Gisteren hebben we uitgebreid het zwembad van ons hotel getest. Vandaag was het strand aan de beurt. Allebei zijn ze goed bevonden. Naar goede gewoonte is het hier nog steeds erg warm, de zee is zelfs warmer dan het zwembad. Het heeft wat weg van een te warm bad en verfrist niet echt. Maar het is op-en-top vakantiegevoel. Morgen gaan we op snorkeltrip.

Foto’s: Mike aan het zwembad

22-03-2010 om 11:40 geschreven door Mike-Ruth  

Dinsdag was snorkeldag. Een taxi, dat is een laadbak met dak erboven, pikt ons op. Onderweg stoppen we nog 2x om andere mensen in te laden tot het bakje echt afgeladen vol zit. De weg is super steil en met de nodige dieselwolken slaagt de chauffeur erin elke helling te bedwingen, hoewel dikwijls met moeite en in eerste versnelling. Toch, zonder te moeten duwen bereiken we een half uur later Bang Bao, vanwaar onze trip zal vertrekken.

Eens op de boot valt het ons op dat 90% van de deelnemers Thaï zijn, blijkbaar is voor hen de zomervakantie begonnen. De uitleg verloopt dan ook in het onberispelijk Thais, af en toe denkt de gids ook aan ons en komt er een korte vertaling. Op zich is dat niet echt een probleem, we hebben ondertussen al wel een goed idee hoe je een snorkel moet hanteren.

Volgens het programma gaan we aan 3 verschillende eilanden snorkelen. In praktijk liggen de eilanden 200m uit elkaar en doen we eigenlijk telkens een rondje binnen hetzelfde gebied. De hoeveelheid en variatie aan vis is intens, er wordt kwistig met brood gestrooid om  hen te lokken. De temperatuur van het zeewater is ook heel aangenaam, het is leuk ronddobberen terwijl de vissen ongeveer aan uw tenen komen knabbelen. Het koraal is een prachtige locatie om te gaan snorkelen al kan je dit niet vergelijk met het koraal dat we aan het Great Barrier Reef te zien kregen. Daarvoor zijn er hier al teveel toeristen gepasseerd.

Het feit om een hele dag tussen zo’n bende Thai te zitten maakt de uitstap nog extra leuk. Zo viel het ons tijdens heel onze reis in Azië al op dat die mensen altijd met eten bezig zijn. Nauwelijks te geloven als je dan ziet hoe mager ze allemaal zijn. Bij de trip was lunch en een BBQ inbegrepen, en die waren authentiek Thaïs. Neemt niet weg dat alle vrouwen zakken met eten bijhadden, om 11u begonnen ze allemaal hun eigen Green Papaya-salad te maken en mango’s te versnijden. Om 14u werden er noodle-soepjes bovengetoverd. Een ander feit is dat de Thai niet in bloot bovenlijf in het water gaan, dat wisten we ook al. Maar in praktijk draagt niemand een badpak of zwembroek. Ze gaan allemaal volledig gekleed de zee in, met jeansbroek en al. Niet moeilijk dat ze allemaal een zwemvest aandoen, echt comfortabel zwemmen kan nu éénmaal niet in jeans. We verdenken ¾ er ook van dat ze eigenlijk niet kunnen zwemmen, ofwel leren ze hier een eigen soort hondjesslag. Wij gaan ook met T-shirt het water in, maar da’s eerder om ons te beschermen tegen de zon. Het is gewoon een geweldig zicht, zo’n spartelende bende Aziaten in het water, we amuseren ons rot met hen te observeren. Sommigen hebben ook een zwemvest voor hun hond bij, zo kan die ook mee gaan snorkelen. Rare jongens, die Aziaten.

Tegen dat we om 18u terug aan ons hotel worden afgezet zijn we danig moe, we kruipen dan ook vroeg in ons bed.

We zijn het niet meer gewend om te lang op een zelfde plaats te blijven dus vandaag bestaat de actie uit het zoeken naar een hotel voor de laatste 5 dagen in Paradise. Kwestie van wat afwisseling te hebben. De ZW-kant van het eiland hebben we gisteren al wat doorkruist, dus gaan we naar het Noorden. Daar heb je White Sand Beach, zowat het Blankenberge van Koh Chang. Het beste hotel zoeken kan je niet via internet, dat hebben we al geleerd. Hooguit ontdek je de beste websitebouwer of Photoshopper. Nee, we gaan zelf op resortexpeditie en nemen een taxi tot aan de White Sand Beach. We lopen wat resorts in en uit, af en toe worden we betrapt als niet-gast en wordt ons vriendelijk gevraagd of we een kamer willen boeken of anders het hotel verlaten. De resorts zijn vaak te groot naar onze smaak, sommige zitten goed vol en bieden bijgevolg weinig rust. Uiteindelijk komen we terecht bij Ban Pu, een veel kleinere resort met houten bungalows aangelegd in een prachtige tuin rondom een zwembad tot op het strand. Meer moet dat niet zijn. Het hoofdgebouw heeft nog enkele luxekamers. Het is er super stil. We mogen een kamer bekijken en als we zeggen dat we minstens 4 nachten blijven, gaat er nog wat van de prijs af. We besluiten van hier te boeken. Als test drinken we nog een milkshake en een verse fruitsap op hun terras, die worden met zo’n zorg geserveerd dat je je al bijna schaamt om er 1€ voor te betalen. Voor zij die al nieuwsgierig zijn: http://www.banpuresort.com/main.html  . Al moet ik je eerlijkheidshalve waarschuwen dat de foto’s op hun site erg bedrieglijk genomen zijn, het geheel is in het echt veel mooier.

24-03-2010 om 08:12 geschreven door Mike-Ruth  

Dit is het echte leven,  een plekje in de schaduw naast het zwembad. Geen animatie, geen krijsende kinderen maar pure rust. Als we het tussen de massages door te warm krijgen plonsen we even in zee. Als dat toch niet voldoende verkoeling brengt duiken we nog even in het zwembad. Dineren doen we bij een helrode zonsondergang totdat de gigantische vuurbal sissend in zee duikt. Eens de zon onder is begint het getsjirp van duizenden krekels.

In het holst van de nacht worden we gewekt door een tropische storm. Lang geleden dat we nog zo’n natuurgeweld mochten aanschouwen. We zetten ons op het balkon als het onweer in al zijn glorie losbarst en alle paadjes in kolkende rivieren omtovert. Tsunami-gewijs kozen we voor een kamer op het eerste verdiep ipv een bungalow, dat lijkt ons nog steeds een goede keuze. De kokosnoten worden flink uit de palmen geschud. Wauw, wat een spektakel. De volgende ochtend regent het nog steeds, ‘s middag en ‘s avonds ook. Niet gedacht dat het effectief een hele dag zulk weer hier kon zijn. Hier zitten we  nu in onze fabuleuze resort in de gietende regen. Dat maakt wel dat het eindelijk aangenaam genoeg is van temperatuur om onze strandwandeling te maken, we lopen dan maar in de regen de ganse White Beach af, veel volk komen we niet tegen.

Foto’s: Zicht van uit onze kamer, zicht van op het balkon, zelfde zicht the day after

26-03-2010 om 11:11 geschreven door Mike-Ruth  

Gisteren en vandaag deden we niet meer dan hetgeen we de vorige dagen ook deden, nl niks, op het lezen van een boek na, naast het zwembad en regelmatig verfrissen in de omliggende wateren. Na de regen van een paar dagen geleden lijkt de zee een paar graden koeler,vreemd maar zeer aangenaam!

Van al dat liggen kregen we stramme spieren dus dan ook maar een massage erbij genomen, even vergeten dat die Thaïse versie toch altijd iets anders is. Er wordt duchtig gekneed, getrapt en olie gesmeerd. Bij een stevige insectenbeet op Mike zijn rug wordt er enthousiast Ai Ai Ai en Oelala geroepen, potjes zalf gaan open en het kwaaltje wordt verholpen. Als de zon door de bomen komt, is er weer een serenade Ai’s en Ow’s waarbij de zwembadverantwoordelijke extra parasols begint aan te zeulen. Onder de indruk van mijn spierwitte rug? Daar kunnen hun Whitening-lotions niet tegenop natuurlijk. Zoals gewoonlijk na de intense Thaïse massage heb ik vandaag dan ook rug- en nekpijn. Tja, kunnen we weer niks actiefs doen natuurlijk.

Onder het motto ‘er zijn geen zekerheden in dit leven’ moeten we vaststellen dat het verschil tussen eb en vloed hier 12u bedraagt, op z’n minst vreemd vinden we dat. ’s Ochtends is er geen strand en tegen 18u is de zee op z’n verst. En wij dachten dat dat overal op de aardbol hetzelfde was. Hoogst waarschijnlijk ligt de horizon hier ook niet waterpas. Zelfs op luilekkervakantie leer je nog iets.

We blijven nog een extra dag hier, maar daarvoor moeten we van kamer veranderen. Geen probleem, voor een gelijkaardige prijs mogen we in een riante bungalow, die oorspronkelijk bijna het dubbele kostte. Dan zitten we echt nààst het zwembad. Dinsdagochtend vertrekken we richting Bangkok, waar we dan nog wat shopping centra gaan platlopen.

Aangezien ook het fototoestel er actieve maanden heeft opzitten en aan vakantie toe is, hebben we geen foto’s meer getrokken.

28-03-2010 om 11:47 geschreven door Mike-Ruth