Zoals in het begin van het seizoen vermeld aan de spelers van A en Shadow : ter afsluiting van het seizoen gaan we met alle spelers en geïnteresseerde ouders op weekenduitstap naar Durbuy (Pinksterweekend vrijdag-zaterdag-zondag). Om de kosten voor de spelers wat te spreiden, sparen ze in eerste instantie 1,5 euro per week, zijnde 6 euro per voetbalmaand. In de 10 voetbalmaanden (juli-augustus-sept-okt-nov-dec-jan-feb-maart-april) bekomen we aldus 60 euro per speler, zodat op het einde nog slechts een saldo dient betaald te worden, tenzij we nog een soort "benefiet"actie organiseren. Alle ideëen zijn welkom ... Mogen wij vragen dat de spelers bijgevolg maandelijks of halfjaarlijks of in één bedrag deze storting doen. Dit kan gebeuren op rekeningnummer 748 - 613 5858 - 32. Diegenen die nu dus "mee" willen zijn, kunnen alvast 18 euro storten (juli-aug-september) of bvb. 36 euro (tot aan de winterstop).
Onze thuishaven ("Schiervelde" - terrein 4) inspireert ons momenteel nog niet tot grootse daden. Na onze vorige thuismatch tegen Club Brugge was ook het vertoon deze keer thuis tegen Moeskroen niet veel soeps, en dat ondanks de zeer veelbelovende en sterke midweekmatch op het veld van Zulte-Waregem. Het begon nochtans goed tot zeer goed, SV drukte en kreeg halve en volledige kansen via o.a. Emile Samyn (met links in de handen van de keeper). Moeskroen kon enkel dreigen via 3 duidelijk in buitenspel vertrekkende aanvallers doch de stand bleef maagelijk blank. Een diepe bal bereikte de rechtervleugelspits van Moeskroen, de nochtans goed uitgekomen doelman Stef Platteeuw ontzette de bal, doch die belandde via het lichaam van Younis Devoldere ongelukkig in eigen doel. Veel tijd hadden we echter niet nodig om gelijk te komen : een slimme doorsteekpass van Emile Samyn zonderde Florian Cavey af op zijn linkerflank, diens scherpe voorzet, werd onder aandringen van Niels Van Craeyveld, door een roodwitte bezoeker in eigen doel verwerkt. Rusten dus met 1-1 en hopen op scherpere thuisjongens voor de tweede helft. Het tegendeel was waar : in de eerste 5 minuten dreigde Moeskroen driemaal via hun gevaarlijke linkse flank, doch we hielden strompelend stand. Tegen de 11 Moeskroen'ers hielden we dan even stand, doch toen die hulp kregen van een twaalfde speler (el arbitro), waren we eraan voor de moeite. Een duidelijke hoekschop werd ons ontnomen, na reclameren kreeg Torbjorn Deckmyn geel. In het daaropvolgende duel met de Moeskroense linkse flank floot de scheids voor een lichte overtreding en trok hij tot ieders verbazing een tweede gele kaart. Onverdiend en een teken van onmacht van de falende scheids die zelfs de anders-ijzig-kalme afgevaardigde Roger Victor enerveerde. De druk van Moeskroen werd nu zwaarder, doch KSVR begon met zijn tienen wonderwel iets beter te spelen, doch een zeer rare fase besliste over de einduitslag. Een Moeskroenspeler probeerde een strafschop uit te lokken, de scheids liet doorspelen doch maakte hierbij wat rare gebaren (of floot hij ??), waarop Laurens Huysentruyt de bal in zijn handen pakte. De scheids kon niet anders dan penalty fluiten en het stond 1-2. Samengevat was onze prestatie niet sterk genoeg voor een overwinning te claimen, doch een puntje was mogelijk geweest en ook het hoogst haalbare. Jammer dat een scheids zo een jeugdwedstrijd beïnvloeden kan : het begrip 'thuisfluiter' moet op Schiervelde duidelijk nog zijn intrede maken. Maar we moeten er ook een les uittrekken : twee rode kaarten en vijf gele na amper vijf matchen !! Al zal het een portie karakter kosten van trainer en spelers (ik geef toe ...), hoe zwak de scheids ook is, we moeten leren aanvaarden wat de arme man besluit te ondernemen. En ook op voetbalgebied dienen we ons aanstaande zaterdag (weliswaar zonder de geschorste Torbjorn Deckmyn) te herpakken en eindelijk het thuispubliek tracteren op een glansrijke prestatie tegen AA Gent.
Wie zich de moeite getroostte om zondagmorgen vroeg op te staan ter ondersteuning van de U13B, zal het zich niet beklagen. De "shadows" (zo heten ze voortaan) begonnen aan de wedstrijd met een prachtige afstandstreffer van Laurens Coene. Nochtans was de eerste helft ver van schitterend, vooral het veld speelde hen parten. Of waren het de zenuwen ? Feit was dat de bordjes aan de rust plots 4-1 stonden, al dient gezegd dat de thuisploeg quasi elke kans afwerkte. Een onmogelijke zaak zou je dan denken, maar de Shadows vertikten het om de eerste wedstrijd als verliezer af te sluiten. Met de moed der wanhoop begonnen ze aan een quasi onmogelijke achtervolgingstocht en Tienen raakt zowaar in eigen suikerstad in paniek. Al vlug milderde Arthur Declercq op hoekschop tot 4-2 en een mooi omgezette strafschop van Jasper Cafmeyer zorgde zelfs voor 4-3. Lemmy Danneels maakte dan uiteindelijk het onmogelijke waar en de spectaculaire 4-4 cijfers stonden op het bord. Mits een betere eerste helft was een zege hier zeker mogelijk geweest, doch uiteindelijk een 4-1 achterstand ophalen, schept tevredenheid en verdient een proficiat voor de jongens voor hun onverzettelijkheid en karakter.
Een ietwat mindere prestatie van de B'boys op het veld van stadsgenoot FC Roeselare. Doch uiteindelijk verdiende 1-6 eindcijfers op het scorebord, na goals van de vlotscorende Michaël Vandemaele (2), Arthur Declercq (2), Robbe Janssens en Tibo Gereels.
Een eerste deugddoende-mooie-verdiende zege voor onze jongens. En eerlijk - wat mij betreft - onverwacht. Het niveau op training gisteren was enorm zwak, Torbjorn Deckmyn viel dan nog gekwetst uit net voor het einde van de training. Maar er was meer ... onze spelers hadden in een tijdsspanne van amper 8 dagen Club Brugge (2x), Standard (2x), Germinal Beerschot, AA Gent, Everton, Villareal en AZ'67 bekampt. Krijgen voetbalprofs van pakweg Anderlecht of Standard dit voorgeschoteld, dan klagen ze steen en been, maar onze jongens moeten dit aankunnen. Met tussendoor amper 1 of 2 trainingen waarin bepaalde zaken kunnen bijgesteld worden. Maar het bleek ongegrond. De kunstgrasbodem inspireerde onze boys tot goed voetbal en vanaf de eerste minuut drukten ze Zulte/Waregem (met in hun rangen 2 supergemotiveerde ex-KSVR'rs en een ex-KSVR-trainer) tegen hun eigen doel. Een prachtig cross-pass van Florian Cavey zonderde Niels Van Craeyveld af, doch de thuisdoelman had nog een mooie save in petto op diens poging. Even erna stuurde de vinnige Niels Van Craeyveld Emile Samyn in het straatje. Emile omzeilde een laatste thuisverdediger en trok mooi voor doel alwaar de goedgevolgde Florian Cavey de 0-1 kon binnenduwen. Meer dan verdiend, want de thuisploeg kon enkel dreigen via wat vrije trappen en corners. DE stand aan de rust kon beslist hoger opgelopen zijn, doch kansen en kansjes via Emile Samyn, Niels Van Craeyveld en enkele dubieuze beslisingen van de wandelende scheids stonden dit in de weg. Zo was er onbegrijpelijk geel voor Laurens Huysentruyt voor ... ja ... voor wat ? Na rust was er eerst een schot van Florian Cavey in het zijnet en onmiddelijk erna mooi uitverdedigen (een verademing na wat we tegen Club Brugge deden en zagen), een diepe lange bal en Emile Samyn er als de kippen bij om de iets meer geruststellende 0-2 op de Gaverbeekse oevers te bekomen. En onmiddellijk erna zonderde een slimme en snelle inworp van Maarten Houthoofd rechtsbuiten Niels Van Craeyveld af op zijn flank, diens strakke voorzet werd door Emile Samyn aan de eerste paal binnengeduwd en 0-3. Een diepe bal van Jean-Thibault Calewaert zond Emile op weg naar zijn hattrick, doch nu belandde zijn poging nipt naast. Dan verwaterde het spel eventjes, het aansluiten bleef even achterwege, het speelveld werd te groot en onmiddelijk werd dit afgestraft met een Waregemse tegentreffer : 1-3. Doch Maarten Houthoofd doorbrak de plaatselijke hoop met een mooie tussendoor-bal die Emile Samyn alleen voor doel afzonderde : dit keer had Emile geen medelijden en de meer dan verdiende 1-4 stond op het bord. Een meer dan geruststellende prestatie met hoop op een aangenaam verlengstuk aanstaande zaterdag thuis tegen Moeskroen.
Betreffende de testen Sportakus aanstaande woensdag 26.08 : gelieve u ter plaatse (sporthal Beveren) aan te melden bij Valerie Boydens van Sportakus. Gelieve haar dan ook het door-de-ouders ondertekende formulier aan te bieden !!
KSVR U13B speelde een goede wedstrijd tegen en in FC Izegem. Aan de rust was de match al gespeeld met een 0-4 stand, na rust verwaterde het spelpeil wat, mede door de hitte en de vele positiewijzigingen. Goals : Robbe Tyvaert (2), Michaël Vandemaele (2), Jasper Cafmeyer. Uitgebreider verslag van deze wedstrijd altijd welkom ...
Normaal heb ik voor de opmaak van dit verslag mijn notitieboekje nodig : welke kansen in welke minuut, welke assists, welke goalmakers ... Deze keer niet !!! OK deze keer hadden we allen ons pasport mee, er vielen geen gele en rode kaarten. Tot zover het goede nieuws. De wedstrijd zelf had weinig om het lijf. In de eerste helft twintig minuten slaaptempo, aan beide kanten. Geen kansen, geen balwisselingen, geen combinaties : en zeker van onze kant uit enkel lange en hoge ballen richting Emile Samyn. Om die reden ook dat we enkel de twee uitersten van onze ploeg met een "voldoende" kunnen beoordelen. Stef Platteeuw knapte het weinige werk dat hij had goed op en Emile Samyn deed, vloog, liep, vocht voor wat hij waard was, doch het ontbrak hem aan het hoogstnoodzakelijke om te scoren : een bal. Club Brugge zelf was zeker de eerste helft niet super en we konden zelfs de score geopend hebben na een dot van een kans in de 21ste minuut. Doelman Goran van Club trapte de bal slordig in de voeten van Tibo Gereels, die enkel te besluiten had in een leeg doel, doch na een slordige balcontrole kwam de bal terug in de keeper zijn handen terecht. Meer nog ... op de daaropvolgende eerste echte vlotte aanval van Club kon blauwzwart de score openen na een gezondheidswandeling doorheen onze verdediging. Rusten met 0-1 dus en hopen op beterschap na rust : en dat leek de eerste minuten zo te zijn : er werd meer gevochten voor de bal, doch het combinatiespel was echt afwezig op deze zonnige zaterdag. Op een corner van Maarten Houthoofd kwamen we even piepen met een te hoge kopbal van Laurens Huysentruyt, doch op een counter kon Club Brugge de match doodmaken met een geruststellende 0-2. De derde tegengoal was er één voor de statistieken : dat die er kwam 5 minuten over tijd en na een duidelijke duwfout was zelfs het reclameren niet meer waard. Een complete off-day van de ganse ploeg en een nul op zes om te starten : het lijken geen goede cijfers. Doch geen reden tot paniek : de tegenstanders Standard en Club Brugge behoren al jaren tot de top van het belgisch voetbal en deze twee bekampen in de week na het zware tornooi in Bierbeek was geen godsgeschenk. En we zitten niet alleen in deze puntenloze miserie : geen enkele nationale jeugdploeg van ksvr behaalde tot op heden al een puntje. Dus de nul moet dringend weg van de tabellen, al wordt dit tegen Zulte/Waregem aanstaande dinsdag zeker geen makkelijke klus. En misschien kunnen we na het bekijken van het klassement na twee speeldagen extra-motivatie putten : KSVR staat immers moederziel alleen laatste met 0 behaalde punten.
PS : Younis Devoldere, Thomas Gheysen en Robbe Janssens zitten 's voormiddags eerst op de bank bij de u13A. Lowie Tyvaert is op weekend-uitstap - Lennert Cornette hervat pas maandag na kwetsuur.
De voortekenen waren niet gunstig ... een zeer lange busrit, de Bierbeekse vermoeidheid in de jonge benen en tot overmaat van ramp bleek Younis Devoldere bij aankomst in Luik zijn identiteitskaart vergeten te zijn. Daarmee strafte Younis niet enkel alleen zichzelf (zes uren busrit en niet aantreden), maar ook zijn ploeg en de tactische plannen van zijn trainer. Het stond nochtans duidelijk op de blog en het werd tot vervelens toe herhaald op de laatste bijeenkomst, zelfs nog ultiem bij het opstappen op de bus. Hopelijk een les voor Younis en eventuele andere potentiële "vergeters". Oorspronkelijk was het de bedoeling om de stevige thuisploeg pijn te doen met kracht en snelheid op de flanken : Torbjorn en Florian dienden daarvoor te zorgen. Door de afwezigheid van Younis werd Florian echter een rij achteruitgeschoven naar de linksachter, alwaar hij een zeer sterke wedstrijd afleverde tegen de nochtans sterke rechterbuiten van de roodwitten, en ook Gilles Muylle leverde op de 11 een degelijke prestatie af. Een eerste oprukken van Florian leverde alvast in de 5de minuut een mini-kansje op voor Emile Samyn. Doch over het algemeen hadden we in het eerste kwartier te veel respect voor de krachtpatserij van de thuisploeg. Stef Platteeuw ging nog uitstekend in de voeten van een doorgebroken thuis-aanvaller. Doch op een verre vrije trap enkele minuten opende Standard de score met een typische miniemengoal : een harde trap net onder de lat waar Stef Platteeuw onmogelijk bij kon. En net na het kwartier werd Florian Caveuy duidelijk omvergeduwd door een Standardspeler, de scheids liet doorspelen en de 2-0 was een feit. Ondertussen had de man-in-het-zwart al een paar keer onze spelers de les gespeld in de Franse taal, waarschijnlijk niet op de hoogte dat jongens van die leeftijd die taal nog niet onder de knie hebben : zielig !!. De tweede helft schraapten we alle moed samen en lieten we het te grote respect achter in de kleedkamers en zowaar : we hadden minimum evenveel balbezit als de Luikenaars, die behalve een afgekeurde goal en wat afstandsraketten niet echt meer konden dreigen. Niet dat wij dotten van kansen kregen maar we legden de druk alvast naar voor. Florian Cavey heerste op zijn linkerflank, het duo Gaethan-Laurens had de lokale rambo onder controle en Maarten Houthoofd eiste meer en meer de middencirkel op. Op een verre bal van Laurens Huysentruyt kwam de kwikzilveren Emile Samyn oog-in-oog te staan met de lokale doelman en wie Emile een beetje kent, raadt ook al het vervolg : 2-1. Emile Samyn werd nog eens onterecht teruggefloten uit vermeend buitenspel, Emile Deltombe zat goed tussen een verloren bal maar de bal sprong iets te ver van zijn voet. En op een ultieme vrije trap van Maarten Houthoofd devieerde Torbjorn Deckmyn de verdiende gelijkmaker net boven de kruising. Laten we vooral het getoonde karakter en het vertoonde spel in de tweede helft als positieve zaken onthouden : we speelden op Standard een volwassen partij en hadden tot de laatste minuten zicht op een gelijkspel. Tja die laatste minuten waarop de scheidsrechter nog besloot de eerste competitiematch wat kleur te geven : eerst geel voor Tibo Gereels (net vóór afsluiten) en Emile Deltombe (nà affluiten) en tot slot zelfs rood voor Florian Cavey, die zo een enorme smet krijgt op zijn nochtans sterke match. Florian zou volgens de scheids iets geropen hebben in het "vuil frans", waarop de machteloze scheids dan maar met kaarten zijn gebrek aan communicatie met de spelers compenseerde. Hoe-dan-ook een belangrijke les voor twee nieuwe spelers uit onze kern : Florian en Younis. Een scheidsrechter is en blijft baas op het veld, hoe warrig zijn leiding ook is. Hopelijk valt de schorsing van Florian wat mee. Zaterdag hopelijk een verlengde van onze prestatie en wat meer meeval in de uitslag tegen Club Brugge.
Internationaal Miniementornooi Bierbeek wedstrijden zaterdag KSVR - Standard 1-4 KSVR - AA Gent 1-0 KSVR - Club Brugge 2-4 wedstrijden zondag KSVR - Villareal 0-3 KSVR - AZ 2-1
KSVR is uiteindelijk 11de geworden op 48 ploegen in dit prestigieuze tornooi, uiteindelijk gewonnen door Chelsea. Zeker geen slechte prestatie als je het kaliber bekijkt van de ploegen die voor ons eindigden (Chelsea, Anderlecht, Genk, Club Brugge, Standard, Everton, Werder Bremen, Lille, Villareal, ...). Zeker ook als je ziet dat we toch maar mooi AZ, Schalke 04 en Arsenal achter ons lieten.
Na onze kwalificatie op vrijdag voor de laatste 16, was het een kwestie om zo ver mogelijk door te stoten. Eerste tegenstander in de nieuwe poules was Standard Luik, voorzien van een stevige spits, goed geparkeerd op zijn voeten. We begonnen te aarzelend aan deze match, de aansluiting was er niet en daardoor lieten we te veel ruimte op het grote veld. We kregen dan ook een logische tegengoal na 10 minuten, maar vreemd genoeg bevrijdde die tegengoal ons. Plots was de aansluiting er wel, en de laatste 5 minuten voor rust waren we zowaar de betere ploeg. Een afgeweken schot van Torbjorn Deckmyn werd van de lijn geveegd, de vrijgespeelde Emile Samyn besloot in de handen van de keeper. Na rust echter hervielen we in de eerdere fouten en door het terug niet aansluiten van de verdedigende gordel werd het al snel 0-2. Doelman Thomas Gheysen torpedeerde vervolgens een doorgebroken Standardaanvaller en het logische rood was het gevolg. Met 10 tegen 11 was de hoop volledig weg en 3-0 was het gevolg. Emile Samyn bleef echter bikkelen en scoorde alsnog een wondermooi goaltje. De al iets zachtere 3-1 cijfers werden echter tenietgedaan door een ultieme roodwitte goal. De match die moest gewonnen worden was er één tegen AA Gent. KSVR drukte onder een loodzware zon een ganse match de mini-buffalo's weg en bij een doorbraak van Emile Deltombe werd deze laatstgenoemde gehaakt. De logische strafschop werd door Maarten Houthoofd omgezet. De logische 1-0 zege stond op het bord. De derde zaterdagmatch tegen Club Brugge ging voor de beslissing zorgen. Bij winst kwamen we bij de laatste 8 terecht. En het begon goed, het begon reuzegoed. Na 1 minuut benutte Emile Samyn een gaatje op dieptepass van Gaethan Lannoo en 1-0. En de daaropvolgende minuut bracht Maarten Houthoofd de stand met een "slimme" lob op 2-0. Club drukte wel doch we hielden goed stand. Het keerpunt van deze match kwam er echter in de laatste minuten van de eerste helft. Twee doorbraken van ons brachten Emile Samyn alleen voor doel, doch de partijdige ref floot tweemaal af voor buitenspel, waarvan één keer zeer twijfelachtig en de andere keer onmiskenbaar verkeerd. In plaats van 3-0 aan de rust, verloren we zelfs nog Laurens Huysentruyt met een blessure. Na rust was er rap een Brugse tegengoal, de zenuwen en vermoeidheid waren er plots en in een mum van tijd stond het 4-2 voor Club. Pas op, op basis van de ganse match een verdiende zege van de blauwzwarten, doch de rare beslissingen van de zwakke scheids en de blessure van Laurens speelden een rol. Op zondag dan maar kampen voor plaats 9 tot en met 12. Als eerste tegenstander kregen we Villareal op de 'taljoor" : een maatje te sterk voor onze moedige boys, zeker ook omdat de Spaanse Topper met hun Pujol-imitator de waarschijnlijk sterkste verdediger van het tornooi in hun rangen hadden. 3-0 in een wedstrijd die nooit een wedstrijd was. In de hoop om het tornooi op een positieve manier af te sluiten kregen we in de slotmatch (plaats 11 of 12) AZ'67 voorgeschoteld. De Nederlandse ploeg begon het sterkst en kwam dan ook 1-0 voor, maar Emile Samyn besloot dan maar nogmaals een visitekaartje af te leveren. Hij was op weg naar Nederlandse netten enkel af te stoppen mits een overtreding en de logische penalty werd door de sterkspelende Simon Vandewiele omgezet in een 1-1 stand. Na rust devieerde Emile Samyn een mooie voorzet van Tibo Gereels in doel en de aangename partij tegen AZ konden we afsluiten als winnaar. Samengevat was dit tornooi een prachtige ervaring, waaruit vele lessen kunnen getrokken worden. In een tijdspanne van drie dagen Villareal, AZ'67 en Everton kunnen bekampen is niet voor iedere jeugdspeler weggelegd. Verder kennen we ook enkele pijnpunten in ons eigen voetbal (aanspeelbaarheid flanken, aansluiten verdediging, ...), voornamelijk dus zaken waar kan aan gewerkt worden. Verder zijn er ook zaken die op korte termijn moeilijk oplosbaar zijn : tegen "beren" als de "9" van Standard en Everton, de "4" van Villareal blijft het voor miniemen altijd moeilijk spelen, doch op lange termijn blijven dit prachtige ervaringen. We onthouden dan ook vooral de goede zaken, zoals een flinke partij weerwerk tegen Everton, een meer dan degelijke partij tegen AZ en Gent, een steengoede eerste helft tegen Club Brugge. Hopelijk kunnen alle / vele batterijen terug opgeladen worden voor de zware competie-opener in en tegen Standard aanstaande dinsdag. Want profs mogen geen twee wedstrijden spelen binnen de 48 uren, van onze miniemen wordt dit echter wel verwacht ...
PS Wie foto's heeft van ons tornooi in Bierbeek, mag deze altijd bezorgen ...
