Nadat de Rode Duivels het WK hadden verlaten werd het voor
ons tijd om ons te focussen op de tornooien van onze eigen Duivels hier in Minnesota. Zowel Marcin als Thano hadden de eer om te
mogen deelnemen aan de Schwans cup in Blaine.
Dit vind plaats in het nationaal sportcentrum waar je heel wat sporten
kan beoefenen, waaronder hockey, golf,
basket, pistefietsen, voetbal, Hier
speelt ook de eerste voetbalploeg van Minnesota en voor ons is het maar een
halfuurtje rijden. Aan de Schwans cup nemen verscheidene landen deel. Er waren Denen, Mexicanen, Engelsen,
Canadezen terug te vinden. Misschien een mogelijkheid om volgend jaar KM
Torhout hier te mogen verwelkomen. (Alexander
en Danté zijn bij deze gewaarschuwd!).
Thano mocht de spits afbijten met het tornooi en zijn ploeg
werd voor de gelegenheid omgedoopt tot de PSA Lions. Op vrijdag werden er twee wedstrijden
gespeeld, op zaterdag en zondag telkens één.
Tijdens de match op zaterdag maakte Thano een goal en zo fier als een
pauw liep hij over het veld. Spijtig
genoeg verloren ze de wedstrijd op zondag en werd het tijd om afscheid te nemen
van de Schwans cup en het voetbalseizoen.
Tijdens hetzelfde weekend nam Marcin deel met zijn ploeg aan
het state tournament. Dit is het tornooi
waar alle ploegen uit Minnesota kunnen aan deelnemen. Bij verlies wordt je als ploeg onmiddellijk
uitgeschakeld en kan er niet meer meegedongen worden voor de finaleplaats. Marcins ploeg won de eerste 2 wedstrijden
maar tegen Minneapolis United verloren ze na verlengingen nipt met 5 4,
waarmee dit het einde betekende voor deelname aan de staattornooien.
Niet getreurd natuurlijk want na een dagje rust begon de
Schwans cup voor Marcin. Hier werden er
wedstrijden gespeeld tegen Woodbury, Eagan and Ase. De PSA Thompsons kwamen als winnaar uit hun
poule en werden verwacht voor de wedstrijd tegen MTA, wat ze verdienstelijk
wonnen. Op zaterdag werd de halve finale gespeeld waar
ze opnieuw verloren van Minneapolis United.
Met opgeheven hoofd mochten ze het tornooi verlaten met een uitschakeling
in de halve finale.
Het tornooi kent ook heel wat randanimatie. Een ervan is pin
trading. We hadden voor de gelegenheid
15 pins van de eigen club aangekocht om deze dan tijdens het tornooi te ruilen
met de andere clubs of landen. Marcin
heeft ondertussen al pins van Mexico, Canada,
Een leuke bezigheid en vol trots worden alle pins aan de bezoekers
getoond. Na het ruilen van de pins
konden de kinderen nog strandvoetballen, genieten van de talrijke
springkastelen, tennisvoetbal, Het
tornooi vormde meteen ook de afsluiter van het voetbalseizoen zodat we ons nu
eindelijk kunnen voorbereidingen op onze reis
Zaterdag 5 juli werden we door Maija en Terence uitgenodigd
om de match van de Rode Duivels tegen Argentinië te volgen met aansluitend een
BBQ. Met volle borst hebben we gesupporterd
maar blijkbaar was Argentinië toch wat sterker.
Niet getreurd want dan hebben de kinderen wat kunnen genieten van het
buitenzwembad en de heerlijke BBQ.
De dag erna waren we uitgenodigd door de familie Segal. Talia is een klasgenoot van Thano en Andrew is
een klasgenoot van Marcin. Hier kregen
we een ovenschotel met pasta voorgeschoteld.
Zelfgemaakte aardbeientaart en natuurlijk de gekende brownies De kinderen konden ondertussen nog hun
Engels bijschaven en wij konden over een aantal zaken bijpraten. We konden ons weekend weer geslaagd eindigen
om dan opnieuw te beginnen met het werk en Catharina, Marcin en Thano met het
volgen van de Nederlandse les
Terwijl de schoolvakantie in ons thuisland intussen ook is ingezet, hebben de kinderen hun eerste maand vakantie al achter de rug. De tijd blijft hier voorbij vliegen. Tijd dus om even stil te staan bij de afgelopen maand en wat herinneringen op te halen bij de foto albums.
Nadat de kinderen de nodige verfrissing hadden gehad in het zwembad van de buren werd het voor ons de tijd om eens kennis te maken met de evenementen die hier voor, op en na 4th of July worden georganiseerd. Op donderdag 3 juli trokken we richting Chanhassen, zo'n 30 kilometer rijden van Minnetonka. Op een domein was er als het ware een kermis neergestreken. Eerst liepen we langs de lokale middenstand waar de zakken vooral konden gevuld worden met snoep, gadgets, ... In de vooravond werden er 2 zitstoelen verloot en die hebben wij in de wacht gesleept. Zo fier als een pauw haalden we de stoelen op en kunnen we zoals echte Amerikanen in de stoel kijken naar het voetbal van Marcin en Thano.
Eenmaal verder konden de kinderen kiezen tussen verscheidene attracties! Maar vooraleer we ze lieten kiezen werd het tijd om onzen maagjes te vullen met pitta, mini donuts en wij hebben vooral in de warmte genoten van ons kannetje Budweiser. Zowel Catharina, Marcin en Thano kregen 10 dollar om de avond mee te vullen en we hebben ze toch een tijdje niet gezien. Moe keerden we terug naar ons huis om de volgende dag echt 4th of July te vieren.
Bjorn had ondertussen al opgezocht wat er in de regio te doen was en hier gingen we eerst naar the taste of Minnesota in Waconia. Daar konden we (mits betaling) proeven van verscheidene zaken. Op zich wel wat duur want voor een frisdrank betaalde je 8 dollar (ongeveer 6 euro). Hier was het vooral druk omdat er in de vooravond een muziekfestival maar dit hebben we achterwege gelaten.
Op de eerste stand konden Catharina, Marcin en Thano een wedstrijd op de fiets houden waar ze om ter eerst een stuk groente in hun bord moesten fietsen. Catharina had al onmiddellijk een coach achter haar staan die haar uit volle borst aanmoedigde. Marcin en Thano lieten het niet aan hun hart komen en Marcin finisht hier dan ook als eerste. Na de nodige inspanning konden er foto's worden gemaakt zoals een echte baseballer en die smaakte voor Marcin zeker naar meer. Voor ons werd het wat te druk en daarom beslisten we dan ook om richting Eden Prairie te rijden.
Bij aankomst werd het onmiddellijk tijd om ons te laten masseren door een chiropractor. Voor mij duurde de massage wat langer dan van Bjorn, blijkbaar had de werkstress bij me toegeslagen. :) In dit park kon er worden gezwommen, gespeeld, kijken naar BMX wedstrijd, springkastelen, ... en ja hier hebben we zelfs bingo gespeeld. De hoogste prijs was hier 5 dollar en een gratis ontbijt bij Mc Donalds. Gelukkig hebben we hier niet gewonnen.
Na het nodige verzet werd het tijd om de avond af te sluiten in Excelsior aan het meer van Minnetonka. Om 20 uur konden we genieten van een airshow om daarna te starten met een prachtig vuurwerk. Heel wat volk was er afgezakt naar het meer en heel veel bootjes waren speciaal hiervoor op het meer. Omdat we wat stappen wilden sparen parkeerden we de auto wat te dicht bij een stopteken met een eerste boete als gevolg. Prijs hiervan weten we nog niet! We dachten nochtans dat de ordediensten hier niet zo actief waren op de nationale feestdag, maar blijkbaar toch verkeerd gedacht.
Catharina had niet alleen haar verjaardagsfeest met haar Amerikaanse vrienden. We hadden ook nog een verjaardagsfeest voorzien met de Nederlandstalige vriendinnen. Om ervoor te zorgen dat er voldoende vreugde was hadden we ook nog Emma en Sophia (klasgenoot Marcin) hierop uitgenodigd. 's Morgens werd het terug tijd om cupcakes te maken. Het deeg werd voorzien met blauwe, rode en witte kleuren tinten om ons al wat in de stemming te brengen voor 4th of July.
Na een heerlijk dessert werd het voor de kinderen tijd om wat actief te zijn. Daarom reden we richting Aquatic Park in St Louis Park. Een buitenzwembad met glijbanen, waterfonteinen, ... De kinderen hebben vooral plezier gehad en voor mij werd het tijd om nog eens een boek ter hand te nemen. Daarna reden we terug richting Minnetonka om iedereen te verwennen met hotdogs en vooral veel .... ketchup! Voor Catharina zeker een geslaagd feest en weten dat we haar verjaardag nogmaals in augustus vieren want pas dan is ze echt jarig!
Op donderdag 3 juli hebben we onszelf uitgenodigd bij de buren. Ze hadden ons laten weten dat de Catharina, Marcin en Thano mochten gebruik maken van hun zwembad en bij deze werd de daad ook bij het woord gevoegd. Wegens veiligheidsreden dient er steeds één van beide ouders bij hen te blijven, kwestie van niet aansprakelijk te kunnen gesteld worden.
Vooral Thano maakte heel wat gebruik van de springplank, Marcin van het basketnet en Catharina van de vele zwemspullen die de buren hadden voorzien. De buren waren niet thuis waardoor we een privé zwembad ter beschikking hadden. Zeker voor herhaling vatbaar! Na de nodige verkoeling werd het tijd om naar de festiviteiten te gaan die iedere stad had voorzien om 4th of July te vieren. Daarover later meer ...
De afgelopen dagen liep de spanning in onze omgeving langzaam maar zeker op. Overal waar we kwamen plaagden de Amerikanen ons met een woordenoorlog over de match tegen onze Rode Duivels. Uiteraard gingen we die uitdaging niet uit de weg want we geloofden dan we een goede kans maakten om door te stoten naar de kwartfinale van het WK. Marcin daagde zijn ploeggenoten op training wat uit en dus vond Els het gepast om het team thuis uit de nodigen om de wedstrijd in het Nederlands te komen volgen. Bjorn had dan weer op zijn werk de belofte gemaakt om een T-shirt met de Amerikaanse vlag te dragen mochten we verliezen. Bij winst zou het werk rood kleuren... Er stond dus niet alleen onze eer op het spel wanneer de aftrap in Brazilië werd gegeven...
Om de spanning nog wat op te voeren, tooiden we onze woning aan de buitenkant nog wat extra met Belgische vlaggen. (met dank aan Raf en oma Monique). Heel wat bewoners van de wijk hadden ons namelijk ook aangesproken over de Wereldbeker. Bjorn startte voor de gelegenheid extra vroeg om tegen 15 uur naar huis te kunnen keren. Daar trof hij inmiddels het voetbalteam van Marcin aan, allen met de Amerikaanse voetbalshirts aan. Bjorn daagde het team extra uit met een nieuwe huisregel... bij winst zou iedereen de Belgische driekleur op het gezicht krijgen om huiswaarts te keren...
We waren dan ook bijzonder dankbaar dat De Bruyne en Lukaku ons ten gepasten tijde uit ons lijden verlosten... Het feestje kon beginnen en we maken ons klaar voor een verder avontuur. Tegen Argentinië zal het bibberen worden maar de inzet is mogelijks extra fraai voor ons... een duel tegen Nederland in de halve finale??? Dat zou pas vuurwerk geven met onze Hollandse vrienden hier... De wereldbeker heeft hier dus echt wel een speciaal internationaal tintje... Als de Duivels ons nu maar niet in de steek laten!
Catharina wou nog haar verjaardag vieren met de vriendinnen van de lagere school, dus hadden we besloten om haar verjaardagsfeest 2 maanden vroeger te plannen. Een dag vol voorbereiding en stress (zeker voor Catharina).
We begonnen s morgens met het maken van de cupcakes. Net zoals vele Amerikanen kochten we een cake mix, waar enkel nog water, eieren en melk diende toegevoegd te worden. Na het maken van het deeg werd het tijd om cupcakes te maken in een toestel dat je hier voor een prikje kan kopen. Niet moeilijker maken dan nodig luidt het motto!
Met een handige cupcakemaker was dit in een uurtje gefixt waardoor Catharina, Marcin en Thano aan de slag konden gaan met het versieren van de cupcakes. Het resultaat mag er zeker wezen en zeker voor herhaling vatbaar (want woensdag 2 juli krijgt Catharina haar derde verjaardagsfeestje)
Rond 15 u kwamen de eerste bezoekers toe om daarna aan de slag te gaan met de vele spelletjes dat Catharina had voorbereid. Flessenvoetbal, tik tak boom, uno, ping pong, passeerden hier de revue.
Na een 3-tal uurtjes vertrokken de vriendinnen richting huis maar Catharina had al met Alice afgesproken om nog eens een frisse duik te nemen in het zwembad en kwam pas rond 23 u thuis. Moe, voldaan en met een grote glimlach op haar gezicht ging ze slapen om ondertussen in haar dromen het volgende verjaardagsfeest voor te bereiden.
Het afkicken is begonnen... niet van het smakelijke bier afgelopen vrijdag... wel van tien dagen fantastisch familiegevoel. De dagen zijn voorbij gevlogen en het leek even alsof ze tien dagen opnieuw in Roeselare woonden. Dit eerste bezoek van familie aan onze nieuwe thuis heeft enorm veel deugd gedaan. Wellicht was dit gevoel wederzijds want maandag was het iets stiller dan de voorbije dagen. Misschien speelden wat zenuwen voor de vlucht in de vooravond een rol... Voor ons wat het maandagavond en dinsdag vooral stil in huis... een gemis van een stukje familiegevoel dat vervangen werd door nagenieten van bijzonder speciale momenten. Veel lachen, leuk bijkletsen en bovenal genieten. Bedankt Raf, Monique, Leentje... jullie hebben ons een bijzondere herinnering gegeven en de lat hoog gelegd voor de volgende gasten in Hotel Els!
Het afscheid werd evenwel vooraf gegaan door een druk maar mooi weekend. Zaterdag reden we een (te) lange rit naar het noorden van Minnesota tot aan Lake Superior dat de grens vormt met Canada. Het bood onze gasten een indruk van de uitgestrektheid van Minnesota en de prachtige natuur. Ter plaatse bezochten we watervallen, aten we veel te grote maar beroemde taartstukjes en daalden we een helling af op een rodelbaan... Zondag speelden de Rode Duivels hun match tegen Rusland en kregen we bezoek van de Nederlands collega en zijn familie waarmee we al eerder gingen skiën. Wellicht wou hij de Rode Duivels in het hol van leeuw scouten in geval ze tegen Nederland moeten spelen in de halve finale... Als rasechte Nederland had hij zichzelf uitgenodigd maar als niet echte Nederlander bracht hij taart mee voor de pauze te vullen. Onze gasten maakten kennis met dit joviale gezin en we eindigden de match met een biertje op het terras en een tactische nabespreking... De volgende ronde is een feit en een clash met USA behoort meer en meer tot de mogelijkheden... een ervaring die we niet willen missen, al zullen de Duivels ons dan niet mogen ontgoochelen!
Het weekend werd afgesloten met een andere Amerika-ervaring voor onze gasten. Opnieuw zorgde onze Nederlands oppas ervoor dat we naar een belevenis voor volwassenen konden trekken. Onder de 18 jaar kom je immers geen casino binnen in de States. Het was even de ogen uitvrijven om de ruim duizend casinobezoekers aan de vele eenarmige bandieten aan het werk te zien. De films zijn bijlange niet overdreven als je dit ziet. En om zeker te zijn dat er verder gegokt wordt, bezorgen opdieners gratis softdrank aan de automaat of speeltafels. Wij wandelden doorheen het casino om de ogen te kost te geven en naar een afzonderlijke ruimte te trekken waar tweemaal per dag Bingo gespeeld wordt. Om ervoor te zorgen dat je met meer kaarten kan spelen dan je op tafel kan leggen, bestaan er ook elektronische versies... superhandig als je ook wil rondkijken naar de vele Bingobezoekers. We opteerden voor deze versie en speelden zowat twee uur lang Bingo... En jawel.... Leentje mocht zowaar haar beste Engels boven halen om Bingo te roepen en 150 dolllar in ontvangst te nemen. Gelukkig planden we dit avontuur de laatste avond want anders zou het shoppingbudget de capaciteit van de valiezen overstegen hebben. Die waren aardig gevuld om richting thuisfront te trekken... Net voldoende ruimte en onder het maximale gewicht dankzij het advies om niet te veel kledij richting USA mee te nemen. Toekomstige gasten zijn bij deze gewaarschuwd!
Een weekje voor het echte Rodenbachvat in Roeselare geledigd wordt, genoten wij hier alvast van ons eigen bierfeest. De kinderen konden zich thuis vermaken met de oppas die met hen spelletjes speelde. De gasten en wijzelf reden richting St Paul, de tweelingzusterstad van Minnepolis. Die stad hadden we donderdag nog overdag bezocht want hier zijn wel wat historische plekjes te zien zoals de kathedraal en het capitool, waar de kamer en senaat van de staat Minnesota is gevestigd.
Het bierfeest leek nogal sterk op het vat van Rodenbach. De lokale brouwerij Schmidt opende een weekend de deuren en dat werd op zijn Duits ingezet op vrijdagavond. Eenmaal binnen was er drank en eten a volonté. Keuze tussen vier soorten bier en in tegenstelling tot het Roeselaarse bierfeest werd hier wel aan Bob gedacht... ook gratis water en frisdrank. Een tent zorgde voor de nodige schaduw en een live band speelde de ganse avond Duitse schlagers. We genoten letterlijke en figuurlijk met volle teugen en probeerden alle biertjes vlot uit.. De beker mocht mee naar huis maar ook hier lopen ze even voor op het Rodenbachvat want de stenen potten zijn er vervangen door plastic exemplaren in dezelfde vorm. Als animatie was er verder ook nagelkloppen en dikke Amerikanen bekijken...
Raf, Leentje en Monique kregen de kans om de Amerikaanse eet- en leefgewoonten vanop de eerste rij te bewonderen... Voor het bier moest nooit langer dan 30 seconden aangeschoven worden. Alle Amerikanen stonden namelijk de ganse avond netjes in de rij om het gratis Duitse eten te verorberen. Een goede Belg weet echter dat bier belangrijker is en dat aanschuiven voor een nep braad- of curryworst of pak friet gedurende een half uur verloren tijd is. Wat doet een Belg dan? Hij neemt een biertje naast de rij, slaat een praatje met de eersten in de rij en neemt hartelijk het eten in ontvangst dat hen spontaan wordt aangeboden. De ene blijft praten... de andere loopt op en neer... en zowaar een Belg eet en drinkt zijn buikje rond...
Toegegeven... We hebben even gemijmerd over het echte Rodenbachvat... maar we zijn blij dat we een waardig alternatief gevonden hebben dat we met familie uit konden testen... We hopen dat volgend jaar rond deze periode opnieuw Belgen ons vervoegen voor dit feestje.. Kwestie van tradities zelfs in het buitenland niet te doorbreken... En by the way... we moesten gelukkig geen foto's censureren...
Niet alleen in België werd volop uitgekeken naar de eerste match van onze Rode Duivels op het WK in Brazilië. Ook hier in Minnetonka maakten de kinderen (en papa) allerhande plannen om de match in de juiste sfeer te kunnen bekijken. De woonkamer werd opgefleurd met een Jupiler-driekleur en met dank aan Raf konden alle kinderen zich ook nog fraai opmaken voor de eerste wedstrijd. Marcin en Catharina gingen in de op de uitnodiging van de Britse overbuur die hen aanbood om de wedstrijd bij hem op reuzescherm te volgen. Hij is intussen gepensioneerd en de kinderen zijn het huis uit, maar als echte Engelsman blijft hij voetballiefhebber in hart en nieren. De kinderen mogen zelfs in zijn tuin gaan sjotten omdat daar meer plaats is...
Bjorn slaagde erin om tussen meetings door nog snel naar huis te keren om daar met Raf en Thano de match te volgen. Om volop te kunnen genieten stuurde Bjorn de dames (Els, Leentje en Monique) richting kapper... Ideale omgeving die gelukkig ook loonde met een fraai resultaat naar een spannende wedstrijd. Het smaakt al naar meer.... gelukkig spelen ze de volgende wedstrijd in het weekend.
Intussen genieten onze Belgische gasten ook van het verblijf in Minnetonka. Het shoppen wordt onverminderd verder gezet en 's avonds wordt volop genoten van de ontspanningsruimte in de woning en de gezelschapspelen. Bij het aansnijden van een partijtje darts moest Bjorn evenwel ingrijpen. De muur kreeg enkele verluchtingsgaatjes maar bovenal verhoogde het risico op kwetsuren zo sterk dat de skihelm van de kast op het hoofd van Raf werd gepiloteerd. Kwestie van hem de dames nog altijd te laten bijstaan zonder Amerikaanse verzekeringsclaims te riskeren...
Minneapolis is evenwel meer dan shopping alleen... dinsdag genoten de gasten van het arboretum en woensdag nam Bjorn een dagje verlof om iedereen op de fiets doorheen de stad de loodsen via de vele fietsroutes die er liggen. Inclusief rustplek op een eilandje en een ijsje bij aankomst. Een speciaal ijsje wat het werd geen schepijs of softijs maar.... yoghurtijs.. laatste nieuwe trend hier in de US. Keuze uit zowat dertig smaken in machines die lijken op softijs machines. Bijzonder lekker maar wel iets zwaarder op de maag.
Het ganse gezin leefde er de afgelopen weken intense naar toe... Een nieuw bed werd aangekocht en de kamer in de kelderverdieping werd opgefrist. Het huis en tuin werd in opperbeste staat gezet en de kinderen kregen nog snel uren Nederlandse les om zeker te zijn dat er tien dagen echt genoten kan worden. En op donderdag 12 juni was het eindelijk zo ver... De eerste bezoekers van Hotel Els arriveerden op de luchthaven van Minneapolis. Aangezien Bjorn hen vergezelde was het even puzzelen met de opvang van de kinderen om iedereen in één auto op te pikken. Gelukkig zijn we intussen goed geïntegreerd en vond Catharina een namiddag onderdak bij een ex-collega van Bjorn die ze vervolgens ook richting turnles zou brengen. Marcin kampeerde voor de gelegenheid bij een vriendinnetje van de klas. Bijgevolg bestond het ontvangstcomité op de luchthaven uit Els en Thano.
De gasten overleefden de vliegtuig reis goed. Raf en Bjorn doodden de tijd met een tiental boompjes kaarten. Monique en Leentje sloten even de ogen, maar allen waren ze vooral benieuwd om onze Amerikaanse levenswijze te kunnen zien. Van de geplande hittegolf kwam niet veel in huis en met amper 16°C werd de toon voor de ganse week gezet... het weer werd wat spelbreker om bepaalde dingen te tonen en beleven. Er was echter voldoende te beleven en in ons enthousiasme hebben we misschien wel teveel willen samen beleven. We zijn overtuigd dat de gasten de komende weken wel wat slaap zullen inhalen...
Na de ontvangst op de luchthaven maakten de gasten al snel kennis met Amerikaans verkeer: brede wegen, grote auto's; door het rood naar rechts rijden en... Files. Door de strenge winter zijn veel wegen stuk gevroren (ja dat gebeurt ook hier!!) en dus worden van de enkele zomermaanden volop gebruik gemaakt om wegen te herstellen. Vaak door ze gewoon voor alle verkeer af te sluiten..
Eenmaal in de Ella Lane aangekomen konden de gasten echt ervaren hoe de woning er uitziet (nog groter dan je op skype kan inbeelden en vooral niet energievriendelijk was de eerste reactie). Vooral de biljarttafel zou de komende dagen ten volle benut worden. Het overwinnen van de jetlag werd ingezet door zo lang mogelijk wakker te blijven. Toch was het belangrijk van goed te slapen want een dagje later zou al meteen één van de favoriete tijdsbesteding van Amerikanen beleefd worden: shopping. Uiteraard eerst in de outlet mall, de dagen daarna ook in de Mall of America en de shops in de buurt. De verbazing van het prijsverschil was zo groot dat iedereen als snel besefte dat de valiezen vol richting Belgie terug zouden keren en dat onze waarschuwing om niet al te veel mee te nemen niet uit de lucht was gegrepen.
Het eerste weekend verkende we vooral de binnenstad, waar een kunstmarktje door de regenval er troosteloos bij lag. Gelukkig waren er nog enkele leuke Jaguar auto's te bewonderen en liet een kraam met Luikse wafels ook weten hoever onze gasten echt van huis waren. Het werd evenwel snel duidelijk dat regen in Minnesota met bakken uit de hemel kan vallen en dus zochten we in het eerste weekend al meteen onze toevlucht in het pretpark van de Mall of America, waar Raf en Leentje vol enthousiasme de kinderen vergezelden op de vele attracties in dit indoor pretpark. Tot grote vreugde en trots van onze kroost. De hongerige maagjes werden gestild in een typische Amerikaanse mannenbar waar de combinatie van fastfood, gekrulde frietjes, sport op reuzeschermen en schaars geklede opdiensters met volume voor het nodige vertier zorgen. Raf genoot volop maar paste toch voor de foto onder mannen...
Verder werd in het weekend voor de gelegenheid ook de verjaardag van Catharina met twee maanden voorsprong gevierd.... kwestie van kennis te maken met de fraaie en lekkere taarten op Amerikaans formaat...
De maand juni werd ingezet met een blitsbezoek aan België van Bjorn. Aangezien hij voor Cargill in Rotterdam moest zijn en al niet meer gewoon was aan de Europese feestdagen, bezocht hij Roeselare iets langer dan verwacht. Het kantoor in Rotterdam was maandag namelijk gesloten en daardoor kon er zondagavond ten huize Del'haye nog even genoten worden van een BBQ... Na intense meetings keerde Bjorn woensdagavond terug naar Tielt voor een squashpartijtje waarna hij donderdagmorgen richting Parijs trok voor de terugvlucht. Ditmaal in gezelschap van Monique, Raf en Leentje/ Onze eerste gasten in Hotel Els in Minnetonka!
De Franse spoorwegen probeerden nog even roet in het eten te gooien van deze leuke hereniging van Els en haar mama door spontaan te staken.... Gelukkig konden Bjorn en de reisgenoten tijdig de plannen nog wat bijsturen en raakten ze uiteindelijk met die ene TGV op drie die uitreed in Parijs. De komende dagen meer over dit avontuur, nu laten we jullie nog even genieten van de ervaringen in de maand mei met de link naar de foto's van de voorbije maand
Valleyfair is een pretpark op zo'n goeie 20 minuten rijden van ons huis. Voor dit jaar hebben we een jaarpas gekocht zodat we in de vakantie heel wat uren in dit pretpark kunnen doorbrengen. Het pretpark bestaat uit verscheidene rollercoaster, waterattracties, dinopark ... en zelfs een waterpretpark. Voor ons was het een eerste kennismaking en we zien alvast uit naar ons volgend bezoek.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen kropen we met z'n allen op de boomstammetjes. Nat waren we zeker, zelfs de toeschouwers om daarna allemaal samen in de familiedroger te kruipen. Na de eerste attractie werd het tijd om het dinosauruspark te verkennen en vooral Thano was hier echt in geïnteresseerd. Na een wandeling van een goeie 20 minuten werd het tijd voor het echte werk.
Zelfs Thano stapte mee op de rollercoaster die 3 maal over de kop ging. Zo trots als een pauw stapte hij van de attractie! Omdat dit het openingsweekend was waren de wachttijden (vreemd) heel kort. Gemiddeld 5 minuten per attractie. Voor de kinderen kon het niet snel genoeg gaan.
In het park is het verboden om eten en drinken mee te nemen maar voldoende eet- en drankstandjes onderweg. We kochten 3 bekers die we de ganse dag gratis mochten bijvullen. Voor het eerst proefden we ook cheese on a bun. Een soort kaaskroket op een houten stokje. Het waterpretpark lieten we vandaag links liggen maar zal zeker de komende weken bezocht worden want vrijdag 6 juni begint hier de grote vakantie tot en met 1 september.
Na een korte nacht werd het tijd voor een heerlijk ontbijt met Amerikaanse en Belgische producten. Kevin en Lori voorzagen ons van pannenkoekjes, ei, worstjes, ... Wij namen de Belgische chocolade en de honingkoek. De koffie was meer dan nodig om onze oogjes wat groter te krijgen. Ik weet niet of het lag aan het feit dat we weinig hadden geslapen of door de mix van de Belgische bieren ...
Tijdens het ontbijt hadden de kinderen ondertussen al plannen gesmeed om met de go-carts te rijden. Neen, neen, niet deze dat we gewoon zijn aan de Belgische kust maar met een motor in op een circuit. De competitie kon onmiddellijk van start gaan. Thano was nog te jong om alleen te rijden en veiligheidshalve namen Bjorn en ik het stuur in de handen. Catharina reed heel voorzichtig en Marcin wilde zijn pole position niet lossen. Na een uurtje rijden werd het tijd om andere horizonten op te zoeken.
We reden namelijk naar de minigolf waar de competitie tussen de jongens werden verder gezet terwijl de ouders en Catharina ervoor opteerden om alles wat op het gemak te doen. De temperaturen waren ondertussen al gestegen tot 30° C.
Nadat de nodige inspanningen werden geleverd werd het tijd om onze magen te spijzen in een lokale pizzeria. Als aperitiefhapje kregen we popcorn om daarna aan te vallen op de overheerlijke pizza. Om de tijd te doden speelden de kinderen volleybal en namen ze ook de tijd om te relaxen en te genieten van het uitzicht op het meer. Toen werd het tijd om nog een laatste toer op de boot te doen om daarna met een voldaan gevoel richting Minnetonka te rijden.
Op naar een volgend avontuur want op maandag hadden we voor iedereen nog een leuke verrassing ... To be continued ...
Op maandag 26 mei was het Memorial Day. Dit betekende een lang weekend en zalig genieten van het mooie weer. Bjorn had zich voorgenomen om de vrijdag vroeg te stoppen en hij voegde dan ook de daad bij het woord. Om 16 u waren we klaar om een fietstocht te beginnen op één van de vele trials die hier rond Minneapolis lopen. Na een goeie 2 uur fietsen en met het af en toe stoppen langs de verscheidene speelpleintjes werd het tijd om huiswaarts te keren.
Daar genoten we van een BBQ met vers stokbrood om daarna de valiezen te pakken om richting Wisconsin te vertrekken. In de late namiddag kregen we namelijk een uitnodiging van vrienden om het weekend samen in hun cabin (zeg maar villa) te vertoeven.
We hielden het geheim voor Marcin en Thano en na een rit van iets meer dan 2 uur kwamen we aan bij onze bestemming. Daar stonden Lori, Kevin, Hans en Fritz ons op te wachten waarna ze allemaal richting White Fish lake trokken om te spelen met de attributen. Na het uitpakken werd het tijd om kennis te maken met hun pas aangekochte boot. Daarmee vaarden we naar de andere kant van het meer om te stoppen bij een plaatselijk restaurant. In de namiddag werd de rubberen band aan de boot vastgemaakt waar Catharina, Marcin en Thano werden voort getrokken. Voor de ene kon het niet snel genoeg gaan en voor Thano mocht alles toch wat trager. 's Avonds werd het tijd om terug de BBQ aan te steken en te smullen van worstjes, hamburger, mais. De mais is een specialiteit van hier en smaakt heel zoet. Met wat boter erbij was dit een echte lekkernij!
Nadat de buikjes goed waren gevuld hielden we toch nog wat plaats over voor het typische dessert, s'mores. Dit zijn crackers waarop we een tablet chocolade leggen met verwarmde marshmellows (die we warm maken in een kampvuur). Heel plakkerig maar een streling voor de mond. Thano kon dit evenwel niet smaken en nam enkel de crackers met de chocolade. Voor Bjorn en Kevin was het moment aangebroken om het hammer spiel te spelen. Hierbij dienden nagels in een houten blok geklopt te worden met een hamer. Bjorn dacht met heimwee terug aan zijn jongere jaren (en de communiefeestjes bij Bert) maar hij haalde toch de overwinning. Daartoe haalde hij zijn geheime wapen boven: Petrus, Duvel en Omer tussen het Amerikaanse bier doorspoelen... We sloten de mooie dag af met nog wat nostalgie naar familiefeestjes... we leerden onze Amerikaanse vrienden Jungle Speed aan... na een aarzelende start bleken ze ook al snel competitief ingesteld te zijn. Voor de veiligheid (zeeer belangrijk in Amerika) speelden we wel met de plastieken versie...Na een meer dan geslaagde dag werd het tijd om in ons bedje te kruipen om te beginnen aan een nieuw avontuur.
Thano zijn laatste thema voor dit schooljaar is Japan. Hij kan ondertussen al vlot tellen tot 10. Bij het thema hoorde er ook een bezoek bij aan de Japanse tuin in het Arboretum. Voor mij was het een eerste kennismaking met de prachtige tuinen en vooral de variatie aan bloemsoorten. Zeker een aanrader voor bezoekers. Na een rondleiding van een uurtje mochten de kinderen zelf een klein Japanse plantje maken en meenemen naar huis. Onmiddellijk hadden we de aandacht van de kinderen en ging iedereen vlijtig aan het werk. De plantjes prijken nog steeds in onze keuken en overleven wonder wel onder de goede handen van Thano. Blijkbaar heeft Thano groenere vingers dan ikzelf.
Op vrijdag werd er op school het evenement Walk a Thon georganiseerd. De bedoeling hiervan is dat er geld wordt ingezameld waarmee de daguitstappen, culturele activiteiten, ... worden georganiseerd. Zowel Catharina, Marcin als Thano kregen een lege envelop mee en daarmee trokken ze naar de buren om geld in te zamelen. Ze haalden elk meer dan 100 dollar op dat ze met trots aan school gaven. Om de kinderen te stimuleren om zoveel mogelijk geld op te halen werden er prijzen uitgereikt. Zowel Marcin (die een gift card van 50 dollar won) en Catharina (die een gift card van 25 dollar won) vielen in de prijzen. Het tellen van Catharina kon beginnen want ze is aan het sparen voor een Iphone en met dit bedrag kwam ze al terug een stukje dichter in de buurt.
De kinderen wandelden een aantal miles rond de piste met als afsluiter een ijslolly. Het evenement bracht voor de school 11.500 dollar op!
Na de schoolweek had Bjorn de handen uit de mouwen gestoken voor het in elkaar steken van de trampoline. De regenperiodes laten we achter ons liggen en we kunnen genieten van temperaturen rond de 25 graden. Voor de kids een waar paradijs en wij kunnen ... even genieten van de stilte in huis ...
Na ons heerlijk verblijf in New York, werden we al gauw ondergedompeld in het regenachtige Minnesota. Op donderdag 8 mei kleurde de hemel volledig zwart en kregen we voor de eerste maal te maken met een tornado waarschuwing. Alles kan rechtstreeks via het nieuws gevolgd worden. Na een goeie 3 uur werd de tornado waarschuwing voor Minneapolis afgeblazen maar ondertussen had hij al voet op grond gezet op een kleine 3 uur rijden van onze woning.
Catharina was vooral paniekerig en de 2 jongens vonden het stoer en wilden onmiddellijk met het thuisfront skypen, mailen, ...
Het weekend van moederdag was een drukte van jewelste. Vrijdagavond hadden we voor het eerst ouders op bezoek van Marcin zijn klas. De papa is een Amerikaan en is getrouwd met Jolana die van Tsjechische afkomst is. Het was voor het eerst dat onze bezoekers bleven plakken tot na middernacht en het deed ons met heimwee denken aan de vele avonden die we met onze vrienden in België beleefden.
De kinderen hebben we geen minuut gehoord en het was dan ook voor het eerst dat ze allemaal tot na middernacht mochten opblijven.
Zaterdag deed Bjorn een fietsrit van 100 kilometers en de temperatuur was hier geleidelijk aan gestegen tot 15 graden, met serieus verbrande armen en benen als gevolg. Thano was uitgenodigd op een verjaardagsfeestje van Talia en werd omstreeks 17 uur verwacht in de Mall of America om naar een workshop te gaan van build a bear. Daar kiezen de kinderen een knuffel, wordt deze gevuld met pluche en krijgt deze ook een naam en geboortecertificaat. Na de workshop werd het tijd om pizza te smullen en dan tevreden richting huis vertrekken.
Zondag was het moederdag en Thano, Marcin, Catharian en Bjorn hadden allemaal een cadeau voorzien. Van Thano kreeg ik een koffiemok, Marcin had een fles parfum voorzien en Catharina en mooie armband. Dan werd het grote cadeau ingehuldigd en bij het mooie lenteweer namen Catharina en ik onmiddellijk onze intrek op de hangmat om lekker te chillen. Die zondag hebben we ook voor het eerst gebruik gemaakt van onze BBQ en het moet gezegd worden, het smaakt naar meer.
Terwijl de kinderen terug naar school trokken, genoten wij maandag van de extra vakantiedag om de financiële buurt in New York te verkennen. Ronkende namen als Wall Street, New York Stock exchange en de Trump Tower worden hier afgewisseld met zowaar een Mini garage in een wolkenkrabber. In het straatbeeld overwegen de Yankees in maatpak... Het doet me alleen nog meer genieten van de vakantiedag. We verlaten even later deze drukke buurt om te onthaasten in Central Park, de groene long van de stad. Op de fiets en vanuit de lucht hadden we al een indruk opgedaan van dit park, maar om het echt naar waarde te schatten moet je er doorheen wandelen. Het biedt immers veel meer dan het gekend grasperk waar zonnekloppers rusten en half Amerika rondjes lijkt te lopen. Zo zijn er heel wat op en neer lopende, krinkelende steegjes waar je enkel te voet overheen mag...een fraaie ontdekking en een must see voor al wie New York bezoekt. Jammer genoeg beschikt het park evenwel maar over één echt goed restaurant en dus is de wachttijd om er kort na de middag aan te schuiven voor een lunch met zicht op het park al snel ruim een uur... Aangezien ons niet veel tijd meer rest alvorens richting Minneapolis te vliegen, trekken we de aanpalende straten in en flaneren even langs Madison Avenue waar alle grote modehuizen een stek hebben en geen enkele prijs te zien is in de etalages maar wel overal een veiligheidsagent bij het winkelpersoneel staat... Voor ons werd het dus windowshopping...
Terug aangekomen in Minnetonka vernemen we dat niet alleen wij een leuk weekend achter de rug hebben. Ook de kinderen genoten van de activiteiten die Maija en Terence voorschotelden... Op de rommelmarkt van de school van Arwen wisten ze allemaal wel iets op de kop te tikken. Zondag genoten ze van het Mexicaanse feest Cinqo de Mayo en tussendoor maakten ze uitstapjes naar een ijssalon in de buurt, één van de vele meren en het speelplein om de hoek. Tegelijk was Marcin twee dagen bij zijn voetbalvrienden om een tornooi te spelen. Ze wonnen twee wedstrijden en verloren er eentje zodat net niet de finale gespeeld moest worden. Hij had er echter niet teveel erg in want als alternatief voor de finale namen enkele ouders Marcin mee op restaurant met zijn ploeggenoten om er bij het eten van typische Amerikaanse schotels te kijken op het grote scherm naar Manchester City tegen Everton ...
Amper bekomen van de fietstocht trokken we in de late namiddag alweer richting centrum Manhattan. In New York is namelijk zoveel te zien en te beleven dat rusten pas volgende week aan de orde zal zijn. Na een korte tocht op 5th Avenue, gekend voor zijn shops en bars, trokken we naar de Rockefeller toren. Na de nieuwe WTC toren en de empire state building is dit het derde hoogste gebouw in de stad en je hebt de mogelijkheid om op de hoogste verdieping van het adembenemende uitzicht te genieten. De lift naar de 67ste verdieping schiet als een pijl uit een boog de hoogte in en na amper 45 seconden en wat ruis in de oren ben je klaar om naar buiten te stappen. Een heus contrast met het perspectief dat we eerder die dag vanop de fiets hadden... Vanuit de hoogte valt pas echt op hoe groot Central Park wel is...
Voor de verandering bezochten we daarna het tweede Belgische restaurant. De uitbater hier blijkt de broer te zijn van het restaurant waar we gisteren gingen eten en de kaart is identiek. Alleen is Eddy Merckx op de muur hier vervangen door de Belgische koningen en prijken Wilmots en Lukaku in de plaats van Grun en Kompany. Wij kwamen hier evenwel speciaal voor de Mosselen met frieten die hier op zondag en maandag a volonté op tafel gezet worden... een ideale afsluiter van een dag waar we voldoende calorieën verbrand hadden om zonder schroom nog een portie mosselen bij te vragen. Pas als de buikjes rond gegeten waren strompelden we verder richting Time Square waar alle toeristen uit de stad blijken samen te troepen om de lichtreclames in het donker te kunnen bewonderen. En dat weten ook de lokale Yankees die verkleed in zowat alles wat je maar kan denken spontaan met je op de foto te gaan... om vervolgens een fooi te vragen... In het geval van Verschrikkelijke Ikke zowaar de vraag om dubbele fooi want er gingen er twee op de foto... Op Time Square verkenden we ook nog even de fraaie M&M shop maar de benen wilden alsmaar minder mee om de trappen in de winkel nog te nemen... Tijd dus om deze unieke dag af te sluiten in de hotelkamer...
Zondag was het eindelijk zover. Na een korte nacht schoven we al om 6 uur aan voor het ontbijt om even later met de fiets van Queens naar Manhattan te fietsen voor de start van Boro Bike Tour. Onder de 32000 deelnemers ontmoetten we bij de start al snel landgenoten uit Koksijde en enkele kilometers verder Waalse vrienden uit Namen en op de stopplaats een Antwerps koppel. We waren dus duidelijk niet de enige Belgen die van de autovrije zondag gebuik maakten om de tocht doorheen Manhattan, Central Park, Bronx, Queens, Brooklyn en Staten Island te nemen. Het werd een leuke fietstocht en Els maalde liefst 90 kilometer af zonder specifieke fietstraining vooraf. En dan weten dat de felle wind en de vele hoge bruggen in New York de tocht extra uitdagend maakten. Naar Amerikaanse traditie werd van de fietstocht ook een echt feest gemaakt. Om de haverklap stond aan de zijkant een muziekgroep te spelen en onderweg waren stopplaatsen bij de vleet waar massa's bananen, appels, sportrepen en.... pretzels werden uitgedeeld. Het was voor ons vooral genieten van veel hoogtepunten (letterlijk en figuurlijk): het fantastisch gevoel tussen de wolkenkrabbers op Broadway; Central Park, de vele bruggen met uniek uitzicht over het centrum van New York en de haven. De aankomst lag op Staten Island, van waaruit de fietsen op de ferry werden geladen voor een boottocht langs het Vrijheidsbeeld naar hartje Manhatten. De eerste kilometers was het wat aanschuiven als reden we de Koppenberg op in de Ronde, maar na enkele kilometers was het vooral genieten. Gelukkig bleven de weergoden ons gunstig gezind en bleef het de ganse rit droog. Voor de zekerheid hielden we er toch goed het tempo in want in de late namiddag waren buien voorspeld. Resultaat: kort na de middag zaten we al op de ferry terug naar Manhatten. We leverden de fietsen terug in spoorden met de Metro naar het hotel om ons op te frissen... enkele uren later zouden de eerste regendruppels vallen maar al bij al viel de hoeveelheid nog mee.
