Vrijdag 1 mei had ik nog teveel last van mijn duim om te koersen in Zeveneken. De pijn is nu verdwenen en ik kies ervoor om naar de elites te gaan kijken hier in Hoboken. Uiteindelijk rijd ik toch een 45km over en weer en ik ondervind dat het al veel beter gaat om mijn stuur vast te houden.
De wedstrijd te Zeveneken kent een merkwaardig wedstrijdverloop. Een kopgroep van 11 renners mogen wegrijden van het peloton. De betere renners Coppers, Van Leirberghe en Tas kijken naar elkaar en laten begaan. Uiteindelijk hebben Coppers en Van Leirberghe 3 rondes nodig om vooraan aan de sluiten. Tas wacht totdat de E's het gat zullen dichtrijden, maar gokt verkeerd. De E's geraken nooit meer vooraan evenals Helmuth Tas.
Uiteindelijk komt er een massaspurt met Jef De Naeghel welke zijn 2e overwinning van het seizoen pakt.
De uitslag: Categorie F1: 1.Jozef De Naeghel (Maldegem) 2.Patrick De Backer 3.François Coppers 4.Luc Verkinderen 5.Eddie Van Leirberghe 6.Marc Dhanijns 7.Luc Cocquyt 8.Rudy Lammens 9.Philemond Delgouffe 10.Ronny Goethals 11.Jos Lissens 12.Eddy Iterbeke 13.Helmuth Tas 14.Peter Van Kerckhove 15.Guy Dhaese 16.Gerrit De Vriese 17.Johan De Smet
Het wedstrijdverslag van Mol-Wezel volgt later. Zou ik toch hebben meegedaan?
Ik koers wel, ik koers niet. Ik koers misschien, ik kan nog niet koersen. Wel, niet, wel, niet. 100 keer nagedacht, maar de goesting om te koersen overwint van het feit dat mijn duim gebroken is. Dus we trekken naar Mol-Wezel met de bedoeling er een goede training van te maken en vooral te kijken of ik mijn stuur deftig kan vasthouden. Donderdag is er immers een wedstrijd te Beveren en aldaar heb ik veel supporters en ik wil kijken of het mij lukt door de bochten te gaan en op te trekken.
Vandaag staat Jef Vermeylen nog eens aan de start. Ondanks zijn leeftijd, kent hij meestal geen genade met de rest van het peloton. Vanaf de eerste bocht neemt hij de leiding. Tegen 45 km/u rijdt hij de ganse ronde aan kop. Enkel Andries en Coppers kunnen af en toe eens overnemen.
Na de tweede ronde rijdt Vermeylen vanop kop weg. Bij de andere favorieten gaat dan al het doemscenario door hun hoofd "deze zien we nooit meer terug". Slechts één renner waagt de sprong en hij kan de aansluiting nog vinden. Met 2 rijden ze weg. Sindsdien zakt het tempo in ons peloton tot een normaal niveau. Ik rij vrij ver achteraan. Ik ga de eerste rondes vrij behoudzaam door de bochten en verlies daardoor telkens enkele meters op mijn voorganger. De benen zijn echter sterk genoeg om steeds terug aan te sluiten.
Halverwege wedstrijd scheiden 6 renners zich af van het peloton en gaan in achtervolging op de twee. Het zijn: Van Leirberghe, Andries, Coppers, en nog 3 anderen. Het is nu kwestie van de sprong te maken. Delgouffe probeert het en ik spring mee, ik neem over, maar het peloton zit in mijn wiel. Ik nader tot op 40m, maar het ganse peloton meenemen, dat is van het goede teveel, dat zouden de koplopers niet kunnen apprecieren. Even later probeer ik het nog eens samen met Delgouffe, maar ook nu springen ze op ons wiel. Het gat is nog steeds overbrugbaar, maar blijkbaar mag het niet zijn. De 6 rijden nu verder van ons weg.
Met nog 5 rondes te rijden geraken we dan toch weg met een groepje van 5 man. We zien de 6 nog steeds voor ons uitrijden. Spijtig genoeg draait het niet perfect rond. Er zijn er altijd maar 3 die willen rijden en steeds zijn het 2 anderen welke hun aflossingsbeurt overslaan (raar, dit zijn dingen die ik nog niet snap. Ze nemen niet over, maar een minuut later gaan ze dan op hun eentje versnellen en rijden dan weer een kilometer aan kop en daarna gaan ze weer vanachter hangen??!!?).
Met nog 4 rondes te rijden krijgen we dan eindelijk de trein aan het bollen. De ganse ronde rijden we met ons 5 perfect rond en iedereen geeft alles. We zien nog steeds de 6 voor ons uitrijden, maar het gat wordt niet kleiner. Aan het einde van de ronde is het dan ook duidelijk, het wordt vandaag spurten voor de 9e plaats.
De spurt ga ik aan vanuit 2e positie. Niemand neemt initiatief en ik beslis met nog 250m voor de streep om zelf te versnellen. Enkel 2 renners gaan me nog voorbij en ik eindig vandaag 11e.
Ik ben best tevreden en ben blij dat ik niet in mijn luie zetel heb moeten blijven zitten. Als er één sport is welke ik niet kan, dan is het "stilzitten in een luie zetel". Ik heb nu vertrouwen dat ik donderdag mijn supporters niet zal moeten teleurstellen in Beveren. Alle supporters op post vanaf 18h00 aan de Lindestraat.
PS het mag niemand verbazen dat Jef Vermeylen gewonnen is.
De uitslag: Categorie F1: 1.Jozef Vermeylen (Molenbeek-Wersbeek) 2.Anton Sauwen 3.Helmuth Tas 4.Karel Andries 5.John Heyndrickx 6.François Coppers 7.Leon Daelemans 8.Eddie Van Leirberghe 9.Dirk De Cauwer 10.Philemond Delgouffe 11.Kris Van Honsté 12.Laurent De Vos 13.Jan Van Wezenbeeck 14.Peter Van Kerckhove 15.André Bal 16.Guy Dhaese
Na toenemende pijn op maandagavond heb ik toch beslist om dinsdag eens binnen te springen in het AZ St. Elisabeth te Antwerpen waar ik trouwens 10 jaar heb gewerkt van 1992 tot 2002. Het verdict luidt duim gebroken op één plaats maar verschillende deelfractuurtjes op deze plaats.
We zien wel hoe de week verder verloopt, ik maak geen voorspellingen.
Aanvankelijk was de planning om vandaag niet te koersen maar te supporteren voor mijn zoon welke 's morgens voetbalt en 's middags interclub moet tennissen. Wegens de regen is de tenniswedstrijd echter afgelast en kan brave papa toch gaan koersen. Ik was wel veel te laat vertrokken en kom pas 10min voor tijd mij inschrijven aan de wedstrijdtafel en 2min voor start aan de startlijn. Vermits ik gisteren teveel energie verbruikt heb in de eerste wedstrijdhelft, besluit ik om vandaag eens echt achteraan zolang als nodig de kat uit de boom te kijken. Het valt me op dat enkele belangrijke renners niet aan de start verschijnen.
In de derde ronde gebeurt dan een eerste echte aanval van een 10-tal renners. Ik beslis dat het nu het moment is om op te schuiven. Het peloton rijdt uiterst rechts van het smalle baantje. Een renner van de Outré-ploeg (ik denk Tas of Lissens) jumpt vlak voor mij weg en ik spring mee. De kopgroep rijdt een 100m voor ons uit. Dan gebeurt datgene iedereen steeds voor vreest als hij koerst. Sommigen in het peloton wijken ineens naar links uit. De Outré-renner haakt met zijn stuur in het stuur van een andere renner en gaat zwaar met zijn gezicht tegen de grond. Ik beslis om links in het gras uit te wijken en laat mij vallen in het gras. Buiten wat vuile armen en benen mankeer ik niets. Ik sta recht, maar zie dat de gevallen renner lang uitgerekt op de baan ligt. Ik loop naar hem toe en hij bloedt in zijn aangezicht en is duidelijk dissy. Ik doe mijn plicht en probeer hem wakker te houden door tegen hem te blijven praten. Gelukkig rijdt er vlak achter ons iemand van het rode kruis en deze komen aangelopen. Ik zeg dat hij rustig moet blijven liggen en dat er nog geen andere renners aankomen. Het enigste dat hij zegt is "wat" en "waar". Het rode kruis ontfermt zich verder over hem Ik vervolg mijn wedstrijd en zie dat de man gelukkig toch al rechtstaat. Een valpartij is altijd hetzelfde. Je kunt er weinig aan doen, er is altijd wel een oorzaak, en de gevolgen heb je niet in de hand.
Ik rij mijn wedstrijd verder, kom terug aansluiten, maar ik ondervind hevige pijn in mijn rechterduim, waarschijnlijk lichtjes verstuikt. Ik beslis dan ook om de rest van de wedstrijd achteraan mee te rijden. Opgeven heeft ook weinig zin. Toch ben ik nog onder de indruk en veel van het verdere koersverloop volg ik niet echt meer.
Ik ga dan ook over in mijn verslaggeving naar de laatste ronde.
Het peloton is nog volledig samen. Coppers gaat alleen met nog 5km te rijden. Het peloton breekt maar met nog 2km te rijden komt alles op de brug over de R4 terug samen. Het wordt een massaspurt. Enkele renners versnellen echter al vanop 600m en het peloton gaat echt op een lint. Ik rij rond de 14e positie. Moeilijk te zien wie vooraan wint, maar zonder te spurten raap ik nog een 6-tal renners op door gewoon tempo te houden. Ik ga Delgouffe nog voorbij op de meet, maar een uitslag is moeilijk in te schatten bij een massaspurt. Ik stel voor om te wachten op de officiële uitslag.
Hopelijk zijn de kwetsuren van de gevallen collega niet erg. Ik schat lichte hersenschudding en schaafwonden in het aangezicht. Mijn duim zal wel genezen.
De uitslagis binnen : Categorie F1: 1.José Hoebeke (Bredene) 2.Helmuth Tas 3.Marc Colpaert 4.François Coppers 5.Paul Put 6.Patrick De Backer 7.Herman Van Den Borre 8.Laurent De Vos 9.Kris Van Honsté 10.Philemond Delgouffe 11.Eddie Van Leirberghe 12.Ronny Goethals 13.Bart Delagrange 14.Guy Dhaese 15.Roland Boulard 16.Peter Van Kerckhove 17.Marc Steenberghe
Ik heb geen idee wie er zwaar gevallen is. Tas kan het niet geweest zijn, want hij is tweede. Was het Boulard, Steenberghe of toch Lissens, want deze staat niet in de uitslag?
Ondertussen komen de eerste mails binnen (dit verslag wordt nog altijd veel en blijkbaar graag gelezen). De gevallen renner is Marc Steenberghe, welke na 6 maanden afwezigheid terug zijn eerste wedstrijd mee reed. Er wordt over en het weer gemaild om zijn fysieke toestand en letsels te achterhalen. Ik denk dat iedereen en gans WAOD hem snel beterschap wenst.
Men had regen voorspeld maar het werd een zonnige zaterdagmiddag, doch met zeer veel wind. Oosteeklo is een zeer veilig parkoers met 11 rondes van 5,6km. Opvallende afwezige is Paul Hunninck, de leider in het regelmatigheidscriteria. Na een lange afwezigheid zien we wel Robin Van Kerschaever nog eens aan de start. Hopelijk behoort hij binnen enkele weken terug bij de smaakmakers van de F1.
De eerste ronde wordt er enorm hard gereden met talrijke aanvalspogingen. Spijtig moet onze vriend Guy D'Haese samen met veldrijder Davy De Taeye al lossen in de eerste ronde. In de tweede ronde schuif ik op naar voor en probeer mee weg te springen met enkele aanvalpogingen. Het is nu al duidelijk, het wordt vandaag geen massaspurt. Er wordt teveel gedemarreerd. Bij het einde van de 2e ronde springt Karel Andries alleen weg uit het peloton. 50m later gaat Helmut Tas in de tegenaanval en Jef De Jaegher probeert achter Tas te springen. 100m later springt Francois Coppers met Alfons Van Raemdonck. Dit zijn 5 sterke renners. Ik zit op kop van het peloton. Het peloton twijfelt en ik beslis om van op kop alleen het gat dicht te rijden op Coppers en Van Raemdonck. Ondanks wind op kop, lukt me dit vrij snel, maar het kost me heel veel krachten. Vooraan zijn de eerste 3 al samen gekomen en onder impuls van Coppers naderen we op de leiders, doch het peloton is 50m achter ons. Op het moment het peloton bij ons bijna aansluit zit ik al over mijn limiet. Coppers versnelt nogmaals en gaat tegen 48km/u naar de 3 leiders met Van Raemdonck in zijn wiel. Dit zijn tempo's welke ik nog niet aankan over een langere afstand. Dat kan ik niet volhouden en het peloton slorpt me terug op. De 2 komen even later bij de 3 vooraan en we krijgen 5 sterke leiders.
De vijf rijden van ons weg en een ronde later zien we ze zelfs niet meer rijden. Uiteindelijk zullen ze meer dan 2min voorsprong nemen. In het peloton valt het echter nooit stil, ik zit eigenlijk al door mijn krachten heen en we zitten nog maar in de 4e ronde. Vooral Dhanijns, Cocquyt en Fillemond Delgouffe zijn vandaag de mannen welke telkens aanvallen.
In de 5e ronde komen de snellere E's ons voorbijgevolgen. Ik weet dat ik nu moet opletten .Er zijn altijd F1's welke van de situatie gebruik maken en het tempo proberen te volgen. Het tempo gaat boven de 46km/u. Als de E's voorbij zijn, ligt ons peloton inderdaad uiteen in 2 groepen. Ik zit als laatste in het eerste gedeelte. Onder impuls van Dirk De Cauwer worden de 'ongehoorzamen' echter ter orde geroepen (aansluiten mag niet bij de E's) en er wordt beslist om de tweede groep terug te laten bijkomen.
In de 6e ronde rijdt Luc Cocquyt de ganse ronde 300m voor ons uit. Dit is een ideale springplank. Samen met Marc Dhanijns probeer ik het. We naderen snel op Cocquyt maar het ganse peloton zit ons op de hielen. Alles terug samen. Dan probeert een vandaag ijzersterke Delgouffe het, maar ook hij houdt het maar een halve ronde uit. Teveel wind om alleen weg te geraken vandaag.
Tussen de 7e en 10e ronde sta ik op het punt om te moeten lossen, teveel krachten opgedaan in het begin van de wedstrijd. Ook de 10-tallen tempoversnellingen beginnen zwaar door te wegen. Maar gelukkig kan ik steeds nog wel ergens de spirit vinden om niet af te geven. Onze groep valt nog zeker 8 keer uit elkaar, steeds moeten er belangrijke beslissingen genomen worden, alles geven en meespringen of blijven zitten en achteraan uitrijden. Soms spring ik mee, soms sluit ik als laatste terug aan. Iterbeke rijdt plat bij het ingaan van de laatste ronde.
In de laatste ronde springen 3 renners weg : Luc Cocquyt, Louis Moens en Luc Verkinderen. Als Fillemond Delgouffe daarachter aangaat twijfelt het peloton en ik zet alle tanden bij om het gat op Delgouffe nog dicht te rijden. Het lukt me. Met 2 man tegen 3 zal het niet gemakkelijk zijn. Gelukkig is Delgouffe nog steeds uitzonderlijk sterk en hij rijdt het gat grotendeels zelf dicht. Het peloton heeft al een serieuze achterstand en enkel Eddie Van Leirberghe is nog sterk genoeg om de sprong te maken. Met 6 man gaan we naar de eindspurt voor de plaatsen 6 tot 11.
Louis Moens springt 800m voor de meet weg en neemt 40m. Met nog 500m te gaan zet Cocquyt aan en ik ga mee, Cocquyt rijdt het gat dicht op Moens. Delgouffe zit achter mij. Als wederdienst voor datgene Delgouffe verleden week voor mij gedaan heeft te Appels, waar ik won, trek ik voor hem de spurt aan. Nog 250m wind op kop, gaat Cocquyt over mij, maar Delgouffe is vandaag uitmuntend en wint de spurt om de 6e plaats. Van Leirberghe en Verkinderen geraken ook nog over mij. Ik blijf nog voor Moens en eindig verdienstelijk op een 10e plaats. Best tevreden maar stikkapot. (Vanavond nog een matchke gaan tennissen zal vandaag niet meer lukken).
De 5 leiders worden de laatste ronde bijna voorbijgereden door de E's. Jef De Naeghel kiest echter om dit niet te laten gebeuren en demmareert. De 4 overblijvers gaan in de achtervolging, blijven uit de greep van de E's, maar halen Jef niet terug in. De Naeghel wint op een knappe wijze. Coppers probeert nog weg te springen voor de 2e plaats, maar hij wordt geremonteerd en bekoopt deze poging met een 5e plaats. Tas wint nipt voor Andries. Sommige foto's zeggen dat ze gelijk waren, maar de jury beslist op basis van de video-tape. Van Raemdonck is 4e.
Morgen rijden de WAOD's in Heusden, maar voor mij morgen geen wedstrijd. Hopelijk volgende wedstrijd voor mij op vrijdag 1 mei.
Categorie F1: 1.Jozef De Naeghel (Maldegem) 2.Helmuth Tas 3.Karel Andries 4.Alfons Van Raemdonck 5.François Coppers 6.Philemond Delgouffe 7.Luc Cocquyt 8.Luc Verkinderen 9.Eddie Van Leirberghe 10.Kris Van Honsté 11.Louis Moens 12.Dirk De Cauwer 13.Robin Van Kerschaver 14.André Bal 15.Johan De Smet 16.Marc Dhanijns 17.Eddy Iterbeke 18.Guy Dhaese 19.Davy De Taeye
Ik heb de ganse zondag van mijn eerste overwinning ECHT genoten. Karel Andries zei me dat dit gevoel ongeveer 3 dagen zal blijven duren. Ik heb via e-mail vele felicitaties gekregen, dat doet me echt deugd. ik heb het laatste jaar al een goede vriendenkring opgebouwd in het wielrennen en de sfeer bij F1 is zeer goed in de WAOD. Ik vind winnen in de koers een mooier gevoel dan een winnende treffer scoren in een finale van de voetbal, want wielrennen doe je individueel, terwijl voetbal een collectieve sport is.
Vandaag heb ik trouwens mijn officieel afscheid gehad als actief veldvoetballer tijdens de laatste wedstrijd van mijn ploeg HOVE sport. Het was een mooie voetbalcarriere (Beerschot, Schilde, Wilrijk, Hove) met een 10-tal kampioenentitels. Nu kan ik mij volledig toeleggen op mijn nieuwe passie : "wielrennen". De concurrentie is verwittigd.
Voor diegene die het nog niet geloven (waaronder enkele van mijn familieleden) zijn dit de huidige winnaars van 2009 tot op heden.
Na een weekje vakantie in Nederland met de familie waren we uiteraard volledig uitgerust en kon het sportieve weekend beginnen. Het weekend begon wederom zeer goed met een overwinning in de zaalvoetbal met een nipte 4-5 tegen ASSE. Ondanks dat ik met rechts nog helemaal niet naar de goal kan trappen (wegens aanslepende liesblessure), probeer ik mijn ploeg toch telkens naar de overwinning te pushen en met 2 doelpunten kon ik niet klagen. Door de winst van Oostende en het verlies van Belsele komen we nu op een 2e plaats en is promotie naar 2e klasse een stap dichter. Er rest ons nog 1 wedstrijd.
Zaterdag had ik weeral veel zin om te koersen. De wedstrijd was te APPELS vlakbij Dendermonde over 56km en 8 rondes. De F1 starten samen met de F2 en dit maakt een peloton van ongeveer 60 man. Dit heb ik nog zelden meegemaakt, dus we kunnen vandaag wederom heel wat bijleren. Vermits ik ervan uitga dat de F2 in principe iets trager zijn dan onze F1, besluit ik om vandaag steeds vooraan te rijden en zoveel als mogelijk mee te springen om zo met een man of 10 weg te rijden. Andries en Snels de Belgische en de Wereldkampioen zijn niet aan de start. De eerste 4 rondes spring ik dan ook zeker 10 keer mee in de aanval. Vooral Coppers en Hunninck zijn ook steeds van de partij. Doch we krijgen nooit meer dan 100m op het peloton. Met ingang van de 4e ronde rijdt ons peloton voorbij de 2min voor ons gestarte G-renners. Ik zit in 8e positie en vooraan wordt er enorm doorgetrokken. De G-renners laten links een opening om voorbij te rijden en heel ons peloton gaat op het lint. Ik zit in ideale positie en de kans dat ons peloton breekt is groot. Op het stuk langs de dijk wordt er vooraan doorgetrokken, maar ondanks deze enorme "boost" van meer dan 3km, lijkt ons peloton niet gescheurd en alles blijft samen. Vanaf de 5e ronde beslis ik daarom om mijn krachten te sparen tot de laatste ronde en ervan uit te gaan dat er geen aanvalspogingen meer zullen kunnen lukken. Het valt me op dat in een peloton rijden van 60 man niet evident is. Je wordt constant naar de gracht gedrukt en je moet steeds in de remmen. Ik denk dat ik de 5e ronde meer geremd heb dan getrapt heb. Ik besluit dan ook om Paul Hunninck in de gaten te houden en te kijken hoe hij erin slaagt om zich steeds vooraan te blijven positioneren. Vanaf het moment dat ik Hunninck als gids voor mij heb, gaat het ineens een stuk vlotter en rij ik op mijn gemak in het peloton (ik heb hem na de koers ook bedankt, hij zij dat hij er niets van had gemerkt en dat het mijn volste recht is).
In de voorlaatste ronde komt er dan een serieuze aanval van ongeveer 10 renners met Coppers en Belgisch kampioen (F2) Koudijzer. Fillemond Delgouffe rijdt er alleen naar toe. Het peloton laat even begaan, maar het zijn de F2's welke het peloton op sleeptouw nemen en met nog 1 ronde te rijden komt alles terug samen. Ikzelf zit ongeveer in 40e positie en moet proberen op te schuiven. op het smalle stuk langs de dijk is dit onbegonnen werk, dus beslis ik om het stuk na de dijk alles te risceren en aldaar op te schuiven. Ik kom rond de 30e positie te zitten en Fillemond Delgouffe (waar ik de laatste weken een uitstekende kameraadschap mee heb opgebouwd) zit voor mij. Ik roep naar hem dat hij rechts moet opschuiven, want er valt immers een opening. Fillemond trekt door en we schuiven op naar de 20 positie. Met nog 2 km te gaan valt het peloton op het smalle stuk volledig stil. 5 à 6 renners rijden over de ganse breedte van de weg. Alles zit vast. Met nog 1km te rijden jump ik op het voetpad en sprint het peloton aan de rechterkant voorbij tegen 49,2 km/u (achteraf afgelezen). Het peloton twijfelt. Diegene die achter mij gaat neemt het peloton op sleeptouw en is zelf verloren. Mijn tempoversnelling is fors en krachtig, ik neem 60m. met nog één bocht te gaan moeten we nog 500m naar de meet. Mijn benen draaien nog enorm goed rond en ik voel geen verzwakking. Achterom gekeken zie ik dat het peloton nog steeds niet aan het spurten is. De laatse 400m rij ik tegen 44km/u en ik hou stand en WIN met 20m voorsprong. Paul Hunninck is tweede voor Jef De Naeghel en Eddy Van Leirberghe. Fillemond Delgouffe eindigt nog knap vijfde. Na de wedstrijd krijg ik felicitaties van opvallend vele renners. Eén kilometer volhouden tegen een gans peloton leek hen onbegonnen werk. Voor mij leek het best mogelijk.
De eerste overwinning in mijn prille wielercarriere is alzo een feit. Ik heb in de sport al veel mooie momenten meegemaakt. Het leuke aan een koersoverwinning is : "dat nemen ze nooit meer af". Als je in de voetbal wint en de week nadien verlies je, dan sta je in het klassement niet veel verder. Mijn voorspelling van 2 weken geleden is alzo reeds uitgekomen "ooit wil ik winnen en ooit zal ik winnen".
Drie jaren geleden ben ik beginnen koersen. Ik dank iedereen die me de laatste 3 jaren heeft geholpen.
Categorie F1: 1.Kris Van Honsté (Hoboken) 2.Paul Hunninck 3.Jozef De Naeghel 4.Eddie Van Leirberghe 5.Philemond Delgouffe 6.Bart Delagrange 7.François Coppers 8.Julien De Bock 9.René Demunter 10.Helmuth Tas 11.Dirk Caeckebeke catF2: 1.Ad Montforts (Maaseik) 2.Noel Rogge 3.John Heyndrickx 4.Paul D'hoey 5.Erik De Waele 6.Gustaaf Van Mensel 7.Christiaan Michiels 8.Ludo Opdebeek 9.Luc Ribbens 10.Eddy Ramaeckers 11.Theo Coudyzer 12.x 13.Roland Van Imschoot 14.Kurt Wille 15.Roger Den Tijn 16.Adri Van Loon 17.Eric De Wilde 18.Xx 19.Henk Bolle 20.Luc Meheus 21.Jos Dierks 22.Xx 23.Roger Beelaert 24.Gustaaf De Nil 25.Albert Huysmans
Vandaag zeer mooi parkoers te Ertvelde. Met ruim 28 deelnemers moesten we 9 ronden doen van ongeveer 6km. Sommige stukken stond de wind echt recht op kop, andere stukken stond de wind dwars. Geen enkel stuk stond de wind in ons voordeel. Als er dan toch een beetje rugwind was,dan reden we juist tussen de huizen. Paul Hunninck had me voor de wedstrijd gewaarschuwd dat de koers al in de eerste ronde zou losbreken. Toch koos ik voor dezelfde tactiek van de laatste 2 weken (waar ik telkens in de beslissende vlucht mee was geraakt) en begon ik rustig achteraan, wetende dat ik later in de koers al mijn krachten nog nodig zou hebben en dat met zulk grote groep alles wel steeds zou samenkomen.
Ik had echter beter naar Paul geluisterd, want vanaf de eerste bocht probeerden er al enkele weg te geraken. In de tweede ronde zit ik nog steeds vrij ver achteraan op mijn gemak en ik zie vooraan een 6-tal renners wegrijden met o.a. Andries, Dhanijns, Vermeylen en Coppers. Even later springen een 9- tal renners er achter (met o.a. van Raemdonck, Lissens, Tas, Van leirberghe, Boulard en Hunninck) en valt er een gat in het peloton. Ik aarzel, heb nog helemaal geen zin om mijn motor op te blazen en besef het gevaar niet. Phillemond Delgouffe springt alleen in de achtervolging en ik beslis om niet mee te springen en nog even te wachten. Er is immers nog volk genoeg in het peloton. Duidelijk een foute keuze, want een kilometer later besef ik dat de goede trein is vertrokken en dat ik de boot heb gemist. Toch wederom een lesje dat ik heb geleerd: "bij een grotere deelnemersgroep NIET achteraan starten, maar attent vooraan koersen".
De twee eerste groepjes komen al vrij snel samen en we krijgen alzo 15 koplopers. Phillemond blijft op 20m lang hangen maar krijgt uiteindelijk het gat niet meer dicht en wordt terug ingelopen door ons peloton. Probleem is echter dat iedereen direct zich bij de situatie neerlegt en beseft dat ze vooraan definitief weg zijn.
Grote voordeel is wel dat ik de rest van de koers "rustig" in het peloton kan uitrijden en mijn krachten kan sparen tot de laatste rondes. Ik laat me eens goed uitzakken tot achteraan en kijk wie er nog allemaal in onze groep zitten. Ik beslis om het vervolg van mijn wedstrijd af te stemmen op Luc Cocquyt. Met nog 4 rondes te rijden, springt Phillemond Delgouffe weg en Luc Cocquyt gaat erachter. Ik spring mee en met 3 rijden we een tijdje voorop, doch meer dan 100m krijgen we niet van het peloton en alles komt terug samen. Even later springt Jan Van Wezembeeck alleen weg en hij krijgt 20sec. Jan is blijkbaar een goede tijdrijder want hij blijft een ganse ronde alleen voor ons uitrijden.
Met nog 3 rondes versnelt Luc Cocquyt vanuit 3e positie en ik zit in zijn wiel. Samen rijden we weg. Het stuk met wind op kop is hier ideaal voor. Het peloton geeft ons 50m en we zijn weg. Ieder pakt één keer over en ik rijd het gat vrij snel dicht naar Jan Van Wezembeek. Met 3 hebben we kans om vooruit te blijven. Ik voel me nog steeds zeer goed en het draait bij ons zeer goed rond. Om vooraan terug aan te sluiten is onbegonnen werk maar een ereplaats zit erin en alzo vermijden we de spurt van het peloton en nog een slechtere uitslag.
Met nog 2 rondes te rijden is er een definitieve kloof. Soms zie ik in de verte achter ons één renner proberen de brug te slagen en bij ons aan te sluiten. Maar alleen tegen drie is natuurlijk niet te doen. Toch raar dat bij de F1 er nooit wordt "rondgereden" in het peloton, maar dit keer is het in mijn voordeel.
In de laatste ronde bereid ik mij al voor op de spurt. Luc is een zeer snelle spurter. Jan is een slak (zegt hij zelf en ik zal hem maar geloven). Zaak is dus Luc in het oog te houden en Jan aan de kop te laten opdraaien. Ik heb echt wel zin om mij eens met een snelle spurter te meten want de laatste weken heb ik mijn spurt bijgeschaafd op de wielerpiste van Wilrijk.
De laatste rechte lijn neemt Jan zoals gehoopt de leiding. Ik wacht tot Luc aanzet en loop reeds op mijn trappers. Luc zet aan en ik ga vrij vlot mee. Ik probeer langs links voorbij te gaan, maar Luc wijkt uit naar links en ik beslis om hem dan maar rechts voorbij te gaan. Ik kom terug tot op één fietslengte, kom naast hem, kom tot op één wiellengte. Maar de streep ligt te dicht en ik kom 30cm te kort. Toch een goede spurt en met mijn wedstrijd ben ik echt wel tevreden. Ik had nog veel krachten over en heb gewoon een tactische fout gemaakt om in de 2e ronde niet mee te springen met alle goede renners.
Vooraan krijgen we nog enkele uitvalspogingen van de ruim 60-jarige hardrijder Jef Vermeylen, maar blijft alles toch samen en krijgen we een massaspurt voor de overwinning. Jos Lissens neemt vrij snel de leiding en wint voor Jef Vermeylen. Karel Andries is 5e. De rest van de uitslag kan U onderaan lezen.
Categorie F1: 1.Jos Lissens (Leerbeek) 2.Jozef Vermeylen 3.Roland Boulard 4.Helmuth Tas 5.Karel Andries 6.Paul Hunninck 7.Alfons Van Raemdonck 8.François Coppers 9.Eddie Van Leirberghe 10.José Hoebeke 11.Jozef De Naeghel 12.Marc Dhanijns 13.Daniel Hauttekeete 14.Wim Van Den Heuvel 15.Louis Moens 16.Luc Cocquyt 17.Kris Van Honsté 18.Jan Van Wezenbeeck 19.Dirk Caeckebeke 20.Freddy Cornette 21.Philemond Delgouffe 22.Adri Van Loon 23.Luc Verkinderen 24.Gerrit De Vriese 25.Johan De Smet 26.Guy Dhaese
Het was wederom een sportief weekendje in onze familie. Ik speelde vrijdag nog eens mee zaalvoetbal, wel op halve kracht want nog steeds kan ik niet naar doel trappen met rechts. Ik scoorde wel het derde doelpunt (met links) en we wonnen met 6-1. We behouden onze kans op promotie naar 2e klasse in Nationale afdeling. Mijn vrouw won vrijdag haar tennismatch en Luca speelde op zondag een voetbaltornooi in Lokeren (Daknam) en van de 16 ploegen eindigde zijn ploeg derde. Gelukkig is Ertvelde niet zo heel ver van Lokeren en kon ik op Paaszondag toch nog aantreden bij de F1 door even over en weer te rijden. De wind stond anders als gisteren, maar voor de rest was het parkoers identiek als zaterdag, dus 9 ronden van 6 km.
In de eerste ronde krijgen we talrijke schermutselingen en uitvalpogingen. Ik probeer me vooraan te houden en af en toe mee te springen. Doch we geraken niet weg. In de tweede ronde springt De Backer alleen weg. Even later gaat Coppers erachter en nadien volgt Hunninck. Belgisch kampioen Karel Andries kiest 30 sec later om weg te springen en de 4 komen vooraan samen. Dit zijn vier sterke renners en de kans dat we ze nog gaan terug zien is miniem.
In de derde ronde besluit ik dan ook om achteraan het peloton even terug op adem te komen en rond te kijken wie er nog in het peloton zit. De ganse vierde ronde rijdt ons peloton aan een zeer matig tempo en ik besluit om eens een aanvalspoging te wagen en mijn benen eens te testen. Met de wind op kop spring ik weg en neem direct 200m voorsprong. Niemand volgt en mijn voorsprong neemt toe. De ganse ronde blijf ik alleen voorop rijden en zelfs het lange stuk met wind op kop, zie ik dat het peloton niet dichter komt. Wel zie ik 2 renners naderen. Dit is uiteraard een zegen voor mij, want met zoveel wind is het immers zwaar om alleen de laatste 24 km nog voorop te rijden. Het zijn Fillemond Delgouffe en Adrie Van Loon. Op het moment ze bij mij komen, neem ik ze een kilometer op sleeptouw, zodanig dat het peloton terug op achterstand gezet wordt.
In de vijfde ronde zien we één renner op ons naderen. Het is Louis Moons. Hij komt tot op 100m maar we beslissen om terug te versnellen. Alleen tegen 3 kan hij het gat niet dicht krijgen. Ook het peloton blijven we op afstand achter ons houden. In tegenstelling als bij de PROFS waar het peloton de afstand naar de koplopers onder controle houdt, is het bij de F1's, de kopgroep welke de afstand naar het peloton onder controle heeft. Als het peloton dichter komt, versnellen wij en als het peloton stilvalt, blijven wij ons tempo aanhouden en lopen we nog verder uit. Dit gebeurt dan ook en dankzij zeer goede samenwerking blijven we ruim uit de greep van het peloton .De 4 leiders zien we echter niet meer voor ons uit rijden. Dus alles maar concentreren op de 5e plaats.
In de laatste ronde beslis ik om op 2 paarden te gokken. Ik plan een aanval in de laatste kilometer. Als ze me laten rijden pak ik de vijfde plaats. Als ze me terugpakken, hou ik nog krachten over voor de eindspurt. Met nog 1km te rijden spring ik weg vanachter de rug van Adrie Van loon. Fillemond Delgouffe laat het gat vallen, maar spijtig komt Adrie mij terug halen. Ik zie dat dit niet echt vlot meer gaat en ze blijven op 20m hangen. Met nog 2 bochten te gaan laat ik me echter terug inlopen, ik heb immers nog mijn eindspurt. Ik laat Adrie de laatste bocht aan kop ingaan en Philip laat me inschuiven naar een 2e plaats, ik zit ideaal. Van Loon probeert van ver de spurt aan te trekken en ik besluit om al snel rechts van hem er voorbij te gaan. Door mijn tempoversnelling zie ik dat Delgouffe niet echt meer in mijn wiel zit. Ik win de spurt voor de vijfde plaats met 3 à 4 meter voorsprong op Delgouffe. Een mooie vijfde plaats en een eerste klein succes dit jaar.
De spurt van de vier leiders : Hunninck en De Backer rijden aan de leiding, maar Karel Andries gaat vanuit derde positie al vrij snel naar de kop en trekt zich op gang. In Ertvelde gaat de aankomststrook in een S-bocht dus eerst rechts dan links. Uiteraard neemt Karel steeds de binnenbocht .De Backer probeert nog langs zij te komen maar pakt de verkeerde kant, langs links is immers geen plaats als de weg naar links afbuigt. Andries wint alzo voor De Backer, Hunninck en Coppers.
Dankzij twee sterke medevluchters heb ik vandaag een fantastische Paaszondag beleefd. Wat is koersen toch plezant. Ik heb het al 30 jaar willen doen maar heb moeten wachten tot mijn voetbalcarriere achter de rug was. Nu geniet ik van een volgende sportcarriere en mijn stijgende prestaties.
Morgen vertrekken we met mijn familie een weekje naar Nederland. Hopelijk verschijn ik volgende zaterdag terug aan de start.
Mijn supporters vragen me wat de volgende wedstrijden zijn op mijn planning en wanneer ik in Beveren rij (ik heb daar een supportersclub). In Beveren rij ik op donderdag 7 mei 2009 waarschijnlijk rond 18h00.
Als alles normaal verloopt rij ik volgende WAOD-wedstrijden :
Het was een zeer spannende wedstrijd te Zeveneken.
Eén van de grootste problemen vandaag was, om aan de start te geraken. Mijn vrouw had immers de wagen nodig en ook in de familie vond ik geen oplossing. Dan maar een fietstochtje van 42km van Hoboken naar Lokeren en hopelijk na de koers terug thuis geraken zonder regen en zonder lekke banden. Gelukkig was ik op de idee gekomen om vrijdag toch een paar mails te sturen om te kijken of ik met iemand kon meerijden met de wagen. Vrij snel antwoord gekregen van Alex van Onckelen dat hij zowiezo van plan was om eens te komen kijken. Alzo was dit grote probleem toch nog opgelost. Alex was 6 weken geleden zwaar gevallen in Dendermonde op training en na een moeilijke revalidatie kan hij sinds deze week terug stappen zonder krukken en enkel zijn sleutelbeen moet nu nog terug genezen. Einde mei hoopt hij terug te kunnen fietsen op de weg en met de F1 mee te kunnen rijden.
Om 14h30 gingen we van start met 24 deelnemers over 17 ronden en 51km. Er was opmerkelijk minder wind dan 2 weken geleden. Voorts was de wind volledig anders georiënteerd. Dit zou maken dat het een veel minder zware koers zou worden dan 2 weken geleden.
Ik had me voorgenomen om de eerste rondes achteraan te rijden en alzo toch wat krachten te sparen tot op het moment ze echt nodig zouden zijn. De eerste 3 rondes zijn er geen noemenswaardige aanvalspogingen te noteren. In de vierde ronde komt er dan eerste serieuze aanvalspoging van Kris Geerts (welke ook geen wagen had en 82km met de fiets heeft moeten rijden om aan de start te kunnen verschijnen). Karel Andries sprint erachter en met hun 2 nemen ze een eerste serieuze voorsprong. Vanaf de 5e ronde beginnen dan de belangrijkste aanvalspogingen vanuit het peloton op gang te komen. Ikzelf ben ondertussen daarom naar de eerste 10 van het peloton opgeschoven. Het spel gaat immers nu beginnen.
Het is nu kwestie van de sterkste renners goed in het oog te houden en op de gepaste momenten telkens mee te springen. Hunninck probeert het. Tas, Coppers, Van Leirberghe, Delangrange, Delgouffe, De Backer ze proberen het allemaal. Uiteindelijk is het Segers welke een voorsprong kan nemen en in achtervolging op de 2 leiders gaat. Alleen lijkt het echter niet te doen, maar hij probeert het.
Op het moment hij terug wordt ingehaald, komt er een snedige aanvalspoging op gang met Tas, Hunninck, Delagrange en De Backer. Vier sterke renners, dus oppassen geblazen. Bij de volgende versnelling van iemand anders moet ik mee zijn. Het is Eddy Van Leirberghe welke samen met Louis Moens versnelt. Vanuit 2e positie in het peloton spring ik met hen mee en wind op kop komen we met ons 3 dichter bij de 4 achtervolgers. Op het moeilijke, maar korte stuk wind op kop komen we vrij snel aansluiten en we zijn met 7 weg. Ik heb de indruk dat het peloton het laat schieten, want we hebben al een mooie voorsprong bij elkaar gefietst. De 2 leiders zien we niet echt voor ons uitrijden.
Van de 6e tot de 10e ronde valt het mij op dat ik veel minder moeite heb dan verleden week om vooraan mee rond te rijden. Wel maak ik enkele tactische "invoegfoutjes" waarop de geroutineerdere renners mij wijzen. Ik heb alzo wederom weeral veel bijgeleerd vandaag. Toch heb ik de indruk dat het tempo niet echt super hoog ligt. We rijden constant rond tegen 37km/u à 39 km/u zonder tempowisselingen. Als ik achterom kijk zie ik het peloton niet meer achter ons. We moeten meer dan een miniuut voorsprong hebben. We komen wel steeds dichter en dichter bij de 2 leiders waar Andries duidelijk te sterk is voor Geerts. Karel moet dan ook teveel werk opknappen en daardoor is hun voorsprong geslonken. In de 11e ronde halen we de 2 koplopers bij en we zitten dus met 9 renners in een veilige en definitieve kopgroep. Top 10 lijkt me vandaag haalbaar, maar ik voel dat ik eigenlijk nog veel krachten over heb en nog geen enkele keer in het rood ben moeten gaan.
Vanaf de 12e ronde nadert het peloton, telkens ik achterom kijk. Ze zijn echter toch nog ver achter ons. Maar onrust begint zich te sluipen in de kopgroep. Aanvalspogingen beginnen op gang te komen en vooral de 3 ploegmaats De Backer, Tas en nog een derde beginnen het tactisch te spelen. Daardoor begint onze ruime voorsprong te dalen en rijden we soms nog maar tegen 35km/u vooruit. Toch heb ik het gevoel dat we genoeg voorsprong zullen overhouden. Ik blijf mijn werk vooraan doen, ik zou immers liever top 9 eindigen dan dat het peloton terugkomt, voorts ben ik van plan om mee te spurten voor top 5 (Het gene Alex mij gevraagd had).
Vooraan geraakt niemand echt meer weg al valt de kopgroep soms in kleine delen, maar het probleem is dat het peleton onder impuls van Coppers, Delgouffe, Cornette, Van den Heuvel en Caeckebeke (jawel ploegmaat van de 3 ploegmaats vooraan??!!!) enorm begint te naderen. In de voorlaatste ronde gebeurt dan het onvermijdelijke. Het peloton komt terug aansluiten en een pelotonspurt is onafwendbaar. Spijtig dat we niet met 9 voorop gebleven zijn, maar het was wel spannend. In de laatste ronde krijgen we geen aanvalspogingen meer. Ik tel nog 23 van de 24 renners. Ikzelf zit rond plaats 20. Dus ik moet opschuiven. Ik wacht tot de wind in de rug staat en probeer op te schuiven, doch het peloton rijdt over de ganse breedte van de weg. Toch vind ik een gaatje en kan opschuiven naar plaats 16 à 17, spijtig geraak ik niet meer dichter. Alle gaatjes zijn dicht. Luc Cocquyt doet nog een jump naar voor en schuift langs de binnenkant van de laatste bocht naar de 5e plaats. Misschien had ik hem moeten volgen, maar het risico op een valpartij (voor mij en voor de anderen) kon ik niet nemen.
Caeckebeke trekt de spurt aan voor zijn ploegmaats Tas en de Backer, maar met Karel Andries in zijn wiel. Andries gaat er over en wint met 4 à 5 meter voorsprong. De andere snelle mannen zijn Tas, De Backer, Coppers en Hunninck (allen bijna op dezelfde lijn). Voorts eindigt Cocquyt en Delagrange. Ikzelf spurt nog van een 17e plaats een 5-tal man voorbij. Ik pak nog Jos Lissens, Laurent de Vos, Fillemond Delgouffe, William Govaert en Luc Verkinderen. Ik heb nog kracht over en probeer nog Segers, Van Leirberghe en Lammens voorbij te gaan, maar Segers wijkt van zijn lijn af en rijdt me klem tegen de vangrails. Ik moet dus achter hem blijven en inhouden. Op het moment ik over de lijn rijd, tel ik direct mijn plaats. Ik schat tussen de 11e en 14e plaats.
Na de wedstrijd laat Karel Andries de foto's van de spurt zien. Aan de wedstrijdtafel blijkt dat ik 12e ben geëindigd en ik zie mijn goede wedstrijd dit keer ook bekroont met een goede uitslag. Ik ben tevreden dat ik nog heb meegespurt. Anders had ik moeten vertellen "ganse koers mee in de aanval en uiteindelijk 23e geëindigd". Nu klinkt het toch iets beter.
Uitslag :
Categorie F1: 1.Karel Andries (Schoten) 2.Helmuth Tas 3.Patrick De Backer 4.François Coppers 5.Paul Hunninck 6.Luc Cocquyt 7.Bart Delagrange 8.Wim Van Den Heuvel 9.André Segers 10.Eddie Van Leirberghe 11.Rudy Lammens 12.Kris Van Honsté 13.Luc Verkinderen 14.William Govaert 15.Philemond Delgouffe 16.Laurent De Vos 17.Jos Lissens 18.Eddy Iterbeke 19.Dirk Caeckebeke 20.Freddy Cornette 21.Chris Geerts 22.Jan Van Wezenbeeck 23.Louis Moens 24.Guy Dhaese
Vandaag dinsdag gaan trainen op de piste van Wilrijk. Rond 20h00 werd er een wedstrijdje georganiseerd. Enkele junioren van Hoboken WAC, enkele beloften en wat wielerrecreanten deden mee. Gelukkig was er niet zo heel veel volk op de piste, door het zomeruur beginnen er al velen op de weg te gaan trainen. Met een man of 12 zaten we nog samen met nog 8 ronden (van 333m) te rijden. De laatste 5 ronden zat Jordy aan de leiding en hij trok goed door. Ik zat in 2e positie en riep dat Jordy het moest volhouden. Hij versnelde nog zodat niemand kon wegspringen. Met de laatste ronde ingegaan schakelde ik groter, zette de spurt aan vanop 250m en won met 4 à 5 meter voorsprong. Een heerlijk gevoel.
Weeral een goede training van 1h30 tegen 36 km/u gemiddeld met mijn topsnelheid in de spurt 48.7 km/u was ik zeer tevreden.
Het was een zeer goede wedstrijd te Wieze met een mooie, zeer grote omloop en ik heb er zeer goed gereden. Eerst even naar gisterenavond, waar we samen met mijn vrouw onze tennismatch hebben gewonnen met 6/2 en 6/3. Daarna een goede quiz meegespeeld en met een 8e plaats van 22 ploegen best tevreden. Met heel wat actuele kennis en -sport vragen lag de quiz mij vrij goed. Vanmorgend Wilrijk-Berchem bij de knapen gaan kijken. Luca is verloren met 1-3, doch hij heeft wederom gescoord. Rond 13h15 naar Wieze gereden en vrij laat aangekomen, doch op 30' voor de start moet dit nog wel lukken. Met de wagen de ronde even verkent, maar blijkbaar ergens verkeerd gereden, waardoor ik nog maar 15' had om mij in te schrijven en klaar te maken. Gelukkig liep de vorige wedstrijd enkele minuten uit en stond ik vrij ontspannen aan de wedstrijdstart met ongeveer een 21à 22 deelnemers. Het parkoers moest 8 keer afgelegd worden, in totaal 56km.
Mijn tactiek lag vooraf vast. In Zeveneken had ik geleerd dat ik in de beginfase teveel met mijn krachten heb gesmeten waardoor ik verleden week de laatste 5km te kort kwam. Dus vandaag rustiger beginnen. Waarschijnlijk rijdt er een groepje met de favorieten weg en kan ik in het peloton blijven. In het peloton dan alle krachten verzamelen voor de laatste ronde en proberen top 15 te rijden. U zult straks lezen dat er van deze tactiek niet veel is overgebleven.
We krijgen in de eerste ronde direct een aanval van Freddy Cornette, een hardrijder die toch 300m voorsprong neemt. Marc Dhanijns, reeds een overwinning op zak, gaat er solo achter en ik vraag me af of de winnende vogel al gaan vliegen is vanaf de eerste ronde. Maar neen, het is Karel Andries welke het peloton terug bijbrengt zodanig dat alles terug samen is. op het moment alles samenkomt demmareert Karel Andries, Belgisch kampioen, onmiddellijk en krijgt enkele renners met zich mee. Aan de aankomstzone komt alles terug samen op uitzondering van enkele gelosten, o.a. de zieke Fillemond Delgouffe, Guy D'haese, Paul Put (familie van de ex-trainer van Lierse?) en Peter Van Kerckhove.
In de 2e ronde krijgen we wederom een aanval van Karel Andries. Hij krijgt 6 man mee waaronder o.a. Paul Hunninck. Het peloton twijfelt. Samen met Cois Coppers, Marc Dhanijns en nog iemand, spring ik er achter en met de wind in de rug komen we vooraan aansluiten net voor het lange stuk wind op kop. Ik tel 11 koplopers en de sterkste renners zijn vooraan. In de achtergrond zie ik nog een 4-tal renners op 200m achterstand zwoegen. Volgens mij is dit de goede trein van 11-man en ik zit erbij. Aan het einde van de 2e ronde komen de 4 achtervolgers toch nog aansluiten. De rest doet niet meer mee voor de overwinning. Een top 15-plaats is nu reeds zeker.
In de derde ronde krijgen we wederom een aanval van Karel Andries. Hij laat zien dat hij een waardig Belgisch kampioen is en schuwt de aanval niet. Hij krijgt Marc Dhanijns, Paul Hunninck, Patrick de Backer en Helmuth Tas (2 ploegmakkers) mee. Dus 5 man rijden weg van het peloton. Ik zit in het wiel van Jef Denaeghel welke vanuit het midden van het peloton fors aanzet. Ik blijf in zijn wiel en achter mij valt een gat. Samen zien we de 5 leiders 250m voor ons uitrijden. Jef trekt goed door ondanks hij juist 24h van dienst is geweest op zijn werk (hij werkt bij de civiele bescherming). Ik neem vlot over en probeer voor het moeilijke lange rechte stuk met wind op kop er alles aan te doen om vooraan aan te sluiten. De trainingen op de piste om een ronde te pakken op de groep komen nu goed van pas. Beter een korte stevige inspanning dan een lange achtervolging van verschillende kilometers, lijkt wel mijn motto. Van mijn oorspronkelijke tactiek om het rustig aan te doen de eerste rondes blijft dus niet veel over, maar ik amuseer me en de benen zijn goed.
Jef rijdt het laatste stukje vrij snel dicht en we zijn met 7 man voorop in de derde ronde. Het tempo vooraan gaat enorm de hoogte in. Ik probeer een deel van mijn werk te doen. Achter mij zie ik op 300m nog 2 man een poging doen om terug aan te sluiten, volgens mij zijn het Cois Coppers en Freddy Cornette. (Maar Cois mailt me dat het samen met Eddy Iterbeke was). Karel Andries sleurt voor de zoveelste keer aan de kop en we rijden alzo terug verder weg van de 2 achtervolgers. Even later zie ik achter ons niemand meer rijden. We zijn met 7 man definitief weg.
Aan het einde van de 3e ronde is een scherpe rechtse bocht met vlak ervoor een enorme put, ttz de betonbaan steekt 5cm lager dan de niet-goed aangewerkte asfaltbaan. Waarschijnlijk is de betonbaan weggezakt in de loop der jaren. Ik hef mijn voorwiel naar boven, spring erover, maar mis daardoor bijna mijn bocht. Gelukkig kan ik vrij snel terug aansluiten want het tempo gaat wederom boven de 45km/u. Voorbij de aankomst gereden, hoor ik de speeker door de micro "haha, er zijn koplopers ontsnapt en hij telt 1-2-3-4-5-6-7 man". Voor Karel Andries gaat het helemaal niet snel genoeg, bij het begin van de 4e ronde springt hij alleen weg en hij pakt 15sec. Met zes beginnen we echter nu voor de eerste keer goed rond te draaien. Een halve ronde rijdt karel voor ons uit, maar hij geraakt niet weg en we halen hem terug bij. Ik begin eerste tekens van vermoeidheid te voelen. Jef De Naeghel laat onnodig een gat vallen en ik moet het dichtrijden. Even later valt er een gat voor Marc Dhanijns (ik rij achter hem). Marc kijkt naar mij, maar ik zeg direct dat hij het beter zelf doet want mijn bobijntje is aan het opgeraken (en het is geen komedie). We komen wederom met 7 samen. Karel, komt me achteraan aanmoedigen en zegt dat ik moet volhouden, da's wel tof van hem en het geeft me terug "boost". Achter ons komen stillaan de eerste E-renners dichter en dichter bij ons.
Aan het einde van de 4e ronde moeten we wederom de scherpe bocht naar rechts nemen met de put vlak ervoor. Ik mis volledig mijn timing en ik denk dat ik met mijn voorwiel er ben overgegaan, maar teveel gewicht achterop heb gezet, waardoor ik met mijn achterwiel tegen de rand knots. Ik hoor direct mijn wiel slepen tegen mijn remblokjes. Plat achteraan. Verdorie ik was immers goed mee in de kop van de wedstrijd en een top 7 zat erin. Ik meld me aan bij de wedstrijdjury, ze noteren mijn nummer en ik vraag of ik de wedstrijd in de tweede groep mag verder uitrijden na een reservewiel te hebben genomen. Geen probleem zegt de jury. Wat zijn ze toch vriendelijk en soepel bij de WAOD. Ze weten dat iedereen dit als hobby beschouwd. Raar maar waar ben ik niet kwaad op die lekke band, ik geniet zelfs over mijn wedstrijdverloop en zie toch dat ik wederom vorderingen heb gemaakt tegenover enkele weken geleden. Lek rijden, vallen, pech hebben, het hoort allemaal bij het koersen en het overkomt iedereen. (Op de foto links bovenaan sta ik dan ook vrij tevreden op met mijn platte achterband, met dank aan Monique).
Een ronde later sluit ik terug aan bij de achtervolgende groep, ze zijn nog met 8 renners: Coppers, Delagrange, Verzele, Cocquyt, Cornette, Govaert, Verkindere, VanLeirberghe + Guy Dhaese, welke gedubbeld werd. Samen rijden we het vervolg van de wedstrijd. Het valt me op dat het tempo van deze groep zeker 5km/u trager is dan dit van de kopgroep. Het gemiddelde ligt rond de 37km/u. Waarschijnlijk hebben ze zich neergelegd bij situatie en koersen ze voor de 7e plaats. Het zijn wel allemaal renners welke ik vorige weken met veel moeite heb kunnen volgen. Ofwel heb ik vandaag goede benen, ofwel maak ik progressie. Ik denk het laatste.
De laatste drie rondes wordt de kopgroep van 6 vooraan voorbij gereden door de eerste E's. De kopgroep blijft op 100m achter deze E's rondrijden. Misschien had ik toch wel vooraan kunnen standhouden, vermits Karel gestopt was met al zijn aanvallen. Achteraf zei hij tegen mij "ik moest wel voortdurend aanvallen, er zaten immers teveel rappe mannen bij en het tempo was te laag". Hij vond het spijt dat ik vooraan niet heb kunnen uitrijden.
In de laatste kilometer krijgen we vooraan nog een aanval van Paul Hunninck, maar Karel gaat hem halen. Gevolg is wel dat ze vooraan wederom bij alle E's komen en in een groepsspurt van 30 à 40 man zullen verzeild geraken. Dit is zeer gevaarlijk voor valpartijen. Uiteraard wil iedereen nog wel een goede klassering rijden en eventueel spurten voor de F1-overwinning, maar alle E's tesamen is een groot risico. Karel blijft goed vooraan de ganse groep postvatten en spurt meesterlijk naar zijn eerste en zeer verdiende overwinning van het seizoen. Proficiat, hij was in mijn ogen duidelijk de sterkste van alle F1's. Volgens berichten werd Paul Hunninck tweede en eindigde Marc Dhanijns zesde.
In onze groep wou ik de laatste ronde mijn benen nog eens testen. Op 4 km van de meet spring ik weg uit onze groep vanuit laatste positie. Waarschijnlijk zullen ze mij wel laten rijden, want ze weten dat ik voor de uitslag niet meer meespeel. Ik wou wel eens testen of ik deze laatste 4km nog vooruit het pelotonnetje kan blijven uitrijden. Tot mijn spijt springt Bert Delagrange met mij mee. Om geen wedstrijdvervalsing op mijn naam te hebben, moet ik direct mijn benen stilhouden. Bert snapt er niets van en vraagt om met hem mee te rijden. Ik zet mij echter aan de kant en wacht terug op het groepje. Het spurtje wordt nog vrij snel afgewerkt. Er zijn toch nog altjd snelle mannen bij deze F1's. Ikzelf rij achter Fred Cornette over de finishlijn (ik vermoed dat Freddy nooit meespurt) en eindig op een 14e plaats. Na 40min ga ik de uitslag halen en ik sta op een 17e plaats genoteerd achter Fillemond Delgouffe en achter Guy Dhaese. Raar maar waar. Guy Bloem (Voorzitter WAOD) zegt dat hij het zal nakijken. Zoveel maakt het niet uit. Ik weet dat top 7 vandaag had gekunnen.
De officiële uitslag is ondertussen binnen gekomen:
Categorie F1: 1.Karel Andries (Schoten) 2.Paul Hunninck 3.Patrick De Backer 4.Helmuth Tas 5.Jozef De Naeghel 6.Marc Dhanijns 7.Noël Verzele 8.Bart Delagrange 9.Luc Cocquyt 10.William Govaert 11.François Coppers 12.Eddy Iterbeke 13.Luc Verkinderen 14.Eddie Van Leirberghe-Kris Van Honsté 16.Freddy Cornette 17.Guy Dhaese 18.Philemond Delgouffe 19.Paul Put 20.Peter Van Kerckhove
De uitslag klopt dus niet echt. Freddy was voor mij. Ik zal een mailtje naar Guy Bloem sturen ter correctie. Eerlijk is eerlijk.
Thuisgekomen vraagt mij zoontje of ik nog zin heb om een matchke te tennissen in onze tuin. Natuurlijk heb ik daar zin. Ik heb immers altijd zin om te sporten. Het valt me op dat na een wielerwedstrijd ik zelden moe ben en ook de dag erna heb ik geen last van stramme spieren. Ik heb nu wederom zin om dinsdag nog op de piste wat aan mijn gebreken te werken. Ooit wil ik een koers winnen en ooit zal het mij lukken.
Volgende week wedstrijd in Zeveneken op zaterdag. Het zullen wederom 17 rondes zijn. Hopelijk iets minder wind dan verleden week.
Kris VH
Onderaan Karel Andries met links achter hem Paul Hunninck (in het rood). Rechts achteraan Jef De Naeghel (in het zwart werd 5e bij de F1) en helemaal achteraan Marc Dhanijns ( werd 6e bij de F1's).
De kopgroep van 7 man in de 4e ronde : Jef De Naeghel (zwart), Andries, Hunninck, Dhanijns, de 2 ploegmaats Tas en De Backer en de enigste quick step renner welke het vandaag moest doen Kris Van Honsté (himself). Waar was Boonen, Devolder en Chavanel vandaag???? Lefevre zal toch weer tevreden geweest zijn na dit weekend. Hij belde me op na de wedstrijd en vroeg of ik zondag nog vrij was voor de ronde van Vlaanderen. Ik heb gezegd dat ik enkel zaterdag in Zeveneken bij de WAOD moet koersen volgende week. Afhankelijk van de uitslag op zaterdag, zal hij zijn selectie eventueel nog wijzigen, deelde hij mij mede. Maar deze laatste zin heb ik niet echt goed begrepen, de GSM-verbinding viel net uit.
Zondag is er wederom een WAOD-wedstrijd te Wieze. Onze reeks rijdt om 14h30. Ik heb nu reeds mijn wedstrijdtactiek klaar liggen en aangepast naar aanleiding van de vorige wedstrijd in Zeveneken, zodanig dat ik toch de laatste ronde ook nog kan meespelen in de eindspurt.
De week is wederom vlug voorbij gevlogen:
Dinsdag wederom goed getraind op de piste in Wilrijk. Constant in een groepje meegereden tegen 33 à 35 km/u en dan regelmatig weggesprongen en proberen een ronde ALLEEN te pakken en terug aan te sluiten. Het is me toch een paar keer (dus 2 keer) gelukt. Sommige keren sprongen ze uiteraard achter mij aan en sloten bij me aan en dan was een ronde pakken niet mogelijk. Toch is het iets waar ik nog op moet blijven trainen, nml na enkele rondes kan ik het tempo ALLEEN niet vasthouden, zelfs geen 37 laat staan 35 km/u. Als ik ooit eens in een beslissende ontsnapping meespring zal het toch moeten om 40 km/u enkele laatste kilometers vol te houden. Hier ben ik dus nog niet aan toe. Blijven trainen is de boodschap.
Woensdag en donderdag constant regen in Antwerpen (waarschijnlijk in heel België). Op de rollen trainen doe ik echt niet graag, ik vind het helemaal geen koerssimulatie, de weerstand is helemaal anders (en ik hou zo van competitie), zodat een uurtje op de rollen mij niets zegt. Ongeloofelijk dat mannen zoals Fillemond Delgouffe regelmatig (hij zegt elke morgend, maar ik kan het niet controleren) een uurtje op de rollen traint om 6h00 's morgens alvorens naar zijn werk te gaan.
Vrijdag had ik aan mijn zaalvoetbalploeg (Hoboken Ster, 3e nationale A, we staan op de 2e plaats met kans op promotie) beloofd dat ik nog eens zou meedoen, ondanks mijn liesblessure welke maar niet volledig wil genezen. Vermits ik voor mijn werk enkele rusthuizen technisch moest gaan bekijken in Kortrijk en Veurne was ik pas om 20h15 aanwezig, terwijl de match begonnen was om 20h00. Tot overmaat van ramp stonden we tijdens de rust 0-3 achter en dit tegen de 4e laatste van het klassement. Nadien toch de draad opgepakt en van 1-3 naar 2-3, 3-3, 4-3 en uiteindelijk 5-3 gewonnen. We blijven alzo op de 2e plaats staan. Ik heb wel moeten constateren dat mijn liesblessure nog helemaal niet genezen is. Gelukkig is het niet terug erger geworden.
Zaterdag 's morgens wat losrijden want om 18h00 moet ik competitie tennissen samen met mijn vrouw in een team. Zoals ik al eens gezegd had, doe ik graag vele sporten aan competitie en ongeveer 6 dagen van de 7. Drie jaren geleden heb ik trouwens de finale van Antwerpen (+35jaar) gespeeld, doch verloren. Mijn huidig klassement is B-4/6. Tennis is een mooie familie-sport. Ik heb er al veel plezier aan gehad en heb via tennis ook mijn vrouw leren kennen. Mijn vrouw heeft ook een goed B-klassement en is met haar ploeg de laatste jaren 3x keer kampioen van België gespeeld!! Spijtig kan ik dit van mijzelf nog niet zeggen. Ik blijf het elke zomer proberen met onze ploeg. Zaterdagavond doen we dan mee met de familie aan een quiz van de voetbal van Wilrijk, waar mijn zoontje speelt op zondag.
Zondagmorgend speelt mijn zoon voetbal tegen Berchem en vertrek ik rond 13h00 naar Wieze, waar we starten om 14h30. O wat zal ik weer spijt hebben als het weekend ten einde is, tenzij de eerste overwinning een feit is.
Ik wens nog veel spoedig herstel aan Elke, welke ik gevraagd heb om binnenkort eens met WAOD mee te rijden. Dit mag toch hé F1-mannen?
Ook gaat het beter met onze F1-man Alex van Onckelen, hij mailde me dat hij reeds terug op de rollen kan rijden en zal einde mei terug kunnen fietsen/koersen. Nog een snel herstel Alex.
Men had regen voorspeld maar het werd een zonnige zaterdagmiddag, doch met zeer veel wind.
Vandaag zeer mooi parkoers te Ertvelde. Met ruim 28 deelnemers moesten we 9 ronden doen van ongeveer 6km.
Het was wederom een sportief weekendje in onze familie.
Het was een zeer spannende wedstrijd te Zeveneken.
Beste lezers.
