Maar daarvoor komen al die toeristen niet, maar wel voor één van de zeven wereldwonderen (afhankelijk van wiens lijst je net raadpleegt), de Angkor met bijhorende 287 rondliggende tempels. Later daarover ongetwijfeld meer. Het zou bijna heiligschennis zijn Cambodja te bezoeken en de Angkor links te laten liggen.

Naar Siem Reap dus.

Al bij het opstappen van de bus hebben we door dat we onze tickets dubbel zoveel betaald hebben dan de lokale bevolking. Daar kan je dus blijkbaar niet rond, tenzij je vooraf een expeditie onderneemt naar alle busoperators en vervolgens een vergelijkende studie maakt. Dat  kost je minstens een dag en 3 overchargede tuktuk-ritjes. Geen optie dus. Soit t’is gewoon zo en het vervoer blijft goedkoop naar Westers normen. De bus vertrekt om 10h en gaat rond 16 op zijn bestemming zijn (merk op, de gemiddelde snelheid stijgt van 30 km/u in Vietnam naar 50 in Cambodja). De busrit is weer een belevenis. Deze National Highway is een geasfalteerde baan met bijna één rijstrook in elke richting. Dat maakt dat alle voertuigen bijna kunnen kruisen. Gemiddeld om de twee kilometer gaat de bus volledig in de remmen. Meestal is het een koe die opschrikt en die met haar koeienverstand er niets beter op vindt om, de verkeerde kant uit, voor de bus te springen. Ik vraag me af hoe het verkeersbericht op de radio gaat “Opgelet, er zijn 1700 loslopende koeien gemeld om de snelweg tssn Phnom Penh en Siem Reap in alle richtingen” ? Onderweg stoppen we nog zo’n 20tal keer om wat lokale bevolking op te pikken die er vaak twee dorpen verder weer afmoeten. Zo houdt de buschauffeur en de steward er nog een handeltje op na. Eénmaal wordt er gestopt voor de lunch en vlak daarna nog eens om een oudere dame de bus op te laten met een rieten mand vol gebakken krekels en andere grotere insecten. Sommige kopen één portie dat met een blik wordt afgemeten en in een zakje overgekieperd wordt.

Hett lijkt onwaarschijnlijk maar we komen veilig en op tijd toe op onze bestemming. Als we de busparking in Siem Reap oprijden worden vlak achter de bus de metalen hekken gesloten en wordt de dringende menigte buiten gehouden. Oh my God, wat is dat hier. Het is dus blijkbaar noodzakelijk om het gepeupel buiten te houden want anders is het niet mogelijk de bus veilig te lossen. Over het ijzeren hekken zien we een groot bord met mijn naam erop over en weer dwarrelen. Onze pickup van het hotel. Ik probeer door de gaten van het hek de eignaar al te signaleren dat ik de klant in kwestie ben. Geen idee of ik wel tegen de juiste man bezig ben, ik denk het wel het bord dartelt toch al minder enthousiast nu. Eens iedereen uit de bus is en de bagage verdeeld worden de hekken geopend. De tuktuk-gekte kan beginnen, niet voor ons, onze besproken pickuptuktuk brengt ons gratis en voorzichtig naar ons hotel. Het is hier zo warm dat de wind op de tuktuk geen verkoeling meer brengt. ’t Is hier zo warm dat je telkens denkt “Dit is niet te harden ik ga uit de zon staan” om daarna te beseffen dat je al in de schaduw stond. De ontvangst in ons hotel is buitengewoon, een fris drankje en een professionele uitleg over de stad en de Angkor. Toch niet meer voor vandaag.  De kamer is netjes en we nemen snel een douche. Dan trekken we de gezellige straatjes in van Siem Reap, eten een hapje en blijven plakken (neem dat maar letterlijk) op een terras met een leuk uitzicht over de straatkeukens.

Foto’s: aperitief op een terrasje in Siem Reap, straatkeuken

15-03-2010 om 00:00 geschreven door Mike-Ruth  

We regelen via het hotel een betrouwbare tuk tuk en spreken af dat we ongeveer 3u zullen rondlopen. Hij zal ons dan terug komen oppikken. De rit naar Angkor is op zich al de moeite, na een paar minuten zijn we de stad uit en rijden we over een rustige baan met langs beide kanten oerwoud. Er daalt onmiddellijk een hele rust neer op de omgeving. We kopen een 3-dagentoegangspas zodat we op ons gemak de tempels kunnen bezoeken. Het is gewoon te heet om een hele dag in volle zon rond te lopen. Even poseren voor de foto en een paar minuten later krijgen we onze gepersonaliseerde pas.

Tegen onze verwachtingen in is het redelijk rustig aan Angkor Wat, er staat geen massa reisbussen en qua toeristen valt het ook super mee. Wij waren al voorbereid op Alhambra-toestanden.

We wandelen over de steenoude brug Angkor Wat binnen. Wauw. Meer woorden hadden we er de eerste 10 minuten niet voor. De gebouwen zijn immens groot en enorm goed bewaard. De muurversieringen zijn nog grotendeels intact. Als je dan weet dat Angkor Wat dateert van de 12^e eeuw en het gebied zoveel te lijden heeft gehad onder menselijk en natuurgeweld, impressionant. Je voelt je in een ander tijdperk als je hier rondloopt. Een spion uit de toekomst. Over het algemeen zijn we meestal niet zo enthousiast over oude gebouwen maar dit steekt eruit. Mogelijk is dit het mooiste bouwwerk dat we ooit al gezien hebben. Het Alhambra kan er eens ver achter komen oordelen we. En het is er zo vredig, je hoort geen verkeer en buiten het gepraat van een paar andere toeristen hoor je enkel duizenden krekels. Gedurende 2,5 uur wandelen we door deze oase van rust en groen, tegen dan kunnen we onze kledij ongeveer uitwringen. Onze tuktuk staat hondstrouw op ons te wachten en even daarna staan we af te koelen onder de douche op onze kamer.

We zijn blij met ons plan om elke dag een stuk te doen, zo geraak je niet te snel steenverzadigd en blijft het nog menselijk bij deze temperaturen. Morgen gaan we wat vroeger vertrekken en Angkor Tom bezichtigen, spreken we alvast af met de tuktuk-chauffeur.

In de namiddag gaan we oefenen voor een strandvakantie. We kunnen nl tegen halve prijs in een naburig hotel van het zwembad gebruik maken, lijkt ons geweldig om de namiddag verder door te brengen. Eerst zijn we een beetje teleurgesteld, het zwembad stelt minder voor dan dat we gedroomd hadden en alle 7 ligbedden zijn bezet. Maar na een uur gaan er een aantal mensen weg en kunnen we ons installeren in de schaduw. Het water van het zwembad is zalig, het is buiten zo heet dat je, zelfs als je enkel in de schaduw blijft, na een half uur al terug aan een duik toebent. Dat doen we dan ook klokvast. We blijven daar lezen, dutten, puzzelen tot 17u. Jep, dat gaat goed, we zijn klaar voor een paar dagen languit naast een zwembad, zoveel is duidelijk.

Ons hotel is echt geweldig. Toen we gisteren aankwamen stond er welkomstcocktail en een ontvangstcomité van 4 man klaar, allemaal met hun eigen nut. ’s Avonds na het diner lagen  de tv-programmatie voor die avond uitgetypt op ons bed en, no joke, een bedtimestory. Toen we vanmiddag van de tempel terugkwamen kregen we onmiddellijk in de lobby een glas fris water aangeboden en diepgevroren handdoekjes om je gezicht mee te verfrissen. En toen we van het zwembad terugkwamen stonden ze daar weer met hun water en doekjes. De baas is persoonlijk komen vragen hoe onze dag was en wat onze verder planning is. Ongelooflijk, een *****- service, en dat voor een gewoon midrange bijna budgethotel.

Foto’s: één en al Angkor Wat

16-03-2010 om 13:20 geschreven door Mike-Ruth  

Vandaag naar Angkor Thom, dit is de grootste stad van het Angkor complex. Op zijn hoogtepunt had Thom 1 milj inwoners. Tijdens dezelfde periode was London een dorpje met 50.000 burgers.

Als eerste bezoeken we de Bayon. Die bestond uit 54 gothische torens met telkens 4 gigantische gezichten in gegraveerd, in de 4 windrichtingen. De gezichten zijn buitengewoon  goed bewaard en duidelijk te onderscheiden. Met een mysterieuze glimlach zoals alleen de Mona Lisa dat kan evenaren kijken ze versteend voor zich uit. Het is hier veel drukker dan gisteren aan Angkor Wat zelf, we moeten vaak tussen de andere mensen doorwringen.

Aansluitend bezoeken we de resten van het koninklijk paleis en de koninklijke terrassen. Deze terrassen zijn groter dan verwacht, heel de grondvesting staat er nog van recht tot op 1,5 m hoogte met veel intacte bas-reliëfs. We proberen ons in te beelden dat we deel uitmaken van het publiek dat op het terras naar parades van olifanten en praalwagens staat te kijken. Moet een heel spektakel geweest zijn.

We nemen onze tuktuk nog een stuk verder tot aan de Preah Khan, 1 van de grootste bouwwerken in Angkor. Alleen al de oprijlaan doet ons weeral verstomd staan, het is zo’n robuust bouwwerk. We lopen hier ook bijna alleen rond, dit ligt duidelijk verder uit de toeristische scope. Na ook hier een uur door de ruïnes gedwaald te hebben houden we het voor bekeken. Tijd voor een siësta en foto’s bekijken!

Foto’s: Angkor Thom gezichten, even bekomen met een cocosnoot, tuktuk’s wachten op hun klanten in de schaduw, onderweg naar de Preah Khan, in de Preah Khan

17-03-2010 om 11:47 geschreven door Mike-Ruth  

Mr John bewijst trouwer te zijn dan een labrador en staat ons vrolijk kwispelend op te wachten bij zijn tuktuk. De rit zal een uur in beslag nemen, we gaan nl het grote circuit op naar meer afgelegen Angkor-tempels. We genieten 100% van de rit, die ons langs talrijke Cambodiaanse hutjes voert, slecht enkele zijn van steen. Het voorbijschuivende landschap geeft ons een gedetailleerde indruk van hoe het dagelijkse leven er hier aan toe gaat. Anders. Stress moet hier nog uitgevonden worden.

Ons eerste doel: Banteay Srei of de Vrouwencitadel. Gekend als minder toeristische attractie maar als wij toekomen zijn er net een paar bussen Japanners of Chinezen (wie zal het zeggen) gelost. Dat houdt vnl in dat je net als zij meedogenloos voor de andere camera’s moet gaan staan om een mooie foto te maken. Het is weeral heel mooi, vooral de reliëfs zijn bijzonder gedetailleerd en zo goed als onbeschadigd. Er zitten echte kunstwerken bij, hoe mooi moet dat geweest zijn tijdens zijn gloriedagen.

Van hieruit rijden we terug richting Ta Phrom, Mr John laat ons nog even uitstappen aan de Pre Rup. Deze is minder impressionant in vergelijking met de voorgaanden, de erosie heeft hier al danig huisgehouden.

De Ta Phrom dus. Deze ruïne werd in een eerste fase aan zijn lot overgelaten. Dit geeft een idee van de toestand waarin de Angkor-tempels ontdekt werden. Meteen zie je ook de kracht waarmee de jungle zich door de eeuwen heen terug meester maakt van de verlaten stad. De Ta Phrom is 1 groot filmdecor waarin Indiana Jones zich beslist thuis zou voelen, eeuwenoude kapokbomen groeien op de gewelven en hun wortels banen zich een weg tussen de oude stenen naar meer houvast. Ondertussen zijn er ook hier restauratie-werken gestart, terecht. Volgens onze mening, de mooiste en meest magische site van het Angkor-complex.

Hiermee is onze 3-dagen-Angkor-pas volledig benut. Het was zeker 1 van de hoogtepunten van onze reis, en dat terwijl we niet echt verslingerd aan oude stenen zijn.

Morgen is onze laatste dag in Siem Reap, die zullen we besteden aan het uitzoeken van de beste (=minst slechte) route naar ons Thaïs vakantie-oord Koh Chang. Het belooft een hele uitdaging te worden als je de verslagen op internet erop na leest. Maar dat lees je waarschijnlijk zelf wel uit eerste hand binnen enkele dagen.

Foto’s: Banteay Srei (4 foto’s), Pre Rup (2 foto’s), Ta Prohm – bandleden zijn allemaal slachtoffers van landmijnen, bomen overwoekeren Ta Prohm, restauratiewerken zijn ook hier aangevat, in de schaduw uiteraard

18-03-2010 om 00:00 geschreven door Mike-Ruth  

De wereld is klein, zelfs hier in Azië. Terwijl we gisterenavond zaten te eten wandelt ineens het Duitse koppel dat we leerden kennen in Halong Bay ons restaurant in (remember Frits & Frieda?). Toevallig toch dat we ook hen blijven tegenkomen. Deze keer zijn we slim en vragen hun naam, maakt het toch iets persoonlijker als je een gesprek voert. We gaan samen nog iets drinken, ’t was gezellig. Zij gingen vandaag nog tempels doen en vliegen dan terug naar München. We wisselen mailadressen uit, weer een bestemming meer in Europa om  naartoe te gaan.

Geen tempels meer vandaag, we doen het rustig aan. We brengen een bezoek aan het Angkor National Museum hier in Siem Reap. Ook hier geldt weer dezelfde regel, Cambodianen betalen 3$ inkom, toeristen 12$. Het went dat westerlingen systematisch overcharged worden, maar 4x zoveel vinden we er toch wat over. Vervolgens moet ik mijn handtas en flesje water achterlaten aan de receptie. Niet echt een warm onthaal, maar het feit dat dit ongeveer de enige airconditioned attractie is doet ons toch blijven. Het museum is eigenlijk wel interessant en geeft een goed beeld van de verschillende kunst- en religieuze stromingen die Cambodja door de geschiedenis heen beïnvloed hebben. Er staan veel beelden en mooie overblijfselen van gewelven van de Angkor tempels. Af en toe kan je even rusten en een film bekijken over een specifieke periode. Naar Aziatische normen is dit echt een heel interactief museum. Overal staat tekst en uitleg bij, en niet alleen in het Cambodiaans. Je weet dus effectief waarnaar je aan het kijken bent.

Via de Royal Gardens wandelen we terug naar ons hotel, waar we naar goede gewoonte verwelkomd worden met een glas water en ijsgekoelde verfrissende handdoekjes. Een mens is zoiets rap gewoon.

Om 17u gaan we terug de straat op om bustickets te kopen naar Koh Chang (Zuid-Thailand). Het belooft een hele trip te worden. Eerst 3u over een niet-geasfalteerde weg tot aan de grens met Thailand, dan de grensformaliteiten doorworstelen (wordt sterk afgeraden om dit in het weekend te doen, maar ja, het komt nu zo uit), dan overstappen op een andere bus, want de bussen mogen de grens niet over, naar het zuiden van Thailand en dan de ferry op naar Koh Chang. We zijn benieuwd hoe dit allemaal gaat verlopen. Maar als alles goed gaat komt het volgende bericht morgenavond van aan de kant van een zwembad op een tropisch eiland. We vonden op internet een leuk hotel en hebben wij even geluk, er is net een promotie lopende waardoor we zo’n 20€/nacht minder betalen dan de oorspronkelijke prijs. Benieuwd waar we terecht gaan komen? Hier alvast de website: www.norenresort.com. De mooie zonsondergangen volgen ongetwijfeld nog.

19-03-2010 om 13:06 geschreven door Mike-Ruth  

De grenscontrole in Thailand gaat ook vlot, al zijn we stomverbaasd dat er 3 april in onze reispas gestempeld wordt.  God ja, dat is onlangs veranderd, als je via een landroute Thailand binnenkomt mag je nu nog maar 15 dagen blijven ipv 30. Da’s een beetje vervelend beseffen we. Onze vlucht uit Bangkok vertrekt pas op 4  april… maar om 0h45 moeten we al in de lucht hangen dus is het gewoon een kwestie van voor middernacht de controle te passeren besluiten we. Dat moet lukken. Chance!

In Thailand wordt de KC markering idd opgemerkt en via minibusjes worden we vervoerd naar een nabijgelegen Tourist Travel Centre. Hier worden alle toekomende reizigers opnieuw verzameld en per bestemming gehergroepeerd. Tegen 14h kunnen we een minibusje in richting Koh Chang. Dat gaat redelijk comfortabel en verbazend snel rijden we tot aan de haven. Nog voor 18h bereiken we de ferryterminal en ook daar worden voor ons probleemloos tickets geregeld voor de volgende overtocht. Om 19h komen we toe in Koh Chang zonder enig probleem. Ok misschien moesten we dan toch niet zo wantrouwig zijn? Langs de andere kant kwam de timing, het reisschema  en de middelen van transport helemaal niet overeen met wat ons verteld werd toen we de tickets kochten. We zijn zelf via een andere haven en verschillende ferry overgezet. Allemaal niet gezond voor de regelsmurf onder ons maar het past wel perfect in de filosofie van ZO- Azië. Je komt er altijd wel, al is het nooit duidelijk wanneer of hoe.

Op Koh Chang sharen we busje tot aan onze resort. De verwelkoming door onze Zweed is hartelijk. De kamers zijn buitengewoon netjes. Hier gaan we nog wel even blijven vermoeden we.

We eten nog een hapje in het 1€ restaurant. De porties zijn te groot. Vroeg naar bed. Het is een vermoeiende warme dag geweest.

De komende dagen doen we …. zo min mogelijk. Bloggewijs gaan we jullie langzaam laten afkicken om de ontwenningsverschijnselen te beperken.

Foto’s: de overtocht naar Koh Chang

20-03-2010 om 00:00 geschreven door Mike-Ruth