Mijn dichters.
Inhoud blog
  • Oranje boven...?
  • Guido Gezelle, entomoloog
  • Moedertaal en Vaderland
  • Oog voor decadentie
  • Geuren, kleuren, klanken

    Zoeken in blog



    Mijn favorieten
  • Spinozakring Lier
  • In de Toren van Montaigne: omtrent Michel de Montaigne (1533-1592), zijn Essais en zijn Tijd

  • Een poëtisch geheugenpaleis
    Gedichten, versregels en teksten in diverse talen. Ze horen mij toe, omdat ik ze alle uit het hoofd ken. Ik zette ze blijvend bij in mijn geheugenpaleis. Samen vormen ze een geleend zelfportret. Deze blog houdt mijn geheugenpaleis in goede conditie. De vertalingen (geen herdichtingen) zijn van mijn hand en bedoeld als steuntje bij de lectuur van de originelen.
    29-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oog voor decadentie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen



    Decimus Junius Juvenalis

    Satirae , I,1, 1-6

     (...)£

    Semper ego auditor tantum? numquamne reponam,

    vexatus totiens rauci  Theseide Cordi?

    Impune ergo mihi recitaverit ille togatas,

    hic elegos? impune diem consumserit ingens

    Telephus aut summi plena iam margine libri

    Scriptus et in tergo necdum finitus Orestes?

     1  Uit mijn collegenotities: vertaling van het blad door prof. Paul van de Woestijne

    Zal ik steeds slechts een toehoorder zijn? Zal ik me nooit wreken, ik die zo dikwijls ben gekweld geworden door de Theseus van de schorre Cordus? Zal ongestraft de ene mij togatae voordragen en de andere elegieën? Zal ongestraft een grote Elephus mijn dag in beslag nemen of een Orestes die al beschreven is op de keerzijde en niettemin nog niet voltooid,, terwijl de marge bovenaan het boek reeds vol is?  (...)


     2  Mijn vertaling, toegepast op onze tijd

    Moet ik alles maar eeuwig over me heen laten komen? Mag ik zelf geen mening hebben,

    dagelijks geërgerd en verveeld door media-prietpraat alom?

    Kan het onbestraft blijven dat een of andere krantenminus

    dagelijks lulkoek over me heen stort? Dat een of ander schermgenie

    eindeloos emmerend mijn humeur en mijn avond verpest? Of een notoire nitwit

    die tonnen papier verkwanselt met geschrijf dat niemand leest?

    (...)

    © W. Schuermans

    Juvenalis schreef en leefde in de 2de eeuw in Rome. Hij had een scherp oog voor de decadente uitwassen in de Romeinse samenleving van zijn tijd. Gedreven door een soortement ‘heilige verontwaardiging’ schreef hij 16 satiren om die aan de kaak te stellen.Veel laat zich vandaag ook toepassen, mutatis mutandis, op onze westerse maatschappij.

    Professor Paul van de Woestijne (1905-1963), jawel zoon van de Grote Karel (dichter) en neef van de nu meer vermaarde  Gustaaf (schilder), was mijn hoogleraar Latijn. Hij las met ons de satiren van Juvenalis. Zijn colleges waren gepland maandagmorgen,10.00 u. Een onmogelijke dag en een even onmogelijk uur voor studenten die toen nog vanuit heel Vlaanderen elke maandagochtend terugkeerden naar Gent. Maar er werd bijna niet ‘gebrost’. Slechts weinigen wilden zijn colleges missen. Het Grote Auditorium van de gloednieuwe gebouwen gelegen aan de Gentse Blandijnberg zat afgeladen vol: in die goede academische tijden moesten alle studenten Letteren en Wijsbegeerte in de propaedeuse nog Latijn volgen.

    Hij gunde ons het academisch kwartier en betrad exact 15 minuten na het aanvangsuur de collegezaal. Hij controleerde dat even op het auditoriumuurwerk, vatte post achter zijn lezenaar, haalde een smetteloos en keurig gevouwen zakdoekje uit de rechterbinnenzak van zijn colbertjas, veegde zich gemaniëreerd mond en neus en begon dan met sonore stem aan de lectuur van Juvenalis: enkele Latijnse verzen, gevolgd door zijn instant vertaling. Dat was zijn aanvangsritueel, elk college opnieuw. Om het voor ons wat luchtiger te maken, onderbrak hij geregeld zijn vertaling om een grap of een anekdote te vertellen. Die goed getimede pauzes stonden keurig genoteerd in zijn Budé.

    Wat een sinjeur, wat een aristocraat die van de Woestijne! Niet te vergelijken met wat nu in het academisch wereldje rondsloft...

    Met bewondering en een warm hart: Vale Paule!

     

    Bijlage:

    Molière was een bewonderaar van Juvenalis. In een bijzonder grappige scene uit Le bourgeois gentilhomme (de les van de filosoof), brengt hij een eresaluut aan de Oude Satiricus, in vele opzichten zijn leermeester. Geniet ervan!

    Bijlagen:
    http://www.youtube.com/watch?v=jJMuzRxE5sA   

    29-12-2015, 00:00 geschreven door Willy Schuermans  

    Reageer (0)

    Categorie:13 The grandeur that was Rome
    19-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geuren, kleuren, klanken
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     

     

    Charles Baudelaire (1821-1867)

    Correspondances

     

    La nature est un temple où de vivants piliers

    Laissent parfois sortir de confuses paroles;

    L' homme y passe à travers des forets de symboles

    Qui  l'obeservent avec  de regards familiers.

     

    Comme de longs échos qui de loin se confondent

    Dans une ténébreuse et profonde unité

    Vaste comme la nuit et comme la clarté,

    Les parfums, les couleurs et les sons se répondent.

     

    Il est des parfums frais comme des chairs d'enfants,

    Doux comme les hautbois,  verts comme les prairies,

    -Et d'autres, corrompus, riches et triomphants,

     

    Ayant l'expansion des choses infinies,

    Comme l'ambre, le musc, le benjoin et l'encens,

    Qui chantent des transports de l'esprit et des sens.

     

     

    Gelijkenissen

     

    De natuur is als een tempel met levende zuilen

    waaruit vaag soms gezucht van woorden zijgt.

    Mensen wandelen er midden een woud van symbolen

    die hen met vertrouwde blikken begluren.

     

    Als langgerekte echo�s die de verten versmelt

    tot een duistere en diepe eenklank,

    peilloos als nacht en ochtendklaarte,

    vermengen zich geuren, kleuren en klanken.

     

    Er zijn aromen fris en teer als kleutergeur,

    zacht als klank van hobo�s, groen als weiden

    andere verdorven, rijk en dominant, 

     

    Die zich verbreiden in oneindigheid

    als amber, muskus, benzo� en wierrook,

    die vervoering bezingen van geest en van zinnen.

     

    Ook dit gedicht werd mij in de �poesis� voorgeschoteld door mijn leraar Frans. Die noemde zich half-schertsend, half-ernstig soms wel eens �un honn�te homme�. Dat was ie ook, al weet vandaag in Vlaanderland geen hond meer wat hij daarmee bedoelde. De Franse lessen culmineerden in  de �retorica� met een cultuurreis naar Parijs onder zijn leiding. Wat een feest!werd dat!  Door mijn ouders rijkelijk voorzien van zakgeld kocht tijdens die Parijse paasreis bij een bouquiniste aan de Seine, de �Oeuvres Compl�tes van Charles Baudelaire. Nog steeds in gebruik. Maar ook Alphonse de la Martine (Les M�ditations en Joceleyn), Racine (Oeuvres Compl�tes), J.J. Rousseau, (Emile), en last but not least J.P. Sartres �Le S�questr�s d�Altona' (eerste editie!): in de Com�die Fran�aise probeerden we dit stuk met ons schoolfrans te volgen�

    Ook al deed ik in zijn Franse lessen geen klap en maakte ik hem met enkele companen het lesgeven soms bijzonder moeilijk: hij zaaide, alvast  niet bij mij, op barre grond!  'Mer�i M'sieur!'

    Bijlage: Correspondances van Ch. Baudelaire voorgedragen door Gilles-Claude Thi�rault

    19-12-2015, 00:00 geschreven door Willy Schuermans  

    Reageer (0)

    Categorie:03 Douce France
    16-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Onzegbaar
    Klik op de afbeelding om de link te volgen



    Hans Andreus (1926-1977)


    Voor een dag van morgen

     

    Wanneer ik morgen doodga,

    vertel dan aan de bomen

    hoeveel ik van je hield.

    Vertel het aan de wind,

    die in de bomen klimt

    of uit de takken valt,

    hoeveel ik van je hield.

    Vertel het aan een kind,

    dat jong genoeg is om het te begrijpen.

    Vertel het aan een dier,

    misschien allen door het aan te kijken.

    Vertel het aan de huizen van steen,

    Vertel het aan de stad,

    hoe lief ik je had.

    Maar zeg het aan geen mens.

    Ze zouden je niet geloven.

    Ze zouden niet willen geloven dat

    alleen maar man alleen maar een vrouw,

    dat een mens een mens zo liefhad

    als ik jou.


    Bijlage:  Hans Andreus, Voor een dag van morgen: video (met tekst)

    Bijlagen:
    http:///www.youtube.com/watch?v=kxi70AtNS8U   

    16-12-2015, 00:00 geschreven door Willy Schuermans  

    Reageer (0)

    Categorie:01 O schone moedertaal
    15-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Moeder Natuur
    Klik op de afbeelding om de link te volgen



    Johannes Jørgensen       


    Bøn


    Jeg kommer til dig, o evige Moder, trættet paa

                                                          Sjæl og paa Sind,

    mine drømmes Skibe har Stormen dreven mod

                                                           Klippekyst ind,

    og Dønningen ruler endnu, der leged med

                                                                           Vraget-

     Festjublen er død i mit Bryst, det Tempel, jeg

                                                              rejste mig selv,

     og ydmyg komer jeg nu til den Kirkes Hvælv

     at bede, hvor Stormen er Orgel, og Himlen er Taget.


    (...)


    Gebed


    Ik kom tot u Eeuwige Moeder, vermoeid


                                  naar ziel en naar zinnen.


    Stormkracht joeg mijn droomschip


                                               pal de klippen op.


    Rollende donder speelt nu met het wrak,


    Niet de minste jubel leeft nog in mijn borst,


    de tempel die ik mij bouwde en bewoon,


    nederig kom ik nu onder uw kerkgewelf


    bidden, de storm als orgel, de hemel als dak.


    ( … )


    Johannes Jørgensen is een Deense dichter die zich, na  lange geestelijke omzwervingen, bekeerde tot het katholicisme. Een daad die toen in een overwegend Luthers land op weinig sympathie kon rekenen.

    Vele jaren terug ontmoette ik Johannes. Een papieren ontmoeting weliswaar, in een Antwerps antiquariaat. Ik vond er een klein boekje met zijn ‘Digte’, uitgegeven Kopenhagen in 1904. Een kleinood, want het was gebonden in rood marokijn, met gouden opdruk in Jugendstil op het voorplat. Op het schutblad las ik: ‘A la rédaction de ‘Dietsche Warande en Belfort’ hommage de l’auteur. Dietsche Warande en Belfort  was een bekend Nederlandstalig literair tijdschrift, in 1900 ontstaan door samensmelting van het Nederlandse Dietsche Warande en het Vlaamse Belfort.

    Ik vermoed dat het boekje in het bezit is geweest van Jules Persyn die van 1907 tot 1923 hoofdredacteur was van DWB. Hij spande zich toen in om de Scandinaafse literatuur in Vlaanderen bekend te maken. Dat leverde hem waarschijnlijk het presentexemplaar op van Jørgensens digte, met autograaf. Het boekje belandde uiteindelijk bij een antiquaar op minder dan 20 km. van zijn woonplaats Broechem, waar hij overleed in 1945.

    Habent sua fata libelli: boeken hebben een onvoorspelbaar leven….

    Jørgensen was mijn eerste kennismaking met de Deense taal. Daar kreeg ik toen belangstelling voor omdat ik Sören Kierkegaard in zijn moedertaal wilde lezen.


    15-12-2015, 00:00 geschreven door Willy Schuermans  

    Reageer (0)

    13-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Koude tijd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen



    Antonio Machado (1875-1939)


    Poema de un día

    Meditationes rurales


    (…)

    Clarea

    el reloj arrinconado,

    y su tic-tac,  olvidado

    por repetido, golpea.

    Tic-tic, tic-tic… Ya te he oído.

    Tic-tic, tic-tic… Siempre igual,

    monótono y aburrido.

    Tic-tic, tic-tic, el latido

    de un corazón de metal.

    En estos pueblos, ¿ se escucha

    el latir del tiempo? No.

    En Estes pueblos se lucha

    sin tregua con el reló,

    con esa monotonía,

    que mide un tiempo vacío.

    Pero ¿Tu hora es la mía?

    ¿Tu tiempo, reloj, el mío?

    (Tic-tic, tic-tic)… Era un día

    (tic-tic, tic-tic) que passó,

    y lo que yo mas quería

    la muerte se llevó.

    (…)

     

    (…)

    In een hoekje glinstert  een klok

    zijn repetitief getiktak vergat ik

    Tik-tik, tik-tik, ja ik hoor je wel!

    Tik-tik, altijd gelijk en eender,

    Monotoon en oervervelend.

    Tik-tik , tik-tik, de hartebons

    van een metalen hart.

    Hoort men in die steden

    De hartenklop van de tijd? Nee.

    In die steden wordt een strijd gestreden,

    immer en almaar door tegen de klok,

    tegen monotonie, meter van lege tijd.

    Maar is uw uur wel het mijne?

    Is uw tijd, klok, wel de mijne?

    Tik-tik, tik- tik… een weggetikte dag

    waarop de dood ontstal

    wat mij het liefste was.

     (…)

    Bijlage: Antonio Machado, Poema de un dia (volledige versie)


    Bijlagen:
    https://www.youtube.com/watch?v=50ujLlldomY   

    13-12-2015, 00:00 geschreven door Willy Schuermans  

    Reageer (0)

    Categorie:07 Spaanse dichters
    Categorieën
  • 01 O schone moedertaal (29)
  • 02 Stem uit Zuid-Afrika (3)
  • 03 Douce France (9)
  • 04 Süsse Sprache Deutschlands (12)
  • 05 Engelse dichters (7)
  • 06 In het land van Dante (3)
  • 07 Spaanse dichters (4)
  • 08 Portugese dichters (1)
  • 09 Russische dichters (3)
  • 10 Poolse dichters (0)
  • 11 Deense dichters (0)
  • 12 The glory that was Greece (4)
  • 13 The grandeur that was Rome (9)

  • Archief per maand
  • 09-2017
  • 02-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs