Voor je ziek was, was je een echte sportfanaat. Net zoals je broer ging je wekelijks zwemmen en deed je korfbal. Je sportte heel graag en ging steeds voluit. Door je ziekte was sporten uitgesloten. Je miste dat enorm. Je bent een zeer beweeglijk en energiek kind en sporten was je uitlaatklep. Sinds je je in de onderhoudsfase bevindt, probeer je opnieuw te sporten. Sinds januari doe je wekelijks mee aan de turnles en tijdens de speeltijd voetbal je vaak. Zwemmen is, jammer genoeg, gedurende de volledige onderhoudsfase uit den boze. Wanneer je sport, ben je nog vlug vermoeid en zweet je je kapot. Dit houdt je echter niet tegen, je probeert het elke keer opnieuw. Elke keer opnieuw verleg je dan je grenzen en elke keer gaat het beter.
Gisteren was het carnavalkorfbaltotnooi. Je broer korfbalt graag en doet dat heel goed. Nu, eigen kind is schoon kind, maar het wordt beaamd door zijn trainster. Sinds je in onderhoud zit, gaan we steeds naar alle wedstrijden die je broer speelt, en dan nemen wij je mee. Meestal vind je dat de wedstrijden te lang duren en verveel jij je. Gisteren was het een tornooi, dus het was voor een hele dag. We wisten dat het moeilijk zou worden om je zolang bezig te houden. We probeerden je te motiveren om eens mee te doen aan de oefeningen, maar je weigerde halsstarrig. Uiteindelijk bleek dat je wel wou meedoen maar dat je bang was van de andere kinderen: "ik ken ze niet meer" en "gaan ze me wel aanvaarden". Wat we ook zeiden, we konden die drempel voor jou niet wegwerken. Dit was echter buiten je trainster gerekend. Ze vroeg je om een wedstrijd mee te spelen en stelde je voor aan de andere kinderen. Plots, en dit tot onze grote verbazing, zei je volmondig "ja". Je speelde mee in twee wedstrijden en je verraste ons. Ondanks het feit dat je ruim tien maanden geen korfbal meer hebt gespeeld, herinnerde je je toch nog de belangrijkste spelregels. Ook aanvaardden de andere kinderen je in hun team en gooiden ze je meermaals de bal toe. Je hebt in elke wedstrijd één helft gespeeld. Je zag bloedrood en het zweet droop je af, maar je blonk van trots. Je broer en wij waren apetrots op jou.
Na de wedstrijd zei je trainster dat ze je volgende vrijdag op de training verwacht. Jij kijkt nu al halsreikend uit naar die training. Na een onwaarschijnlijk leuke en sportieve dag gingen we dan onmiddellijk naar de sportwinkel voor wat sportkledij (want alles is je te klein geworden).Waarschijnlijk zal je geen vol uur kunnen trainen. Maar week na week zal je opnieuw je grenzen verleggen. Het blijven proberen en geloven in je eigen kunnen zijn eigen aan jou, maar soms heb je een zetje nodig van buitenaf. Gisteren heb je opnieuw een drempel overwonnen dankzij je trainster. Dus bij deze: dank je wel Dominique!!
