Divina commedia

Inferno, canto terzo, v. 1-18

Dante (1265-1321)

Per me si va nella città dolente,

per me si va nell’ eterno dolore,

per me si va tra la perduta gente.

Giustizia mosse il mio alto fattore:

fecemi la divina potestate,

la somma sapienza e il primo amore.

Dinanzi a me non fur cose create

se non eterne, ed io eterno duro:

lasciate ogni speranza, voi ch’entrate.

Queste parole di colore oscuro

vid’io scritte al sommo d’una porta;

per ch’io: ‘Maestro, il senso lor m’ e duro;’

Ed egli a me come persona accorta:

‘Qui si convien lasciare ogni sospetto;

ogni viltà convien che qui sia morta.

Noi siam venuti al luogo ov’io t’ho detto

che tu vedrai le genti dolorose

c’hanno perduto il ben de l'intelletto.’

(...)

Hel, III, v. 1-18

Door mij kom je in de tranenstad,

door mij kom je in land van eeuwige pijn,

door mij kom je bij het verdoemde volk.

Recht bewoog mijn machtige maker,

Gods almacht bracht mij tot stand,

voordien was geen enkel ding geschapen,

alleen het eeuwige was, en ook ik blijf duren:

laat alle hoop varen gij die binnentreedt.

Deze woorden aangebracht in donkere tint

zag ik geschreven staan boven een poort.

ik zei: ‘Meester, de betekenis is mij duister.’

en hij antwoordde mij zelfverzekerd:

‘Hier past het dat je elke vrees bant,

laat hier en nu ook elke lafheid varen,

we zijn in het oord waarover ik vertelde,

dat je massa’s miserabele zielen zal zien,

die het gebruik van hun verstand verloren.’

(…)

© W. Schuermans

Mijn belangstelling voor Dante was al op de middelbare school gewekt (zie Dante 1). Van mijn lievelingstante kreeg ik op een keer een stapeltje Franse boeken. Enkele  waren gebonden in halfleer en dateerden uit het einde van de 19^de eeuw.’ Le Dante’ was er een van. Mijn Frans was al stevig genoeg en mijn interesse des te steviger om mij aan de lectuur te wagen. Allighieri gooide in mijn geest zijn anker uit. Een ruime Dante bibliotheek en een handvol Dante-objecten (bustes in marmer en brons, klein-beeldhouwwerk, medailles) werden mijn deel. 

Bijlagen:

1  Inferno, canto- III : volledig en met Italiaanse tekst.

2  Inferno, canto III: voorgedragen door de beroemde Italiaanse acteur Vittorio Gassman

3  Inferno, canto III: geslaagde animatiefilm met Engelse ondertitels. Deel twee volgt, na aanklikken.

Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?v=cdNGHXs27mQ   
http://www.youtube.com/watch?v=gwj3KmG4Cdg   
http://www.youtube.com/watch?v=VsOPa4q6CIo    

Quando cadran le foglie  

Olindo Guerrini  (Lorenzo Stecchetti, 1845-1916)

     Quando cadran le foglie e tu verrai

    A cercar la mia croce in camposanto,

            In un cantuccio la ritroverai

       E molti fior le saran nato accanto.

      Cógli allora pe’ tuoi biondi capelli

      I fiori nato dal mio cor. Son quelli

    I canti che pensai ma che non scrissi,

       Le parole d’ amor che non ti dissi.

      Wanneer de blaren vallen zal je komen

           Zoeken naar mijn kerkhofkruis

           In een hoekje zal je ‘t vinden,

        Met heel wat bloemen er omheen.

           Pluk dan voor je blonde haren

        Die bloemen uit mijn hart geboren,

 Het zijn verzen die ik dacht maar nooit schreef,

        Woorden van liefde die ik je nooit zei.

Het bezoeken van het graf van een geliefde is een daad van piëteit en biedt gelegenheid  tot bezinning. Ik klik dit mooie gedicht vast in mijn geheugen, om er mij aan te herinneren dat liefde wordt bedreven én gezegd. 

24-05-2015, 00:00 geschreven door Willy Schuermans  

Inferno,  Canto 1, v. 1-12         

Dante (1265-1321)

Nel mezzo del cammin di nostra vita

mi ritrovai per una selva oscura,

ché la diritta via era smarrita.

Ahi quanto a dir qual era è cosa dura

esta selva selvaggia e aspra e forte

che nel pensier rinova la paura!

Tant’è amara che poco è piu morte;

ma per trattar del ben ch’i’ vi trovai,

diro de l’altre cose ch’i’ v’ho scorto.

Io non so ben ridir com’i’  v’intrai,

tant’era pien di sonno a quel punto

che la verace via abbandonai.

Commedia, Inferno, 1, 1-12

In het midden van mijn leven

belandde ik in een duister bos,

het juiste spoor bijster.

Moeilijk te vertellen hoe het er uitzag,

dat barse dichtbegroeide bos,

als ik eraan denk overvalt mij weer de angst!

Eng was het er,  zo eng bijna als de dood;

maar ook over het goede dat ik er vond vertel ik

en over tal van andere  dingen die ik  zag.

Hoe ik erin terecht kwam weet ik niet zo goed meer,

te slaperig was ik toen ik afweek van de ware weg.

20-05-2015, 00:00 geschreven door Willy Schuermans