Gisteren nog snel een hapje gaan eten, de weinige ervaring die we hier al hebben opgedaan leert ons om uit te kijken naar de Thai. Hoera, gevonden. Het ziet er een middelgroot restaurant uit waar een koppel zit te genieten van hun maaltijd. Er zijn andere klanten, een goed teken. We melden ons beleefd aan, zetten ons en kiezen voor-  en hoofdgerecht + glaasje wijn.  Hmm… niet dus, na veel geflapper in het Thaussies begrijpen we op dat zijn stalleke niet ‘ fully licensed ‘ is. Kort samengevat, niks glaasje wijn dus.  ‘Hoezo ? Op de tafel bij het andere koppel staat toch een halve fles wijn te blinken ?’ replikeren we in ons beste Chengels.  Ha, but sign sais ‘BYO’.   So BYO ???  ‘ Bhing Youh Own’ wordt ons verduidelijkt.  We kunnen dus zelf een fles wijn naar keuze meenemen.  Prima systeem, valt mee te leven. Ideetje voor bij ons zelf,  ze zullen mij zien komen in ’t Kasteel(tje). Allé hop, Ruth bewaakt de culinaire burcht en ik vertrek richting Liquor store (jaja, ik weet het, maar hoe spel je dat dan wel juist hé ?). Valt mee, bij het oprijden zag ik een LS vlakbij.  … Het is niet mogelijk… op slecht 50 passen weg zie ik de metalen poort dichtschuiven. Twee opties, in het Chengels op de poort gaan beuken gillend om drank, of stillekes verderzoeken naar een kwailteitszaak die nog wel open is. Ik opteer voor het tweede. Een half uur later arriveer ik triomfantelijk terug bij de Thai met een bruine papieren zak, van het type dat gegarandeerd dooscheuren gaat als je er een fles wijn in vervoert. Het gefrituurde en ondertussen koude voorgerecht wordt smakelijk naar binnengewerkt, het hoofdgerecht was in orde, zoals we dat van een Thai hier gewend zijn.

Een goede nachtust gehad, vroeg derin en fris eruit, om 9h en route richting Melbourne. We zien de landschappen steeds wijdser worden en van groen naar dor verkleuren. Om 16h hebben we genoeg gereden en voor het eerst kiezen we voor een luxe cabin op een kleine camping in het centrum van Lakes Entrance. We blijven hier alvast twee nachten, veel cabin voor weinig geld (douche, keuken, toilet).

Zonet zelf gekookt maar het schrijven wordt me ontnomen, mijn tijd is op.

Ruth dus nu aan het woord, Mike heeft hier weer een voortreffelijke maaltijd in mekaar gestoken, de aussies weten niet wat er gebeurt, ik heb alle ramen opengezet kwestie van de geur goed te verspreiden. Lamsvlees met gekookte patatten, champignons en spinazie (dit laatste vlg recept van de Cosmo in Boechout maar natuurlijk verfijnder), de beste maaltijd in een week! Enige nadeel, nu moest ik wel afwassen natuurlijk!

Foto1 : Picnick in Moe

Foto2,3 : onze deluxe cabin in Lakes Entrance

02-11-2009 om 11:50 geschreven door Mike-Ruth  

Zoals aangekondigd vandaag rustdag.

Vanmorgen kleren gewassen, geweldig om weer keuze aan propere kledij te hebben. De titel verwijst naar een klein probleempje dat ik had met enkele witte t-shirts die plots wit-en-blauw gevlekt uit het machien kwamen. Na allerlei pogingen om de vlekken eruit te krijgen, zijn we naar de supermarkt gegaan voor zwaardere maatregelen, nl ‘White King’ (bleekwater). Straf spul, zeker toen het bleekwater ook de kleur van de letters op het etiket begon te verteren en 1 t-shirt plots roze vlekken begon te vertonen bovenop de nog resterende blauwe. Snel snel de etiketten uit t-shirt nr 2 geknipt en t-shirt nr 1 nog een extra bad bleekwater gegeven.

Als ge het niet weet, ziet ge het niet. Oef. Niks zo erg om 2 t-shirten te verknoeien als ge er maar 5 bij hebt.

Onder het hoofdstuk ‘dieren spotten’ hebben we vandaag tijdens een wandeling langs Ninety Mile Beach een aantal spelende zeehonden in volle zee gezien, mooi mooi.

Na een uurtje wandelen hielden we het wel voor bekeken, de zon is er vandaag voor het eerst echt doorgekomen en ons vel is daar niet tegen bestand. Er staat hier ook een stevige zeebries, onze deluxe cabin beweegt gewoon vrolijk mee.

Het aantal platte wallabies blijft voorlopig ongewijzigd.

Onder het hoofdstuk ‘rare jongens, die aussies’ zagen we gisteren op TV reclame voor bruin meergranen (pingpong)brood met als slogan ‘get a taste of Europe’…Wij eten er al een week van en kunnen met zekerheid zeggen dat geen enkel brood bij ons zo smaakt, zelfs na het toasten blijft het malser dan onze meest verse sandwich.

Foto 1,2,3,: Ninety Mile Beach

Foto4 : spelende zeehonden

03-11-2009 om 10:43 geschreven door Mike-Ruth  

Vandaag gereden van Lakes Entrance tot Bateman’s Bay, zo’n 500 km via de Highway, vergelijkbaar met de lokale weg tussen Houffalize en La Roche-en-Ardenne. We reden er dus zo’n 7 uur over.

Onderweg gestopt in het dorp Eden voor een picknick en daar het Killer Whale museum bezocht (killer whale = orka). De legende wil dat orka ‘Old Tom’ de sloepen van de walvisjagers voorttrok naar een mogelijke nieuwe walvisprooi. Als belonging mochten Tom en zijn companen de tong en de lippen van de walvis opeten.

We hebben daar dan nog een kwartier vruchteloos vanop het whale lookout point naar zee zitten kijken.

Net nu we het dialect van Victoria onder de knie hadden, komen we in de regio New South Wales terecht, waar een veel platter australisch wordt gesproken, effe aanpassen.

Nieuwe topic - Little Differences:

bij ons wordt een hamburgerrestaurant aangekondigd met een baanaffice ‘aan de volgende lichten links’.  Hier hangt er een bord ‘Volgende McDonalds op 126 km’.

Dieren van de dag: 1 wombat, 1 slapende papegaai en een aantal vreemde vogels

Foto’s van de dag: 2 vreemde vogels

05-11-2009 om 11:15 geschreven door Mike-Ruth  

Vandaag besloten  zo’n  250 km verder te rijden naar St Mary en daar de trein te nemen naar Sydney. Onze YHA  (jaja we worden nog toegelaten in de jeugdherberg) is gereserveerd en ligt aangrenzend aan Central station. Op die manier kunnen we de verkeersgekte in Sydney vermijden en zijn we even uit de auto. We moeten dan wel even de Princess Highway af om door te steken naar een andere Highway. Door Kangeroo Valley nog wel, dat belooft ! Schitterend, De baan verdwijnt volledig in de wolken en kronkelt als een streepje natte asfalt heen en weer door de lekkende jungle. Kangeroo valley daarentegen was voornamelijk valley met weinig kangeroo. In de namiddag nog even de stad ingetrokken, het weer zuigt dus geen leuke foto’s. Sydney doet een beetje aan Melbourne denken zij het met wat meer temperament. De toeters worden hier opnieuw gebruikt in het verkeer en de (palastieken overdreven) vriendelijkheid tempert tot een normale gastvrije beleefdheid. Ik vraag me af of dit komt omdat we zuiderlijk trekken of gewend geraken aan hun manier van doen. Zekerheidshalve kiezen we weer voor een stalleke in Chinatown voor ons dinner.  Vreemd genoeg  blijft dat een bepaalde aantrekkingskracht op me uitoefenen, een beetje zoals de ‘VanWezenbeekstraat’ in Antwerpen dat doet. We zijn nu in YHA in de gezamenlijke ruimte de blog aan’t updaten. Het is hier wel een vrolijk allegaartje van alle talen en culturen. Leuk.

Foto1 Skyline

Foto2 Everybody loves Mc Donalds

Foto3 Monorail

05-11-2009 om 11:16 geschreven door Mike-Ruth  

Deze ochtend vroeg opgestaan, wandelschoenen aangetrokken en de bossen ingedoken op een dagtrip van 12 km. Woehaha, ze wandelen hier een dag over 12 km, we zullen ons beste beentje eens voorzetten en een nieuw lokaal record vestigen. Het is nog steeds mistig en zo’n 15°, perfect wandelweer dus.  Bij de info vroegen ze ons ‘do you like steps?’. Niet dat we daar op zitten te wachten but ‘we don’t mind’ replikeerden we. Ja, het begint te dagen waarom ze dit als dagtocht aanbieden. Meer dan de helft van de wandeling bestaat uit trappen. Wondermooi wel, al is het niet echt gemakkelijk om dit op foto vast te leggen, temeer dat de instelling ‘donkere en natte jungle’ lijkt te ontbreken op mijn camera.

Na 6 km bospad en 6 km trappen laten we ons als volleerd toerist via de kabellift terug naar boven voeren. Enkel om van het wondermooie uitzicht te kunnen genieten natuurlijk.

Het is niet gemakkelijk om de drie mooiste foto’s van de dag te kiezen…

Zonet horen we op het lokale nieuws  dat onze volgende bestemming (North New South Wales)  voor de 5^e maal dit jaar te lijden heeft onder zware overstromingen . Het is uitgeroepen tot nationaal rampgebied. Bij deze laten we onze gehuurde tent nog maar even in de koffer steken.

Weer een item voor het hoofdstuk van de rare jongens: in ons motel mogen geen huisdieren binnen, enkel geregistreerde blinde- en dovegeleide honden. Bij een blindegeleide hond kunnen we ons iets voorstellen, maar hoe een dovegeleide hond net functunieert, daar kan je 12 km over fantaseren.

Foto1, 2, 3, 4, 5, 6: Wandeling door Blue Mountains rain forest

Foto 7: cable way naar boven          

Foto 8: Echo Point, toeristenuitzicht op Blue Mountains en Three Sisters (goe gelachen)

08-11-2009 om 10:03 geschreven door Mike-Ruth  

In de gietende regen zijn we van Katoomba naar Hunter Valley gereden. Hunter Valley is de oudste wijnstreek van Australië, ideaal voor op een regenachtige dag. De regen valt echt met bakken naar beneden, niet moeilijk dat dat hier overstroomt. Maar ze moeten hier toch wel wat gewoon zijn, langs de weg staan regelmatig borden om aan te geven dat de weg onder water kan staan, met ‘depth indicators’ en die gaan soms tot 2 meter…

Om 14u waren we al geïnstalleerd in onze cabin en klaar voor wat wijnproeverij. Echte Lindemans-fans als we zijn beginnen we bij hen. Daar wachtte ons direct een ontgoocheling want er wordt hier in deze streek geen enkele Lindemansdruif meer gekweekt, alles is door het grote succes verhuisd naar de streek Victoria (waar we vandaan komen verdorie, dit staat in geen enkel boekske). Het gebouw dat hier staat is louter commercieel. Reist een mens de halve wereld rond om es een lindemansdruif van dichtbij te kunnen zien, niks dus. Gelukkig konden we wel wat proeven, zij het enkel exclusieve creaties die bij ons niet te krijgen.

Hop dan maar naar een concurrent, op goed geluk kiezen we voor Tempus Two. Ziet er heel modern uit. Daar krijgen we een paar echte pareltjes te proeven… we hebben ons laten verleiden tot het kopen van een fatsoenlijke fles GSM (Grenache, Cabernet, Mourvedre), perfect voor bij Mike zijn meesterlijke spaghetti vanavond.

Foto1: Lindemans

Foto2: Tempus Two

Foto3&4: rare vogels van de dag

08-11-2009 om 10:07 geschreven door Mike-Ruth  

(dit bericht staat chronologisch fout, zoals jullie al hadden gesnapt, blog laat niet toe om berichten in te voegen)

Om 9u waren we weeral op pad, richting Royal Botanic Gardens en Sydney Opera. Voor mij is de Sydney Opera vergelijkbaar met het nieuwe justitiepaleis in Antwerpen. Het is even omstreden en volgens sommigen (oa ik) misplaatst in de stad. Maar een mens moet het toch gezien hebben. Daarna nog een havenrondvaart gedaan met een kleine ferry, die hier functioneren zoals bussen. Je ‘rijdt’ er dus gewoon mee naar de andere kant van de stad, zij het over water. Je stapt gewoon af op de halte die je wenst. Het aan- en afmeren duurt ongeveer even lang als het stoppen van een bus bij ons. We kwamen zo in de rijkere suburbs van Sydney via een paar mooie baaien, ik kon me daar wel een huis kiezen.

Via tram en trein zijn we dan vlot terug naar onze auto gekeerd en doorgereden naar Katoomba, ideale uitvalbasis om de adembenemende Blue Mountains & bijhorende Three Sisters te verkennen. Bij aankomst baadde het ongetwijfeld prachtige geheel echter in een dikke mist en was er niks te zien. Gelukkig blijven we hier 2 nachten, dus morgen beter. We hebben alvast geïnformeerd naar de mooiste wandeling. Het wordt tijd om de beentjes es te strekken.

Aangezien we vanavond terug in een Motor Inn logeren konden we niet zelf koken. Er bleek een leuk grieks restaurant te zijn in’t dorp. Deze keer lieten we ons niet vangen, er stond duidelijk dat BYO toegelaten was, dus we hadden ons fleske wijn bij (ne goeie Jacob’s Creek). En we zijn niet in afronten gevallen, marcheerde perfect. Ze rekenen enkel een paar $ corchage/persoon aan voor het afvoeren van uw fles naar een glascontainer.

Wat ons hier ook opvalt is dat de australiërs het precies best wel goed weer vinden. De enige mensen die je hier met trui (of 2 boven elkaar zoals wij) ziet rondlopen zijn de toeristen. De aussies zelf lopen vlot in korte broek en teensletsen, tot ’s avonds laat. Misschien omdat zij net uit de winter komen en wij uit de zomer? Hoewel de exotische vegetatie niet doet veronderstellen dat het hier echt koud wordt. In elk geval, het is zeker nog geen kampeerweer. De korte broeken zijn nog niet uit de rugzakken geweest.

We zijn geen tv-kenners maar het valt ons ook op dat een gemiddelde film hier 4u duurt wegens meer commercial brakes dan film.

08-11-2009 om 10:18 geschreven door Mike-Ruth