Dagboek over mijn genderzoektocht Plots viel alles op z'n plaats. Ik besefte dat ik geboren was in het foute lichaam. Ik was gesocialiseerd als meisje, maar eigenlijk ben ik een jongen.
De weg naar mijn zelfwording kan je lezen in deze weblog.
02-09-2008
Nieuw bericht
Nu kwam ik eens een kijkje nemen op mijn blog en zie ik 'er zijn geen recente berichten'. Hoogdringend tijd om nog eens wat te schrijven.
Ik mocht vorige week mijn nieuwe bril afhalen. Dat was supernieuws, in een voor de rest wat lastige week - maar dat had meer te maken met sollicitatieperikelen dan wat anders. Ik kan terug wat beter zien! De glazen zijn wat aangepast. Voor de rest kan ik niet zeggen dat ik 'verliefd ben' op die bril. Bij nader inzien is hij nogal groot uitgevallen en soms heb ik de indruk dat mijn ogen daardoor te dicht bijeen staan. Maar volgens Hans is dat niet zo, is het gewoon een kwestie van wennen. We zullen het zo dan ook maar benoemen hé.
Gisterenochtend was het de eerste schooldag. Het leven overlatende aan het toeval, is het zo gebeurd dat ik met een andere mama gaan winkelen ben. Zo heb ik mijn allereerste kostuum gekocht. Ook dat is wat wennen. Ik lijk er nog kleiner mee. Maar goed, nu heb ik tenminste iets 'feestelijks' voor een doopfeest over 2 weken. Mijn moeder zal content zijn.
Vannamiddag heb ik een afspraak met dr. Heylens van het genderteam. Ik ben er heel rustig over. De vorige (en eerste) keer was ik op van de zenuwen en had ik me uren voorbereid. Nu ga ik er heen met open armen, ontvankelijk voor vragen. Ik zie wel wat hij allemaal wil weten. In ieder geval moet ik wel in gedachten houden dat ik een afspraak kan versieren met de endocrinoloog voor de meting van mijn huidige hormoonspiegel en met de kinderpsycholoog zodat we onze kindjes niet 'belasten' met mijn genderdysforie. Nu, dat belasten zal best wel meevallen hoor. Ik was zondag gaan zwemmen met mijn kleinmannen. De jongste ging naar het jongenstoilet. Het bleek een grote boodschap, dus moest ik hem helpen. Nadien zei ik dat ik ook eerst even een plasje ging doen. Mijn zoontje zei: "dat mag hier, want jij bent een beetje allebei, een beetje jongen en een beetje meisje." Toch grappig hé. En ik heb hem uiteraard gelijk gegeven. Want zo zit het nu eenmaal op dit moment in mijn leven in elkaar.
Reacties op bericht (1)
02-09-2008
Ben even terug
Patrick, Ik vond heel tof wat je zoon zei zondag. Ik merk al door het lezen van je blog en ... ( je weet wel wat ik bedoel ) je zelfzekerder aan worden ben en meer zelfvertrouwen. Hou je nog goed en we houden nog contact ! Catherine
