Mijn zoon met ASS kampt met een zware depressie. Hij kan nog maar weinig aan. Af en toe wel eens een blij gezichtje en een kind dat zich amuseert, maar achter dat schuilt een kind die kampt met veel verdriet, zelfmoordgedachten, angst, vermoeidheid, somberheid...
Hij moet zich alle dagen door de dag heen heisen. Hij kijkt naar de volgende dag en zegt dat het hem niet gaat lukken. Hij mist mij, zelfs al ben ik een kamer ernaast aanwezig, hij is bang.
Hij panikeert als je hem eens probeert te kietelen. Hij blokkeert als er iets gezegd wordt, waarop hij niet weet hoe ermee om te gaan, zelfs de dagdagelijkse dingen.
Al snel ben je een kutwijf, een hoer, een slet, schreeuwt hij 'ik haat je', gooit hij met dingen, wordt hij agressief...
Elke dag is het een zwaar kruis om te dragen, zowel voor hemzelf als ik die hem tracht door de dagen te sleuren, hem tracht te helpen om te overleven.
Elk moment van de dag zijn mijn gedachten bij hem, daarnaast moet ik blijven functioneren, een werknemer zijn, een collega zijn, mama, zus, poetsvrouw, probleemoplosser, klaagmuur, kok, echtgenote, tuinvrouw, ... noem maar op.
Er was overleg op school, want het gaat niet goed. De kinderpsychiater maakt zich ernstige zorgen. We kunnen er niet meer omheen dat hij antidepressiva moet innemen. De melatonine is verhoogd van dosis. Hij worstelt met zijn lichaam, zijn denken, zijn functioneren, zijn omgeving, de school, de sociale interacties, het leren, ... Hij wil er bij horen, maar voelt dat alles heel zwaar valt.
Elke keer als we weggaan van hem, stoppen met een activiteit met hem, krijgt hij het gevoel dat niemand van hem houdt. Elke keer weer die gedachte dat door zijn hoofd spookt, dat hij niet graag gezien wordt. Elke dag toon ik mijn liefde voor hem, laat ik het voelen, geef ik hem knuffels, wieg ik hem, steun ik hem, maar het is nog steeds onvoldoende.
Dan kom je aan op je werk, belt hij huilend, snikkend, dat hij mij mist, het is hartverscheurend, je moet langs de telefoon hem gerust stellen, hopende dat hij gaat kunnen slapen, dat hij de nacht doorkomt.
Vandaag sprongen we samen op de trampoline, Ik genoot van zijn nabijheid en hij van ons samen zijn, samen dingen doen. Hij wil dit gevoel blijven vast houden. Het moment dat ik stop, zegt hij dat ik hem niet graag zie, dat niemand hem graag ziet,... want jullie lopen allemaal weg van mij... de honden lopen weg van mij.... Zo veel angst, om verlaten te worden, om niet graag gezien te worden, zo diep die gevoelens, hem zo te zien hoe hij er onder lijdt.
Ik zou alles doen voor hem. Als ik er niet meer ben, gaat hij zich expres dood maken, zei hij.
Daar sta je dan he...
Brrrr mijn hoofd staat niet stil,...
|
