Na het krijgen van mijn twee spuit (2 dagen te vroeg, maar maandag heb ik geen tijd en ik wil naar de donderdag komen als vaste dag, vandaar dus vandaag reeds) wil ik de veranderingen tot hiertoe op een rijtje zetten:

- de eerste twee dagen na mijn eerste spuit was ik héél erg moe. Dat moet-zijn hoeft niet noodzakelijk een verband te hebben met de spuit, maar toch voelt het voor mij aan of er een verband is.

- na bijna twee weken merk ik dat mijn clitoris gegroeid is.

- ik heb de indruk dat mijn stem heel subtiel wat verandert, maar ik ben echt de enige die dat merkt, dus hou ik dat beter voor mezelf. 't Is trouwens gewoon de resonantie in mijn hoofd bij het spreken of zingen die naar mijn hersenen anders klinkt. Kan placebo zijn, kan echt zijn.

- anderhalve week na die eerste spuit begon ik nogal emotioneel te worden: zin om te wenen, verdrietjes... precies een klein meisje. Dat emotionele gevoel verdween ongeveer 3 à 4 uur na mijn tweede spuit. Nu voel ik me weer zelfzekerder en zo. Kan ook gelul zijn, maar het psychische is belangrijk en heeft kracht, daar ben ik van overtuigd (met andere woorden: ik verlangde al hevig naar mijn tweede spuit).

- ik heb meer libido gekregen. Door de Orgametril was dat nihil geworden maar nu is het er terug. Volgens mij hangt dit ook samen met het groeien van de clitoris want dat geeft een getintel aldaar en dus denken mijn hersenen aan seks. Mij laten penetreren lukt echter niet meer, dat zie ik psychisch en dus ook lichamelijk niet meer zitten.

- ik heb meer bloedverlies gekregen, je kan het geen spotting meer noemen, hoewel ik wel toekom met 1 minitampon voor een hele dag.

- ik heb hier en daar op mijn bovenbenen een rood pukkeltje gekregen. Volgens mij gaan daar binnenkort haartjes uit groeien.

- ik heb de indruk (maar ook dat kan meer tussen mijn oren zitten dan realiteit zijn) dat mijn vetten zich minder concentreren op mijn heupen maar meer op mijn buik. Ik merk wel dat mijn broeken op mijn heupen losser zitten, dus vast wel niet helemaal placebo.

- mijn borsten voelen (nog) meer aan als bijna-lege papzakjes. Ik hoop dat alle hards er uit gaat gaan. Nu is het wel zo dat die slappe dingen echt niet om aan te zien zijn. Maar eigenlijk was dat al zo door 4 jaar borstvoeding te geven, dus geen erg (zo mogen er toch af).

Voila, ik denk dat het dat zowat is tot hiertoe. Dus nog geen beharing op mijn gezicht (behalve dan het licht snorretje dat ik al sinds mijn tienerjaren heb).