(…)

Clarea

el reloj arrinconado,

y su tic-tac,  olvidado

por repetido, golpea.

Tic-tic, tic-tic… Ya te he oído.

Tic-tic, tic-tic… Siempre igual,

monótono y aburrido.

Tic-tic, tic-tic, el latido

de un corazón de metal.

En estos pueblos, ¿ se escucha

el latir del tiempo? No.

En Estes pueblos se lucha

sin tregua con el reló,

con esa monotonía,

que mide un tiempo vacío.

Pero ¿Tu hora es la mía?

¿Tu tiempo, reloj, el mío?

(Tic-tic, tic-tic)… Era un día

(tic-tic, tic-tic) que passó,

y lo que yo mas quería

la muerte se llevó.

(…)

(…)

In een hoekje glinstert  een klok

zijn repetitief getiktak vergat ik

Tik-tik, tik-tik, ja ik hoor je wel!

Tik-tik, altijd gelijk en eender,

Monotoon en oervervelend.

Tik-tik , tik-tik, de hartebons

van een metalen hart.

Hoort men in die steden

De hartenklop van de tijd? Nee.

In die steden wordt een strijd gestreden,

immer en almaar door tegen de klok,

tegen monotonie, meter van lege tijd.

Maar is uw uur wel het mijne?

Is uw tijd, klok, wel de mijne?

Tik-tik, tik- tik… een weggetikte dag

waarop de dood ontstal

wat mij het liefste was.

 (…)

Bijlage: Antonio Machado, Poema de un dia (volledige versie)