Woensdag gingen we met een bang hartje naar het ziekenhuis. Ergens zat de schrik erin dat je bloedwaarden zodanig gezakt waren, dat je niet zou mogen kuren. Je bloedwaarden waren enorm gezakt maar wonder boven wonder waren ze net voldoende om met je allerlaatste kuur te mogen starten. Doordat je bloedwaarden fel naar beneden waren gegaan, zit je nu wel in een hogere isolatieklasse maar dat kan jou en ons niet deren. Het feit dat je mocht kuren was overweldigend voor ons.
Zaterdag was het dan eindelijk zover: de allerlaatste chemokuur. Voor jou was het een dag zoals een andere. Je besefte niet dat het nu eindelijk gedaan was. Je bleef maar tegen iedereen zeggen dat het straks feest was omdat je papa verjaarde en je vergat steeds dat het ook feest was omdat het kuren eindelijk voorbij is. Pas 's avonds drong de werkelijkheid jou door en zei je regelmatig dat je laatste kuur gedaan was. Nu ben jij aan het aftellen naar de dag waarop je katheter wordt verwijderd. Je zit vol leven en wilt gaan voetballen, korfballen, spelen met vriendjes. Maar nog eventjes geduld: je zit in een hogere isolatieklasse dus het is nog oppassen geblazen om geen infectie op te doen. Tevens zal je moeten leren dat je lichaam tijd nodig heeft en niet direct alles aankan. Je zal moeten leren dat je lichaam grenzen zal aangeven en dat je die moet herkennen en langzaam aan zal je die grenzen kunnen verleggen. Waar je vooral naar uitkijkt is de kerstvakantie. Je wilt met ons gezin een paar dagen op vakantie. We zullen zien.... .
De komende weken moet je wekelijks naar het ziekenhuis voor het flushen van je katheter en het checken van je bloedwaarden. Verwacht wordt dat ze nog eventjes zullen dalen door je laatste chemokuur. Nadien zullen ze opnieuw stijgen en zullen ze bepalen wanneer je katheter eruit mag. Nog heel eventjes dus vooraleer je je gewoon leventje kunt opnemen.
