Achteraf gezien was het het weekend van de valpartijen. Gelukkig niet voor mij.
Zaterdag is onze Engelse vriend Edward Battersby zwaar gevallen tegen een vluchtheuvel. Wilde verhalen doen de ronde dat hij 4m in de hoogte is gekatapulteerd en 7 breuken heeft.
Op maandag brak dan het stuur van mijn vriend Edwin Dhondt onfortuinlijk af met zware schaafwonden tot het gevolg.
En nadat ik mijn uitslag vandaag was gaan halen, zag ik ineens dat mijn wagen beschadigd was. Een renner van de A's had een kwak gekregen in het peleton en is tegen mijn linkerspiegel aan gevlogen en dan over kop gegaan. Het was wel even verschieten, doch waarschijnlijk zijn de fysieke letsels van deze 3 ongelukkigen 10 keer belangrijker dan een kapotte spiegel.  Ik wens iedereen spoedig herstel.
Tijdens de koers lag ik er ook bijna. In een scherpe linkse bocht ging mijn acherwiel even slippen. Ik kon gelukkig op wat veldrijders capaciteiten rekenen om mij recht te houden. 't Was wederal een lesje :"niet remmen in de bocht, maar wel voor de bocht".

De wedstrijd zelf belooft een uiterst zware wedstrijd te worden. Ten eerste omdat het zeer warm is, ten tweede omdat we in de streek van Oudenaarde zijn en de wegen er niet echt vlak zijn. Gelukkig is er weinig wind.
Er zijn 32 starters. Vanaf de eerste bocht krijgen we al demarrages. Ik zie Monforts, De Neef, Dezegher, De Naeghel, Van Leirberghe en Coppers met een man of 7 al vroeg wegrijden.
Een omvangrijke kopgroep. Het zou wel eens kunnen dat deze al voor goed weg zijn. Toch blijf ik aandachtig.
In de tweede ronde springen Boulard, Monfort, Delagrange en Helmuth Tas weg. Als ik nu niet meespring is de koers gereden. Manu De Loor zet aan en ik spring mee. Met 2 rijden we het gat vrij snel dicht. Gelukkig heb ik niet te lang getwijfeld, want het peleton laat begaan.

Nu begint een helse inhaaljacht naar de vroege vluchters. Al snel zit ik in het rood. Doch ik doe mijn werk. Vooral Boulard, Monforts en Tas zijn de hardste werkers. De voorsprong begint te slinken en we zien in de 4e ronde de koplopers een 300m voor ons uitrijden.  Ik begin het echter moeilijk te krijgen. Vooral het hellende stuk naar boven vergt veel van mijn krachten om aldaar de kop te pakken. Ik zou liever in laatste positie blijven hangen, maar dan begint men toch te mekkeren en rijden ze mij er toch af. Dus volhouden en blijven meewerken.

Op het moment we het moeilijke gedeelte achter de rug hebben, kom ik net van kop. Boulard pakt stevig over, gevolgd door Tas. Ik moet een gaatje laten in derde positie. Ze springen achter mijn rug vandaan. Ik kijk achterom, nog 4 renners zijn achter mij. Monforts gaat me ook voorbij. Ik kijk naar Dalagrange en De Loor. Ze willen niet overpakken. 5m wordt 10m achterstand. Dom van mij, maar ik zit kapot. De Loor gaat aan en wederom twijfel ik (lees : ik heb niet de kracht om nog eens te versnellen). Ook Delagrange is kapot. Verdorie een tactische fout. Ik had dat gaatje vna 5m niet mogen laten vallen in derde positie. Het is ondertussen al 25m geworden.

Even later komen de eerste twee groepjes samen en we krijgen een omvangrijke kopgroep. Het spookt me 3 keer door het hoofd om het gat van 150m nog in één keer dicht te kletsen, maar ik besef dat dit zelfmoord zou zijn, voorts zitten we trouwens nog maar in de 4e ronde van de 11 af te leggen rondes. Er zit niets anders op dan terug op adem te komen en verder te rijden met Bart Delagrange. de kopgroep van een man of 13 is gaan vliegen. Ik had erbij kunnen zijn. De vraag is natuurlijk "had ik het ook kunnen volhouden vooraan"?

In de 5e ronde zie ik achter ons een groepje naderen. Het zijn Andries, De Backer, Colpaert en Verzele. We pikken aan en er wordt vrij goed rond gereden. Het gaat terug vrij goed, want ik ben iets kleiner gaan trappen. Supporters roepen dat de achterstand rond de 1 minuut zit. Andries is de sterkste van onze groep. We komen echter niet dichter.

In de 7e  ronde komen dan de E's voorbij gevlogen. We proberen nog, maar gelukkig wordt er besloten om niet aan te pikken. Vanaf de 8e ronde is voor mij alle kracht verdwenen. Het wordt een zware koers. Drie keer denk ik aan lossen, maar ergens vind ik dan toch nog de moed om terug aan te sluiten. In de laatste ronde is Andries alleen weggereden in ons groepje. De Backer probeert even later een aanvalspoging. Ik ga er toch achter. Samen rijden we weg van de anderen. In de laatste 2 kilometer komt Colpaert nog terug aanluiten. Het wordt spurten voor een ereplaats, doch veel spurten is er niet meer bij. Het wordt moegestreden uitbollen over de finish lijn in 14e positie bij de F1 en 18e in totaal. 

Vooraan wordt het een afvalwedstrijd. Door het hoge tempo en de steilere stukken, breekt het groepje regelmatig en sommigen kunnen dan niet telkens meer blijven weerkeren. Uiteindelijk wint Jo Monforts de wedstrijd.

Categorie F1/F2: 1.Jo Montforts (Wassenberg, D, winnaar cat. F1) 2.José Dezegher (Dadizele, winnaar cat. F2) 3.Jozef Deneef (F1-2) 4.Staf Lievens (F1-3) 5.Noël Rogge (F2-2) 6.Jos Lissens (F1-4) 7.Helmuth Tas (F1-5) 8.Jozef De Naeghel (F1-6) 9.Ad Montforts (F2-3) 10.Marc Dhanijns (F1-7) 11.Eric Roels (F2-4) 12.François Coppers (F1-8) 13.Eddie Van Leirberghe (F1-9) 14.Emmanuël De Loor (F1-10) 15.Karel Andries (F1-11) 16.Marc Colpaert (F1-12) 17.Julien De Bock (F2-5) 18.Patrick De Backer (F1-13) 19.Kris Van Honsté (F1-14) 20.Bart Delagrange (F1-15) 21.Noël Verzele (F2-6) 22.Tony Baudonck (F1-16) 23.Charles Vandermosten (F2-7) 24.Eddy Iterbeke (F2-8) 25.Gerry Van Der Stock (F1-17) 26.Jos Vergult (F2-9) 27.Marc Steenberghe (F1-18) 28.Dirk Caekebeke (F1-19)