De kwart van Geel

Afgelopen zondag stond dan de eerste triathlonwedstrijd van 2008 op mijn kalender. Er stond veel schoon volk aan de start. Afgelopen week waren de trainingen niet afgestemd op de wedstrijd, er werd gewoon doorgetraind met het oog op Frankfurt. Alleen de laatste dag voor de wedstrijd werd er echt rustig aan gedaan. De frisheid aan de start kon maw vermoedelijk beter, maar veel verschil zal het ook niet gemaakt hebben.

Rond 15h25, zo’n 10 minuten na de start van de dames en veteranen was het de beurt aan ons. Ik had mezelf een rustig plekje uitgezocht op de tweede lijn in de hoop het traditionele startgevecht aan mij te laten passeren. Achteraf bekeken misschien een iets te rustig plekje want al na 100 meter zat ik volledig geïsoleerd waardoor ik de kilometer helemaal alleen heb afgelegd. Profiteren van een goed stel voeten was er dus niet bij. Na een 400 meter kwam ik in mijn ritme en de rest heb ik met een goed gevoel afgewerkt. Na ruim 16 minuten zat het eerste gedeelte erop. Blijkbaar ben ik als 85^e uit het water gekomen.

Een trage wissel (wat ook gebruikelijk is) en dan de fiets op voor 45km alles geven. De eerste ronde was wat aftasten en af en toe eens doorpompen, om dan de volgende twee ronden de turbo aan te schakelen. Er zat veel poeder in de benen, het fietsen werd een echte inhaalrace. Een zalig gevoel trouwens. Elke ronde stonden Tiny en de kids me luid toe te juichen, ook dat geeft elke keer een enorme boost. Na het fietsen hing ik op een 71^e positie en overall heb ik de 55^e tijd gefietst. Een prestatie waar ik zeer tevreden over ben.

De fiets-loopwissel ging een stuk sneller, vlug een tempo zoeken waarvan ik dacht dat ik het 11 kilometer zou kunnen volhouden en dan verstand op nul. Zoals verwacht was de cruise snelheid, door het blessureleed van de afgelopen maanden, nog een 1 of 2 km/u te traag om positie te kunnen houden of nog licht op te schuiven. Maar het goede gevoel van de laatste 2 weken werd wel bevestigd. Geen last van mijn blessure. De hitte speelde me meer parten waardoor de 2^e loopronde toch iets trager werd afgelegd. Als 75^e liep ik over de streep met een zeer voldaan gevoel.

De hartslaggrafiek toont ook aan dat ik mooi gedoseerd heb, met een steeds stijgende curve naar het einde toe. Ik ben tevreden van mijn conditiepeil. Geel heeft als aperitief een zoete smaak nagelaten. Op 1 juni staat met de halve van Leuven het voorgerecht geprogrammeerd om dan op 6 juli met veel appetijt het hoofgerecht te consumeren in Frankfurt. Ik heb er ontzettend zin in ….mmmm. Maar ondertussen nog veel bokes eten.