgesteld, maar ben een beetje beschaamd of verlegen om die hier te plaatsen . Kijk echt uit naar de zomer, eindelijk licht, zon, warmte, enz. !!!
Goed nieuws, geweldig nieuws vandaag. De behandelende cardiologe aan de lijn gehad, en de verdere resultaten bleken heel goed te zijn. Ze had contact gehad met prof Heidbüchel, een autoriteit op het vlak van sportcardiologie, en die zei dat de minieme afwijking op het ECG te wijten kan zijn aan de sportbeleving. Ze zei van misschien een beetje voorbarig te zijn geweest, vraagt me alleen om volgend jaar of bij de geringste tekenen opnieuw op consultatie te gaan. Letterlijk dus een pak van mijn hart! Blijf wel met wat gemengde gevoelens achter, maar ben vooral héél erg opgelucht! De loopmotivatie mag nu stillekes aan terugkomen .
Mooie wedstrijd, goed georganiseerd. Alleen het weer wilde niet mee: enorme koude windvlagen, op een licht golvend en gevarieerd parcours. Carin merkte achteraf terecht op dat het leek alsof we voortdurend de wind tegen hadden, of toch tenminste zo'n 70%. Zouden gezien het parcours ook af en toe de wind moeten mee hebben gehad, maar daar heb ik niets van gemerkt. Kleppers aan de start zoals Patrick Delait, Raymond Billen en Rudi Smeets. Ze leken niet zo snel te starten, want ik ben toch een tijdje kunnen meegaan. Een heel kort tijdje... Van dan af was het vooral oppassen met de wind. Ik had schrik om te veel alleen te moeten lopen, en ben daarom misschien een beetje te lang in een groepje blijven hangen, tot zowat 5 km, toen vond ik het welletjes, ik dacht dat ik effe later de wind in de rug zou krijgen, nee dus . De laatste kilometertjes nog heel kort bij een voorgaand groepje van drie geraakt, maar ook omdat ik op het eind effe verkeerd ben gelopen (er liep een agent te slapen) ben ik er net niet bij geraakt, om aldus te sneuvelen op een 11de plaats. In een schandalige tijd, 38'10" (10,07 km), maar gezien de omstandigheden vergeef ik me dat zelf wel . Ongelooflijke tijden gezien dezelfde omstandigheden voor Raymond en Patrick. Tenslotte was de familie Brouwers aan het feest: Chantal tweede op de 2,5 km, Carin derde op de 10 km en eerste V40. Proficiat!
Tenslotte nog een woordje over mijn andere "geval". Tegen mijn tante (enkele malen geopereerd en ook een defibrillator geplaatst) zou dezelfde cardioloog hebben gezegd dat ik perfect in orde ben... Nu, dat is goed nieuws, maar ik wil deze week graag bevestiging krijgen van haarzelf, voor ik me écht goed ga voelen . Als alles inderdaad toch in orde blijkt, ga ik daar uiteindelijk blij om zijn, maar blijf dan toch ook een beetje met gemengde gevoelens achter.
Voorlopig geen nieuws over mijn hartje. Of beter gezegd: over de electriciteitstoevoer van mijn hartje. Waarschijnlijk weten we over enkele dagen meer. Heidi is volle bak bezig met allerlei werkjes die ze aan de univ moet maken. Ook de literatuurstudie voor haar thesis is nu al aan de orde. Maar ze ziet het wel zitten, en gaat er volle bak voor.
Morgen ga ik naar Tüddern voor de Westzipfellauf, eigenlijk een stukje Duitsland vlakbij, het meest westelijk gelegen deel. Heb die nog nooit gelopen, maar volgens Jos B is het daar toch dik in orde. Al moet je niet altijd geloven wat Jos zegt . We zullen zien. Ik neem deel aan de 10 km, voor een halve marathon ben ik momenteel nog helemaal niet klaar. Het trainen deze week was redelijk, al heb ik me op andere vlakken weer laten gaan . De motivatie is toch al ietske beter dan vorige week, hopelijk is ze dat volgende week nog.
Morgen cross in onze achtertuin. Op de werkplaats van Heidi. Maar de motivatie is 0,0. Woensdag bijkomende onderzoeken gehad in Hasselt, na vier dagen met een Holter-ECG te hebben rondgelopen. De resultaten waren goed tot zeer goed, alleen lijkt de behandelende cardioloog van oordeel dat het wegens de familiale voorgeschiedenis misschien beter zou zijn om een defibrillator te laten plaatsen... Ik dacht dat ik door de grond zakte, en ben daar dus nu de ganse tijd mee bezig. Op zich geen drastische ingreep, maar de levenskwaliteit gaat er meteen wel enorm op achteruit: om de 6 à 7 jaren een operatie, geen hevige armbewegingen, en een heel aantal dingen vermijden. Om maar te zwijgen over de consequenties voor het lopen. Voor uiteindelijk een oordeel dat er momenteel niet echt een is, wegens onvolledige resultaten en vooral heel veel "misschiens" en "mogelijks". Ik weet echt niet wat ervan te denken, maar ik zal morgen wel aan de start staan, al is het maar omdat het een wedstrijd van onze club is en om effe mijn gedachten te verzetten.
De wedstrijd zelf was een ongelooflijke apocalyps. Vele atleten werden na de wedstrijd weggevoerd, hier zal nog heel lang over worden nagepraat. De storm was ongelooflijk, alle lucht werd regelmatig afgesneden, vele keren waaide ik bijna weg, het was echt niet te beschrijven. En ijskoud na een tijdje, was er echt niet op gekleed, had me volledig verlaten op de temperatuur, en die was op zich hoog genoeg om met een kort broekje en singlet te lopen. Gelukkig had ik nog ergens een muts in mijn tas zitten, anders was ik helemaal afgekoeld. Niet alleen door de regen en wind, maar ook door een aantal hagelbuitjes (tijdens de wedstrijd van scholieren mannen en begin van seniors/masters vrouwen). Want dat was het grote probleem bij velen, niet alleen de wind en het gebrek aan lucht, maar ook de afkoeling. De slimmeriken hadden wat meer kledij aangetrokken...
Over het resultaat zullen we maar zwijgen, want dat was bedroevend. Niet alleen door de omstandigheden, maar vooral door het gebrek aan motivatie. Heb deze week wel getraind, maar de gedrevenheid is er momenteel helemaal niet. Ben achteraf wel blij dat ik tenminste heb meegedaan. Ook de vele Grimbergen-tjes achteraf hebben meer dan gesmaakt. Gelukkig was de Duvel al op tegen de tijd dat ik me naar de toog begaf . Nu is het vooral een kwestie van afwachten, afwachten, en waarschijnlijk op zoek gaan naar een tweede opinie, en dan zijn we misschien alweer enkele maanden verder. We zullen wel zien. Ondertussen probeer ik vooral bezig te blijven, zo goed en kwaad als het kan.
Zelf geef ik, te pas en te onpas, voortdurend goede raad aan collega-sporters. Maar zelf hou ik me daar ook niet altijd aan . Daarom heb ik me (opnieuw) voorgenomen om de nodige aandacht te besteden aan een aantal nogal voor de hand liggende zaken, zoals: 1. De nodige rust. Sedert onze jongste 's nachts toch wat beter doorslaapt, is onze nachtrust er ook enorm op vooruit gegaan. Maar het kan nog beter, zeker door die "kist" op tijd af te zetten. Laat het nu net olympische winterspelen zijn aan de andere kant van de wereld... 2. De beste voeding. Hier hebben we zeker niet over te klagen, maar fruit en groenten mogen nog wel wat meer. Af en toe een kleine schranspartij zoals de afgelopen week moet blijven kunnen. 3. Een betere loophouding. Door de nodige stabilisatieoefeningen sedert oktober te doen, is dit volgens mij toch wel wat verbeterd (minder slecht geworden). Is echter moeilijk om daar echt op te letten als je in de verzuringsfase zit. Af en toe de "mantra" SAV tijdens de training oproepen, doet bij mij soms wonderen , SAV staat dan voor Schouders (moeten meer naar achteren, romp moet rechter), Armen (dichter bij het lichaam) en Voeten (afwikkeling van de rechtervoet is niet goed omdat de enkel soms nogal gevoelig is). Sommige/veel oudere en geroutineerde lopers vinden dit flauwekul, loopscholing helpt volgens hen alleen bij het verbeteren van de loophouding bij jongeren, maar hier zijn ze volgens mij volledig verkeerd. Niet alleen ga je gemakkelijker en economischer lopen, ook qua blessurepreventie kan het tellen. 4. Terug meer aandacht voor souplesse. We hebben in het verleden een aantal principes van de souplessemethode (Verheul of interpretatie door Klaas Lok) in onze trainingen ingebouwd. Gevolg daarvan is dat je veel makkelijker en soepeler gaat lopen, en pas op het eind van een wedstrijd echt in de verzuring geraakt. Door meer te werken op weerstand/snelheid/kracht heb ik hiervoor de laatste maanden wat minder aandacht gehad, maar ik merk dat ik daardoor in wedstrijden veel te snel in het rood geraak, ook door veel te snel te vertrekken, en veel verlies in een tweede wedstrijdhelft. Dus: meer aandacht terug voor souplesse. 5. Niet op dezelfde dag looptraining en stabilisatieoefeningen. Frank Bollen had me er al attent op gemaakt, maar de combinatie van een (zwaardere) looptraining en dezelfde dag stabilisatieoefeningen is moordend. Die oefeningen lijken niet zo zwaar, maar je maakt ze na verloop van tijd steeds zwaarder en zwaarder, en voor bepaalde spieren en vooral de aanhechtingsspieren is het toch wel zeer belastend. Dus: niet meer op dezelfde dag. 6. Iets minder maar wat langere looptrainingen. Een tijdje geleden was ik van een frequentie van 5 à 6 looptrainingen per week naar 6 soms 7 trainingen gegaan. De combinatie met de oefeningen en een toch wel druk werk en gezinsleven, 2 jonge kids en vooral een jonger vrouwtje zijn niet ideaal. Daarom ga ik de frequentie, al dan niet tijdelijk, terugschroeven naar 5 soms 6 looptrainingen. Maar laat deze wel ietske langer duren. Op de dagen dat er geen looptraining is gepland, doe ik dan wel een halfuurtje stabilisatie- en krachtoefeningen. 7. Geen dwangmatig denken. Het is me weer gebeurd. Als je weer een tijdje goed aan het trainen bent, en terug wedstrijden meedoet, komen die dwanggedachten weer naar boven: "ik moet ik moet ik moet ..." enz. Terwijl het soms bijna onmogelijk is om in bepaalde situaties te trainen, laat staan hard te trainen, of een goede wedstrijd te lopen, ga je er vanuit dat het wel zal gaan. Met vaak de nodige gevolgen vandien, bv. blessures als je oververmoeid bent en toch een harde training of zelfs wedstrijd wil afwerken. Is ondertussen al enkele malen gebeurd, en het wordt tijd om terug het verstand boven het temperament te laten heersen, en "slim en soepel" mijn ding te proberen doen. Niks moet. Vooral proberen te genieten. Afzien moet ook, maar alleen als het nodig en gepast is, in wedstrijden en weerstandstrainingen.
Deze week opnieuw geen wedstrijd. Geen LCC Sint-Truiden of Danikerbosloop. Loop sinds gisteren rond met een zogenaamde Holter-ECG, is een apparaatje dat mogelijke hartritmestoornissen registreert. Is hoogstwaarschijnlijk vals alarm, maar omdat er aan moederszijde van de familie ongelooflijk veel hartklachten en hartfalen zijn (geweest en nog altijd zijn), wordt een gedeelte van de familie momenteel doorgelicht om mogelijke erfelijke hartklachten op te sporen. Kan geen kwaad natuurlijk, moet vier dagen met dat apparaatje rondlopen (en ook mee sporten maar dat is niet simpel want het is heel onhandig), volgende week nog een halve dag allerlei onderzoeken ondergaan (echografie, inspanningsproef, ECG, e.a.) en hopelijk krijg ik dan naderhand groen licht. Op 11 maart volgt dan het laatste onderzoek en de bespreking van de resultaten. Hopelijk is alles okay, niet alleen voor mezelf, maar anders zijn ook onze jongens aan de beurt voor allerlei onderzoeken, hopelijk ben ik niet degene die ze mogelijks een of andere ziekte ga bezorgen in de toekomst. We zullen zien, en hopen op het beste.
Na enkele dagen twijfelen de knoop doorgehakt. Morgen naar Lier voor de natuurloop van AC Lyra. Vorig jaar zijn we daar ook met een aantal mensen geweest, en dat is geweldig meegevallen, vooral door het prachtige parcours langsheen de mooie watertjes van Lier en de buurt. Els en de Bult gaan mee, en zullen de halve marathon aanvatten, ik hou het bij de 10 km, dat is momenteel al ver genoeg.
Deze week niet zo goed getraind. Zelfs de training van gisteren overgeslagen wegens totaal geen kl... goesting. Het was/is alweer zo koud en er woei/waait opnieuw een ultragure wind. Hopelijk zal dat morgen in Lier meevallen, maar de organisatie meldt dat de wedstrijd in elk geval doorgaat, dus moet het parcours er goed bijliggen. Het verschil tussen Maasland en Midden-België. Hopelijk zullen de omstandigheden ook toelaten om het wat beter te doen dan vorige week in Urmond. Ik zal in elk geval wat voorzichtiger starten, en vooral proberen om zo lang mogelijk soepel te lopen, want dat was vorige week totaal niet het geval. En zo een mooie wedstrijd op te bouwen. Om daarna met drie glimlachende gezichten terug richting oosten te trekken .
Het is ondertussen zaterdag. Buiten daalt die witte rotzooi opnieuw neder uit de hemel . Op het forum van www.joggings.be spreekt men van een ijspiste in Lier. En toch gaat de wedstrijd blijkbaar toch door. Volledig onverantwoord. In de media raadt men aan om dit weekend zoveel mogelijk de auto op stal te laten, thuis te blijven, er wordt door een gebrek aan strooizout enkel nog gestrooid op de autosnelwegen en een aantal zwarte punten, het parcours kennende in Lier moet dit één grote glibberpartij zijn. We hebben daarom besloten geen 2,5 à 3 uren (veel secundaire wegen) in de auto te kruipen om misschien gekwetst te raken, in een ongeval betrokken te raken, en zeker geen wedstrijd in wedstrijd-tempo te kunnen vervolmaken. Zeer jammer, met spijt in het hartje zeggen we dus: no way! Als alternatief vandaag maar een lange duurloop in de sneeuw gaan maken, om het vanavond weer volledig teniet te doen met tarama moussaka tsatsiki gyros retsina ouzo metaxa raki keftedes kalamares kokinisto bij onze favoriete Griek!
En gesmaakt heeft het, alleen die laatste metaxa en thuis nog (zelfgestookte) raki waren er teveel aan. Maar het mocht wel eens, het was te lang geleden (al is het woensdag alweer zo ver). Trouwens, ik kan het niet laten, nog een woordje over Heidi. Ik ben zo trots als een pauw want ze heeft het heel goed gedaan met haar examens. Geslaagd in alle vakken, en met punten waar ik vroeger alleen maar van kon dromen. Al was ik misschien gewoon wat sneller content . De eerste hindernis is genomen, nu volgen nog drie examenperiodes en natuurlijk haar thesis waar ze ondertussen haar onderwerp voor heeft gekozen.
Morgen geen PK cross in Tessenderlo. Voor die 15 bonus-puntjes ga ik er niet naartoe, ze mogen die 5 extra hebben... En voor het podium 40-45 (nee, heeft niets met de oorlog te maken) doe ik normaal gezien niet mee. Dan kijken we richting Juan, Leo, misschien wel Lode, en wie weet wie nog allemaal. Trouwens, ik kan sowieso al niet naar Sint-Truiden trekken over enkele weken, Rekem in onze achtertuin zal de laatste cross van het seizoen worden. Neen, morgen eindelijk nog eens een stratenloop. Is volgens mij van de Maasrun geleden. Een eeuwigheid, voor een stratenloper... Morgenvroeg trek ik naar het vlakbijgelegen Urmond, in Maasmechelen net het water over. Voor de Overmuntheloop, waar ik nog nooit heb deelgenomen. Moeten drie rondjes worden afgelegd, voor een totale afstand van precies 10,349 km. De afgelopen week is redelijk goed geweest. Ben terug aan het werk, met de nodige ultrastress-toestanden, maar dat is me toch goed afgegaan. Na alweer ziekte afgelopen weekend (eigenlijk nog een geluk bij een ongeluk want Wegberg werd afgelast), redelijk goed kunnen trainen met ondermeer dinsdag 4x1200m en donderdag 7x200m en 7x400m met een zeer korte rustperiode. Jos B heeft duidelijk toegewerkt naar de kampioenschappen toe, maar dat moet natuurlijk wel met kleppers als Jonas en Willy.
Enorm killig weertje vandaag bij de overburen van Urmond. Heel uitgebreid losgelopen op het parcours waar slechts een enkel bultje in lag. Wel een nogal vervelend stuk veld (komt er geen eind aan die crossen?), maar al bij al een snel parcours. Ook Carel was van de partij, van de rest van Atla (alweer) geen spoor te bekennen. Ze specialiseren zich tegenwoordig enkel nog in het cafetaria-bezoek . De start was killing. Zeer sterk deelnemersveld. Na een km doorgekomen in zowat 3'05, en toen was ik al serieus op de rem gaan staan. Gevolg was dat ik na enkele km's al niet meer al te soepel liep. Komt ervan als je bijna 5 maanden geen langere wedstrijden meer hebt gelopen. Heb er het beste van proberen te maken, een tijdje met Rene van Uum samengelopen, op het eind bijna bijgehaald door Fons Schoonbrood (snellere naamgenoot op de kortere afstand van Jo) maar die kon ik uiteindelijk nog afschudden. Om net achter René te eindigen, die blijkbaar nog doder dan mij was. Geëindigd als (pas) 19de en 5de M35-45, maar dat was in dit deelnemersveld geen schande. De tijd was dat wel. 38'20" over 10,349 km is niet goed, ben na 17'59" doorgekomen na 5 km, 37'15" na 10 km, véél te veel verval dus tijdens het tweede gedeelte, dat zal me leren om te starten als in een cross... Ben van plan om dit volgende week in Lier serieus te gaan verbeteren. En nu eens kijken naar de resultaten van Tessenderlo.
Bedankt aan de Turken die bij Kaufland in Aken allerlei specialiteiten aanprijzen. Die ter plaatse gewoonweg gewéldig smaken. Die thuisgekomen echter niet al te vers blijken te zijn, sommige slaatjes althans niet. Maar toen we dat merkten, was het al te laat . Met als resultaat de ganse zaterdag plàt, en 's zondags nog zo slapjes als een vaatdoek. Alweer, voor de zoveelste maal de laatste weken . Bedankt voor het alweer missen van enkele belangrijke trainingen. En vooral bedankt voor het missen van de wedstrijd in Wegberg (Rur-Eifelcup) waar ik samen met Carel, René (en de Bult?) naartoe wilde trekken, en me enorm op verheugde (eindelijk nog eens een stratenloop). Nogmaals merci!
Noot: eer iemand mij ervan kan beschuldigen anti-wat-dan-ook-gevoelens te hebben, dat klopt dus niet hé... Ik/we hou(den) enorm van de mediterrane keuken en van de enorme variëteiten aan smaken, én het feit dat de échte mediterrane keuken ook overwegend gezond is. Trouwens, what the f... is die "mediterrane" keuken eigenlijk, want je kan het ene vaak niet met het andere vergelijken. Maar eigenlijk zou de kwaliteit van de ingrediënten altijd centraal moeten staan.
Enne, eigenlijk zou het kunnen dat het ook mijn eigen stomme stomme stomme fout is... slik... door enkele dagen ervoor pasta te hebben gemaakt met daarin gehakt van twijfelachtig allooi (...) en dit ook ten tijde van de slaatjes, nog enkele dagen later dus, te hebben verorberd... Dus, Turks-Duitse vrienden, hierbij alvast mijn excuses hé . Al blijft het toch een twijfelgevalletje, en is het alweer een goede les geweest. Les? Nooit iets eten waarvan je niet min of meer zeker bent dat het ok is. Bv. alleen bereid eten in de winkel kopen dat heel veel verkocht wordt.
Morgen zondag staat de cross van Lommel op het programma. Op een redelijk snel parcours moet me dat beter liggen dan Alken. Ook de gezondheid is terug wat minder slecht. Nog altijd problemen met de luchtwegen, maar veel minder, alleen de rust is wat minder omdat onze jongste nog altijd een zéér vroege vogel is. En ik sinds zijn geboorte ook nooit meer 8 uur aan een stuk heb geslapen, word nog altijd ikweetniethoeveelkeren per nacht wakker. Niet goed, ook niet voor het lopen. Probeer het dan af en toe te compenseren door een hazeslaapje overdag, als de kans zich voordoet, maar dat is natuurlijk niet hetzelfde. Lommel dus, snel parcours. Heb daar nog nooit zelf gelopen, ben er wel enkele malen met Heidi geweest, en ben wel vol vertrouwen om het terug wat beter te doen dan vorige week. Wel donderdagavond wat te hard getraind dan voorzien. Als je Willy en Jonas voor je tekeer ziet gaan, wil je toch op een of andere manier een beetje kunnen volgen. Een beetje . 10x200m gevolgd door 10x300m, met slechts 100m rust tussenin. Die overgang van 200m naar 300m was gewoonweg verschrikkelijk, en ben toch wel serieus in het rood gegaan. Gisteren nog eens een rustdagje genomen, seffens wat loslopen, en dan moet dat toch verteerd zijn, en gaan we er morgen een goede "veeg"/"lap" op geven!
De dag zelf was ik alweer niet al te fris, maar we gingen dan toch richting het verre Lommel, waar de massa zich had verzameld. Liefst 692 deelnemers in totaal, bleek achteraf. 98 masters aan de start! Al een eeuwigheid niet meer gezien. Het leek net alsof gans Vabco Mol en Roba en weet ik welke clubs ineens deelnamen, buiten een aantal anderen die we de ganse winter niet hebben gezien, zoals Guido Boghe. Mooi en wisselend parcours. De start was dit keer toch wat beter, heb me op het einde van de startlijn zelfs wat ingehouden, want ik was met de toppers mee. En daarna terug beetje bij beetje opgeschoven, want dat lukt me blijkbaar beter. Wel wat last van de koude gehad, zeker toen ik met mijn broekje achter een ijzeren paal bleef hangen, en de helft van mijn broek afscheurde. Gelukkig had ik daaronder nog iets aan . Was niet prettig, maar Jos Bijnens en company zorgden ervoor dat het niet te demotiverend werd, en ik nog goed kon doorpezen. Op het laatst nog een verschrikkelijk sprintje eruit moeten persen tegen een accordeon spelende Rudi Neven, en een redelijk goede wedstrijd was een feit. Voor het klassement geen goede zaak, want was pas 21ste in totaal en 11de M35, terwijl de naaste concurrentie enorm veel punten heeft verzameld in Dilsen (op de ijspiste) en door alle crossen mee te doen. Maar ja, het verschil tussen 40 en 45 euro is niet zo groot he . Volgende keer toch terug een lange broek aan, is lekker warm en blijft niet zo snel haken... Gisteren nog de broek als een trofee laten zien, de helft was totaal verhakkeld, gelukkig is er geen stuk vlees meegekomen, dat was minder prettig geweest. Nu was het vooral enorm gênant...
Heb de laatste twee weken ondanks de sneeuw en koude en het nodige gestuntel in de sneeuw en op het ijs heel goed kunnen trainen. Zonder ziek te worden. Nu is het dan ook weer tijd... om een sinusitis op te lopen... Moet eens dringend mijn bloed laten onderzoeken, want heb blijkbaar geen weerstand meer. Bovendien heeft onze jongste last van groeipijnen, en heeft hij daar vooral 's nachts last van. Wij dus ook. Nu, vrijdagavond, ben ik nog eventjes de benen gaan strekken. En die benen voelen goed. Alleen de rest wil niet echt mee. Zal morgenvroeg beslissen of Alken voor mij zal doorgaan of niet. Het is ondertussen van de cross van Genk, eind november, geleden dat ik nog een (volledige) wedstrijd heb kunnen lopen . Al dat getrain heeft voorlopig weinig zin gehad deze winter.
Heidi heeft een vervolg gebreid aan haar hersengymnastiek. Vandaag haar examen "organisatie" afgelegd, met goed gevolg. Toch iemand die hier presteert . Aron heeft, met de nodige vertraging (moeder van de leerkracht is gestorven), zijn rapport ontvangen en dat was dik ok. Ben eens benieuwd naar mijn LCC-rapport, voorspelt weinig goeds .
De wedstrijddag zelf voelde ik me natuurlijk niet al te best. Maar de goesting was er, dus trok ik richting Haspengouw waar een modderige tot zeer modderige omloop lag te wachten. Vooral de stroken langs de finse piste zagen er niet uit. De plantage was gek genoeg beter beloopbaar dan anders omdat daar nog een laag ijs lag. De start was zoals gewoonlijk niet al te best. Heb me deze keer niet laten opjagen, en ben geleidelijk aan opgeschoven. Natuurlijk was ik wel wat kwijt op deze manier, maar heb er daardoor een lange inhaalrace van kunnen maken, wat ook wel motiveert. Daardoor in de laatste ronde nog vier mannen kunnen afschudden, waarvan twee net voor het brugje voor de aankomst. Bleek de laatste Chris Wouters te zijn die blijkbaar een zeer slechte dag had, en in de laatste meters nog heel fel kwam opzetten. Maar niet met den deze hé . Ben zowat gestorven. De tempohardheid was er duidelijk niet, en modder is zeker ook niet mijn favoriete ondergrond, maar al bij al was ik gewoon blij er terug bij te zijn, en zal, als de gezondheid het toelaat, Lommel beter worden omdat het parcours daar me ook veel beter ligt (vlakke kempengrond). Uiteindelijk in totaal 14de en 7de M35. Waren wel enkele mensen nog voor me die ik nu moet aankunnen, maar dat is niet meer dan normaal. Ben gezien de omstandigheden, want ben nog altijd aan de medicatie en wordt zowat om het uur 's nachts wakker, content tot zeer content. Het kan alleen maar beter worden .
Een bedankwoordje aan Tom Partoens voor de nodige uitleg voor het invoegen van het weerbericht. Tom bedankt!
LCC Rekem: afgelast. Louis Persoons Memorial Genk: afgelast.
Als je nu zaterdag naar buiten kijkt, misschien maar goed ook. Zelfs de kinderen hebben het maar een tiental minuten in de sneeuwstorm uitgehouden, vinden ze ook maar niets aan. Wordt een dagje ketnet, nintendo enz.
Heidi heeft gisteren haar eerste examen gehad in Leuven. Boekhouden, dat ze samen hebben met de studenten TEW. Ze heeft er een goed gevoel aan overgehouden, belangrijk in het zicht van wat er nog gaat komen. Volgende vrijdag organisatie, en daarna volgen nog wetenschappelijk onderzoek, economie, sociaal beleid, en tenslotte haar lievelingsvak statistiek.
Ben voor de afwisseling afgelopen week eens niét ziek geweest! Heb dus goed kunnen trainen, met ondermeer een flinke tempoloop (in de sneeuw ja), 3x1500m (was wel niet zo snugger als Jonas en Willy die hun spikes hadden aangedaan op de piste die heel glibberig was, zelfs op die ene baan die was vrijgemaakt) en een keertje 11x200m. Maar wedstrijden lopen met dit weertje zit er nu jammer genoeg niet in. Zolang we nog kunnen blijven trainen, is het ok. En met dit weer is het vooral kwestie om niet terug achteruit te gaan, en aan "harm damaging" te doen. En thuis of in de fitness op een loopband mijn km-tjes gaan doen is ook geen alternatief wegens keisaai. Liever in het bos of op straat met het risico om bij elke stap op je gezicht te kunnen gaan, veel spannender !
Het is nu maandagmorgen 09.05 uur. In Maastricht is het -10°C. Mensen die de wereld definitief naar de knoppen aan het helpen zijn kunnen nu weer zeggen "zie je wel, er is helemaal geen opwarming van de aarde, integendeel...". Nou, genoeg belerend gedoe, want dat helpt toch niet. Dit gaat in eerste instantie over het lopen. Maar met dit weer is dat natuurlijk moeilijk.
Om te beginnen is alles zo glibberig als het maar glibberig zijn kan. Ten tweede adem je constant "bevroren" lucht in, volgens mij ook niet optimaal. Ten derde heb ik daardoor geen kl... goesting, maar dat is nog het minst erge. Ik doe evengoed mijn kleertjes aan, en als ik dan een tijdje bezig ben, stopt dat gezaag en geklaag (= zelfmedelijden) vanzelf.
Maar ten vierde is het meest vervelende. Weet echter niet of het alleen met het weer te maken heeft, maar ben zowat de ganse kerstvakantie ziek geweest. Eerst buikgriep, waardoor het enkele dagen onmogelijk was om te trainen. Toen enkele dagen kunnen doortrainen, om vervolgens een infectie van de luchtwegen te krijgen. Vier dagen plat. Antibiotica. Vorige dinsdag toch maar aan een testloop op training over 3000m meegedaan, en ondanks de koude en de natheid en de andere hinderpalen op de piste viel dat toch best mee: 10'42" zonder voluit te gaan. Dus den deze zag het opeens weer helemaal zitten, en begon zelfs plannen te smeden om donderdag toch naar Weert te gaan. Jamahoela. Heb dinsdag waarschijnlijk, alweer, een grote fout gemaakt door, omdat ik het 's morgens vergeten was te nemen, in de loop van de avond een bijna driedubbele dosis antibiotica te nemen... Raar maar waar was ik woensdag terug zo ziek als een hond: overal spierpijn, enorme hoofdpijn, enz. Alweer twee dagen plat, gelukkig oudejaarsavond nog een beetje kunnen meevieren. Vrijdag was ik terug beter, en ben terug aan het trainen geraakt. Alleen begon het zaterdagavond volle bak te sneeuwen... Zondagmorgen toch het bos ingegaan en de trails aangedaan. Ging redelijk goed, alleen heb je door het toch wel dikke pak sneeuw totaal geen besef op wat voor ondergrond je aan het lopen bent. Met als gevolg dat ik in een grote (nog niet helemaal) bevroren plas ben terecht gekomen maar gelukkig moest ik toen nog maar, maar, een drietal km.
Wat een mens allemaal kan afzien. Ach, da's zeer relatief, zolang we kunnen lopen of iets wat daarop trekt, mogen we niet klagen. Het ziet er naar uit dat de LCC-manche hier om de hoek zeer wit en glibberig zal worden. Ongeveer zoals vorig jaar. Kon toen ook nauwelijks recht blijven. Na Dilsen heb ik me voorgenomen nooit nog een wedstrijd op sneeuw/ijs te lopen. Maar zal in de loop van de week toch maar naar de winkel lopen om de allerallerallerlangste spikes aan te schaffen, niet ?
Ben al een tijdje aan het sukkelen met de gezondheid. Dacht er vanaf te zijn, ook het hoesten was beter, tot ik van zondag op maandag weer werd geveld: hoesten voor kapot en alles zat dicht. Niks geslapen. Wat hoestsiroop en neusverstuiver gehaald, en dinsdag toch weer beter. En dan dé fout gemaakt: zware training dinsdagavond, met de groep de heuvel in de wijk 10x snel op gaan doen (en 3x naar onder snel), én met de nodige jeneverkes voor/tijdens/na... M.a.w. al zwetend in de vrieskou nogal veel stilgestaan, enzovoorts. Woensdagnamiddag begon dan de miserie. Hoesten voor kapot, hoofdpijn, spierpijn, en vooral veel koorts. Donderdagmorgen dan maar naar de dokter gegaan, die sprak van een infectie van de luchtwegen. Lig nu dus plat (nu effe niet neen) en ben aan de antibiotica en andere rotzooi. Op kerstavond, gisteren, lag ik hier zielig alleen thuis terwijl de rest aan het smullen was bij mijn broertje. Ook vandaag ben ik niet in staat om mee te gaan vieren. Wordt weer een eenzaam dagje in de zetel ... En wat de conditie betreft, tja, die is nu definitief op een lager pitje gezet hé. Heerlen of Meeuwen zijn sowieso onmogelijk geworden, Weert wordt ook geschrapt, heeft geen zin. Hoop tegen de cross van Rekem, in onze achtertuin, terug in orde te zijn, maar dat wordt moeilijk. Alweer een pak inspanningen voor niets. Ga nu maar weer terug in de zetel liggen .
De laatste weken goed kunnen trainen, ondanks ademhalingsproblemen, vooral 's nachts moet ik maar hoesten, al een week aan een stuk. Ben eens benieuwd hoe het in As zal zijn. Volgens mijn collega van As is het parcours wat veranderd, al blijft de helling in het centrum sowieso deel uitmaken van de leuke omloop. Hopelijk zal de sneeuw geen roet in het eten gooien, en zal het zondag ook niet te koud zijn. Ik heb terug wat structuur gevonden in de trainingen, gisteren nog redelijk vlot Willy en Jonas kunnen volgen, al namen die het wat extensiever op, op een glibberige piste. Voor mij was het heel wat minder extensief maar heb toch niet het gevoel dat ik te diep in de energievoorraad heb moeten tasten, want voor de 15 km in As zal ik die meer dan nodig hebben. Vandaag geen feest van Annemie en Gert jammer genoeg, de babysits lijken allemaal in staking of zijn zelf aan het feesten. En Heidi gaat zelf naar haar personeelsfeest.
Heidi is ondertussen aan haar blokperiode begonnen. Heeft ze terug wat meer tijd ... om vooral te studeren maar zal ze ook terug wat meer kunnen gaan lopen want het studentenleven is niet zo gezond . En wat meer tijd en aandacht aan haar drie jongens kunnen geven haha . Genoeg van dat -gedoe, het begint hier al te lijken op sommige andere blogs waar je hoorndol wordt van al die mannekes...
As werd dus afgelast. Na contactname met collega Veerle, en nadat de sportdienst nog eens had opgebeld, besloot ik dan maar richting Dilsen te trekken. De trailschoenen zouden er wel voor zorgen dat ik de nodige grip in de sneeuw zou hebben. Na de kids naar mijn ouders te hebben gebracht, naar Dilsen vertrokken. Er liefst 40' over gedaan om van Zutendaal in Dilsen te geraken. Bijna de ganse dag woei een serieuze sneeuwstorm. Veel witte rotzooi, en een striemende wind. Na met Jef te hebben ingelopen, deed ik de trails aan. Ze leken wat meer grip te hebben dan de trainingsschoenen, maar bij de versnellingen aan de start bleek daar niets meer van. Integendeel. In de sneeuw zelf viel het mee, maar op de rest van het parcours, 95% was eigenlijk een ijslaag, was het gewoon niet te doen. Bij de start viel ik al helemaal terug, ik dacht nog terug te keren, maar bij iedere stap was het moeilijk om recht te blijven, en begonnen de schoenen te schuiven. Lopen was gewoon niet mogelijk. En spikes voor de crossen heb ik niet meer... dacht dat niet meer nodig te hebben... Zodat ik dan ook moedeloos na anderhalve ronde heb opgegeven. Jammer, want de bezetting was niet je dat. Ik denk dat Juan gewonnen heeft voor Kurt S en Leo. Toen ik vertrok, was Lode in strijd voor de vierde plaats, ik ben benieuwd wat hij er vanaf heeft gebracht. Een top8-plaats was vandaag zeker mogelijk geweest, maar ja. Hopelijk kan een van de volgende wedstrijden het moreel terug wat opschroeven .
...door goed te trainen. Door al die toestanden vorige week, vooral darmen die maar raar bleven doen voelde ik me ook tijdens de tweede helft van de week als een uitgewrongen dweil. Toch ben ik vanaf donderdag terug kunnen gaan trainen. Donderdagavond met 8x600m was verschrikkelijk, leek alsof ik niet vooruitkwam. Zondag met een tempoloop voelde al beter/minder slecht, al was ik blij dat ik niet in Bree heb meegedaan, want dan had ik me vreselijk belachelijk gemaakt. Dinsdag 4x1200m voelde al redelijk goed, en gisteren met 3x(200-300-400-600m) was keihard maar de tijden waren terug goed.Vandaag een rustdagje, zondag terug een stevige tempoloop, en dinsdag en donderdag nog wat intervallen, en ik moet klaar zijn voor de 15 km in As. Ben daar voor het werk daarstraks nog geweest, heb het parcours nog eens kunnen zien, en is inderdaad geen snel parcours, maar ligt me wel, omdat het geleidelijk aan naar boven gaat.
Wat die trainingen betreft: ik ben meer en meer naar de manier van trainen van vroeger (1993-1995 ) aan het teruggrijpen. De tijd van Jos Stegen. Aangevuld met een aantal zaken die ik de laatste jaren heb opgepikt, en zeer waardevol zijn. Schema's dienen altijd op een persoonlijke manier te worden aangevuld, en ik ga proberen om er alleszins meer structuur in te krijgen. En hopen dat het nu nog rendeert...
Géén LCC Bree dus, mijn lievelingscross. Als je al van "lievelings"cross kunt spreken, ik vind het misschien wel de "minst erge". Geef me maar een leuke stratenloop of zelfs een pistewedstrijd. Wie dat heeft bedacht, dat lopen in de modder als een kieken zonder kop, die moesten ze ongenadig straffen. Nee, ik vind het toch erg om niet mee te doen, maar ik heb vier dagen niet kunnen lopen, zondag en maandag volledig plat gelegen, dinsdag en woensdag voelde ik me als een uitgewrongen vaatdoek, donderdagvoormiddag een kort duurloopje gaan doen, in het begin vloog mijn hartslag bij de minste inspanning naar boven, effe later stabiliseerde zich dat gelukkig terug. 's Avonds meegedaan aan een zogenaamde "oversteekloop" oftewel 8x600m in duo's, gelinkt aan Jos Surinx was het zéér zwaar, de jus was direct uit de benen, ik leek totaal niet vooruit te gaan, zeker niet in vergelijking met raket Willy, maar dat is nu ook geen goede vergelijking . Vandaag zaterdag een duurloopje gedaan, en nee, het zou dom zijn om morgen naar Bree te trekken. Ga proberen om er morgen een flinke tempoloop van te maken.
Heb me voorgenomen me nu voor te bereiden op As dd. 20/12, voor de 15 km. Leuk en toch wel zwaar parcours. Ook geen LCC Dilsen dus. Of ik nu in dat criterium 7de, 8ste of 9de eindig, who cares. Het belangrijkste is nog altijd lopen wat je graag loopt, en je daar in de mate van het mogelijke, zo goed mogelijk op voorbereiden. In dat opzicht ben ik eigenlijk ook nog altijd aan het twijfelen over een eventuele tweede marathon. Gilze wordt op 14 maart georganiseerd... En het was daar, afgezien van het enorme afzien (wat een geweldige woordspeling ), zeer leuk. Geweldig initiatief. En ik schaam me eigenlijk wel voor mijn vorige eindtijd, wil dat in de vergetelheid lopen... Maar dan moet ik weer andere plannen laten vallen. En die lange duurlopen... 't Is niet gemakkelijk
Ben wel benieuwd naar de resultaten van Bree. Lode, zet hem op. Ik denk ook dat Johan Govaers terug zal meedoen, zag hem donderdag nog op training vliegen. Hopelijk is Juan terug vertrokken, en kan Leo terug wat meer in de buurt van Kurt S eindigen. En de verrijzenis van Jos S is volgens mij ook niet veraf!
Ondertussen is ook Heidi terug wat meer goesting aan het krijgen om te trainen. In de mate van het mogelijke zal ze in haar blok en misschien ook tijdens de examens hier wat meer tijd aan kunnen besteden. Het blijft natuurlijk ook een ideale manier om efkes uit te waaien en vanalles te verwerken. Ik vind het zelfs af en toe een goede manier om bv. vergaderingen voor te bereiden. En er ontspannen aan te beginnen, toch ook wel belangrijk. En, niet te vergeten, de Heilige Man is dit weekend de allerallerbelangrijkste persoon in het land. Sinds gisterenavond verkeren onze kinderen in opperste staat van opwinding, de Sint is gisterenavond al bij mijn broertje langs geweest, vandaag bij ons thuis, en morgen zal ie waarschijnlijk ook het een en ander hebben gebracht bij de grootouders. Waar is die tijd? Het zou fijn zijn om ook eens cadeautjes tijdens de crossen te krijgen, maar jammer genoeg gebeurt dat niet. Alleen maar meppen
. Vooral aandacht dus voor uithouding en uithoudingsweerstand, in mijn geval vooral de D2, dat is voor mij zowat hartslag 135-145, met een tempo rond 13 à 14 km/u, tenminste op een vlak verhard stuk. Een groot gedeelte van mijn trainingen gaan echter in natuurpark Hoge Kempen door (enkele kilometertjes van thuis) en daar vind je weinig stukken die niet hellend zijn. Dus daar gaat het iets minder snel. Vorige week ook een 3000m op training gedaan, en alhoewel ik me niet goed voelde, ging het toch vlot (beste trainingstijd). Deze en volgende week terug wat met het snelheidswerk aanknopen, en dan vanaf de Peter Rusmanloop terug naar waar we het eigenlijk voor doen: de wedstrijden! De Peter Rusmanloop wil ik eigenlijk nog als veredelde training opvatten, want het is de eerste wedstrijd sinds lange tijd, maar ik vrees ook dat onze uitspattingen van de vrijdag ervoor (een Griekse avond/nacht, op Goede Vrijdag...) daarmee te maken zullen hebben 
.
.
. Zo ook in de Passerel-jogging in Vucht afgelopen oktober. De tegenstand was miniem, maar dat mag ook af en toe... De wedstrijd werd trouwens gefilmd door TV Publiek, het verslag werd vele malen vertoond op TV Limburg... (zonder dat ik het ooit zelf heb gezien 
) De foto's werden trouwens doorgestuurd door ex-collega Luc Dewitte. Merci Luc!
. Kijk echt uit naar de zomer, eindelijk licht, zon, warmte, enz. 
!!!
.
. Ongelooflijke tijden gezien dezelfde omstandigheden voor Raymond en Patrick. Tenslotte was de familie Brouwers aan het feest: Chantal tweede op de 2,5 km, Carin derde op de 10 km en eerste V40. Proficiat!
. 
enz. 
?
), zeer leuk. Geweldig initiatief. En ik schaam me eigenlijk wel voor mijn vorige eindtijd, wil dat in de vergetelheid lopen... Maar dan moet ik weer andere plannen laten vallen. En die lange duurlopen... 
't Is niet gemakkelijk 
