Leven met o.a. pijn, angst, autisme en tourette/ dwang/ drang in het gezin.
Gewoon Anders
23-11-2016
echt luisteren
Sinds kort ga ik terug naar de psycholoog. Een nieuw iemand, die ook gespecialiseerd is (zich vooral verdiept heeft) in traumaverwerking. Ik hoop dat deze persoon 'echt luistert' en niet zomaar oordeelt. Het vertrouwen is als zodanig geschonden, dat ik toch wel bang ben om opnieuw gekwetst te worden daarin en dan volledig mijn vertrouwen kwijt geraak. Bij wie moet ik terecht? Ik kan niet 'alles' zeggen tegen mijn vrienden, omdat ik hen niet wil lastig vallen en omdat ik hen niet wil opzadelen met wat er in mij leeft. Want ik ben bang dat ze het gaan minimaliseren, zoals dit wel vaker gebeurt als iemand met iets zit. Het leven is niet bij iedereen zo vanzelfsprekend. Sommige ervaringen moet je zelfs niet doorstaan. Maar, blijkbaar is die spreekwoordelijke taart niet goed verdeeld. Ik vraag mij soms wel eens af waarom. Waarom trek ik sommige dingen aan? Waarom overkomt mij dit steeds? Wat doe ik verkeerd? Hoe kan ik die vicieuze cirkel verbreken? Men zegt dan soms, doe dit of doe dat, maar zo simpel gaat het allemaal niet. Sommige beslissingen zijn niet zonder andere gevolgen, die ook nadelig kunnen zijn en dan heb je geen andere keuze om dingen te ondergaan. Nu had ik het gevoel dat de psycholoog echt luisterde. Ze gaf mij tijd, ze stelde vragen, ze vroeg toestemming om door te vragen over bepaalde onderwerpen. Zonder te oordelen. Ik was gekomen met een ambetant gevoel, dat ik de gesprekken niet ging kunnen verder zetten, omdat ik nog die klik niet voelde. Het zit nog steeds niet 100% goed. Maar, ik moet het een kans geven. Ik moet proberen om die persoon in vertrouwen te nemen. Ik heb een nieuwe afspraak gemaakt. Ik wil niet meer ziek worden, ik wil verder kunnen met mijn leven. Ik wil een klankbord.
