Het is nu al ruim een week dat je geen chemo krijgt en dat merken we. Je bent levendiger, je hebt een blos op je wangen en je eet weer beter. Nu pas zien we dat je lichaam toch wel afziet wanneer je aan het kuren bent, ook al klaag je nooit over de chemo zelf. Jammer genoeg moet je binnen anderhalve week beginnen aan de derde fase van de behandeling en dat betekent dus opnieuw chemo. Gelukkig is dat nog anderhalve week ver en genieten we ondertussen van de "gekregen" periode zonder behandelingen, prikken en dergelijke.
Ondertussen is het "grote" vakantie. Een periode waar iedereen naar uitkijkt. Vakantie betekende voor ons gezinnetje altijd dat we regelmatig met ons viertjes op reis gingen, reizen die steeds in het kader van jou en Ferre werden gekozen. Naast die reizen deden we daguitstappen en kon men ons regelmatig vinden in parkcafés, op buurtfeesten en dergelijke. Deze vakantie betekent echter de hel voor ons. Na je diagnose in mei hebben wij alle vakanties moeten annuleren want het risico op infecties is gewoon te groot. Je broer is niet ziek en gelukkig kan hij wel op vakantie gaan met grootouders en vrienden van ons, op chirokamp gaan, naar sportkampen gaan enz. Dit waren allemaal zaken die jij, samen met je broer, zou doen. Je ziet je broer al die activiteiten doen en dat maakt je kwaad en verdrietig. Troosten kunnen wij je niet want het maakt ons ook kwaad en verdrietig. Ons gezin wordt door de vakantie uit elkaar gerukt. Voor niemand van ons is deze situatie leuk: je broer moet steeds alleen op vakantie en op kamp gaan en hij mist je, wij en jij missen je broer en missen het vakantiegevoel nu meer dan ooit. Wij houden ons allemaal recht aan onze overtuiging dat wij dat volgend jaar wel gaan kunnen doen en dat wij er dan dubbel en dik van gaan genieten.
Gisteren kwam je broer ziek thuis van de vakantieopvang. Hij had koorts en keel- en hoofdpijn. De dokter stelde vast dat hij een serieuze keelonsteking heeft, en dat je mama het begin van een keelontsteking heeft. Gezien je ziekte en gezien het risico op besmetting moest ofwel jij, ofwel je broer en je mama weg van huis. Gezien je broer aanstaande zondag vertrekt op chirokamp voor 10 dagen en hij ons dan al zo lang moet missen, hebben we ervoor gekozen een "opvang" voor jou te zoeken. Wat een "opvang" voor ons betekent, betekent vakantie voor jou. Tot zondag mag jij bij moemoe en vava blijven en wat was jij daar blij om. Even een andere omgeving, ander soort eten, andere tijdstippen om naar bed te gaan e.d.. Wat doet die andere omgeving jou deugd! Zaken die vroeger als gewoon werden aangezien, worden nu ervaren als iets bijzonders en als iets wat toch nog kan (ondanks het feit dat je kanker hebt). Blijkbaar zorgt kanker ervoor dat mensen opnieuw belang gaan hechten aan en stil gaan staan bij kleine, alledaagse en vanzelfsprekende zaken.
