Vandaag ging ik naar een psychiater, op vraag van de neuskeeloor-arts ivm met mijn tinnitus en hyperaccusis.
Het gesprek nam al gauw een heel andere wending.
Weer maar eens een bewijs hoe typisch men reageert op het woord 'fibromyalgie' op de briefwisseling bij 'antecedenten'.
Hij probeerde mijn klachten te linken aan mijn pijn en stress. Steeds weer dezelfde vragen, of vragen die in dezelfde richting gestuurd werden. Hoe gemaakt kun je zijn, hoe doorzichtig....
'Fixeer je je er niet teveel op?' Neen, ik probeer mijn leven te leiden, maar ondervind er wel last van. Eigenlijk heb ik nog meer last van de omgevingsgeluiden en prikkels, dan van de tinnitus zelf.
'Heb je meer last van oorsuizen, als je pijn erger is?' Neen, eigenlijk niet, ik kan er geen lijn in vinden, ik ben er niet echt mee bezig ook. 'Ja, maar, is het niet méér als je meer pijn hebt?' Nee, niet echt, ik zie geen verergering bij pijn.
'Maar, als je meer pijn hebt, heb je meer stress, dus heb je meer last van oorsuizen??' Nee, ik zei al dat ik er geen regelmaat in vind, dat het samen gaat. 'Maar toch,...' GRRRRRRR luistert die dan niet??!!??!!
'Ik lees hier: fibromyalgie, heb je er veel last van, al lang, waarvoor heb je die stok, wat voel je?' 'Werk je?' 'Wat deed je van werk?' 'Welke medicatie neem je? Welke heb je al genomen? Waarom neem je die medicatie? Waarom nam je die medicatie? Waarom ben je gestopt met die medicatie? Ben je in behandeling bij een psychiater? Bij een psycholoog? Ga je regelmatig? Waarom ga je niet? (Waarom wel?) Je spreekt van neuropatische pijnen, je fibro?' Nee, die neuropatische pijnen is nog iets helemaal anders. 'Wat voel je dan, is er dan een verschil in pijnen, heb je dan overal pijn, ...?' Er is veel verschil in de pijnen ja! Terwijl ik telkens uitleg gaf zag ik dat hij niet luisterde en telkens drong hij zijn gedacht op. Tussendoor schoof hij wat cleenex naar mij toe, wat een show zeg, hoe die man bezig is.
'En de slaap?' ...
Tijdens het gesprek gaf hij steeds aan dat ik bepaalde medicatie moest proberen, euh neem eev halfje, of nee, doe maar een ganse en neem dat ook maar... Terwijl ik al aangaf dat ik deze medicatie NIET wil nemen omwille van verschillende gegronde redenen. 'Maar waarom niet??' Wederom om deze redenen, toch geen gehoor. Ik wou niet praten over mijn pijnklachten, daarvoor was ik daar ook niet!!!! Ik ben reeds in behandeling in de pijnkliniek.
' Ik raad u aan om naar het guislain te gaan, naar het therapiehuis, die kunnen u helpen, daar weten ze wat ze moeten doen met mensen met jouw klachten (fibro).... Gedragstherapie, doseren en temperen...' Ik zei dat dit allemaal niet helpt... Gedragstherapie... Dat ik al zo vaak vantkastjenaardemuur gestuurd ben en dat een psychiater mij wel zou kunnen helpen (?!?!????!) tarara... Ze stampen u vol met pillen, waarvan je dik, suf, geconstipeerd, weg van de wereld, apatisch, ... Maar niet zonder pijn bent. Je wordt er eerder depri van en zij kunnen geld binnen rijven, terwijl je geen poot vooruit geraakt, geen deftig gezinsleven hebt, geen deftig sociaal leven,...
'als jij je niet wilt laten helpen.... Als jij vindt dat het tussen je oren zit (neen, ik vind dat niet, maar jullie dokters duwen ons steeds in dat vakje!!)... Ik zou toch aanraden om die pillen te nemen.... En kijk maar eens naar die website, laat je psychologisch begeleiden, want het psychische en het somatische.... En die psychologen weten wat het is.... En in de pijnkliniek, ga eens naar de pijnpsycholoog.... Gedragstherapie.... (Euch, het is niet psychisch, waarom moet ik dan zonodig mijn gedrag veranderen, mijn denken veranderen??? Ik fixeer mij niet erop en ik wil kunnen leven, werken, genieten, mijn gezin staande houden,...)
Ik heb niet eens kunnen zeggen wat ik wou zeggen, ik heb niet kunnen praten over wat het doel was van het gesprek. Het was al tegen mijn zin, maar uit beleefdheid voor de NKO-arts deed ik het toch.
Naarmate dat het einde van het gesprek eraan kwam, dat hij zag dat ik niet toehapte op zijn 'misplaatste adviezen'. Zei hij dat 'de rekening opgestuurd wordt'. Wel vijf keer. Hopelijk krijg ik maar 1 keer die verfoeide rekening. Een consultatie die niets opgeleverd heeft, alleen maar frustratie en ergernis. Hij LUISTERT NIET, hij DRINGT ZICH OP, stelt vragen, maar luistert niet naar het antwoord of vult zelf zijn antwoorden in. Ik heb verschillende keren moeten zeggen dat ik verpleegkundige ben en op de hoogte ben van medicatie en waarvoor het dient, na de laatste keer sprak hij dan toch effekes in meer klare taal, ipv die ikkanhetnietomschrijven-doordrukkendeopdringendeachterlijke taal.
Toen ik buiten ging heb ik gezegd dat ik daar niet meer terug kom.
Die man maakte mij helemaal gefrustreerd. Ik ben het zo beu! Dit vraagt zoveel energie! Verloren energie. Ik was helemaal overprikkeld en de rest van de namiddag heeft dat ook een weerslag gehad op mij. Ik was helemaal in overdrive en elke prikkel was teveel. Mar ja, na de zoveelste bijna slapeloze nacht en met zo'n dokter die zijn diploma niet waardig is, is dat niet moeilijk. Er zijn veel betere psychiaters dan die en die 'luisteren' en 'schrijven niet zomaar van alles voor' en 'ze bespreken samen met jou de opties' en ...
grrrrrr had ik dan toch maar die afspraak afgezegd. Ik heb het uiteindelijk niet gedaan, omdat de NKO -arts mij overtuigde dat hij zo goed was iN zijn vak en weet had over HSP, Tinnitus en dergelijke meer.... NIET DUS!!! Ik hoop dat hij ooit eens mag ervaren hoe het is om alle dagen en nachten met pijn te leven, moet overleven met al die prikkels die maar niet gefilterd geraken en het onbegrip, de vooroordelen.
Misschien dat zijn aanpak net dat tikkeltje anders zal zijn.
in het vervolg vraag ik om het woord fibro nergens meer in de antecedenten te schrijven.
|
