23/10/2005 Winterduathlon Olen 3,4/26,5/3,4 1u48'16" 78/103
21/8/2005 Boerkesjogging Olen 4,2 km 17'37" 14/99
12/8/2005 Limberjogging Herselt 5km 21'42" 73/224
Papa sport en...
andere lotgevallen van de Serneelskes IronMan finisher Frankfurt 2008 in 10u58'26,2"
11-04-2007
Update
Sinds de laatste update is er weel heel wat gebeurd. De winterduathlon van Geel een paar weken geleden was de eerste wedstrijd van 2007.Zoals aangegeven heb ik het opgevat als een doorgedreven intensieve training. Ik heb ervan genoten. Het weer was schitterend en de het deelnemersveld niet van de poes. Met Benny Vansteelandt en Rob Woestenborghs zelfs absolute toppers. Als je ziet hoe hard die mannen gaan, niet normaal. Maar ja, het gaat hier dan ook over de wereldtop natuurlijk. Ik had gehoopt op een plaats in de eerste helft, maar dat is weer niet gelukt. Te hoge ambities?
Ondertussen zitten we in de laatste rechte lijn van de voorbereiding op de triathlon. 13 mei staat immers in Geel de eerste op het programma. Het kriebelt al serieus. De inschrijvingen zijn uitgevoerd voor Geel, Hamme, Brasschaat en Aarschot. Na Geel en Hamme ga ik dus weer voor de langere afstanden. Op die langere afstanden is de ambitie op een fatsoenlijke manier aankomen, voor de kortere (tot ¼) is de ambitie toch nog steeds om in de eerste helft van het deelnemersveld aan te komen. We zien wel, we gaan er vooral van genieten.
Afgelopen vrijdag ben ik trouwens een unieke ervaring rijker geworden. Samen met een groepje zielsverwanten de laatste 140 km van de Ronde van Vlaanderen afgehaspeld. Ik heb er echt van genoten. En dan zondag met grote ogen en kippevelarmen de profs zitten aanschouwen.
De trainingen gaan redelijk tot goed. Ik voel me sterker bij het fietsen en zwemmen. Het lopen gaat iets beter dan een paar weken geleden maar nog steeds slechter als vorig jaar. Nog werk aan de winkel dus. De trainingsarbeid ligt dit jaar alleszins een stukje hoger als vorig jaar, hopelijk kan ik daar de vruchten van plukken.
Neen, ondanks lange tijd van stilte, is het bloglicht nog niet uit. Hoog tijd voor nog eens een publicatie.
Het gaat goed met de trainingen. Dankzij een goed programma en planning lukt het aardig om de vooropgestelde trainingsarbeid af te werken. Dat geeft motivatie en goesting natuurlijk. Ik zit regelmatig likkebaardend naar de kalender voor 2007 te kijken. Ondertussen heb ik reeds een kleine picklist opgesteld. Kan natuurlijk nog wijzigingen maar voorlopig:
-11/3 Winterduathlon Geel Bel
-7/4 Ronde van Vlaanderen en/of 1/5 Omloop van Vlaanderen
-13/5 1/8 Geel
-10/6 1/4 Hamme
-24/6 1/2 Brasschaat
-15/7 1/3 Aarschot
-5/8 1/2 Antwerpen
-11/8 1/8 Wuustwezel of 12/8 1/4 Lommel
-26/8 1/8 Viersel (op verzoek van de supporters)
-5/9 1/4 Knokke
-16/9 1/4 Mechelen (als de goesting er dan nog is...)
De lijst is nog aan de lange kant. Er zal dus nog wat geschrapt gaan worden... I keep you informed.
see you,
Afgelopen weekend was het quality time ten huize Serneels.
De schoonouders hadden voor ons een paar weken geleden volgende mededeling:
"Wij hebben een WE in de Ardennen geboekt maar niet zoveel zin om te gaan, zien jullie het zitten om
in onze plaats te gaan? Wij zullen dan de kindjes oppassen." Je mag drie keer raden wat ons antwoord was.
En we hebben er van genoten. Het was een schitterende tweedaagse.
Mooi weer, lekker veel tijd om te doen, te laten en te praten. We hebben er super van genoten.
Weer opgeladen om er eventjes tegen te kunnen. Het zal nodig zijn want het is superdruk.
Vanaf januari start ik bij een nieuwe klant. Het wordt een uitdagende klus die veel van mijn energie
zal vergen.
Ik ben benieuwd hoeveel tijd er nog gaat overblijven voor andere dingen (lees triathlon !).
Ondertussen ben ik een trainingsschema aan het volgen. Een opbouw van 3 weken met daarna een rustweek.
Ik voel me er prima bij. De accenten liggen nu op techniekverbetering en basisconditie.
Donderdag 14/12 ga ik een looptest afleggen met lactaatbepaling.
Hierna zal ik dan nog gerichter kunnen trainen (als ik er tijd voor heb...).
Voor volgend jaar is echter tijd de onbekende factor die in deze sterk gecorreleerd is met VRIJE tijd.
We zullen wel zien waar de uitkomen. In het slechtste geval ga ik volledig voor de sprint triathlons en
laat ik het langere werk aan mij voorbij gaan. Met hartelijke groeten...
Het zit erop voor dit jaar. Grobbendonk is een schitterende afsluiter geworden van een jaar vol ontdekkingen. Het bike-parcours lag er heel zwaar bij. Voor de start vormt de tijd van vorig jaar altijd een vergelijkings- en mikpunt, maar al bij de verkenning was het mij duidelijk dat de staat van het parcours geen eerljke vergelijking toeliet. Door de regenval van de voorbije dagen was de ondergrond een zuigende blubber geworden. Slechts op een klein gedeelte van het parcours was recuperatie mogelijk. Ik paste dan ook meteen mijn strategie aan: niet denken aan vorig jaar en goed doseren (wat in mijn geval zoveel wil zeggen als niet als ne wilde zot vertrekken).
Als ik naar de resultatentabel kijk, dan zie ik dat ik in mijn opzet ben geslaagd. Ik heb gedurende de wedstrijd constant ingehaald. Vooral de laatste fietsronde lagen de lijken voor het oprapen, ongelooflijk wat meneer met de hamer kan doen! Het gaf mij in elk geval ne goeie moral.
Ook het afsluitende lopen ging nog goed. Enige minpunt is misschien dat ik een beetje teveel gedoseerd heb, ik had niet echt een vermoeid gevoel na de wedstrijd. Uiteindelijk een 69e plaats op een 120-tal arrivés.
Toch weer niet bij de eerste helft! Dit wordt toch echt een objectief voor volgend jaar waar vanaf nu de volledige sportieve aandacht naartoe gaat gaan.
Omdat ik niet bij een triathlonclub ben aangesloten, verlopen de meeste trainingen in mijn dooie eentje.
Vanuit puur trainingsstandpunt is dit zeker niet slecht. Ik bepaal intensiteit, kwaliteit en kwantiteit.
Geen trainingspartner die me net iets harder doet lopen of zwemmen dan eigenlijk voorzien.
Ook geen wedstrijdjes om het hardst op momenten dat dit eigenlijk beter achterwege kan blijven.
Vanuit sociaal standpunt is het echter niet altijd even leuk.
Zeker tijdens lange duurtrainingen voel ik me soms een kilometervretende solist,
mijmerend over voorbije wedstrijden en uitziend naar het nieuwe seizoen waarvoor de winter nog in de weg staat.
Daarom zijn voor mij die lunch-loop-tochten met den Edwin en den Yves (werk- en triacollega's) een welkome afwisseling.
Meestal rustige loopsessies met overschot van adem om te keuvelen over deze of gene triathlongebeurtenis,
over weetjes en roddels uit het circus, over nieuwe doelen of stille wensen voor de komende jaren.
Aanstekelijk en supermotiverend om die winter te overbruggen. Ik kijk weeral uit naar de volgende loopsessie.
Zaterdag 11/11 staat de duathlon van Grobbendonk op het programma. Ik heb tot vandaag getwijfeld of ik zou meedoen.
Tijdens de lange rit op en af naar Gouda vandaag, heb ik de knoop doorgehakt. Ik doe mee!
We zullen wel zien waar we gaan eindigen, geen hoge verwachtingen en ambities.
Een mooie afsluiter van het seizoen moet het worden, want het gaat mijn allerlaatste wedstrijd zijn van 2006.
Door mijn kwebbeltjes hier en daar heb ik het de laatste weken al verplicht rustig aan moeten doen,
dus ga ik de voorziene rust tot eind november opvullen met lange duurlopen en heel rustige fietstochten. Echte basistraining, ne goeie fond voor volgend jaar.
Door de relatieve rustperiode zit ik ook met vraagtekens over mijn conditie. Als ik zo kan inschatten, zit ik volgens mij rond mijn niveau van vorig jaar. De wedstrijd in Grobbendonk geeft alleszins een mooie vergelijkingsbasis.
Stilaan beginnen ook de plannen voor volgend jaar wat door mijn hoofd te spoken. De komende dagen/weken zullen deze wel wat concretere vormen gaan aannemen. Het rijpingsproces van doelstellingen en planningen is altijd een leuke periode. Zeker nu ik geen "newbie" meer ben...
Vorige week woensdag was het weer zover. Weer een koortsaanval en stramme spieren. Vanaf morgen neem ik afscheid van een intensieve antibioatica-kuur. In de tussenperiode was ik een fervent bezoeker van wacht- en dokterskamer. Na bloedafname waarvan het resultaat een serieuze verhoging van de witte bloedcellen aangaf, heb ik een Rx van de longen en een echo van een aantal vitale ingewanden laten nemen.
De diagnose blijft bij een bateriële infectie waarvan we voorlopig niet weten wat en waar. Uitputting (zie vorig artikel over nachtlawaai, wat overigens voorlopig nog steeds aanhoudt) zat er zeker ook voor iets tussen. De voorgeschreven kuur en verplichte rust van meneer doktoor heeft me in ieder geval goed gedaan.
Sinds vandaag ben ik weer eens rustig gaan lopen; 10 kilometerkes met den Edwin. Nog geen goed gevoel maar ik voel wel dat de ziektekiemen zo goed als weg zijn. Nu hopen dat ik niet herval en volgende maand terug een bloedproef om vast te stellen dat de witte cellen terug genormaliseerd zijn. Na al die ziekenboeg-artikels zou je kunnen denken dat er ten huize Serneels enige affectie voor infectie aanwezig is. Helemaal niet, gewoon de periode van het jaar zullen we maar denken...
Wij beginnen stilaan te vrezen voor een buurt-actiecomité "Familie Serneels voor minder Decibeels".
Inderdaad, de nachtelijke herrie en dito activteit ten huize Serneels scheert weer
hoge toppen de laatste 3 weken. Oorzaak: twee kinderen die vanaf een uur
of twee beginnen te proesten en te hoesten. Dan de slijmekes niet direct naar boven krijgen,
vervolgens braakneigingen die de kop op steken en even verder staat heel het huis op stelten.
Mama en papa beginnen na 3 weken ononderbroken nachtelijk vertier op de toppen van hun tenen te lopen.
Tiny had de afgelopen dagen al last van een opkomend griepgevoel. Hoe zou dat komen...
Ondergetekende begint soms ook zwarte vlekjes te onderkennen door een anders vlekkeloos gepoetste bril.
Het probleem is dat je dan een manier moet vinden om de negatieve spiraal te doorbreken.
Vandaag gaat Tiny nog maar eens naar de kinderarts, hopelijk zal het dan vlug beter gaan want de liters
hoestsiropekes en andere suikerbommen lijken niet echt het gewenste resultaat op te leveren.
Dit is de normale procesgang tijdens de herfst- en winterperiode. Je weet dat je dit een aantal keren door
moet om de nieuwe lente te verwelkomen, onbekend is hoe vaak en hoeveel tijd er tussen zit.
Vandaag stond ik aan de start van de Olense winterduathlon. Ik had stilletjes gehoopt op een plaats in de eerste helft. Dat is niet gelukt. Met een 70e plaats op 119 deelnemers kan ik niet echt tevreden zijn. Al zijn er dan verzachtende omstandigheden, ik wil geen excuses zoeken. Als er excuses zijn, dan start je niet. Dat laatste heb ik wel gedaan, dus ... Mijn oordeel over mijn wedstrijdprestaties:
*Eerste lopen (3,4km): redelijk
*MTB (26,5km): meer dan tevreden
*Tweede lopen (3,4km): ronduit SLECHT
Ik heb mijn trainingslogboek nog eens geraadpleegd en vastgesteld dat ik de laaste 5 weken nog amper aan een fatsoenlijke training ben toegekomen. Het resultaat is er dan ook naar.
Toch nog een positieve noot? Awel ja, een paar zelfs:
*Ik heb er een dikke 10 minuten sneller over gedaan, dan een jaar geleden. Het fietsparcours lag er ook droger en sneller bij, wat er zeker heeft toe bijgedragen.
*Er waren, net zoals vorig jaar, weer veel supporters. Ook de Gerry was met zijn klein mannen (vrouwen) afgezakt naar Olen. Altijd zeer bemoedigend als er een hoop bekenden langs de kant staan om je een hart onder de riem te steken.
*We hebben ons weer eens goed kunnen uitleven bij het beoefenen van onze favoriete bezigheid.
Bij de duo's stond mijn schoonbroer aan de start samen met collega Peter Dekkers. "Dekkers-Delmé" kaapten een 88e plaats weg op 114 starters in een tijd van 1u39'38". Die twee hebben zich goed geamuseerd in hun eerste wedstrijd.
Nu zondag (22/10) staat de winterduathlon van Olen op de kalender.
Vorig jaar was dit mijn eerste veldslag als mss (multi-sporter-sukkelaar).
Ik herinner mij heel veel volk en ambiance, zowel in het veld als ernaast.
William Busch mocht toen de pot van Olen mee naar huis nemen na een klinkende overwinning met indrukkende loop- en bikerssnelheden.
Ik ben benieuwd wie er dit jaar gaat winnen, waarschijnlijk zullen dezelfde deelnemers wel weer strijden voor Keizer Karels' kleinood.
Ik ondervond vorig jaar vooral hinder van weinig pedaalkracht en een constant gevoel dat de ondergrond aan mijn wielen bleef plakken.
De tweede loopsessie was helemaal een fiasco. Door een geblokkeerde maag heb ik heel veel van het tweede loopstuk moeten stappen.
En iedereen die erover kwam, frusterend was dat. Uiteindelijk klokte ik af op 1h48' ergens diep in de tweede deelnemershelft (zie uitslagentabel).
Voor dit jaar heb ik niet echt zicht waar ik sta. Natuurlijk wil je altijd beter doen en progressie ten opzichte van jaar zit er zeker in.
Maar ik moet ook de realiteit onder ogen durven zien. De scherpte van de triathlonperiode was sowieso al een tijdje weg. De gezondheidsakkefietjes
van de laatste weken en de bijbehorende gedwongen rust hebben ook niet veel goed gedaan aan mijn vormpeil.
Nochtans heb ik niet echt een slecht gevoel tijdens de zeldzame loop- en fietstrainingen die ik de laatste weken heb afgewerkt.
Al bij al dus een groot vraagteken. Ik zit stillekes te hopen op een plaats in de eerste helft, als alles meezit moet dit....
Zondag nog eens gaan biken op ons vertrouwde parcours in de Herentalse bossen. De Ronny, mijn schoonbroer en trouwste supporter tijdens mijn wedstrijden, was ook van de partij. Nu het al wat kouder begint te worden, hadden we afgesproken om 9h30. Ronny had vandaag een intensieve training van 1h30 op het programma staan, dus het beloofde een goeie repetitie te worden voor de duathlon van Olen volgende week.
Al vanaf het begin legde de Ronny de pees erop. In het begin heb ik af en toe echt moeten bijten en diep gaan. ... en stilletjes bidden dat die dat geen 90 minuten zou kunnen volhouden.
Gelukkig ging de stormram wat milderen na een klein half uurke en kwam den dezen er wat meer door. Het parcours lag perfect, het zand goed aangedrukt, niet te veel mulle stukken en slechts hier en daar een plas op de allerlaagste delen van de omloop. Iets over halfweg sloten er nog wat mannen aan en werd er stevig doorgetrokken. Ik heb er nog eens echt van genoten, af en toe de gashendel flink open en full force vooruit. De anderen als een meute buffels in mijn wiel stevig harkend om het tempo bij te houden.
Na ons gebruikelijke rondje hebben we nog flink de tijd genomen om los te trappen en te mijmeren over de duathlon in Olen. De Ronny gaat ook deelnemen bij de duo's en neemt de 26 km MTB voor zijn rekening. Voor hem is dit een goede test om te kijken of het trainingsschema zijn vruchten heeft afgeworpen. Voor mij is dat bewijs echter al geleverd. Zoals hij gisteren door de bossen stoof... dat zou hij 2 maanden geleden nooit gekund hebben.
Die vervelende verrekking en mijn bezorgheid om ook in Olen op 22/10 niet te kunnen deelnemen, deden mij beslissen eens langs te gaan bij mijn carrossier. Heel oneerbiedig om Jan Vanbrabant een carrossier te noemen maar zijn gouden handen en snel oplapwerk doorstaan in elk geval de vergelijkingstest. Daarnaast heeft hij en surplus dat hij diagnoses kan stellen zonder zichtbare schades te aanschouwen en een geïsoleerd probleem in zijn bredere context plaatst.
Na 2 minuten aandachtig luisteren en 1 minuut van manuele testjes was hij er dan ook uit: een geïrriteerde linkernier. Meteen was mijn "verrekking" (uitstraling via de lies naar de zenuwtak die zich in de binnenkant van de dij situeert), koorts en lage rugpijn verklaart. Allemaal te wijten aan één en dezelfde kwaal... Na de behandeling van het orgaan in kwestie ging het al voor 75% beter. Ondertussen is de pijn in mijn dij zo goed als verdwenen.
Ik heb er in elk geval goed aan gedaan om te rusten en ga dat nog enkele dagen zo houden. Ik zal allesbehalve in mijn beste vorm steken voor de wedstrijd in Olen maar ik zal waarschijnlijk wel kunnen meedoen en daar ben ik op dit moment al heel blij mee.
Ik had er zin in. Nog eens lekker alles geven in Brecht. Niets dus. Vrijdag toen ik naar huis reed van het werk koude rillingen en zere spieren. Goed en wel thuisgekomen, flinke koorts. Ik wou de beslissing nog niet nemen maar nadat ik tijdens de nacht enkele keren badend in het zweet wakker werd, wist ik het wel...
Ik heb dus niet meegedaan in Brecht, ik ben wel gaan kijken en ben nog maar eens aangenaam verrast door het hoge niveau dat er toch altijd gehaald wordt op die regionale wedstrijden. De winnaar, Pieter Bracke, klaarde de klus in 1u18min. Ik heb gebaald maar ik weet wel dat ik een verstandige beslissing heb genomen door langs de kant te blijven.
Ondertussen heb ik bij een verkeerde beweging ook nog een vervelende verrekking in mijn linkerdij opeglopen. Inderdaad, na verplichte zwemrust en koorst beginnen ook de benen te protesteren. Ik zal dan maar enige tijd geheelonthouden zeker. Met al die perikelen komt de dua van Olen natuurlijk ook wel heel dichtbij. Ik laat me echter niet ontmoedigen, I'll be back...
Ik ben er klaar voor. Gisteren nog wat gaan loslopen en bij de snellere stukken voelde ik dat er "dash" in zat. Het is natuurlijk afwachten wat het biken wordt; ik heb dit seizoen nog geen enkele rit gemaakt met mijn bosduivel.
Het zwemmen daarentegen gaat veel minder goed. Ik heb een stekende pijn in mijn rechterschouder. Waarschijnlijk een beetje hevig terug begonnen na de vakantie. Ik ga mij twee weken zwemrust opleggen en dan heel rustig terug beginnen met techniekoefeningen.
De wedstrijd morgen bestaat uit 6km lopen, 20 MTB en dan 3km lopen. Mijn verwachtingen voor morgen: als ik binnen de 1u 35 kan eindigen ben ik tevreden. Binnen de 1u30 zou super zijn.
Slecht nieuws voor den Edwin die door een zware verkoudheid moet afhaken. Spijtig want ik had mij echt voorgenomen om mijn wagonnetje eens te proberen aanhaken.
Het triathlonseizoen zit erop. De laatste triathlon die op mijn programma stond (Mechelen 17/9), heb ik zelfs afgezegd. Na onze vakantie aan de Côte d'Azur had ik er geen poef meer voor. Het was genoeg geweest voor mijn eerste triathlonseizoen. Te meer omdat ik tijdens mijn vakantie echt deugd heb gehad van de quality time samen met onze tweeling en Tiny. Door de training schiet er dat al eens over tijdens het jaar.
Ik ben tevreden van mijn eerste seizoen. Het was een openbaring met ups en downs maar vooral met heel veel kicks en superleuke momenten:
-27/8: Viersel 1/8: 32/125; 1:11:19
-13/8: Lommel 1/4: 101/169; 2:19:39
-16/7: Aarschot 1/8: 50/156; 1:31:57
- 2/7: Antwerpen 1/2: 381/423; 5:43:02
-14/5: Geel 1/8: 53/171; 1:10:49
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Het zit erop voor dit jaar. Grobbendonk is een schitterende afsluiter geworden van een jaar vol ontdekkingen. Het bike-parcours lag er heel zwaar bij. Voor de start vormt de tijd van vorig jaar altijd een vergelijkings- en mikpunt, maar al bij de verkenning was het mij duidelijk dat de staat van het parcours geen eerljke vergelijking toeliet. Door de regenval van de voorbije dagen was de ondergrond een zuigende blubber geworden. Slechts op een klein gedeelte van het parcours was recuperatie mogelijk. Ik paste dan ook meteen mijn strategie aan: niet denken aan vorig jaar en goed doseren (wat in mijn geval zoveel wil zeggen als niet als ne wilde zot vertrekken).
Vandaag stond ik aan de start van de Olense winterduathlon. Ik had stilletjes gehoopt op een plaats in de eerste helft. Dat is niet gelukt. Met een 70e plaats op 119 deelnemers kan ik niet echt tevreden zijn. Al zijn er dan verzachtende omstandigheden, ik wil geen excuses zoeken. Als er excuses zijn, dan start je niet. Dat laatste heb ik wel gedaan, dus ... Mijn oordeel over mijn wedstrijdprestaties: 
