Opa en oma verkennen Cargill en de Mall of America
Het weekend hebben we ingezet met lekkere zelfgebakken ontbijtkoeken bij gebrek aan lekker aanbod in de Amerikaanse winkels. Het rustig ontbijt werd afgesloten met een Skype sessie naar het thuisfront. Tegen de middag kregen opa en oma een unieke kans om een kijkje te nemen achter de gevel van Cargill. Zaterdag werd namelijk de kick off gegeven voor de United Way campagne, een campagne om geld in te zamelen voor diverse goede doelen. Het liet ons niet alleen toe om mijn persoonlijke werkplek te bezoeken, maar voor de gelegenheid was er ook een tentoonstelling van allerhande producten waar Cargill deel van uit maakt. Op die manier werd de werkelijkheid van Cargill ietsje dichter bij opa en oma gebracht. Intussen proefden ze ook de Amerikaanse corn dogs, een mini hot dog waarbij het broodje vervangen is door een gefriteerd korstje. De kinderen waren intussen volop vrijwilligerswerk aan het doen en stelden voedselpakketjes samen voor de minder bedeelden van de regio.
Van Cargill reden we richting het shopppingmekka van Minneapolis.... de Mall of Amerika. Catharina werd vergezeld van haar beste vriendin en samen met Marcin en Thano mochten ze voor het eerst de volledige namiddag vrij het indoorpretpark verkennen. De nieuwe GSM van Catharina liet permanente communicatie toe. Intussen verkenden Els en Bjorn samen met opa en oma het winkelcentrum. We reden oma in een rolstoel in diverse winkels en na een tijdje was het tijd om de dorst te laven aan de toog van het Hard Rock Cafe. We zouden er uiteindelijk in slagen om welgeteld naar schatting een tiende van de Mall te verkennen alvorens we een typische Amerikaans restaurant opzochten voor een snelle avondhap.... Hooters...
De temperaturen hadden intussen een flinke duik genomen en we voelen dat we winter in aantocht is. Dat weerhield ons evenwel niet om dit weekend toch de gezonde buitenlucht op te snuiven. Zondag trokken we richting boerenmarkt om oma en opa te laten kennis maken met de lokale producten... ook zij kwamen tot het besef dat Bert en Isabel best hun waren hier zouden aanbieden als ze de prijzen van de gezonde groeten en de chrysanten onder ogen kregen. Nadat we de nodige aardappeltjes en groetjes hadden aangeschaft hielden we even halt om kennis te maken met koffie en smoothies van onze kennissen die op de markt staan.
Thuis gekomen stonden mosselen en friet op het programma en om het stukje België helemaal rond te maken kregen we in de vooravond bezoek van Guillaume en Lilliane. Guillaume had al in jaren niet meer kunnen wiezen en dus werden de kaarten op tafel gelegd doorspekt door leuke Cargill anekdotes van dit ex-directielid. En net zoals in de strips van Nero sloten we het weekendavontuur af met een heuse wafelbak!
Na maanden aftellen was het eindelijk zover! Op donderdag 2
oktober rolde oma Corry letterlijk de Amerikaanse bodem op, in haar zog gevolgd
door opa Antoon en Bjorn. In alle vroegte Roeselaarse tijd waren ze vertrokken
richting Brussel Zuid waar de TGV hen richting Parijs spoorde. Van daaruit werd
de vlucht naar Minneapolis ingezet. Aangezien oma pas een maand eerder een
nieuwe heup had gekregen, werd dit een extra uitdagend avontuur. De eerste
stappen op krukken verliepen vlot en Bjorn had gezorgd dat de
luchtvaartmaatschappij haar aan het perron oppikte. Vervolgens kregen opa en
oma een echte VIP-behandeling op de luchthaven een persoonlijke assistent,
overal voorrang en als eerste het vliegtuig op Dat werd nog eens overgedaan op
Amerikaanse bodem waardoor de lange rij wachtenden aan de paspoortcontole
omzeild kon worden Leuk meegenomen nadat de vlucht een uurtje vertraging had
opgelopen. Die vlucht was overigens vlekkeloos verlopen. Opa Antoon moest wel
de duimen leggen in de vele boompjes die er gekaart werden, maar dat werd
ruimschoots goedgemaakt door de drank die in overvloed aangeboden werd
Aangekomen in Minneapolis stonden Els en Catharina ons op te
wachten omstreeks 14 uur lokale tijd. Catharina has een vrije namiddag omdat er
oudercontact op het programma stond. Na het nuttigen van de welkomsttaart reden
we overigens richting Junior High school om er samen met opa en oma het
oudercontact bij te wonen. Helemaal geen verrassing voor de leerkrachten die
door Catharina al geïnformeerd waren over deze speciale gebeurtenis. Catharina
vertaalde vlot de lovende commentaren van de leerkrachten en toonde trots haar
school met inbegrip van de gepersonaliseerde locker. Pittig detail- in die
locker prijkt ook haar Belgische turn- en hartsvriendin Katelijne kwestie van
het thuisfront ook op school niet te missen
Terug thuis namen de jongens met veel enthousiasme hun
Duivels T-shirts in ontvangst waarbij ze meteen opa uitdaagden voor een potje
ping pong. Een dag later zou Bjorn hem ook aan de biljarttafel aan het werk
zetten. Die dag moest Bjorn wel aan het werk en dus dompelden we opa en oma
onder in het dagelijkse leven Dat startte met een bezoek aan de lagere school
van Thano en Marcin. Daar gaat Els elke vrijdag een handje toesteken in de klas
van Thano en dus werden ook opa en oma aan het werk gezet. Ook in de klas van
Marcin werd een gelegenheidsbezoek gebracht waarbij opa en oma als Sint en
Zwarte Piet op de troon in de klas werden gezet en de vragen van de kinderen
mochten beantwoorden. Marcin trad voor de gelegenheid op als vertaler
In de vooravond werd Bjorn verrast door het bezoek van
collega Maija die intussen met het gezin terug gekeerd is naar België. Opa en
oma hadden Maija eerder leren kennen aangezien zij al wat materiaal in
Roeselare had opgepikt dat Bjorn in de recente bezoeken verscheepte Het werd
een reuze gezellige avond die meteen ook hielp om de jetlag alvast een beetje
te boven te komen Van een collega op het werk had Bjorn ook een voorraad
Grimbergen ontvangen zodat het een ware Belgische avond werd.
Terwijl Bjorn richting Belgie is getrokken om Corry en Antoon op te pikken (en toegegeven.... ook nog wat om in Rotterdam te werken), maken wij ons paraat voor dit hoogbezoek. Jullie kunnen intussen even nagenieten van onze belevenissen van de voorbije maand...
Voor 25 euro een concert van Stromae bijwonen, dit kunnen we toch niet laten liggen! Op donderdag 25 september werd het tijd voor de girls night en we zijn in de toekomst van plan om er nog een aantal in te plannen. Wat vroeger dan voorzien zijn we vertrokken richting downtown om Stromae aan het werk te zien.
Lori en ik namen nog even de tijd voor een aperitief en een appetizer vooraleer we Stromae aan het werk konden zien in de Mill City. In deze zaal kunnen ongeveer 400 mensen binnen, waardoor we optimaal van het concert konden genieten. Aan de ingang werden we eerst nog gecontroleerd of we boven de 21 waren om ons dan een armbandje te bezorgen zodat we toch nog een Belgisch biertje konden benutten.
Heel wat Belgische vlaggen waren er terug te vinden om onze trots aan te moedigen! We namen ook de tijd om te verbroederen met Frankrijk, Nederland en landgenoten! Zo zie je maar dat hier toch nog Belgen terug te vinden zijn in Minneapolis!
Met een uurtje vertraging werd het concert onmiddellijk geopend met de song Ta Fête! Deed me nog even terug mijmeren aan het duel tussen de USA en België op de wereldbeker. Alle bekende nummers passeerden in het volgende anderhalf uur de revue om het concert af te sluiten met een a capella nummer! Zeker voor herhaling vatbaar!
By the way: een stukje uit het concert zal terug te vinden zijn bij alle onze foto's van september.
Het einde van september is in zicht en we maken ons stilaan op voor onze tweede jaartje in Amerika. Een jaar geleden is deze blog opgestart om jullie deel te laten uitmaken van ons avontuur en als een middel om contact te houden met onze leefwereld. Intussen is ons archief aan berichten aardig aangedikt (dit is bericht nummer 123), wat voor ons ook een leuk dagboek vormt vol herinneringen.
Els is deze avond naar een concert van Stromae hier in Minneapolis. Jawel... alle wereldsterren stoppen in onze nieuwe thuishaven... en aangezien hij hier nog niet zo gekend is, konden we tickets aan een aanvaardbare prijs op de kop tikken. Persoonlijk zag ik dit concert minder zitten en na bijna een jaar werd het wel eens tijd dat Els een girls only avond tegemoet ging. Aldus is ze naar het concert vertrokken met een Amerikaanse vriendin... En dat in stijl, want zij pikte Els op om er echt een feestavond van te maken met haar Mini cabrio. Zonet ontving ik nog bijgevoegde foto van het feestje... het ziet er naar uit dat ze het best naar hun zin hebben... verslag volgt nog...
Intussen ben ik wat dieper in de statistieken van de blog gaan grasduinen... De blog wordt dagelijks gemiddeld door 11 verschillende personen bekeken, met een record op 17 november vorig jaar van liefst 38 unieke bezoekers... wellicht de nieuwsgierigheid naar onze nieuwe thuis want dit is in de eerste week dat we hier zijn aangekomen. Gemiddeld worden 20 verschillende blogpagina's per dag bekeken. 77% van de bezoekers komt uit België, 17% is onbekend en 2% in Nederland. Leuk om te zien dat onze Nederlandse expatvrienden ons dus ook blijven volgen... En we kunnen nog veel meer achterhalen... 54% heeft een Telenet account, 24% surft via Belgacom... De blog wordt meest bekeken tussen 19 en 22 uur Belgische tijd en vooral op woensdag en zondag.
Een aantal van jullie hebben het gastenboek en de reactiemogelijkheid op de blog ontdekt, al blijft dit een minderheid van de bezoekers. Gelukkig houden we met velen via mail nog contact zodat we ook op de hoogte blijven van jullie reilen en zeilen...
Alvast bedankt dat jullie ons na één jaar nog altijd trouw blijven volgen...
Met Marcin zijn klas gingen we op uitstap naar het evenement River Rendezvous in Bloomington. Hierbij wordt aangetoond hoe het dagdagelijks leven was tussen 1830 en 1870.
Vol goede moed vertrokken we met de schoolbus richting Bloomington, waar we onmiddellijk werden begeleid naar onze eerste stopplaats.
Daar toonde een native American hoe ze dansen om de natuur te vereren. Hiervoor dragen ze speciale klederdracht en tevens veren van de adelaar!
Bij onze tweede stop werden we onmiddellijk getrakteerd op een specialiteit van Minnesota, nl. de Maple siroop. Dit is het vocht die uit de Maple boom wordt ontgonnen en die wordt gekookt met hoge temperaturen. Het water verdampt en het enige dat overblijft is de suiker die kan gebruikt worden op pannenkoeken of die verder verwerkt wordt tot smeerpasta. Blijkbaar een delicatesse maar nog nooit geproefd.
Op onze derde halte werd ons duidelijk gemaakt welke kledij er in die tijd werd gedragen en waarom bepaalde kledingstukken al of niet tijdens bepaalde seizoenen werd gedragen. De riem hielp hen niet alleen als steun in de rug maar ook om messen, hamers, ... mee te dragen als ze met het paard op jacht vertrokken.
Daarna werd het tijd om een kijkje te nemen bij de geweren, waarbij de kinderen als echte soldaten moesten marcheren en in de rij gaan staan.
Bij de één verliep dat al wat vlotter dan de andere. Vooral het heen en weer lopen vonden ze leuk! Na deze vermoeiende activiteit werd het stilletjes aan tijd om te lunchen, gelukkig kregen we een stoel en tafel aangeboden!
In de namiddag brachten we nog een bezoek aan de dame die zich bezig houdt met het vellen van dierenhuiden. Welke gereedschappen ze hierbij gebruiken en welk doel dit had. We kregen ook te zien hoe ze hiermee handtassen maakten in verscheidene kleuren. Na dit korte intermezzo namen we nog even de tijd om het gereedschap te bezichtigen. Waarvoor diende een hoorn, waarvan werd een lepel gemaakt, hoe zag de eerste tandenborstel eruit, ...
Met het begin van het schooljaar zijn ook alle sportactiviteiten gestart. Marcin heeft op maandag en woensdag voetbaltraining en speelt op zondag telkens 2 matchen. Catharina traint op dinsdag en donderdag maar werd ook al gevraagd om de zaterdag bij te trainen. Thano is opnieuw gestart met tennis en speelt recreatief voetbal voor de komende 8 weken.
Op zondag 7 september speelde Marcin zijn eerste wedstrijd in de fall season. Bij deze wedstrijden spelen ze uitzonderlijk 11 tegen 11, waarbij Marcin middenvelder is. Hij neemt zijn taak heel serieus en gaf ook aan iedereen de nodige bevelen. Jammer genoeg verloren ze de eerste wedstrijd maar de tweede hebben ze met een mooie score gewonnen.
Als beloning voor zijn hard werken mag hij tijdens het weekend van 11 oktober mee naar Chicago om zijn eerste tornooi buiten de staat Minnesota mee te spelen.
Na de eerste schoolweek mocht Catharina haar Ipad mini van school meenemen. Vanaf het middelbaar wordt het huiswerk gemaakt via de Ipad en vooral heel wat lessen kunnen hiermee gevolgd. Als de kinderen een aantal dagen van school afwezig zijn, moeten ze zelf hun huiswerk via de website downloaden en tijdig indienen bij de leerkracht. Zal nog een hele opdracht worden aangezien ze met de kerstvakantie 4 dagen van school zullen missen.
Na het volgen van de babysitcursus is Catharina volledig klaar om te gaan babysitten. Alleen ontbrak nog haar GSM om bereikbaar te zijn en om te vermelden op de kaartjes. Sinds vorige week maandag is ze dan ook de trotse bezitter van de gouden Iphone 5s. En hiermee beseffen we ook dat kleine kinderen groot worden en wij een stukje ouder en wijzer.
Ondertussen zit de eerste schoolweek er al op en de dagelijkse routine zijn we ondertussen al gewoon. Catharina begint met school om 7.47 u en om nog wat langer in bed te kunnen blijven, brengen we haar 's morgens met de wagen. De jongens verlaten het huis pas om 8.30 u en nemen de schoolbus om pas tegen 9 uur de school aan te vatten.
Bij terugkeer komen zowel Catharina, Marcin en Thano met de schoolbus en ze worden hierbij netjes voor de deur afgezet. De stilte is in huis teruggekeerd en de eerste week heb ik dan ook heel wat tijd doorgebracht met skypen naar familie en vrienden.
De eerste week van september werd afgesloten met een fietstocht. Op 6 september organiseerde Cargill een fietstocht en met het inschrijvingsgeld sponsorden we een goed doel. Bjorn en Marcin namen deel aan deze tocht van 52 kilometer samen met onze Amerikaanse vrienden Kevin en Frits. Na een goeie 30 kilometers hadden ze beslist om een tussenstop te maken en dit volgens de Belgische traditie werd er een pintje gedronken. Frits en Marcin namen root bier (kinderbier) terwijl Bjorn en Kevin voor de echte stuff gingen. Na aankomst in Cargill werd het ganse gezin getrakteerd op een BBQ, chips, cake, frisdrank, bier, ... zelfs een live muziekband ontbrak niet.
Moe maar voldaan reden we richting Minnetonka om daarna onmiddellijk met onze voeten onder tafel te schuiven bij de familie Kramer. De kinderen haalden al snel de pedalo boven water om rustig te trappelen in het water die grensde aan de achtertuin. Ik bleef veiligheidshalve op het droge en begonnen al met het uitschenken van de aperitief, die bestond uit Belgische en Amerikaanse bieren. Na een heerlijke maaltijd mochten we nog smullen van een chocoladefondue. Onze buikjes bij thuiskomst waren meer dan vol en we sliepen die nacht allemaal als roosjes! Zeker voor herhaling vatbaar.
De laatste week van de vakantie was hier superdruk. Na onze late thuiskomst hielpen we Maija en Terence met het verhuizen van een aantal meubelen naar onze woning. We kregen van hen een stapelbed, kast, matras, ... Hier zullen we dankbaar gebruik van maken zeker voor de bezoekers van volgend jaar. Ondertussen werden ook een aantal persoonlijke spullen van hen bij ons gestockeerd zodat we deze kunnen meenemen als we terug richting Roeselare verhuizen.
De voetbaltraining van Marcin is opnieuw gestart, Catharina en Thano mogen nog een weekje rusten vooraleer zij terug van de partij zullen zijn.
Tussen alle activiteiten door kregen we een supply list (schoolbenodigdheden) van het lager en middelbaar waardoor we hier de plaatselijke supermarkt (Target) onveilig maakten en met pak en zak terug richting huis vertrokken.
Catharina volgde hier ook nog een babysitcursus. Als je wil gaan babysitten ben je verplicht om deze cursus te volgen. Daarbij leren ze hoe ze een kind moeten eten geven, een pamper aandoen, EHBO, ... Vol trots kwam ze met haar diploma naar buiten om dan vlug te kijken voor het maken van kaartjes. Dit moet jammer genoeg nog even wachten tot de Iphone 5 S in haar bezit is.
Tijdens het weekend van Labor Day waren we op vrijdagavond uitgenodigd bij Amerikanen die als expat in Nederland hadden gewoond. Over heel wat zaken kunnen vertellen en vooral ervaringen uitwisselen. Kinderen hadden zich super geamuseerd, dus een volgend bezoek zal zeker in Minnetonka plaats vinden.
Tijdens dit weekend had Catharina nog nieuwe All Stars nodig. 2 paar gekocht voor 50 euro, witte en grijze. Marcin is met nieuwe Messi schoenen vertrokken richting school en een nieuwe Ferrari boekentas, Thano kreeg ook al nieuwe schoenen en een boekentas van Jansport. Ook papa mochten we niet vergeten en die kreeg ook nog een paar nieuwe sportschoenen!
Met de zenuwen die zich opstapelden tegen de maandagavond gingen iedereen al gauw tijdig naar bed om dan te beginnen aan het nieuwe avontuur.
Marcin - Vandaag reden we terug naar LA. We gingen naar It's Sugar, een snoepwinkel. Dat is bij Venice Beach. Achter dat hebben we shopjes binnen gegaan. En ook kraampjes met mutsen, kleren, beren en zo kan je voort gaan. Dan gingen we naar het vliegveld. We kwamen binnen en we zagen kleine shopjes voor souvenirs. We hebben een sleutelhanger gekocht. En we hebben 3000$ gekregen omdat we later op het vliegtuig gingen.
Catharina - Vandaag was het de laatste dag in California. Wij zijn doorgereden naar LA. Omdat ik nog cadeaus wou kopen voor mijn beste vriendinnen. Ik zal ze niet opnoemen anders weten ze half wat mijn cadeau is. We zijn ook nog naar It's Sugar in Venice Beach geweest om nog wat Europese snoepen bij te halen. Daarna moesten we doorrijden naar het vliegveld. Ik heb daar nog iets gekocht. Zo zaten we 6 uur later op het vliegtuig. Good luck California, Bye
Thano - We zijn naar its sugar gegaan. Dat was bij Venice Beach en we zijn naar het vliegveld gegaan. We kregen 3000 dollar.
Bjorn - De reis zit erop... Na 6750 kilometer en vele ervaringen waren we klaar om huiswaarts te keren. We stopten nog even in Venice Beach waar we onze eerste dag doorbrachten om wat souvenirs in te slaan en zorgden dat we op tijd aan de gate van het vliegtuig waren om richting Minneapolis te vliegen. Onze vlucht vertrok om 6 uur in de namiddag om tegen middernacht in Minneapolis aan te komen, rekening houdend met het uurverschil. Bij aankomst bleek de vlucht evenwel overboekt te zijn en zocht men vrijwilligers om zes uur laten te vertrekken en dus pas in de ochtend aan te komen in de Twin Cities. In ruil werd 600 dollar per reiziger geboden. In overleg besloten we de lange nacht en korte dag erna te trotseren zodat we ruimschoots de tijd hadden om iets te eten op de lichthaven en met 3000 dollar op zak onze reis afsloten. Ze moeten wel gespendeerd worden aan vliegtuigtickets zodat onze volgende reis alvast opnieuw een iets verdere bestemming beloofd te worden. Pittig detail... Onze tickets voor deze reis hadden slechts de helft gekost... Terwijl dus druk aan het dromen en plannen gaan voor onze volgende trip, laten we jullie nog even genieten van de laatste foto's van deze reis. Inmiddels kregen we meer goed nieuws vanuit Minneapolis want tijdens onze laatste vakantieweek werd het dak van onze woning volledig vernieuwd... We zijn dus klaar voor de winter!
Thano - We zijn naar het vliegtuig schip gegaan waar dat ze de 2 oorlog mee hebben gevogten.
Catharina - Vandaag zijn we naar een vliegdekschip geweest. We hebben daar een rondleiding gekregen mer koptelefoons. Dat was de moeite. Rond 5 uur zijn we naar een soort van winkelcentrum geweest. Wij hebben daar dus totaal niets gekocht. Wij zijn dan teruggekeerd naar de auto en dan zijn we naar het hotel geweest. Daar zijn we gaan eten in het restaurant van het hotel. Dat was het voor vandaag.
Marcin - Vandaag gingen we naar een vliegdekschip . Dat is een boot waar er vliegtuigen op landen. We kwamen in en we schoven in de rij voor een spreker. Een spreker is iets dat uitleg heeft. In verschillende talen. Ik deed het in het Engels. Omdat er geen Nederlands was. Jammer maar we begonnen met de gaan kijken naar waar ze aten. En waar ze sliepen. Dan gingen we naar boven. Dat was leuk.
Bjorn - San Diego heeft een grote actieve marinevloot en in de haven ligt ook de USS Midway CV 41 aangemeerd, een vliegdekschip uit 1945 dat voor eerst gebruikt werd in de tweede wereldoorlog en laatst in operatie Desert Storm in Irak. Tussenin Vietnam, Korea,... op het palmares. Indrukwekkend en vooral groot. Hier leefden dag in dag uit meer dan 3000 mensen en het nam ons dan ook verscheidene uren alvorens we het schip volledig hadden ontdekt. Er was ook een collectie vliegtuigen en helikopters die in de tijd gebruikt werden te bezichtigen en Catharina nam de tijd om met een oorlogsveteraan te praten die op het schip gediend had tijdens de tweede wereldoorlog. De rondleiding liet ons beleven hoe reëel de film Top Gun eigenlijk wel is...
Marcin - Vandaag gingen we naar het zwembad. We speelden voor een half uurtje. Dat was een verfrissing. maar ik heb iets vergeten te zeggen. Het is Catharina's verjaardag. We reden door naar ons volgende hotel. Als we toekwamen hebben we ingecheckt. Dan gingen we naar de kamer. Ik ging kijken naar Disney Channel. Het was Austin en Ally. Ik keek naar het voor een beetje dan verwisselde we van kamer jammer. We zijn dan op restaurant gegaan. Cool.
Thano - We zijn naar San Diego geweest.
Catharina - Het is mijn verjaardag vandaag. We hebben opgestaan en rustig geontbijt. Na het ontbijt hebben we nog gezwommen. Ons volgende hotel was 2 uur rijden, we zijn er rond de middag aangekomen. Nadat zijn we naar het strand van San Diego geweest. We hebben daar fietsen gehuurd. Eerst gingen we daar iets eten maar we hebben het toch niet gedaan omdat het allemaal vettige dingen waren. Dus hebben we avond gegeten in ons hotel. Ik heb daar 1 kaars mogen uit blazen. We zijn dan nog naar de kamer geweest.
Bjorn - We overschreden vandaag de kaap van de 4000 mijl (6400 kilometer). Dit is de afstand die we tijdens onze trip hebben afgelegd. Intussen zijn we aangekomen op zowat anderhalf uur rijden van ons beginpunt in de meest zuidelijke stad van California - San Diego. Vooral gekend voor zijn stranden en dus reden we naar de populairste kuststrook waar we fietsen huurden om langs de dijk te fietsen. Geen torenhoge appartementen hier met winkels en cafés... Wel allemaal vakantiehuizen met ruikende barbeques en drinkende jongeren. We telden slechts een paar eetplaatsen maar aangezien Catharina jarig was wilden we haar keuze om minder vettig te eten volgen. Gelukkig had het hotel wel een leuk restaurant aan het zwembad waar ook nog heerlijk en gezond eten geserveerd werden én deserts die de vergelijking met België kunnen doorstaan.Vooral de tiramisu en de chocolademousse waren overheerlijk. Helaas konden we geen speciale dingen serveren voor Catharina en dus werden de twaalf kaarsen op de taart vervangen door één kaarsje op de chocomousse... Gelukkig hadden we inmiddels al drie keer haar verjaardag mét taart gevierd in Minneapolis...
Catharina - Vandaag zijn we naar een park geweest met allemaal rotsen. We hebben een rots gezien in de vorm van een hoofdskelet. Ik vond het minder interessant. Daarna zijn we naar Palm Springs gereden. Er was daar normaal een avondmarket maar de avondmarket was gesloten wegens de zandstorm. Dus hebben we daar gewoon wat rond gewandeld en naar een Spaans restaurant gaan eten. In ons hotel hebben we nog wat bezig gehouden. That's it for today
Marcin- Vandaag reden we naar San Diego. Eerst gingen we naar een natuurpark waar er veel rotsen waren. Bij de eerste stop was het center, visitor center. Ze toonden welke dieren er waren. Er waren spinnen van een hand groot en bijen, ratten, enz. Bij de volgende stop waren er rotsen van skeletten te zien. Grappig maar cool. Mijn papa en ik gingen er naar. Ik klom in de rots. En ik zag een rattenhol. Dan zijn we naar ons hotel geweest. We hebben gezwommen en getennist.
Thano- We zijn naar joshuatree park en zijn naar ons ons hotel gegaan.
Bjorn - De laatste lange tocht werd vandaag afgereden. Marcin doodde zijn tijd met het maken van wat selfies in de auto. We hebben het leukste exemplaar gepost op de blog... Na zowat zes uur zijn we opnieuw in California aanbeland waar we ons laatste nationaal park bezochten - Joshua Tree Park. Een uniek park omdat het een echt woestijnklimaat heeft en er dus vooral zand, stenen, cactussen en rotsen te zien waren. Vooral de rotsformaties waren uniek en boden de gelegenheid voor de jongens om actief te zijn want klimmen op deze rotsen was makkelijk en aantrekkelijk. In de verte weergalmden wel wat donderslagen zodat we niet echt lang en ver op de rotsen klommen. De weg naar dit park liep voor zowat een uurtje over de echte route 66, een tweevaksbaan door niemandsland met alleen maar verlaten woningen, winkels en tankstations en geen verharde zijwegen gedurende tientallen kilometers.
Na een bezoek aan het park sloegen we onze hoteltent op in Palm Desert waar we bij aankomst met een zandstorm geconfronteerd werden. We zagen amper een steek voor onze ogen. Nadat de wind was gaan luwen en ik de bladeren uit het zwembad had gevist zodat de kinderen nog even konden verfrissen, reden we door naar Palm Springs. Een aantrekkelijk stadje dat alleen de naam deelt met de woonplaats van Bliksem McQueen maar voor de rest echt wel bruist van leven. De hoofdstraat wordt wekelijks op deze avond afgesloten voor een avondmarkt maar de zandstorm blies helaas de straatventers weg... dan maar flaneren door de winkelstraat en stoppen voor tapas (helaas de Amerikaanse versie) in een 'Spaans' restaurant. Een domper voor de kids na de Chinese ontdekking een dag eerder...
Terwijl wij vandaag richting California rijden laten we jullie via de vele foto's die we namen in de natuurparken een stukje meegenieten van onze indrukken. Veel kijkplezier!
Catharina - Grand Canyon was echt de moeite. Mijn ouders, broers en ik hebben vandaag het grootste natuurpark bezocht. Er was heel veel te zien. Eerst hebben we onze auto geparkeerd. dan zijn we met de shuttle bus op verschillende plaatsen gestopt. Mooi! Dan hebben we onze auto gepakt en nog verschillende plaatsen gedaan. Daarna zijn we doorgereden naar ons hotel. We hebben besloten om naar een Chinees restaurant te gaan eten. Ik heb daar noodles met kip gegeten. Mmmm... met chinese stokken.
Thano - We zijn naar grand canyon geweest. Het is het grootste natuurpark rond de wereld. Het was 446 kmeter en we zijn naar een chinees restaurant. het was er super lekker.
Marcin - Vandaag reden we naar Grand Canyon. Het grootste natuurpark ooit. Het was lang rijden. Toen we daar waren zochten we parking. Het was meer dan 400 km lang. Van Grand Canyon tot in Las Vegas. Dat is heel groot. Bijna even groot als België. Dat was cool. We begonnen met op een bus te zitten. Om naar stoppen te gaan. Elke keer ervan en erop. Dan zijn we naar een chinees restaurant gegeten.
Bjorn - We bleken de juiste keuze gemaakte te hebben met voldoende tijd voor dit park uit te trekken. De kinderen waren behoorlijk onder de indruk en genoten van de afwisseling van bus- en autoritjes door het park. We kwamen ogen te kort. In de avond verkenden we downtown Flagstaff waar we voor eerst de kinderen lieten kennis maken met een chinees restaurant van klasse. Het feit dat ze allemaal hierover vertellen in hun verslag vertolkt ook hun enthousiasme achteraf... Morgen rijden we terug richting zuiden van Californië voor het laatste deel van onze reis...
Bryce Canyon - mooiste park bezocht in slechtste weer
Marcin - Vandaag gingen we naar Bryce. Een natuurpark opnieuw. Echt weeral, zei ik tegen mezelf. We reden in het park. We zochten achter parking. Toen vonden we parking. Het was regenachtig. Dat was niet zo leuk. Dan stopen we op veel plaatsen om uitzichten te zien. Niets speciaal voor mij en Thano. Dan terug naar het hotel.
Thano - We zijn naar red canyon en zijn naar een restaurant met een trijntje gaan eten.
Catharina - Vandaag hebben we 2 natuurparken gedaan. Op weg naar Bryce Canyon hebben we de red canyon gedaan. Red canyon was niet de moeite. Bryce canyon was de moeite maar het regende zo dus bleven maar in de auto. Omdat het zo regende zijn we doorgereden naar ons hotel. Mijn ouders besloten om naar een Amerikaans restaurant te gaan. Het was daar gezellig, mijn milk shake was echt lekker. Ik was redelijk moe van iedere hotel tot een ander hotel te gaan. Maar in een hotel blijven voor meerdere nachten is wel tof. Ons restaurant lag naast route 66.
Bjorn - Nadat het onweer de dag ervoor was opgedoken, bleef het voor het eerst langdurig regenen. Jammer genoeg net op de dag dat zowat het mooiste park op ons programma stond - Bryce Canyon. De vergezichten bleven hierdoor wat beperkter, maar gelukkig konden we telkens met de wagen dicht bij de uitkijkpunten - lekker Amerikaans heeft soms zijn voordelen... De kinderen trotseerden de regen minder en vooral de jongens zagen weinig van het park. Catharina ging meer op verkenning. Tegen de middag verlieten we het park en reden richting de staat Arizona waar we een hotel dichtbij de Grand Canyon geboekt hadden zodat we morgen minder hoeven te rijden om het grootste park van de USA te bezoeken. Onderweg hielden we halt in zowaar een Duitse bakkerij om er met héél veel smaak te genieten van ovenverse Europese koffiekoeken. Het stikte er van de Europeanen die hetzelfde plan hadden opgevat. De weg naar ons hotel was bij momenten al even prachtig als de parken zelf... geen enkele autostrade maar enkel eindeloze wegen door adembenemende natuur...
Ons hotel lag niet zo ver van de historische route 66. Daar hebben we eerder al de start (in Chicago) en het einde (in Santa Monica) van gezien en dus wilden we ook een stukje onderweg verkennen. We namen het avondmaal in een typische Amerikaanse snackbar langs de route 66... De scene leek zo uit een film geknipt te zijn... een lange baar met lage barkrukken, een moederfiguur in 60's stijl die on bediende, goedkoop eten aan een 'boot' tafel én.... geen alcohol te verkrijgen... gelukkig maakte de omvang van de milkshake veel goed... Drie keer de hoeveelheid die we in België gewoon waren! We dineerden vooral met heel wat motorrijders die de historische route afreden. De kinderen genoten intussen van football en baseball op de TV en van het modelbouw treintje die in het restaurant rond reed.
Catharina - Vandaag zijn we naar het natuurpark Zion geweest. Eerst hebben we onze auto geparkeerd, zo zijn we we met de shuttle bus naar verschillende plaatsen geweest. Wij hebben de wenende rots gezien. Het was amazing. Ik en papa hebben dan 1 kilometer gewandeld. Mijn broers en mama maar 400 meter. Nadat zijn we met de shuttle bus teruggekeerd. Plots begon het te bliksem, wij gingen normaal nog een ander natuurpark doen, maar omdat het bliksemt en regent hebben we het niet gedaan. Zo zijn we doorgereden naar ons hotel. Daar hebben we nog gezwommen. Oh we hebben ook nog door een tunnel gereden van 1,8 kilometer lang.
Thano - We zijn naar zion park geweest. Ze hadden een trijntje. We zijn naar applebees gaan eten.
Marcin - Vandaag reden we door een natuurpark. Het was saai. We reden het park in. Ik zei tegen mezelf: weeral een natuurpark. We zaten op een treintje. Om helemaal naar boven te gaan. Papa + Catharina hebben een uur gewandeld. Maar mama + Thano + Ik zijn naar een rivier geweest. Mijn schoen was vuil. Dus heb ik mijn schoen vastgehouden. Maar plots niet meer. Hij was weg. Gelukkig heeft een meisje het gepakt.
Bjorn - Staat nummer 10 voor de kinderen is een feit - Utah - vooral gekend voor zijn talrijke natuurparken. Meteen ook een milder klimaat. De temperaturen daalden en voor het eerst kregen we ook regen te zien. We verlieten Las Vegas vroeg in de morgen voor ene rit van vijf uur tot park Zion, waar we de wandelingen maakten. Het plan om daarna ook Bryce Canyon te bezoeken moesten we evenwel laten varen door de fikse onweersbuien en dus trokken we iets vroeger dan gepland naar het hotel, wat vooral de jongens heel tof vonden want er was hierdoor meer tijd om het zwembad in het hotel uit te testen.
Wij verlaten straks Las Vegas om verder landinwaarts te trekken en andere natuurparken ontdekken. Intussen laten we jullie meegenieten van de natuurpracht en Las Vegas aan de hand van foto's en video's.
Marcin - Vandaag stonden we om 6 uur op. We vertrokken om 6.30 uur. We reden 2 uur naar Death Valley. Wanneer we daar waren hebben we water gedronken. Omdat het er bijna 100°F is. Dat is heel warm. We wandelden maar Marcin niet omdat het te warm was. 's middags stegen we op tot 111°F. Dat is meer dan 40°C. Als het onweerde moet je wegvluchten of je bent dood. Dan naar de M&M shop geweest. kleine casino gekocht en ik heb een bal gekregen.
Thano - We zijn naar Death Valley. het was warm. We hebben een vogel gezien en hij had dorst. We zijn op rotsen geklommen. En we hebben naar shark week (TV-programma, nvdr) gekeken. We hebben in het zwembad gegaan.
Catharina - Zondag een mooie dag. Vandaag hebben we vroeg moeten opstaan of anders waren we dood. We zijn vandaag naar het nationale park Death Valley geweest. Weet je waarom we vroeg vertrokken zijn? Omdat het anders te warm is. Death Valley is heel mooi. Na 2 tot 3 uur rond rijden in Death Valley zijn we naar de M&M shop gegaan omdat mijn broers een casino willen bouwen. Als we thuis kwamen hebben we nog gezwommen.
Bjorn - Vandaag kwamen we ogen te kort om de natuurpracht van Death Valley te bewonderen. We laten je straks meegenieten via de vele foto's die we namen en zullen opladen. Het park deed zijn naam alle eer aan en en we beleefden ons persoonlijk warmterecord in Amerika met temperaturen van boven de 44°C. Bij één van de stopplaatsen planden we een wandeling van 3 kilometer maar na enkele honderden meters keerden we terug. Ik zette nog even door maar na naar schatting een kilometer klimmen in rotsen keerde ook ik uitgeput terug. Het water in de drinkfles was inmiddels niet langer drinkbaar door de warmte... En dan weten dat hier in juli ene ultra-marathon gelopen wordt van ruim 200 kilometer in deze hitte... Onvoorstelbaar! Tussen het puffen door genoten we vooral van het landschap en waren we inderdaad blij dat we vroeg hierheen gereden waren. Je kan je wellicht wel voorstellen dat ons zwembad bij thuiskomst nog nooit zo snel ingedoken werd als vandaag!
Catharina - 's Morgens hebben we op de stratosphere tower gestaan en gekeken naar het uitzicht. Ik vind het uitzicht mooier eergisteren. We zijn opnieuw gaan shoppen in Las Vegas. Wij wisten niet dat er neen pretpark binnen was dus zijn we maar op de rollercoasters geweest. Echt cool. Las Vegas is echt een gokstad, je kan er al je geld verspillen. Zo zijn we door getrokken in de stad Las Vegas. Als we thuis kwamen hebben we nog in het zwembad gedoken.
Marcin - Vandaag reden we naar de oude Las Vegas. We starten met op de grote toren te gaan. Het was niet zo mooi uitzicht. Dan hebben we naar een pretpark geweest. We zaten op attracties. Dat was leuk. Dan hebben we in table 10 gegeten. We hebben ook geshopt.
Thano - Was veel te moe om een verslag te schrijven en schrikkelde een dag als journalist
Bjorn - Vandaag bezochten we de attracties, hotels, shops en casino's aan de noordelijke kant van de stad. Aangezien dit dicht bij het oude Las Vegas ligt, was Marcin wat verward in zijn verslag. We gingen van start met een bezoek een de hoogste toren van de stad, maar aangezien deze wat verder van de attracties verwijderd ligt was het uitzicht minder spectaculair dan op de Eifeltoren. Daarna hielden we halt in casino Circus Circus waar de er naar voorbeeld van de Mall of America een indoor pretpark in het hotel/casino is gebouwd. Kwestie van de kinderen bezig te houden terwijl de ouders gokken. We bezochten nog enkele andere hotels (zoals Venetian dat zowaar de gasten met gondels door het hotel voert en langs Italiaanse pleinen vaart) en keerden in de vooravond terug naar de vakantiewoning om te genieten van het zwembad. Het kwik was de ganse dag niet onder de 40°C gekomen en dat begon te wegen. Er verfrissende duik in het zwembad en dito wijntje deden meer dan ooit deugd. Eenmaal de jongens in bed zaten genoten Catharina samen met mij nog eens van de reuze jacuzzi bij de vakantiewoning. Het biedt plaats aan tien personen alhoewel dit slechts een vakantiewoning is voor 6 personen... Groot, groter, grootst op zijn Amerikaans of beter gezegd op zijn Las Vegas...
