Leven met o.a. pijn, angst, autisme en tourette/ dwang/ drang in het gezin.
Gewoon Anders
31-05-2014
vliegtuigen spotten
Gisteren ben ik met het gezin en een heel bevriend koppel met hun kinderen gaan kijken naar de vliegtuigen die landen. We hadden het getroffen met het weer. Geen zuchtje wind, blauwe lucht met hier en daar wolken, een uitzicht op de eerste rij. Ik keek er naar uit, ondanks de pijn die me blijft plagen. Op sommige momenten zaten er geen vijf minuten tussen de verschillende vliegtuigen. Het was magnifiek. De kinderen konden vrij rondlopen en wisselden elkaar af om eens door de verrekijker te kijken naar de aankomende vliegtuigen. We konden de traffic volgen op google. Vliegtuigen uit Egypte, Turkije, Dominicaanse Republiek, Van her en der kwamen ze boven ons hoofd zweven. Het gedruis van de motoren gaven de extra dimensie. Na een tijdje gekeken te hebben en foto's getrokken te hebben, reden we nog eens naar het vliegveld zelf. Daar konden we de vliegtuigen een voor een zien staan. Er werd gelost en geladen, de vliegtuigen werden weer in gereedheid gebracht voor de volgende vlucht. We zagen ze weer vertrekken om dan later op te stijgen. Het was heel leuk om dit eens van zo dichtbij te ervaren. En het was nog veel leuker met het fijne gezelschap erbij.
Vandaag heb ik nu wel de weerbots van het hele gebeuren. De pijn belaagt mij over heel mijn lijf. Ik heb nochtans de rolstoel gebruikt, want het was op het vliegveld een eind stappen en ik kan zover niet meer. Ik heb veel op bed gelegen, de ganse dag bijna en daarna op de zetel. Ik heb een beetje opgeruimd in huis, om mij toch wat nuttig te maken en heb spaghettisaus opgewarmd en de spaghetti aan de kook gebracht.
