Het was wederom een superweekendje met alleen maar positieve notities.
Het tennisseizoen is nu gedaan en ook het wegseizoen is achter de rug. Ik koos ervoor om deze week mijn fysiek terug aan te scherpen door elke avond 40min te gaan lopen. Wat de eerste dag een kalvarietocht was, bleek na enkele dagen terug een vlotte snelheidsloop te worden. Ik voelde me elke dag enorm verbeteren. Deze week heb ik er alzo voor gezorgd dat de rest van het veldritzeizoen mijn fysiek terug in orde is.
Vrijdag begon het weekend met een zaalvoetbalwedstrijd te Leuven in 2e Nationale. We hadden de overwinning echt nodig om het degradatiespook te ontlopen. Ik had er dan ook echt nog eens goesting in om mijn ploeg naar de overwinning te stuwen. Ik heb de volle 50min gespeeld en we hebben uiteindelijk gewonnen met 3-4. Ik voelde me echt 'super' na de wedstrijd (als in mijn beste dagen). Zaalvoetbal blijft de sport waar ik de meeste kwaliteiten in heb.
Zaterdagmorgend vroeg opstaan om naar Serskamp te gaan crossen. Wat verleden jaar een enorme slijkcross was, is nu een technische snelle cross. Dat is op mijn lijf geschreven. De aanloopstrook is langer dan verleden jaar. Ik startte vanop de derde rij, maar door een snelle spurt, schoof ik rond de 15e plaats in het veld van de 28 deelnemers. De eerste ronde hang ik in het wiel van Ronny Heremans en we komen op slechts 30sec door van de leiders na 1 ronde. Op het technsiche stuk ga ik Ronny voorbij in de2e ronde. Ik probeer aldaar voorsprong te nemen, doch bij het uitrijden van het bos schuift mijn voorwiel weg over een gladde boomstronk. We liggen er allebei. Gevloek en getier, doch er is maar één oplossing: rechtstaan en voortrijden. Na 3 rondes zit ik nog steeds rond een 15e plaats. Ik zit in een gevecht met enkele andere renners en het gaat regelmatig haasje over als de koploper een foutje maakt. Uiteindelijk eindig ik op een prachtige 17e plaats met slechts 4min30 achterstand op de winnaar. Verleden jaar werd ik nog op 8min gereden. Ik bied mijn excuses aan bij Ronny Heremans, maar deze moet er niets van weten : 'Ik rij U volgende week in de gracht' sneert hij.
Als je weet dat ik verleden jaar alhier voorlaatste was, dan kunnen we maar één zaak concluderen: Ik heb een enorme vooruitgang gemaakt. Is het omdat mijn fysiek nu volledig in orde is, of omdat ik een betere crossfiets heb vanaf dit jaar? Waarschijnlijk allebei.
Op 10/10/10 heb ik geslapen tot 10h10. Vanmiddag rond 14h00 stond de cross te OLEN op het programma. Het zou wederom een parkoers worden op mijn lijf geschreven. Bij de eerste verkenningsronde maakte ik tientallen foutjes. Ik ben dan elk stukje afzonderlijk 3 à 4 keer gaan herrijden en uiteindelijk kon ik elke bocht op voorhand inschatten en waren de haperingen eruit. De benen voelden uiterst sterk aan vandaag, want ik heb meer dan 40min aan het uittesten geweest en veel power was ik niet verloren. We moesten starten allemaal naast elkaar. Ik was van plan een uiterst snelle start te nemen want na 200m moest iedereen op een lint in het smalle bosweggetje. Het gebeurt me zelden maar op het startsignaal was ik niet goed weg. Ik zat dan ook in de te verwachten opstropping na 200m. Met wat gewring kon ik toch ongeveer als 18e aan het bospaadje beginnen. De eerste ronde pik ik aan bij het nummer 12 (Erik Thaens). Half koers komen we in een groepje van 5 renners terecht. De technische stukken neem ik voor mijn rekening en ik sla aldaar steeds een gaatje van enkele meters. Da's goed voor in de laatste ronde denk ik dan. Op de rechte stukken neemt Danny Raes ons groepje op sleeptouw. Hans Jacobs is ook komen aansluiten. Na 40min krijgen we de bel van de laatste ronde. Onze rondetijden zijn rond de 8min. De winnaar doet er 7min30 over. Aangekomen bij de technische bospassage neem ik het heft in handen. Ik neem elke bocht met risico en sla een gat van 20m. Opeens hoor ik een enorme krak. Ik denk eerst dat mijn wiel het heeft begeven, doch ik blijf doortrappen en heb niet de indruk dat er iets aan de hand is. 100m verder is dan de oorzaak gevonden. Mijn zadel is gebarsten en bij een volgende bocht vliegt ze dan ook van mijn fiets. Ik kan maar één ding doen, al rechtstaand verder rijden en het nog een halve ronde volhouden. De andere 4 komen terug aansluiten. Door het smalle bosweggetje druk ik nu het tempo. Ze kunnen me toch niet voorbij steken. Met nog 1km te gaan, gaat Erik Thaens in de aanval. Ik probeer erachter te gaan, doch dat is teveel gevraagd. Danny probeert nu de kop te trekken en ik poog om aan te pikken. Het wordt een lange spurt. Danny is 5cm sneller dan ik en ik eindig op een mooie 15e plaats van de 28. Dertiende had erin gezeten. Dat geeft vertrouwen.
Volgende week vrijdag zaalvoetbal te La Louviere, zaterdag cross te Steenhuffel en Zondag cross te Tienen. Ik heb er het volste vertrouwen in. De week nadien zijn er dan de 2 klassieke thuiscrossen voor mij op mijn trainingsparkoersen te Zwijndrecht (zaterdag) en te Wilrijk op Fort 6 (zondag 24 oktober). Daar wil ik pas goed presteren. Ik denk dat er wel 40 man komt supporteren.
Ik heb een goede cross gereden te Dessel. Met een 17e plaats op 27 deelnemers moet ik ongeveer mijn beste resultaat in een cross tot op heden hebben laten optekenen. De start was op een smal weggetje. Ik stond gans achteraan en het was de eerste 200m zeer gevaarlijk om al direct voorbij te steken. Ik kon bij de eerste bocht slechts 4 deelenemers achter mij laten. Van mijn traditionele snelle start was dan ook weinig te merken. In de eerste zandstrook zag ik voor mij een 3-tal man sukkelen en ze versperden de ganse weg. Ik besloot direct van de fiets te springen en al lopend, won ik direct al 3 plaatsen. Ik voelde me goed. De renner voor me ging ik voorbij op een gemakkelijk stuk vlak voor de bocht. Ik keek achterom en zag toch al een kloofje. Voor mij zag ik nog een 3-tal. Bij het opdraaien van het voetbalveld, kon ik komen aansluiten.
In een vrij moeilijke bocht ging de renner voor mij in de fout. Ik besloot om hem nog voor de volgende technische strook dan ook voorbij te gaan. Bij het uitrijden van de heuvelachtige technische strook was hij achter mij niet meer te bekennen. ik had een goede beslissing genomen
Na 2 rondes roepen de supporters me toe dat ik rond de 18e positie hang. Da's ongehoopt en het geeft de gedurende de ganse koers nog een extra boost om vol te houden. Ik blijf het parkoers foutloos in mijn hoofd afrollen. De benen doen de rest. Elke bocht schat ik op voorhand in en weet ik wat erna zal komen. Zeer belangrijk in de cross om het juiste verzet op voorhand te weten. Bij elke passage aan het voetbalveld kan ik de voorsprong op mijn naaste achtervolgers aanschouwen. Ik loop uit op de achteblijvers. Voor me rijdt nog Danny. Op de moeilijke zandstrook kan ik hem terug pakken. Met veel snelheid vang ik de zandstrook aan met een vrij groot verzet. Halverwege schakel ik terug en ik geraak met veel snelheid en swung tot achteraan de zandstrook. Danny gaat in de fout. Ik neem zelfs het voortouw. De 3 volgende rondes sla ik telkens op de zandstrook een beslissende kloof. Ik vlieg er door als nooit tevoren. Zelfs de laatste ronde gaat het nog zeer goed. De extra ingebouwde looptrainingen hebben ervoor gezorgd dat mijn fysiek terug op punt staat. Ik eindig op een voor mij mooie 17e plaats.
Techniek en tactiek zijn samen met ervaring essentieel in het veldrijden. Het zijn deze facetten van de sport waar ik stillaan meer en meer begin bij te benen. Ik mankeer tot op heden nog één facet van deze mooie sport en dat is kracht. Op technische crossen kan ik mijn slag slaan en een goede uitslag rijden, op krachtcrossen kom ik nog veel te kort. Slijkcrossen staan dan voor mij ook niet bovenaan mijn verlanglijstje.
Het was wederom een superweekendje met alleen maar positieve notities.
Ik heb een goede cross gereden te Dessel. Met een 17e plaats op 27 deelnemers moet ik ongeveer mijn beste resultaat in een cross tot op heden hebben laten optekenen.
