Dagboek over mijn genderzoektocht Plots viel alles op z'n plaats. Ik besefte dat ik geboren was in het foute lichaam. Ik was gesocialiseerd als meisje, maar eigenlijk ben ik een jongen.
De weg naar mijn zelfwording kan je lezen in deze weblog.
06-05-2008
Denken en voelen
Eefje, van wie ik les krijg aan de bibliotheekschool brengt me momenteel in verwarring. Zij ziet er zo goed uit. Knap genderqueer: een jeansbroek, een rode, aansluitende polo met een zwart-rood gestreepte vrouwelijke das. Zo zou ik er eigenlijk willen uitzien. Maar dat lukt me niet. In dergelijke kleren voel ik me teveel opgesloten. Nu zit ik hier met een mannenshort en een -hemd. Heel erg mannelijk, maar als ik mezelf zie, voel ik telkens dat het plaatje niet klopt. Het klopt langs geen kanten. Veel te veel vrouwelijkheid. Mijn vrouwenkop stoort me. Maar ik weet niet wat ik kan veranderen. Ik kan gewoonweg niets veranderen. Niet zonder (minstens) hormonen. Er zit een hele kloof tussen mijn denken en voelen. In de kleren die ik draag, voel ik me goed. Maar ik 'zie' er niet goed uit. Ik hou van (kijken naar) vrouwen, maar nu vind ik het moeilijk om naar mezelf te kijken. Het denkproces loopt achter. Als ik een knappe vrouw zie, denk ik 'zo zou ik er uit willen zien', maar als ik zoiets draag, voel ik me er niet goed in. Dan is het een verkleedpartij. Ik zie eigenlijk niet in hoe ik ooit de man kan worden die ik zou willen zijn...