Op school krijg ik verschillende signalen over mijn zoon. Langs de ene kant doet hij het goed, zien ze groei in zijn gedrag. Hij leert bij. Dat doet deugd om te horen en te zien. Langs de andere kant zeggen ze me dat hij het moeilijk heeft. Hij maakt zich druk om de geluiden, om het even wat. Hij ergert zich enorm erin. Hij wordt boos, hij wil dat het stopt, hij wil dat ze niet roepen, dat ze moeten stil zijn,.. Hij kan de minste geluidjes niet verdragen.
Hij heeft ook veel tics, heel vaak oogknipperen en grimassen trekken. Ik merk dit ook, daarnaast ook kuchjes, keelschrapen, met zijn hoofd naar voor schokken en zijn arm die daar plots vliegt.
Hij plast heel frequent in zijn broek en veel, waardoor hij een doordringende urinegeur meedraagt, niet prettig. Hij moet dan douchen, wat hem nog meer stress geeft, maar stinken is ook niet leuk.
Daarnaast ziet hij heel bleek en komt hij vermoeid over.
Thuis zien we dit ook allemaal. Hij heeft het steeds moeilijker om zich bezig te houden met iets anders dan iPad, tv of computer. Hij verliest zichzelf er in en vergeet alles wat moet gebeuren en een automatisme zou moeten zijn, zoals eten, drinken, naar toilet gaan, ...
Het valt ook op dat hij weinig tot geen contact aangaat met zijn papa. En als hij reageert is het vaak averechts. Soms zijn het zijn ter plaatse gemaakte 'grapjes', maar soms weet hij niet hoe gij zich moet gedragen denk ik. Mijn man heeft er last van, begrijpelijk.
Ik heb wel een goed contact met hem.
In de klas heeft hij het ook zwaar te verduren, door een kindje in zijn klas die het momenteel ook niet makkelijk heeft. Ze zijn er mee bezig. Alle kindjes hebben er last van. Het is een extra druk op die kinderen, ze hebben elk hun problemen. Ik neem dat kindje of de school ookoets kwalijks. De school levert echt veel inspanningen om het voor elk kind zo aangenaam mogelijk te maken. Ze leren ook uit elkaars zwakheden en talenten.
Vandaag had hij geen school, het was heel goed voor hem, dat extra dagje rust, een dag zonder de zussen, een extra lang weekend thuis.
Ik heb afspraken met hem gemaakt en gezorgd dat hij ook iets anders ging gaan doen dan uitsluitend achter een scherm te zitten. Buitenspelen was een brug te ver, jammer van al dat mooie weer, het zou hem goed doen.
Er is nog veel werk aan, stap voor stap. Hoe kunnen we hem weer beter contact te laten hebben met zijn papa? Hoe kunnen we de balans met rust in evenwicht houden? Hoe kunnen we hem plezier laten vinden in het buiten spelen? Hoe kunnen we zijn zindelijkheid aanpakken? Hoe, wat, waarom, wanneer, waar, met wie,......???????
Vele vragen die nog steeds onbeantwoord blijven.
|
