23/10/2005 Winterduathlon Olen 3,4/26,5/3,4 1u48'16" 78/103
21/8/2005 Boerkesjogging Olen 4,2 km 17'37" 14/99
12/8/2005 Limberjogging Herselt 5km 21'42" 73/224
Papa sport en...
andere lotgevallen van de Serneelskes IronMan finisher Frankfurt 2008 in 10u58'26,2"
12-11-2006
Luctor et emergo
Het zit erop voor dit jaar. Grobbendonk is een schitterende afsluiter geworden van een jaar vol ontdekkingen. Het bike-parcours lag er heel zwaar bij. Voor de start vormt de tijd van vorig jaar altijd een vergelijkings- en mikpunt, maar al bij de verkenning was het mij duidelijk dat de staat van het parcours geen eerljke vergelijking toeliet. Door de regenval van de voorbije dagen was de ondergrond een zuigende blubber geworden. Slechts op een klein gedeelte van het parcours was recuperatie mogelijk. Ik paste dan ook meteen mijn strategie aan: niet denken aan vorig jaar en goed doseren (wat in mijn geval zoveel wil zeggen als niet als ne wilde zot vertrekken).
Als ik naar de resultatentabel kijk, dan zie ik dat ik in mijn opzet ben geslaagd. Ik heb gedurende de wedstrijd constant ingehaald. Vooral de laatste fietsronde lagen de lijken voor het oprapen, ongelooflijk wat meneer met de hamer kan doen! Het gaf mij in elk geval ne goeie moral.
Ook het afsluitende lopen ging nog goed. Enige minpunt is misschien dat ik een beetje teveel gedoseerd heb, ik had niet echt een vermoeid gevoel na de wedstrijd. Uiteindelijk een 69e plaats op een 120-tal arrivés.
Toch weer niet bij de eerste helft! Dit wordt toch echt een objectief voor volgend jaar waar vanaf nu de volledige sportieve aandacht naartoe gaat gaan.
Omdat ik niet bij een triathlonclub ben aangesloten, verlopen de meeste trainingen in mijn dooie eentje.
Vanuit puur trainingsstandpunt is dit zeker niet slecht. Ik bepaal intensiteit, kwaliteit en kwantiteit.
Geen trainingspartner die me net iets harder doet lopen of zwemmen dan eigenlijk voorzien.
Ook geen wedstrijdjes om het hardst op momenten dat dit eigenlijk beter achterwege kan blijven.
Vanuit sociaal standpunt is het echter niet altijd even leuk.
Zeker tijdens lange duurtrainingen voel ik me soms een kilometervretende solist,
mijmerend over voorbije wedstrijden en uitziend naar het nieuwe seizoen waarvoor de winter nog in de weg staat.
Daarom zijn voor mij die lunch-loop-tochten met den Edwin en den Yves (werk- en triacollega's) een welkome afwisseling.
Meestal rustige loopsessies met overschot van adem om te keuvelen over deze of gene triathlongebeurtenis,
over weetjes en roddels uit het circus, over nieuwe doelen of stille wensen voor de komende jaren.
Aanstekelijk en supermotiverend om die winter te overbruggen. Ik kijk weeral uit naar de volgende loopsessie.
Zaterdag 11/11 staat de duathlon van Grobbendonk op het programma. Ik heb tot vandaag getwijfeld of ik zou meedoen.
Tijdens de lange rit op en af naar Gouda vandaag, heb ik de knoop doorgehakt. Ik doe mee!
We zullen wel zien waar we gaan eindigen, geen hoge verwachtingen en ambities.
Een mooie afsluiter van het seizoen moet het worden, want het gaat mijn allerlaatste wedstrijd zijn van 2006.
Door mijn kwebbeltjes hier en daar heb ik het de laatste weken al verplicht rustig aan moeten doen,
dus ga ik de voorziene rust tot eind november opvullen met lange duurlopen en heel rustige fietstochten. Echte basistraining, ne goeie fond voor volgend jaar.
Door de relatieve rustperiode zit ik ook met vraagtekens over mijn conditie. Als ik zo kan inschatten, zit ik volgens mij rond mijn niveau van vorig jaar. De wedstrijd in Grobbendonk geeft alleszins een mooie vergelijkingsbasis.
Stilaan beginnen ook de plannen voor volgend jaar wat door mijn hoofd te spoken. De komende dagen/weken zullen deze wel wat concretere vormen gaan aannemen. Het rijpingsproces van doelstellingen en planningen is altijd een leuke periode. Zeker nu ik geen "newbie" meer ben...
Het zit erop voor dit jaar. Grobbendonk is een schitterende afsluiter geworden van een jaar vol ontdekkingen. Het bike-parcours lag er heel zwaar bij. Voor de start vormt de tijd van vorig jaar altijd een vergelijkings- en mikpunt, maar al bij de verkenning was het mij duidelijk dat de staat van het parcours geen eerljke vergelijking toeliet. Door de regenval van de voorbije dagen was de ondergrond een zuigende blubber geworden. Slechts op een klein gedeelte van het parcours was recuperatie mogelijk. Ik paste dan ook meteen mijn strategie aan: niet denken aan vorig jaar en goed doseren (wat in mijn geval zoveel wil zeggen als niet als ne wilde zot vertrekken).
