Mijn zoon had het in de Kerstvakantie zwaar met zijn Tourette en dwang.
De feestdagen zijn voor hem heel belastend en stresserend. Hij houdt niet van de drukte, het handjes schudden, het aanraken van de mensen, de geluiden van anderen, de geuren, het eten, de vele prikkels, de verplichtingen, de nieuwjaarsbrieven,
Het liefst van al zou hij op die momenten gewoon thuis wegkruipen in zijn zetel, weg van dat alles.
De kadootjes die hij krijgt, zijn normaal wel leuk om te krijgen, maar door al de prikkels die hij erbovenop moet voor verwerken, heeft hij die zelfs liever niet. Hij weet op voorhand wat hij gaat krijgen en dat zorgt al voor minder stress.
Hij heeft in de vakantie veel tics en dwanghandelingen gehad en veel dwanggedachten en angsten. Het lichaampje stond niet stil. Steeds was er wel iets in beweging. Steeds weer opnieuw deed hij dezelfde rituele bewegingen.
Vuistjes maken, arm strekken, vingers kraken, links en rechts zijn kaak aantikken voor een x aantal keer zodat het weer goed aanvoelde. Grimassen trekken, geluidjes maken, met de buik bepaalde bewegingen maken (intrekken, opblazen, rollende beweging, klotsen met buikinhoud), tenen en vingers spreiden, draaibewegingen met polsen en enkels, de schouder steeds optrekken op een bepaalde manier,met de neus bepaalde zelfde bewegingen maken, been uitschoppen, met hoofd bepaalde schudbewegingen doen, de vingers van beide handen 1 voor 1 aflikken, bijten in de handen, met de natte vingers over de borstkas glijden en opnieuw de vingers in de mond, tongklakken, snuiven, met het hoofd zoveel keer tegen mij aantikken of tegen iets anders, braakgeluiden maken, keelschrapen, .. De gedachtenstroom in zijn hoofd stond ook niet stil, angstige gedachten, het hield hem vaak uit zijn bed als hij moest gaan slapen. Telkens dezelfde vragen stellen, telkens dezelfde antwoorden moeten krijgen,
Bij het stappen, bepaalde parcours afleggen of tegels aantikken.
Hij kwam er niet toe om helemaal tot rust te komen.
Het liefst van al zou je dat allemaal eens willen wegnemen en hem de rust geven die hij nodig heeft. Maar in deze maatschappij kan dat niet. Er moet zoveel, zoveel verplichtingen, .. Maar hijzelf legt zijn eigen lat ook hoog naar zijn verwachtingen voor zichzelf en wat hij van anderen rondom hem verwacht.
Toch heeft de vakantie hem ook goed gedaan, de spanning van school was zodanig groot, dat hij er even tussenuit moest. Maar de Kerstvakantie is niet echt een rust-vakantie met al die feestelijke momenten. We hebben het rustiger aan gedaan dan andere jaren. We bleven thuis met oudejaar en deden alles op het gemak. Normaal is dat samen met vrienden. Nu was dit beter, gewoon thuis, gewoon ons ritme, eten wat ze lusten, genieten. Nieuwjaarsdag verliep ook rustiger dan andere jaren, minder verplichte bezoekjes die dag, dat scheelt ook wel, minder hollen van de ene post naar de andere...
De gedachten dat hij liever dood zou zijn, kwam ook vaak naar boven. Het doet pijn om hem dat steeds te horen uitspreken. Dat hij gaat weglopen, dat hij zelfmoord gaat plegen, dat niemand hem graag ziet,
Terwijl we hem heel graag zien, en dat weet hij ook wel
.
Ik ben tegelijkertijd trots op hem en bezorgd om hem. Wat spookt er allemaal door zijn hoofd?
|
