Wegens 2 afgelaste wedstrijden bij de WAOD dit weekend, koos ik om mee te koersen bij de VWF. Zaterdag te St. Amands moest ik meerijden met de C's, zondag te Hamme moest ik meerijden met de D's. Serieuze testen dus als je weet dat ik bij de WAOD meerijd met de F1's. Eén van de doelstellingen dit jaar is om met de D's een wedstrijd uit te rijden in het peleton. Vraag was dus of ik dit jaar al deze stap zou kunnen maken. Dit weekend moest al een eerste indicatie geven.
Zaterdag, stralend weertje maar slechts 3 minuten voor aanvang van de wedstrijd haal ik mijn rugnummer af. Dus nog snel gestart met de C's. De eerste ronde gaat vliegensvlug. We rijden 5km aan een stuk tegen 52km/u. Ik voel dat dit onbegonnen werk is. Als ik achteruit kijk, zie ik dat een man of 10 al moeten lossen en ik rij ondertussen in 5e laatste positie van het peleton. In de tweede ronde rijden 4 man in de aanval. Het peloton verbrokkelt in 3 groepen. Ik hou het 3 ronden vol en bij een gemiddelde van 45 km/u moet ik na 3 rondes het peleton laten gaan. Uiteindelijk kan ik nog 2 rondes aanpikken bij de na ons gestartte D renners. Van de 50 starters bij de C's word ik 36e geklasseerd. Niet slecht, maar het gaat gewoon te snel voor mij. Toch voel ik dat, mits wat extra training en meer van deze wedstrijden dat het me ooit moet kunnen lukken.
De dag erna regent het de ganse morgend. In regenweer vind ik het vrij gevaarlijk om te koersen, doch rond 13h00 stopt het met regenen en overwint de goesting om te koersen op het gezonde verstand. Hamme is slechts 24minuten van Hoboken en dus laad ik de fiets nog snel in de wagen want de wedstrijd start om 14h00. Hamme binnengereden blijkt dat het in een deelgemeente van Hamme is , nml St. Anna. Als ik de weg vraag (op de GPS vind ik niets) blijkt het nog 8km verder te zijn. Het gevolg is dat ik ook vandaag slechts 2 minuten voor aanvang van de wedstrijd aan de start kom. Gelukkig heb ik nu een rugnummer van de D-categorie kunnen krijgen van de vriendelijke voorzitter van de VWF. Doel is eenvoudig, zolang mogelijk volgen en proberen binnen enkele maanden dit niveau aan te kunnen en de wedstrijd uit te rijden in het peleton.
In tegenstelling tot gisteren, gaat het de eerste ronde aan een egaal tempo van ongeveer 42km/u. Een snelheid waar ik verleden jaar nog van opkeek. Een snelheid waarbij ik me nu al op mijn gemak voel. In de tweede ronde rijden er 6 man weg van het peloton. Het peloton laat niet begaan. Het tempo gaat verschroeiend naar boven. Het is nu aanklampen geblazen. Ik zoek verschuiling achter de rug van een bonk van een kerel. Mensen wat scheelt het als je achter hem kan rijden. Het is mijn redding want na elke bocht moeten renners lossen. Ik schuif steeds op en blijf aanklampen. Er is toch wel een verschil met de C's van gisteren. De tempoversnelling duren gewoon eindeloos lang bij de C's. Bij de D's zijn ze even hard, doch na 2 à 3 km valt het wel even stil.
In de 3e ronde zit ik nog steeds in het peleton. Er rijden na de 6 leiders nog een 15 andere mannnen weg. Van de kopgroep van 6 gaan er 2 tegen de grond in een haakse bocht naar rechts. Ze liggen nog kermend op de grond als wij voorbij snellen, zo heel veel voorsprong moeten ze dan ook weer niet gehad hebben, denk ik. Vanaf de 4e ronde begin ik te denken wanneer ik de dodelijke doodsteek zal krijgen, maar de ergste tempoversnellingen zijn voorbij. Elke ronde wordt er op dezelfde plaatsen doorgetrokken. Dit maakt dat ik nu weet dat op 3 plaatsen het gevaarlijk is om te moeten lossen. Ik schuif op naar voren in het peloton en hou stand.
De jury roept af nog 2 rondes. Ik rij constant in de buurt van mijn vriend Rudy Taleman. Ik voel dat ik nog krachten over heb en het lijkt me te gaan lukken om met de D's mijn eerste finish te halen. Er zijn nog wat aanvalpogingen. Ik spring zelfs een aantal keren mee, doch het peleton blijft samen. In de laatste ronde gebeurt er niets meer. Enkel Louis Moens probeert tot 3 keer toe een eenzame onbegonnen uitvalspoging. We spurten voor de 20e plaats. Eens kijken of mijn spurt ook hier van pas komt. In de laatste rechte lijn, schuif ik op naar een 15e plaats. Er wordt al van ver aangezet. Ik zit helemaal links en schakel mijn grootste verzet. Ik ga er vlot enkele voorbij en eindig rond een 10e plaats. In totaal dus een 30e plaats op 48 deelnemers.
Ik ben uiterst gelukkig dat ik deze wedstrijd met de D's heb uitgereden. Ik heb weeral een stap voorwaarts gezet in mijn prille wielercarriere. Een doel is weeral bereikt.
