Gisteren kon ik wegens familiale omstandigheden niet van de partij zijn te Destelbergen, nochthans een ideaal parkoers voor mij. Vandaag starten we wel te Massemen om 15h30. Nieuwe klassement F1 na Destelbergen :
Het leek de ganse morgend te gaan regenen, uiteindelijk werd het nog een goede zonnige zondag maar wel met veel wind. Het parkoers was vrij kort, doch het waren zeer goede bereidbare wegen. Met de wind moest men wel rekening houden. Door een zware valpartij in de reeks voor ons (stuur brak af) startte onze wedstrijd een 10min later met ongeveer een 20 deelnemers in onze reeks.
Vermeylen gaat er in de 2e ronde alleen van door. Coppers probeert nog aan te pikken, doch komt 5 meter te kort en Vermeylen rijdt weg van de rest en begint aan zijn zoveelste solo. In de 3e ronde springt Robin Van Kerschaever weg samen met Marc Dhanijns. Swa Coppers reageert en rijdt er alleen naar toe. Op het stuk met wind mee jumpt Fillemond Delgouffe weg en probeert de kloof van ongeveer 300m nog te overbruggen. Hij bewijst zijn sterke formcurve en we krijgen dus 4 man die zich samen vinden. De eerste koershelft ontbreekt mij de soeplesse en ik heb de indruk dat de benen niet supergoed zijn, doch later blijkt anders.
Half koers hebben de 4 ongeveer 1min voorsprong op ons peloton. Vermeylen rijdt daar nog voor. Guy Dhaese rijdt ongelukkig lek en moet de wedstrijd staken. Veel fut is er in ons peloton niet echt meer te bespeuren. Ik besluit om eens te kijken wat ik nog in huis heb en ga ten aanval samen met Caeckebeke. We nemen 200m voorsprong maar Caeckebe blijkt niet de goede benen te hebben en het peloton komt terug aansluiten. Een ronde later probeer ik het wederom (zie foto linksboven) en dit keer is het Dirk de Cauwer welke probeert het gat op mij dicht te rijden. Ik laat hem bijkomen en samen rijden we een ronde voluit, doch het is Benny Coen welke het meeste werk op zich neemt in het peloton. We zijn dan ook blij dat uiteindelijk Coen probeert alleen naar ons 2 te rijden. Wind op kop komt het peloton echter bij ons drie terug aansluiten.
Op het einde van deze ronde spring ik wederom weg. Dit keer ben ik alleen weg. De dames langs de kant moedigen mij passioneel aan, het geeft me vleugels. Na 2 rondes alleen het hazepad te hebben gekozen, zie ik achter mij dat het peloton niet laat begaan. Het zal dus moeilijk worden om nog 30min alleen voorop te blijven. Ik besluit om mijn krachten te blijven verdelen. In het stuk wind op kop, komt het peloton terug aansluiten. De meeste zitten te puffen en telkens alles terug samenkomt valt het tempo volledig stil. Wederom spring ik weg, maar sommige besluiten nu om direct op mijn wiel te springen en laten me niet meer wegrijden.
We gaan ondertussen de laatste ronde in. Het is Benny Coen welke nu wegspringt, Ik zat iets teveel achteraan en reageer niet, dom van mij, want het was onder impuls van Coen dat mijn aanvalspogingen meestal werden teniet gedaan. In principe had ik hem dus niet mogen laten rijden, doch ik had het te laat gezien. In de laatste ronde spreek ik af met Peter Van Kerckhove om samen de laatste kilometer nog weg te springen. Noël Verzele heeft het echter gezien en reageert op het moment ik aanzet. We geraken dus niet weg. Dan maar spurten voor de 7e plaats. Voordeel is dat ik nu in 2e positie zit achter Verzele. De snelle mannen Caeckebe en de Cauwer zitten in mijn wiel. Verzele zet links aan. Ik schakel groter en ga vlot naast hem, Caeckebeke komt op mijn hoogte en de Cauwer zit rechts tegen de dranghekken. Verzele gaat echter van links naar rechts en wijkt van zijn lijn af. Gelukkig zie ik het aankomen en in volle spurt roep ik dat hij dat niet mag doen en links moet blijven. Gelukkig luistert hij en een valpartij wordt vermeden. Ik ga over hem en remonteer op de lijn nog De Cauwer. Caeckebe wordt nipt 7e en ik 8e. Wat voelde ik me echt in mijn nopjes vandaag. Ik hou wel van al dat aanvallen. Ik heb met super geamuseerd.
uitslag : Categorie F1: 1.Jozef Vermeylen (Molenbeek-Wersbeek) 2.François Coppers 3.Philemond Delgouffe 4.Marc Dhanijns 5.Robin Van Kerschaver 6.Benny Coen 7.Dirk Caeckebeke 8.Kris Van Honsté 9.Dirk De Cauwer 10.Noël Verzele 11.Eddy Iterbeke 12.Peter Van Kerckhove 13.Peter Peleman 14.Paul Put 15.Guy Dhaese 16.Julien De Bock 17.Danny Luypaert
Vandaag donderdag nog eens gaan trainen op de piste te Wilrijk. Eindelijk kan ik terug optrekken en recht staan zonder veel last te hebben van mijn duim. Na 30min alleen tegen 35km/u te hebben alles gegeven, was het beste er af. Het begon dan nog te regenen en ik ben dan maar gestopt.
Toch spijt dat er zeer weinig volk is op de piste vanaf april. Uiteraard rijdt iedereen liever op de weg, dan rondjes te draaien van 333m. We zijn aan het zoeken of we dinsdag en donderdag niet regelmatig een activiteit voor liefhebbers/recreanten kunnen organiseren, zodanig dat er in de week aldaar ook goed gereden kan worden in enige competitie/trainingsvorm.
Wat dacht U van volgend idee:
Bv. 18h00 : start inschrijvingen en afhalen rugnummers Bv. 18h30 : wedstrijd over 20min en 5 rondes Bv. 19h00 : puntenkoers over 20km (elke 3 ronde tussenspurt) Bv. 19h30 : afvallingswedstrijd elke 2 rondes Bv. 20h00 : wedstrijd over 45min en 5 rondes 21h00 : opmaken eindklassement over de 5 disciplines
Alle renners toegelaten mits lidkaart BWB of lidkaart erkende wielerclub. Alle reeksen rijden samen.
Lijkt me een goed idee. Wat denken jullie ervan. Zijn er wielerliefhebbers om begin juni dit eens uit te proberen? Zijn er alternatieve suggesties of verbeteringen? Mail me.
Stralend weertje vandaag op moederdag te Zaffelare. Mijn duim is goed ingepakt en ik ben blij terug van de partij te zijn. Met 25 man aan de start op een vrij korte en eenvoudige omloop. Ik had gehoopt niet teveel moeilijke bochten te moeten tegenkomen ,maar in één bocht waren vele putten in het wegdek en een andere lag vol met kasseien. Probleem was dus dat ik vrij voorzichtig door de bochten moest gaan en dus steeds enkele meters op mijn voorganger terug moest dichtrijden. Ook optrekken ging nog niet echt vlot en voorts had ik de laatste 2 weken niets getrained. Ik was dan ook van plan om achteraan te rijden en proberen er een goede come-back training van te maken.
Na 4 à 5 ronden voelde ik al in mijn benen dat ze enorm veel werk moesten leveren om telkens terug aan te sluiten. Op dat moment springen een 6-tal man in de aanval : Delgouffe, Goethals, Van Kerschaever, Coppers, De Backer, Dhanijns. Ze pakken toch wel een aanzienlijke voorsprong. Eddie Van Leirbeghe rijdt het gat alleen dicht, knappe prestatie.
Ik rij achteraan en vlak voor mij rijdt Luc Cocquyt. Ik zie hem naar voor opschuiven. Ik weet dat hij de sprong gaat wagen. In normale omstandigheden is het nu het moment om mee te springen, doch vandaag is dit onbegonnen werk. Cocquyt springt weg, De Cauwer, Delys, Lammens, Delagrange ze springen mee. Het zal niet evident geweest zijn maar ze geraken toch nog mee vooraan en we krijgen een kopgroep van 11 à 13 man.
Halverwege koers beginnen we in ons peloton toch meer en meer tempo te rijden, spijtig rijdt niet iedereen voluit. Ik besluit dan om de komende 2 ronden eens alles te geven, voluit mee te rijden en te kijken hoever we nog komen (trainen in de wedstrijd noemen ze dat). Regelmatig zien we de kopgroep voor ons uitrijden (op een lange rechte baan is dit uiteraard verraderlijk). Het ganse rechte stuk naar de meet sleur ik aan ons peloton en samen met Iterbeke en een goed rijdende Peter Van Kerckhove trekken we nog eens door na de aankomstzone. We zien de kopgroep rijden op een 200m voor ons. Probleem is echter dat mijn batterij al in het rood staat te pinken en ik moet het dus terug wat kalmer aan doen. In plaats dat andere toch even helpen met het laatste gat dicht te rijden, zijn er sommige die denken om het gat alleen dicht te rijden. Spijtig voor hen, maar ook voor ons, na 1 km vallen ze stil en laten ze zich terug opslorpen door het peloton. Waarom helpen ze niet gewoon in een normale aflossing??? We hadden het gat nog kunnen dichtrijden. Maar laat me eerlijk zijn, ik kon het niet meer.
In de laatste ronde springt vooraan Erik Delys weg, een niet zo gekende renner bij de WAOD. De rest van de kopgroep twijfelt en het is Swa Coppers welke er achter gaat. Na een heuze achtervolging komen de 2 vooraan samen maar de kopgroep zit hen op de hielen. Op de meet houdt Coppers enkele meters voorsprong op Delen en op de rest. Robin Van Kerschaever lijkt terug in conditie te zijn en neemt de 3e plaats.
In onze groep springt Guy D'Haese 800m voor de aankomst alleen weg. Ik kan erachter gaan, maar gun Guy dit kleine succes wel. Ik klop Eddy Iterbeke nog net op de meet. Uiteindelijk finish ik 21e.
Categorie F1: 1.François Coppers (Lokeren) 2.Eric Delys 3.Robin Van Kerschaver 4.Ronny Goethals 5.Rudy Lammens 6.Patrick De Backer 7.Dirk De Cauwer 8.Luc Cocquyt 9.Marc Dhanijns 10.Eddie Van Leirberghe 11.Bart Delagrange 12.Philemond Delgouffe 13.Louis Moens 14.Rudy Taelman 15.Laurent De Vos 16.Noël Verzele 17.Marc Colpaert 18.Guy Dhaese 19.Julien De Bock 20.Peter Van Kerckhove 21.Kris Van Honsté 22.Eddy Iterbeke 23.Johan De Smet 24.René Colman
Na enkele weekjes in de lappenmand, maak ik mijn rentree op zondag in Zaffelare.
Vrijdag hebben we onze laatste zaalvoetbalwedstrijd gewonnen en we promoveren naar 2e nationale. Zaterdag een uurtje gaan trainen en de benen lijken, ondanks 2 weken bijna niets gereden, toch nog vrij goed in forme. Ik heb er natuurlijk wederom enorm veel zin in, morgen te Zaffelare.
Vandaag op consultatie geweest bij de orthopedist Dr. Van De Borght.
Verdorie, heeft die dokter van de spoedgevallen verleden week toch wel een verkeerde diagnose gesteld zeker. In plaats van tussen het 1e en het 2e duimkootje dat gebroken zou geweest zijn, stelt Dr. Van der Borght vast dat de duim gebroken is tussen het 2e en 3e kootje, dus ter hoogte van de duimmuis (dus vlak voor de pols).
Nu weet ik waarom mijn hand gans de week nog dik geweest is. De duim was niet op de juiste plaats gespalkt en het gebroken gedeelte heb ik dus nog kunnen bewegen.
In ieder geval lig ik nu in de gips vanaan mijn duim tot halverwege tussen pols en elleboog.
Gelukkig kan ik al mijn 9 andere vingers nog bewegen. Ook voel ik dat mijn duim nu volledig vast zit en dat maakt dat ik natuurlijk wederom aan het denken ben hoe ik dit de komende dagen ga aanpakken.
Ik doe geen voorspellingen, want sommigen zullen me toch niet geloven.
Het volgende heb ik in mijn hoofd : dinsdag : tennis, het zal dan wel met links zijn, maar mijn beckhand kan ik dubbelhandig slagen (heb ik al geprobeerd). woensdag : wat fietsen op de piste (ja ik heb vandaag al naar het werk gefietst). donderdag : Beveren komt wel in gevaar, dat geef ik toe. vrijdag : moeten we winnen in de zaalvoetbal om naar 2e klasse te promoveren. Het is tegen de laatste, dus zonder mij zal het wel lukken. Als het niet lukt, zal ik toch moeten aantreden en er eentje binnentrappen. zaterdag : supporter ik voor Luca welke een voetbaltornooi speelt in Dilbeek. zondag : supporteren voor Luca zijn tennismatch.
Vrijdag 1 mei had ik nog teveel last van mijn duim om te koersen in Zeveneken. De pijn is nu verdwenen en ik kies ervoor om naar de elites te gaan kijken hier in Hoboken. Uiteindelijk rijd ik toch een 45km over en weer en ik ondervind dat het al veel beter gaat om mijn stuur vast te houden.
De wedstrijd te Zeveneken kent een merkwaardig wedstrijdverloop. Een kopgroep van 11 renners mogen wegrijden van het peloton. De betere renners Coppers, Van Leirberghe en Tas kijken naar elkaar en laten begaan. Uiteindelijk hebben Coppers en Van Leirberghe 3 rondes nodig om vooraan aan de sluiten. Tas wacht totdat de E's het gat zullen dichtrijden, maar gokt verkeerd. De E's geraken nooit meer vooraan evenals Helmuth Tas.
Uiteindelijk komt er een massaspurt met Jef De Naeghel welke zijn 2e overwinning van het seizoen pakt.
De uitslag: Categorie F1: 1.Jozef De Naeghel (Maldegem) 2.Patrick De Backer 3.François Coppers 4.Luc Verkinderen 5.Eddie Van Leirberghe 6.Marc Dhanijns 7.Luc Cocquyt 8.Rudy Lammens 9.Philemond Delgouffe 10.Ronny Goethals 11.Jos Lissens 12.Eddy Iterbeke 13.Helmuth Tas 14.Peter Van Kerckhove 15.Guy Dhaese 16.Gerrit De Vriese 17.Johan De Smet
Het wedstrijdverslag van Mol-Wezel volgt later. Zou ik toch hebben meegedaan?
Ik koers wel, ik koers niet. Ik koers misschien, ik kan nog niet koersen. Wel, niet, wel, niet. 100 keer nagedacht, maar de goesting om te koersen overwint van het feit dat mijn duim gebroken is. Dus we trekken naar Mol-Wezel met de bedoeling er een goede training van te maken en vooral te kijken of ik mijn stuur deftig kan vasthouden. Donderdag is er immers een wedstrijd te Beveren en aldaar heb ik veel supporters en ik wil kijken of het mij lukt door de bochten te gaan en op te trekken.
Vandaag staat Jef Vermeylen nog eens aan de start. Ondanks zijn leeftijd, kent hij meestal geen genade met de rest van het peloton. Vanaf de eerste bocht neemt hij de leiding. Tegen 45 km/u rijdt hij de ganse ronde aan kop. Enkel Andries en Coppers kunnen af en toe eens overnemen.
Na de tweede ronde rijdt Vermeylen vanop kop weg. Bij de andere favorieten gaat dan al het doemscenario door hun hoofd "deze zien we nooit meer terug". Slechts één renner waagt de sprong en hij kan de aansluiting nog vinden. Met 2 rijden ze weg. Sindsdien zakt het tempo in ons peloton tot een normaal niveau. Ik rij vrij ver achteraan. Ik ga de eerste rondes vrij behoudzaam door de bochten en verlies daardoor telkens enkele meters op mijn voorganger. De benen zijn echter sterk genoeg om steeds terug aan te sluiten.
Halverwege wedstrijd scheiden 6 renners zich af van het peloton en gaan in achtervolging op de twee. Het zijn: Van Leirberghe, Andries, Coppers, en nog 3 anderen. Het is nu kwestie van de sprong te maken. Delgouffe probeert het en ik spring mee, ik neem over, maar het peloton zit in mijn wiel. Ik nader tot op 40m, maar het ganse peloton meenemen, dat is van het goede teveel, dat zouden de koplopers niet kunnen apprecieren. Even later probeer ik het nog eens samen met Delgouffe, maar ook nu springen ze op ons wiel. Het gat is nog steeds overbrugbaar, maar blijkbaar mag het niet zijn. De 6 rijden nu verder van ons weg.
Met nog 5 rondes te rijden geraken we dan toch weg met een groepje van 5 man. We zien de 6 nog steeds voor ons uitrijden. Spijtig genoeg draait het niet perfect rond. Er zijn er altijd maar 3 die willen rijden en steeds zijn het 2 anderen welke hun aflossingsbeurt overslaan (raar, dit zijn dingen die ik nog niet snap. Ze nemen niet over, maar een minuut later gaan ze dan op hun eentje versnellen en rijden dan weer een kilometer aan kop en daarna gaan ze weer vanachter hangen??!!?).
Met nog 4 rondes te rijden krijgen we dan eindelijk de trein aan het bollen. De ganse ronde rijden we met ons 5 perfect rond en iedereen geeft alles. We zien nog steeds de 6 voor ons uitrijden, maar het gat wordt niet kleiner. Aan het einde van de ronde is het dan ook duidelijk, het wordt vandaag spurten voor de 9e plaats.
De spurt ga ik aan vanuit 2e positie. Niemand neemt initiatief en ik beslis met nog 250m voor de streep om zelf te versnellen. Enkel 2 renners gaan me nog voorbij en ik eindig vandaag 11e.
Ik ben best tevreden en ben blij dat ik niet in mijn luie zetel heb moeten blijven zitten. Als er één sport is welke ik niet kan, dan is het "stilzitten in een luie zetel". Ik heb nu vertrouwen dat ik donderdag mijn supporters niet zal moeten teleurstellen in Beveren. Alle supporters op post vanaf 18h00 aan de Lindestraat.
PS het mag niemand verbazen dat Jef Vermeylen gewonnen is.
De uitslag: Categorie F1: 1.Jozef Vermeylen (Molenbeek-Wersbeek) 2.Anton Sauwen 3.Helmuth Tas 4.Karel Andries 5.John Heyndrickx 6.François Coppers 7.Leon Daelemans 8.Eddie Van Leirberghe 9.Dirk De Cauwer 10.Philemond Delgouffe 11.Kris Van Honsté 12.Laurent De Vos 13.Jan Van Wezenbeeck 14.Peter Van Kerckhove 15.André Bal 16.Guy Dhaese
Na toenemende pijn op maandagavond heb ik toch beslist om dinsdag eens binnen te springen in het AZ St. Elisabeth te Antwerpen waar ik trouwens 10 jaar heb gewerkt van 1992 tot 2002. Het verdict luidt duim gebroken op één plaats maar verschillende deelfractuurtjes op deze plaats.
We zien wel hoe de week verder verloopt, ik maak geen voorspellingen.
Aanvankelijk was de planning om vandaag niet te koersen maar te supporteren voor mijn zoon welke 's morgens voetbalt en 's middags interclub moet tennissen. Wegens de regen is de tenniswedstrijd echter afgelast en kan brave papa toch gaan koersen. Ik was wel veel te laat vertrokken en kom pas 10min voor tijd mij inschrijven aan de wedstrijdtafel en 2min voor start aan de startlijn. Vermits ik gisteren teveel energie verbruikt heb in de eerste wedstrijdhelft, besluit ik om vandaag eens echt achteraan zolang als nodig de kat uit de boom te kijken. Het valt me op dat enkele belangrijke renners niet aan de start verschijnen.
In de derde ronde gebeurt dan een eerste echte aanval van een 10-tal renners. Ik beslis dat het nu het moment is om op te schuiven. Het peloton rijdt uiterst rechts van het smalle baantje. Een renner van de Outré-ploeg (ik denk Tas of Lissens) jumpt vlak voor mij weg en ik spring mee. De kopgroep rijdt een 100m voor ons uit. Dan gebeurt datgene iedereen steeds voor vreest als hij koerst. Sommigen in het peloton wijken ineens naar links uit. De Outré-renner haakt met zijn stuur in het stuur van een andere renner en gaat zwaar met zijn gezicht tegen de grond. Ik beslis om links in het gras uit te wijken en laat mij vallen in het gras. Buiten wat vuile armen en benen mankeer ik niets. Ik sta recht, maar zie dat de gevallen renner lang uitgerekt op de baan ligt. Ik loop naar hem toe en hij bloedt in zijn aangezicht en is duidelijk dissy. Ik doe mijn plicht en probeer hem wakker te houden door tegen hem te blijven praten. Gelukkig rijdt er vlak achter ons iemand van het rode kruis en deze komen aangelopen. Ik zeg dat hij rustig moet blijven liggen en dat er nog geen andere renners aankomen. Het enigste dat hij zegt is "wat" en "waar". Het rode kruis ontfermt zich verder over hem Ik vervolg mijn wedstrijd en zie dat de man gelukkig toch al rechtstaat. Een valpartij is altijd hetzelfde. Je kunt er weinig aan doen, er is altijd wel een oorzaak, en de gevolgen heb je niet in de hand.
Ik rij mijn wedstrijd verder, kom terug aansluiten, maar ik ondervind hevige pijn in mijn rechterduim, waarschijnlijk lichtjes verstuikt. Ik beslis dan ook om de rest van de wedstrijd achteraan mee te rijden. Opgeven heeft ook weinig zin. Toch ben ik nog onder de indruk en veel van het verdere koersverloop volg ik niet echt meer.
Ik ga dan ook over in mijn verslaggeving naar de laatste ronde.
Het peloton is nog volledig samen. Coppers gaat alleen met nog 5km te rijden. Het peloton breekt maar met nog 2km te rijden komt alles op de brug over de R4 terug samen. Het wordt een massaspurt. Enkele renners versnellen echter al vanop 600m en het peloton gaat echt op een lint. Ik rij rond de 14e positie. Moeilijk te zien wie vooraan wint, maar zonder te spurten raap ik nog een 6-tal renners op door gewoon tempo te houden. Ik ga Delgouffe nog voorbij op de meet, maar een uitslag is moeilijk in te schatten bij een massaspurt. Ik stel voor om te wachten op de officiële uitslag.
Hopelijk zijn de kwetsuren van de gevallen collega niet erg. Ik schat lichte hersenschudding en schaafwonden in het aangezicht. Mijn duim zal wel genezen.
De uitslagis binnen : Categorie F1: 1.José Hoebeke (Bredene) 2.Helmuth Tas 3.Marc Colpaert 4.François Coppers 5.Paul Put 6.Patrick De Backer 7.Herman Van Den Borre 8.Laurent De Vos 9.Kris Van Honsté 10.Philemond Delgouffe 11.Eddie Van Leirberghe 12.Ronny Goethals 13.Bart Delagrange 14.Guy Dhaese 15.Roland Boulard 16.Peter Van Kerckhove 17.Marc Steenberghe
Ik heb geen idee wie er zwaar gevallen is. Tas kan het niet geweest zijn, want hij is tweede. Was het Boulard, Steenberghe of toch Lissens, want deze staat niet in de uitslag?
Ondertussen komen de eerste mails binnen (dit verslag wordt nog altijd veel en blijkbaar graag gelezen). De gevallen renner is Marc Steenberghe, welke na 6 maanden afwezigheid terug zijn eerste wedstrijd mee reed. Er wordt over en het weer gemaild om zijn fysieke toestand en letsels te achterhalen. Ik denk dat iedereen en gans WAOD hem snel beterschap wenst.
Men had regen voorspeld maar het werd een zonnige zaterdagmiddag, doch met zeer veel wind. Oosteeklo is een zeer veilig parkoers met 11 rondes van 5,6km. Opvallende afwezige is Paul Hunninck, de leider in het regelmatigheidscriteria. Na een lange afwezigheid zien we wel Robin Van Kerschaever nog eens aan de start. Hopelijk behoort hij binnen enkele weken terug bij de smaakmakers van de F1.
De eerste ronde wordt er enorm hard gereden met talrijke aanvalspogingen. Spijtig moet onze vriend Guy D'Haese samen met veldrijder Davy De Taeye al lossen in de eerste ronde. In de tweede ronde schuif ik op naar voor en probeer mee weg te springen met enkele aanvalpogingen. Het is nu al duidelijk, het wordt vandaag geen massaspurt. Er wordt teveel gedemarreerd. Bij het einde van de 2e ronde springt Karel Andries alleen weg uit het peloton. 50m later gaat Helmut Tas in de tegenaanval en Jef De Jaegher probeert achter Tas te springen. 100m later springt Francois Coppers met Alfons Van Raemdonck. Dit zijn 5 sterke renners. Ik zit op kop van het peloton. Het peloton twijfelt en ik beslis om van op kop alleen het gat dicht te rijden op Coppers en Van Raemdonck. Ondanks wind op kop, lukt me dit vrij snel, maar het kost me heel veel krachten. Vooraan zijn de eerste 3 al samen gekomen en onder impuls van Coppers naderen we op de leiders, doch het peloton is 50m achter ons. Op het moment het peloton bij ons bijna aansluit zit ik al over mijn limiet. Coppers versnelt nogmaals en gaat tegen 48km/u naar de 3 leiders met Van Raemdonck in zijn wiel. Dit zijn tempo's welke ik nog niet aankan over een langere afstand. Dat kan ik niet volhouden en het peloton slorpt me terug op. De 2 komen even later bij de 3 vooraan en we krijgen 5 sterke leiders.
De vijf rijden van ons weg en een ronde later zien we ze zelfs niet meer rijden. Uiteindelijk zullen ze meer dan 2min voorsprong nemen. In het peloton valt het echter nooit stil, ik zit eigenlijk al door mijn krachten heen en we zitten nog maar in de 4e ronde. Vooral Dhanijns, Cocquyt en Fillemond Delgouffe zijn vandaag de mannen welke telkens aanvallen.
In de 5e ronde komen de snellere E's ons voorbijgevolgen. Ik weet dat ik nu moet opletten .Er zijn altijd F1's welke van de situatie gebruik maken en het tempo proberen te volgen. Het tempo gaat boven de 46km/u. Als de E's voorbij zijn, ligt ons peloton inderdaad uiteen in 2 groepen. Ik zit als laatste in het eerste gedeelte. Onder impuls van Dirk De Cauwer worden de 'ongehoorzamen' echter ter orde geroepen (aansluiten mag niet bij de E's) en er wordt beslist om de tweede groep terug te laten bijkomen.
In de 6e ronde rijdt Luc Cocquyt de ganse ronde 300m voor ons uit. Dit is een ideale springplank. Samen met Marc Dhanijns probeer ik het. We naderen snel op Cocquyt maar het ganse peloton zit ons op de hielen. Alles terug samen. Dan probeert een vandaag ijzersterke Delgouffe het, maar ook hij houdt het maar een halve ronde uit. Teveel wind om alleen weg te geraken vandaag.
Tussen de 7e en 10e ronde sta ik op het punt om te moeten lossen, teveel krachten opgedaan in het begin van de wedstrijd. Ook de 10-tallen tempoversnellingen beginnen zwaar door te wegen. Maar gelukkig kan ik steeds nog wel ergens de spirit vinden om niet af te geven. Onze groep valt nog zeker 8 keer uit elkaar, steeds moeten er belangrijke beslissingen genomen worden, alles geven en meespringen of blijven zitten en achteraan uitrijden. Soms spring ik mee, soms sluit ik als laatste terug aan. Iterbeke rijdt plat bij het ingaan van de laatste ronde.
In de laatste ronde springen 3 renners weg : Luc Cocquyt, Louis Moens en Luc Verkinderen. Als Fillemond Delgouffe daarachter aangaat twijfelt het peloton en ik zet alle tanden bij om het gat op Delgouffe nog dicht te rijden. Het lukt me. Met 2 man tegen 3 zal het niet gemakkelijk zijn. Gelukkig is Delgouffe nog steeds uitzonderlijk sterk en hij rijdt het gat grotendeels zelf dicht. Het peloton heeft al een serieuze achterstand en enkel Eddie Van Leirberghe is nog sterk genoeg om de sprong te maken. Met 6 man gaan we naar de eindspurt voor de plaatsen 6 tot 11.
Louis Moens springt 800m voor de meet weg en neemt 40m. Met nog 500m te gaan zet Cocquyt aan en ik ga mee, Cocquyt rijdt het gat dicht op Moens. Delgouffe zit achter mij. Als wederdienst voor datgene Delgouffe verleden week voor mij gedaan heeft te Appels, waar ik won, trek ik voor hem de spurt aan. Nog 250m wind op kop, gaat Cocquyt over mij, maar Delgouffe is vandaag uitmuntend en wint de spurt om de 6e plaats. Van Leirberghe en Verkinderen geraken ook nog over mij. Ik blijf nog voor Moens en eindig verdienstelijk op een 10e plaats. Best tevreden maar stikkapot. (Vanavond nog een matchke gaan tennissen zal vandaag niet meer lukken).
De 5 leiders worden de laatste ronde bijna voorbijgereden door de E's. Jef De Naeghel kiest echter om dit niet te laten gebeuren en demmareert. De 4 overblijvers gaan in de achtervolging, blijven uit de greep van de E's, maar halen Jef niet terug in. De Naeghel wint op een knappe wijze. Coppers probeert nog weg te springen voor de 2e plaats, maar hij wordt geremonteerd en bekoopt deze poging met een 5e plaats. Tas wint nipt voor Andries. Sommige foto's zeggen dat ze gelijk waren, maar de jury beslist op basis van de video-tape. Van Raemdonck is 4e.
Morgen rijden de WAOD's in Heusden, maar voor mij morgen geen wedstrijd. Hopelijk volgende wedstrijd voor mij op vrijdag 1 mei.
Categorie F1: 1.Jozef De Naeghel (Maldegem) 2.Helmuth Tas 3.Karel Andries 4.Alfons Van Raemdonck 5.François Coppers 6.Philemond Delgouffe 7.Luc Cocquyt 8.Luc Verkinderen 9.Eddie Van Leirberghe 10.Kris Van Honsté 11.Louis Moens 12.Dirk De Cauwer 13.Robin Van Kerschaver 14.André Bal 15.Johan De Smet 16.Marc Dhanijns 17.Eddy Iterbeke 18.Guy Dhaese 19.Davy De Taeye
Ik heb de ganse zondag van mijn eerste overwinning ECHT genoten. Karel Andries zei me dat dit gevoel ongeveer 3 dagen zal blijven duren. Ik heb via e-mail vele felicitaties gekregen, dat doet me echt deugd. ik heb het laatste jaar al een goede vriendenkring opgebouwd in het wielrennen en de sfeer bij F1 is zeer goed in de WAOD. Ik vind winnen in de koers een mooier gevoel dan een winnende treffer scoren in een finale van de voetbal, want wielrennen doe je individueel, terwijl voetbal een collectieve sport is.
Vandaag heb ik trouwens mijn officieel afscheid gehad als actief veldvoetballer tijdens de laatste wedstrijd van mijn ploeg HOVE sport. Het was een mooie voetbalcarriere (Beerschot, Schilde, Wilrijk, Hove) met een 10-tal kampioenentitels. Nu kan ik mij volledig toeleggen op mijn nieuwe passie : "wielrennen". De concurrentie is verwittigd.
Voor diegene die het nog niet geloven (waaronder enkele van mijn familieleden) zijn dit de huidige winnaars van 2009 tot op heden.
Na een weekje vakantie in Nederland met de familie waren we uiteraard volledig uitgerust en kon het sportieve weekend beginnen. Het weekend begon wederom zeer goed met een overwinning in de zaalvoetbal met een nipte 4-5 tegen ASSE. Ondanks dat ik met rechts nog helemaal niet naar de goal kan trappen (wegens aanslepende liesblessure), probeer ik mijn ploeg toch telkens naar de overwinning te pushen en met 2 doelpunten kon ik niet klagen. Door de winst van Oostende en het verlies van Belsele komen we nu op een 2e plaats en is promotie naar 2e klasse een stap dichter. Er rest ons nog 1 wedstrijd.
Zaterdag had ik weeral veel zin om te koersen. De wedstrijd was te APPELS vlakbij Dendermonde over 56km en 8 rondes. De F1 starten samen met de F2 en dit maakt een peloton van ongeveer 60 man. Dit heb ik nog zelden meegemaakt, dus we kunnen vandaag wederom heel wat bijleren. Vermits ik ervan uitga dat de F2 in principe iets trager zijn dan onze F1, besluit ik om vandaag steeds vooraan te rijden en zoveel als mogelijk mee te springen om zo met een man of 10 weg te rijden. Andries en Snels de Belgische en de Wereldkampioen zijn niet aan de start. De eerste 4 rondes spring ik dan ook zeker 10 keer mee in de aanval. Vooral Coppers en Hunninck zijn ook steeds van de partij. Doch we krijgen nooit meer dan 100m op het peloton. Met ingang van de 4e ronde rijdt ons peloton voorbij de 2min voor ons gestarte G-renners. Ik zit in 8e positie en vooraan wordt er enorm doorgetrokken. De G-renners laten links een opening om voorbij te rijden en heel ons peloton gaat op het lint. Ik zit in ideale positie en de kans dat ons peloton breekt is groot. Op het stuk langs de dijk wordt er vooraan doorgetrokken, maar ondanks deze enorme "boost" van meer dan 3km, lijkt ons peloton niet gescheurd en alles blijft samen. Vanaf de 5e ronde beslis ik daarom om mijn krachten te sparen tot de laatste ronde en ervan uit te gaan dat er geen aanvalspogingen meer zullen kunnen lukken. Het valt me op dat in een peloton rijden van 60 man niet evident is. Je wordt constant naar de gracht gedrukt en je moet steeds in de remmen. Ik denk dat ik de 5e ronde meer geremd heb dan getrapt heb. Ik besluit dan ook om Paul Hunninck in de gaten te houden en te kijken hoe hij erin slaagt om zich steeds vooraan te blijven positioneren. Vanaf het moment dat ik Hunninck als gids voor mij heb, gaat het ineens een stuk vlotter en rij ik op mijn gemak in het peloton (ik heb hem na de koers ook bedankt, hij zij dat hij er niets van had gemerkt en dat het mijn volste recht is).
In de voorlaatste ronde komt er dan een serieuze aanval van ongeveer 10 renners met Coppers en Belgisch kampioen (F2) Koudijzer. Fillemond Delgouffe rijdt er alleen naar toe. Het peloton laat even begaan, maar het zijn de F2's welke het peloton op sleeptouw nemen en met nog 1 ronde te rijden komt alles terug samen. Ikzelf zit ongeveer in 40e positie en moet proberen op te schuiven. op het smalle stuk langs de dijk is dit onbegonnen werk, dus beslis ik om het stuk na de dijk alles te risceren en aldaar op te schuiven. Ik kom rond de 30e positie te zitten en Fillemond Delgouffe (waar ik de laatste weken een uitstekende kameraadschap mee heb opgebouwd) zit voor mij. Ik roep naar hem dat hij rechts moet opschuiven, want er valt immers een opening. Fillemond trekt door en we schuiven op naar de 20 positie. Met nog 2 km te gaan valt het peloton op het smalle stuk volledig stil. 5 à 6 renners rijden over de ganse breedte van de weg. Alles zit vast. Met nog 1km te rijden jump ik op het voetpad en sprint het peloton aan de rechterkant voorbij tegen 49,2 km/u (achteraf afgelezen). Het peloton twijfelt. Diegene die achter mij gaat neemt het peloton op sleeptouw en is zelf verloren. Mijn tempoversnelling is fors en krachtig, ik neem 60m. met nog één bocht te gaan moeten we nog 500m naar de meet. Mijn benen draaien nog enorm goed rond en ik voel geen verzwakking. Achterom gekeken zie ik dat het peloton nog steeds niet aan het spurten is. De laatse 400m rij ik tegen 44km/u en ik hou stand en WIN met 20m voorsprong. Paul Hunninck is tweede voor Jef De Naeghel en Eddy Van Leirberghe. Fillemond Delgouffe eindigt nog knap vijfde. Na de wedstrijd krijg ik felicitaties van opvallend vele renners. Eén kilometer volhouden tegen een gans peloton leek hen onbegonnen werk. Voor mij leek het best mogelijk.
De eerste overwinning in mijn prille wielercarriere is alzo een feit. Ik heb in de sport al veel mooie momenten meegemaakt. Het leuke aan een koersoverwinning is : "dat nemen ze nooit meer af". Als je in de voetbal wint en de week nadien verlies je, dan sta je in het klassement niet veel verder. Mijn voorspelling van 2 weken geleden is alzo reeds uitgekomen "ooit wil ik winnen en ooit zal ik winnen".
Drie jaren geleden ben ik beginnen koersen. Ik dank iedereen die me de laatste 3 jaren heeft geholpen.
Categorie F1: 1.Kris Van Honsté (Hoboken) 2.Paul Hunninck 3.Jozef De Naeghel 4.Eddie Van Leirberghe 5.Philemond Delgouffe 6.Bart Delagrange 7.François Coppers 8.Julien De Bock 9.René Demunter 10.Helmuth Tas 11.Dirk Caeckebeke catF2: 1.Ad Montforts (Maaseik) 2.Noel Rogge 3.John Heyndrickx 4.Paul D'hoey 5.Erik De Waele 6.Gustaaf Van Mensel 7.Christiaan Michiels 8.Ludo Opdebeek 9.Luc Ribbens 10.Eddy Ramaeckers 11.Theo Coudyzer 12.x 13.Roland Van Imschoot 14.Kurt Wille 15.Roger Den Tijn 16.Adri Van Loon 17.Eric De Wilde 18.Xx 19.Henk Bolle 20.Luc Meheus 21.Jos Dierks 22.Xx 23.Roger Beelaert 24.Gustaaf De Nil 25.Albert Huysmans
Het leek de ganse morgend te gaan regenen, uiteindelijk werd het nog een goede zonnige zondag maar wel met veel wind. Het parkoers was vrij kort, doch het waren zeer goede bereidbare wegen. Met de wind moest men wel rekening houden. Door een zware valpartij in de reeks voor ons (stuur brak af) startte onze wedstrijd een 10min later met ongeveer een 20 deelnemers in onze reeks. 
Men had regen voorspeld maar het werd een zonnige zaterdagmiddag, doch met zeer veel wind.
