Door wat PC-problemen kan ik pas heden het verslag maken, maar beter laat dan nooit.
Het parkoers in Oosteeklo is alom gekend want het is al de derde keer we aldaar dit jaar moeten/mogen koersen. De 11 rondes van 5 km liggen op een mooi asfalt met veilige bochten, doch met een vrij smalle aankomstzone. Door het stralende zonnetje en het feit dat er gisteren geen koers was bij de WAOD, zijn we met een 30-tal renners in onze categorie. Doordat er niet zo heel veel wind staat, komt er de eerste rondes niet echt afscheiding in ons peloton. We krijgen in de tweede ronde een aanvalspoging van Peter Van Kerckhove, maar hij wordt terug gegrepen. Ook Paul Hunninck en Eddie Van Leirberghe proberen het op hun eentje, maar het is onbegonnen werk en het peloton rijdt steeds gezamelijk het gat terug dicht. Dit is een ongewoon beeld bij de F1. Meestal springen er wel enkele renners naar de eenzame vluchters om alzo een kopgroepje te vormen en definitief weg te zijn. De laatste weken is deze tactiek aan het veranderen en krijgen we meer en meer monotome wedstrijdverlopen. Ik zoek de voornaamste reden dat er meer en meer evenwicht is in het peloton en er zijn vele goede gelijkwaardige renners. Alzo is het moeilijker dan in het begin van het seizoen om met 4 à 5 man definitief weg te rijden.
In de derde ronde geraak ik aan de praat met Davy De Taeye. Ik ken hem nog van het veldrijden. Het is een jonge gast welke probeert zo lang moglijk in het peloton aan te klampen. Hij vertelt me dat hij na dit jaar definitief gaat stoppen met koersen met als reden dat hij een gezinnetje gaat starten en alle tijd in zijn kindjes gaat steken. Een geldige reden, maar om daar je hobby volledig voor te laten staan, lijkt me toch een vrij strenge keuze (misschien een strenge vrouw gevonden?).
Na mijn praatje blijken we in de 5e ronde te zijn aanbeland en dus halfkoers. Ondanks dat we gemiddeld rond de 40km/u rijden valt er eigenlijk niets te beleven, al gans de koers is nog niets gebeurd. Ik besluit dan maar om eens op te schuiven en met wind op kop een demarrage in te zetten. Ik neem snel een 200m. Niemand reageert. Ik trek door en kom alleen door de aankomstzone, spijtig dat we geen 6 rondes later zijn, ik had gewonnen. Toch besef ik dat als er geen steun van achteruit komt dit onbegonnen werk is en louter voor de kick heeft het ook weinig zin om boven de 40km/u je motor volledig op te blazen. Ook nu weer komt het peloton "au grand complet" terug aan sluiten nadat ik een halve ronde alleen voorop heb gereden.
Met nog 2 rondes te rijden vormt zich dan een kopgroep van een 7-tal man met o.a. Hunninck, Van Kerschaever, Coen, Vermeylen, De Backer. Nu is het moment om attent te zijn, want dit kan beslissend zijn. Jef De Naeghel versnelt vanuit het peloton met Belgisch kampioen Karel Andries in zijn zog. Ik spring mee en met 3 rijden we weg van een niet reagerend peloton. Jef trekt fenomenaal door en de 300m achterstand op de kopgroep worden gehalveerd onder zijn impuls. Karel neemt over maar we blijven nu hangen op 100m. Ik neem over ik denk eraan om het gat ineens dicht te rijden, maar ik probeer mijn krachten te verdelen. Jef neemt terug over en brengt ons tot op 50m van de kopgroep. Karel laat een gat en ik moet van Jef overnemen. In plaats van het gat ineens dicht te rijden, blijf ik aan hetzelfde tempo rijden, duidelijk een verkeerde keuze. Jef springt ineens achter onze rug vandaan en in spurttempo spurt hij al rechtstaande alleen naar de leiders. Ikzelf en Karel hebben geen extra krachten meer over. Het gat wordt terug 100m. Het peloton is niet meer te bespeuren. Verdorie : ik ben kwaat op mijzelf, ik had het gat ineens in één keer zelf moeten dichtrijden nadat Jef ons op 100m had gebracht.
Een halve ronde later worden Karel en ik terug ingelopen door het geslagen peloton en Jef heeft vooraan wel kunnen plaatsnemen. Toch een indrukwekkende actie van hem.
In de laatste ronde krijgen we vooraan een ultieme aanval van Benny Coen. Hij neemt 60m, maar heeft de pech dat de kopgroep niet laat begaan en in volle spurt wordt hij terug ingelopen. Het is Vermeylen welke wint voor Daelemans en sterke Jef wordt derde.
In ons peloton springt Marc Dhanijns de laatste kilometer weg en men laat hem rijden. Ikzelf schuif op en neem de 2e plaats vlak voor de bocht. Met zulke smalle aankomstzone spurt ikzelf liever vooraan, dan achteraan want aldaar zijn valpartijen onoverkomelijk (zowel in de G+ als in de AB-reeks waren er trouwens gisteren valpartijen in de aankomstzone). Ik ga met nog 400m op kop en trek de grote molen. Ik heb me echter overschat en val 150m voor de meet stil en het peloton schiet me rechts voorbij. Ik begin meer en meer te beseffen dat een 10e of 20e plaats niet zo heel veel verschil meer maakt. Na één dag ben je dat toch al vergeten. Vraag me hoeveelste ik 2 weken geleden was en ik zou er niet meer op kunnen antwoorden (tenzij ik naar mijn blog ga kijken natuurlijk). Uiteindelijk laat ik me uitbollen en wordt 27e geklasseerd.
Het goede nieuws kwam vanmorgend. De orthopedist heeft mijn gips eraf genomen en deelde me mee dat ik de duim zeer goed heb gesoigneerd en dat de duim zeer goed aan elkaar is gegroeid. Ik zit nu in een afneembaar verband en hopelijk binnen enkele weken kan ik het definitief vergeten.
Volgend weekend voor mij geen koers want ik ga mijn jaarlijks weekendje met mijn vrouw naar Parijs waar we al 17 jaar naar Roland Garros gaan kijken op vrijdag.
Categorie F1: 1.Jozef Vermeylen (Molenbeek-Wersbeek) 2.Leon Daelemans 3.Jozef De Naeghel 4.Antoine De Caboter 5.Jozef Deneef 6.Patrick De Backer 7.Paul Hunninck 8.Robin Van Kerschaver 9.Benny Coen 10.Louis Moens 11.Marc Dhanijns 12.Dirk Caeckebeke 13.Dirk De Cauwer 14.Philemond Delgouffe 15.Donald De Vlieger 16.Luc Cocquyt 17.François Coppers 18.Eddie Van Leirberghe 19.Luc Verkinderen 20.Karel Andries 21.Peter Van Kerckhove 22.Kurt Wille 23.Noël Verzele 24.Guy Dhaese 25.Eddy Iterbeke 26.Rudy Lammens 27.Kris Van Honsté 28.Eddy De Poorter 29.Davy De Taeye
