Twee jaar geleden hebben we onze kinderen laten overschakelen van godsdienst naar zedenleer. We hebben onze kinderen laten dopen, hun eerste communie laten doen, eerder uit traditie, dan uit echt geloof. We hebben dit uitgebreid besproken met onze kinderen en ook zij kozen voor geen plechtige communie te doen en zedenleer te volgen.
Het is onze keuze, van ons gezin.
We hebben dat dan ook moeten zeggen aan onze ouders. Natuurlijk was Emmelie ons voor bij mijn schoonouders. Wel, wel!!! Wat een reactie dat we kregen. Ze zouden niet naar ons feest komen, het is alleen maar crapuul dat zedenleer volgt en een lentefeest doet. Brullen en tieren hebben ze gedaan. Het was een schande, is... Wat zouden de mensen wel niet zeggen??
Toch hebben we onze zin gedaan, desondanks, ... het is ons geloof, onze keuze, ...
Gisteren was het dan uiteindelijk zover, Alicia mocht haar lentefeest doen op school, samen met de andere kinderen van haar klas en de kinderen van het eerste. Alle kinderen en hun familie die zedenleer volgen waren ook uitgenodigd.
We nodigden onze familie ook uit om te komen. Mijn broers konden niet, zij hadden ook al plannen, bvb. schoolfeest, familiesportdag,..
Mijn pa was zeer blij en zei dat hij ging komen. Mijn schoonouders die wilden niet komen, want weer dat gezaag over dat crapuul, dat ze niemand daar gingen kennen (wij ook niet hoor, wij kennen daar ook niet iedereen, pfff) en nog veel schelden erbij. Alicia was heel teleurgesteld. Mijn zus kwam ook met haar kindjes en haar vriend. Mijn schoonzus kwam ook met de kinderen.
Er is dan nog veel discussie geweest op het land (wij hebben een groentenbedrijf). Emmelie vertelde mij alles, mijn schoonmoeder was er weer met haar tralala. Geen respect voor onze keuze en geen respect voor de mensen die ook deze keuze maken.
Uiteindelijk is ze uit morele verplichting en onder druk van ons en mijn schoonzus dan toch maar meegekomen.
Vrijdagavond is Yves nog gaan helpen om de dingen klaar te zetten voor het feest en de slaapplaats voor Alicia en haar vriendjes.
Alicia kon niet wachten, het feest kon er niet snel genoeg zijn. We hebben onze kinderen eerst laten buiten spelen. In de voormiddag was er eerst nog generale repetitie.
Tijdens de repetitie zijn we dan nog met Leyton naar de JBC gereden om kleren. Jongens toch, dat ventje zat helemaal onder de stress voor het feest, hij zag het totaal niet zitten. In de winkel was niets mooi, ofwel te groot ofwel lelijk,.. Ik heb daar zelfs staan wenen, hij schold mij uit, was tegendraads, agressief,.. We zijn zonder kleren naar huis gekomen. Hij wou dan ook geen kleren aandoen die een beetje deftig waren. Ik stelde zijn communiekleren voor, maar dat was ook niet goed, niets was goed. Hij heeft autisme en dat was zaterdag ook heel hard te merken.
De kinderen deden een optreden met als thema 'Talenten'. Het was mooi om te zien, hoe de oudsten en de jongsten bezig waren op het podium. Er werden ook foto's getoond, het was mooi.
Zoals gewoonlijk kwam mijn schoonzus te laat, samen met mijn schoonmoeder..
Mijn pa was op tijd en heel content. Mijn zus was ook op tijd.
Leyton mocht van mij zijn nintendo meedoen om hem bezig te houden. Zo konden we hem een beetje sussen, een beetje.. Hij had op alles commentaar, hij was overprikkeld van het lawaai.. Hij vond het stom. Maar hij zwaaide naar zijn grote zus en trok er een foto van met zijn nintendo, hij was blij haar te zien (dat maakte mij blij).
Ik genoot van het optreden. Ik was ook wel overprikkeld van de warmte en het geluid.
Ik heb het overleefd ;))
Toen het optreden gedaan was, was er de receptie. We verzamelden ons. De staan tafels waren al heel snel bezet. Maar geen probleem, ik zag daar kasten staan, daar stonden we dicht bij de uitgang, een beetje frisse lucht, .. dicht bij de bar, .. dicht bij de dorstlesser..
Mijn schoonmoeder heeft van de eerste minuut tot de laatste tegen mij staan zagen over dat ze niemand kent en dan commentaar staan geven op sommige kinderen dat het er een 'stoute' uit ziet, vertaal crapuul. Ik heb mij heel hard moeten inhouden, maar ik kon haar grrrrrrr.
Leyton wou naar huis en liet het duidelijk merken.
Alicia amuseerde zich en deelde gretig haar kaartjes uit.
Sommige leerkrachten, de juf van zedenleer en de directrice kwamen goeie dag zeggen, dat vond ik heel simpathiek. Alicia haar meester, die hebben we niet gezien bij ons, ik verschiet er niet in. Het is typisch. Hij was er toch tegen zijn zin, zeker weten.
De hapjes waren heel goed verzorgd.
We gingen tevreden naar huis en lieten Alicia achter, zij mocht daar de nacht doorbrengen, nog veel plezier maken, frietjes eten en vandaag een lekker ontbijt eten.
Alicia heeft ook nog een mooi geschenk gekregen, een rugzak vol met kadootjes erin. Heel content is ze ermee!!!
Ik was doodop, had heel veel spierpijn, maar heb genoten van de dag.
Mijn fototoestel was plat, dus ik heb geen foto's kunnen trekken, maar we krijgen een een dvd en daar zullen ook foto's op staan. Ik vraag nog eens aan een mama die naast ons zat of zij foto's heeft met Alicia erop. Ik zal wel aan wat foto's geraken. Een beetje creatief zijn he.. ;))
|
