Gisteren kwamen we thuis na je laatste kuur in de derde fase. Wat was die laatste kuur lastig! Wederom lag de ganse afdeling vol en kregen we een kleine kamer. Je onderging deze kuur, net zoals de voorgaande kuren, heel goed, maar je hebt die drie nachten nauwelijks geslapen. En als jij nauwelijks slaapt, slapen je mama en papa bijna niet. Wat waren we gisteren allemaal moe. Moe maar blij dat deze fase eindelijk is beëindigd. Deze laatste kuur was voor je mama en papa ook lastig omdat het enorm druk was op de afdeling. Wij komen, bij een volle afdeling, vaak de ouders tegen van de andere kinderen. Automatisch wordt er dan gevraagd naar elkaars kinderen en automatisch voel je de ellende van de andere ouders en hun kinderen mee.
Het is nu iets langer dan vier maanden dat wij regelmatig op de afdeling "vertoeven" en we leren de gevoelens en gelaatsuidrukkingen van andere ouders herkennen. Zo weet je, enkel op basis van het kijken naar de andere ouders, wie nieuw is op de afdeling. Je ziet en voelt hun verbijstering, ongeloof, woede, hoop, wanhoop ... . En je herkent die gevoelens zo goed omdat je ze, als ouder, zelf hebt meegemaakt. Je herkent ook ouders die er al langer rondlopen door de meer berustende manier waarop ze rondlopen op de afdeling. Als we dan kijken naar onszelf, behoren we zelf tot deze laatste groep. Raar, want soms stellen we ons de vraag hoe het komt dat we zo berustend zijn. Langs de andere kant krijg je geen andere keuze, het is de enige manier om zo'n harde periode door te komen.
Gaandeweg leren we ook de andere kinderen kennen. Elk kind op die afdeling levert een strijd op leven en dood, en die strijd kan enorm verschillen. Er zijn kinderen die pijn hebben, ziek zijn van de behandeling en al weken, soms maanden, op die afdeling zijn. Er zijn kinderen die alles met een glimlach ondergaan omdat ze zich niet ziek voelen en niet lang in het ziekenhuis moeten blijven. Wat zijn we blij dat jij tot die laatste groep behoort. Als we dan kijken naar de kinderen die zo afzien, prijzen we ons in en in gelukkig.
Je dient nog twee fasen te doorlopen vooraleer je kan starten met je onderhoudsdosis. Wanneer alles goed verloopt nemen die fasen twee maanden in beslag vanaf hun start. Momenteel bevinden we ons in een rustperiode tot 05 oktober. We hoeven enkel éénmaal in de week naar het ziekenhuis te gaan om je bloedwaarden te checken en je katheter te flushen. We kunnen alleen maar hopen dat je de volgende fases even goed doorloopt als de voorgaande. Dit is echter af te wachten, zoals alles in een strijd tegen kanker, en daar houden wij ons weinig mee bezig. De uitspraak "geniet van het moment waarin je zit" is ondertussen echt volledig ingeburgerd in ons leven en dat voelt enorm goed voor ons allemaal.
