XXIV

Fernando Pessoa (1888-1935)

O que nós vemos das coisas são as coisas.

Porque veríamos nós uma coisa se houvesse outra?

Porque é que ver e ouvir seria iludirmo-nos

Se ver e ouvir são ver e ouvir?

O essencial é saber ver,

Saber ver sem estar a pensar,

Saber ver quando se vê,

E nem pensar quando se vê,

Nem ver quando se pensa.

Mas isso (triste de nós que trazemo a alma vestida!).

Isso exige um estudo profundo,

Uma aprendizagem de desaprender

E uma sequestração na liberdade daquele convento

De que os poetas dizem que as estrelas são as freiras eternas

E as flores as penitentes convictas de um só dia,

Mas onde afinal as estrelas não são senão estrelas

Nem as flores senão flores,

Sendo por isso que lhes chamamos estrelas e flores.

XXIV

Wat we zien van de dingen zijn de dingen.

Waarom zouden we  een ding zien als het ander was?

Waarom zouden zien en horen ons bedriegen

Als zien en horen zien zijn en horen?

Het komt erop aan te kunnen zien,

Zien kunnen zonder erbij te denken,

Zien kunnen wanneer men ziet,

En niet te denken wanneer men ziet,

Evenmin te zien wanneer men denkt.

Maar dat (hoe droef dat onze ziel kleren draagt!),

Dat vraagt diepgravende studie,

Scholing om zich te ontscholen,

En afzondering in de vrijheid van dit klooster

Waarvan dichters zeggen dat de sterren eeuwige nonnen zijn

En de bloemen berouwvolle gestraften van een enkele dag,

Maar waar finaal de sterren niet meer zijn dan sterren

En bloemen bloemen,

Reden waarom we ze sterren noemen en bloemen.

 Bijlage: O essencial è saber ver: voordracht met tekst.Het betreft hier  een andere versie van dit gedicht. 

Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?v=nIHY-7CB_RQ