Afgelopen zaterdag stond de wedstrijd te Aalst op het programma bij de VWF cat D om 13h45.
Ik was van plan om rond 12h00 te vertrekken vanuit Hoboken, maar uiteindelijk pas kunnen vertrekken na alles te hebben ingeladen rond 12h20.
Na 45 minuutjes auto-rijden, zou nog een klein halfuurtje opwarming moeten volstaan, was het niet dat ik 20min verloor door achter een begrafenisstoet terecht te komen. Tot overmaat van ramp was er in de Dendermondsesteenweg geen wielerwedstrijd in Aalst te bespeuren.
De paniek begon al voelbaar te worden, want het was al 13h15, toen ik via mijn blackberry op internet ontdekte dat het juiste adres "oude Dendermondsestwg" moest zijn, en deze was aan de andere kant van Aalst. Uiteindelijk kom ik op het parkoers aan met nog 15minuten te gaan, nog net genoeg om me snel in te schrijven. Ik neem mijn fiets en vraag de weg aan een seingever en deze stuurt me het parkoers op naar links. Ik rij enkele minuten verder, maar de seingever blijkt me de volgrichting van het parkoers te hebben aangewezen en niet de richting van de start. In plaats van terug te draaien, beslis ik om de ronde even snel af te racen, ik zal weldra wel aan de startlijn aankomen, dacht ik. Blijkt de ronde meer dan 8km te zijn, en ik kom aan de startlijn op het moment de andere renners al klaar staan voor het vertrek. Ik haal snel mijn rugnummer op en spring op de fiets terwijl het startschot knalt. Mooie voorbereiding.....

De eerste ronde is het nog bekomen van alle voorgaande emoties, maar wonderwel voel ik direct dat ik goede benen heb.
In de tweede ronde krijgen we een aanval van 2 renners, die standhouden tot de 4e van de 7e af te leggen rondes van 8km. Er zijn 48 vertrekkers en op de brede wegen kan ik me rustig houden in de buik van het peleton.  Halverwege koers is er een aanval van een 5-tal renners, maar onder impuls van een bedrijvige Patrick Jacobs komt, op de stijgende aankomststrook van 800m, het peleton terug bij de koplopers. Volledige hergroepering. Zo'n spurtje op een stijgende aankomstslijn ligt me wel en ik begin erin te geloven om mijn spurtkansen uit te spelen. Het is dus nu krachten sparen tot de laatste spurt.

Er komen nog enkele vluchtpogingen, maar dankzij het ploegenspel van een sterke ploeg Van Eyck komt alles steeds terug samen, dat is in mijn voordeel. Ik heb al enkele rondes geanalyseerd hoe en waar ik de spurt zal inzetten en waar ik positie moet nemen. Als ik op 800m rond de 20e positie kan opdraaien, maak ik kans. Europees kampioen Patrick Jacobs, springt weg enkele kilometers voor de aankomst. Deze ex-prof, welke 3x de tour de France gereden heeft aan de zijde van Criquelion, zal de wedstrijd winnen. Ik schuif op langs links en via enkele krachtige lenderukken ga ik er nog velen voorbij en kom uiteindelijk op een zeer mooie 8e plaats uit. Achteraan gaan enkelen zwaar ten val.
Mijn beste resultaat in 2 jaar tijd. Het beloofd een mooi seizoen te worden, de benen waren echt super vandaag.

D-reeks
1. Patrick JACOBS
2. Patrick Verdonck
3. Etienne Claus
4. Dirk Van Hove
5. Bart De Winter
6. Peter De Smedt
7. Benny Dupont
8. Kris Van Honste
9. Patrick Van Ransbeeck
10. Arie De Moor


PS zondag wedstrijd gereden te Buggenhout 20e plaats op 33 deelnemers, de benen waren niet echt goed na een lange zaternacht.