Vrijdag 1 mei had ik nog teveel last van mijn duim om te koersen in Zeveneken. De pijn is nu verdwenen en ik kies ervoor om naar de elites te gaan kijken hier in Hoboken. Uiteindelijk rijd ik toch een 45km over en weer en ik ondervind dat het al veel beter gaat om mijn stuur vast te houden.
De wedstrijd te Zeveneken kent een merkwaardig wedstrijdverloop. Een kopgroep van 11 renners mogen wegrijden van het peloton. De betere renners Coppers, Van Leirberghe en Tas kijken naar elkaar en laten begaan. Uiteindelijk hebben Coppers en Van Leirberghe 3 rondes nodig om vooraan aan de sluiten. Tas wacht totdat de E's het gat zullen dichtrijden, maar gokt verkeerd. De E's geraken nooit meer vooraan evenals Helmuth Tas.
Uiteindelijk komt er een massaspurt met Jef De Naeghel welke zijn 2e overwinning van het seizoen pakt.
De uitslag: Categorie F1: 1.Jozef De Naeghel (Maldegem) 2.Patrick De Backer 3.François Coppers 4.Luc Verkinderen 5.Eddie Van Leirberghe 6.Marc Dhanijns 7.Luc Cocquyt 8.Rudy Lammens 9.Philemond Delgouffe 10.Ronny Goethals 11.Jos Lissens 12.Eddy Iterbeke 13.Helmuth Tas 14.Peter Van Kerckhove 15.Guy Dhaese 16.Gerrit De Vriese 17.Johan De Smet
Het wedstrijdverslag van Mol-Wezel volgt later. Zou ik toch hebben meegedaan?
Ik koers wel, ik koers niet. Ik koers misschien, ik kan nog niet koersen. Wel, niet, wel, niet. 100 keer nagedacht, maar de goesting om te koersen overwint van het feit dat mijn duim gebroken is. Dus we trekken naar Mol-Wezel met de bedoeling er een goede training van te maken en vooral te kijken of ik mijn stuur deftig kan vasthouden. Donderdag is er immers een wedstrijd te Beveren en aldaar heb ik veel supporters en ik wil kijken of het mij lukt door de bochten te gaan en op te trekken.
Vandaag staat Jef Vermeylen nog eens aan de start. Ondanks zijn leeftijd, kent hij meestal geen genade met de rest van het peloton. Vanaf de eerste bocht neemt hij de leiding. Tegen 45 km/u rijdt hij de ganse ronde aan kop. Enkel Andries en Coppers kunnen af en toe eens overnemen.
Na de tweede ronde rijdt Vermeylen vanop kop weg. Bij de andere favorieten gaat dan al het doemscenario door hun hoofd "deze zien we nooit meer terug". Slechts één renner waagt de sprong en hij kan de aansluiting nog vinden. Met 2 rijden ze weg. Sindsdien zakt het tempo in ons peloton tot een normaal niveau. Ik rij vrij ver achteraan. Ik ga de eerste rondes vrij behoudzaam door de bochten en verlies daardoor telkens enkele meters op mijn voorganger. De benen zijn echter sterk genoeg om steeds terug aan te sluiten.
Halverwege wedstrijd scheiden 6 renners zich af van het peloton en gaan in achtervolging op de twee. Het zijn: Van Leirberghe, Andries, Coppers, en nog 3 anderen. Het is nu kwestie van de sprong te maken. Delgouffe probeert het en ik spring mee, ik neem over, maar het peloton zit in mijn wiel. Ik nader tot op 40m, maar het ganse peloton meenemen, dat is van het goede teveel, dat zouden de koplopers niet kunnen apprecieren. Even later probeer ik het nog eens samen met Delgouffe, maar ook nu springen ze op ons wiel. Het gat is nog steeds overbrugbaar, maar blijkbaar mag het niet zijn. De 6 rijden nu verder van ons weg.
Met nog 5 rondes te rijden geraken we dan toch weg met een groepje van 5 man. We zien de 6 nog steeds voor ons uitrijden. Spijtig genoeg draait het niet perfect rond. Er zijn er altijd maar 3 die willen rijden en steeds zijn het 2 anderen welke hun aflossingsbeurt overslaan (raar, dit zijn dingen die ik nog niet snap. Ze nemen niet over, maar een minuut later gaan ze dan op hun eentje versnellen en rijden dan weer een kilometer aan kop en daarna gaan ze weer vanachter hangen??!!?).
Met nog 4 rondes te rijden krijgen we dan eindelijk de trein aan het bollen. De ganse ronde rijden we met ons 5 perfect rond en iedereen geeft alles. We zien nog steeds de 6 voor ons uitrijden, maar het gat wordt niet kleiner. Aan het einde van de ronde is het dan ook duidelijk, het wordt vandaag spurten voor de 9e plaats.
De spurt ga ik aan vanuit 2e positie. Niemand neemt initiatief en ik beslis met nog 250m voor de streep om zelf te versnellen. Enkel 2 renners gaan me nog voorbij en ik eindig vandaag 11e.
Ik ben best tevreden en ben blij dat ik niet in mijn luie zetel heb moeten blijven zitten. Als er één sport is welke ik niet kan, dan is het "stilzitten in een luie zetel". Ik heb nu vertrouwen dat ik donderdag mijn supporters niet zal moeten teleurstellen in Beveren. Alle supporters op post vanaf 18h00 aan de Lindestraat.
PS het mag niemand verbazen dat Jef Vermeylen gewonnen is.
De uitslag: Categorie F1: 1.Jozef Vermeylen (Molenbeek-Wersbeek) 2.Anton Sauwen 3.Helmuth Tas 4.Karel Andries 5.John Heyndrickx 6.François Coppers 7.Leon Daelemans 8.Eddie Van Leirberghe 9.Dirk De Cauwer 10.Philemond Delgouffe 11.Kris Van Honsté 12.Laurent De Vos 13.Jan Van Wezenbeeck 14.Peter Van Kerckhove 15.André Bal 16.Guy Dhaese
Na toenemende pijn op maandagavond heb ik toch beslist om dinsdag eens binnen te springen in het AZ St. Elisabeth te Antwerpen waar ik trouwens 10 jaar heb gewerkt van 1992 tot 2002. Het verdict luidt duim gebroken op één plaats maar verschillende deelfractuurtjes op deze plaats.
We zien wel hoe de week verder verloopt, ik maak geen voorspellingen.
