Het goede nieuws is dat ik dit weekend met een 12e plaats in Puurs (Eikse Amer) en een 16e plaats in Nossegem mijn klassement heb kunnen verbeteren. Ik sta nu op een 11e plaats "overal" bij de masters B. Regelmaat is de belangrijkste oorzaak van deze goede ranking. Het criterium noemt dan ook "regelmatigheidscriterium".
Over de wedstrijden zelf kan ik kort zijn. Heel veel regen 's nachts en ook 's morgens, maakt een enorme ploeterboel in het slijk. Velen houden ervan. Ikzelf haat het. Ik geraak immers in al dat slijk nooit aan een goed tempo vooruit. Soms heb ik de indruk dat al lopende ik veel sneller ga dan al fietsende. In Nossegem heb ik de proef op de som genomen en inderdaad al lopende hield ik de "fietsende ploeteraars" terug bij. Doch dit maakt dat ik deze slijkcrossen niet leuk vind. Na 5 minuten crossen weet je al hoeveelste je gaat eindigen en na 40minuten cross moet je dan thuis 2 uur je fiets terug in orde krijgen voor de volgende dag. Ik klink een beetje pessimmistisch maar ik hoop toch op beter weer of binnenkort vriesweer. Laat de techniek dan maar terug overheersen op de brute kracht (welke ik niet heb). Troost vind ik in het tussenklassement.
Verleden week was de cross te Lichtaart-Floreal me niet echt goed bevallen. Een vrij technisch parkoers bleek echter na één ronde het zwaarste parkoers te zijn welke we dit jaar voorgeschoteld kregen. Als je dan na één ronde al kapot zit duren de laatste 30minuten een eeuwigheid en ik had dan ook geen zin om er een leuk verslag over te schrijven.
Vandaag is echter het tegenovergestelde gebeurd in de cross te MOL bij de bond WTK. Een zeer mooie bosomloop met vele bochten en slechts één lang recht stuk. Te vergelijken met de cross te Kessel, trouwens de cross waar ik tot op heden het best gereden had. Met 17 man aan de start probeerde ik wederom een nieuwe tactiek uit, nml achteraan starten en rustig de eerste ronde af te wachten. Deze tactiek bevalt me blijkbaar beter dan de tactiek van de snelle start, waar je na één ronde al opgeblazen wordt en daarna een enorme terugval kent. Ik duik als 16e het bos in en nestel me een ganse ronde in het spoor van Mario Van Malderen. Ik zie een 4-tal renners voor ons uitrijden, maar ik blijf rustig zitten. Bij ingang van de 2e ronde versnelt Mario op het rechte stuk en we vinden de aansluiting bij de renners voor ons. Mario gaat naar de kop van deze groep (11e plaats in de wedstrijd) en ik besluit zijn tempo niet verder te volgen. Ik wil me immers nog niet opblazen. Ik blijf zitten op een 14e plaats. In de derde ronde neem ik de kop over en we zien Mario nog voor ons uitrijden. Ook zien we Jos Geeraerts voor ons het moeilijk hebben en ik probeer het gat dicht te krijgen. Op de technische bosstroken loop ik telkens een 4 à 5 meter uit op mijn medegezel Stephan Willems. Ik laat hem echter regelmatig terugkomen want ik heb hem nog nodig om straks op het rechte stuk de kloof naar Jos dicht te rijden. Zoals gepland was, gebeurt het ook. We naderen op Jos en aan het begin van het rechte stuk neemt Stephan over en rijdt het gat eindelijk dicht op Jos. We zitten nu met 3 man voor een 12e plaats te koersen met nog 2 rondes te gaan. Ik neem de kop en zie mijn medegezellen de ganse ronde in mijn wiel vastgekluisterd zitten. Het is voor mij echter een ronde van recuperatie geweest, want de laatste ronde moet het gebeuren. Nadeel is wel dat achter ons nog 2 andere renners tot op 60m van ons terugkomen. Het zijn Jeffrey Quaden en Marc Ceyssens. Bij het ingaan van de laatste ronde zet ik me in derde positie van ons groepje. Op het rechte stuk demarreert Stephan Willems, ik laat Jos het gat dichtrijden, maar hij doet teken dat hij dit niet meer kan. Pijn in de rug zegt hij. Ik aarzel niet en aan het einde van het lange rechte stuk heb ik het gat terug dichtgekregen. Dat ziet er terug goed uit want de rest is nu uiterst technisch en daar ben ik beter in dan Stephan. Ik probeer hem nu onder druk te zetten en wacht het juiste moment af om hem voorbij te gaan. Mijn doel is om in deze technische passage toch ongeveer 10 à 15m voorsprong te nemen. In de volgende bocht is het dan al zover. Willems maakt een stuurfout en heeft problemen met het voorwiel. Ik glip direct lang de binnenkant en sla een kloof. Op het laatste steile bergje spurt ik alles uit mijn kas naar boven. In de afdaling kijk ik achterom en zie dat ik een 30m voorsprong heb, maar ik zie ook dat ze ineens met 4 man zijn samengekomen (Willems, Geeraerts, Quaden en Ceyssens). Alles geven en nog 2 minuten volhouden. Tussen een 12e en een 16e plaats is een wereld van verschil voor een beginnende crosser zoals ik. Bij de laatste bocht kijk ik achterom en zie dat de 12e plaats een feit is. Eén van mijn beste wedstrijden tot dus ver en een mooie 12e plaats. Deze bond WTK bevalt me wel.
uitslag : 1.Krieckemans, 2.Van Rompaey, 3. Pulmans, 4. Verhaegen, 5. Van Loy, 6. Verwaest, 7. Raes, 8. Crits, 9. Van Der Mei, 10. Van Gestel, 11. Van Malderen, 12. Van Honsté, 13. Willems, 14. Quaden, 15. Ceyssens, 16. Geeraerts, 17. Vandermaesen.
Verslag volgt van één van de zwaarste crossen tot zover. 21e plaats op 24 en na één rone al leeg gereden. Kijk toch maar eens naar de ongelofelijk mooie videobeelden van op fiets tijdens de eerste ronde. www.youtube.com/thekrisVH
dan uiteraard op veldrijden lichtaart masters 2009 klikken.
