Toch nog 2 koersen meegereden in juni. Zaterdag te Lochristi en maandag te Gavere. Te Lochristi was er een vrij nieuw parkoers uitgetekend. Een bochtrijk einde en dan 3 grote rechte stukken waar de snelheid naar boven zou gaan. We krijgen in het begin enkele aanvalspogingen van Jef de Naeghel. Na een diretal rondes gaat dan een vrij onbekende enkeling in de aanval. het blijkt de Nederlander Jo Scholten te zijn. We zien hem constant rijden met een 300m voorsprong, doch 3 rondes later rijdt hij nog steeds alleen aan de leiding. In het peleton wordt het tempo onderhouden, maar ik heb de indruk dat niemand zich zorgen maakt.
Met nog 3 rondes te rijden gaat Jos Vergult in de aanval. Wederom laat het peleton begaan. Ik acht het moment gekomen en ga er alleen achter. Met ons 2 nemen we al snel een 300m voorsprong, de koploper zien we niet meer rijden. We draaien enkele keren goed rond, doch het peleton komt ons terug halen. Bij het ingaan van de laatste ronde zien we de koploper ineens wederom een 250m voor ons uitrijden. Boulard pakt zijn verantwoordelijkheid en trekt aan de kop van het peleton. Met nog 4km te gaan komen dan ineens de E's van achter ons aansluiten. Dit is echt een ramp, het wordt een massaspurt voor de 2e plaats met een man of 50. Da's te gevaarlijk en ik besluit niet mee te spurten, vooral omdat ik volgende week op vakantie vertrek. De Nederlander wint en ik rij rond een 14e plaats over de meet. Ondanks dat ik de laatste 3 weken niet heb gefietst, bleek de conditie toch nog geod te zijn.
Maandagmiddag had ik echt veel zin om toch aan de start te komen van Gavere, nabij Oudenaarde, vooral omdat het parkoers aldaar wat naar boven gaat en het eens iets anders is dan al dat vlakke rondjes rijden. Eens aangekomen bleek het parkoers gewijzigd en er waren nu elke ronde een 2-tal straten welke naar boven gaan. Het zou een zware koers worden, vooral omdat 4 categoriën samen moeten starten en samen één koers vormen. E, E+, F1 en F2. Het tempo zou zeer hoog liggen. Ik had te weinig tijd om het parkoers te verkennen, gelukkig moeten de eerste 2 van de 11 rondes achter een wagen gereden worden. Bij het ingaan van de derde ronde gaat het tempo de hoogte in en het zou nooit meer stilvallen.
In de zesde ronde ben ik al wat opgschoven naar het midden van het peleton. Op dat moment wordt er op de helling vooraan nog maar eens serieus doorgetrokken. De eerste renners moeten hun schakeltje laten schieten en het peleton valt in verschillende scheuren. Ik voel me echter goed in het stijgende werk en schuif in het zog van enkele anderen steeds naar voor en ga er dit stuk zeker een man of 15 voorbij. In de afdaling wordt er enorm hard doorgetrokken. Een rustmoment is ons niet gegund. Ik denk dat in deze ronde er een pak renners gelost moeten geweest zijn. Helmuth Tas heeft me echter geleerd dat ik niet constant achteruit mag kijken, dus ik heb geen idee wie er allemaal gelost is.
Bij het ingaan van de laatste ronde schuif ik nogmaals op naar de top 20. Ik heb de indruk dat de anderen het moeilijk hebben. Ikzelf ga nog steeds zeer vlot naar boven. Ik besluit echter mijn krachten te sparen voor de spurt. Met nog 5 km. te gaan komen dan de eerste echte aanvalspogingen van de dag. Tony Reyniers probeert het bij het ingaan van de laatste ronde, maar heeft geen succes. Jozef de Neef gaat aan met nog 3km te gaan. Hilair Heye gaat erachter. Helmuth Tas twijfelt en wacht net iets te lang. De sterke Jef Deneef houdt stand tot aan de finish. Ikzelf spurt ronde de 12e plaats in totaal en 9e bij de F1. Ik vond het een leerrijke koers. Misschien heb ik toch ook wat klimtalent. Het was vandaag echt eens iets anders : grote groep, alles blijft te samen, hoog tempo, bergop.
