Ik heb me zeer goed geammuseerd te Ertvelde. Eerst een rechtzetting : de Belgisch kampioen E+ is niet Marc Vervondel maar Florent De Leesnijder. Dit had ik enkele weken geleden verkeerd genoteerd. Men maakte me er vandaag op attent. Dit is leuk want het betekent dat er nog steeds velen (en blijkbaar ook van andere reeksen) deze verslagen lezen. De koers te Ertvelde verliep op een zeer mooi parkoers. Met een 27-tal renners vertrokken we in zeer warme weersomstandigheden. In de tweede ronde komt er een aanval van Vermeylen samen met Lieven Lancriet en Helmut Tas. Ze nemen al snel een serieuze voorsprong. Francois Coppers gaat er alleen achter en ook Ronny Goethals probeert achter Coppers te gaan. Ze geraken echter niet meer vooraan. Ikzelf rij de eerste 2 rondes vrij ver achteraan. Misschien is dit niet echt de goede tactiek, maar ik probeer in het begin van elke wedstrijd niet teveel kruit te verschieten. Op een gegeven moment zijn er echter 3 renners (ik denk dat ze voor het eerst bij ons meededen) welke een gat moeten laten van 30m. Ik had het direct gezien, maar wachtte toch even af of iemand anders het zou dichtrijden. Als het gat 40m is beslis ik toch om zelf het in een keer dicht te rijden. De drie nieuwkomers liggen eraf, maar ik heb wel een overbodige inspanning gedaan. Misschien beter toch niet helemaal achteraan starten in het vervolg.
Vanaf de vierde (van de acht) af te leggen rondes schuif ik op naar voor. Ik had me voorgenomen om vandaag voor de aanval te kiezen. Volgende week vertrek ik op vakantie en in een massaspurt ga ik vandaag geen risico's nemen. Ik heb weinig zin om met een sleutelbeenbreuk of andere kwetsuren op verlof te vertrekken. Dus aanvallen en geen massaspurt was mijn motto van vandaag.
Met nog drie rondes te rijden spring ik alleen in de aanval net voor de aankomstzone. De speaker roept : "opgepast, opgepast (dat roept hij altijd) en een aanval met nog 3 rondes. Kris nog 3 rondes". Dus blijkbaar kent de speaker (André) mij ook al. Het geeft wel een kick om alleen door de aankomstzone te rijden, vooral omdat er vandaag vrij veel volk langs de kant stond. Maar voor de kick rij je natuurlijk niet, gelukkig krijg ik vrij snel steun. Uiteindelijk rijden we een halve ronde voor het peloton uit met Coppers en Jos Lissens. maar met het stuk wind op kop, komt het peloton ons terug inlopen. De 3 leiders Vermeylen, Lancriet en Tas zien we soms in de verte nog rijden, maar we gaan ervan uit dat ze buiten schot zijn. Even later gaat Coppers terug in de aanval. Dit keer met Louis Moens en Marc Steenberghe. Deze 3 nemen een 20sec op het peloton. Ronny Goethals gaat er alleen achter maar blijft op 100m hangen. In het peloton wordt nu getwijfeld. En met nog 2 rondes te rijden gaat Eddy Van Leirberghe in de aanval aan de linkerkant van de weg. Ik spring onmiddellijk mee in zijn wiel en het peloton laat ons rijden. Blijkbaar gebeurt er toch wat afstoppingswerk voor ons, want we nemen al snel 200m en we rapen Goethals op. Met ons drie draaien we goed samen. We kunnen de voorsprong op het peloton uitbreiden. De drie voor ons halen we meter voor meter in. Het is uiteraard alles geven. In een ontsnapping of achtervolging rijden moet ongeveer het zwaarste gedeelte zijn van de wielersport. Alles geven, niet achterom kijken, nooit een beurt overslaan, niet uitrusten en hopen dat het peloton niet terugkomt. We komen om 100m van het groepje met Coppers, terwijl het peloton een 250m achter ons zich nog niet gewonnen geeft.
Ik blijf alles geven. Zoals gezegd heb ik immers vandaag geen behoefte aan een pelotonspurt. We vinden de aansluiting bij de 3 voor ons en het is al snel duidelijk dat het beste eraf is bij deze drie. Bij ingaan van de laatste ronde beslis ik om een volle ronde mij leeg te rijden, met de bedoeling dit groepje voorop te houden. Pas de laatste kilometer moeten dan voldoende zijn om even terug op adem te komen en te spurten voor de 4e tot 9e plaats. Bij ingaan van de laatste kilometer, komt het peloton terug op een 200m van ons, maar ze komen te laat.
Ik zit in tweede positie, maar dat is niet goed, want ik weet wie de snelle mannen zijn van ons groepje. Ik laat me afzakken en moet het wiel hebben van de juiste man. Met nog 250m gaat Coppers aan, Steenberghe volgt. Ikzelf ga nog goed mee en ga voorbij Moens, Van Leirberghe en Goethals. Coppers wint de spurt voor de 4e plaats. Ik probeer nog aan te dringen voor de 5e plaats, maar ik kom enkele meters te kort. Met een zesde plaats kan ik terugblikken op een zeer goede en aanvallende wedstrijd. Spijtig dat slechts de eerste vijf maandag in de krant zullen staan.
De wedstijd wordt gewonnen door Helmut Tas.
Categorie F1: 1.Helmuth Tas (Sijsele) 2.Jozef Vermeylen 3.Lieven Lanckriet 4.François Coppers 5.Marc Steenberghe 6.Kris Van Honsté 7.Louis Moens 8.Eddie Van Leirberghe 9.Ronny Goethals 10.Marc Colpaert 11.Dirk Caeckebeke 12.Gilbert Van Heule 13.Jos Lissens 14.Eddy Iterbeke 15.Chris Geerts 16.Jean-Pierre Pollefliet 17.Luc Verkinderen 18.Adriaan Van Ginderdeuren 19.Laurent De Vos 20.Luc Cocquyt 21.Freddy Cornette 22.Bart Delagrange 23.Jan De Smet 24.Gerrit De Vriese
Na de welverdiende vakantie in Italië pikken we de draad terug op.
Ik heb me zeer goed geammuseerd te Ertvelde.
