TELEFONEREN of SMS? We zijn gewoon thuis en bij nacht en ontij bereikbaar op de traditionele nummers. of op skype als we online zijn. Vind ons op skype als 'mike.vanoystaeyen' of GSM Mike 0476456801 of GSM Ruth 0477999733
Onze trektocht door Australië, Nieuw Zeeland en ZO-Azië van 28 okt 2009 tot 4 april 2010
11-11-2009
9/11 Puttinâ on the Barbie
Wauw,
stralend weer vandaag. Het lijkt wel een doorsnee hittegolfdag in België.We trekken verder naar het noorden maar we
rijden niet al te ver. Zon 2 uur verder komen we toe inMyalls Natural Park, gelegen in de regio Mid
North Coast New South Wales (jongens kies eens). Voor het eerst rijden we
metons stalen ros op een stukjeunsealed road= alles wat geen makkadam is. Voor het eerst
raken we ook met de bodemplaat de grond. Geen erg op het eerste zicht maar in
t vervolg toch maar beter uitkijken. We komen toe aan Treachery Camp, bedankt
voor de tip Marjan. Een campside vlak aan de Pacific Ocean midden in een
natuurpark. We kunnen nauwelijks wachten om onze stappers aan te trekken. Nu is
de zon echter nog te fel, we gaan eerst even shoppen zodat we vanavond kunnen
koken in deze toch wel erg comfortabele cabin. Spijtig genoeg is de
dichtstbijzijnde winkel terug de unsealed road over. Hopla, heen en weer, zonder
bijkomende schade deze keer. De zon is ondertussen verder gezakt, we smeren ons
in met maximale beschermingsfactor en we vertrekken met onze zwemkledij
onderaan richting beach. Het water is aangenaam genoeg om pootjes in te baden
maar toch wat te fris aan de vis voor de full monty. Wandelen dan maar. Wat
dacht je van het uitkijkpuntbij uitstek
op de Seal Rocks. De verwachting zijn hoog, wat wil je met zon naam en
reputatie. Na een tocht van zon uurtje door de duinen met opmerkelijk veel
meer geritsel van hagedissen (stellen we ons gerust) komen we aan de vuurtoren
met het bewuste uitkijkpunt. Mooi, al liggen de Seal Rocks ongeveer drie
kilometer verder de zee in en kan je noch met het blote oog noch door de
cameralens opmaken of er al dan niet één seal te zien is. Wel zien we There
she blows echte walvissen, al valt het moeilijk op te maken welk model. Ook
deze zijn te ver voor een mooie foto.
Weer flink
een uurtje later zijn we terug op de campsiteen laat ik me verleiden om de gemeenschappelijke gasBBQ te testen. Ok,
ik zet de gazonsprinklerkraan weer dicht en ga op zoek naar de gaskraan. Een
foutje dat iedereen kon overkomen lijkt me. Onze buur antwoordt anders wel
gevat Puttin on the Barbie, arent ya ? waarna het toestel feilloos onze
lamsdinges gaar bruint . Voor het eerst ook buiten gegeten, leuk, al blijft dat steeds met één
waakzaam oog om alle luchtaanvallen van insecten en grondaanvallen van een
loerende dingo op afstand te houden.
Fotos: vreemde boom,
strand, vreemde vogel van de dag (was heel fotogeniek), Barbie
Onder een
stralende zon rijden we weer wat verder naar het noorden. In Kempsey stoppen we
om voor Mike een authentieke Akubra-hoed te kopen. Kempsey is de enige plaats
in AU waar ze die maken. In het Visitor Centre laten we ons informeren om de
beste winkel te vinden en we krijgen daar meer info dan gevraagd. Enthousiast
wordt ons ook aangeraden om naar South West Rocks te gaan en daar de gevangenis
voor duitsers te bezoeken, en de vuurtoren en de picknickplaats en Terug naar
de hoed. De Akubra-hoeden zijn fantastisch maar niet opvouwbaar en dus niet
transporteerbaar voor ons. Het zou zonde zijn van het vakmanschap. Een paar
deuren verder is er een kampeerwinkel en daar vindt Mike zijn goesting wel.
En dan naar
South West Rocks. We beginnen aan de picknickplaats en wat blijkt? Onze
kangeroe-count gaat hier pijlsnel de hoogte in wat er zitten er hier zeker wel
20 (en niet plat)! Het info-bord leert ons dat het Eastern Grey Kangeroos zijn
en dat we ons bij een kangeroe-aanval als een egel moeten oprollen. Ok, tijd
voor een close-up dus. De beestjes zijn echter goedaardig en laten zich vlot
fotograferen.
De gevangenis
voor duitsers laten we uiteindelijk voor wat het is, en we gaan nog even een
kijkje nemen aan de riviermonding in de zee. Volgens onze enthousiasteling
zouden we hier haaien moeten kunnen zien die na de recente overstromingen liggen
te wachten op verdronken vee dat via de rivier vanuit het binnenland wordt
meegesleurd. Geen haai te zien natuurlijk, t was hoog water en het zeewater
liep het land terug in. In de richting van onze parkeerplaats beseften we
opeens, dus snel snel terug. Oef net op tijd, 1 wiel stond al in het water
(stress van Ruth).
Volgende
halte, een tankstation want het lampke begint te pinken en ons meterke staat op
nul. Oef,net op tijd (nieuwe stress van
Ruth).
Onderweg zien
we hele weilanden onder water staan tot aan de baan, hoewel het hier
ondertussen al 2 dagen mooi weer is. t Moet hier wreed gedaan hebben.
Uiteindelijk
installeren we ons tegen de zessen in een cabin in Awawarra of zoiets
onuitspreekbaars. We vermoeden dat alle dorpsnamen hier door dezelfde doddelaar
bedacht zijn (nog een goeie: Kurri Kurri). Het avondeten is maar pover, een pot
Chicken Tonight volstaat om lekkere stukjes gebakken kip om zeep te helpen. De
rijst is hier geweldig, ge koopt een zakje, ge boetseert dat grondig, dan zet
ge dat integraal in de microgolf, en 2 minuten later is uw rijst klaar
(misschien een tip voor de minder culinair aangelegden onder ons, hint hint
heldenhuldelaan)
En wat
passeert er ondertussen al grazend aan onze cabin? Weer een serie kangeroes.
Echt super om te zien, hoe die wandelen en springen, er zijn er zelfs met
kleintjes in de buidel!
Yep weer een
stukje verder gereden want we willen wat krediet opbouwen om boven Brisbane
enkele dagen op hetzelfde stekje te kunnen blijven. We vermoeden dat daar ons
nog het beste van de oostkust te wachten staat. Great Barriere Reef ,
Withsunday Islands, Fraser Island. Allé dat alles is voor binnen enkele dagen.
Dat hopen we toch want een High-, Free- of Motorway is niets te vergelijken met
wat wij een snelweg noemen. Een gemiddelde snelheid van 70 km/h haal je hier
maximaal. t Is zoals naar Algarve rijden maar dan enkel via de Routes Nationales.
Ook hier herinneren ze hun oud-strijders ten gronde, om 11h werden de
radioprogrammas onderbroken om de Last Post ten beste te brengen. Terwijl ik
dacht dat dat enkel nog Ieperse nostalgie was. Soit, ondertussen is het
landschap weer wat warmer en rijden we tussen de bananen- en suikerrietplantages
door tot aan Kingscliff.
Kingscliff
ligt aan het begin van de Goldkust en dat merk je. De dorpen worden meer en
meer vakantiedorpen met alle bijhorende commerce. Onze verblijfplaats is in
orde, meteen even het zwembad testen nadat we de waterdragons verjagen waar
we de pool mee delen. NICE. Ruth wordt door een local aan de waterkant onmiddellijk
herkend als Kevin Rudd, de prime minister (het kapsel was zeer gelijkend
zogezegd). Morgen weer verder, dan hopen we boven Brisbane te stranden. Potje
koken, blog schrijven en we call it a day. Tot morgen.
Het blijft
een grappig idee dat jullie onze avonturen van deze dag al kunnen lezen terwijl
die dag er bij jullie nog quasi staat aan
te komen.
Fotos: Geel
kieken met kleintjes, waterdragon, onze cabin, antenne & Kevin Rudd
Vandaag
voorbij Brisbane gereden tot in Noosa.Dit ging verbazend vlot. Waarschijnlijk omdat
ik gisteren schreef dat het rijden als bonenknopen vorderde. Het weer blijft
schitterend, op de middag iets te fel voor ons Belgisch velleke. In het weerpraatje spreken
ze van een UV-index van elf wat zelfs voor hier extreme is. Ik vermoed dat de
schaal van 1 tot 10 gaat en dus zijn we genoodzaakt een kleine pauze (lees een
dutje) in te lassen. We laten ons in de lokale
visitorcenter een verblijfplaats aanmeten die aan onze wensen en budget voldoet
en we gaan ons daar meteen installeren. Te gek, dit is veruit de beste accommodatie
die we deze reis al hadden, zowaar een villa met twee verdiepingen met volledig
ingerichte open keuken met vaatwasser, wasmachine, TV, DVD, Aircos,Stereo,privé palmtuin met terras (daar
zit ik dit nu te typen), balkon, gararage, . Het kan niet op, en dat voor
nauwelijks enkele dollars meer dan de YHA. Top. Het uur is hier inmiddels
veranderd, t is te zeggen, in Queensland doen ze niet mee aan Daylight saving
time dus de klok moeten we een uurtjeterugdraaien.
Verschil met België is nu 9 uur.
16h,we trekken het surfersdorp in op verkenning. We
wandelen door het woud langs de kust en zoeken daarna een lokaal visrestaurant
waar we prima eten ( De camera laat ik even thuisdus hier hebben we allemaal geen fotos van).
Na de maaltijd laten ik me verleiden door enkele Stella parasols die zachtjes maar
overtuigd mijn naam roepen . Warempel,
geen rook zonder vuur , het Leuvense gerstennat vloeit ook hier in deze
cultuurmetropool. Ik bestel aan de bar en breng de bartender op de hoogte dat
dit onze nationale trots is. Voor ik het weet wordt de manger erbij geroepen
want die zou ook Flemish spreken, wat zeg ik, volgens het personeel spreekt hij
wel drie talen, het wonderkind. De man is er ondertussen bij komen staan en de
items gaan razendsnel vanNederlands,
ja, Vlaams, Antwerpen,Wilrijk. Deze Australiër heeft 13 jaar in Wilrijk
gewoond. Ni moeilijk dat je dan Stella tapt. Respect !
Weinig fotos,de villa, en nog enkele vreemde vogels van
uit het zuiden die ik voor Marc had opgespaard
Vroeg opgestaan om de warmte en de zon voor te zijn en begonnen aan een verkenning van het Noosa National Park. We kiezen voor 2 aaneensluitende wandelingen, volgens Australian Standard van categorie 4 (zwaarste categorie). Dat belooft bij dit weer.
Na een uurtje door een mooi bosrijk landschap hebben we echter deel 1 van de wandeling achter de rug, met een beetje hoogteverschil int begin maar voor de rest zo vlak als iets en op een mooi aangelegd pad. Australische standards zijn duidelijk anders dan Europese.
Zoals je op de fotos zal kunnen zien kwamen we heel der stukken zwartgeblakerde natuur tegen. Das niet de eerste keer. Vanuit de auto zagen we soms kilometers half opgebrande bomen, erg om te zien. Overal zie je ook waarschuwingsborden die het niveau van Fire Danger weergeven. Je hoort het wel dikwijls op het nieuws bij ons, maar als je de gevolgen hier ziet
Aan Hells Gate nemen we de aansluiting op de volgende wandeling. Hells gate is echt niet misgekozen voor dit uitkijkpunt, de rotspartijen onder en naast ons zien er angstaanjagend uit.
Van daaruit volgen we dan de coastal track terug naar het beginpunt. Onderweg krijgen we prachtige uitzichten op de oceaan en ja hoor, dolfijnen!! Een mens leest wel dat die dieren hier gewoon rondzwemmen (of rondlopen in geval van kangeroes) maar als je ze dan effectief in de vrije natuur tegenkomt, is het toch altijd adembenemend.
Na een goede 2,5u wandelen zijn we rond en toch ook wel gaar want de temperatuur was ondertussen goed gestegen en het laatste stuk had weinig beschutting. Tijd voor een terrasje dus!
Vanaf 13u doen we even niets meer, te warm en te felle zon (Mike blij, kan hij eindelijk siësta nemen).
Morgen rijden we naar Hervey Bay om daar dan zondag in te schepen op een 2-daagse georganiseerde tocht op Fraser Island (grootste zandeiland van de wereld). Je kan daar nl enkel met 4WD autos op en die van ons heeft er maar 2. t Zal dus even stil zijn op de blog
Hoewel jullie ons op de fotos met lange broek zien, is het hier nog altijd schitterend weer. De lange broeken zijn tegen de zon en de kuitbijtende insecten (en véél te warm maar kom). Op een vorige wandeling is er één of ander beest in geslaagd om Mike te steken door de broek en de dikke sok door. Straffen angel.
Tegen een uur of 5 zijn we naar het strand getrokken en hebben we onze eerste duik in de South Pacific genomen. Temperatuur van het water was zéér aangenaam, en het was ook een indrukwekkende zwempartij met de dreigende onweerswolken boven de oceaan erbij. Er is geen druppel gevallen uiteindelijk.
We willen jullie niet elke dag vervelen met een opsomming van wat we gegeten hebben, maar toch vandaag even vermelden dat we weer culinaire australische grenzen verlegd hebben met een bloemkool in witte saus met kotelet. Trouwens weer 1 van de schitterende praktische dingen die ze hier hebben, ge koopt in de supermarkt gewoon een halve bloemkool (of brocoli of witte kool etc). Ideaal voor met 2 als ge geen diepvries hebt. En alle groenten smaken hier geweldig, ook al komen ze gewoon uit de supermarkt.
Fotos: dolfijnen,Noosa Beach & Noosa National Park.
Vandaag rijden we zon 250 km verder noordwaarts en weeral warmer. Onderweg stoppen we even in een onbenullig dorpje dat nergens dichtbij ligt. Er is een machine show aan de gang. Een half voetbalveld vol met motoren die minstens 60j oud zijn en die daar voor de gelegenheid staan te pruttelen. Boeiend als je van technologie houdt. De UV index is hier minstens 12 vermoeden we, de zon brandt meedogenloos.
We komen toe in de jeugdherberg van Hervey Bay. Deze YHA won reeds 4 X op rij the highest rating van alle YHA van Queensland. En terecht, het is hier echt gezellig. We nemen deel aan de lokale BBQ en nuttigen de maaltijd naast het zwembad. Nog snel de blog even updaten en dan vroeg onder de wol (bij wijze van spreken) want morgen worden we om 7h45 opgepikt voor een tour op Fraser Island, een eiland dat onstaan is uit een enorme duin en dat een hele specifieke fauna en flora heeft laat ik me vertellen. Daar overnachten we ook en best case scenario zijn we maandagavond terug hier.
Geen fotos vandaag, hou je al maar vast voor de fotos van Fraser die beloven de moeite te zijn.
