nieuwtjes uit het dagelijkse leven van karel en marleen, cleo, mieke en basje, vasco en kiki, alaska en rèveuse, fleur en titus en de zovele schapen, konijnen, kippen, vissen... in 'la douce france' Le Ran-La Salvetat-Peyralès
02-04-2009
Crisis
Ik kreeg volgende mail van Lucette Pradines, de vroegere onderwijzeres van La Salvetat-Peyralès. De moeite om even op ons blog te zetten.
De tekst hoeft geen commentaar!
CRISE!?
Un simple calcul
Un résultat impressionnant
Le plan de relance des banques prévu avec largent des contribuables coûtera la somme de :
700 milliards de dollars prévu par le plan de relance Américain + les 500 milliards déjà donnés, + les milliards deuros que donnent les gouvernements européens aux banques en crises en Europe.
Pour essayer davoir seulement un aperçu de ce que cela représente on peut faire le calcul suivant :
La planète compte 6,7 milliards dhabitants. Si on prend seulement les 700 milliards de dollars américains et quon les divisent par les 6,7 milliards de personnes qui vivent sur terre, cela équivaudrait à 104 millions de dollars par habitants.
Si on avait remis cet argent à chacun des habitants de la planète non seulement on aurait éradiquer la pauvreté mais tous les habitants de la terre seraient devenus millionaires.
Si nous prenons le cas de la France et les 26 milliards investis par notre gouvernement avec largent des contribuables.
26 milliards pour 60 millions dhabitants
Cela représente la somme de 433,33 millions deuros par habitant.
Si lon considère une famille de 4 personnes cela ferait 1,733 Milliards
Avec une telle somme les famille auraient ainsi largement pu rembourser leur hypotèque et il ny aurait pas eu de crise.
Même une somme plus modeste le leur aurait permis et aurait relancer la consommation
La crise est bien là maintenant et les gouvernements se moquent de nous.
Largent va à ceux qui perdent notre argent en spéculation et il ne reste plus rien pour les êtres humains
03-04-2009
lente
De lente was iets te vroeg , maar was welgekomen!! De laatste dag van de winter steeg het kwik tot boven 20°! Veel zon, weinig regen, één of twee buitjes, daar moesten we het mee stellen. Gevolg: het zwaartepunt van onze activiteiten is verplaatst naar buiten. Gedaan met de winterslaap dicht bij de kachel! Er werd gezaaid, geplant, gesnoeid, gemaaid, ge...ge...ge... En het goede weer en de serre geven reeds resultaten: sla, spinazie, lenteui, peterselie à volonté.
De zwaluwen , de distelvinken en de hoppen (trekvogels die zich hier vanaf het voorjaar nestelen) werden vroeger dan verleden jaar waargenomen. Een nieuw koppel zwartkoppen (nooit eerder in onze tuin gezien) heeft zich bij de familie mussen gevoegd. De drie nieuwe nestkastjes die Karel ineenknutselde zijn verhuurd. De vissen zijn al aan het kuitschieten en de kikkers laten al van zich horen.
Een vroege lente, een blije lente, nieuw leven...
oma en opa
In de maand mei worden we voor de vierde maal opa en oma.
Zoon Pieter en schoondochter Karol krijgen een zoon in de maand mei.
Heuglijk nieuws , de eerste Westra van een nieuwe generatie zal geboren worden.
Ik vertrek begin mei naar Costa Rica om dat nieuwe leven welkom te heten, om Pieter en Karol te helpen in hun nieuwe leven met drie, en om mijn Spaans wat bij te schaven.
Op de foto zie je onze toekomstige kleinzoon, embryo van zes maanden , en onze Pieter enkele maanden oud. De gelijkenis is nu al duidelijk!
Lac du Salagou
We ontdekten niet zo ver van Le Ran (ongeveer 150 km) een prachtige site: het meer van Salagou
Het ligt op 140 m hoogte tussen Lodeve en Montpellier, even ten noordwesten van Clermont L'Hehault , het is een groot kunstmatig stuwmeer met een rode rotsachtige bodem ,en werd in de jaren zestig aangelegd . Het water van het meer wordt gebruikt voor de irrigatie van de streek en de brandblussers- Canadair-vliegtuigen komen er water tanken. We verbleven er samen enkele dagen, overnachtten in onze campingcar aan de rand van het meer , we beklommen de mont 'Liausson' en bezochten de 'cirque de Mourèze. Echt vakantie!!
24-05-2009
Costa Rica
Ik ben nu al meer dan twee weken in Costa Rica, ik ben oma geworen, stilaan tijd om een verslagje te schrijven.
Ik verblijf in het huis van mijn zoon Pieter en schoondochter Karol. Dit huis lieten ze verleden jaar bouwen op een stuk grond waarop een klein huisje stond en dat nu als bureel dient voor Pieters reisagentschap Aratinga Tours. De naam van dit terrein: CANDELARIA. Het huis is gelegen in een van de betere wijken van Paraiso, de gemeente waar Pieter woont, een achtal km verwijderd van Carthago, de vroegere hoofdstad van Costa Rica, en een veertigtal km verwijderd van de huidige hoofdstad San Jose. Paraiso is gelegen in de centrale vallei in het centrum van Costa Rica op ongeveer 1400m.
Van hieruit heb je uitzicht op de heuvels met de koffieplantages, uitzicht op de twee hoogste vulkanen van Costa Rica, de Turrialba vulkaan (3340m hoog, er hangt altijd eem rookpluim boven) en de Irazu vulkaan (3432 m hoog). Voordeel van deze ligging: het is hier nooit drukkend heet zoals in de laaglanden, altijd aangename temperaturen tussen 20 en 25 graden. Op dit ogenblik is er de overgang van het droog seizoen naar het regenseizoen, elke dag zon met wolken, in de late namiddag of in de avond begint het te regenen.
In deze barrio (wijk) ,staan alleen statige villas met grote aangelegde tuinen omgeven door betonnen muren of ijzeren hekken waarboven soms uitgerolde prikkeldraad. Bijna alle huizen zijn uitgerust met een alarmsysteem en met een waakhond of waak honden. Pieters huis heeft geen alarmsysteem, is wel omgeven door een ijzeren hekken en Luca, hun lieve hond moet indringers buiten houden. Ik kan hier niet zo maar binnen en buiten lopen. Eerst moet het hangslot van het ijzeren hekken opengemaakt worden, dan wordt de poort opengeschoven (manueel) en tenslotte terug dichtgeschoven . Een smid kan in dit land rijk woren....
Onveiligheid is een groot probleem in Costa Rica. Overal, op parkings, in winkels, in banken, in hospitalen... zie je een of meerdere bewakers. Als je even geld uit de muur wil halen is er een ijverige straatbewaker, met aangepast fluovest en fluitje, die je helpt parkeren, je wagen bewaakt en je weer de baan op helpt tegen een willekeurige vergoeding. Een job waar een costaricaan zijn gezin kan van onderhouden.
Het verkeer is hectisch. Om van de vlieghaven tot Cartago te rijden hadden we drie uur nodig, gemiddeld reden we 10km per uur. Veel te veel autos, bussen, fietsers, mensen op de rijweg, verkeersregels bestaan maar worden zelden toegepast, vrachtwagens rijden links van het rijvak, worden rechts voorbijgestoken... Pieter kent binnenwegen om de drukste verkeerspunten te omzeilen maar dan moet je de diepe putten en de betonnen verkeersdrempels erbij nemen en wordt het eerder zigzag rijden. Ik heb mijn rijbewijs op zak maar mij krijg je hier niet achter het stuur.
Pieter zei me: Costaricanen houden van lawaai. Dat kan ik ondertussen beamen. In deze wijk is er altijd wel ergens een tuinman het gras aan het afmaaien , hoor je elke dag een alarm afgaan, speelt er regelmatig keiharde muziek... Ik werd op een morgen om vijf uur wakker van knalbommen die de een na de andere werden afgeschoten: een gewoonte om de mensen uit te nodigen op een of ander feest. Ook de vogels zingen en fluiten hard maar dat is gelukkig een streling voor het oor.
De geboorte van Seyo Westra Medaglia
Pieter en Karol hebben geluk dat hun (schoon)broer Christian dokter is. Dank zij hem hebben zij geen probleem om snel behandeld te worden bij onderzoeken of in het hospitaal . Voor de doorsnee Costaricaan is een doktersbezoek of opname in het ziekenhuis een kwestie van veel papieren in te vullen en een kwestie van wachten. Ik bezocht met Christian enkele staatshospitalen, waar hij gewerkt had. In elke gemeente is er een klein hospitaal met enkele piepkleine kamertjes voor onderzoek of kleine operaties. Het grootste gedeelte van de ruimte wordt ingenomen door banken met wachtende mensen.
De geboorte van Seyo verliep zonder problemen. Pieter mocht Karol niet assisteren bij de arbeid maar werd toch toegelaten in de bevallingskamer om de geboorte van nabij mee te maken. Dank zij Christian werd die geboorte digitaal vastgelegd (foto en video). Seyo werd geboren om 11.21u op 15 mei 2009. Hij woog 3.385gr en meet 52cm. Ik mocht mijn kleinzoon en Karol bezoeken en ik had geluk. Door de Mexicaanse griep waren de veilheidsvoorschriften extreem verscherpt, met Christian als begeleider geraakte ik bij Karol en Seyo, Pieter moest aan de ingang van het hospitaal wachten, geen twee bezoekers tegelijk. Karol lag in een kleine ruimte op een beddeke ( ik zou het een massagetafel benoemen, een smalle plank met daarover een plastieken housse) , Seyo lag in haar armen. In dezelfde ruimte nog twee moeders die net bevallen waren, twee jonge meisjes met een infuus in de arm als inleiding op hun bevalling, en de televisie die altijd aanstaat. Een heen en weer geloop van verplegend personeel. In die kleine ruimte lag Karol zes uur,toen kreeg ze een bed toegewezen op een kamer van 10 en kon ze gewassen worden. Privekamers bestaan niet. Beddekes voor de babys bestaan niet. Hoofdkussens zijn er maar er moet naar gezocht worden: Karol moest het enkele uren zonder hoofdkussen stellen. Je kan natuurlijk opteren voor een prive ziekenhuis, dan betaal je 1 miljoen colones voor een bevalling. (1 euro = 773colones). Normaal blijft een moeder met haar baby 24 uur in het ziekenhuis; Seyo en Karol bleven er 48 uur omdat er een licht geruis in het hart van Seyo was waargenomen. Ondertussen zijn Karol en Pieter met Seyo een specialist in een prive kliniek gaan opzoeken die het hartje van Seyo grondig onderzocht. Hij heeft twee piepkleine gaatjes in een van de hartkamers, die groeien normaal gezien dicht, indien dit niet gebeurt kan via een kleine ingreep alles in orde gebracht worden.Het onderzoek dat een half uur duurde kostte hen 90.000colones. Goede ziekenzorg in Costa Rica is een kwestie van relaties en centen.
Seyo is nu acht dagen oud, gedraagt zich als een normale baby, eet (borstvoeding), slaapt, eet, slaapt, eet, slaapt...hij weent enkel als hij honger heeft, een natte pamper, of als zijn vader hem wast.
opmerkingen van pieter
Pieter is van mening dat ik Costa Rica in een verkeerd daglicht stel. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Wat betreft de onveiligheid hier: ik heb uit mijn waarnemingen geconcludeerd dat de mensen zich onveilig voelen; volgens Pieter wordt een onveilig gevoel gecreeerd door de media; elke diefstal, elke overval wordt dik in de verf gezet. Hij voelt zich helemaal niet onveilig hier.
Wat betreft het verkeer: alleen in de centrale vallei verloopt het verkeer hectisch, inderdaad Karel en ik reden bij vorige bezoeken heel het land door en in de laaglanden is het heel wat rustiger om te rijden.
Ik wilde bij de beschrijving van het hospitaal vooral aantonen dat wij in Europa luxe-toestanden kennen in vergelijking met hier.
Hopelijk zal ik door mijn verslag niemand weehouden om een reis te maken in Costa Rica , het is een prachtig land, de natuur is mooier dan je je kan inbeelden en een verslagje van die mooie natuur volgt nog want ik vertrek morgen voor een weekje naar de Caraibische kust.
22-10-2009
eindelijk...
Na 5 maanden zitten we terug op het blog....de goesting en de tijd ontbrak me. Het verslag van mijn vakantie aan de Caraïbische kust in mei zal ingekort worden en de foto's moeten een sfeerbeeld geven.
Na een reis van 6 uur met bus en boot vanuit San José kwam ik samen met een 8tal andere toeristen (sympathiek gezelschap behalve een pedant Belgisch koppel) aan op een smalle landstrook begrensd door de brede rivier de Tortuguero (met heel wat zij-armen) en de Caraïbische zee. Tortuguero staat in Costa Rica bekend als de plaats waar de reuzeschildpadden ( de groene schildpad en de leatherback tortle) in juli-augustus hun eieren leggen op het strand.Op een van mijn wandelingen langs het strand ontdekte ik twee leatherback schildpadjes, nauwelijks nog in leven. Een van beiden kon ik terug de zee in laten zwemmen, het andere kleintje kon ik niet meer reanimeren.
Ik verbleef er vier dagen: ongerepte prachtige natuur, vogels, krokodillen, leguanen, apen...wat een rijkdom aan dieren!! Tweemaal per dag konden we genieten van de verhalen en de kennis van onze gids Allan die ons met een kano over de rustige rivier loodste.
Broer Dirk en schoonzusje Lokke verbeven hier 40 dagen: de restauratie van hun aangekochte schuur werd gestart. Ik laat Dirk aan het woord:
Le Ran: 8 juli- 16 augustus
De avond voor Marleen haar zestigste verjaardag arriveerden Lokke, Urs en ik voor de zoveelste maal in Le Ran.
We werden traditiegetrouw zeer hartelijk ontvangen en natuurlijk ook culinair verwend en
deelden dit genot met de kinderen en kleinkinderen van Karel.
Op 9 juli hielpen we mee met de organisatie van het feest. Stoelen, banken , tafels, potten, pannen, slingers, ballons .werden naar onze schuur versleept. Marleen zou tot s avonds
moeten wachten om de feestzaal te betreden.
Tijdens de middag- aperitief moest de jarige in de tuin haar kadootjes gaan zoeken .twee mooie naakte vrouwen (in polyester weliswaar) ééntje geschonken door Karel en ééntje door de familie Grauwels.
Als derde verrassing verschenen plots Toon en Eva uit het struikgewas (wat ruist er in het struikgewas?). Karel moest een mond op mond ademhaling toepassen op Marleen om haar te laten bekomen van alle doorstane emoties.
Geert werkte ondertussen naarstig verder in de keuken om het feestmaal voor te bereiden.
Rond zes uur verschenen plotseling Jona en Ine voor de deur een zoveelste surprise!
Aan de schuur verzamelden zich ondertussen de eerste genodigden en toen er meer dan zestig aanwezig waren verscheen het feestvarken in vol ornaat en deed haar blijde intrede. Het werd een grandioze avond met muziek, dans en vooral veel en heel lekker eten. Geert kreeg op het einde zelfs een spontaan applaus voor haar culinaire kunstwerken. De champagne en de wijn vloeiden rijkelijk en Jona en Ine waren de animeermeisjes van dienst.
De volgende weken werd er hard gewerkt aan de schuur. Lokke en Karel braken met vereende krachten het houten plafond af en ik mocht dan al de planken achteraan in de tuin gaan stapelen. Er werden ijzeren palen geverfd en in de beton gegoten (zonder gebruik van betonmolen), draad gespannen, trap afgebroken, balken geschuurd,ontschorst en met product
behandeld. Hagen werden kortgewiekt, bomen werden afgezaagd en versleept, yogalessen gevolgd, Najac en Compolibat bezocht, gezwommen, aperitieven gedronken, buren ontvangen ,mest gevaren en verdeeld, vuur gestookt, wijn gebotteld, aardappelen gepoot, onkruid gewied, gediscussieerd met Pierre-Yves, aannemers gesproken, rommelmarkten en tuincentra bezocht, muur gebouwd in Figeac bij vrienden, gracht proper gemaakt, verschrikkelijk lekker gegeten bij Marie-Line, met de cirkelzaag en de drilboor gewerkt, de kippen van de buren s avonds op stok gezet, bouwaanvraag ingediend en dossier gemaakt, splinter in duim gekregen, geopereerd door Dr. Lokke, deur geschuurd, wachtbuizen voor electriciteit geplaatst, geulen gegraven , champagne gedronken,gras afgereden,lekker gegeten in Les belles rives in Najac, een waterwichelaar op bezoek gehad ..
Dus we hebben niet stilgezeten.
Dirk, Lokke en Urs
26-10-2009
nog enkele zomerkiekjes
Het was een drukke lange zomer: 45 gasten verbleven hier één of meerdere nachten , 16 vrienden kwamen voor één dagje langs. De keuken draaide op volle toeren en gelukkig had ik gedurende drie weken een hulpkokje in huis, Thibault Mertens. Hij overwon zijn schrik om helemaal alleen in de kelder allerlei te gaan bijhalen, hij belegde de pizzas, hij likte de pannen, hij maakte helemaal alleen verrassingsbroodjes...één dag moest ik hem missen, de dag dat Eric Buyck in het atelier van Karel een stoelleuning maakte en Thibault hem assisteerde.
Een getalenteerde jongen, amper 7 jaar, zijn toekomst is gegarandeerd, hij wordt zeker meubelmaker of kok !
27-10-2009
onze vakantie in bretagne
Tijdens de maand september konden wij drie weken op vakantie. Annemie, de zus van een van onze trouwe gasten nam het beheer van onze kleine boerderij over samen met enkele van haar vrienden. Ze deed dit zeer nauwgezet, de dieren waren in hun nopjes met hun nieuwe verzorgster.
En wij konden met een gerust gemoed met de campingcar Le Ran verlaten. We verbleven enkele dagen in de baai van de Somme waar we kilometers fietsten en het ornithologisch park van Marquenterre bezochten.
We verbeven in Paimpol(Noordkust van Bretagne)waar de kokkels en de palourdes voor het rapen lagen op de uitgestrekte stranden;
in Belon (Zuiden van Bretagne) aan het estuarium van de rivier Belon, vlak bij Pontaven, de regio waar Gauguin en talrijke schilders hun inspiratie zochten; in Quiberon waar we eindeloos konden fietsen langs de côte sauvage; in Meschers aan de Gironde. Het weer was schitterend, de oesters smaakten heerlijk, het vakantiegevoel was er....
07-11-2009
Het wonderkind
Je eigen kleinkind vind je natuurlijk het mooiste, intelligentste, leukste kleinkind van de wereld.
Wij vinden Seyo een prachtig kind
Wij vinden Seyo een intelligent kind, hij leest al de Humo met zijn pa
Wij vinden Seyo een leukerd
Wij zijn blij dat Seyo ook kan huilen, zie je zijn eerste twee tanden???
Wij zijn vooral blij dat Seyo een gezonde baby is die veel aandacht krijgt van zijn ouders, een heel gewoon normaal kind.Zijn plaatsje voor de webcam vindt hij zalig , zijn eerste word-document stuurde hij al door naar zijn oma en opa in Frankrijk.
20-12-2009
zilveren medaille voor ons departement 'Aveyron'
wij zijn fier dat we in 'den Aveyron' wonen!
21-12-2009
seizoenen
6 december 2009 ongeveer 15°C 18 december 2009 ongeveer -5°C De natuur maakt rare sprongen!
nieuwjaarke zoete
Iedereen heeft momenteel zijn mond vol over de opwarming van de aarde, nog te weinigen proberen iets te doen om dit probleem te verhelpen en de politici zijn de grootste debielen die rondlopen op onze opwarmende aardbol!
Onze bijdrage zal eenvoudig zijn; wij doen niet mee aan al dat feestgedruis, aan uitgebreid tafelen, aan te veel lichtjesinbomen, lichtjesaandakgoten, aan oervervelende kerstmarkten... Wij zullen zachtjes een nieuw jaar binnenglijden met ons tweetjes, gelukkig dat we in zo een mooie en rustige natuur wonen, gelukkig dat we op dit ogenblik gezond zijn, gelukkig met onze katten en honden en kippen en konijnen en paarden en ezels en schapen en onze winterslapende vissen...
Wij wensen heel de familie en alle vrienden fijne kerstdagen en een vredevol nieuw jaar ! De rest mogen jullie zelf invullen met je eigen wensen
ONS DORP
31-03-2010
winter 2009-2010
Het winterde hard dit jaar. Regelmatig kregen we een portie sneeuw en het vroor behoorlijk, zoals overal in Europa.
Deze winter zullen onze Engelse vrienden-buren niet vlug vergeten: zij verblijven maar enkele weken per jaar in Le Ran en tijdens de zomermaanden wordt hun huis verhuurd aan Engelse gasten (ruimte voor 12 personen).
Wij ontdekten toevallig op een zonnige zachte januaridag dat er water uit de vloer van een van de kamers in de kelder stroomde. Bij nadere inspectie van het huis waren we getuige van een ware ravage. In een van de badkamers was een buis in de muur gesprongen, het water stroomde over de houten vloer, de trappen af, door de zoldering op de meubels, de bedden, de gordijnen. Op sommige muren was de kalk volledig afgebrokkeld, verschillende radiatoren stonden bol en waren uit de muur gerukt. Ongelooflijk wat een kracht bevroren water bezit! Hoelang het water er gestroomd heeft daar hebben we het gissen naar.
De herstellingen zullen heel wat tijd in beslag nemen.
De wintertijd verliep voor ons zeer rustig. Karel was zoals altijd erg actief in zijn atelier en slaagde erin op twee maanden tijd onze slaapkamer te voorzien van mooie eiken kasten, allemaal naar maat gemaakt. Vervolgens maakte hij een prachtige eiken tafel ( ) voor onze eetkamer. En tenslotte maakte hij voor onze vrienden in Le Cassan, Willy en Geert, twee beuken trappen. Hierbij kreeg hij de assistentie van Willy en dat was wel nodig want Karel was enkele weken gehandicapt. Hij verrok een spier in zijn schouder doordat hij een veel te zware batterij met één hand uit de tractor sleurde. Hij werd vleugellam gemaakt gedurende drie weken door een stel strak omwonden banden.
Patchen tijdens de wintermaanden is een ideale tijdsbesteding. Ik ontdekte samen met Geert de kunst van het patchwork. Onze lerares Danielle Brient uit Blauzac deelgemeente van La Salvetat-Peyrales, gaf samen met nog twee andere dames uit onze gemeente een tentoonstelling lart de laiguille. Daniëlle patcht al meer dan 30 jaar en heeft echt kunstwerken genaaid, alles met de hand. Zij nam het initiatief dorpsgenoten in te wijden in deze naaikunst en met een 10tal andere enthousiastelingen werken we elke maandagnamiddag samen in haar atelier.we maakten verschillende quilt blocks waaronder de ster van Ohio, het vierkant in het vierkant, de vlucht der zwanen, het pad van de dronkaard allemaal bekende figuren voor een patchwork-ingewijde. Die verschillende blocks werden samengevoegd en gequilt .
Op dit ogenblik proberen we het appliqueren onder de knie te krijgen.
Gelukkig konden we gedurende de maand februari de winterkoude ontvluchten, we trokken naar de zomer in Costa Rica. Het weerzien met zoon Pieter, schoondochter Karol en kleinzoon Seyo was hartverwarmend. We verbleven een tijd in hun huis zodat we tenvolle konden genieten van de alledaagsheid der kleine dingen in het leven van een baby van 9 maanden oud. We werden weer prinselijk ontvangen door de familie Medaglia (familie van Karol).
We hadden het geluk getuige te zijn van de presidentsverkiezingen ( + verkiezingen van de nationale volksvertegenwoordigers en de gemeenteraadsleden) die plaats hadden op 7 februari. In Costa Rica is dat een groot feest. Er waren heel wat presidentkandidaten waaronder zes kanshebbers. Over deze zes verscheen in een verkiezingsinformatieblad alle mogelijke informatie: hun programma, hun politieke carrière, hun gezinssituatie, welke auto ze bezitten (+ waarde van de auto), waar ze wonen (oppervlakte van het terrein+ waarde van het huis), welke roerende en onroerende goederen ze bezitten (+ waarde van die goederen)
De dag voor de verkiezingen reden we met Pieter en Karol en Seyo door het stadje Paraïso en door de verder gelegen stad Cartago. Tijdens deze rit werd er geclaxonneerd, gejuicht, met vlaggen gezwaaid (elke presidentkandidaat heeft zijn eigen vlag) en zo moest Karel ook de vlag zwaaien vanuit de auto: de geel-rode vlag van de partij van Otton S , de favoriete kandidaat van Pieter (die wel niet mocht stemmen) en Karol.
De dag zelf van de verkiezingen werden Karel en ik rondgeleid door de ouders en de broer van Karol in twee scholen waar de verkiezingslokalen gevestigd zijn.
De Costaricanen zijn fier om te mogen gaan stemmen, meer dan de helft van de bevolking bracht zijn stem uit. Zeer veel volk rond de verkiezingslokalen, Maria Elena toonde fier haar naam op de lijst van de stemgerechtigden die aan elk lokaal uithangt.
Tot laat in de nacht werd er gefeest, de uitslag deed er weinig toe. Zoals verwacht werd Laura Chinchilla de overwinnares, ze behoort tot dezelfde partij als de vorige president Oscar Arias, er zal niet veel veranderen in Costa Rica . Laura was de kandidate van de gegoede klasse.
We namen een aantal dagen echt vakantie, aan de Stille Oceaan en aan de Caraïbische kust, heerlijk hoge golven, verlaten tropische stranden, wandelen, lezen, kijken naar de zee, genieten En we verbleven enkele dagen aan de nog steeds actieve vulkaan Arenal. Deze keer hadden we geluk (tijdens ons vorig verblijf konden we enkel het gerommel van de uitbarstingen horen en bleef de vulkaan in de wolken) zeer klaar weer, de Arenal steeds in zicht en op regelmatige tijdstippen een uitbarsting; één nacht logeerden we in Arenal observatory lodge, het hotel dat het dicht bij de vulkaan gelegen is. Van op ons terras konden we s avonds en s nachts de lava zien vloeien, spectaculair.
Met drie dagen vertraging ( drie dagen extra vakantie) kwamen we heelhuids thuis.
De prachtige tropische natuur, de exotische vogels, de geluiden van het oerwoud, de vriendelijke Costaricanen, en onze familie ginder blijven in ons geheugen en in ons hart tot volgend jaar, overwinteren in Costa Rica wordt een te realiseren droom.
lente
De lente is er. Op mijn wandeling met de honden zag ik vandaag in het bos de eerste 'lis dent-de-chien' , latijnse naam erythrone,nederlandse naam ken ik niet; de eerste zwaluwen zijn aangekomen in Le Ran, en we hebben al een keer gezwommen in ons zwembad, de temperatuur van het water was 20°. Een nieuw seizoen is begonnen.
04-12-2010
!!!!!Dit blog wordt niet verdergezet!!!!!
Verdere nieuwtjes uit Le Ran kan je lezen op het volgend adres:
Na 5 maanden zitten we terug op het blog....de goesting en de tijd ontbrak me.
