Tegen half 8 zijn we aan ons hotel, het ziet er netjes uit en de ontvangst is vriendelijk. We hebben een echte badkamer, dus zo één waar je na de douche toch nog droog op’t toilet kan gaan zitten en met badkuip. Alleen werkt het licht niet. We gaan naar beneden om te ontbijten en worden daar verwend met vers stokbrood, omelet of spiegelei en, schot in de roos, plakjes KAAS. Dat is van in Nieuw-Zeeland geleden dat we nog een boterham met kaas hebben gegeten. MMMMM. Ondertussen wordt het licht in de badkamer hersteld en na het eten kunnen we een welkome douche nemen. De badkamer is uitgerust met een gasbrander dus er is vééél warm water, wat een luxe. Het helpt toch om ons een beetje frisser te voelen, alhoewel het zeker geen productieve dag gaat worden.

Wat ook leuk is, het is hier heerlijk koel, 24°, en er staat een stevige frisse bries. Ook dat is lang geleden en doet ongelooflijk deugd. In Hanoi liep de temperatuur op tot 40°, hoewel het betrokken was.

Nieuws dat zonet doorgebeld werd vanuit België: 1 maart zal vanaf nu een heel speciale dag zijn want dan verjaart mijn petekindje Arnout. Nogmaals proficiat aan kersverse mama-Griet en papa-Joeri!

01-03-2010 om 05:50 geschreven door Mike-Ruth  

Sapa ligt helemaal in het noorden van Vietnam, nabij op de grens met China. Het dorp ligt op 1500m hoogte en is daardoor het koudste dorp van Vietnam. Wij vinden ‘minst warme’ een betere omschrijving. Hoewel het maar 24° in de schaduw is, is het in de zon toch weer aangenaam. Via verschillende kanalen voor en tijdens onze reis werd ons aangeraden om hier es te passeren, de stad ligt vlak aan een natuurpark, er zitten nog heel veel bergvolkeren en je kan er mooie wandelingen doen. Bij deze …

Vlak aan ons hotel begint een wandelpad de berghelling op naar een uitkijkpunt. Na 10 min trappen doen passeren we een controle post waar we ons toegangsticket moeten laten zien. Welk ticket? Er wordt naar beneden gewezen waaruit we kunnen opmaken dat er ergens een kiosk ticketten verkoopt, maar waarschijnlijk verder naar beneden dan waar ons hotel gelegen is. We proberen de man nog te overtuigen om ons door te laten mits ter plekke toegangsprijs te betalen, maar nee, we worden onverbiddelijk terug naar beneden gestuurd. De goesting om opnieuw naar het uitkijkpunt te lopen is eventjes over, misschien doen we dat later nog wel eens, met geldig toegangsbewijs.

Dan maar naar het dorp, we kopen treintickets voor onze terugreis naar Hanoi donderdagavond. In hetzelfde kantoor verhuren ze ook scooters. Voor 5$ kunnen we een halve dag rondtouren en er moet hier ergens een mooie bergpas zijn om door te rijden. Er wordt wat gediscussieerd tussen de mannen over het type scooter en het wordt de eigenaar meteen  duidelijk dat hij met een kenner te maken heeft, een meerwaardezoeker. Hij belooft binnen 10 min terug te zijn met een betere bike voor dezelfde prijs. We gaan ondertussen ons gerief halen in het hotel en even later komt er een sjieke Honda Custom exclusive Chopper aangereden. Het moet gezegd, het ijzeren monster is een beetje veel groter dan we gepland hadden maar Mike doet er een testrit mee en is zichtbaar tevreden. Papierwerk komt er verder niet aan te pas, geen ID, geen rijbewijs, geen verzekering, geen klein letterkes, enkel 5$ en rijden. Hoe gemakkelijk het leven hier kan zijn. We moeten eerst nog tanken en er is duidelijk maar 1 tankstation in de omgeving. Er staan minstens 15 scooters aan te schuiven. 2 pick-up trucks blokeren het ganse station tot alle hun jerrycans gevuld zijn. Het duurt even maar ’t geraakt toch aan ons. We willen zuinig zijn en tanken 3 liter. Dat kost evenveel als de huur van de Harley. Het wordt ook onmiddellijk duidelijk dat we met een topmodel rondrijden. Iedereen wijst ons na en als we ergens stoppen komen ze allemaal aan de bike voelen. Respect, daar houd ik van.

De weg gaat steil naar boven de bergen in. Het is aangenaam rijden, de motorbike rijdt zacht en we zitten comfortabel met 2. De bike lijkt op een Harley en Mike gedraagt zich ernaar hoewel de motor maar 125CC is. Dat wil zeggen dat we moeten bijtrappen als het stijl bergop gaat. Het valt  enorm mee dat de baan zogoed als verkeersvrij is. Op heel de heenweg worden we 2x ingehaald door auto’s, voor de rest alleen maar scooters. Dat maakt het een stuk relaxer om te rijden. Mike kan zich es goed uitleven en neemt wraak door lustig naar iedereen te toeteren die ook maar binnen een straal van 100m van ons komt. Héhé, dat voelt goed.   

De eerste stop is de Silver Waterfall. Er staan overal kramen met eten en drinken en ze willen ook wel op je motorbike letten terwijl je naar de waterval gaat, voor het schamele bedrag van 0,20€. We hadden ons op voorhand geïnformeerd en weten dus dat dit een betrouwbare manier is om je voertuig achter te laten, in elk geval véél betrouwbaarder dan zonder toezicht, er zou al es een spiegel kunnen verdwenen zijn als je terug komt. Zoals verwacht is de waterval weer van het uitgedroogde soort maar de korte wandeling geeft een mooi uitzicht op de omgeving. We dalen terug af en gaan onze chopper oppikken. Er is goed voor gezorgd en we krijgen zelfs nog een tas thee aangeboden.

We zetten onze tocht verder richting Tram Ton Pass, dit is de hoogste bergpas van Vietnam. Er staat een zware wind die je af en toe het zicht ontneemt. De uitzichten op de omliggende bergtoppen zijn prachtig, spijtig dat het weer niet helemaal helder is want de Fansipan (hoogste berg) laat zich niet zien. Overal waar we stoppen valt er een enorme rust over ons, geen getoeter, niemand die probeert je vanalles te verkopen, zalig.

Als we het hoogste punt gepasseerd zijn keren we terug, we zijn niet echt zeker hoe ver we met die 3 l benzine eigenlijk kunnen rijden. ’t Is nu vnl nog bergaf maar toch… De trip was echter zo leuk dat we terug langs het tankstation rijden, nog es 3 l bijtanken en verder rijden naar omliggende dorpen. De wegen zijn in minder goede staat, erg smal en gaan steil naar beneden, maar het is een unieke ervaring. We zien verschillende bergvolkeren in hun traditionele klederdracht, ze werken op het veld of lopen gewoon rond. We moeten hier even toegeven dat we de 1^e dag in Sapa een beetje teleurgesteld waren omdat het minder mooi was dan we verwacht hadden, maar nu we echt de omgeving rondom Sapa intrekken is deze ontgoocheling snel weggewerkt, het is hier inderdaad bijzonder mooi. En dan staan de rijstvelden er nu nog kaal bij, ze beginnen pas in mei terug te planten.

Als de weg helemaal niet meer berijdbaar is, keren we terug de berg op. Als de Uncle Benz de komende jaren wat naar benzine smaakt is dat onze fout, de Chopper moet al zijn kracht bovenhalen om ons de hellingen op te krijgen. En we zijn koppig, we stappen niet af.
In 1^e versnelling braakt de chopper ons omhoog en met flink oververhitte motor geraken we toch boven. We leveren de motorbike in, het was een geweldige ervaring.

Terwijl we ’s avonds in een Italiaan zitten te eten, valt ineens alle elektriciteit uit in gans het dorp. Als je onderweg de kabels ziet hangen, sta je er niet van versteld. We eten verder bij kaarslicht, de uitbater haalt zijn gitaar boven en begint Vietnamese love songs te spelen. Geweldig.

Nog een randopmerking, we hebben ontdekt dat Facebook niet werkt in Vietnam. In navolging van China is Facebook hier niet toegelaten en wordt de website geblokkeerd. Je kan er wel rond proberen te geraken via anonieme sites die doorlinken, maar je moet dan Java enabled +cookies kunnen beheren en dat kan meestal niet gratis. Echt stom zijn ze hier echter niet want de populairste doorlinksites zijn ook op hun beurt geblokkeerd. Als je echter in het nederlands zoekt….zo taalvaardig zijn ze dan weer niet bij de overheid.

Foto’s: FC Sapa, minimalistische waterval, de parking, de bike van Mike, biker’s bitch, road block, Sapa landschap, school, waterbuffel, varken met biggen, Sapa-lake panorama

02-03-2010 om 00:00 geschreven door Mike-Ruth  

We rijden gedurende een kwartier met een jeep naar het beginpunt van de wandeling. De landschappen zijn zowaar nog mooier dan gisteren, hier zie je echt de typische landschappen met de rijstvelden in terrasbouw. Het zijn er zooo veel. De wandeling begint recht naar beneden tussen de rijstvelden door, je voelt je erg nietig met langs weerskanten bergwanden en voor de rest alleen maar velden. We passeren verschillende dorpen en krijgen uitleg over hoe de mensen leven. Onze gids Zing spreekt veel beter Engels dan we hadden durven hopen. Ze vertelt dat ze al 16 jaar gids is, hoewel ze er niet ouder dan 30 uitziet. We bekijken ook een paar huizen vanbinnen, toch wel een beetje anders dan wat wij gewend zijn als standaard. Overal zie je dieren tussen de mensen leven, waterbuffels, varkens met biggetjes, honden met puppy’s, kippen… als we er naar wijzen horen we dikwijls het woord ‘diner’ vallen. Zeker bij de puppy’s moet je dan toch even slikken.

De wandeling gaat op en neer tussen de velden en de hutten en in de blakke zon is het braden geblazen. Maar we genieten wel van de uitzichten en de rust die overal heerst. In de vroege namiddag zijn we bij ons eindpunt en worden we met een mini-van teruggebracht naar Sapa. Een douche is meer dan welkom!

We proberen al een paar dagen een overnight cruise te boeken op Halong Bay. Na 100den reviews te hebben gelezen leken we eindelijk een goeie firma gevonden te hebben. Hun bookingsite werkt echter voor geen meter, dus hebben we hen vanochtend een mail gestuurd. Uiteindelijk bleek dat de Ier die mee onze trekking deed ook bij die firma geboekt had en ook hij was erg enthousiast. Als we dan op de kamer merken dat er nog steeds geen reactie is, grijpen we naar de telefoon als laatste optie Dat is steeds een hachelijke onderneming om zoiets vanop afstand te boeken. Maar uiteindelijk valt het goed mee, de dame aan de andere kant spreekt behoorlijk Engels, we verstaan elkaar en er is blijkbaar een hotel hier in Sapa waar we de reservatie kunnen maken, tegen dezelfde prijs als op de website staat. Valt dat even mee, we komen nl vrijdag om 5u ’s ochtends in Hanoi aan en wilden graag ineens om 8u mee op de trip naar Halong Bay, zodat we niet nog es een nacht in Hanoi moeten boeken. Als alles goed gaat spenderen we dan de nacht ergens op een onbewoond eiland in een Ocean Beach Resort wat dik oké zou moeten zijn. We zijn benieuwd. Waarschijnlijk zijn we dan even van de radar.

Foto’s: rijsttemmer, rijstvelden, rijsttrekkers, rijsthut, rijstkeuken

Bijlagen:
http://www.sapa-tourism.com/   

Vandaag bestijgen we opnieuw de trappen richting wandelpad naar het uitkijkpunt waar we twee dagen geleden al eens aan begonnen waren. Nu kopen we vooraf  wel een geldig toegangsbewijs, dat vergemakkelijkt de controle halverwege aanzienlijk. Tot onze verbazing is het veel meer dan enkel een padje tot aan het uitkijkpunt. Het is een ware resort met een tuin die thematisch is aangelegd. We doorkruisen de European, de Orchid, de Kids en andere gardens. Heel indrukwekkend zijn de meeste planten niet maar wat wil je, het is hier tenslotte ook einde winter en daarenboven einde van het droge seizoen. Dan staan ze natuurlijk niet op hun mooist. De stukjes zonder planten worden dan weer spectaculair ‘Stone Forest’ of ‘Cloud Yard’ benoemt. Het geheel is best wel mooi en erg verzorgd aangelegd. Zij het ietwat vermoeiend daar het park zo goed als vertikaal tegen de bergwand is opgetrokken. De uitzichten belonen dan weer de extra inspanning. We zijn terug op de kamer voor het echt te warm wordt. We moeten nog wat uitzoeken want de volgende dagen hebben we een druk programma gepland. Als alles wil verlopen zoals wij het ingeschat hebben dan vertrekken we om 17h uit Sapa naar het station, de nachttrein op naar Hanoi. Als we daar aankomen gaan we onmiddellijk op uitstap met Ocean Tours naar Halong Bay, waarschijnlijk het mooiste natuurwonder van Vietnam. Dan slapen we op een idylische strand van een meestal onbewoond eiland (die nacht dus even niet). 6 Maart terug naar Hanoi waar we dan weer de nachttrein op gaan richting Hué. Zo kunnen we ons verplaatsen terwijl we slapen, dat is verweg de meest comfortabele manier van reizen en het bespaart je een overnachting. We zijn dus eigenlijk aan onze terugweg naar het Zuiden begonnen. Da’s nog niks te vroeg. Binnen exact 1 maand moeten we in Bangkok staan om onze terugvlucht te nemen en we willen nog zooooveeel doen in Vietnam, Cambodja en Thailand. Dat wordt puzzelen, kiezen en schrappen.

Mocht er iemand speciale verzoekjes hebben die hij graag meegebracht ziet uit ZO Azië laat dan op tijd iets weten, we plannen nog minstens één shopdag in alvorens we naar huis terugkeren. Denk er alvast is over na. De volgende dagen zullen we geen verbinding hebben en zijn we genoodzaakt de server van bloggen.be enkele dagen rust te gunnen.

Foto’s : leuke villa, Vietnamese serre voor orchideeën, de tuin en enkele uitzichten over Sapa en omgeving.   

Bijlagen:
http://www.oceantours.com.vn/Tours/Categories.aspx?CatalogeId=4&CategoryId=3   

Om 5h ’s morgens komen we aan in ons eindstation te Hanoi. Hier kunnen we nog wel tickets kopen voor onze rit naar Hué morgenavond. Al loopt dat ook hier niet van een leien dakje en moeten we ons tevreden stellen met een tragere trein met meer basic comfort. Soit, geen keus, we kopen alvast de tickets voor deze ook uitverkocht zijn. Het is nog te vroeg voor de toeristische ontbijtrestaurants maar we kunnen al wel terecht in een lokaal straatpaviljoen waar de Pho (ofwel de traditionele noodleontbijtsoep) wordt geserveerd. Verrukkelijk.

Ondertussen is het 7h30 en gaan we naar het Ocean Tours hoofdkantoor  waar we onze cruise boekten. Druppelsgewijs vallen ook de andere deelnemers binnen en om iets over 8 kunnen we de bus op van Hanoi naar Halong Bay. Dit is 170km verder en de trip gaat zo’n 4h duren. Dat klopt ook. Het verkeer is mogelijk nog chaotischer dan in Hanoi, spookrijden is blijkbaar perfect normaal. Gelukkig ligt de gemiddelde snelheid nogal laag. Iets over de middag komen we op de pier van Halong Bay toe. Het is er een drukte van jewelste. We wringen ons door de menigte en gaan aan boord van onze Junk (= traditioneel schip). Het schip mag 48 mensen vervoeren, wij zijn slechts met 11. Een zee van plaats, wat een comfort. Eens we uit de haven zijn wordt de lunch geserveerd. In oplopende volgorde zijn dat scampi’s, gevulde krabben, Nem, rijst, grilled fish, varkenslapjes, gestoomde groenten en vis en ananas als dessert. Het eten is allemaal van uitstekende kwaliteit en we eten ons een ongeluk. Mijn God, nu ga ik straks zeker zinken tijdens de kajak-break.

We varen twee uur lang tussen de 1690 limestone pieken die uit het water reizen. Magnifiek. Op één van de mooiste plekjes stoppen we om over te stappen op de kajaks, van hieruit kunnen we door spelonken stukjes bereiken waar je anders niet kan komen. De stilte overvalt ons. Op sommige momenten stoppen we allemaal met peddelen en indien mogelijk ook met ademen om het nog stiller te maken. Je hoort elke vogel krijsen en weergalmen op de rotswanden. In een land als Vietnam staat de soundtrack nooit stil en als je dan hier komt  dan is de ervaring eens zo groot. Na flink een uurtje gaan we aan boord van een ander kleiner schip dat ons naar de resort gaat brengen. Die ligt nog zo’n 1,5h varen verder aan het einde van de limestoneformaties en in volle zee. De oceaan komt hier met zijn lange golven binnengerold en de boot gaat danig tekeer. Sommigen hebben nu duidelijk een probleem met de overvloedige lunch van daarnet.

Vlak voor we aan de resort aankomen moeten we nogmaals van boot wisselen om de oever te kunnen bereiken. Een hachelijke onderneming in deze branding. Groen maar veilig geraakt iedereen op het vaste land.

De resort zelf is zoals uit de boekskes, alles is sprookjesachtig uit bamboe opgetrokken en bevindt zich pal op het stand, enkele meters van de branding. Laat de vloedgolven hier maar even uitblijven. De welkomstcocktail  gaat er maar stroef in bij diegenen wiens maag nog niet op de oorsponkelijke plaats zit.  Daarna checken we in onze bamboehut in. Die is eenvoudig maar schoon en toch voorzien van alle comfort wat je je wensen kan. (220V, fan, badkamer, warm water).

Na de welkome douche is het tijd voor het diner op het strand. Seafood BBQ schaft de pot. Het eten is wederom overvloedig en verrukkelijk. Al kunnen we niet echt opmaken wat we net aan het eten zijn want de kaarsjes op de tafels zijn niet opgewassen tegen de zeebries.

We tetteren nog wat na met een Zweedse dokter uit Polen samen met zijn vrouw. Haar stem lijk sprekend op die van Shelma Hayek. Spijtig dat het enkel de stem is grapt hij terug.

Nog een spelletje pool en dan naar de hut, morgen gaan we om 8h reeds verder. Iedereen vindt het spijtig dat we niet wat langer kunnen genieten van deze wonderbaarlijke oase.

Foto’s: haven van Halong City, eco-boot, op het dek van de Victory, lime stone formaties in Halong Bay, avond in Ocean Beach Resort, de bamboehut, landschapfoto’s

05-03-2010 om 00:00 geschreven door Mike-Ruth  

Aangezien het laag water is, kan de kleine boot ons niet komen oppikken op het strand en sturen ze een bamboe vlot. Bij de eerste golf zien we het water volledig over het vlot gaan, dat wordt plezant met de bagage, we zijn precies al blij dat we onze grote rugzakken niet bijhebben. Het is een geknoei van jewelste en het duurt een uur voor iedereen op de grote boot zit. Hoe dit allemaal mogelijk is, daar kan onze Europese geest niet bij. Elke ochtend, elke keer bij laag water, moeten ze toeristen naar de grote boot brengen, je zou toch denken dat daar ondertussen al een praktisch systeem voor is uitgewerkt, maar nee hoor...

Het eerste stuk op open zee is weer redelijk woest maar minder dan gisteren en de schade blijft beperkt. Onderweg moeten we nogmaals van boot veranderen en dan gaat het rechtstreeks naar Halong City. We hebben geluk met het weer (ook gisteren al), het is helder en de vergezichten zijn onvergetelijk. Tegen de middag zijn we in Halong en krijgen we nog een lunch in een plaatselijk restaurant. Ook deze keer is het zeer overvloedig en lekker, we zijn verwend geweest. Na de lunch gaan we de bus op en rijden we terug naar Hanoi. Het was een geweldig geslaagde uitstap, heel relax en toch hebben we veel gezien. We hebben het geteld en in totaal op 7 boten onze voeten gezet, sommigen echter enkel als tussenstap om aan wal te geraken, maar het was een heel geklauter. Ocean Tours is naar Vietnamese normen heel goed georganiseerd en professioneel, een aanrader.

In de late namiddag zijn we wederom in het centrum van Hanoi. We mogen onze grote bagage nog even laten staan en eten snel een hap op het dakterras van een restaurant midden in de stad, met een leuk uitzicht. Dan nemen we de taxi naar het station en gaan we de trein op. De coupé ziet er redelijk uit, het beddengoed is minder proper dan op de duurdere treinen maar ’t is niet dat we keuze hebben. Tot 3 min voor vertrektijd zitten we alleen in onze coupé maar dan vervalt onze illusie om alleen te kunnen reizen en komt er nog een koppel Vietnamezen binnengestoven. De trein vertrekt stipt op tijd. Het schokkelt as usual en we  slapen met horten en stoten Om 3u ’s nachts zijn we opnieuw klaarwakker, onze 2 Vietnamezen hebben hun bestemming bereikt en moeten uitstappen. Reizen kan toch zoo vermoeiend zijn.

Foto’s: privé strand aan Beach Resort, zonsopgang vanop ons terras, vertrek met het bamboevlot, foto’s op de terugweg, Hoan Kiem-meer in Hanoi by night, Halong Bay landschappen

06-03-2010 om 00:00 geschreven door Mike-Ruth  

07-03-2010 om 11:31 geschreven door Mike-Ruth